[OUD] Hoe gaat het met ons? #4

Bar, ik lees net dat je broertje is overleden. Wat een tragisch verlies. Ik wens jou en je naasten heel veel sterkte. Gecondoleerd.

Geen woorden voor deze vreselijke gebeurtenis. Wéér een lege plek voor jou en je familie, Bar..
Het voelt als veel te weinig, het zijn slechts woorden, maar toch: heel veel sterkte in deze zware, donkere tijd!

(Ik bedenk me nu opeens: zijn brede lach, haar brede lach, ook bij mij staan zij zo in mijn geheugen gegrifd.
Ik kan het nog steeds niet bevatten; niet te bevatten hoe jij je moet voelen..)

[ Bericht 2% gewijzigd door HaveANiceDay op 21-01-2010 09:24:30 ]

Bar, wat een vreselijk nieuws! Heel veel sterkte voor jou en je familie.

Bar heel veel sterkte meid

Bar, wat erg.
Heel veel sterkte voor jullie!

Bar wat een vreselijk nieuws! Heel veel kracht toegewenst voor de toekomst

O Bar wat vreselijk!
Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte.

Sterkte Bar...

Oh jemig Bar... Heel veel sterkte

veel sterkte bar....
verschrikkelijk........

Bar, wat een nachtmerrie. Ongelofelijk, alles.
Sterkte is zo'n leeg woord, maar meer kan ik niet bedenken

Bar, eerlijk gezegd weet ik even niet meer wat ik je nog kan zeggen als troost. Heel veel sterkte en denk ook aan jezelf en je manneke

Bar, sinds ik over je broer heb gelezen blijf ik maar denken aan wat er met hem is gebeurd. Ik vind het zo erg voor je. Dat er niet zoiets als 'eerlijk' en 'oneerlijk' in het universum bestaat is me inmiddels wel duidelijk. Nare dingen kunnen ook fijne mensen overkomen, en mensen die echt al te veel te verduren hebben gehad.

Toen mijn vader overleed legde een lieve collega van me het onderstaande kaartje op mijn bureau (ik heb het eerder al voor Vivi gepost). Ivan was mijn lichtpuntje, al was ik nog niet eens zwanger van hem toen mijn vader overleed. Roy is nu jouw lichtpuntje.

Mooie kaart Claudia... Terwijl ik dit typ kijk ik naar buiten waar het pikkedonker is en het uitzicht over de stad versierd met duidenden lichtjes.

En Bar, ik ken je totaal niet, maar wil je toch heel veel sterkte wensen, for what it´s worth. Toen ik het zogezegd moeilijk had vond ik het fijn om ook uit onbekende hoek een knuffel te krijgen, dus bij deze voor jou een knuffel. Nogmaals heel veel sterkte!

Dank jullie wel meiden, dat ik hier wederom mijn ei kwijt kan.
En de steun die ik hier dan voel in enorm, geeft een warm en fijn gevoel
!

Bar

Ik weet ook echt niet wat ik moet zeggen, ik volsta dus maar met zeggen dat ik aan jou en je familie denk...

Voor allen, maar vooral voor Luchtbel , ik weet niet of zij haar PM leest, daarom hier, misschien dat iemand het anders, door kan geven?

Vorst aan de grond

Het maakt de man niet uit
die -tegenwind-
een moeder en een zwenkend
kind inhaalt bij de grote plas

op weg naar beter weer.

Wind vertelt je bij de dagen
hoe hard of je lopen kunt
of je - evenwichtig wankelt
met wat je niet houden kunt

Wat je draagt met grote
stappen op een hagelwit tapijt
waar je - ach verantwoordelijkheid
soms ineens je kind benijd

Want als zij rustig ligt te slapen
tussen droom en daden in
Dan plak jij in nieuwe boeken
foto's van verlangen in

Het maakt de man niet uit
die -laat thuis, vergadering-
een moeder en een dansend
kind ziet in verlichte ramen

Hij gaat voorbij, ziet niet haar tranen.

Vorst aan de grond
Jij je hoofd omhoog
De ganzen komen terug
Kindlief lief en jij voortaan

losgevroren.

(c) Oxymoron, januari 2010

Bar, heel veel sterkte gewensrt!

Oxymoron wat prachtig!

oxy, schitterend weer

Oxy, mooi!!

Oh Bar toch Ik weet niet wat te zeggen, het is zo gruwelijk en oneerlijk en verdrietig...
Knuffel voor jou, ontzettend veel sterkte, en ook al woon ik heel ver weg, als ik iets voor je kan doen, als je behoefte hebt aan een kop koffie en een praatje, of wat dan ook, roep je maar.

Oxy, wat mooi!

En terwijl ik de rest lees, kijk ik naar de mok (met warme thee) die ik van mijn moeder heb gekregen vlak voordat ze overleed...

Leven is het meervoud van lef (ook van Loesje)

Oh Oxy, wat mooi. En wat lief van je.
Ik ben echt. Je raakt me.

