Gisteren was het D-Day voor de vrouwen en mannen van mijn supermarkt. De dag voor kerst. Uiteraard was alles na 11 uur 's ochtends alweer op en moesten ik en kornuiten vaak 'nee het is op' verkopen. Uiteraard heb je mensen die vriendelijk bedanken voor de gedane moeite. Daarnaast heb je een ander soort type.
'Ik wil dat je even achter gaat kijken voor me!'.
Nou, de klant is koning, dus daar luister ik naar. Maar denk nou niet dat ik naar beneden ga om ook daadwerkelijk te kijken of we nog Koki Yawa Rode Pepermarinade hebben.
Wie is hier nou de supermarkt, jij of ik?! Ons hele magazijn ligt in de winkel op de dag voor kerst, zelfs de rode pepermarinade.
Waarom denken klanten dat de boze supermarkt spullen weglegt voor de klant om hem te belazeren? Welke knotsgekke marketingtechniek denken ze dat we volgen?
Afijn, ik heb gekeken en ben met lege handen wedergekeerd. Maar dan is het nog niet goed. Dan moet de winkelbediende uiteraard weer een stortvloed van woorden en schelkannonades over zich heen krijgen hoe slecht het wel niet geregeld is. En dan wordt er van mij verwacht dat ik als een schaap ja knik en me excuseer. Nee ik hoor me helemaal niet te excuseren. Ik haal graag m'n winkelmanager erbij voor de klant. Maar ook die hoeft zich in mijn optiek niet te excuseren. Het ligt ook niet aan de
Vrachtwagenchauffeur . Je moet klagen bij degene die bestelt op het hoofdkantoor. Niet alleen de klant is daar de dupe van, maar ook het personeel van een supermarkt zelf.
En als er dan toch een vracht binnenkomt, helpt de hele winkel om zo'n vracht zo snel mogelijk in de vakken te krijgen. Jong tot oud, van vakkenvuller tot schoonmaakster tot caissiére tot supermarktmanager. Alles voor de klant.
Zo. Nu ga ik straks fijn aan de gourmetschotel die ik weg heb kunnen leggen toen ze binnenkwamen. Kutklanten.
ps. mijn mening reflecteert niet het beleid van de supermarkt kusjes.