Voor ik er kwam werken heb ik besproken dat ik ook een studie doe. Er werd gezegd dat het geen probleem was om 4 dagen van 9 uur te werken. Zo kon ik dan de 36 uur invullen als er zoveel werk was. Nou werk ik al meer dan een jaar 36 uur per week omdat het eigenlijk altijd druk is.
Nou willen ze dat ik mijn werkpatroon verander. Dit was al in het rooster gezet zonder mij daarover te informeren. Ik ben daar het gesprek over aangegaan en ze willen nu dat ik tijdelijk 3 hele en 2 halve dagen kom werken omdat ik de enige overgeblevene ben die bepaalde werkzaamheden kan doen. (door omstandigheden waar ik een heel verhaal over kan vertellen, maar waarvan ik en mijn collega's heel vaak hebben aangegeven dat er iets aan gedaan moest worden, wat niet gebeurde).
Ik heb aangegeven dat ik hier niet toe in staat ben vanwege mijn studie (wat ook echt waar is, ik heb het drukker dan ooit, zeker nu, vrije tijd heb ik niet), en dat daarover een afspraak was gemaakt toen ik er kwam werken. Wat natuurlijk niet op papier staat.. In mijn contract staat: werktijden in overleg. Ik heb ook aangegeven dat ik het niet fijn vond dat ik hier helemaal niet over ben geinformeerd. Hier konden ze inkomen. Maar ze geven aan dat er echt een probleem is als ik er niet elke dag ben. En ze hebben me gevraagd hoe ik denk het te gaan doen. Waarop ik weer heb gezegd dat ik niet meer kan dan ik nu doe. Waarover ze weer in beraad moeten.
Ik verwacht nu dat ze me het willen gaan verplichten. Kunnen ze mij verplichten dit te doen? Ben ik verplicht dit te doen, hoewel ik dit bij binnenkomst heb besproken, en dat ik heb aangegeven dat het niet lukt om 5 dagen te komen werken (ik heb ook reistijd) omdat ik dan mijn studie niet rond krijg. Als ik doe wat ze willen weet ik ook zeker dat ik het niet meer rond krijg. Dat krijg ik nu eigenlijk al niet behoorlijk. Ik heb gezegd dat ik het zo had gedaan als ik geen studie had, maar dat het in deze situatie gewoon echt niet lukt.
Wat zijn mijn rechten, wat zijn mijn plichten? Mag ik begrip verwachten of niet, en moet ik doen wat ze zeggen en mezelf overwerken en als gevolg daarvan misschien de ziektewet in helpen? Als ik blijf volhouden dat het niet lukt, kunnen ze me dan ontslaan, of me verplichten naar de bedrijfsarts te gaan?
Een hoop vragen, maar ik wil graag weten waar ik sta en hoop dat iemand me advies kan geven! Ik zit erg met de hele situatie in mijn maag.
In dit soort situaties werkt het meestal het beste als je zelf met een constructief tegenvoorstel komt.
Je krijgt een vast contract of fase C ipv fase B uitzendkracht
Een compensatie om je studie in deeltijd te vervolgen
Blijkbaar zit je in de luxe positie dat ze jou nodig hebben voor dat werk. Ze zullen je vast wel onder druk zetten, maar als ze niet snel een ander kunnen vinden, dan kiezen ze toch wel eieren voor hun geld.
Afgaande op jouw verhaal zou ik je adviseren om voet bij stuk te houden. Lieg desnoods dat je met je opleidingsinstituut contact hebt gehad, maar dat er echt geen andere mogelijkheid is. Als je die mogelijkheid wel hebt, maar het jou slecht uitkomt, dan kun je misschien een tegenvoorstel doen.
Voorop staat in arbeidsverhoudingen dat je laat zien dat je positief en welwillend bent. Door tegendraads of negatief te doen bereik je niets. Maar ondanks jouw bereidwilligheid is het niet anders.
Succes!
quote:Dit dus. Liegen is nooit een goede optie.Op woensdag 2 december 2009 13:53 schreef Dj_unkie het volgende:
zeg dat je het prima vind als er wel iets tegenover staat.
Je krijgt een vast contract of fase C ipv fase B uitzendkracht
Een compensatie om je studie in deeltijd te vervolgen
Ik heb wel gezegd dat ik wil kijken of ik mijn dienst een paar keer kan wisselen (als ik geen afspraken heb, want ik doe mijn stageopdracht tegelijk met de andere lessen zodat ik eerder klaar ben, en heb daarvoor dus veel afspraken op die ene dag, heb op stage ook gezegd dat ik op die dag beschikbaar ben voor hun) en dan een andere dag vrij kan hebben (dan zijn er meer medewerkers die iets meer verstand hebben van sommige werkzaamheden). Maar dan wel in overleg.
