Ik was bang, heel bang dat bekenden in mijn omgeving die ook actief waren op fok! iets zouden ondernemen. Ik heb zelfs nog als pridemeid in mijn eigen topic gereageerd, om alle associaties met mij uit te wissen...
En nu, nu wil ik het allemaal naar buiten brengen. Ik wil niet langer zijn grote geheim bewaren. Het wordt tijd dat iedereen zijn eigen aandeel voor eigen rekening neemt. Mijn pijn is voor mijn rekening, de rest is voor hem.
Inmiddels hebben mijn vader, mijn moeder en ik meermaals met elkaar gepraat over dit onderwerp. Het verloopt stroef, maar het verloopt. Elk gesprek was op mijn verzoek 
Na het eerste gesprek vertelde mijn vader mij dat hij er niet op geilde. Hij zocht, naar zijn zeggen, de onschuld die hij zelf nooit gekregen had. En hij zou alles in het werk stellen om de band met mij en met zijn eigen vrouw weer te herstellen. Hij benadrukte nog dat hij niet alles wilde vertellen. En dat verwacht ik ook niet.
Mijn vader ging in therapie. Dat zit hij nu nog steeds. Ik vind het heel goed voor hem dat hij bezig is om te bekijken waar het vandaan komt en wat het met hem doet. Maar ondertussen investeert mijn vader nog steeds niets in mijn moeder en mij. Meermaals heeft hij uitgelegd hoe hij zich kan voorstellen hoe de pijn voor ons moet zijn, maar het lijkt wel of hij een verplicht verhaaltje zit voor te lezen, als hij dat doet... Er zit geen enkele affiniteit in zijn verhaal. Nooit.
Afgelopen week hebben we weer met elkaar gepraat. Mijn vader vertelde dat hij nog steeds zo hard bezig was in therapie en hij verwachtte duidelijk dat wij dat goed voor hem vonden. En ergens vind ik het ook goed voor hem. Maar mijn moeder en ik hebben echt dagen aan uren gestoken in het zo goed mogelijk met hem om te kunnen gaan, terwijl hij zo fijn zijn probleem oplost. En wij dan? 
Als klap op de vuurpijl vertelde hij in datzelfde gesprek dat hij weer vanalles had zitten bekijken. Mijn moeder wist dat al en had mijn vader wijselijk geadviseerd het zelf aan mij te vertellen. Als ik het via mijn moeder had moeten horen was het niet goed afgelopen, vrees ik Ik denk dat hij het alleen maar vertelde omdat mijn moeder er zo op hamerde. Overigens had zij het ook ontdekt, mijn vader had het weer op alle mogelijke manieren geprobeerd te verbergen voor ons...
Ik heb vandaag met de politie gebeld en ik ga zeer binnenkort met ze praten over wat ze voor me kunnen doen. Ik ga nog geen aangifte doen, dat vind ik simpelweg te eng. Ik laat het hele gezin instorten, als ik dat doe. Maar ergens ligt er wel een grens bij mij, en dat is wel ongeveer hier Het zou eens tijd worden....
prrrrrr
Vreselijk om te moeten ontdekken dat je eigen vader zulke dingen bekijkt .
Ik hoop dat je er samen met je mams, en je lieve vriend. dat je daar wat steun aanelkaar hebben!
Sterkte 
ik zou toch maar effe niet naar de politie gaan als ik jou was, misschien dat die therapie wel echt baat en is het probleem misschien wel binnen een korte tijd opgelost.
iig veel sterkte
Heel veel sterkte!!
Goed of fout is hier niet de kwestie, het is te gemakkelijk om even snel een oordeel te vellen... Wie kan zeggen wat er precies in zijn medemens omgaat, ook al ken je iemand nog zo goed??
Het enige advies, als het al advies mag heten, dat ik kan geven is volg je hart en geweten...
Wens je heel veel sterkte en suc6 met deze situatie. Hoop voor je dat het voor iedereen goed afloopt!!
Laat je voor je (eventueel) aangifte doet, goed adviseren wat de gevolgen hiervan zijn. Ben je zelf bij een hulpverlener? misschien is het geen gek idee om eens met iemand te praten.
Heel veel sterkte meid
Meira
Ik ben er werkelijk stil en tegelijkertijd geschokt van.
Wat een moed van je om alles te vertellen en nu met de politie te gaan praten.
Ongelooflijk wat een moed.
Ik weet niets anders te zeggen dan dat ik je heel erg bewonder om je openheid en de keuze die je maakt.
*dikke knuffel geeft*
En wat een dilemma: je vader houdt zich bezig met zaken die absoluut niet door de beugel kunnen, zaken die geen enkel kind wil associeren met zijn/haar vader. Aan de andere kant ontzettend verwarrend; het is niet alleen jouw vader, ook de partner van je moeder, er zijn zoveel levens verbonden met het zijne die ook zullen lijden onder het lot dat hem te wachten staat na aangifte.
Toch denk ik dat je je geweten moet volgen; mensen die zich verlustigen aan kinderporno houden indirect de exploitatie en seksuele mishandeling van minderjarigen in stand. Het is (terecht!) strafbaar en welke verzachtende omstandigheden iemand ook mag aanvoeren; er is uiteindelijk geen enkel excuus voor..
Ik vroeg me, na het lezen van je stukje, direct af: op wat voor plek staat je vader nu in je leven? Kun je hem nog op een zuivere manier als vader zien? Duidelijker: als kind kijken de meeste mensen naar hun vader op, zien hem als onfeilbaar, iemand die alles kan. Ik denk dat in jouw geval je vader op je 12e keihard van zijn voetstuk is gevallen (voor zover je hem daar voor je 'ontdekking' op had staan natuurlijk).
Je klinkt erg sterk, als iemand die niet wegloopt voor haar (morele) verantwoordelijkheden en daar neem ik mijn petje voor af.
Heel veel sterkte meid, want dit moet heel erg veel pijn doen.
In ieder geval succes enzo
afgelopen jaar had ik je vorige topic al eens gelezen en ik was toen behoorlijk geschokt, snapte het niet waarom je vader naar dergelijk materiaal kijkt. Voelde me toen ook machteloos omdat ik zoals ik graag wil, je geen helpend advies kon geven, enkel mijn medeleven betuigen.
Vind het wel knap dat je het er uit gooit. Blijkbaar is er een grens overschreden en ik vind het bewonderenswaardig dat je stappen gaat ondernemen om je eigen grenzen te bewaken, jezelf niet er onder door te laten gaan, maar, in zoverre ik me dat kan voorstellen, want ik ben gelukkig nog nooit in dergelijke situaties geweest, ik snap ook wel dat je het niet makkelijk valt. In ieder geval wil ik je, voor wat het je waard is, sterkte wensen de komende tijd en zoek steun bij je beste vrienden (iets wat ik ook doe als ik het moeilijk heb)......
Greetz,
Aad
Ik kan je helaas geen raad geven, behalve dat je moet doen wat *jij* denkt dat juist is. Succes!
quote:Toevallig heb ik a.s. vrijdag weer een afspraak met mijn toenmalige therapeut, die voor een jaar op vakantie ging. Hoe raar je de dingen uit kunt stellen
Op vrijdag 26 april 2002 21:58 schreef Nijntjuh het volgende:
Ben je zelf bij een hulpverlener? misschien is het geen gek idee om eens met iemand te praten.
prrrrr
Pridemeid, je draagt je naam met ere, want je mag zeker trots zijn op de manier waarop je met deze situatie omgaat!
Sterkte...
maar bij pedofilie ligt het anders. hier worden kinderen op een vreselijke wijze mishandeld, zowel lichamelijk als pschygish. en omdat dit een probleem is en zo word gezien door de maatschappij, word het als een ziekte gezien. en ziektes kunnen genezen worden (of in ieder geval gedeeltelijk. want de vraag is, kan een homosexueel of een pedofiel tegen zijn eigen geaardheid ingaan?).
ik zou dus eerst maar eens afwachten of jou vader inderdaad 'geneest' d.m.v. therapie, voordat je de politie belt.
sterkte!
Respect voor het lef dat je hebt om de situatie onder ogen te zien. Dat dit soms tijd kost is heel logisch.
Wat een dilemma. Neem de beslissingen die goed voelen in JOU hoofd en hart.
Knuffel, Ccarrella
Nou ja hopelijk komt ie er bovenop (al is het moeilijk, ik geloof dat het mogelijk moet zijn) Ik kan helaas niet veel doen van achter dit computertje... behalve je veel sterkte wensen en de kracht om door te gaan! Je komt er wel! 
wat een verhaal zeg. En dat je het ook nog zo durft te vertellen. Ik heb veel bewondering voor je.
sterkte en een dikke knuffeeeelllllllll
peter
Je bent een van de weinigen die naast het durven ok doet, dus mijn respect voor je.
Niet opgeven meid, er is een reden dat je dit doet, en iedereen die weet waarvoor je het doet kan trots op je zijn.
Een van de moeilijkste dingen in je leven durf jij te confronteren, je weet wat je doet.
Als je dit achter de rug hebt, heb je een groot deel van je leven rechtgezet. Sommige mensen kiezen er zelf voor, niet alles is jouw verantwoordelijkheid.
Doe wat je moet doen, je vind wel een manier.
Heel veel sterkte.
DIEP RESPECT!.
Ik vind het zo ongelooflijk moedig van je en ik hoop echt voor je dat het allemaal goed komt.
Ik weet niet of ik ook zo zou reageren als ik in jouw situatie zat.
quote:Dit verwoordt precies hoe ik er over denk.
Op zaterdag 27 april 2002 11:35 schreef XTHinkz het volgende:
Het begin (de confrontatie) is meestal het allermoeilijkst, en die ben je al aangegaan.
Je bent een van de weinigen die naast het durven ok doet, dus mijn respect voor je.Niet opgeven meid, er is een reden dat je dit doet, en iedereen die weet waarvoor je het doet kan trots op je zijn.
Een van de moeilijkste dingen in je leven durf jij te confronteren, je weet wat je doet.Als je dit achter de rug hebt, heb je een groot deel van je leven rechtgezet. Sommige mensen kiezen er zelf voor, niet alles is jouw verantwoordelijkheid.
Doe wat je moet doen, je vind wel een manier.Heel veel sterkte.
Ontzettend veel sterkte.
quote:Dat zou natuurlijk heel goed kunnen. Vaak veroorzaken een verstoorde opvoeding dat soort dingen. Ik studeer zelf psychologie, dus ik denk dat ik wel zo'n beetje alle verklaringen al heb bedacht.
Op zaterdag 27 april 2002 11:43 schreef XTHinkz het volgende:
Eigenlijk vraag ik me af of je pa in zijn jeugd niet misbruik is...
Maar dan nog is dat niet meer dan een verklaring. Het klinkt misschien keihard, en normaal gesproken ben ik dat echt niet, maar zolang je nog maar een stukje gezond verstand hebt, kun je toch zelf bedenken dat dit ziek is en dat als je ernaar kijkt, je zelf meewerkt aan de schade die aan het kind op het plaatje staat wordt aangericht?
Bedankt voor alle positieve reacties 
Ik vind het nog elke keer eng om te kijken, bang dat er iemand zal zeggen dat ik zelf gek ben en dat het allemaal wel meevalt
prrrrrrr
quote:Die kan dan in elkaar storten.
Op zaterdag 27 april 2002 13:10 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Bedankt voor alle positieve reacties
prrrrrrr
quote:
Op zaterdag 27 april 2002 13:12 schreef SportsIllustrated het volgende:[..]
Die kan dan in elkaar storten.
prrrrrr
Ten 2de heb ik geen ervaring hier mee, Ik heb wel een vriendin die iets soort gelijks te maken heeft gehad maar die is daar over heen gegroeid door de steun die ze heeft gekregen van vrienden.
Jij zit nog in die periode om het te leren om te verwerken. Gaat nog wel wat tijd duren, Niets om je voor te schamen. De 1ste stappen zijn iig gemaakt...
Maar ik kan je helaas geen goede tips geven... Je gaat iig wel de goede kant op maar het gaat nu alleen nog maar tijd kosten.
quote:Mjaw. Het KAN wel mee vallen. Maar daar gaat het niet om, Diegene die dat zegt, Weet niet hoe het voor jou is.
Op zaterdag 27 april 2002 13:10 schreef Pridemeid het volgende:Bedankt voor alle positieve reacties
Het gaat erom hoe jij het allemaal beleefd, En als jij zegt dat het niet mee valt... Dan valt het ook niet mee. Niemand heeft daar in zeggen op alleen jij. Het gaat erom wat jij voelt... Niet wat andere DENKEN...
Voor de rest veel sterkte meid..
quote:Misschien heel offtopic en ik heb al eerder gereageerd maar wat bedoel je telkens met prrrrrr?
Op zaterdag 27 april 2002 13:14 schreef Pridemeid het volgende:[..]
prrrrrr
quote:Dat zijn de eerste 2 letters van haar naam "Pridemeid". Ik denk dat ze spint....als een poesje zeg maar, maar daar bedoel ik verder NIETS mee
Op zaterdag 27 april 2002 18:03 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
Misschien heel offtopic en ik heb al eerder gereageerd maar wat bedoel je telkens met prrrrrr?
Misschien heb ik het ook wel mis en bedoelt ze er iets heel anders mee quote:een soort groet aan het einde van een post if you ask me.
Op zaterdag 27 april 2002 18:03 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
Misschien heel offtopic en ik heb al eerder gereageerd maar wat bedoel je telkens met prrrrrr?
quote:Vaak weten mensen niet waarom ze iets doen. En zolang ze dus niet de oorzaak weten zal dat gevoel blijven terugkomen. Het is een gevoel die ze niet onder controle kan hebben, omdat je niet weet waar het vandaan komt.
Op zaterdag 27 april 2002 13:10 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Dat zou natuurlijk heel goed kunnen. Vaak veroorzaken een verstoorde opvoeding dat soort dingen. Ik studeer zelf psychologie, dus ik denk dat ik wel zo'n beetje alle verklaringen al heb bedacht.
Maar dan nog is dat niet meer dan een verklaring. Het klinkt misschien keihard, en normaal gesproken ben ik dat echt niet, maar zolang je nog maar een stukje gezond verstand hebt, kun je toch zelf bedenken dat dit ziek is en dat als je ernaar kijkt, je zelf meewerkt aan de schade die aan het kind op het plaatje staat wordt aangericht?
Bedankt voor alle positieve reacties
prrrrrrr
Zulke gevoelens hebben vaak met het verleden te maken.
Dat gedrag dat dus wordt vertoont is dan een soort uitlaatklep voor het gevoel dat ze niet kunnen plaatsen.
Sommige emoties zorgen ervoor dat je dingen niet wilt begrijpen, dus dat je ook niet kunt inbeelden wat voor gevolgen het voor een ander heeft.
En zolang hij dit gevoel niet kan plaatsen zal dat ook niet zo snel gebeuren.
Het gevoel is dan sterker dan de geest.
Je zou een kunnen proberen hem ermee te confronteren,
vragen te stellen over zijn jeugd, en langzaam steeds verder te gaan.
Zodra hij dus weet waar zijn gedrag vandaan komt, gaat hij waarschijnlijk lopen puzzelen met zijn verleden, je kan hem erbij helpen...
Zoals ik gelezen heb, wil hij er wel wat aan doen, maar weet hij niet echt hoe. Hij staat er redelijk voor open.
Het is een begin.
De waarheid zal denk ik niet zo fijn zijn, maar er is niets fijner dan dat een familielid je steunt.
Het gaat een hoop tijd kosten, maar je kan er geen spijt van krijgen.
Als het je lukt, ben je in staat geweest een negatieve vicieuse cirkel in het leven te doorbreken,
en veranderen in een positieve.
Zoiets is onbetaalbaar...
Suc6.
quote:Ja,dit zegt het voor mij ook wel zo'n beetje.
Op zaterdag 27 april 2002 11:35 schreef XTHinkz het volgende:
Het begin (de confrontatie) is meestal het allermoeilijkst, en die ben je al aangegaan.
Je bent een van de weinigen die naast het durven ok doet, dus mijn respect voor je.Niet opgeven meid, er is een reden dat je dit doet, en iedereen die weet waarvoor je het doet kan trots op je zijn.
Een van de moeilijkste dingen in je leven durf jij te confronteren, je weet wat je doet.Als je dit achter de rug hebt, heb je een groot deel van je leven rechtgezet. Sommige mensen kiezen er zelf voor, niet alles is jouw verantwoordelijkheid.
Doe wat je moet doen, je vind wel een manier.Heel veel sterkte.
Pridemeid,
ik ben je topic destijds nooit vergeten,
en heb me wel eens afgevraagd hoe het nou verder was gegaan.
Wat heb jij een kracht,ik doe het je niet na.
Sterkte meis,je doet het goed.
Alles is eigenlijk al gezegd, maar ook ik wil je even laten weten dat ik een grenzeloze bewondering heb voor je kracht, durf en doorzettingsvermogen, zoals je de zaken hebt aangepakt en aan het oplossen bent: in een woord GOED!
Net als de anderen hier kan ik je alleen nog maar heel veel sterkte en kracht toewensen, bij deze!
quote:Ook ik kan me je vorige topic nog goed herinneren...
Op vrijdag 26 april 2002 21:40 schreef Pridemeid het volgende:
Ik wil niet langer zijn grote geheim bewaren. Het wordt tijd dat iedereen zijn eigen aandeel voor eigen rekening neemt. Mijn pijn is voor mijn rekening, de rest is voor hem.
.Bovenstaande quote lijkt me het allerbelangrijkst voor je momenteel. Ieder zijn eigen verantwoordelijkheid.
Veel sterkte .
Veel sterkte, dappere meid.
is dat n.a.v. de situatie rond je vader?
in ieder geval veel sterkte
Waarom verbreek je niet het contact met je ouders, klinkt heel makkelijk als ik het zo zeg, maar is wel het beste voor jou op den duur.
quote:maar wat lost dat op?