Zeker vandaag.
Mijn dochter al een week van huis.
Zaterdag zouden we elkaar weer zien.
Maar nu al uitgesteld naar maandag.

Het gaat niet goed. Met haar gelukkig wel.

Echt, je raakt me.

quote:

Op donderdag 21 januari 2010 21:44 schreef Luchtbel het volgende:
Het gaat niet goed.

quote:

Met haar gelukkig wel.

Gelukkig.
Sterkte dame.

Och Bar, ik heb gister en vandaag zoveel aan je gedacht op m'n werk. Wat een hoop mooie berichtjes stonden er in de krant. Ik ben niet zo goed in troostende woorden en heb ook niet de illusie dat ik je kan troosten. Maar wil je toch heel veel sterkte en kracht wensen en laten weten dat er ook door onbekenden in Goes met je meegeleefd wordt.

Och Oxy, wat heel prachtig. Wat kun jíj schrijven.
En heel veel sterkte voor jou, Luchtbel.

tja.... afscheid nemen van een te jong iemand is 1 ding.
maar afscheid nemen van en een jonge gast, wat ook nog eens je eigen broertje is.
Maar ook met gesloten kist is echt killing....

Bij Thijs kon je hem nog even aanraken, aankijken,maar nu sta je dus voor een gesloten kist...

Wat ook confronterend was, is dat Niels in dezelfde kamer staat als Thijs toen...

echt zo vind ik er barweinig aan

Oxy, wat prachtig geschreven weer zeg

En Luchtbel, heel veel sterkte

En natuurlijk voor Bar ook nogmaals sterkte

Bar toch, ik weet nog steeds wat ik er erover moet zeggen. Echt.

En bedankt lieve dames.
Met Jolie gaat het wel echt goed hoor. Ze gaat ook gewoon naar haar eigen school en alles. Tis wel moeilijk voor d'r soms maar ze is dapper en heeft het ook leuk.

geeft niks LB het is ook allemaal zo _{komt ze weer} bizar

en daarbij jij zit ook niet lekker in je lijf

och Bar toch, m'n hart huilt met je mee meid...

Zo verdrietig dit... Sterkte

En nu maar even eerlijk....

Het gaat hier ronduit beroerd . Ik heb ongelooflijk veel last van de (hopelijk extra) hormonen. Op zo'n manier dat ratio en emotioneel lijnrecht tegenover alkaar staan. Van de week was ik 'zo ver' dat ik in staat was naar het zh te rijden en daar te zeggen dat ze het maar uit mijn buik moesten halen en ik ermee ging kappen, zodat alles daarna weer normaal kon gaan worden. Leuk dat het is gelukt, fijn dat we dat weten en nu klaar, ik kap ermee.
Rationeel wéét ik dat ik dat niet meen, maar het vóélt niet zo. Ik kan niet meer.
Ik ben, normaal gesproken, degene thuis van het vele geduld en nu heb ik helemaaaal geen geduld meer, vooral niet naar Tobias toe die natuurlijk haarfijn aanvoelt dat mama om de klipklap door het lint gaat en het heel grappig vind om te zien hoe snel hij dat voorelkaar krijgt
Heb van de week mijn hart gelucht bij mijn moeder die met onmiddelijke ingang de buitenschoolse opvang heeft opengesteld voor me. Mag elk moment bellen als het fout dreigt te gaan of als ik me te beroerd voel, dan komt zij Tobias ophalen bij me.
Ik ben agresief, heb geen lontje meer, geen geduld, ben boos en vooral nergens blij mee. Mijn vader is 16 jaar depressief geweest en ik 'voel' mezelf zó mijn vader worden.
Ik mag er vanuitgaan van de verloskundige, de gyn en nog iemand met verstand, dat dit komt door de extra hormonen en ik moet ze nog 'maar' 3,5 week slikken maar het voelt als 3,5 jaar. Stoppen is geen optie.
Opmerkingen als 'het is voor een goed doel' vallen absoluut verkeerd ook al wéét ik dat het goed bedoeld is.
Ik voel het ene terwijl ik het andere weet, heel verwarrend, want wáár moet ik nu naar luisteren?
Ik heb een pakje gekregen en heb netjes dankjewel gezegd, maar vind het heel lelijk Vind ik het lelijk? Of vinden mijn hormonen het lelijk?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben dit (nu al dus) zoooo zat, ben volledig mezelf kwijt en kan niets meer in perspectief zien.Bij alles afvragen wat Tobias doet of het nou écht zo vervelend is wat hij doet of dat ik de boel opblaas (ja dat laatste dus) , liedjes zingen mag natuurlijk, maar nu Heb het deze week voorzichtig aan een paar mensen kunnen vertellen en dat lucht al op. Gewoon kunnen zeggen dat het beroerd gaat. En het idee van 'noodopvang' helpt ook.
Een beetje.
Alle beetjes helpen toch?