En om iemand op mijn niveau te krijgen heb je wel een jaar inwerktijd nodig, vooral veel ervaring. Het probleem is nou juist dat er bijna alleen nog maar nieuwe medewerkers zitten.
En ik heb nog een paar maand een fase A contract.
en ervaring zegt niet zo heel veel meer tegenwoordig, als je te lastig word zetten ze je zo op straat en nemen iemand aan die wel wil.
Nu de werkgever zichzelf in de vingers snijdt wordt het probleem op het bordje van TS neergelegd. Dit is niet erg netjes. TS heeft wel het probleem dat ze(?) uitzendkracht is, en het uitzendbureau zal waarschijnlijk de kant van de klant kiezen.
@karr-1: ik vind dat je erg kort door de bocht gaat door te stellen dat die studie geheel en risico van TS is. De werkgever (UZB/bank) heeft uiteindelijk ook profijt van de kennis die de werknemer, op eigen kosten en in vrije tijd, opdoet.
quote:Kort door de bocht, zeer zeker, ben ik geheel met je eens. Maar waar staat dat de studie van TS in het belang is van de werkgever? Zoals ik het verhaal lees heeft TS een functie of bepaalde vaardigheden die blijkbaar niet iedereen heeft en niet eenvoudig aan te leren zijn. Dan mogen ze van mij ook eisen gaan stellen mbt je aanwezigheid etc.Op woensdag 2 december 2009 14:42 schreef Prutzenberg het volgende:
@karr-1: ik vind dat je erg kort door de bocht gaat door te stellen dat die studie geheel en risico van TS is. De werkgever (UZB/bank) heeft uiteindelijk ook profijt van de kennis die de werknemer, op eigen kosten en in vrije tijd, opdoet.
Dat dat in overleg kan enzo ben ik het ook geheel mee eens
quote:Bedankt voor je reactie, maar zo zit het niet in deze situatie. Maar het is een beetje teveel om dat allemaal uit te leggen en op te schrijven. Dan ben ik morgen nog bezig..Op woensdag 2 december 2009 14:33 schreef karr-1 het volgende:
Plat gezegd is het een beetje je eigen risico. Jij kiest er voor om te werken en studeren tegelijk. Je werkgever is hier altijd vrij soepel mee om gegaan als ik het zo lees, maar gaat nu wat eisen stellen ivm je aanwezigheid. Als je baan echt zo belangrijk voor ze is zullen ze misschien wel wat meebuigen, maar ik kan me voorstellen dat ze je gewoon nodig hebben.
Zoals ik al zei wil ik nu een keer op mijn strepen staan omdat ze anders over me heen blijven lopen. Bij een andere collega was dit nooit zo gebeurd, dat weet ik zeker, en dat beamen mijn collega's ook. Ze zeggen dat het begint te lijken op pestgedrag en kunnen niet begrijpen wat er nu allemaal gebeurt. Ook zij vinden dat ik volledig in mijn recht sta. Als ze dat niet vonden zouden ze dat ook eerlijk tegen me zeggen. Als ik nu voor de zoveelste keer maar weer doe wat ze zeggen neem ik mezelf dus ook nooit meer serieus.
quote:Er was op voorhand bekend hoe de situatie in elkaar steekt. Daar is de werkgever mee akkoord gegaan, dus dan moeten ze niet achteraf komen zeuren dat het ze slecht uitkomt.Op woensdag 2 december 2009 14:46 schreef karr-1 het volgende:
[..]
Kort door de bocht, zeer zeker, ben ik geheel met je eens. Maar waar staat dat de studie van TS in het belang is van de werkgever? Zoals ik het verhaal lees heeft TS een functie of bepaalde vaardigheden die blijkbaar niet iedereen heeft en niet eenvoudig aan te leren zijn. Dan mogen ze van mij ook eisen gaan stellen mbt je aanwezigheid etc.