Op zondag 28 april 2002 16:12 schreef snoeki het volgende:
Het doen van aangifte/houden van een gesprek bij de politie lijkt mij niet de beste keuze. Je maakt de situatie er veel complexer door, maakt het openbaar (als je vader opgepakt wordt, dan weet de hele buurt het vrij snel), je maakt het heel moeilijk voor jezelf en voor je moeder hiermee.Waarom verbreek je niet het contact met je ouders, klinkt heel makkelijk als ik het zo zeg, maar is wel het beste voor jou op den duur.
ik vind 't juist wčl een goede beslissing om niet meer mee te willen werken aan Het Geheim.
veel sterkte ermee, het lijkt me een verdomd moeilijke situatie.
quote:Ho ho ho...
Op zondag 28 april 2002 16:12 schreef snoeki het volgende:
Je maakt de situatie er veel complexer door, maakt het openbaar (als je vader opgepakt wordt, dan weet de hele buurt het vrij snel), je maakt het heel moeilijk voor jezelf en voor je moeder hiermee.
Niet Pridemeid maakt de situatie complex...
Haar treft geen blaam, in geen enkel opzicht. Pa is de verantwoordelijke, voor alle gevolgen.
Ik zat alleen wat door te denken aan de gevolgen als haar vader opgepakt wordt... Het doen van aangifte (waar de politie graag heen wilt, ze zijn immers niet alleen een aanspreekpunt) is naar mijn mening geen goed idee.
Het lijkt mij gewoon het beste om dit in zijn geheel af te sluiten door het contact te verbreken. Je richten op de toekomst en het verleden achter je laten. De situatie lijkt er namelijk alleen maar lastiger door te worden aangezien haar vader weer een bekentenis heeft gedaan.
Wat ik schrijf bedoel ik zeker niet negatief, ik vind het een heel lastig probleem en heb ook zeker niet de bedoeling hier iemand te kwetsen.
Het mooie is dat ik hier alles log en dat zo door had. Log file's aan ma laten zien en pa ermee geconfronteerd(ja ontkennen kun je dan niet!!) en sinds dien is het echt niet meer voorgekomen!!
Maar ja, voor jouw ligt het wat ingewikkelder. Of je moet nu gewoon de boel allemaal gaan loggen. Maar ja je pa zal er wel niet zo'n moeite mee hebben dan dat mensen weten waar hij mee bezig is.
Good Luck!
Sterkte!!
quote:* Pridemeid agrees
Op zondag 28 april 2002 18:08 schreef snoeki het volgende:
Pa is inderdaad de verantwoordelijke voor alles. Zo als jij het leest bedoel ik het ook niet.
quote:Natuurlijk zit ik al zeker een jaar te dubben met de consequenties van de politie bellen. Ik verbreek direct het huwelijk van mijn ouders en benadeel daarmee ook mijn moeder, de hele familie zal schande spreken van het feit dat IK mijn eigen vader aangeef, het is een vorm van vluchten misschien wel, aangezien ik het niet probeer op te lossen maar hem gewoon aan de politie overlever, etc etc etc.
Ik zat alleen wat door te denken aan de gevolgen als haar vader opgepakt wordt... Het doen van aangifte (waar de politie graag heen wilt, ze zijn immers niet alleen een aanspreekpunt) is naar mijn mening geen goed idee.
Maar wat de buitenwereld (en zeker de familie) niet weet, is dat ik écht vind dat ik al heel wat heb geprobeerd om de situatie beter te maken. En zoveel moeite als ik er al ingestoken heb zie ik niet terug in het gedrag van mijn vader. En soms moet je ergens een grens trekken van wat je nog wel en wat je niet meer over je heen laat lopen. En als je dan al het mogelijke heb geprobeerd, dan is dat punt wel een keer bereikt.
quote:Contact verbreken is inderdaad lastig. Ik heb het serieus in overweging genomen, ik heb al eens eerder met een 'dader' gebroken, ik heb diegene toen 2 jaar niet meer gesproken of gezien. De last die je daarmee echter op je familie legt is ook niet echt geweldig. Op verjaardagen etc vanalles regelen zodat wij elkaar niet tegenkomen.... maakt de relaties binnen je familie er op z'n zachtst gezegd ook niet echt beter op
Het lijkt mij gewoon het beste om dit in zijn geheel af te sluiten door het contact te verbreken. Je richten op de toekomst en het verleden achter je laten. De situatie lijkt er namelijk alleen maar lastiger door te worden aangezien haar vader weer een bekentenis heeft gedaan.
Die last wil ik anderen niet nog een keer opdragen.
Het verleden achter me laten - dat wil ik niet. Vergeten geneest niet. De pijn is er toch, en daar zal ik hard voor moeten werken om daar iets mee te doen. Daarom ga ik vrijdag naar een counselor, in de hoop dat ik daar zelf iets mee kan. En ik wil op zich helemaal geen toekomst zonder mijn ouders, zeker niet zonder mijn moeder, maar ik wil wel een definitief einde aan dit probleem. En ik vrees dat aangifte zo'n beetje de enige overgebleven mogelijkheid is om nog iets te doen. Als ik niets doe, accepteer ik het in stilte....
quote:Mooizo. Mij heb je niet gekwetst, ik geef je alleen mijn visie op het verhaal nog een keer
Wat ik schrijf bedoel ik zeker niet negatief, ik vind het een heel lastig probleem en heb ook zeker niet de bedoeling hier iemand te kwetsen.
Ik hoop dat ik duidelijk ben geweest.prrrrrr
quote:Hij zegt dat het helemaal geweldig is, en heel intensief. Hij zegt dat hij heel hard werkt naar de bron van het probleem en hij zegt dat het in zijn eigen jeugd ligt, maar hij wil er absoluut niets over zeggen.
Op zondag 28 april 2002 20:48 schreef Heerlijkheid het volgende:
Ik vraag me af hoe je vader tegenover de therapie die hij volgt staat.
(Daar heb ik geen moeite mee. Waar ik moeite mee heb is dat er in die therapie en ook van hem uit zelf helemaal geen aandacht is voor de huidige situatie, hoe hij er in de praktijk mee om moet gaan en hoe hij zijn familie moet benaderen. En ik denk dat dat wel degelijk een heel belangrijk onderdeel is. Ik hoef geen wraak of payback, maar ik wil wel aandacht voor hoe het voor mijn moeder en mij is. Ongewild zitten we in zijn probleem verstrikt. En aangezien het ZIJN probleem is, denk ik echt dat het belangrijk is dat hij er ook aan die kant aan werkt....)
prrrrr
quote:En ik vraag me juist af of het goed van je is om jezelf op deze manier er bij te betrekken. Want als hij oprecht zo die therapie volgt, zal het probleem waarschijnlijk minder groot zijn na een poos. Dan is er atijd nog tijd voor genoegdoening van zijn kant. Ik zou zelf zeggen met mijn beperkte verstand, gun hem de tijd.
Op zondag 28 april 2002 20:56 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Hij zegt dat het helemaal geweldig is, en heel intensief. Hij zegt dat hij heel hard werkt naar de bron van het probleem en hij zegt dat het in zijn eigen jeugd ligt, maar hij wil er absoluut niets over zeggen.
(Daar heb ik geen moeite mee. Waar ik moeite mee heb is dat er in die therapie en ook van hem uit zelf helemaal geen aandacht is voor de huidige situatie, hoe hij er in de praktijk mee om moet gaan en hoe hij zijn familie moet benaderen. En ik denk dat dat wel degelijk een heel belangrijk onderdeel is. Ik hoef geen wraak of payback, maar ik wil wel aandacht voor hoe het voor mijn moeder en mij is. Ongewild zitten we in zijn probleem verstrikt. En aangezien het ZIJN probleem is, denk ik echt dat het belangrijk is dat hij er ook aan die kant aan werkt....)
prrrrr
quote:Maar, in godsnaam, hoeveel tijd dan nog? Het hele gelazer rondom dit probleem speelt al minimaal een jaar of 8 of GOD weet hoeveel langer, aangezien ik het toen ontdekte.... ik confronteerde hem voor het eerst 2 jaar geleden.... 2 jaar! Misschien is het niet genoeg voor zo'n groot probleem, maar inmiddels is het bij mij ook aardig over de nok. Het geduld is op. Mijn broer weet er for god's sake nog NIKS vanaf!
Op zondag 28 april 2002 20:58 schreef Heerlijkheid het volgende:[..]
En ik vraag me juist af of het goed van je is om jezelf op deze manier er bij te betrekken. Want als hij oprecht zo die therapie volgt, zal het probleem waarschijnlijk minder groot zijn na een poos. Dan is er atijd nog tijd voor genoegdoening van zijn kant. Ik zou zelf zeggen met mijn beperkte verstand, gun hem de tijd.
Ik wil altijd iedereen zijn tijd gunnen die hij of zij nodig heeft. Maar het moment is gekomen dat ik niet meer met mezelf kan leven om niets te doen. Ik haat mezelf daarom. Het kan niet langer zo....
prrrrr
Jij hoeft niet de verantwoording voor je vader te nemen. Je hoeft dus niet naar de politie ofzo te gaan.
Het enige wat je 'moet' doen is eerlijk tegenover jezelf blijven. Dat betekend geen rol naar hem toe spelen (aardig doen als je dat niet wil) en niet liegen om hem te beschermen.
Om dat gemakkelijker te maken is afstand nemen van je vader, ook letterlijk. Als je nog in huis woont zou ik zo snel mogelijk op mezelf gaan wonen en het contact tot een minimum beperken, totdat je de relatie van alle emotionele ballast hebt ontdaan.
quote:Tuurlijk, post zoveel als je wilt. Elk stukje helpt me
Op zondag 28 april 2002 21:10 schreef FROSTBITE het volgende:
Ik zal later wel uitgebreider reageren (als je dat op prijs stelt), maar een paar dingen.
quote:Dat ben ik me volledig bewust. Ik doe het niet voor hem, maar puur en alleen voor mezelf.
Jij hoeft niet de verantwoording voor je vader te nemen. Je hoeft dus niet naar de politie ofzo te gaan.
quote:Een rol spelen doe ik vanaf ons laatste gesprek niet meer. Ik heb dat lang genoeg gedaan en liegen doe ik ook niet meer. De grootste reden waarom ik dit topic geopend heb: Einde aan het gruwelijke Geheim.
Het enige wat je 'moet' doen is eerlijk tegenover jezelf blijven. Dat betekend geen rol naar hem toe spelen (aardig doen als je dat niet wil) en niet liegen om hem te beschermen.
quote:Ik woon op mezelf. Het contact is al redelijk beperkt met mijn vader, echter met mijn moeder praat ik er dagelijks over. Ze heeft het er momenteel ontzettend zwaar mee... en we kunnen elkaar heel goed steunen. Daar hebben we allebei heel veel aan
Om dat gemakkelijker te maken is afstand nemen van je vader, ook letterlijk. Als je nog in huis woont zou ik zo snel mogelijk op mezelf gaan wonen en het contact tot een minimum beperken, totdat je de relatie van alle emotionele ballast hebt ontdaan.
Ik denk dat het voor haar nog bijna moeilijker is dan voor mij. Als ik zeg dat ik geen contact meer zou willen, dan is het een kwestie van de familie bellen en zeggen dat ik niet tegelijk met hem naar verjaardagen etc wil en een kwestie van niet meer naar dat huis toe gaan. Maar mijn moeder daaraantegen... voor haar heeft het veel meer consequenties... Ik heb diep medelijden met haar
prrrrr
[Dit bericht is gewijzigd door Pridemeid op 28-04-2002 21:20]
quote:Hij vertelt er erg weinig over, ik heb via mijn moeder moeten horen dat hij in therapie zit. Ik weet dus niet precies hoe lang al, maar toch zeker al een jaar of anderhalf.... schat ik. Hoe lang het nog duurt? Ik heb geen idee.
Op zondag 28 april 2002 21:11 schreef Heerlijkheid het volgende:
Hoe lang volgt ie al therapie en hoe lang zou dat nog moeten duren?
prrrrrr
Ik heb vol verbazing je vorige topic als moongirl alsmede dit topic doorgelezen, en ik heb een diep respect voor je gekregen. Dit soort dingen spelen in mijn familie ook een rol, mijn vader heeft mijn zusje misbruikt toen ze 4 was, dit speelt nu op, nu m'n zusje 16 is en een vriendje heeft.
Mijn zusje heeft het contact met vader voor een groot deel verbroken en m'n vader gaat nu in therapie. Een ding wil ik hier mee zeggen, het is nooit te laat om de politie in te schakelen, tot je 30ste kan dit.
Valt me toch op dat incest zo ontiegelijk veel voorkomt....
Meer dan dat ik ooit durfde te vermoeden.
Verder heb ik niet zoveel advies voor je, maar ik wens je wel heel veel sterkte,
groetjes,
Martijn
[edit speeld is toch echt met een t 
)
[Dit bericht is gewijzigd door tktijntje op 28-04-2002 22:41]
Ik heb je verhaal gelezen en het lijkt mer erg vreselijk.
Ik denk niet dat je naar de politie moet stappen om je vader ofzo aan te geven.
Misschien kun je je beter afvragen waar je vader deze beelden vandaan haalt. Hierin is de politie meer in geinteresseerd en dit valt wel op een anonieme manier te melden.
Als je de bron afsluit is de "verslaving" van je vader een stuk makkelijker te "genezen". Net als roken.
Ik wens je veel succes en ik hoop dat je er zelf niet te veel onder lijdt. Daar is het leven toch veels te kort voor.
quote:Ik begrijp niet helemaal hoe je het kan vergelijken met een verslaving, het afsluiten van de bron stopt haar vader natuurlijk niet van denken eraan. Door de therapie kan dit juist verholpen worden, zodat haar vader zelf de verleiding kan weerstaan en op een gegeven moment zelfs niet meer als verleiding gaan zien.
Als je de bron afsluit is de "verslaving" van je vader een stuk makkelijker te "genezen". Net als roken.
De politie heeft zeer zeker veel deskundigen op dit terrein in dienst die kunnen helpen en zijn, als ze dit verhaal horen, zeer zeker niet geinteresseerd in de herkomst. Iedereen met een computer en internet kan namelijk wel foto's vinden, of je het nu leuk vindt of niet.
Nu ik alles nog eens goed heb nagelezen en de nieuwe berichten/reacties, lijkt het mij inderdaad een goed idee om deze stap te nemen. Heel veel sterkte daarmee!
Internet staat er vol mee, zo simpel is het. En als er 3 sites gesloten worden omdat mijn vader er daar aan kwam, dan is dat leuk, maar het is niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat....
Overigens wil ik nog ff zeggen dat ik niet van plan ben om bij het eerstvolgende gesprek bij de politie gelijk mijn vader aan te geven. Ik wil met ze praten, op zn minst horen wat ze erover te zeggen hebben. Ik kan altijd nog aangifte doen, dat is een hele stap op zich natuurlijk.
prrrrrr
Ook het feit dat je veel onderzoek doet (met de politie wilt praten om meer te weten te komen) vind ik goed. Steeds zoeken naar het antwoord of je het wel goed doet en wat je moet doen.
Sterkte verder in deze situatie
Het lijkt mij er meer op dat jij je neus niet uit zaken kunt houden die de jouwe niet zijn dan dat je iets positiefs toevoegt aan het proces van beter worden.
Ga iets nuttigs doen, bijvoorbeeld met jezelf.
quote:Je zegt dat je psychologie studeert.
Op zondag 28 april 2002 20:56 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Hij zegt dat het helemaal geweldig is, en heel intensief. Hij zegt dat hij heel hard werkt naar de bron van het probleem en hij zegt dat het in zijn eigen jeugd ligt, maar hij wil er absoluut niets over zeggen.
Wat voor effect zou het hebben als je hem er toch mee confronteerd, dat hij toch erover gaat praten.
Je kan pas iets verwerken als je weet welke gevoelens je al die jaren hebt verborgen. Dat zijn de gevoelens die rechtgezet moeten worden. Zolang hij het voor zich houdt, zal dat nooit kunnen gebeuren.
quote:Je kan niet verwachten dat als hij aan zijn probleem werkt, ook aandacht aan jullie schenkt, hoe lullig het ook klinkt.
(Daar heb ik geen moeite mee. Waar ik moeite mee heb is dat er in die therapie en ook van hem uit zelf helemaal geen aandacht is voor de huidige situatie, hoe hij er in de praktijk mee om moet gaan en hoe hij zijn familie moet benaderen. En ik denk dat dat wel degelijk een heel belangrijk onderdeel is. Ik hoef geen wraak of payback, maar ik wil wel aandacht voor hoe het voor mijn moeder en mij is. Ongewild zitten we in zijn probleem verstrikt. En aangezien het ZIJN probleem is, denk ik echt dat het belangrijk is dat hij er ook aan die kant aan werkt....)prrrrr
Als hij echt zo erg met zichzelf in de knoop zit, dan zouden jullie er samen tegenaan moeten gaan. Als hij daar niet op in wil gaan, dan zou er voor mij weinig opties over blijven dan hem te breken, zn emoties los te krijgen, nadat hij gebroken is, komt zo'n persoon meestal los, en verteld dan vaak iets wat al die jaren dwarszat, of nooit heeft kunnen vertellen. Daar heb je best wel veel voor nodig, als je weet waar je hem kunt raken...
Maar zoals het er nu voor staat, zal hij er toch allen voor staan, en jullie ook...
quote:En wie ben jij om dit te zeggen?
Op maandag 29 april 2002 00:53 schreef HiZ het volgende:
Ik vraag me af waar jij het recht vandaan haalt om te beoordelen of de therapie van je vader wel of niet effectief is.Het lijkt mij er meer op dat jij je neus niet uit zaken kunt houden die de jouwe niet zijn dan dat je iets positiefs toevoegt aan het proces van beter worden.
Ga iets nuttigs doen, bijvoorbeeld met jezelf.
Als je wat meer van psychologie zou begrijpen, dan zou je kunnen weten dat dit alles ook met haar leven te maken heeft.
