2 weken geleden kreeg de vriend van mijn zus een ongeluk op de weg. Hij stond met zijn auto op het stoplicht terwijl vanuit de andere kant een Golf te snel reed en tevergeefs probeerde te remmen. Botsing dus. Nadat we dit hoorden zijn we dus ook snel naar het ziekenhuis gegaan. Aanvankelijk vreesden we ook niet voor zijn dood, want het zag er niet zo erg uit. Het bleek toen dat hij ernstige inwendige bloedingen had, en dat werd dus uiteindelijk zijn dood.
Mijn zus was verscheurd. Ik vond het ook ontzettend triest en kut voor hem, maar ook voor haar natuurlijk. Ze kenden elkaar al 5 jaar en alles liep gewoon goed. Ze waren van plan om te verhuizen (Ze was bijna klaar met haar studie in Leiden, maar woonde nog in een studentenflat, al was ze vaak genoeg bij het vriendje)
Nu is het probleem dat ze steeds meer verdwaald in haar eigen verdriet, en de grip op realiteit verliest. Zoals gezegd is het haar laatste jaar aan de Uni, en de resultaten beginnen al eronder te leiden. Ze komt ook steeds minder op haar werk, waardoor ze vrees ik uiteindelijk ook nog in de geldproblemen zal komen met haar studentenflat. Het idee om te verhuizen naar het huis die was bedoeld om samen te wonen met haar vriendje zit er natuurlijk al niet meer in.
Ik probeer met haar te praten maar ze wilt niet luisteren en wordt snel boos en doet kortaf. Ze zegt dat ik het tóch niet snap en dat ik haar even alleen moet laten. Misschien heeft ze wel gelijk dat ze even alleen moet zijn om rustig na te denken, maar op deze manier zorgt ze niet meer voor zichzelf en haar studie.
Zo kwam ik laatst een vriendin tegen die tevens haar studiegenoot is, en die is natuurlijk ook meelevend enzo, maar haar resultaten beginnen ook te leiden onder mijn zus' verdriet, want ze werken samen aan een project, en zoals gezegd is het het laatste jaar, en het zou erg jammer zijn als alles dan in de soep loopt.
Vorige week ging het nog wel goed toen ik haar overtuigde om even de stad in te gaan, niet zozeer om te winkelen, maar gewoon om rond te lopen in de frisse lucht, en misschien ergens eten. We liepen langs een rommelmarkt en besloten leuke spulletjes te kijken. Maar opeens raakte ik haar kwijt toen ik iets ging afrekenen. Ze was vast ergens weggelopen terwijl ze weer helemaal in zichzelf zat.
Ze stond nog naast me toen ik een beeldje kocht voor 50 cent van een man, maar toen ik om me keek, schrok ik toch wel een beetje, want ik wil niet dat ze iets geks doet en verdwaald en wegloopt.
Ik schrok en liet het beeldje vallen, en die ging kapot, en die man zo helemaal flippen en zei boos 'Mijn beeld wat doe je?!' en ik zo van 'ja heb hem toch gekocht he! hehehehe'
quote:Zijn soms niet belangrijk. Als je zus compleet instort nadat ze haar diploma heeft is natuurlijk ook niets. Wat is de rol van je ouders hierin? Ik kan me voorstellen dat ze er wel kapot van is.resultaten
Trouwens die garp... is dit nou serieus of niet ?
Success iig
Wanneer ze nu dit niet eerst verwerkt heeft ze er later alleen maar meer last van. Gun haar die tijd.
Gee haar eens een half jaar.
Oja en stom einde
quote:'ja heb hem toch gekocht he! hehehehe'
Ik ruik een HOAX!!!!
maar toen kwam het einde
Maar verder, toffe post. Ik begrijp je zus, geef haar tijd, probeer op te vrolijken maar niet te opdringerig. Niet praten, want het is kut als je je vriend na zo'n tijd verliest. Ik zou gigantisch depressief worden. Probeer je in haar te verplaatsen, dat helpt al heel veel.
bazentopicquote:Owkeeeej nog niet door dat het een 'GRAP' is..??Op vrijdag 20 november 2009 20:07 schreef Tamashii het volgende:
Ja, die laatste zin is wel vreemd ja.
Maar verder, toffe post. Ik begrijp je zus, geef haar tijd, probeer op te vrolijken maar niet te opdringerig. Niet praten, want het is kut als je je vriend na zo'n tijd verliest. Ik zou gigantisch depressief worden. Probeer je in haar te verplaatsen, dat helpt al heel veel.