Dat dat in overleg kan enzo ben ik het ook geheel mee eens
Dat maar één iemand die functie uit kan oefenen is niet de schuld van die werknemer, maar is een falen van de leidinggevende. Die heeft zelf die afhankelijkheid laten ontstaan.
quote:Begrijp me goed, ik ben het geheel met je eens. Maar ik kan het standpunt van de werkgever ook begrijpen, zij zijn afhankelijk van je. En aangezien je nog steeds op een UZB contract zit kunnen ze je zo op straat zetten als ze willen. Ik zou dus oppassen met al te hard eisen en op je strepen gaan staan.Op woensdag 2 december 2009 14:49 schreef Monique80 het volgende:
[..]
Bedankt voor je reactie, maar zo zit het niet in deze situatie. Maar het is een beetje teveel om dat allemaal uit te leggen en op te schrijven. Dan ben ik morgen nog bezig..
Zoals ik al zei wil ik nu een keer op mijn strepen staan omdat ze anders over me heen blijven lopen. Bij een andere collega was dit nooit zo gebeurd, dat weet ik zeker, en dat beamen mijn collega's ook. Ze zeggen dat het begint te lijken op pestgedrag en kunnen niet begrijpen wat er nu allemaal gebeurt. Ook zij vinden dat ik volledig in mijn recht sta. Als ze dat niet vonden zouden ze dat ook eerlijk tegen me zeggen. Als ik nu voor de zoveelste keer maar weer doe wat ze zeggen neem ik mezelf dus ook nooit meer serieus.
quote:Klopt helemaal, niets op aan te merken. Maar daar heeft TS nu niet veel aan.Op woensdag 2 december 2009 14:51 schreef budha het volgende:
[..]
Er was op voorhand bekend hoe de situatie in elkaar steekt. Daar is de werkgever mee akkoord gegaan, dus dan moeten ze niet achteraf komen zeuren dat het ze slecht uitkomt.
Dat maar één iemand die functie uit kan oefenen is niet de schuld van die werknemer, maar is een falen van de leidinggevende. Die heeft zelf die afhankelijkheid laten ontstaan.
quote:Als een bedrijf het zover laat komen dat er nog maar één persoon is die bepaalde specialistische vaardigheden heeft, terwijl dat voorkomen had kunnen worden (dat maak ik tenminste op uit de OP), dan ligt het probleem primair bij het bedrijf en niet bij de laatste specialist. Ik zou op zijn minst een goed voorstel verwachten i.p.v. het probleem op het bordje van TS dumpen.Op woensdag 2 december 2009 14:46 schreef karr-1 het volgende:
[..]
Kort door de bocht, zeer zeker, ben ik geheel met je eens. Maar waar staat dat de studie van TS in het belang is van de werkgever? Zoals ik het verhaal lees heeft TS een functie of bepaalde vaardigheden die blijkbaar niet iedereen heeft en niet eenvoudig aan te leren zijn. Dan mogen ze van mij ook eisen gaan stellen mbt je aanwezigheid etc.
Dat dat in overleg kan enzo ben ik het ook geheel mee eens
Wat die studie betreft: er van uitgaande dat TS niet al een HBO-papiertje heeft, zal deze studie het werk- en denkniveau opkrikken. Ondanks dat de studierichting niet "past" heeft het bedrijf daar (indirect) voordeel aan. De werknemer kan weer doorgroeien in het bedrijf.
quote:Als je met een werkgever moet gaan bakkeleien over wat je wettelijke rechten en plichten zijn, dan is de arbeidsrelatie meestal al zo sterk verstoord dat er toch niets goeds meer uit kan komen. Het klinkt niet of je nu een juridisch geschil hebt, dus die discussie zou ik als ik jou was ook niet aangaan.Op woensdag 2 december 2009 14:49 schreef Monique80 het volgende:
[..]
Bedankt voor je reactie, maar zo zit het niet in deze situatie. Maar het is een beetje teveel om dat allemaal uit te leggen en op te schrijven. Dan ben ik morgen nog bezig..
Zoals ik al zei wil ik nu een keer op mijn strepen staan omdat ze anders over me heen blijven lopen. Bij een andere collega was dit nooit zo gebeurd, dat weet ik zeker, en dat beamen mijn collega's ook. Ze zeggen dat het begint te lijken op pestgedrag en kunnen niet begrijpen wat er nu allemaal gebeurt. Ook zij vinden dat ik volledig in mijn recht sta. Als ze dat niet vonden zouden ze dat ook eerlijk tegen me zeggen. Als ik nu voor de zoveelste keer maar weer doe wat ze zeggen neem ik mezelf dus ook nooit meer serieus.
Ze kunnen je wel onder druk proberen te zetten, maar daar staat jouw situatie tegenover. Zijn ze niet bereid om jou tegemoet te komen, dan laten ze ook geen ruimte open voor jou om ze met hun situatie te helpen.