Dt waar ze nu mee bezig is, haar eigen vader proberen te helpen, ervoor te zorgen dat het stopt, niet zozeer voor hem doet, maar ook voor haarzelf.
In ieder geval dat ze het dus nooit gewoon kan accepteren, en met rust laten omdat ze nooit meer rust in haar eigen leven zal vinden op die manier. Zoiets zal nog veel meer pijn doen op langere termijn, en veel meer verdriet veroorzaken in haar eigen leven, dan de oplossing die ze nu heeft.
Als ze dit probleem niet durfde aan te gaan, zou ze tevens als toekomstige psychologe niks waard zijn.
Alles in het leven wat je niet voor jezelf rechtzet, zal je later beinvloeden in je leven. Dus je hebt het heel goed door. Ze is met zichzelf bezig, dit is haar leven.
Vraag jezelf eens af waar jij de frustratie vandaan haalt om dit tegen haar te posten...
quote:Ik hoorde ooit iets van dat er heel veel misbruik bestond bij babies, door eigen ouders.(geen grapje, het bestaat echt).
Op zondag 28 april 2002 22:31 schreef tktijntje het volgende:
Beste pridemeid,Valt me toch op dat incest zo ontiegelijk veel voorkomt....
Meer dan dat ik ooit durfde te vermoeden.
Misschien omdat er vaak de gedachte is dat er geen gevolgen kunnen zijn voor een babie, omdat zo'n kind zich toch nooit kan herinneren wat ermee is gebeurd.
Een baby kan zich inderdaad nihil tot niks herinneren.
Maar wat wel vergeten word, is dat een kind gevoelens kent, en die kan het wel zijn hele leven meedragen....
De psychologische gevolgen voor zo'n misbruikt kind kan alle kanten uitlopen, vooral omdat de oorzaak nooit achterhaald zal worden...
Dat is dan ook 1 van de redenen dat ik het idee heb dat kindermisbruik een van het grootste kwaad is.
Het is misschien echt onvoorstelbaar dat zoiets gebeurd, maar ik zie hier dus ook een vicieuse cirkel in.
Alle ellende die hieruit voortvloeit, zal de hele wereld doorgaan...
een negatieve vicieuse cirkel dus..
quote:Een of een paar opgerolde sites zijn natuurlijk niet zoveel en misschien een druppel op de gloeiende plaat.
Op zondag 28 april 2002 23:32 schreef Pridemeid het volgende:
Ik denk zelf ook dat de herkomst niet zo heel erg van belang is. Misschien wordt er dan 1 site opgerold, nou jeeee dan heb je veel gewonnen...Internet staat er vol mee, zo simpel is het. En als er 3 sites gesloten worden omdat mijn vader er daar aan kwam, dan is dat leuk, maar het is niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat....
prrrrrr
Maar er kan iig wel een deel van het kwaad uitgeroeid worden. Want kinderporno IS gewoon verkeerd, dat hoef ik natuurlijk niemand te vertellen. En ze hoeven niet te worden vernietigd omdat één iemand ernaar gekeken heeft, ze moeten zowiezo worden vernietigd.
Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan...
quote:haha, over oordelen en neuzen gesproken.
Op maandag 29 april 2002 00:53 schreef HiZ het volgende:
Ik vraag me af waar jij het recht vandaan haalt om te beoordelen of de therapie van je vader wel of niet effectief is.Het lijkt mij er meer op dat jij je neus niet uit zaken kunt houden die de jouwe niet zijn dan dat je iets positiefs toevoegt aan het proces van beter worden.
Ga iets nuttigs doen, bijvoorbeeld met jezelf.
Wil je goed nadenken voor je naar de politie stapt met dit verhaal? Ik denk nl. dat dit verhaal alleen al voldoende is voor de politie om stappen te ondernemen tegen je vader. Kinderporno is nl. strafbaar, en volgens mij is er dan helemaal geen aangifte nodig. Ik denk dat het vertellen van je verhaal al voldoende is om het balletje aan het rollen te brengen. Daar komt nog eens bij dat ik me afvraag of het voor de behandeling van je vader wel zo goed is als hij in een cel komt (hoewel hij het misschien wel verdient...). Kinderporno wordt bij medegevangen niet gewaardeerd, en zijn leven daar zal een hel zijn.
Misschien moet je proberen, hoe zwaar het ook is, om nog meer te praten. Als ik hoor dat je broer hier nog niks van af weet (weet zijn leeftijd niet... misschien is dat een reden), dan denk ik dat er toch iets mis is op communicatief gebied. En dat je vader niks vertelt over zijn therapie, dat vind ik persoonlijk ook niet kunnen. EIS van hem dat hij vertelt wat je wilt weten, je bent tenslotte volwassene, en degene die uiteindelijk de boel aan het rollen heeft gebracht, waarschijnlijk in eerste instantie (onbewust) toch omdat je van hem houdt.
Wanneer hij blijft weigeren kun je misschien via hulpverleners meer te weten komen (al blijft dat moeilijk ivm beroepsgeheim. Misschien moet je hem maar eens gewoon over je plannen vertellen. Dat je naar de politie wilt gaan, omdat hij toch weer vervalt in een strafbaar feit, en dat je daar je ogen niet voor dicht kunt doen. Misschien dat het praten daarover hem toch nog wat extra motivatie kan geven.
Je staat enorm sterk in je schoenen, anders kom je niet met zo'n ontdekking naar buiten. Probeer tijdens discussies nog steviger in je schoenen te staan, ook al kan ik me voorstellen dat het soms hard tegen hard gaat.
Ik wens je alle sterkte toe.
quote:Zijn probleem - haar probleem, twee verschillende zaken van twee verschillende mensen. Je lost niks van je eigen problemen op door te gaan proberen een verandering bij anderen mensen te forceren.
Op maandag 29 april 2002 01:49 schreef XTHinkz het volgende:
<knip>
Waar ik de frustratie vandaan haal? Die loop je makkelijk genoeg op als je de bullshit in dit 'oh wat goed, oh wat moeilijk'-topic even doorleest.
P.S. Bixister, het verschil tussen mijn oordeel en het hare is dat ik er niet iemand anders leven mee kapot maak. Verder smijt ze zelf haar persoonlijke leven op dit forum daarmee vraagt ze impliciet aan mensen om hun neus er in te steken. Ik heb nergens gezien dat haar vader hier een berichtje heeft gezet dat hij zijn problemen hier wil bespreken.
quote:Hij speelt een rol in haar leven. Als ouder heb je heel veel invloed op het leven van je kind.
Op maandag 29 april 2002 11:59 schreef HiZ het volgende:[..]
Zijn probleem - haar probleem, twee verschillende zaken van twee verschillende mensen. Je lost niks van je eigen problemen op door te gaan proberen een verandering bij anderen mensen te forceren.
Als hij een probleem heeft die hij niet wil oplossen, haar
psychisch pijn mee doet. Dan heeft ze twee opties:
- contact verbreken, en haar hele leven hem ontwijken.
- of hem wijzen op zijn fouten en ervoor zorgen dat hij het weer rechtzet. Doet hij dat niet, dan zijn de gevolgen voor hem.
Als ze hem niet kende, dan is het inderdaad niet moeilijk om afstand te nemen.
Het probleem van hem werkt indirect, ofwel direct op haar in, ze lost er dus wel haar probleem mee op door hem te forceren en verandering te brengen.
quote:Je klinkt als een persoon die zich nogal bedreigt voelt door haar manier van doen.
Waar ik de frustratie vandaan haal? Die loop je makkelijk genoeg op als je de bullshit in dit 'oh wat goed, oh wat moeilijk'-topic even doorleest.
Zal me niks verbazen dat je je ergens aangesproken voelde door dit topic.
ps. Zulke mensen zijn juist potentiele personen, die misbruik kunnen maken van kinderen/babies in hun eigen gezin, mdat er niet wordt beseft hoeveel kwaad het kan.
quote:Dus jij denkt dat als je een psychisch probleem negeert, je iemands leven mee redt?
P.S. Bixister, het verschil tussen mijn oordeel en het hare is dat ik er niet iemand anders leven mee kapot maak.
Je zou eens moeten beseffen hoeveel levens je kapot maakt door zulk gedrag...
quote:Heb je gelijk in, maar dat wil dus zeggen dat als jij ziet dat iemand zich schuldig maakt aan een strafbaar feit. (hier het geval dat voor die plaatjes, al vele levens kapot zijn gemaakt), jij indirect medeschuldig bent door er niks aan te doen, en meehelpt deze wereld te verotten.
Verder smijt ze zelf haar persoonlijke leven op dit forum daarmee vraagt ze impliciet aan mensen om hun neus er in te steken.
quote:Als hij dit probleem niet veroorzaakt had, dat had dat ook nooit gehoeven.
Ik heb nergens gezien dat haar vader hier een berichtje heeft gezet dat hij zijn problemen hier wil bespreken.
Dat is dus zijn eigen keus geweest, dus probeer haar daar niet de schuld van te geven.
quote:Ja, hij dacht vast: "Leuk, kleine kindjes kijken, daar kies ik voor!"
Op maandag 29 april 2002 13:02 schreef XTHinkz het volgende:
Dat is dus zijn eigen keus geweest, dus probeer haar daar niet de schuld van te geven.
.
Verder wens ik je veel sterkte toe en met mij de overige Bigheadz
quote:Ik mag hopen dat jij geen psycholoog bent.
Op maandag 29 april 2002 13:02 schreef XTHinkz het volgende:lange post
De feiten zijn, hij is in therapie en zij vindt dat de therapie niet snel genoeg vruchten afwerpt. Enough said.
Je leest overigens nogal graag heftige emoties in mailtjes he? De heftigste emotie die ik dit hele topic bij mij oproept is: 'wat een gezever'.
quote:Ik denk dat je het daar supermoeilijk mee zou krijgen om kostte wat het kost 1 van je ouders aan te geven. Maar het is misschien wel het beste.
Op maandag 29 april 2002 13:32 schreef VSGdotcom het volgende:
Ik denk dat ik kostte wat het kost mijn pa zou aangeven bij de politie, tja het is en blijft wel je pa maar dit gaat wel heel erg ver!Verder wens ik je veel sterkte toe en met mij de overige Bigheadz
nogmaals veel sterkte
quote:overdrijven is owk een vak
Op maandag 29 april 2002 15:42 schreef HiZ het volgende:
Eigenlijk is iedereen die dit topic leest verplicht om aangifte te doen.
quote:Just trying to blend in.
Op maandag 29 april 2002 15:43 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
overdrijven is owk een vak
quote:Ik denk niet dat je helemaal doorhebt dat d'r vader op dit moment wel strafbare dingen aan het doen is. Je kunt wel met je kop in het zand zeggen dat ze het maar aan hemzelf over moet laten en verder alles moet vergeten, maar ondertussen doet 'ie wel dr moeder en haarzelf er veel pijn mee, terwijl hij nog regelmatig de wet overtreedt.
Op maandag 29 april 2002 17:20 schreef HiZ het volgende:[..]
Just trying to blend in.
En niet eventjes, maar al jarenlang. Als dat geen reden om actie te ondernemen is, weet ik het ook niet meer. Ik denk dat veel mensen het niet eens zouden durven om iemand aan te geven die zo dichtbij je staat.
Bovendien stuurt ze dr vader niet gelijk de gevangenis in ofzo, ze gaat alleen met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn bij een zedenconflict via internet.
Dus wie overdrijft er nou?
quote:Het bezitten van kinderporno is strafbaar, er bestaat dus niet 'eventjes met de politie praten'. De politie moet optreden, net zo goed als die in actie moeten komen wanneer iemand 'eventjes over een moord komt praten'.
Op maandag 29 april 2002 20:33 schreef Tijn het volgende:[..]
Ik denk niet dat je helemaal doorhebt dat d'r vader op dit moment wel strafbare dingen aan het doen is. Je kunt wel met je kop in het zand zeggen dat ze het maar aan hemzelf over moet laten en verder alles moet vergeten, maar ondertussen doet 'ie wel dr moeder en haarzelf er veel pijn mee, terwijl hij nog regelmatig de wet overtreedt.
En niet eventjes, maar al jarenlang. Als dat geen reden om actie te ondernemen is, weet ik het ook niet meer. Ik denk dat veel mensen het niet eens zouden durven om iemand aan te geven die zo dichtbij je staat.
Bovendien stuurt ze dr vader niet gelijk de gevangenis in ofzo, ze gaat alleen met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn bij een zedenconflict via internet.
Dus wie overdrijft er nou?
Dus die keuze is heel zwart wit, de rest is gezever over het niet kunnen onderscheiden tussen wat haar verantwoordelijkheid is en wat niet.
quote:Het probleem van de topicstarter lijkt mij beslist geen gezever,dus zou je een beetje rekening met andermans gevoelens willen houden?
Op maandag 29 april 2002 20:53 schreef HiZ het volgende:[..]Dus die keuze is heel zwart wit, de rest is gezever over het niet kunnen onderscheiden tussen wat haar verantwoordelijkheid is en wat niet.
Als je iets te zeggen hebt kan dat ook wat tactvoller,aangezien dit een nogal precair onderwerp is.
quote:Tja "met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn" De politie is ook niet dom en heeft ook geen tijd hiervoor lijkt me. Wil je nu aangeven of niet. Ik denk dat je te naief over de politie denkt, als ik de dienstdoende agent was had ik wel wat beter te doen dan op die vage manier info geven.
Op maandag 29 april 2002 20:33 schreef Tijn het volgende:Bovendien stuurt ze dr vader niet gelijk de gevangenis in ofzo, ze gaat alleen met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn bij een zedenconflict via internet.
Dus wie overdrijft er nou?
Ik begrijp best dat je op deze manier op je vader reageerd, ik heb alleen het idee dat dit nu niet de juiste stap is. Je geeft zelf aan dat je pa 1,5 jaar in therapie zit. Je zegt dat je moeder hier nu aan kapot gaat, wat vind je moeder van de aangifte? Als de handel ergens aan kapot gaat is 't wel aan aangifte. Je broer wist 't nog niet? reken maar dat ie je niet goed begrijpt nadat je aangifte hebt gedaan. De rest van de familie zal 't ook niet begrijpen en over je heenvallen.
Ik zou 't ook walgelijk vinden als ik bij m'n pa kinderporno zou aantreffen, opzich kan ik me wel wat voorstellen bij de verklaring van je pa eigelijk. Is dit niet je manier om wraak te nemen op wat allemaal met jou is gebeurd? Ik zou in elk geval voorzichtig zijn met wat je doet. Maar je moet naturulijk doen wat je niet laten kunt.
quote:Denk je nou echt serieus dat ze naar binnenloopt en zegt "Hallo, mijn naam is Pridemeid en mijn vader kijkt kinderporno, dus die wil ik graag aangeven." ofzo
Op maandag 29 april 2002 20:53 schreef HiZ het volgende:[..]
Het bezitten van kinderporno is strafbaar, er bestaat dus niet 'eventjes met de politie praten'. De politie moet optreden, net zo goed als die in actie moeten komen wanneer iemand 'eventjes over een moord komt praten'.
Dus die keuze is heel zwart wit, de rest is gezever over het niet kunnen onderscheiden tussen wat haar verantwoordelijkheid is en wat niet.
Het is je verantwoordelijkheid om te zorgen dat deze maatschappij goed in elkaar zit! Als je op straat getuige van een roofoverval bent, geef je dat toch ook aan? Of denk je bij jezelf "dat is hun zaak, daar bemoei ik me niet mee"
Dus daarom doet ze wat, ze praat met de politie wat er gebeurt als je iemand in je omgeving kent die een zedenmisdrijf pleegt. Waarom heb je daar zoveel problemen mee?
quote:Ze heeft al een afspraak met iemand van de afdeling Zeden, dus de tijd hebben ze wel
Op maandag 29 april 2002 20:58 schreef Sambal het volgende:[..]
Tja "met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn" De politie is ook niet dom en heeft ook geen tijd hiervoor lijkt me. Wil je nu aangeven of niet. Ik denk dat je te naief over de politie denkt, als ik de dienstdoende agent was had ik wel wat beter te doen dan op die vage manier info geven.
quote:Tjonge tijn spreek je in dit topic ook al voor je vriendinnetje?
Op maandag 29 april 2002 20:59 schreef Tijn het volgende:[..]
Dus daarom doet ze wat, ze praat met de politie wat er gebeurt als je iemand in je omgeving kent die een zedenmisdrijf pleegt. Waarom heb je daar zoveel problemen mee?
Tja als ik een willekeurig persoon door kinderporno zag bladeren zou ik aangifte doen. Als ik dat mijn vader zou zien doen zou ik dat niet zomaar doen.
waarom? omdat je nogal wat kapot maakt, ruzie in de familie, m'n moeder, m'n broertje, m'n zusje. Gezeik met opa's oma's, ooms en tantes.
Ik zou tegen m'n pa zeggen dat ik 't gezien heb, er veel moeite mee heb en van plan ben aangifte te gaan doen, gewoon om te kijken hoe ie reageerd, op basis daarvan zou ik 's gaan kijken wat ik nog meer zou doen.
quote:Kheb 3 replies in een topic van meer dan 80... mag het? Tis nogal wat dit en ja, ik ben het met dr eens. Ik denk dat Pridemeid allang bewezen heeft dat ze sterk genoeg in dr schoenen staat om zelf dr zegje te doen, dus ik spreek helemaal niet voor haar. Ik zeg alleen wat ik er zelf van te zeggen heb en wat ik zelf ervan denk.
Op maandag 29 april 2002 21:27 schreef Sambal het volgende:[..]
Tjonge tijn spreek je in dit topic ook al voor je vriendinnetje?
quote:Oh en als je de buurman aangeeft maak je nix kapot? Of iemand die je niet kent? Nee, want dan heb je er geen last van he... hypocriet
Tja als ik een willekeurig persoon door kinderporno zag bladeren zou ik aangifte doen. Als ik dat mijn vader zou zien doen zou ik dat niet zomaar doen.waarom? omdat je nogal wat kapot maakt, ruzie in de familie, m'n moeder, m'n broertje, m'n zusje. Gezeik met opa's oma's, ooms en tantes.
quote:Dat heeft ze al meerdere malen gedaan, tis al jaren aan de gang en ze heeft al een keer gedreigd met aangeven...
