Gereformeerden

... en dan de vrouwelijke versie ervan.

O mijn god. Soms kom je ze tegen, zomaar lopend op straat, in de bus of wachtend op het station, wachtend op de trein die stopt in plaatsen als Veenendaal, Barneveld of andere mooie, groene plaatsen op de veluwe. Meestal zijn ze met een stuk of 3, één corpulent met acné, één onopvallend en soms, één meisje dat er uit zou kunnen zien als een prinsesje. Zou kunnen zien..
En o, wat wind mij dat op, zo'n meisje, met haar mooie gladde huidje, haar rok op knielengte, of net iets langer, de truien en bloesjes van merken als river woods en Tommy Hilfinger, maar dan wel de saaiste items uit hun collectie, kleding die mijn oma niet zou durven dragen omdat ze deze voor bejaarden zou vinden. Keurig. Het in deze kringen immer inmens populaire shawltje, bij voorkeur met een ruitjespatroon. Kledingstukken die geen enkele flair uitstralen, een intense saaiheid maar wel iets intrigerends. Zouden ze dat zelf ook doorhebben?
Zelf vinden ze zichzelf waarschijnlijk keurige mensen, beschaafd, wat moeten de buren wel niet denken. Maar toch, ondanks hun spirituele voorkeur willen ze laten zien dat ze het goed hebben thuis.
Waarschijnlijk zijn het dochters van plaatselijke middenstanders denk ik, pa heeft een aannemersbedrijf, bakkerij of iets dergelijks, de zaken gaan goed, de dorpsgenoten kopen hun waar bij hen omdat ze elkaar wekelijks treffen in de kerk, omdat er nooit wilde verhalen, roddels, over hun verteld worden, of over hun dochters.

Nog steeds staat ze daar, haar pronte borstjes fier de wereld in, waarschijnlijk nog nooit door enig man betast, haar rok wapperend in de wind, en ik observeer haar. Ik, rover, bohème, ongewassen haren, sigaret tussen de lippen en een lichte dranklucht van de vorige avond waarop ik vergeefs een vrouw probeerde te imponeren. Wat zou ze van mij vinden? Zou ze met me willen trouwen, mijn vrouw willen zijn?

Nee. Ze ziet mij waarschijnlijk als de koning van Sodom en Gomorra, een viespeuk een zondaar. Misschien ook als een romanticus of een bon vivant, maar ook dat zijn dingen die haar verboden zijn. Noeste arbeid, werkmanslust, trouwen en kinderen, een gestructureerd leven in een mooie christelijke gemeente, dat zijn waarschijnlijk haar idealen. Of zou ook zij dromen van een groots en meeslepend leven?

Tot zo ver mijn overpeinzingen, thuis aangekomen ben ik op bed gaan liggen, heb ik mijn gulp opengedaan en heb ik mijzelf afgetrokken op de gedachte dat ik dat lieve gereformeerde meisje alle hoeken van de kamer liet zien. Seksueel dan.

Klacht: Melancholie en beseffen dat je geen kans maakt bij gereformeerde meisjes.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lord_Cardigan op 04-12-2009 16:29:03 ]