Japan (maar dan even niet in Japan maar in Guam), deel II

Nog steeds prima, maar ik ben nog herstellende van een lange trip rondom de wereld. Een maand geleden een week naar de VS geweest, gevolgd door een periode van anderhalve week in Europa (London, Barcelona, Amsterdam) en toen weer terug naar Japan.

Dat hakt er altijd in.

Binnenkort meer over skien in Japan (heb ik daar vorig jaar niets over geschreven?) en welke actrices mannelijke Japanse studenten het knapst vinden.

quote:

Tsunami-alarm na zware aardbeving in Japan
TOKIO - Het noordoosten van Japan is getroffen door een krachtige aardbeving. Gebouwen schudden heen en weer en enkele hogesnelheidstreinen vielen automatisch even stil.

De politie had tot dusver geen meldingen van grote schade binnengekregen, maar de beving kon naar verluidt gevoeld worden tot in Tokio.

De beving had een kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag 160 kilometer ten oosten van het noordelijke eiland Honshu, 10 kilometer onder het zeeoppervlak. Na de beving is een tsunami-alarm uitgevaardigd. De diensten verwachten een golf van 50 centimeter.

De beving duurde ongeveer 20 seconden, zeiden getuigen. Het deed zich voor rond 12 uur 's middags lokale tijd. Japan behoort tot de landen met de meeste aardbevingen ter wereld. (anp/odbs)

http://neic.usgs.gov/neis(...)neic_b0001r57_l.html



Die voelden wij dus ook, alhoewel we er toch op een behoorlijke afstand van zitten. Ik vind het iedere keer wel geinig als er een aardbeving is, maar mijn vriendin was er minder over te spreken.

Hier alles goed. Na een donkere nacht zonder water, telefoon of licht is net (half een 's middags) het electriciteitsnet weer op spanning gekomen.

In mijn stadje zeer weinig schade. In ons lab zijn een paar filters en spiegels kapotgevallen. Studenten die op sollicitatieinterview waren, kwamen in een trein te zitten die het niet meer deed, en moesten in het plaatsje waar de trein stil stond, overnachten.

Alle winkels en benzinestations waren dicht, maar vanochtend had onze buurtsuper een verkoop buiten, als een soort van markt. Maar dat zal snel over zijn, want de electriciteit doet het weer.

Bij ons in de buurt liepen wat oude Japanners in shock rond, en zorgden buren voor elkaar. Zo hoorde ik een oud vrouwtje op de ramen bij de buren timmeren, met de vraag of Otawa-san nog 'daijobe' (ok) was. Veel mensen pakten de auto richting het Westen, omdat er daar nog wel gewoon electriciteit was (op 10 minuutjes rijden van ons vandaan).

Gisteren was het wel even schrikken, zelfs voor de Japanners. Collega's van me, die in de 50 zijn, hadden nog nooit zo'n beving meegemaakt. Ik zal tzt een filmpje uploaden. Zelf vond ik de eerste 20 seconden machtig mooi, tot ik doorkreeg dat het echt een grote klapper, DE grote klapper was. Toen kwam ik wat studenten tegen in de gang, die het ook wel erg heftig vonden, en toen zijn we naar beneden gelopen. Dat viel echt niet mee, want het gebouw ging heel hard van links naar rechts en verder.

We hebben nu nog steeds flinke naschokken, alhoewel ze steeds lichter worden. Maar ja, als je een 6+ gewend bent, dan vallen die naschokken wel mee. Afgelopen nacht was het wel grappig - mijn strategie was om zo lang mogelijk te slapen, totdat alles weer normaal was, maar bij iedere naschok begon mijn vriendin te mopperen dat we zo snel mogelijk Japan moesten verlaten. Maar uiteindelijk zag ze ook in dat daar op dat moment geen sprake van kon zijn.

Het ziet er naar uit dat alles hier snel weer normaal zal zijn. Schokkend wat er ten Noorden van ons gebeurd is, maar daar kunnen we verder weinig aan doen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 12-03-2011 05:07:46 ]

Aardbeving begint, waar is mijn iPhone, snel in video mode zetten, wtf waarom duurt dat zo lang, voordat je het weet is de aardbeving over, mijn god het gaat heftiger te keer dan anders. Jee, dit gaat echt te keer, dit moet een echte klapper zijn. Blijven zitten, of naar buiten? Studenten lopen buiten op de gang, toch maar eens vragen of dit normaal is. Studenten lopen schaapachtig te lachen, hmmm dat is geen goed teken. Probeer naar beneden te lopen (ik werk op de 3e verdieping). Gebouw schuift van links naar rechts en - echt waar - ik voel me licht zeeziek. Zonder al te veel problemen komen we bij de schuifdeur aan. Electriciteit is uitgevallen, deur gaat niet open. Blijkt met de hand open te kunnen. Snel naar buiten. Steeds meer mensen komen buiten. Iedereen lacht, maar tegelijkertijd merk je dat dit niet normaal is. We hebben het overleefd!

[ Bericht 57% gewijzigd door Lyrebird op 12-03-2011 05:42:45 ]

Blijkbaar zijn er flinke problemen met een kerncentrale ten noorden van ons. Vanochtend kwamen er heel wat zware helicopters over, misschien dat die goederen vanuit Tokio naar Fukushima brachten, wie weet.

quote:

Op zaterdag 12 maart 2011 11:10 schreef Gaoxing het volgende:
Hoe ver zitten jullie bij Fukushima vandaan, Lyrebird? Ofwel: heb je een tasje klaarstaan?

Zon' 150 km. We hebben idd een tasje klaarstaan. Ik kijk het nog even aan. We horen nu de helicopters terugkomen vanuit het noorden, geen idee of dat een goed of slecht teken is.

Mijn vriendin is Koreaanse, en heeft het wel gehad met de aardbevingen. Er zijn nog regelmatig naschokken. Ik zelf heb daar geen last van, maar maak me wel zorgen over de kerncentrale. Binnen drie uur kunnen we morgen in Osaka zitten, om dan de boot naar Korea te nemen.

Maar eens zien hoe dit zich ontwikkelt.