(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 16

trui, het valt vast niet mee om zoiets te horen denk ik. Wel fijn dat er duidelijkheid is en jullie Cato goed kunnen begeleiden in wie ze is

trui, mag ik vragen aan wat voor soort dingen je nou merkte dat er iets met Cato was?

oxy dank je wel! en op de uitleg aan haarzelf doelde ik ook zeker hoor! het zal zelfs veel moeilijker zijn om 't aan cato zelf uit te leggen, denk ik. maar daarnaast is 't voor broerlief ook niet zo heel makkelijk, vandaar dat ik dat nog even noemde.

trui, voor broer heb je brusjesgroepen. Ms iets voor 'later' als hij er wat meer mee bezig is. Met andere kinderen in dezelfde soort situatie.
Je weet me te vinden he, als het een keertje nodig is?

Trui

Trui
Je hebt wel snel een diagnose. Het valt vast niet mee, maar uiteindelijk blijft ze natuurlijk gewoon Cato
Wij hebben de aanvraag voor het rugzakje ook via een cluster-4-instantie lopen (hoewel we er sinds de aanvraag nog niks van gehoord hebben). En "Geef me de 5" heb ik inmiddels uit de bibliotheek, ik moet er nog wel aan beginnen

Och Trui dat is een stevige diagnose voor jullie meisje, helemaal als je zelf eigenlijk al van een andere diagnose uit was gegaan. Maar idd wat Lishe zegt, ik sluit me er helemaal bij aan. Jullie lieve meiske, ik vond haar zó leuk en zo lief toen die ene zomerdag en ze is natuurlijk nog steeds datzelfde persoontje. Echt, met jullie als ouders, 'Willem' als broer en een goede begeleiding dr bij komt het helemaal op zn pootjes.
'Cato' heeft een fijn plekje uitgekozen bij jullie.

Veel succes in het verdere traject!

belana, er zijn van heel jongs af aan al dingen geweest die wel wat bijzonder aan haar waren. als baby was ze al moeilijker te troosten en had ze veel moeite zich te ontspannen bij het gaan slapen bijvoorbeeld (nog altijd is dat laatste het geval, ze doet er lang over om in slaap te komen). verder heeft ze een vrij lange periode gehad dat ze in 'citaten' sprak. echt al vanaf dat ze 2 was oid. dan gebruikte dus ze liever stukjes tekst uit boekjes, films, dan dat ze zelf een zin maakte. ze doet dat nog steeds wel af en toe, al kan ze wel steeds beter ook zelf dingen formuleren. maar vorige week nog, dacht ik 'goh wat knap hoe ze dat zegt'. en later realiseerde ik me 'ohja haha dat komt uit die en die film!'. ook is ze heel erg van de herhaling. bij elk poppetje of knuffeltje dat ze heeft horen bepaalde zinnen/woorden en verhaaltjes, en die moeten dan ook elke keer precies hetzelfde gespeeld worden (zelfs als er een jaar tussen zit weet ze nog precies wat dat ene poppetje altijd zegt). die herhaling vindt niet zozeer op een bezwerende manier plaats, maar gewoon omdat ze houdt van steeds hetzelfde. wel is ze ook vaak erg onzeker, en denkt ze dat ze dingen niet kan.
het is niet zo dat ze geen contact maakt, en ze communiceert ook wel, maar vaak wel op een wat onhandige manier. ook is ze vaak moeilijk te bereiken, zit ze in een eigen wereld. je moet dingen vaak wel 3 keer tegen haar zeggen, voor ze ze een keer hoort.
toen ze op school begon was de (vrij grote) klas waar ze in kwam ook echt veel te overweldigend voor haar. al die informatie, al die kinderen, al die regeltjes. ze kon er heel slecht mee overweg. het contact met de andere kinderen verliep toen ook heel stroef en in no time zat ze in een aantal heel vervelende situaties, werd ze door de rest ook als 'vreemd' gezien. gelukkig is dat na de zomervakantie in een nieuwe klas wel een stuk verbeterd.
wat ik als peuter ook wat gek vond was dat haar gedrag heel sterk plaatsgebonden was. als ze in een bepaalde winkel een keer wat vervelend geweest was dan kon je er donder op zeggen dat ze de volgende keer in diezelfde winkel precies hetzelfde vervelende gedrag ging vertonen. sommige winkels ben ik echt gaan mijden daardoor. helaas was dat bijvoorbeeld ook het geval in omgevingen die ik niet zomaar kon vermijden, zoals het zwembad als we daar naartoe gingen voor de zwemles van 'willem'. de allereerste keer werd ze daar ziek, en was ze er verschrikkelijk onhandelbaar. het heeft echt wel een half jaar geduurd voor ze zich daar iets 'normaler' begon te gedragen. en al was ze de rest van de dag in een prima bui, zodra we dan daar kwamen was 't 'boem' weer mis. ik heb daar dus een fijne reputatie opgebouwd als moeder die haar kind maar weer es gillend meezeult.
ik vergeet nu vast nog een heleboel dingen te noemen maar dit is een greep uit de dingen die wel aanwijzingen gaven in deze richting. toch was en is ze daarnaast ook een heel leuk en grappig kind, met haar eigen ideeën, talenten (zeer muzikaal bijvoorbeeld), grapjes en fantasieën. heel gevoelig, heel knuffelig, veel behoefte aan contact, maar ook enorm eigenwijs. een super meisje! maar ook heel kwetsbaar. en die kwetsbaarheid is eigenlijk waar ik me het meest zorgen om maak. hoe gaat zij het redden straks???

dankjewel trui, voor je open antwoord. over jouw mooie meisje!
Ik vroeg het omdat er over Liam nog wel eens opmerkingen worden gemaakt in deze richting, maar ik heb dat gevoel helemaal niet (hij is gewoon druk vind ik, een jongen) dus ik was nieuwsgierig aan wat voor soort dingen je nou kan merken dat er "iets" is.

