In het dagelijks leven ben ik een student psychologie, aangezien ik ook wel eens wil uitgaan met mn vriendinnen naar bios met leuke jongens etc etc heb ook ik een bijbaantje. Ik moet vragen aan mensen stellen en dan antwoorden vergaren, andere mensen noemen het wel eens enquêtes. Zo ook gisteren, deze keer moest ik naar een mediamarkt. Opzich niks aan het handje zou je zeggen ware het niet dat er een jongen kwam aangelopen waarvan ik gelijk in het begin al kon zien dat et zon onzeker type was. Een spijkerbroek die net iets te klein is, witte sportsokken eronderuit komen, zijn gezicht liet nog sporen achter van acne en hij had van dat typische vette plakhaar op zn hoofd. Zo iemand die zeker wel even tijd zou hebben voor een paar vragen aangezien ik door de rest tot nu toe alleen nog maar afgesnauwd en afgewimpeld was met van die rotsmoesjes. Dus ik gooide een klein beetje van mn vrouwelijke charme in de strijd en ja hoor hij kwam al op me afgezoemd als een bij op een honingfabriek. Volgensmij kwam ie al bjna klaar bij de gedachte dat er een vrouwmens tegen em praatte. Maar toen ik met hem een gesprek begon vond ik et eigenlijk al snel een freak, echt zon potentiele stalker

hij vroeg nog waar ik woonde enzo en heb maar gauw iets anders gezegd (anders zoekt ie me nog op op hyves) toen hij eindelijk wegging (THANK GOD

) vroeg ie ook nog tot hoelaat ik zou moeten werken. Omdat ik al bang was dat ie terug zou komen zei ik maar 6uur terwijl ik eigenlijk om 5uur klaar zou zijn. Maar wat denk je?! Is et 5 voor 5 zie ik die creap weer de winkel binnenkomen... ik ren als een gek naar de trein toe, kijk voordat ik instap nog even om en ja hoor daar staat ie te staren naar mij met een druppeltje kwijl nog op zn kin

Gelukkig ging de trein snel dicht en was ik veilig!
Klacht: rare jongen op mn werk