Ohh, ik bescherm myn broerdje al toen hij nog geheel klein was. Myn ouders adopteerdn heb vlak na zíjn geboort, zelfs de navelstreng zat er nog aan toen DHL em bracht, lievvvvv. ik heb nu een sterke band met hem,

hij zie eem als maatje en broertje, hihi
maar gister kwam hij binnen gestrompelt (helemaal bleek

van angst, misschien wel woede, dat kon ik niet gelyk erop uit maken, ja hallo, ik ben ook geen psychiater ofsow). Y werkt by een pizzaria als koerier, maar hij is nog maar 11, hij lijkt veel groter en ouder, hij is ook redelijk behaard voor zijn leeftijd dus ik denk dat hy daarom zo aan de slag kon als koerire. Maar ik vroeg hem watiss? Hy zij dat hij bijna dodo was gereden door een vrouw die minstends 50km per uur reed door nauwe straatsjes

het was haar schuld dat hy zo verdrietig was. ik kon aan zijn kleding zien dat hij alles heeft laten lopen

van bangigheid. Hy zy dat er ook allemaal haaietanden op de weg lagen die hij probeerde te ontwyken, hy wilden ook geen lekke band natuurlik! Hy is een goede werknemer, hy heeft hard voor de zaak!
Ik ben nogal geschrokken van dit alless. ik wil mij broeertje nog niet kwyt dus hoop dat het nooit weer gebeurd hoor:(
ik troost hem nu, ik voel nu zyn gezicht, er loopt een traan