Ik zou tegen m'n pa zeggen dat ik 't gezien heb, er veel moeite mee heb en van plan ben aangifte te gaan doen, gewoon om te kijken hoe ie reageerd, op basis daarvan zou ik 's gaan kijken wat ik nog meer zou doen.
En dit is het laatste wat ik erover zeg. Als je het niet met me eens bent is dat prima, maar dit is hoe ik erover denk.
quote:Doe eens een voorstel hoe je tactvoller tegen iemand moet zeggen dat ze alleen verantwoordelijk is voor haar eigen daden en niet voor die van iemand anders. En dat wanneer ze zich verantwoordelijk maakt voor de daden van anderen ze bezig is met zelfoverschatting.
Op maandag 29 april 2002 20:57 schreef shmoopy het volgende:[..]
Het probleem van de topicstarter lijkt mij beslist geen gezever,dus zou je een beetje rekening met andermans gevoelens willen houden?
Als je iets te zeggen hebt kan dat ook wat tactvoller,aangezien dit een nogal precair onderwerp is.
quote:Ik heb er helemaal geen moeite mee dat ze aangifte doet.
Op maandag 29 april 2002 20:59 schreef Tijn het volgende:[..]
Denk je nou echt serieus dat ze naar binnenloopt en zegt "Hallo, mijn naam is Pridemeid en mijn vader kijkt kinderporno, dus die wil ik graag aangeven." ofzo
Het is je verantwoordelijkheid om te zorgen dat deze maatschappij goed in elkaar zit! Als je op straat getuige van een roofoverval bent, geef je dat toch ook aan? Of denk je bij jezelf "dat is hun zaak, daar bemoei ik me niet mee"
Dus daarom doet ze wat, ze praat met de politie wat er gebeurt als je iemand in je omgeving kent die een zedenmisdrijf pleegt. Waarom heb je daar zoveel problemen mee?
quote:Kijk,dit klinkt iig al iets 'aardiger',als je begrijpt wat ik bedoel.
Op maandag 29 april 2002 22:35 schreef HiZ het volgende:[..]
Doe eens een voorstel hoe je tactvoller tegen iemand moet zeggen dat ze alleen verantwoordelijk is voor haar eigen daden en niet voor die van iemand anders. En dat wanneer ze zich verantwoordelijk maakt voor de daden van anderen ze bezig is met zelfoverschatting.
De boodschap komt nu ook beter over,want je hebt zeker een punt,die ik in je vorige reacties blijkbaar gemist heb.
Alleen vind ik het nog steeds geen gezever,
het is niet niks wat ze heeft meegemaakt,en vanuit die ervaring kijk je misschien ook anders tegen dingen aan dan zonder al die toestanden,snap je?
quote:Komt over alsof jij er veel meer verstand van hebt.
Op maandag 29 april 2002 14:23 schreef HiZ het volgende:[..]
Ik mag hopen dat jij geen psycholoog bent.
Geef maar eens wat genuanceerdere argumenten.
quote:Niet als hij zogenaamd al anderhalf jaar in therapie zit, en ondertussen, gewoon lekker doorgaat waar hij mee bezig is, en pas toegeeft dat hij nog steeds ermee bezig is als het eruitgetrokken wordt.
De feiten zijn, hij is in therapie en zij vindt dat de therapie niet snel genoeg vruchten afwerpt. Enough said.
Dus wat wil je eigenlijk zeggen?
quote:Mailtjes? Je bedoelt je post? Het eerste wat jouw post bij mij opriep, was dat het je een beetje persoonlijk aangreep.
Je leest overigens nogal graag heftige emoties in mailtjes he? De heftigste emotie die ik dit hele topic bij mij oproept is: 'wat een gezever'.
Tegen iemand zeggen dat ze zich met haar eigen leven en problemen moet bezig houden, omdat ze met haar bemoeienis een andermans leven kapot maakt, en dat ze daar niets te zoeken heeft.
Lijkt erop dat je vindt dat er niks mis is met het bekijken en verzamelen van kinderporno. Of dat je zelf iets te verbergen hebt.
Verder komt het over alsof haar leven je helemaal geen donder kan schelen, maar die van haar kinderporno kijkende vader wel....
Dus vraag ik je nu, of je het normaal vindt dat zoiets gebeurd, en of je durft toe te geven of je het zelf ook doet...
quote:Als ik m'n buurman aangeef heb ik daar minder moeite mee omdat ik daar zelf inderdaad minder last van heb.
Op maandag 29 april 2002 22:00 schreef Tijn het volgende:[..]
Oh en als je de buurman aangeeft maak je nix kapot? Of iemand die je niet kent? Nee, want dan heb je er geen last van he... hypocriet
Noem me hypocriet en zet d'r zoveel kotssmileys bij als je wil maar dit is toch precies 't probleem van de topicstarter? Als het niet haar vader was geweest had ze toch allang aangifte gedaan? Sorry hoor maar wie is er nou hypocriet?
quote:Dit is al de tweede keer dat je suggereert dat ik kinderporno goedkeur of dat ik er zelf een belang bij heb.
Op maandag 29 april 2002 22:44 schreef XTHinkz het volgende: <knipperdeknip>
Is dat nou de enige reden die jij kunt bedenken als ik iemand erop wijs dat haar 'lijden' nogal indirect is?
quote:Ten eerste zie ik je geen direct antwoord geven op mijn vragen. Ik sugereer niks, ik vraag het je nu.
Op maandag 29 april 2002 23:21 schreef HiZ het volgende:[..]
Dit is al de tweede keer dat je suggereert dat ik kinderporno goedkeur of dat ik er zelf een belang bij heb.
Is dat nou de enige reden die jij kunt bedenken als ik iemand erop wijs dat haar 'lijden' nogal indirect is?
Ten tweede, hoe indirect denk je dat het is als je zelf slachtoffer bent geweest, en je vader dan gewoon doodleuk bezig houdt met foto's van misbruikte kinderen...
quote:Iedereen die iemand direct betrapt met het bezighouden van kinderporno zou dat inderdaad moeten doen.
Eigenlijk is iedereen die dit topic leest verplicht om aangifte te doen.
Je geeft alleen maar meer de indruk, dat je iets te verbergen hebt.
Waarom zou je ons anders op een verplichting wijzen waarvan ik eerst gesugereerd heb dat jij dat niet zou doen.
quote:En dan wordt aan mij gevraagd aardiger te zijn
Op dinsdag 30 april 2002 00:25 schreef XTHinkz het volgende:<knipperdeknip>
Jij bent degene die hier mee te maken heeft en weet (ongeveer) hoe je hier mee om moet gaan n.a.v. je eigen gevoelens.. Dus volg je gevoel en vergeet nooit dat je moet denken over hoe je JEZELF voelt en daarnaar handelen...
Dit is alleen m'n eigen mening.. Heel veel sterkte...
Ik kan net zo min als enige andere buitenstaander beoordelen wat je moet doen, maar uit je berichten blijkt dat er veel meer aan de hand is, dan dat je zo'n moeite hebt met het feit dat je vader die plaatjes bekijkt. Ik wil dat niet bagatelliseren, maar als dochter ben je niet je vaders hoeder, en hij is geen misbruiker.
Uit je andere berichten blijkt dat je vader je vroeger niet heeft beschermd tegen het misbruik door je broer. Ik zou het me heel goed kunnen voorstellen als je je daardoor ten diepste door je vader verraden en verlaten hebt gevoeld. Dat kan haast niet anders; je moet je volkomen machteloos en overgeleverd hebben gevoeld.
En nu heb je een stok gevonden waarmee je je vader kunt slaan. Heel hard zelfs. Maar zal het voor jou iets wezenlijks oplossen, en staat de prijs die je ouders daarvoor moeten betalen er mee in verhouding? Doorgrond jij echt je eigen motieven? Zijn ze zuiver, en denk je dat je zelfs al de afstand en het inzicht hebt om dat objectief te beoordelen? Als ik het zo lees, lijkt het me beter als je eerst eens een goed en lang gesprek met je vader hebt. Niet over die plaatjes, niet over je moeder en hun huwelijk, niet over je broer, maar over wat hij, je vader, voor jou betekend heeft, of juist niet heeft betekend.
Sorry voor de bemoeizucht. Ik bedoel het goed en hoop dat je hier toch iets aan hebt!
Sterkte!
quote:Voordat ik op de rest in ga, wil ik hier eerst iets nuanceren.
Op woensdag 01 mei 2002 02:50 schreef dvr het volgende:
Uit je andere berichten blijkt dat je vader je vroeger niet heeft beschermd tegen het misbruik door je broer.
Mijn vader heeft juist, samen met mijn moeder, ál het mogelijke geprobeerd om mij te beschermen tegen het misbruik door mijn broer! Het probleem was echter, dat mijn broer nergens opgenomen kon worden (in internaten e.d.) omdat ze hem niet wilden behandelen, simpelweg omdat hij een 'te moeilijk' geval was. Bovendien was men bang voor het misbruiken van de kinderen ter plaatse, geheel geen onterechte angst, daar mijn broer daar in zijn eerste internaatplaatsing al mee was begonnen. Mijn moeder heeft herhaaldelijk aan de leiding van die instelling aangegeven dat ze dacht dat het mis ging, maar ze wilden haar niet geloven. Achteraf bleek dat ze gelijk had.
Avond aan avond zaten ze 'op wacht' bij ons, er werd een alarm op mijn kamerdeur geplaatst en zelfs het buitenspelen moest in wisseldienst, anders verplaatste de hele scene zich naar buiten
Het enige wat je nog kunt doen als de zorg in Nederland je niet kan helpen, is je eigen kind op straat zetten. Maar een 8-jarige? Die ook wel degelijk de zorg en aandacht voor zijn problemen nodig heeft? Ik denk niet dat je dat doet. En dat deden ze dan ook niet.
Het gaat in dit topic verder niet over het misbruik, maar ik wil maar aangeven dat het absolúút niet het geval is dat mijn vader er niks tegen gedaan heeft! Ik denk dat mijn ouders allebei niet beter om hebben kunnen gaan met de hele situatie dan zij gedaan hebben.
Waarom ik het dan toch aangehaald heb? Omdat mijn vader precies gezien heeft wat een schade misbruik aanbrengt. En dat ik daarom in nog een verhoogde mate me niet kan indenken dat je je bezig houdt met kinderporno.
prrrrrr
quote:Een van de verstandigste posts uit dit topic.
Op woensdag 01 mei 2002 02:50 schreef dvr het volgende: <knipperdeknip>
quote:Bedenk dat wanneer jij aangifte tegen je vader doet er wel een beerput opengetrokken wordt die je nooit meer dicht krijgt.
Op woensdag 01 mei 2002 13:17 schreef Pridemeid het volgende:
Waarom ik het dan toch aangehaald heb? Omdat mijn vader precies gezien heeft wat een schade misbruik aanbrengt. En dat ik daarom in nog een verhoogde mate me niet kan indenken dat je je bezig houdt met kinderporno.
Hij komt met initialen en leeftijd groot in de krant:
Dochter doet aangifte tegen vader inzake kinderporno
In X is de 52-jarige U.M opgepakt omdat hij kinderporno op zijn computer had staan. bla bla bla. Zoiets
-
En wat schiet je ermee op? Beter dat hij die rommel bekijkt dan dat hij het zelf maakt. Volgens mij kun je beter blijven aandringen op hulpverlening, lijkt me beter dan het strafrecht die dan moet oordelen over plaatjes waar heel internet mee vol staat, en die je toch niet wegkrijgt met deze actie.
quote:Ik heb nergens gezegd dat ik de therapie niet effectief genoeg vind. Ik heb wel gezegd dat ik een essentieel onderdeel van die therapie zou vinden 'hoe ga je met je familie om' en niet alléén de achtergronden van het probleem opsporen. Prima dat je dat doet, heel belangrijk, maar er is meer dan alleen de oorzaak, er zijn ook de gevolgen.
Op maandag 29 april 2002 00:53 schreef HiZ het volgende:
Ik vraag me af waar jij het recht vandaan haalt om te beoordelen of de therapie van je vader wel of niet effectief is.
quote:Hier ben ik het helemaal mee eens. Het is grotendeels voor MIJ van belang, ik vertrouw er best wel op dat zijn therapie slaagt en dat het voor hem zal werken. Maar dan nog, en dit heb ik al in mijn eerste post aangegeven, moet ik werken aan de pijn die ik eraan ondervind. En dat is precies waar ik mee bezig ben.
Op maandag 29 april 2002 01:49 schreef XTHinkz het volgende:Dit waar ze nu mee bezig is, haar eigen vader proberen te helpen, ervoor te zorgen dat het stopt, niet zozeer voor hem doet, maar ook voor haarzelf.
Als ze dit probleem niet durfde aan te gaan, zou ze tevens als toekomstige psychologe niks waard zijn.
quote:Uiteraard had ik mij ook al bedacht wat er gaat gebeuren als ik alleen al met de politie ga praten, of ze dan al niet vanalles zouden doen. Maar ik heb het nagevraagd bij een mevrouw van Jeugd en Zeden, en zij zei dat er niets gebeurt totdat ik daar een teken toe geef. Dus dat komt wel goed.
Op maandag 29 april 2002 09:47 schreef Coelho het volgende:Wil je goed nadenken voor je naar de politie stapt met dit verhaal? Ik denk nl. dat dit verhaal alleen al voldoende is voor de politie om stappen te ondernemen tegen je vader.
Daar komt nog eens bij dat ik me afvraag of het voor de behandeling van je vader wel zo goed is als hij in een cel komt (hoewel hij het misschien wel verdient...).
[..] dan denk ik dat er toch iets mis is op communicatief gebied.
[..]
EIS van hem dat hij vertelt wat je wilt weten..Misschien moet je hem maar eens gewoon over je plannen vertellen. Dat je naar de politie wilt gaan, omdat hij toch weer vervalt in een strafbaar feit, en dat je daar je ogen niet voor dicht kunt doen.
Of een evt gevangenschap het behandelplan van mijn vader ten goede komt, daar kan ik niet over oordelen. Naar mijn weten kun je je therapie gewoon voortzetten. Dat soort dingen wegen zeker mee in mijn overwegingen.
Ik denk zéker ook dat er iets mis is op communicatief gebied binnen ons gezin! Dat is al jaren zo. En daarom denk ik dat het al heel wat is dat we er al een paar keer over gepraat hebben. Ik heb mijn vader aangegeven dat hij op korte termijn mijn broer moet inlichten, en als hij het niet doet dat ik het doe en dat ik niet denk dat mijn broer hem dat in dank zal afnemen.
Ik kan niet EISEN van mijn vader dat hij dingen over zijn persoonlijke leven vertelt. Ik denk ook absoluut niet dat dat zin heeft. Hij kan wat mij betreft nog 20.000 oorzaken neerleggen, mij gaat het om hoe het NU verder gaat. Natuurlijk zou een logische verklaring fijn zijn om te horen, zodat ik tenminste een stukje begrip kan opbrengen. Maar dan nog is het niets dan een verklaring.
Ik heb mijn vader meermaals op de hoogte gebracht van mijn plannen om met de politie te praten.
quote:En again, de mevrouw aan de telefoon die ik sprak garandeerde mij dat het slechts een gesprek was over de mogelijkheden, en dat er nog niets gedaan zou worden.
Op maandag 29 april 2002 20:53 schreef HiZ het volgende:[..]
Het bezitten van kinderporno is strafbaar, er bestaat dus niet 'eventjes met de politie praten'. De politie moet optreden, net zo goed als die in actie moeten komen wanneer iemand 'eventjes over een moord komt praten'.
quote:Mijn moeder gaat kapot aan hoe de situatie NU is. Ze kwam er vandeweek bij toeval achter dat het al veel langer speelt dan dat zij dacht (en wat mijn vader haar verteld had). Ik dacht dat ze dat wel wist.... Nu stort ze in een gat. Ze heeft het gevoel alsof ze al jaren in een leugen leeft. En het ergste is, dat is ook feitelijk zo. Ze heeft absoluut hetzelfde sterke gevoel als ik over mijn vader: het is echt prima dat hij vanalles doet voor zichzelf, maar wij zijn 'de praktijk'....
Op maandag 29 april 2002 20:58 schreef Sambal het volgende:[..]
Je zegt dat je moeder hier nu aan kapot gaat, wat vind je moeder van de aangifte? Als de handel ergens aan kapot gaat is 't wel aan aangifte. Je broer wist 't nog niet? reken maar dat ie je niet goed begrijpt nadat je aangifte hebt gedaan. De rest van de familie zal 't ook niet begrijpen en over je heenvallen.
Ze vindt het heel goed dat ik ga praten met de politie. Ze gaat zelfs mee.
Mijn broertje, ja... mijn broertje zal het erger vinden dat het al zo lang duurt zonder dat hij er iets vanaf weet dan dat ik er wat tegen doe. Ik weet 100% zeker dat hij achter me staat als ik zoiets doe.
De familie zal me een zorg zijn. Dat klinkt hard, maar als ze werkelijk vinden dat ze me voor het 'bestrijden van een misdaad' niet meer willen accepteren moeten ze dat vooral doen. IK zal ze dan niet missen.
quote:Dat gezeik over het al dan niet voor mij reageren van Tijn ben ik meer dan spuugzat
Op maandag 29 april 2002 21:27 schreef Sambal het volgende:[..]
Tjonge tijn spreek je in dit topic ook al voor je vriendinnetje?