Wees je er van doordrongen dat een verwijt dat jij geen bereidheid toont onterecht is. Zouden ze je dat verwijt maken, dan gewoon negeren. Niet eens op ingaan.
quote:Helemaal mee eensOp woensdag 2 december 2009 15:02 schreef Prutzenberg het volgende:
[..]
Als een bedrijf het zover laat komen dat er nog maar één persoon is die bepaalde specialistische vaardigheden heeft, terwijl dat voorkomen had kunnen worden (dat maak ik tenminste op uit de OP), dan ligt het probleem primair bij het bedrijf en niet bij de laatste specialist. Ik zou op zijn minst een goed voorstel verwachten i.p.v. het probleem op het bordje van TS dumpen.
Wat die studie betreft: er van uitgaande dat TS niet al een HBO-papiertje heeft, zal deze studie het werk- en denkniveau opkrikken. Ondanks dat de studierichting niet "past" heeft het bedrijf daar (indirect) voordeel aan. De werknemer kan weer doorgroeien in het bedrijf.
quote:Zoals ik het lees hebben ze beide wat te verliezen. TS haar baan en de werkgever een ervaren kracht. Dus ofwel ze wordt op waarde geschat of niet. In het eerste geval zullen ze niet zo snel overgaan tot ontslag aangezien ze daar zelf niet bij gebaat zijn. In het tweede geval heeft buigen ook geen zin, want een bestendige relatie wordt echt niet opgebouwd door je als voetveeg te laten behandelen. Voor hetzelfde geld is ze een maand later alsnog 'overtallig' en was het gebaar ook niks waard.Op woensdag 2 december 2009 14:52 schreef karr-1 het volgende:
[..]
Begrijp me goed, ik ben het geheel met je eens. Maar ik kan het standpunt van de werkgever ook begrijpen, zij zijn afhankelijk van je. En aangezien je nog steeds op een UZB contract zit kunnen ze je zo op straat zetten als ze willen. Ik zou dus oppassen met al te hard eisen en op je strepen gaan staan.
TS moet voor haarzelf de beslissing nemen om wel of niet mee te gaan in dit verhaal en dan pas weer in gesprek gaan. Dan staat de beslissing al vast en gaat het er alleen om hoe dit positief op de werkgever over te brengen.
quote:Dat vind ik fijn om te horen. Ik weet ook wel dat het zo is, maar dat maakt de situatie er niet makkelijker op. Er wordt mij het gevoel gegeven dat ik onwil toon, terwijl ik (en mijn collega's) vind dat het juist andersom is. Maarja, als uitzendkracht heb je gewoon geen sterke positie. Ik heb eerder al ervaren dat die de kant van de werkgever kiezen als het gaat om dit soort zaken. Ze zijn blij dat ze mensen aan het werk hebben.Op woensdag 2 december 2009 15:02 schreef budha het volgende:
[..]
Ze kunnen je wel onder druk proberen te zetten, maar daar staat jouw situatie tegenover. Zijn ze niet bereid om jou tegemoet te komen, dan laten ze ook geen ruimte open voor jou om ze met hun situatie te helpen.
Wees je er van doordrongen dat een verwijt dat jij geen bereidheid toont onterecht is. Zouden ze je dat verwijt maken, dan gewoon negeren. Niet eens op ingaan.
Over die taken: Ik heb het analytisch vermogen om bepaalde zaken uit te zoeken, en heb verstand van bepaalde systemen wat een ander niet heeft. Iemand met HBO-niveau kan dit prima leren, maar heeft daar wel ervaring voor nodig. Je moet het vaak doen. De paar collega's die dit ook konden zijn overgeplaatst wegens tekort elders of zelf weggegaan. Nu is er dus bij ons een tekort.
quote:Heb je het gevoel dat jij, binnen het redelijke, er alles aan hebt gedaan om mee te werken? Als je daar niet aan twijfelt en het verzoek van de werkgever niet redelijk is, dan kun je jezelf sterken door de knoop door te hakken. Je zult zien dat je zelfverzekerder bent als je voor jezelf al hebt vastgesteld wat de beslissing is.Op woensdag 2 december 2009 15:19 schreef Monique80 het volgende:
[..]
