Het was een heerlijke avond.. Op zoek naar iets lekkers te drinken wandel ik net in m'n pyjama en op m'n slofjes naar de keuken.. Ik doe de koelkast open en zie daar een pak jus d'orange naar me kijken waarbij het leek alsof ie zei 'drink me! drink me!'. Lekker dacht ik

Daar heb ik nou eens zin in!

Terwijl ik het pak optil voel ik tot m'n grote schrik dat het bijna leeg is

'O noes!', dacht ik nog, 'als er nog maar genoeg in zit om m'n glaasje te vullen'

Het was dan ook een pak van m'n hart dat er nog net genoeg van dat overheerlijke gele sap was om m'n glaasje tot de rand te vullen

Helemaal in m'n nopjes zet ik het glas op m'n dienblad om het samen met m'n kommetje fruit mee te nemen naar de slaapkamer..
Dus ik loop de keuken uit, maar verrek, ik ben het licht vergeten uit te doen

Geen probleem dacht ik, dat dienblad kan in een hand en met de andere druk ik het knopje wel even in. Zo gezegd... Niet gedaan

Lui als ik namelijk ben, wilde ik niet weer die twee stappen achteruit doen om op een fatsoenlijke manier het licht uit te doen.. Nee. Het lichtknopje bevindt zich op dat moment links achter me, ik pak het dienblad in m'n linkerhand en probeer met m'n rechthand en lichaam half gedraaid het knopje aan te raken.. Ondertussen voel ik het glas van links naar rechts over m'n dienblad schuiven

'Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, niet m'n jus!', riep ik nog. Maar het was al te laat

Het gele sapje klotste uit het glas waarna het hele ding erachteraan van het dienblad viel.. Zo over de kast waar m'n collegeblok met aantekeningen, boek en tas lagen.. Alles doorweekt

Maar niks was zo erg als dat laatste glas van het overheerlijke drankje waar ik me al 2 minuten op verheugde, over de kast en grond te zien gaan

Het was een van de meest zwarte minuten van m'n leven

Klacht: zin in jus d'orange, maar er is niks meer

Subklacht: m'n spullen zijn nat en plakken