quote:

Berlusconi beëindigt isolatie Wit-Rusland
MINSK - De Italiaanse premier Silvio Berlusconi heeft maandag een eind gemaakt aan de isolatie van Wit-Rusland. Als eerste westerse leider in vijftien jaar tijd bracht Berlusconi een bezoek aan president Aleksandr Loekasjenko, bijgenaamd „de laatste dictator van Europa”.

Sinds Loekasjenko in 1994 aan de macht kwam, is hij geregeld bekritiseerd omdat hij volgens het Westen de mensenrechten schendt, verkiezingsuitslagen vervalst en de oppositie en onafhankelijke journalistiek onderdrukt. Maar volgens Berlusconi houden de Wit-Russen van Loekasjenko: „Dat is aangetoond door verkiezingen.”

Bij het eendaagse bezoek aan de voormalige Sovjet-republiek ging het vooral om de versterking van de handelsrelaties. Loekasjenko kreeg eerder antiwesterse leiders op visite, zoals president Mahmoud Ahmadinejad van Iran, president Hugo Chávez van Venezuela en de Libische leider Muammar Kaddafi.

De Wit-Russische oppositie bekritiseerde het bezoek. „Berlusconi is een kleurrijk figuur. Hij lijkt op Loekasjenko”, aldus Anatoli Lebedko van de Verenigde Burgerpartij. „Hij komt naar Wit-Rusland als een zakenman. Voor hem is alles te koop voor een prijs, zelfs als hij Europese waarden moet opofferen.”

quote:

Op dinsdag 1 december 2009 11:00 schreef isogram het volgende:
Hij heeft even moeten zoeken, maar Berlusconi lijkt dan toch eindelijk een gelijkgestemde politicus in Europa te hebben gevonden:
[..]

Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)sjenko__.html?p=24,1

Je zou bijna gaan denken dat het een slechte grap is, maar het is gewoon echt waar. Waarom doet Berlusconi dit in vredesnaam? Wil hij gewoon provoceren? Wil hij inspiratie opdoen? (want ook in zijn land staat onafhankelijke media steeds meer onder druk)...

quote:

Op dinsdag 1 december 2009 17:12 schreef DeParo het volgende:
Ik blijf het grappig vinden dat de telegraaf weer op z'n oude vertrouwde rechtse manier, mensen die nog meer rechts zijn, bekritiseert (Berlusconi). De Telegraaf heeft meer dan een betwiste geschiedenis en de volksmennertrekjes zijn nog steeds niet verdwenen, eerder versterkt, aangezien het de grootste krant van Nederland is. Een bericht uit de telegraaf neem ik dan ook alles behalve serieus.

quote:

Op dinsdag 1 december 2009 18:00 schreef isogram het volgende:

[..]

Leuk. Ik heb ook weinig met de Telegraaf, maar ik zie toch echt een foto van Berlusconi, op bezoek in Minsk, handen schuddend met die dictator in Wit-Rusland.

Wat de opmerking over Iran betreft: dat is het enige wat er nu nog aan ontbreekt.

Berlusconi laat met dit bezoek in elk geval zien hoe serieus hij de democratie neemt. Ik vraag me serieus af of hij dit doet om te provoceren; het zou me niks verbazen.

quote:

Berlusconi zei dat zijn land overweegt fabrieken op te richten in Wit-Rusland, om te profiteren van een douane-unie die onlangs tussen Wit-Rusland, Rusland en Kazachstan is gevormd.

quote:

700 bussen voor No Berlusconi Day
ROME - De organisatoren van No Berlusconi Day verwachten dat zaterdag honderdduizenden Italianen naar Rome komen. Er zijn zevenhonderd bussen, vier speciale treinen en een schip ingehuurd.

Dat heeft de krant la Repubblica woensdag gemeld. Wegens de verwachte massale opkomst is de demonstratie verplaatst van de Piazza del Popolo in het centrum naar de Piazza San Giovanni, het grootste plein van de Italiaanse hoofdstad.

Het initiatief tot No Berlusconi Day is ontstaan op de Italiaanse versie van netwerksite Facebook. Het is een massale beweging om het ontslag van premier Silvio Berlusconi te eisen. Het comité No Berlusconi Day (NBD) houdt zaterdag in tal van plaatsen demonstraties onder het motto: Red Italië! Red de democratie! Ook in Amsterdam wordt gedemonstreerd, op het Leidseplein.

quote:

Nee tegen het Berlusconisme
... Deze No Berlusconi Day is van de gewone Italianen, zeggen de organisatoren. Van het volk van het internet. Geboren uit een initiatief van zes bloggers verspreid over heel Italië, die elkaar vonden in hun afkeer van alles waar Berlusconi voor staat. Ze spuwden hun ongenoegen uit op een serie websites, Skypten er onderling lustig op los en bereikten via groepen op Facebook meer dan 300.000 gelijkgestemden.

... Naar echte actie
Nog maar twee maanden geleden besloten de bloggers hun virtuele protest om te zetten in een reële actie. Aanleiding was de furieuze reactie van Berlusconi toen het Constitutionele Hof een wet afkeurde die de processen wegens belastingfraude en corruptie die tegen de premier liepen blokkeerde. En de stappen die hij meteen ondernam om te proberen een nieuwe wet door het parlement te krijgen met als doel processen sneller te laten verjaren. Vooral zijn processen natuurlijk.

"Basta! We moeten de straat op", bedachten de bloggers. Ze maakten een website en kozen de kleur paars als hun strijdkleur. Paars is namelijk behalve de huidige modekleur ongeveer de enige kleur die niet door een politieke partij is ingepikt. Vervolgens begon de moeizame organisatie via internet van deze demonstratie. Moeizaam, want zonder organisatiestructuur of de geldelijke middelen van een vakbond of een partij. De bloggers moesten met vallen en opstaan zelf het wiel uitvinden.

Berlusconisme
Ze lijken er vandaag beduusd van. Gehuld in paarse truien en jassen lopen ze wat verdwaasd tussen de menigte. Hoeveel mensen er precies zijn is onduidelijk, maar genoeg om de grote Piazza San Giovanni te vullen. En dat betekent toch enkele honderdduizenden. "We willen natuurlijk het aftreden van Berlusconi, " zegt mede-organisatrice Sabina De Santis, "als het even kan vanavond al."

"Maar ons protest gaat veel verder dan zijn persoon. We zijn tegen de cultuur die Berlusconi al 15 jaar met zijn televisies en bladen over Italië uitgiet. Tegen het Berlusconisme van een oppervlakkige consumptiemaatschappij waarin geen gelijkheid of rechtvaardigheid bestaat."

Niet meer te ontkennen
Wonderlijk genoeg doet de grootste oppositiepartij, de Partito Democratico, vandaag niet mee. Die houdt zijn eigen demo over een week. "Jammer voor hen," zegt Gianfranco Mascia, "eens temeer blijkt weer eens hoezeer de politiek zelf virtueel geworden is. Terwijl deze mensen hier echt zijn en het echt zat zijn." Of het allemaal wat uit zal maken valt nog te bezien. Maar dat er in de Italiaanse samenleving van onderuit iets begint te borrelen zal niemand kunnen ontkennen.