Dat vind ik fijn om te horen. Ik weet ook wel dat het zo is, maar dat maakt de situatie er niet makkelijker op. Er wordt mij het gevoel gegeven dat ik onwil toon, terwijl ik (en mijn collega's) vind dat het juist andersom is. Maarja, als uitzendkracht heb je gewoon geen sterke positie. Ik heb eerder al ervaren dat die de kant van de werkgever kiezen als het gaat om dit soort zaken. Ze zijn blij dat ze mensen aan het werk hebben.
Over die taken: Ik heb het analytisch vermogen om bepaalde zaken uit te zoeken, en heb verstand van bepaalde systemen wat een ander niet heeft. Iemand met HBO-niveau kan dit prima leren, maar heeft daar wel ervaring voor nodig. Je moet het vaak doen. De paar collega's die dit ook konden zijn overgeplaatst wegens tekort elders of zelf weggegaan. Nu is er dus bij ons een tekort.
Dat je er niet op uit bent om de verhoudingen te verstoren betekent nog niet dat je overal maar in mee moet gaan. Mits goed gebracht kan ook een 'nee' de relatie versterken. Net zoals een 'ja' de relatie juist kan doen verzwakken.
quote:Dat niemand onmisbaar is wil nog niet zeggen dat niemand van waarde is.Op woensdag 2 december 2009 15:36 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Bedenk voor jezelf een ding: niemand is onmisbaar. Dus als het voor de bank belangrijk is, om wat voor reden dan ook, dat er iemand 5 dagen p/w aanwezig is, trek jij aan het kortste end. Een simpel telefoontje naar het uitzendbureau en jij bent vervangen.
quote:Dat gevoel heb ik inderdaad, en ik heb de keuze ook al gemaakt. Ik moet nee zeggen voor mijn zelfrespect en mijn zelfbehoud. Ik wil alleen graag weten wat ik kan verwachten als het gesprek daar is. En wat voor consequenties dat voor mij kan hebben. Vandaar dit topicOp woensdag 2 december 2009 15:28 schreef budha het volgende:
[..]
Heb je het gevoel dat jij, binnen het redelijke, er alles aan hebt gedaan om mee te werken? Als je daar niet aan twijfelt en het verzoek van de werkgever niet redelijk is, dan kun je jezelf sterken door de knoop door te hakken. Je zult zien dat je zelfverzekerder bent als je voor jezelf al hebt vastgesteld wat de beslissing is.
Dat je er niet op uit bent om de verhoudingen te verstoren betekent nog niet dat je overal maar in mee moet gaan. Mits goed gebracht kan ook een 'nee' de relatie versterken. Net zoals een 'ja' de relatie juist kan doen verzwakken.
quote:Nee, maar schijnbaar vind de bank het belangrijk dat er iemand 5 p/w aanwezig is.Op woensdag 2 december 2009 15:38 schreef budha het volgende:
[..]
Dat niemand onmisbaar is wil nog niet zeggen dat niemand van waarde is.
En als de bank dat belangrijker vindt dan de kennis die TS heeft dan is ze gewoon gezien.
quote:Tuurlijk, maar dat is wel even een heel ander verhaal dan "als je niet meewerkt vlieg je eruit". Als de werkgever geen waarde aan je hecht kan het sowieso op elk moment bekeken zijn. Daar staat tegenover dat als ze wel waarderen wat je doet zullen ze je er om zo'n domme reden ook niet uitgooien.Op woensdag 2 december 2009 15:47 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
[..]
Nee, maar schijnbaar vind de bank het belangrijk dat er iemand 5 p/w aanwezig is.
En als de bank dat belangrijker vindt dan de kennis die TS heeft dan is ze gewoon gezien.
quote:Hoe het juridisch zit kan ik je niet vertellen, maar zoals ik eerder al aangaf zit je toch al op een doodlopend pad als het daar op aankomt.Op woensdag 2 december 2009 15:39 schreef Monique80 het volgende:
[..]
Dat gevoel heb ik inderdaad, en ik heb de keuze ook al gemaakt. Ik moet nee zeggen voor mijn zelfrespect en mijn zelfbehoud. Ik wil alleen graag weten wat ik kan verwachten als het gesprek daar is. En wat voor consequenties dat voor mij kan hebben. Vandaar dit topic
Zorg iig dat je voorbereid bent. Je weet wat je wilt en wat je niet wilt. Sommige vragen en opmerkingen kun je wel verwachten en daar kun je alvast een antwoord op verzinnen. Zij vragen begrip voor hun situatie. Maak duidelijk dat je dat ook echt hebt, maar ze moeten ook begrip voor jouw situatie tonen.
quote:Hey Monique,Op woensdag 2 december 2009 15:39 schreef Monique80 het volgende:
[..]