Saffier meid toch deze gevoelens zijn ook niet fijn.
kun je geen contackt opnemen met een vertrouwenspersoon om daar ook je hart wat te luchten?

Bar
Luchtbel
Saffier

Jullie hebben 't niet makkelijk, allemaal op je eigen manier. Heel veel sterkte, hopelijk zal het tij straks weer keren en komen er betere tijden aan. Tot die tijd: je hart luchten, volhouden en op tijd hulp aanpakken!

Saffiertje, lieve meid.. ik wist al dat je niet lekker in je vel zat. Ik vind het zo klote voor je!!
Fijn dat je moeder iig bij wil springen als het om T. gaat.
Zoals ik net al tegen je zei, ik moest, toen ik een pnd had, vitamine B12 slikken. Misschien is dit voor jou ook een optie?

Lieve schat,je weet me te vinden he!!

Saffierke toch, wat heb je het zwaar meid. Zo enorm kut als je hormonen met je op de loop gaan. Ik merk bij mezelf dat ik inmiddels wat minder depri begin te worden nu de situatie langer voortduurt dus laten we hopen dat ook bij jou de boel weer rechttrekt zodra je mag stoppen met de extra hormonen en je lichaam went aan de 'gewone' zwangerschapshormonen. Hou vol meid!

En gynaecologen zijn enorme horken af en toe, luister naar de vlos en hou dit voor later zorg...

Sterkte meid!

Bar

Saffier toch, wat heftig. En zo ontzettend wat je niet wilt. Hopelijk is het na het slikken van de hormonen voorbij en kun je het weer aan en genieten van je zwangerschap en van Tobias. En fijn dat je moeder je helpt met oppassen, maak er ook gebruik van.

Tis kut als je humeur niet meer kan luisteren naar je verstand. Je wéét dat er een eind aan komt maar daar wil je niet op wachten.
Ik hoop voor je dat het na die 3,5 week direct ver is en je weer je zachtaardige lieve zelf wordt
(helpt dat of maak ik het nu erger? )

Ik post hier eigenlijk nooit, maar wil nu toch wel LB, Bar en Saffier via deze manier een dikke knuffel geven Ieder zo zn eigen leed en o zo vervelend.... Sterkte dames!!!

Bar, zo is er ook geen kl*te aan. Daar heb je gelijk in. Al dat verlies, het is te groot.

[ Bericht 87% gewijzigd door bodpa09 op 21-01-2010 22:31:41 ]

Trouwens, Saffier, had je dit tijdens je vorige zwangerschap ook? Of ben je daar buitenom wel eens depressief geweest?

Oh lieve Saffier. Hopelijk gaat het dan echt beter.
Ik gun je het geluk zo. En fijn zwanger mogen zijn.

Jullie helpen! En hard ook

Ik herken dit ook helemaal niet van de zwangerschap met Tobias, ik had een positieve test, klom op een wolk en ben daar na de bevalling pas vanaf gekomen. Nu had ik na mijn test een wolkje en hoe meer hormonen ik slik hoe dieper ik zak, zo voelt het.

Allemachtig Saffier, ik schrik! Dat het zwaar was begreep ik wel, maar zo zwaar... Wat kan 3,5 week dan ongelofelijk eindeloos lang zijn lijkt me.
Meid, laat maar even lekker gaan dan hier als dat oplucht.

LBke zo moeilijk lijkt me Jolie is natuurlijk niet meer een kleintje die gezellig uit logeren gaat, ze zal best in de gaten hebben dat het niet alleen maar voor de leuk is. Sterkte meid!

Bar, dat lijkt me idd extra zwaar, al die herinneringen die bovenkomen.

Belleke

Je broer moeten missen, iemand met hetzelfde bloed... Bar ik leef echt met je mee... Heel veel sterkte...

Saffier en LB

Saffier Ik hoop heel erg dat je er over die 3,5 week helemaal vanaf bent en je op die roze wolk kan klimmen.

LB, ik heb geen idee wat er aan de hand is want ik mis nog wel eens wat hier, maar toch sterkte, en dat je je gauw beter mag voelen

Bar Nogmaals een knuffel.
Wat een boel tragedie hier

Oh Saffier....
Wat heel erg rot voor je. Ik weet zó goed hoe je je voelt. Zo ontzettend afgrijselijk... Lieve schat, 3,5 week is heel lang, niet te overzien nu wrs. Erg knap dat je open bent, vooral IRL. Maar goed, je kon niet anders denk ik. Maak gebruik van alle hulp die je krijgt aangeboden. Fijn dat je moeder er voor jou en Tobias is. Ik hoop van harte dat dit na de extra hormonen over is. Hou heel goed de vinger aan de pols. Er ís medicatie, indien noodzakelijk, die je mag gebruiken tijdens een zwangerschap. Wellicht biedt dat evt vooruitzicht je enige lucht. Dikke en je mag altijd PM'en, al is het maar om van je af te praten en je er je omgeving niet mee wil 'belasten'.