Laat die jongen toch gewoon zijn eigen dingen zeggen!!! Ik ben prima in staat om precies te zeggen wat ik denk en dat komt zeker niet altijd overeen met Tijn zijn gedachte. Dat wij toevallig een relatie hebben heeft niets te maken met welke post in dit topic dan ook. Het geouwehoer moet maar een keer afgelopen zijn. Tijn en ik zijn géén twee-eenheid quote:Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik voel me niet verantwoordelijk voor de daden van mijn vader. Maar wel voor mijn pijn. En bovendien voel ik het ook als verplicht om strafbare zaken ook aan te pakken. Op het moment dat je kinderporno bekijkt wordt er ergens iemand misbruikt. En dat mag niet!
Op maandag 29 april 2002 22:35 schreef HiZ het volgende:[..]
Doe eens een voorstel hoe je tactvoller tegen iemand moet zeggen dat ze alleen verantwoordelijk is voor haar eigen daden en niet voor die van iemand anders. En dat wanneer ze zich verantwoordelijk maakt voor de daden van anderen ze bezig is met zelfoverschatting.
quote:Inderdaad, dat is de hele moeilijkheid. Het is simpelweg makkelijker om iemand 'verder weg' aan te geven. Daar zit alleen ook een moeilijkheid, als het niet in je nabije omgeving is kun je een gevoel oplopen in de trant van: "Wat heb ik ermee te maken? Waar bemoei ik me mee?". En dat is precies de reden waarom ik er nu wél wat mee doe: Ik ben de ontdekker van dit probleem, ik ben de dochter van het probleem, ik ben degene die hier de grootste kans van zn leven krijgt om eindelijk eens te doen wat ik nog NOOIT gedaan heb: Niet meer altijd het gevoel en de pijn van een ander boven die van mezelf plaatsen maar wél een keer voor mezelf opkomen.
Op maandag 29 april 2002 23:05 schreef Sambal het volgende:[..]
Als ik m'n buurman aangeef heb ik daar minder moeite mee omdat ik daar zelf inderdaad minder last van heb.
Noem me hypocriet en zet d'r zoveel kotssmileys bij als je wil maar dit is toch precies 't probleem van de topicstarter? Als het niet haar vader was geweest had ze toch allang aangifte gedaan? Sorry hoor maar wie is er nou hypocriet?
quote:Je bent nummer 335235 die me waarschuwt voor de gevolgen. Met alle respect, ik ben (ondanks alles
Op woensdag 01 mei 2002 13:28 schreef R@b het volgende:[..]
Bedenk dat wanneer jij aangifte tegen je vader doet er wel een beerput opengetrokken wordt die je nooit meer dicht krijgt.
) niet gestoord en nog prima in staat tot helder denken. Ik heb nu een jaar of twee alle gevolgen overdacht en overwogen. Ik ga slechts praten, nog geen aangifte doen of celdeuren openzetten etc etc. Misschien dat dat nog komt, dat kan heel goed. Serieus, ik denk dat ik alle mogelijke scenario's wel in mn hoofd heb afgespeeld. En sommigen vind ik vervelender dan anderen. Maar het belangrijkst vind ik dat ik aan mijn dingen werk.... Zo. Pfff. Uitgeluld 
Voor degenen die nog helemaal tot het einde gelezen hebben: Geweldig! Wat een moed
prrrrr
Voordat je een stap gaat ondernemen zul je die twee uitelkaar moeten peuteren. Is dit een wens tot optreden tegen een overtreding, of is het een wens om je eigen leven op orde te zetten? Als het het eerste is, dan kun je aangifte doen, als het het tweede is, dan moet je er met je eigen therapeut over praten.
quote:
Op woensdag 01 mei 2002 14:32 schreef Pridemeid het volgende:
Op het moment dat je kinderporno bekijkt wordt er ergens iemand misbruikt.
Op het moment dat je geen kinderporno bekijkt ook.
quote:Inderdaad. Het mag niet. Maar er zijn al honderdduizenden van die plaatjes, van mensen die al misbruikt zijn. Er gaan wel eens stemmen op om die zooi maar vrij op een site te zetten, zodat er geen nieuwe meer hoeven worden gemaakt. Maar goed dat wordt een kip-ei discussie.
En dat mag niet!
Maar om nou om bovenstaande reden je bloedeigen vader aan te geven vind ik te ver gaan. Kennelijk laat je dan toch meer je eigen gevoelens meespelen.
De angst dat je vader zich ooit schuldig zou gaan maken aan misbruik zou bij mij zwaarder wegen, en daar helpt alleen therapie.
quote:Ik denk dat je gelijk hebt, tot op bepaalde hoogte. Er is inderdaad sprake van een vermengeling van 2 problemen, enerzijds het misdrijf op zich, anderzijds mijn pijn. En toch denk ik niet dat je die van elkaar kunt scheiden.
Op woensdag 01 mei 2002 14:49 schreef HiZ het volgende:
Je lijkt nog steeds twee dingen door elkaar te mixen; het gedrag van je vader, en je eigen gevoelens daarover. Goed beschouwd zegt wat hij doet niks over jou. En je wekt in je mails de indruk alsof die band er wel is.Voordat je een stap gaat ondernemen zul je die twee uitelkaar moeten peuteren. Is dit een wens tot optreden tegen een overtreding, of is het een wens om je eigen leven op orde te zetten? Als het het eerste is, dan kun je aangifte doen, als het het tweede is, dan moet je er met je eigen therapeut over praten.
Wat hij doet zegt idd niks over mij. Maar wat hij doet levert mij wel vanalles op. Ik zal daar hier en nu niet verder over uitwijken, dat lijkt me niet zoveel zin hebben. Ik ondersteun mezelf al dmv therapie, dat heb ik al aangegeven. Maar ik denk nog altijd dat praten met de politie geen kwaad kan in mijn eigen verwerkingsproces. Op die manier trek ik voor mijzelf een voor de hele wereld duidelijke grens: tot hier en écht niet verder.
Over het aangeven van het misdrijf zelf hoef ik verder niet uit te wijken denk ik, het lijkt me duidelijk dat zoiets niet door de beugel kan en dat er dus iets mee gedaan moet worden. Klaar.
En die optelsom maakt voor mij dat ik serieus overweeg mijn vader aan te geven. Als ik zelf alléén maar pijn zou ondervinden aan het idee dat mijn vader voor een langere tijd opgesloten zit of whatever, dan zou dat net zo goed meewegen in mijn besluit. Niet dat het me niets doet, uiteraard. Anders had ik het allang gedaan
Ik denk niet dat je die twee dingen van elkaar kunt scheiden, daar komt het op neer. Ik ben met je eens dat ze elkaar beďnvloeden en versterken, maar ik denk wel degelijk dat het gegrond is en geen impulsieve actie oid.
prrrrr
quote:Uiteraard! Maar is dat een reden om er dan maar niets mee te doen???? Niet voor mij, in elk geval!
Op woensdag 01 mei 2002 14:59 schreef R@b het volgende:[..]
Op het moment dat je geen kinderporno bekijkt ook.
[..]
Zie voor de rest van mijn mening mijn vorige reply
prrrrr
Een vader dat zich bezig houdt met kinderporno, is voor sommigen geen reden om iemand aan te geven.
Bij sommige post hier in dit topic vraag ik me echt af waar ligt de grens.
Als we he probleem eens zullen versterken:
Een vader houdt zich bezig met incest, dan spelen precies dezelfde problemen:
- gevolgen voor omgeving
- het is je bloed eigen vader
- reputatie bij familie en omgeving
- onzekerheid en angst in je eigen leven
- Er wordt een beerput open getrokken die niet meer te dichten valt.
Kortom een hele moeilijke stap, waar zeker over nagedacht moet worden.
Er zij zat mensen die zelfs in geval van incest, niet aan denken om aangifte te doen, omdat ze bang zijn en teveel rekening houden met de gevolgen die dat heeft.
Incest weegt niet op tegen de gevolgen die aangifte en de levens die daaraan kapot gaan teweegbrengt.
Het komt er nu een beetje op neer dat als je je eigen vader betrapt, je het moet laten varen, want het is zijn probleem.
Maar een buitenstaander die het ontdekt die moet juist wel aangifte doen.
is dit niet te ziek voor woorden?
Je kunt je eigen kinderen wel verkrachten, omdat je kinderen toch nooit aangifte tegen je doen, en als je die van een ander verkracht dan loop je dus veel meer risico dat je aangegeven wordt.
Wordt er dan ook gezegd bemoei je er niet mee, beter houd je gewoon je mond? De levens die je kapot maakt....
Jou leven is minder belangrijk?
Ik moet eerlijk zeggen, dit gebeurd veel te veel!
Gaan we dan ook zeggen dat het incest zijn probleem is, en de verwerking van het kind een ander.
Dat beiden niks met elkaar te maken heeft? En dat hij lekker in therapie moet, en zij haar eigen therapeut moet zoeken?
Met kinderporno betrapt worden door je eigen familie moet kunnen, want je bent ziek als je het in je hoofd haalt er iets tegen te doen. Wat hij doet heb jij helemaal niks mee te maken? Vergeten is beter?
Als je eens kon beseffen wat een kind meemaakt die slachtoffer is van kinderporno. Met wat voor geheimen het moet leven als het later groot wordt...
Misbruikt worden als een lustobject, omdat er hier mensen op de wereld zijn die zich niet kunnen inhouden...
En dat er dan mensen zijn die meer rekening willen houden met de dader dan met de slachtoffer...
Hier heb ik geen woorden voor...
En Pridemeid, dat gedrag van je broertje komt niet zomaar uit het niets, je zou eens kunnen overwegen of het probleem ook met het probleem van je vader te maken heeft...
aarschijnlijk speelt er veel meer, en hij heeft een groot deel van de antwoorden, en zolang dat onderschat wordt...
En de politie zal ook weinig uitmaken, omdat hij zichzelf niet kan helpen. Niet zolang alle antwoorden op tafel zijn.
Zolang hij bezig is met die plaatjes, is hij niet/meer bezig met de praktijk ervan....
Misschien daarom dat hij vindt dat hij het nodig heeft.
Als je iets een deel van je eigen leven maakt zie je de ernst er niet meer van in, totdat je hard geconfronteerd wordt met je slachtoffers en de ellende ervan...
quote:Ik ben onder de indruk, en bovendien ben ik het volledig met je eens. Ik heb het nog niet in die woorden kunnen gieten, maar dat is precies wat ik bedoel...
Op woensdag 01 mei 2002 15:46 schreef XTHinkz het volgende:
[het hele verhaal]
Dankjewel voor je inbreng Ik ben je daar immens dankbaar voor
(overigens, voordat we daar weer loze reacties op krijgen, niet omdat je me verdedigt of whatever, maar simpelweg omdat je precies verwoordt wat ik bedoel )
prrrrrr
Sorry dat bij mij de verkeerde indruk was ontstaan, het is goed dat je de situatie verduidelijkt hebt.
Je verwijt je vader dus twee dingen: Dat hij zich inlaat met kinderporno, en dat hij niet de affectie en het begrip voor jou en het gezin opbrengt waar je naar verlangt en waar je onder normale omstandigheden ook op zou mogen rekenen.
Anderzijds heb je geen idee wat je vader nou bezielt en waarom hij is zoals hij is. De aangewezen stap lijkt me dan om eens met zijn drieen met je vader's therapeut te gaan praten. Je vader heeft jullie zelf niet duidelijk kunnen/durven/willen maken waar zijn probleem ligt. Die therapeut kan dat wel -aangenomen dat hij verder is gekomen dan jullie- als je hem maar de juiste vragen stelt en dat zul je ongetwijfeld doen. Het lijkt me dat het antwoord op die vraag niet alleen jou goed zal doen, maar je ook zal helpen je beslissing met meer overtuiging te kunnen nemen.
> ik ben degene die hier de grootste kans van zn leven
> krijgt om eindelijk eens te doen wat ik nog NOOIT
> gedaan heb: Niet meer altijd het gevoel en de pijn
> van een ander boven die van mezelf plaatsen maar wél
> een keer voor mezelf opkomen.
In welke zin noem jij het naar de gevangenis sturen van je vader "voor jezelf opkomen"? Ben jij soms slachtoffer als hij naar die plaatjes kijkt? Even objectief: Ben jij slachtoffer als hij naar die plaatjes kijkt?
Wat jou pijn doet is toch zijn onbegrip? Die plaatjes maken alleen dat onbegrip aanschouwelijk, maar ze staan er helemaal los van. Je moet niet van de politie verwachten dat ze je vader affectie en empathie zullen bijbrengen - integendeel.
Je benoemt hierboven je eigen probleem. Eindelijk eens voor jezelf kiezen. Eindelijk eens niet tillen aan de pijn van anderen. Eindelijk je eigen pijn verdrinken in de macht om een ander pijn te kunnen doen, zonder daar ook maar iets bij te hoeven voelen..
Komt dat je nou niet HEEL bekend voor, Pridemeid? Wil jij ook zo worden, en "lekker aan jezelf werken" ongeacht de pijn die je daarmee een ander berokkent?
Verwar "trots" niet met ongenaakbaar en ongevoelig zijn. Dat doen al teveel mensen..
quote:NP
Op woensdag 01 mei 2002 16:02 schreef dvr het volgende:
Hi Pridemeid,Sorry dat bij mij de verkeerde indruk was ontstaan, het is goed dat je de situatie verduidelijkt hebt.
quote:Jep.
Je verwijt je vader dus twee dingen: Dat hij zich inlaat met kinderporno, en dat hij niet de affectie en het begrip voor jou en het gezin opbrengt waar je naar verlangt en waar je onder normale omstandigheden ook op zou mogen rekenen.
quote:Dat ben ik niet met je eens. De therapeut heeft, uiteraard, haar beroepsgeheim en zal dus met niemand praten over zijn dingen, behalve op zijn verzoek. En nog altijd blijf ik van mening dat het niet meer dan een verklaring zou zijn voor het gebeurde, en geen oplossing bieden voor het heden...
Anderzijds heb je geen idee wat je vader nou bezielt en waarom hij is zoals hij is. De aangewezen stap lijkt me dan om eens met zijn drieen met je vader's therapeut te gaan praten. Je vader heeft jullie zelf niet duidelijk kunnen/durven/willen maken waar zijn probleem ligt. Die therapeut kan dat wel -aangenomen dat hij verder is gekomen dan jullie- als je hem maar de juiste vragen stelt en dat zul je ongetwijfeld doen. Het lijkt me dat het antwoord op die vraag niet alleen jou goed zal doen, maar je ook zal helpen je beslissing met meer overtuiging te kunnen nemen.
quote:Nee, ik ben geen DIRECT slachtoffer als mijn vader naar kinderporno kijkt, zolang het geen plaatjes van mijzelf zijn. Echter, het meewegende factor van mijn eigen misbruik en het op de hoogte daarvan zijn van mijn vader pijnigt me wél: hij weet als geen ander wat het een kind aandoet als er sprake is van misbruik. Slachtoffer kun je het niet direct noemen, als je er helder naar kijkt, maar desalniettemin doet het me wel heel veel pijn. Lijkt me niet raar.
> ik ben degene die hier de grootste kans van zn leven
> krijgt om eindelijk eens te doen wat ik nog NOOIT
> gedaan heb: Niet meer altijd het gevoel en de pijn
> van een ander boven die van mezelf plaatsen maar wél
> een keer voor mezelf opkomen.In welke zin noem jij het naar de gevangenis sturen van je vader "voor jezelf opkomen"? Ben jij soms slachtoffer als hij naar die plaatjes kijkt? Even objectief: Ben jij slachtoffer als hij naar die plaatjes kijkt?
quote:Ik verwacht niet dat de politie mijn vader empathie bijbrengt. Ik denk dat hij dat tot op bepaalde hoogte wel heeft. Hij zegt per slot van rekening niet: "Ach, jullie kunnen barsten, het is mijn probleem en daarmee basta". Ik denk niet dat alleen het onbegrip mij pijn doet. Dat is een duidelijke en grote factor, maar ik denk vooral dat hij denkt: "Ohhh dan ga ik toch ff een poosje in therapie? En dan weet ik hoe het komt en dan is alles goed". Maar dat is niet zo. Want hij doet het nog steeds. En aan onze kant gebeurt niks.
Wat jou pijn doet is toch zijn onbegrip? Die plaatjes maken alleen dat onbegrip aanschouwelijk, maar ze staan er helemaal los van. Je moet niet van de politie verwachten dat ze je vader affectie en empathie zullen bijbrengen - integendeel.
quote:Ik heb hier lang over nagedacht. Of het niet toch een berg wraak is. Maar ik denk het niet: dit moet gewoon tot een halt komen. En misschien is het niet zo geweldig dat dingen uit mijn verleden hier zwaar in meewegen. Als je dat bedoelt, dan ben ik het met je eens. Verre van ideaal. On the other hand, had ik überhaupt ooit ingezien dat dit zo belangrijk was, als ik dat allemaal niet had meegemaakt?
Je benoemt hierboven je eigen probleem. Eindelijk eens voor jezelf kiezen. Eindelijk eens niet tillen aan de pijn van anderen. Eindelijk je eigen pijn verdrinken in de macht om een ander pijn te kunnen doen, zonder daar ook maar iets bij te hoeven voelen..Komt dat je nou niet HEEL bekend voor, Pridemeid? Wil jij ook zo worden, en "lekker aan jezelf werken" ongeacht de pijn die je daarmee een ander berokkent?
Ik denk niet dat ik mezelf tot hetzelfde niveau verlaag op het moment dat ik hem aangeef, ondanks dat ik daarmee pijn berokken. Ik doe namelijk het juiste, juridisch gezien, en bovendien werk ik de dingen voor mezelf af. Hoe kan ik verder leven met het idee dat ik gewoon maar accepteer dat mijn vader zoiets doet? Lijkt me geen goed vervolg van mijn leven. "Bij Pridemeid kun je toch alles maken"....
quote:Ik denk absoluut niet dat ik ongevoelig of ongenaakbaar ben. Integendeel. Ik besef me maar al te goed wat ik mensen hiermee aan doe. Bovendien denk ik dat gevoelig zijn t.o.v. MIJ misschien ook weleens een belangrijke ontwikkeling zou kunnen zijn...!!
