"Heb je zin om mee te doen met surprises dit jaar, schatje van me?" vraagt m'n vriendin met haar blauwe puppyogen die ze altijd gebruikt bij dit soort vragen.
"Rot op, mens," denk ik bitter. "Ja leuk!" hoor ik uit mijn mond flappen ondertussen.
Ja, het is weer eens zover. Dat schijnheilige geouwehoer. Lekker 'gezellig' samen pakjes uitwisselen met de schoonfamilie en kijken hoe blij de kindertjes zijn met hun overprijsde kutcadeaus die ze na twee keer gebruiken toch weer opzij flikkeren. Voor mij hoeft het niet. Maar dit is nog niet het hoofdpunt van mijn klacht. Het 'hoofdgerecht' is dan toch wel Kerstmis. Lekker gezellig saampjes bij de kerstboom terwijl menig zwerver kapotvriest in de sneeuw en ijzel. Die ene schoonvader die nu wel eens vriendelijk tegen je kan doen maar je weet gewoon dat ie er geen fuck van meent.
Of de winkels die zich helemaal kapot concurreren om net dat beetje winst eruit te kunnen persen, ook al is de recessie nog in volle gang. Die Coca Cola reclame met die achterlijke vrachtwagen die weer eens kapot herhaald wordt op de televisie. De vrolijke liederen van de Kerst.
GEWOON ALLEMAAL OPSODEFLIKKEREN! NEE, IK HEB ER GEEN ZIN IN DIT JAAR! KRIJG ALLEMAAL MAAR DE VINKENTERING MET JULLIE SINTERKLAAS EN KERST! HET KOST MIJ SLECHTS M'N CENTEN EN GEZEIK!
OPTYFEN! Afschaffen!
Klacht: Ik heb geen zin in Sinterklaas en Kerst.