Dat gevoel heb ik inderdaad, en ik heb de keuze ook al gemaakt. Ik moet nee zeggen voor mijn zelfrespect en mijn zelfbehoud. Ik wil alleen graag weten wat ik kan verwachten als het gesprek daar is. En wat voor consequenties dat voor mij kan hebben. Vandaar dit topic
Niet om het een of ander maar ik zou alleen nee zeggen omdat je je studie niet wil opofferen voor je werk. Zelfrespect dat zou er ook moeten zijn als je wel kiest voor je werk en je studie opgeeft. Het viel me even op.
Verder: probeer als je in gesprek gaat vanuit jezelf te spreken. Vertel bijvoorbeeld dat je begrip hebt voor de situatie van je werkgever maar dat je zelf verplichtingen hebt naar je studie en dus niet aan het verzoek om die ene dag toch te komen werken kunt voldoen.
Je kunt altijd aanbieden om met ze te kijken hoe het anders opgelost kan worden maar je mag ze best houden aan hun afspraak.
Mocht je werkgever daar moeilijk over doen en gaan eisen dat je er toch aan moet voldoen dan kun je hem aan de afspraak houden, maar ik denk ook als het tot zover moet komen dat het tijd is een werkgever te zoeken die zich wel aan gemaakte afspraken houdt.
quote:Bedankt. Het is vooral dat ik me al veel te vaak heb geconformeerd naar hun wensen/eisen. Ik durfde nergens nee tegen te zeggen, en als ik wel een keer protesteerde liet ik op me inpraten en deed het dan toch maar weer, met de staart tussen de benen. Daardoor is dit steeds in stand gehouden. Kiezen voor mijn werk zou in mijn geval dus niet de optie zijn die het beste is voor mijn zelfrespect.Op woensdag 2 december 2009 18:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Niet om het een of ander maar ik zou alleen nee zeggen omdat je je studie niet wil opofferen voor je werk. Zelfrespect dat zou er ook moeten zijn als je wel kiest voor je werk en je studie opgeeft. Het viel me even op.
Verder: probeer als je in gesprek gaat vanuit jezelf te spreken. Vertel bijvoorbeeld dat je begrip hebt voor de situatie van je werkgever maar dat je zelf verplichtingen hebt naar je studie en dus niet aan het verzoek om die ene dag toch te komen werken kunt voldoen.
Je kunt altijd aanbieden om met ze te kijken hoe het anders opgelost kan worden maar je mag ze best houden aan hun afspraak.
Mocht je werkgever daar moeilijk over doen en gaan eisen dat je er toch aan moet voldoen dan kun je hem aan de afspraak houden, maar ik denk ook als het tot zover moet komen dat het tijd is een werkgever te zoeken die zich wel aan gemaakte afspraken houdt.
In het werk dat ik doe zit geen toekomstperspectief, dat heb ik uitvoerig onderzocht. In mijn studie wel. Alleen ben ik dus momenteel nog bezig, en ligt het werk niet voor het oprapen. Dat neemt niet weg dat ik het wel probeer natuurlijk!
Ik wens je heel veel sterkte in een vervolggesprek. Besef je in elk geval dat je nee mag zeggen en dat je daarbij in je recht staat. En dat je argument om nee te zeggen voldoende moet zijn voor je baas.
Want je zult zien, als je weg bent, dan komt het werk ook wel klaar, denk niet dat je onmisbaar bent, ik vermoed helaas dat als je voet bij stuk houdt, je eruit ligt.
quote:Dat zou ik dus echt nooit doen.Op vrijdag 4 december 2009 00:19 schreef SingleCoil het volgende:
Meldt je eerst een een weekje ziek en kijk hoe het bedrijf dat oplost. Dat kan dan een goede basis zijn om samen aan een constructieve oplossing te werken.
Wat ik wel frappant vind, is dat je in je OP melding maakt van 'werktijden in overleg', maar er lijkt nu weinig sprake van overleg.
quote:Ziek melden om zoiet zou ik echt nooit doen. Dan toon je ook niet echt aan dat je bereid bent om mee te werken, je toont alleen aan dat je meteen bezwijkt onder druk en het dan maar laat afweten.Op vrijdag 4 december 2009 00:19 schreef SingleCoil het volgende:
Meldt je eerst een een weekje ziek en kijk hoe het bedrijf dat oplost. Dat kan dan een goede basis zijn om samen aan een constructieve oplossing te werken.
quote:Hoezo? Je kunt toch ziek worden? Mexicaanse griep ofzo? Dat toont niks anders aan dan dat je ook ziek kunt worden, net als ieder ander. Maarje ziet dan wél hoe het bedrijf dat probleem op gaat lossen, en met die informatie kun je een verder constructief gesprek voeren, want diezelfde oplossing kan dan ook gebruikt worden om het werktijden probleem op te lossen.Op vrijdag 4 december 2009 09:21 schreef karr-1 het volgende:
[..]