Verwar "trots" niet met ongenaakbaar en ongevoelig zijn. Dat doen al teveel mensen..
In alles wat ik heb meegemaakt (er is nog meer helaas, maar ik zal het hier niet bij betrekken, dat heeft geen enkel nut), heb ik nog nooit echt een grens getrokken en gekeken wat voor mij belangrijk is. Altijd ging de pijn van anderen vóór. Ik heb nog nooit iemand aangegeven, terwijl ik daar alle reden toe had.
prrrrr
En inderdaad, het feit wat er vroeger is gebeurt speelt wel degelijk een flinke rol mee in je belevingswereld en op je uiteindelijke oordeel.
Wat ik wel nog wil zeggen... Dat je vader niet hard zegt "rot op" wil niet zeggen dat het goed zit. Ik wil het natuurlijk niet de andere kant op praten. Maar ik heb nu het idee dat hij wat makkelijk meepraat met alles omdat hij alles niet wil zien. Ontwijkgedrag vind ik het.
Maar het blijft lastig om te zien wat de daadwerkelijke vooruitgang is als jij geen vooruitgang ziet en je van de therapeut niets kan horen.
Sterkte verder in ieder geval
Dat beroepsgeheim van de therapeut zal geen probleem zijn als je vader met zo'n gesprek instemt en er zelf bij aanwezig is. Het is niet ongebruikelijk dat het gezin bij therapie betrokken wordt, vaak is het ook bevorderlijk dat de omgeving beter begrip heeft voor de patiënt.
Overigens heb je als directe verwante géén aangifteplicht!
quote:Heb je het er al eens met hem over gehad dat je er mee naar de politie wil....dat soort gesprekken kunnen om verschillende redenen een stok achter de deur zijn...
Op zondag 28 april 2002 21:10 schreef FROSTBITE het volgende:
Ik zal later wel uitgebreider reageren (als je dat op prijs stelt), maar een paar dingen.Jij hoeft niet de verantwoording voor je vader te nemen. Je hoeft dus niet naar de politie ofzo te gaan.
Het enige wat je 'moet' doen is eerlijk tegenover jezelf blijven. Dat betekend geen rol naar hem toe spelen (aardig doen als je dat niet wil) en niet liegen om hem te beschermen.
Om dat gemakkelijker te maken is afstand nemen van je vader, ook letterlijk. Als je nog in huis woont zou ik zo snel mogelijk op mezelf gaan wonen en het contact tot een minimum beperken, totdat je de relatie van alle emotionele ballast hebt ontdaan.
bedenk je maar eens in dat je dochter tegen je zegt,:"dit is voor mij je laatste kans, betrap ik of een ander je hier nog een keer mee... zal ik stergetuige zijn in de rechtzaak..."
(ik snap dat het vanuit mijn stoel achter de pc makkelijk praten is,... hij weet dat het fout is want hij verbergt het.... dat is een bewuste beslissing die hij neemt om jullie niet kwijt te raken.)
hij praat er over met een buitenstaander,.. is ook niet makkelijk.
erg belangrijk is voor je zelf uitzoeken of je het hem kan vergeven.
zoals ik het lees, (mischien mijn interpertatie) verwacht je van hem dat het in een keer over is, dat is niet zo bij mensen, niet echt stoer van hem om het je moeder te laten vertellen, maar dat zecht wel iets over zijn gedachte m.b.t joou reactie.
als laatste wil ik erover zeggen.
als je het hem wil en kan vergeven, doe het dan nu.
het is voor hem vast niet slecht om te weten dat zijn dochter achter zijn herstel staat.
kan je hem niet vergeven,
Laat het hem ook weten.. sluit het dan voor jezelf af
in ieder geval veel sterkte
greetz Smoke
quote:Geloof me, je verdient het.
Op woensdag 01 mei 2002 15:52 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Ik ben onder de indruk, en bovendien ben ik het volledig met je eens. Ik heb het nog niet in die woorden kunnen gieten, maar dat is precies wat ik bedoel...
Dankjewel voor je inbreng
(overigens, voordat we daar weer loze reacties op krijgen, niet omdat je me verdedigt of whatever, maar simpelweg omdat je precies verwoordt wat ik bedoel
prrrrrr
Ik ben blij dat er iemand is die een voorbeeld kan zijn voor alle mensen die helemaal niks durven te doen, omdat er teveel mensen zijn die ze van het idee af willen helpen er iets aan te gaan doen, en van mening zijn dat je er beter gewoon afstand ervan moeten nemen.
Gewoon laten rusten en vergeten...
Naast dat deze omgeving je in de steek laat, laat je ook nog eens jezelf in de steek, en niemand kan gelukkig zijn als je jezelf in de steek laat, dan ga je je geluk in een ander zoeken...
Daar wordt je afhankelijk van, terwijl dat nou net steeds het tegenovergesteld is van wat je wilt.
Dus zul je nooit gelukkig kunnen worden.
Daarom moet je je problemen op een gegeven moment af kunnen sluiten en door kunnen gaan met je leven zonder dat het verleden je steeds achtervolgt.
En ik denk dat het voor pridemeid tijd is geworden, dat dit eindelijk gebeurd.
Ten tweede zijn zulke mensen bezig van een slachtoffer, een dubbele slachtoffer te maken.
Een kind heeft er nooit voor gekozen om misbruikt te worden, daar heeft een kind nog geen flauw benul van.
Door het goed te keuren dat zoiets gebeurd, er niks aan te doen, niet voor zo'n kind op te komen betekent voor het kind dat hun leven niks waard is.
Dat het normaal is dat zo'n iemand dit met je doet, en dat is nog wel het engste, dat mensen het normaal gaan vinden...
Dan moeten we ook niet raar gaan kijken als er mensen om ons heen lopen die zich er zo naar gedragen...
Die zogenaamd niet sporen, en een beetje gek zijn, erg onvoorspelbaar zijn en rare dingen met je kinderen doen.
Dat er mensen zijn die zeggen:
"Laat het zitten, je moet het gewoon vergeten en afstand nemen, en je bezig houden met je eigen (ellendige)leven..."
quote:Met alle respect, ik heb in dit topic meermaals vermeld dat ik het hem al verteld heb....
Op woensdag 01 mei 2002 18:30 schreef smoke1980 het volgende:[..]
Heb je het er al eens met hem over gehad dat je er mee naar de politie wil....dat soort gesprekken kunnen om verschillende redenen een stok achter de deur zijn...
Alsjeblieft, als je een reactie wilt geven die zin heeft, lees dan alles door...
prrrrr
quote:Dankjewel voor je vertrouwen
Op woensdag 01 mei 2002 19:55 schreef XTHinkz het volgende:[..]
Geloof me, je verdient het.
[..]
Je hebt wereldverbeterende overtuigingen: je mag me wel een keer ICQ-en als je dat wilt
prrrrr
Respect voor jou en de manier waarop je eea hier durft aan te gaan. Hoe bepaalde posts je ertoe brengen de zaak vanuit diverse perspectieven te bekijken.
quote:Beste Pridemeid, ik had gisteren een lange reply voor je getypt maar nav de post van dvr heb ik die achterwege gelaten.
Op woensdag 01 mei 2002 16:51 schreef Pridemeid het volgende:dit moet gewoon tot een halt komen.
Ik wil er toch iets aan toevoegen.
In je eerste post stond oa dit:
quote:Ik wil niets gaan invullen als buitenstaander, maar de kans is best groot dat je vader vroeger hetzelfde heeft meegemaakt als jij als kind, dat zou iig mijn conclusie zijn na dergelijke woorden.
Hij zocht, naar zijn zeggen, de onschuld die hij zelf nooit gekregen had. En hij zou alles in het werk stellen om de band met mij en met zijn eigen vrouw weer te herstellen. Hij benadrukte nog dat hij niet alles wilde vertellen. En dat verwacht ik ook niet
Kijkende naar het gedrag van je broer en dat van je vader is het heel goed mogelijk dat er een voorgeschiedenis is die reikt tot generaties terug, en zul je misschien enorm schrikken wanneer je ooit zal vernemen wat je vader zelf heeft meegemaakt en hij het dus wel wil vertellen (hij benadrukt nu immers dat hij nog niet alles wil vertellen en heeft het over de onschuld die hij zelf nooit heeft gehad).
Net zoals jij in je eerste topic (in een discussie met ex-hufter) aangeeft zo graag dergelijke gevoelens/daden te willen begrijpen, inhoeverre is het denkbaar dat je vader vanwege gebeurtenissen in zijn jeugd ook heeft gezocht naar manieren om het te begrijpen danwel te verwerken maar er desondanks (of juist daarom) een fascinatie/obessie voor heeft ontwikkeld?
Misschien lukt het je vader deze gevoelens los te kunnen laten middels (jarenlange) therapie juist door zijn eigen (mogelijke) verleden een plaats te geven.
Is het geen optie een gesprek met hem hierover aan te gaan alvorens je andere stappen onderneemt?
Je geeft elders in dit topic aan dat dit mogelijk een verklaring voor zijn gedrag kan zijn (aangevuld door "maar ook niet meer dan dat"), wie weet hoe enorm die man net als jij in zijn jeugd beschadigd is en gekweld door gevoelens van onmacht en hulpeloosheid zijn heil zoekt in die afbeeldingen gewoonweg omdat hij de slachtofferrol (en dus passief dader wordt) niet langer kan plaatsen in zijn positie als vader/echtgenoot (je bent zelf studente psychologie dus hoe bizar dit voor anderen ook mag klinken, misschien kun je het plaatsen).
Nogmaals, denk svp niet dat ik als buitenstaander nav wat posts een voorbarige conculsie wil trekken, de reden dat ik dit post is dat ik hoop dat wanneer je (ooit) echt een gesprek met je vader zal hebben hierover wanneer hij eraan toe is alles te vertellen en dat dat jullie band (en die tussen je ouders) ten goede zal komen ipv dat die kapot gaat.
Ik wil je vader geensinds verdedigen, maar je geeft aan dat hij een lieve man is, misschien wel een gebroken man, die hulp nodig heeft ipv celstraf.
Mocht evenwel uit een openhartig gesprek blijken dat hij zelf geen slachtoffer is geweest, en hij zelfs toegeven degene te zijn die er indirect de schuld van is wat je broer je heeft aangedaan, dan wordt het natuurlijk een heel ander verhaal!
Hoe dan ook is het imo heel belangrijk dat je duidelijk inzicht krijgt in hetgeen zich bij je vader heeft afgespeeld, liefst zou je dat snel willen begrijp ik, maar wie weet heeft hij al 30 gezwegen, dus of hij zomaar over de brug zal komen...
Voordat ik van andere users een hele tirade krijg dat ik begrip zou hebben voor de dader ipv het slachtoffer, niets van dit alles!, ik denk dat het heel belangrijk is dat er eerst een heel eerlijk gesprek plaatsvindt tussen jou en je vader (met name van zijn kant) alvorens je iets anders onderneemt, dat kan altijd nog.
Ik wens je hoe dan ook veel sterkte.
[Dit bericht is gewijzigd door Cosma-Shiva op 02-05-2002 02:40]
Cosmo-Shiva verwoord precies wat ik je uiteindelijk wil zeggen.
Overigens heb ik begrepen dat de stap naar de politie een stap is om voor jezelf een grens te trekken, een stap is om voor jezelf iets af te werken.
Je hebt het nodig om jezelf recht aan te doen, omdat je gewoon een goed mens wil zijn.
Als dat zo is, dan moet je het zeker doen.
Eigenlijk wil ik het je niet nog moeilijker maken, je hebt voorlopig genoeg meegemaakt. Toch wil ik je iets meer zeggen.
Mijn mening is dat je je broer ook niet moet vergeten.
Juist als je alle antwoorden hebt, kun je voor jezelf alles terugdraaien.
Hoe stom het ook klinkt, dan kun je het voor jezelf geestelijk rechtzetten, omdat je precies weet wat de oorzaak is. (Het cirkeltje is rond)
Dat ze zo zijn geworden omdat hun omgeving ze steeds keer op keer in de steek liet, en er geen andere optie bestond dan te leven met hun geheim.
Dat je slachtoffer bent geworden van een slachtoffer van een slachtoffer....
Niet iedereen zal dat begrijpen, en ook zeker niet wat voor nut het heeft, of dat het daarom misschien goed te praten is.
Maar ik heb wel het idee dat zij daar nooit sterk genoeg voor zijn geweest, en dat jij dat wel bent. Dat jij de ontdekker gaat worden van je eigen cirkel,
In dat opzicht ben je uniek.
Als het inderdaad blijkt dat het probleem tot generaties terug speelt, en daar samen met je pa en broer en ma achter kunt komen. Ben je dus in staat deze vicieuse cirkel die tot generaties terug speelt eindelijk te stoppen.
Daarmee red je niet alleen je pa, je broer, je ma, jezelf en je omgeving. Maar ook het leven van de kinderen van je broer (mocht het ooit zover komen) en alle toekomstige mogelijke slachtoffers die daarop voortvloeit.
Omdat je het niet alleen voor jezelf rechtzet, maar ook gelijk voor je hele generatie, en toekomstige generatie.
Niet iedereen zal begrijpen wat ik bedoel, en het zal voor sommigen ook als grote kul overkomen. Maar we leven hier op een wereld waar alles een oorzaak heeft. En mensen vaak onbewust ontiegelijk veel invloed hebben op elkaars leven.
Ik heb zelf mijn eigen cirkels ontdekt, en er is niets wat je sterker kan maken, dan dat je als mens begrijpt dat je in staat bent uit een negatieve cirkel te stappen, of er zelfs een positieve te van te maken, want zulke cirkels gaan de hele wereld door...
Gisteren ben ik naar die therapeut geweest. We hebben daar naar mijn mening heel goed werk gedaan, ik heb iig achterhaald wat nou precies de kern is van mijn pijn en wat ik het ergste aan deze hele situatie vind. Ik wil daar hier iets over zeggen.
Waar Lars (zo heet hij en ik vind 'therapeut' zo onaardig klinken ) en ik op kwamen, was dat ik vooral heel erg veel pijn ondervind aan het feit dat ik het gevoel heb dat ik geen erkenning krijg voor de ernst van mijn situatie vroeger, ten tijde van het misbruik. Immers staat nu ter discussie of mijn vader wel de beschermer is geweest die hij had moeten zijn. En bovendien houdt hij zich bezig met dingen die exact in de lijn liggen van wat er met mij gebeurd is. Ik voel me een soort verraden, ongekend en onbegrepen. Blijkbaar is de schade die het aan mij berokkend heeft niet groot genoeg om je tegen te houden van dit soort zaken....
Ik denk dat deze 'ontdekking' heel goed is voor dit proces, het doet me heel anders kijken naar alle dingen.
Ik heb verder nog met mijn vader gepraat en hij vertelde dat hij voor mij eventueel zélf naar de politie zou willen gaan, als dat belangrijk voor mij was. Ik vond, toen ik dat net hoorde voornamelijk verwarrend, nu meer bemoedigend.
De nieuwste en heftigste ontwikkeling is wel dat er een intensief contact tot stand is gekomen met het instituut voor seksverlaafden. Mijn vader heeft met hun gebeld en een afspraak gemaakt, en mijn moeder heeft de dag daarna óók gebeld om de ernst van die kant aan te geven en mijn moeder en ik zijn daar samen vandaag op gesprek geweest. Ik was heel bang en heel afstandelijk daarheen gegaan, en uiteindelijk helemaal uitgewrongen en ontzettend geëmotioneerd naar buiten gegaan. Ik heb verteld wat er allemaal gebeurd is en wat er nu speelt en wat mijn enorme crisis van binnen is en zowaar leek de beste man mij te begrijpen. Hij bood ons als gezin een weg aan, waarin hij aan alle leden van het gezin het eea te bieden heeft. Ik proefde enigszins overmoed, maargoed, dat kan die man niet helpen en ik ben gewoon heel benieuwd hoe het allemaal verder gaat verlopen. Het roept wel weer een hele berg nieuwe vragen op, zeker met zijn inzicht en ervaring op dit soort problemen, maar ik vind nog altijd dat hoe heftig de waarheid ook is dat die toch op tafel moet komen.
Ik heb besloten nog even te wachten met naar de politie te gaan. Ik vind nog altijd de afweging dat het een strafbaar feit is waar wat aan gedaan moet worden heel zwaar, maar misschien is het beter eerst te kijken naar andere mogelijkheden. Ik zie nu in dat het meer een manier is om erkenning te krijgen dan de meest ideale weg in mijn proces van verwerking. Voor iedereen die dit duidelijk geprobeerd heeft te maken hier, bedankt, maar nu weet ik pas echt waar de klepel hangt
Ik vind het nog steeds allemaal heel zwaar en heel heftig, maar ik ben wel blij dat ik voor mezelf een beetje verzacht. Als ik het zo terug lees dan herken ik wel een ontzettend groot defensiesysteem binnen mezelf waarin ik op alle mogelijke manieren probeer een einde te maken aan de ellende. Goedschiks of kwaadschiks. Ik hoop dat ik deze visie van dit moment kan vasthouden. Ik ben heel bang dat ik verval in het 'verdwijnen' binnen mezelf en de pijn en ellende die ik voel. Ik ben het nogal gewend, om dingen weg te stoppen in de loop van alles wat ik heb meegemaakt. Dat systeem werkt nog prima en soms ietsjes te goed....
Puf. Wat een verhaal. Er is zich een heel klein sprankje hoop gaan vormen met het gesprek van vandaag. Het zal een lange weg zijn, die ik nog te gaan heb. Maar ik heb wel voor mezelf besloten dat ik doe wat voor MIJ goed is en niet meer vasthou aan alle ellende van anderen boven die van mezelf te plaatsen
prrrrrr
quote:Nou...
Op zaterdag 04 mei 2002 22:05 schreef Pridemeid het volgende:
Puf. Wat een verhaal.
quote:Good for you
Maar ik heb wel voor mezelf besloten dat ik doe wat voor MIJ goed is en niet meer vasthou aan alle ellende van anderen boven die van mezelf te plaatsen
.Ze wil naar een klooster toe
prrrr
quote:sorry verkeerd woordgebruik net. Wat wil ze er in het klooster doen dan?
