hobbes denkt dat de familie van jop er niet was omdat ze de uitbraak van iwan én jop aan het voorbereiden waren, wat ze natuurlijk alláng wisten!
Was jop aan het huilen omdat zijn familie niet naar hem kwam zwaaien??????
quote:
op 03-24-2000 om 10:20 AM schreef hobbes het volgende:
jop huilend in beeld, hobbes in verwarring. is dit zielig of is dit verstandelijk gehandicapt?hobbes denkt dat de familie van jop er niet was omdat ze de uitbraak van iwan én jop aan het voorbereiden waren, wat ze natuurlijk alláng wisten!
quote:
op 03-24-2000 om 10:20 AM schreef hobbes het volgende:
jop huilend in beeld, hobbes in verwarring. is dit zielig of is dit verstandelijk gehandicapt?hobbes denkt dat de familie van jop er niet was omdat ze de uitbraak van iwan én jop aan het voorbereiden waren, wat ze natuurlijk alláng wisten!
kwam door al mijn tranen ahuuuu.
Heb net Jop gezien op video, dat was echt zielig zeg.
De tranen zijn me in het verkeerde keelgat geschoten!
quote:
op 03-24-2000 om 10:33 AM schreef elfje! het volgende:
Ik heb een klein stukje gezien....Was jop aan het huilen omdat zijn familie niet naar hem kwam zwaaien??????
Hij was aan het janken omdat hij z'n moeder in de verte zag staan en hij eerder op de dag dacht dat er niemand voor hem gekomen was.
Wat een huilebalk, dit kun je toch niet serieus meer nemen!
En zag je hoe hij op een gegeven moment met z'n neus tegen het raam geplakt zat 
quote:
op 03-24-2000 om 10:20 AM schreef hobbes het volgende:
jop huilend in beeld, hobbes in verwarring. is dit zielig of is dit verstandelijk gehandicapt?
Gewoon regressie naar kleuterschool-leeftijd, Hobbes. Trigger hiervoor ? Het verblijf in de Bus: nauw opeengepakt als in een 'surrogaat-familie' ----> broer-en-zus-rivaliteit ontstaat ----> defensie tegen nominatie-proces wat dan als 'verstoting' wordt ervaren -----> terugvallen op basis-veiligheid: de echte ouders/familie en bijbehorende overlevings-strategieën: bij Jop: stoer macho-gedrag gecombineerd met: pleaser zijn naar zowel vrouwen als mannen (Ant. en Aziz) wat niet lukt, omdat in de Bus juist de man/vrouw strijd/verovering heftig woedt.
Dit op zich triggert elke aanwezige kind-ervaring met strijd tussen de eigen ouders ----> basis-onveiligheid.
Hiermee is de regressie dan op haar jongste leeftijds-nivo gekomen: zuigeling/kleuter-stadium.
Jop huilt dus niet van verdriet, maar van angst (onveiligheid). Als hij daarna terugkomt in de bus, is de regressie-trance weer even weg, en is zijn adolescent-subpersoonlijkheid eigenlijk verbaasd over wat er net gebeurde. Dezelfde adolescent die stuurs alle pogingen tot opbeuring afweerde van de mede-bussers toen hij zijn moeder nog niet gezien had en liep te broeden.
hoorde dat tijdens de voorbereidende weken voor de bus, iedereen zich al verbaasde over de griezelige manier waarop jop zijn overdadige liefde voor zijn moeder uitte. zag je ook in het 'portret'.
maar dit is toch niet normaal? dat een man zich zo kinds gedraagt?
serieus: kan het zijn dat het iq van job écht angstig ver onder het gemiddeld ligt?
en wáárom doet antonette nog steeds zo lief tegen hem?
quote:
op 03-24-2000 om 12:47 PM schreef hobbes het volgende:maar dit is toch niet normaal? dat een man zich zo kinds gedraagt?
serieus: kan het zijn dat het iq van job écht angstig ver onder het gemiddeld ligt?
Een vraagje, Hobbes: wààr - letterlijk en figuurlijk - is Jop's vader ?
Het antwoord hierop zie je wél in surrogaat-vorm: Jop's trekken naar vader-autoriteit van Seki op een kruiperige manier, zijn keuze van 'masculiene'-karakter van Antonette, zijn overmatige gerichtheid op zijn moeder.
Noem het maar niet-normaal: totdat je het in duizendvoud hebt ontmoet, dan komt de compassie...
Met IQ heeft het i.i.g. niets te maken: Jop's openhangende mond komt door permanent verstopte sinussen (voorhoofdsholtes). (wsch. vanaf geboorte).
(Mijn moeder ging regelmatig op zakenreis toen ik kind was en mijn vader wat vaker toen ik een wat ouder kindeke was
.Met alletwee had en hed ik een onwijs goede band, mijn vader werkte aan huis en paste dus voornamelijk op mij.) Maar toch, als ik mijn pappie
na 1 maand terugzag.Werd hij noch helemaal wild, noch rende hij, noch knuffelde hij als een bezetene mij half lam(terwijl ik er ongemakkelijk bijzat). En als ik hem tekeningen of een brief wilde laten zien, was hij genoeg bij kennis om dit niet, al stijf omarmend, te negeren, maar keek hij er gewoon metteen naar. Ook van vriendinnetjes herrinner ik me dat kind en pa of ma elkaar gewoon heel blij en lief gedag zeiden.
Zelfs als kind heb ik nooit zo gehuilt als Jop als ik mijn ouders weer zag.
De bus doet typische dingen met mensen, of misschien is het toch hun subcultuur, of karakter ofzo. Misschien ben ik wel raar
quote:
op 03-24-2000 om 01:53 PM schreef dom_is_leuk het volgende:
Iedereen reageert zoiezo overdreven emotioneel (of misschien zijn ze buiten de bus ook wel zo).
Ik denk dat je daar precies de spijker op de kop slaat !
En wat brengt er nou meer kijkcijfers,
in een media-cultuur die oververzadigd is met stereotyp en dus saai geworden soaps,
dan een nieuwe reality-soap waarvan de acteurs geen acteurs zijn en bovendien over-emotioneel ?
Van film-regisseurs is al jaren bekend dat ze soms hun 'sterren' zonder tekst een scene ingooien om 'natuurlijker' over te komen.
Spelen met emoties en instincten heet dat.
Toen ik terug kwam uit Nieuw Zeeland, na 8 maanden rondzwerven downunder, vond ik het vooral leuk om iedereen weer te zien!
Terwijl een vriendin van me ook van die hysterische taferelen vertoonde.
Beetje vreemd allemaal, want het is toch vooral leuk om iedereen weer te zien?
Kortom: Jop is ook zo'n hysterisch tiepje dat eigenlijk helemaal niet zonder zn moeder kan!