Ziek melden om zoiet zou ik echt nooit doen. Dan toon je ook niet echt aan dat je bereid bent om mee te werken, je toont alleen aan dat je meteen bezwijkt onder druk en het dan maar laat afweten.
quote:Ligt er ook weer een beetje aan hoe je dat precies uitspeelt. Ik zou direct bellen met een snotterende "...ik snap dat het heel vervelende uitkomt, maar..." en vervolgens aangeven dat als het écht niet anders kan je wel bereid bent te komen werken, je weet immers van de problemen, en het is maar griep...ff kijken hoe de palingen zwemmen, zeg maar...Op vrijdag 4 december 2009 09:44 schreef karr-1 het volgende:
Misschien wel, maar het is wel erg toevallig dat je ziek word als je in een conflictsituatie zit. Neem van mij aan, dat word meestal verkeerd uitgelegd.
quote:Tsja ik weet het niet, ik zou het niet doen, maar het is een persoonlijke keuzeOp vrijdag 4 december 2009 09:52 schreef SingleCoil het volgende:
[..]
Ligt er ook weer een beetje aan hoe je dat precies uitspeelt. Ik zou direct bellen met een snotterende "...ik snap dat het heel vervelende uitkomt, maar..." en vervolgens aangeven dat als het écht niet anders kan je wel bereid bent te komen werken, je weet immers van de problemen, en het is maar griep...ff kijken hoe de palingen zwemmen, zeg maar...
quote:Ben het met je eens, het is iets té toevallig, al heersen er nog 25 griepvirussen tegelijk.
Misschien wel, maar het is wel erg toevallig dat je ziek word als je in een conflictsituatie zit. Neem van mij aan, dat word meestal verkeerd uitgelegd.
quote:PreciesOp vrijdag 4 december 2009 10:26 schreef Mikkie het volgende:
[..]
Ben het met je eens, het is iets té toevallig, al heersen er nog 25 griepvirussen tegelijk.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik bén ziek.. Maar dat was me fysiek ook wel aan te zien en ook horen. Dus ik verwacht niet dat ze daar gekke dingen van gaan denken..
Schuift het wel allemaal op de lange baan, dus vind het zelf ook niet echt leuk. Ik wil er eigenlijk wel vanaf zijn de hele situatie.
(beterschap trouwens, ik lig zelf ook met de griep in bed)
En ik heb géén idee, heb het ook niet gevraagd, daar schiet ik toch niet zoveel mee op.. Ik merk het wel als ik weer begin. Of er zich dingen hebben opgestapeld.
Baan (net) niet kwijt, werd wel impliciet mee gedreigd en expliciet vanuit het uitzendbureau, waar ik op het matje moest komen
Maar ze hebben me niet weggestuurd. Nog niet althans
Wordt vervolgd..
En fijn dat je hebt kunnen standhouden.
Je krijgt zo wel een fijn beeld van de organisatie waar je werkt.
quote:Fijn uitzendbureauOp donderdag 10 december 2009 22:46 schreef Monique80 het volgende:
Update
Baan (net) niet kwijt, werd wel impliciet mee gedreigd en expliciet vanuit het uitzendbureau, waar ik op het matje moest komen
Maar ze hebben me niet weggestuurd. Nog niet althans
Wordt vervolgd..
quote:Je zou er bijna van zeggen, als jullie niet normaal doen, ben ik weg.Op vrijdag 11 december 2009 07:46 schreef SingleCoil het volgende:
Wat zijn de argumenten van het uitzendbureau dan? Volgens mij interesseert het hun geen zak wat je ervan vindt als ze hun omzet maar niet kwijt raken
quote:...of "eerst maar eens een salarisverhoging, daarna praten we verder"Op vrijdag 11 december 2009 07:57 schreef morpheus_at_work het volgende:
[..]
Je zou er bijna van zeggen, als jullie niet normaal doen, ben ik weg.