Op zondag 05 mei 2002 19:18 schreef Pridemeid het volgende:
M'n moeder kan het niet meer aan
Ze wil naar een klooster toeprrrr
quote:Het gesprek van afgelopen zaterdag bij het instituut voor seksverslaving roept ontzettend veel nieuwe vragen op, waaronder welke rol mijn vader écht had in de tijd van mijn misbruik. Er zijn best twijfels over hem, nu. En het gesprek was eigenlijk vooral bedoeld om mij te laten zien welke ellende een aangifte kan opleveren. Ik heb mijn nood heel erg naar buiten gebracht daar. Maar er was niet echt ruimte voor de dingen van mijn moeder, omdat ze altijd al de rol heeft gehad van 'zorgen voor iedereen'. En daardoor verdwijnt ze nu helemaal naar binnen... absoluut geen contact meer met haar pijn en ellende... en daarom wil ze naar een klooster, zodat ze de rust en ruimte heeft voor het opbreken van haar verbergingssysteem
Op zondag 05 mei 2002 19:28 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
sorry verkeerd woordgebruik net. Wat wil ze er in het klooster doen dan?
prrrr
quote:Jezus wat erg, vind het erg goed dat je dit onder je eigen naam post
Op zondag 05 mei 2002 19:40 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Het gesprek van afgelopen zaterdag bij het instituut voor seksverslaving roept ontzettend veel nieuwe vragen op, waaronder welke rol mijn vader écht had in de tijd van mijn misbruik. Er zijn best twijfels over hem, nu. En het gesprek was eigenlijk vooral bedoeld om mij te laten zien welke ellende een aangifte kan opleveren. Ik heb mijn nood heel erg naar buiten gebracht daar. Maar er was niet echt ruimte voor de dingen van mijn moeder, omdat ze altijd al de rol heeft gehad van 'zorgen voor iedereen'. En daardoor verdwijnt ze nu helemaal naar binnen... absoluut geen contact meer met haar pijn en ellende... en daarom wil ze naar een klooster, zodat ze de rust en ruimte heeft voor het opbreken van haar verbergingssysteem
prrrr
quote:tnx...
Op zondag 05 mei 2002 20:22 schreef Sinaasappel het volgende:[..]
Jezus wat erg, vind het erg goed dat je dit onder je eigen naam post
tis zo jammer dat er net een btje iets in zicht was en dat met het instorten van mn moeder eigenlijk een heleboel weggeslagen wordt... ik weet niet of ik het kan zonder haar... ze wil ook niet meer verder met dat instituut en ik heb haar gewoon nodig....
prrrrr
quote:Dankjewel... dat kan ik wel ff gebruiken nu...
Op zondag 05 mei 2002 20:29 schreef Angeles het volgende:
Ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen.
prrrr
Naar mijn idee niet. Ik denk dat ze het samen met jou, een therapeut en je vader zelf moet oplossen.
Maar ik kan nu natuurlijk helemaal fout zijn.
quote:Ik denk het ook niet. Maarja, hoe kan ik haar daarvan overtuigen? Ze is echt 'determined', ze ziet geen andere uitweg. Ik kan het me wel voorstellen. Ze leeft bijna 25 jaar met een man waarvan ze niet zeker weet of hij een rol heeft gespeeld in het misbruik van haar kinderen.... ik zou daar ook gek van worden....
Op zondag 05 mei 2002 20:35 schreef oldenzaaltjuh het volgende:
Maar helpt het dan om naar een klooster te gaan???
Naar mijn idee niet. Ik denk dat ze het samen met jou, een therapeut en je vader zelf moet oplossen.Maar ik kan nu natuurlijk helemaal fout zijn.
prrrr
Ik zou denk ik gewoon met haar blijven praten en het uit haar hoofd praten.
Heey als je met me wilt praten op msn zeg het dan ff dan geef ik je mijn hotmailadres.
sterkte
quote:De emmer van je moeder is ondertussen ook vol gelopen. Heeft zich altijd groot gehouden voor jullie alleen nu alles zo heftig bezig is knapt ze. Voor haar is dit ook gelijk een soort comming out dat ze er genoeg van heeft.
Op zondag 05 mei 2002 20:38 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Ik denk het ook niet. Maarja, hoe kan ik haar daarvan overtuigen? Ze is echt 'determined', ze ziet geen andere uitweg. Ik kan het me wel voorstellen. Ze leeft bijna 25 jaar met een man waarvan ze niet zeker weet of hij een rol heeft gespeeld in het misbruik van haar kinderen.... ik zou daar ook gek van worden....
prrrr
Maar wat ik niet begrijp... als ze naar dat klooster gaat wil dat toch niet zeggen dat ze geen contact meer met jou zal hebben? Lijkt mij dat die periode in het klooster haar tijd geeft om helder na te denken en daar horen ook gesprekken mee. Zeker gesprekken samen met jou.
Nogmaals sterkte... voor beiden... jullie knokken beiden zo hard
quote:Ik snap dat mijn moeder het inmiddels ook gehad heeft. Ik ben er nu, een paar uur later, ook al een stuk rustiger onder. Ze heeft aangegeven dat ze nog niet weet of ze contact wil als ze in zo'n klooster zou zitten, dus dat beantwoordt je vraag, Brad.
Op zondag 05 mei 2002 22:30 schreef Brad het volgende:[..]
De emmer van je moeder is ondertussen ook vol gelopen. Heeft zich altijd groot gehouden voor jullie alleen nu alles zo heftig bezig is knapt ze. Voor haar is dit ook gelijk een soort comming out dat ze er genoeg van heeft.
Maar wat ik niet begrijp... als ze naar dat klooster gaat wil dat toch niet zeggen dat ze geen contact meer met jou zal hebben? Lijkt mij dat die periode in het klooster haar tijd geeft om helder na te denken en daar horen ook gesprekken mee. Zeker gesprekken samen met jou.
Nogmaals sterkte... voor beiden... jullie knokken beiden zo hard
Als ik het alleen moet doen hier... dan moet dat maar....
prrrr
Ik kan me heel goed voorstellen dat ze tijd nodig heeft om even tot zichzelf te komen, zodat ze zich op de situatie (van nu, maar ook van toen) kan bezinnen. Dat is nou eenmaal onmogelijk als je er middenin zit, en er staat ontzettend veel op het spel. Wees niet te ongeduldig Pridemeid, en geef haar de ruimte. Je hebt veel losgemaakt en dit is natuurlijk niet alleen jouw probleem! Bovendien zul je je moeder nog hard nodig hebben.
Van dat instituut voor seksverslaafden heb ik niet eerder gehoord. Zijn dat professionals? Kijk uit met goedbedoelende amateurs, die kunnen de situatie erg compliceren of je op een verkeerd spoor zetten. Daarmee doel ik overigens ook op mijzelf en andere forumleden - neem nooit blindelings advies over, maar denk ZELF goed na.
Je vader speelt een paradoxale rol, vind je niet? Hij is bereid zich "op te offeren" (naar politie gaan), wijst je de weg naar dat instituut, geeft veel om je en geeft blijk van moreel besef... maar is niet in staat om je het werkelijke verhaal te vertellen, of zijn fascinatie op te geven - terwijl dat toch beduidend eenvoudigere oplossingen zouden zijn. Ik vraag me met enige zorg af, in hoeverre hij je stuurt - d.w.z. in hoeverre jij je (onbewust) laat leiden door zijn verlangen naar escalatie van het probleem. Soms zijn mensen niet in staat hun probleem zelf op te lossen, maar weten ze wel anderen er toe te bewegen om een doorbraak te forceren. Dat is een proces dat aan beide kanten onbewust kan verlopen, maar dat de "helper" wel in een lastig parket brengt. Overweeg eens of dat hier speelt.
Ik zou je verder aanraden geen gekke dingen te doen terwijl je moeder uitgeschakeld is - heb geduld! -, en om na te gaan met wat voor therapeut je vader in gesprek is. Ik hoop dat dat niet alleen iemand van een zelfhulpgroepje is, of iets dergelijks. Als je vader daadwerkelijk al een paar jaar in therapie is, vraag hem dan eens of hij in staat zou zijn om met hulp van zijn therapeut wat meer los te laten. Hij hoeft niet zijn hele ziel en zaligheid met je te delen, maar zou misschien wel globaal kunnen aangeven wat zijn rol in het geheel is en hoe dat zo gekomen is. Daar zou wel je moeder bij aanwezig moeten zijn. Hopelijk is er een manier om schoon schip te maken die het gezin niet nog verder beschadigt.
Kijk verder wat je uit kunt vinden over de situatie van toen je klein was. Zijn er nog dossiers, zijn er nog hulpverleners van destijds bij wie je je licht kunt opsteken? Familieleden of goede vrienden van je ouders? Heb je nog dezelfde huisarts (die vaak nauw betrokken is bij dergelijke zaken), en heb je al met hem/haar gepraat?
Je maakt een ongeduldige indruk, en dat is natuurlijk niet goed in zo'n precaire situatie. Je bent in ieder geval al tot het besef gekomen, dat de uitgebleven erkenning is wat je het meeste pijn doet. Daarmee kun je ook al aan de slag, bijvoorbeeld door dat aan je vader te vertellen, en desnoods nadrukkelijk om die erkenning te vragen.
Succes en sterkte!
en veel sterkte + suc6Blijkbaar is hij hardleers, weet zijn begeleider wel dat hij tijdens de therapie gewoon is blijven kijken? Dat moet echt niet kunnen!
En je moet WEL aangifte doen! Niet vanwegeje vader maar om er achter te komen wie die zieke troep heeft gemaakt en hoe hij er uberhaubt aan komt! Oprollen dat netwerk, wie weet hoevel kinderen 'beschadigd' zijn? Het belang van één vader mag naar mijn mening nooit boven het belang van welk kind in zo'n positie gaan!
Maar dat is mijn mening, ik heb natuurlijk makkelijk praten. Veel sterkte dit ontstellende dilemma op te lossen!
quote:Ik weet zeker dat jij het daar ook heel erg moeilijk mee gaat krijgen. Want het is en blijft toch je vader! Zie dit niet als een aanval want eigenlijk heb je ook wel weer gelijk maar toch......
Op maandag 06 mei 2002 17:02 schreef worship het volgende:
Potverdorie... jij moet een sterk gestel hebben! Ik heb daar respect voor, want ik had hem 1) eerst eens flink in mekaar getremd en 2) gelijk aangegeven. Vader of geen vader.Blijkbaar is hij hardleers, weet zijn begeleider wel dat hij tijdens de therapie gewoon is blijven kijken? Dat moet echt niet kunnen!
En je moet WEL aangifte doen! Niet vanwegeje vader maar om er achter te komen wie die zieke troep heeft gemaakt en hoe hij er uberhaubt aan komt! Oprollen dat netwerk, wie weet hoevel kinderen 'beschadigd' zijn? Het belang van één vader mag naar mijn mening nooit boven het belang van welk kind in zo'n positie gaan!
Maar dat is mijn mening, ik heb natuurlijk makkelijk praten. Veel sterkte dit ontstellende dilemma op te lossen!
Ik ervaar die woede ook wel heel erg hoor, natuurlijk, maar ik laat het nog maar even een klein beetje vormen. Eerst maar eens zorgen dat ik krijg wat ik nodig heb
prrrrr
en ik had het verkeerd..
Om eerlijk te zijn..
ik weet bij god niet wat ik zou doen..
tis een probleem..
khoop dat je eruit komt..
[Dit bericht is gewijzigd door Psideon op 07-05-2002 02:46]
quote:Denk niet dat ze op zulke posts zit te wachten. Het zou wellicht tactvoller neergezet kunnen worden wat je hier wilde neerzetten.
Op dinsdag 07 mei 2002 02:04 schreef Psideon het volgende:edit
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 09-05-2002 00:24]
Begint mn vader te weigeren om te praten
We hadden met het gesprek van 2 weken geleden al afgesproken voor vandaag, dus ik werk me helemaal de blubbers om mijn studiedingen op tijd af te hebben om dat gesprek vanavond te voeren, komt hij terug van dat gesprek en wil hij niks zeggen
"Jah, ik dacht dat we genoeg besproken hadden de afgelopen weken"
GRRRRRR.
Op zn minst had hij dat kunnen bespreken. Hij kan niet zomaar bepalen dat zoiets niet doorgaat, omdat HIJ het niet meer nodig vindt. Er zijn hier meer mensen in het spel.
"Goh, ik vind het jammer voor je dat je zo hard voor niets moest werken"
Hij meende er geen zak van, die lafbek
Sorry, maar ik ben ontzettend kwaad. Ik wil hem voorlopig echt eventjes niet zien. Jammer dan. Dan maar geen oplossingen, ik wil met iedereen rekening houden, maar nu moet er maar eens rekening gehouden worden met mij!
prrrrr
Probeer wat rust te zoeken om de kracht te vinden die je nodig hebt.
Ik voel me totaal gebroken
prrrrr
quote:*knuffelt*
Op donderdag 09 mei 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:
Iemand ajb nog een knuffel over?
Ik voel me totaal gebrokenprrrrr
ik wil altijd wel met je knuffelen hoor
quote:* Eriksie knuffelt Pridemeid
Op donderdag 09 mei 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:prrrrr
Kom maar ff
prrrrr
Ik weet niet wat ik moet zeggen.Veel sterkte toegewenst en een dikke knuffel.
quote:Ik hoop echt voor je dat je er snel overheenkomt
Op donderdag 09 mei 2002 00:23 schreef Pridemeid het volgende:
*alleen maar huilt*
prrrrr
er zijn echt veel dingen waar je wel blij om kunt zijn
quote:Ja, zoals al die lieverds in dit topic
Op donderdag 09 mei 2002 00:28 schreef Sinaasappel het volgende:[..]
Ik hoop echt voor je dat je er snel overheenkomt
er zijn echt veel dingen waar je wel blij om kunt zijn
prrrrr
quote:
Op donderdag 09 mei 2002 00:30 schreef shmoopy het volgende:
Ja meis,dat valt niet mee.
Je doet zo je best,komt hem zo tegemoet,
en dan zoiets.
Misschien heeft het gesprek hem teveel aangegegrepen en moest hij even tot zichzelf komen,erover nadenken.
Wie weet komt hij later,als hij wat tijd heeft gehad,hierop terug.
Haal zelf ook even diep adem en focus op jouw gevoel hierover,want ik ben zo bang dat je teveel bezig bent iets te krijgen waar het feitelijk al te laat voor is,snap je?
Dikke knuffel.
quote:Jah, dat weet ik wel, en natuurlijk zal er zo'n verklaring voor zijn. Maar zeg dan niet tegen mij: "ach, het is niet meer nodig om erover te praten". Zeg dan gewoon dat je er nu niet mee uit de weg kan en dat je er later op terug wil komen, desnoods. Maar laat mij niet dan zondag wéér (dan is het volgende gesprek) degene zijn die het voortouw neemt... Ik zou hem in dat gesprek vertellen over mijn gevoel van gebrek aan erkenning... nou makkelijk is dat
Op donderdag 09 mei 2002 00:30 schreef shmoopy het volgende:
Ja meis,dat valt niet mee.
Je doet zo je best,komt hem zo tegemoet,
en dan zoiets.
Misschien heeft het gesprek hem teveel aangegegrepen en moest hij even tot zichzelf komen,erover nadenken.
Wie weet komt hij later,als hij wat tijd heeft gehad,hierop terug.
Haal zelf ook even diep adem en focus op jouw gevoel hierover,want ik ben zo bang dat je teveel bezig bent iets te krijgen waar het feitelijk al te laat voor is,snap je?
Dikke knuffel.
Ik ga idd eerst maar eens aan de slag met mezelf en daarom nu dus afstand. Ik kan niet anders. Ik wil niet elke keer met die lafheid geconfronteerd worden. Ik kan het gewoon niet meer opbrengen om begrijpend te zijn. Er is meer nodig....
Dankjewel voor je lieve reply shmoop, je bent een lieverd
prrrrrr
Ik wens je veel sterkte toe, en ik hoop dat je de kracht vind om te doen wat je wilt doen!
quote:Ik zou dat ook niet kunnen begrijpen.
Op donderdag 09 mei 2002 00:39 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Ik zou hem in dat gesprek vertellen over mijn gevoel van gebrek aan erkenning... nou makkelijk is dat
Ik kan het gewoon niet meer opbrengen om begrijpend te zijn. Er is meer nodig....
prrrrrr
quote:Mwach. Voor het proces is het ms wel makkelijk als ik meewerk
Op donderdag 09 mei 2002 00:44 schreef Sinaasappel het volgende:[..]
Ik zou dat ook niet kunnen begrijpen, dat hoeft toch ook niet?
*zich dom blond wicht voelt*
prrrrr
quote:wel blond
Op donderdag 09 mei 2002 00:47 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Mwach. Voor het proces is het ms wel makkelijk als ik meewerk
*zich dom blond wicht voelt*
prrrrr
niet dom
je bent te lief, te zorgend
kom op meis, even bijkomen... je komt er uiteindelijk wel
*knuffel*
Ik ben in redelijk goede stemming, vandaag weer gesproken met mijn therapeut. Wat een wonderkerel is dat Als je dit leest, Lars: Je bent geweldig
We zijn weer een klein stukje verder gekomen. Ik moet zorgen dat ik niet teveel tegelijk doe, dat kan ik toch niet overzien en dat maakt alleen maar dat ik het contact met mezelf en met de veiligheid verlies. Dat komt goed uit, btw, want ik weet toch niet zo goed wat ik moet doen
Ik heb nog steeds ff geen contact met mijn vader, maar ik wil wel gaan praten bij dat instituut a.s. zondag. Ik wil helder krijgen dat het belangrijk voor mij is dat de andere gezinsleden een groter aandeel moeten krijgen in het verhaal, en dat bestaat niet alleen uit het bellen van een instantie, zodat DIE het kan oplossen. Er zit veel meer achter, er is veel meer dan dat nodig.
