quote:
Op dinsdag 19 januari 2010 15:16 schreef Troel het volgende:[..]
Volgens mij is dit al langer bekend. Toen ik zwanger was van Ruben heb ik al een keer een krantenartikel hierover gelezen (nouja, over dat het bij twee jaar al kan) en dat ligt hier nog steeds ergens. Maar het kan natuurlijk dat ze toen nog aan het onderzoeken was en dat ze nu de uitslag echt heeft. WIj gaan morgen in ieder geval naar het CB en dan wordt het nog een keer aangekaart.
er was inderdaad al eerder iemand die op een dergelijk onderwerp gepromoveerd is (Claudine Dietz om precies te zijn), in elk geval had zij toen een vragenlijst ontworpen die op 't CB gebruikt kon worden om autisme vroegtijdig te onderkennen. maar misschien is dit hier een verfijning van of een vervolg erop?
in ons gesprek vanmiddag kregen we te horen dat onze
Cato
met vrij grote zekerheid toch echt wel als klassiek of kern-autist gediagnostiseerd kan worden. dat verraste mij wel, omdat ik daar kennelijk een te stereotype beeld van heb (weer wat geleerd...). ik dacht echt dat 't eerder in de asperger of pdd-nos hoek zou liggen. maar ze voldoet aan genoeg kenmerken uit alle deelgebieden die de DSM ervoor aangeeft, en ik kon 't ook alleen maar eens zijn met de verdere beschrijvingen uit 't rapport, dus OK, klassiek autisme... even laten bezinken weer...! (heb uiteraard nog even een discussie gevoerd over de betrouwbaarheid van zo'n diagnose als 't maar op 1 ochtend en een aantal vragenlijsten gebaseerd is, maar ze hebben me aardig weten te overtuigen dat er in cato's geval toch echt vrij duidelijk is. en in feite maakt het ook niet zo ontzettend veel uit, de aanpak ligt grotendeels allemaal in dezelfde lijn).
vervolgstappen: we gaan 't nu natuurlijk weer met school opnemen, uitzoeken wat zij te bieden hebben aan mogelijke extra begeleiding van Cato. daarnaast gaan we inventariseren wat goede mogelijke scholen zijn in 't 'cluster4'-type zoals dat heet. het is nog niet zeker of ze naar het speciaal onderwijs gaat, maar we gaan die optie in elk geval wel heel serieus onderzoeken en dat traject toch vast opstarten, i.v.m. de vaak moeizame route daarnaartoe. verder krijgen wijzelf als ouders nog wat 'psycho-educatie' zoals dat heet, oftewel een aantal gesprekken met veel informatie over wat 't nou allemaal precies inhoudt en hoe we daar het best mee om kunnen gaan. de methode 'geef me de vijf' werd door hen ook zeer positief bevonden en die ga ik dus toch maar aanschaffen ondanks de prijs.