Belana, wat voor een soort opmerkingen worden er dan over Liam gemaakt? Of vind je dat te privé om te posten?
Als ik achteraf terugkijk heb ik toch heel vaak aan de bel getrokken over Job. Al vanaf dat hij een baby was. In mijn geval werd het juist altijd weggewoven door iedereen. Pas op school escaleerde het, maar zelf had ik al veel eerder het gevoel dat er iets niet helemaal klopte.

Over Liam krijg ik vooral veel opmerkingen als: hij is wel druk he, ADHD??? e.d.
Overigens niet van school of juf of BSO, die vinden het gewoon goed gaan met hem, dus ik maak me ook niet echt druk, maar was wel benieuwd wat voor soort dingen nou kunnen opvallen. Ik wil ook geen blinde vlek ontwikkelen
Maar nee, ik denk zelf niet dat er ook maar iets aan de hand is met Liam, hooguit dat het een hele slimme jongen is, maar ook een drukke jongen en kwa gedrag nogal beinvloedbaar door anderen.

Het lijkt me veel frustrerender dat je zelf steeds aan de bel trekt en niet gehoord wordt.

Och Trui....wat een diagnose Ik wil zoveel zeggen, en tegelijk sta ik even met mijn mond vol tanden. Die kwetsbaarheid herken ik zo en je zorgen daarom.

Ik heb met Iris het boekje "ik wil een vriend met rode schoenen" vaak gelezen en dat heeft bij haar veel begrip gebracht.

Ik wil zoveel zeggen maar zit op kantoor, ik kom hier later deze week wel even op terug, of ik pm je even.

trui, 'fijn' dat er duidelijkheid is over wat er met Cato aan de hand is. Jullie redeen het wel...

Wat jij schrijft over Cato daar herken ik het gedrag van mijn oudste zoon heel erg in, trui. Erg veel overeenkomsten.
Hij heeft toen de diagnose ADHD gekregen (na een aantal sessies bij een kinder- en jeugdpsychiater)

Zijn er toch wel wat raakvlakken blijkbaar tussen autisme en ADHD (maar daar weet Lois wel weer meer van, toch?)

En wat je zegt; het verandert an sich niets, onze zoon is gewoon onze zoon, maar alleen de zorgen om zijn toekomst (redt hij het wel later) wegen vooral zwaar.

trui

Ben het helemaal eens met de rest hier: jullie redden het wel. Zoals ik je ken gaat het gewoon helemaal goed komen!

Trui, al hadden jullie het al verwacht, het lijkt me toch zwaar nieuws. Ik hoop dat jullie ook op school een goede oplossing voor Cato kunnen vinden.
'De wereld van Luuk' lag hier pas in de 50-cent-bak van de bieb, ik kan later deze week evt kijken of ik 'm zie voor jullie, laat maar weten evt.

Jeetje Trui, wat een heftige diagnose zeg...
Ik kan me zo goed voorstellen dat je idd gaat denken aan 'hoe zal ze het later gaan doen'.

@trui: wat heftig die diagnose, maar wat schrijf je mooi over jullie Cato. Echt goed, dat je het zo ziet Probeer ook echt die positieve kanten naar haar en de omgeving te benadrukken, want die zijn er ook gewoon!

@Lily: Er zijn heel veel raakvlakken tussen ADHD en autisme. Het zijn echt twee aan elkaar verwante stoornissen en komen ook heel vaak samen voor. Ik realiseer me zelf ook steeds vaker dat ik echt wel wat autistische trekjes heb (ik heb ADHD).

@Lois: ik had er nog niet eerder op gereageerd, maar jemig...wat een verhaal weer! Ik word zo verdrietig van al die muren waar jullie tegenop lopen! Dat je kind een beperking heeft is 1, maar al die muren, kastjes, onmogelijkheden....die maken het echt 100 keer erger
Het zou toch anders moeten kunnen! Bah!

Trui

Trui de rest is al gezegd en daar sluit ik me helemaal bij aan.

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 15:39 schreef Oxymoron het volgende:
En van mij geen , want ik ben autist en het is geen zielige ziekte

nee, tuurlijk niet, oxy

maar voor een ouder is het wel net weer anders dan als het om jezelf gaat natuurlijk
(de zijn natuurlijk voor trui en haar zorgen voor de toekomst, zeg maar)

Alsof een autist niet een zoen kan geven

quote:

Op woensdag 20 januari 2010 16:20 schreef Troel het volgende:
Alsof een autist niet een zoen kan geven

Alsof de ene autist de andere moet vertellen hoe je op je best autistisch kan zijn