Waarom doet iedereen (zelfs na de eerste week al!) alsof-ie z'n vrienden en/of familie minstens 6 jaar niet gezien heeft?
Na ongeveer 10 keer vragen: 'Hoe is het thuis? Hoe-gaat-ie?, Alles goed? is men in de regel wel uitgeluld en krijgt men in de gaten dat dit inderdaad belachelijk is.
Ik hou ook van mijn ouders, en ik zie ook graag mijn vrienden op z'n tijd, maar, jezusnogantoe, ik kan echt wel een paar weekjes zonder ze (en zij ook prima zonder mij).
Sterker nog, als ik mijn vrienden na een aantal weken weer eens zie (thuis of in de kroeg) vallen we elkaar heus niet huilend in de armen. We wisselen ff de nieuwtjes uit en nemen een pilsje of zoiets.
Ik geloof dat ik dit aspect nog het meest kleffe vindt van het hele programma, al moet ik toegeven dat veel irritatiepunten om de eerste plaats strijden.
Hier past maar een reactie: 
en nog eens
"je hebt mijn nummer heh?"
-"Nee"
"Je weet waar ik woon?"
_"Euh nee"
met dank aan Hunter(!)
quote:
op 03-27-2000 om 11:08 PM schreef cynix het volgende:
Nergens om hoor, maar wat een heisa elke keer als er gebeld mag worden of als een van de bussagiers ff met 'n vaag familielid mag praten.Waarom doet iedereen (zelfs na de eerste week al!) alsof-ie z'n vrienden en/of familie minstens 6 jaar niet gezien heeft?
Wil je echt een antwoord op deze vraag, Cynix ?
Zo ja, 2 dingen ter overweging:
- door de setting van de Bus en van het BB-huis destijds, worden emoties bij ieder individu zeer 'aanstekelijk' voor de anderen. Ze 'besmetten' elkaar on-bewust a.h.w. voortdurend, zodra er 1 begint met overdreven (gedramatiseerde) gevoelens van onveiligheid.
- een 2e reactie op de setting is het 'elkaar willen kopiëren' uit onzekerheid: dus bewust.
Zoveel mogelijk 'doen wat de anderen doen' als je het zelf niet meer zo goed weet, welke houding je je moet geven, om een 'vaag einddoel' te bereiken: nl. 'het zolang mogelijk volhouden tegen een vijand die je niet kent'.
Combinatie van deze 2 geeft gedrag dat hen oa. zelf begint op te vallen: gesprek tussen Esmeralda en Seki aan tuintafeltje. Conclusies worden nog niet getrokken, bevreemding is er bij sommigen die enige introspectie hebben, al wel.
quote:
op 03-28-2000 om 01:11 AM schreef Moor het volgende:
- een 2e reactie op de setting is het 'elkaar willen kopiëren' uit onzekerheid: dus bewust.
Zoveel mogelijk 'doen wat de anderen doen' als je het zelf niet meer zo goed weet, welke houding je je moet geven, om een 'vaag einddoel' te bereiken: nl. 'het zolang mogelijk volhouden tegen een vijand die je niet kent'.
Ik denk dat we hier raken aan een verschijnsel dat ongetwijfeld over enkele decennia door historici zal worden aangemerkt als kenmerkend voor de 'emo-televisie' stroming. Het is willen opvallen door spontaniteit, een eigenschap die qua belang dat er aan gehecht wordt binnen reality-tv in een absoluteüberstatus heeft verworven. Het gaat hier om het uitdrukkelijk niet-rationeel en puur emotioneel gedrag te kunnen vertonen, in dit geval jegens de kijkers (om de centen), maar ook ten opzichte van de andere bussagiers. De gedachte is: 'zij [de andere passagiers] gaan zus en zo met hun ouders om (superbezorgd, bereid om alles op te geven als moeder zelfs maar een griepje onder de leden heeft en naar huis te komen rennen), dat moet en kan ik beter. Niet alleen het imiteren van de anderen in hun overdreven betrokkenheid bij het thuisfront dat zij pas luttele weken eerder vaarwel hebben gezegd, maar vooral ook proberen deze te overtreffen in extreme emotionele betrokkenheid, of deze nu daadwerkelijk aanwezig is of niet. De 'eerlijkste', meest 'oprechte', meest spontane is hier (onbewust) voor zichzelf en anderen de morele winnaar van een bizarre onderhuidse emotionele wedloop. Interessant 
Dit is.....voer voor psychologen!
quote:
op 03-28-2000 om 09:38 PM schreef Vleermuis het volgende:Kunnen ze die bus niet kompleet met passagiers 6 jaar op mars plaatsen ??
Nou , als de NASA dan de streams gaat verzorgen zie ik het nog somberder in