Ik heb inmiddels een gesprek gehad met de afdelingsmanager. Deze wilde het verhaal van mijn kant horen. Mijn directe collega's juichten het toe, omdat het een hele geschikte man is. Deze zou na het horen van mijn verhaal zeker inzien dat het niet correct is wat hier gebeurt.
Ik heb mijn verhaal verteld en veel argumenten aangedragen waarom ik vind dat ik niet verantwoordelijk ben en waarom het niet correct is dat ik niet opdraai voor de consequenties van de (neem ik aan weloverwogen) beslissing van mijn manager en consorten om mij als enige deskundige op het team te laten zitten. En wat ik allemaal heb gezegd en aangedragen wat deze situatie had kunnen voorkomen. En dat ik het op dit moment razend druk heb en niet 5 dagen in plaats van 4 heen en weer wil reizen omdat ik dan mijn studie niet op de rit kan houden.
Bleek dat mijn manager en assistenten mij al flink hadden zwartgemaakt. Ik zou stil, teruggetrokken, niet functionerend onder stress (moet je vooral de druk flink opvoeren door mij de verantwoordelijkheid te geven voor werk dat normaal 3 personen doen, heel verstandig), reactief (tegenovergestelde van proactief?) en niet flexibel zijn. (ik werk met mijn contract van 24-36 uur al meer dan een jaar iedere week 36 uur, waarbij ik, in tegenstelling tot mijn collega's die een vaste vrije dag hebben, een dag vrij heb wanneer het hun uitkomt) Bovendien was er een half jaar geleden ook al een incident (dat er in het werkoverleg werd medegedeeld dat ik en 3 collega's niet bij waren in de werkzaamheden en daarom moesten overwerken komende zaterdag, en die daarna. Wat niet door ons maar door de vele storingen in het systeem kwam waarvan wij al 100x hadden geroepen dat er iets aan moest gebeuren, maar wat nooit werd opgepakt. Waarop ik toen mijn smoel heb gehouden en het tegen mijn principes in heb gedaan, waarop ik in de stress raakte omdat ik mijn school niet meer bij kon houden, waarop ik niet meer goed in mijn vel zat, waarop ik op het matje geroepen werd en van mijn uitzendbureau achteraf te horen kreeg dat mijn manager 'teleurgesteld' was.)
Als ze dingen bij me neerleggen kom ik niet zelf met ideen (ik doe niet anders). Enzovoort Enzovoort!
Toch gek bedacht ik me later dat ik nooit commentaar op mijn functioneren heb gehad (behalve die ene keer toen ik bijna overspannen was). Na 13 maanden werkzaam ook nog steeds geen functionerings- of beoordelingsgesprek gehad. Heeft niet zo'n hoge prio bij uitzendkrachten.
Ik voel me dus lekker genaaid! Kreeg al gauw in de gaten dat ze goed op hem in hadden gepraat, en heb de hoop opgegeven dat hij de waarheid zou zien. Als mijn manager terug was moest er nog maar even gepraat worden..
Ondertussen werk ik nog steeds 4 dagen. En dat blijf ik ook doen. Het staat ook niet meer in het rooster. Een van de assistenten zei vandaag wel steeds dat ik bepaalde dingen morgen maar moest oppakken of aankaarten. Dat is dus mijn vrije dag. Ik heb gedaan of ik gek was. Erg benieuwd of morgen de telefoon gaat.
Ondertussen stapelt het werk zich op en lopen we buiten alle targets (duh). Mijn productiviteit is nog steeds goed maar er is gewoon teveel werk. Ik ga hier ook niets over roepen, laat ze zelf er maar achter komen. Als het goed is zitten ze hier bovenop. Gaven ze trouwens ook nog de nieuwe collega die verantwoordelijk is voor het onderdeel waar de grootste achterstand op is toestemming voor een dag verlof op vrijdag, op dezelfde dag dat ze mij zo ver in een hoek dreven om mij te verplichten die extra dag te komen dat ik ervan overtuigd was dat ik eruit zou vliegen als ik weer nee zou zeggen. Tuurlijk! Geen probleem! Lekker een vrije dag! Als je denkt dat je alles hebt meegemaakt? Toen was ik er echt helemaal klaar mee.
Het is me wel duidelijk dat hier geen positieve weg meer uit is. Ze doen alles om mij in slecht daglicht te zetten, en ik denk dat ik zodra ze hier een beetje ruimte voor zien, eruit vlieg. Ondertussen probeer ik ze daarin voor te zijn door iets anders te vinden.
Suggesties en meningen zijn nog altijd welkom!!