Ook wil ik vragen wat ze precies denken te gaan doen met ons gezin. Dat instituut dus. Ik wil horen wat ze precies voor ogen hebben en wat ze denken te kunnen doen. Concreet. Geen gelul: gewoon vertellen wát we gaan doen, hoe lang dat duurt, op welke manier etc.
Pas naar aanleiding daarvan kan ik bepalen of daardoor mijn 'behoeften' worden vervuld op dit terrein en of ik daar aan wil beginnen. Het is een lange weg en ik wil weten of die zin heeft. Ik kan natuurlijk niet van tevoren garanderen dat ik mijn vader ooit vergeef of dat het oplost, maar de weg moet minimaal haalbaar zijn... Logisch eigenlijk he
Ik moet voor mezelf BLIJVEN herhalen dat ik het voor MIJ doe en voor niemand anders. Als het niet goed meer is, dan kap ik ermee. Simpel.
Zo. Goed werk gedaan Ik mag wel een btje trots zijn, vind ik
prrrrrr
quote:Applaus voor jezelf ja
Op vrijdag 10 mei 2002 20:23 schreef Pridemeid het volgende:
Een klein update-je weerIk ben in redelijk goede stemming, vandaag weer gesproken met mijn therapeut. Wat een wonderkerel is dat
We zijn weer een klein stukje verder gekomen. Ik moet zorgen dat ik niet teveel tegelijk doe, dat kan ik toch niet overzien en dat maakt alleen maar dat ik het contact met mezelf en met de veiligheid verlies. Dat komt goed uit, btw, want ik weet toch niet zo goed wat ik moet doen
Ik heb nog steeds ff geen contact met mijn vader, maar ik wil wel gaan praten bij dat instituut a.s. zondag. Ik wil helder krijgen dat het belangrijk voor mij is dat de andere gezinsleden een groter aandeel moeten krijgen in het verhaal, en dat bestaat niet alleen uit het bellen van een instantie, zodat DIE het kan oplossen. Er zit veel meer achter, er is veel meer dan dat nodig.
Ook wil ik vragen wat ze precies denken te gaan doen met ons gezin. Dat instituut dus. Ik wil horen wat ze precies voor ogen hebben en wat ze denken te kunnen doen. Concreet. Geen gelul: gewoon vertellen wát we gaan doen, hoe lang dat duurt, op welke manier etc.Pas naar aanleiding daarvan kan ik bepalen of daardoor mijn 'behoeften' worden vervuld op dit terrein en of ik daar aan wil beginnen. Het is een lange weg en ik wil weten of die zin heeft. Ik kan natuurlijk niet van tevoren garanderen dat ik mijn vader ooit vergeef of dat het oplost, maar de weg moet minimaal haalbaar zijn... Logisch eigenlijk he
Ik moet voor mezelf BLIJVEN herhalen dat ik het voor MIJ doe en voor niemand anders. Als het niet goed meer is, dan kap ik ermee. Simpel.
Zo. Goed werk gedaan
prrrrrr
Een hele moeilijke situatie, maar ik vind het knap hoe je er mee omgaat en dat je daarnaast ook nog andere mensen op dit forum weet te steunen
quote:Tsja. Dan voel ik me het beste. Als ik nog steeds wat voor anderen kan betekenen
Op vrijdag 10 mei 2002 20:51 schreef -Wepeel2- het volgende:[..]
Applaus voor jezelf ja
Een hele moeilijke situatie, maar ik vind het knap hoe je er mee omgaat en dat je daarnaast ook nog andere mensen op dit forum weet te steunen
Dank voor je waardering
prrrrr
Bewonderenswaardig.
quote:Dat kan ik van jou ook wel zeggen. Ook anderen proberen te helpen in tijden van eigen nood
Op vrijdag 10 mei 2002 20:54 schreef DarkElf het volgende:
Meiske wat een enorme kracht heb je in je!Bewonderenswaardig.
prrrrr
Ik ben er helemaal stil van. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Wat een verhaal!!
Heel veel sterkte gewenst meissie.
Duch.
Moet er niet aan denken dat mijn vader dit zou doen. Kan het me zelfs niet voorstellen. Zou ook niet weten wat ik dan zou doen.
Je moet ongelofelijk veel moed hebben om zoiets hier neer te schrijven, wetende dat er misschien mensen van in je buurt, of die je kennen meelezen.
Veel sterkte toegewenst
Shit wat een verhaal!
Man, wat moedig van jou! Echt ontzettend moedige meid ben jij!
Ik hoop dat je erdoor heen slaat!
Veel sterkte!
Vandaag het gesprek gevoerd in Amsterdam, bij het instituut voor seksverslaving. Mijn moeder, mijn vader en ik waren daarbij aanwezig. Mijn broer voelde nu nog geen behoefte om eraan deel te nemen.
Er is een héleboel besproken. Wat voornamelijk naar voren kwam was mijn enorme gevoel van verantwoordelijkheid. Als ik niet aan de bel had getrokken en voor mezelf was opgekomen, was er nu nog niets veranderd. Dat gevoel heb ik. En dat gevoel graaft zich verder door dan dat: Ik voel me op alle vlakken heel verantwoordelijk voor het verloop van dit proces.
Mijn moeder, ik moet haar in de gaten houden. Ik voel me verplicht om voor haar te 'zorgen', om te voorkomen dat ze doordraait en idd in een klooster terecht komt.
Mijn vader, ik moet zorgen dat het proces gaande blijft en dat hij zorgt dat er wat gebeurt. Ik heb sterk het gevoel dat hij niets doet, als ik niks doe.
En nu kwam heel sterk naar voren in dit gesprek dat die verantwoordelijkheid, die eigenlijk al begonnen is ten tijde van mijn misbruik, niet op de juiste plek ligt en dat ik die moet en mag laten gaan... terug naar waar die hoort: naar mijn ouders dus
Ik heb dan ook een tijdelijke 'vakantie', ik krijg niets meer te horen van hoe het aan die kant verloopt. In Amsterdam gaan ze eerst aan de slag met mijn ouders, zodat dat een beetje loopt, waarna vervolgens, als ik aangeef daar weer behoefte aan te hebben, ik weer kan interfereren in het proces. Het idee lijkt me goddelijk... hoewel ik het ook heel moeilijk vind.... Vooral mijn moeder gaat me zéér aan het hart en we zijn al heel mijn leven zo open tegen elkaar....
Nougoed. In mijn recalcitrante bui heb ik vervolgens al mijn vlechtjes kortgeknipt Hieronder een foto 
Ik voel me dus best ok nu... ik hoop dat het lukt!!!
prrrrrrrr
Ben blij om te lezen dat het langzaam maar zeker steeds beter gaat (ook al zijn er soms ook weer terugval momenten, zoals ik enkele posts eerder had gelezen)...
Ga zo door, maar maak je niet onnodig TE druk.
Succes en sterkte!
Lang leve mijn vakantie!!!!
prrrrrr
quote:He ik zie dat je uit vlaardingen komt.
Op maandag 13 mei 2002 21:45 schreef Pridemeid het volgende:
Ik voel me nu al stúkken beter zeg
Lang leve mijn vakantie!!!!prrrrrr
Waar zit je op school?
Ik kom zelf uit Maassluis.
quote:Foei! Offtopic en slowchat!
Op maandag 13 mei 2002 21:49 schreef Potter het volgende:[..]
He ik zie dat je uit vlaardingen komt.
Waar zit je op school?
Ik kom zelf uit Maassluis.
(Icq in profiel en email: Pridemeid@hotmail.com
)prrrrr
- Het feit dat Eugene in ons eerste gesprek, wat hij een crisisinterventie noemde aangezien ik naar de politie wilde stappen, uitermate uitgesproken in de veronderstelling was dat mijn vader een grote rol heeft kunnen spelen in mijn misbruik of in mijn richting, vind ik niet juist. Hij mag (en moet misschien wel) heel duidelijk bekijken en onderzoeken óf zoiets gaande is geweest, maar dan moet het niet meer zijn dan een uitspraak in die richting... KIJKEN of er zoiets speelt en zéker geen veronderstelling. Daar kwamen we bovendien niet eens voor, het ging om de uitleg over wat er gebeurt als ik naar de politie zou gaan.
- In ons eerste, maar ook in het tweede gesprek werd me steeds duidelijker dat Eugene leuke bedoelingen heeft, maar geen uitgedokterd plan. Hij kan er geen uitspraken over doen, blijft zeggen dat het afhangt van het verloop etc etc. Ik ben gegaan zondag met dien verstanden om daar eens heel duidelijk te vragen wát hij precies wil doen, om te kunnen bepalen of ik daar wel mee in zee wilde. De uitspraken dat hij eerst met mijn ouders de boel op de rails wil zetten zijn belangrijk, en is een manier, maar het gaat hier om mij en mijn crisis. Iedereen kan zijn individuele problemen elders oplossen, voor het GEZIN zijn we hier en ik ben wel degelijk een belangrijk onderdeel, zoniet het belangrijkste.
- Eugene blijkt niet te beschikken over een achterban. Hij runt het preventiebureau in zijn eentje, zonder andere hulpverleners. Met de ernst van onze problematiek lijkt het me niet verantwoord om op 1 persoon te vertrouwen. Sowieso is het runnen van een vereniging in je eentje gekkenwerk, maar dat terzijde.
- Eugene spreekt op achterlijke momenten af. Weekenden, 2e pinksterdag, het maakt hem niets uit. Belachelijk vind ik het. Het maakte mij op zich niet eens echt uit, ik dacht: ach, die man regelt zelf heus zijn vrije dagen wel en daar hoef ik me niet druk om te maken, maar het draagt wel bij tot het stukje 'onverantwoordelijk omgaan'.
- Nota's zijn niet mogelijk. We betalen daar netjes onze 50 Euro voor het gesprek en that's it. Geen idee waar het blijft, geen idee wat er mee gedaan wordt.
- In de gesprekken zelf haalt Eugene herhaaldelijk dingen aan uit onze persoonlijke e-mails, die blijkbaar uit alle hoeken komen, en gooit ze openlijk in het gesprek, zonder daar toestemming voor te vragen. Daarbij ook dingen uit mijn vader zijn e-mail, waarin hij schrijft dat mijn moeder altijd elke hulpverlener moet onderwerpen aan een toets (je echtgenoot zal het maar over je zeggen), waarna vervolgens Eugene hem ook nog gelijk geeft. (!!!) Het lijkt mij niet, dat welke uitspraak die persoonlijk gedaan is aangehaald mag worden en al helemaal niet dat het probleemgeval in ons midden gelijk moet krijgen in zo'n proces. Niet erg zorgzaam voor mn moeder en mij.
- Eugene gaat niet goed om met onze ruimte. Elk moment zit hij tussen ons in, onderbreekt hij ons verhaal (van alle partijen) en vertelt hij wat hij daarvan vindt. Inspringen mag en sturen ook, maar ik kreeg echt het gevoel dat ik niet kon vertellen wat ik wilde vertellen. Mijn moeder begon zich daaraan te ergereren en zei er iets van, waarna ze over haar dak kreeg dat zij in dit gesprek niet de hulpverlener was en dat Eugene wél zijn werk moest kunnen blijven doen....
- In het eerste gesprek vertelde Eugene veel over zijn eigen problemen. Hij vertelde oa dat hij in 2000 nog met zijn koffertje op het station stond en zich voor de trein wilde werpen. Hij vertelde dat hij gediagnostiseerd is met dissociatieve stoornissen en dat hij opgenomen is in diverse klinieken, waaronder in Duitsland. Ervaringsverhalen kunnen je uitleg bekrachtigen, maar afgezien van het feit dat ik verder niets met deze informatie kon, vraag ik me zeer sterk af in hoeverre je écht goed je werk kunt doen als je zó kort geleden nog tot niets meer in staat was.
- Nadat, in ons gesprek afgelopen zondag, Eugene het eerste uur alleen maar had zitten vertellen en hij over mijn moeder viel omdat ze zich ergerde aan het feit dat IK niet kon vertellen wat ik wilde vertellen, verkondigde hij ook nog eens dat hij het gevoel had dat hij te weinig ademruimte had, hij verstikte en niets kon doen.
- In het eerste telefoongesprek met mijn moeder (en dat weet ik dus alleen maar uit tweede hand), verkondigde Eugene al dat hij GARANDEERDE dat zijn methode zou werken. Lijkt me niet professioneel.
- Ik heb een uitermate groot gebrek aan vertrouwen in zijn kunnen, al vanaf het begin. Het voelt voor mij als grootheidswaanzin. De beste man kan best veel ervaring hebben en daardoor best veel geleerd hebben, allemaal prima. Maar ik krijg echt geen vertrouwd gevoel. Ik heb mijn best gedaan, ik heb het zo objectief mogelijk geprobeerd te bekijken. Natuurlijk twijfel ik aan mijn beoordelingsvermogen (Hoe kan ik in godsnaam nog IEMAND normaal beoordelen?), maar waarom eigenlijk? Ik heb toch bij mijn eigen therapeut Lars ook geen naar gevoel? Ik voel me bij Lars toch ook gewoon veilig en op mijn gemak?
Een heel verhaal weer, maarja. Ik voel me stúkken beter nu ik besloten heb NIET met de beste man in zee te gaan Ik hou het wel lekker bij Lars, en zorg dat IK mijn dingen doe. Ze kunnen wat mij betreft verder allemaal barsten
prrrrrr
Dat lijkt me een heel goed en goed beredeneerd besluit. Je hebt jezelf en de situatie zo te zien al een stuk beter in de hand dan twee weken geleden (gefeliciteerd, echt.. je bent goed bezig!)
Leuk wijsneuzen koppie ook, als ik zo vrij mag zijn. Jij komt er wel :-)
Veel succes verder. Groet,
-D-
Je hebt je redenen goed onderbouwd,
maar zelfs als je dat niet had gekund en het alleen een gevoel was,
had je er nog goed aan gedaan.
Het lijkt me dat je genoeg kracht hebt om op de ingeslagen weg door te gaan,
dus hou vol,net zolang tot het goed is voor jou.
Ik voel me echt goed. Ik heb tenminste zelf te bepalen wat ik wel en niet doe... NIEMAND anders doet dat voor mij
*hiephoi*
prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Knap werk dat je zo zelfstandig te werk gaat momenteel en als ik die kritiek op die hulpverlener zo lees, is hij te erg op het geld uit, en handelt ook nog eens zwart.. verder is hij nog niet eens een goede hulpverlener volgens mij.
Nogmaals, geweldig dat je je hoofd nog koel weet te houden en dat je de situatie zelf goed beheerst. Ook je moeder kan geloof ik wel de nodige steun gebruiken, of niet? Ik weet hoe erg mijn moeder geleden heeft bij de scheiding van mijn ouders, negen jaar geleden. Ik kon ook weining doen toen, aangezien ik zelf pas negen was. Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je haar ook door deze tijd heen helpt.
Heel veel respect...en heel veel sterkte..., waar je eigelijk nix aan hebt...
Niels.
HO! had het topic niet verder gelezen...zorry...fijn om te lezen dat het goed gaat!
quote:Ik doe mijn best. Wat binnen mijn bereik ligt zal ik heus voor haar doen. Maar het is ook zeker van belang dat ik juist NIET meer over haar 'moeder', dat heb ik al teveel gedaan en dat kan ik helemaal niet dragen op dit moment.
Op vrijdag 17 mei 2002 14:06 schreef RMW het volgende:Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je haar ook door deze tijd heen helpt.
quote:Tuurlijk heb ik wat aan sterkte-wensen
Op vrijdag 17 mei 2002 15:45 schreef Nyles het volgende:
Ik weet niet wat ik in jouw situatie zou doen..., maar zoals ik het nu zie, zou ik m'n pa dan aan geven...., sorry dat ik het zeg maar dit soort mensen moeten opgesloten worden, DIT MAG GEWOONWEG HELEMAAL NIET...Heel veel respect...en heel veel sterkte..., waar je eigelijk nix aan hebt...
Ik snap je gevoel van "Dit mag niet", dat heb ik zelf ook heel sterk. Maar nog steeds ben ik van mening dat ik goed moet blijven bekijken wat het beste voor mijzelf is. Ik wil eerst andere wegen bewandelen, en niet uit een machteloze situatie een noodgreep doen... quote:
HO! had het topic niet verder gelezen...zorry...fijn om te lezen dat het goed gaat!
Dankjewel Ik ben vandaag nog naar Lars geweest, en het was (as ever) weer een heel goed gesprek. We hebben gekeken naar mijn symbiotische relatie met mijn moeder en het afbreken van de contacten met het instituut in Amsterdam. Ook hebben we gesproken over een eventueel gesprek met ons drieën, mijn vader, Lars en ik. Eng, maargoed, goed om te overwegen...
prrrrrrr
quote:Gezien je kritiek op dat 1-mansinstituut lijkt het mij ook niet geheel onverstandig daar een streep onder te zetten. Jouw terechte opmerking hierboven dat je uiteindelijk zelf moet bepalen wat je wel en niet doet, heeft natuurlijk wel tevens het risico dat inderdaad niemand anders dat doet. En er dus ook niks gebeurt als je niet overal zelf achteraan gaat. En daar het om jouw problemen gaat zul je (dus) ook zelf het initiatief moeten nemen tot actie. Ik hoop voor je dat je daar de moed en energie voor hebt en houdt.
Op donderdag 16 mei 2002 11:30 schreef Pridemeid het volgende:
Ik voel me echt goed. Ik heb tenminste zelf te bepalen wat ik wel en niet doe... NIEMAND anders doet dat voor mij
quote:
Op vrijdag 17 mei 2002 21:28 schreef Cynix ® het volgende:[..]
Ik hoop voor je dat je daar de moed en energie voor hebt en houdt.
Voorlopig wel Ik kan nu toch niet méér doen dan mijn eigen dingen. Ik ben hartstikke intensief bezig met mijn eigen therapie, wat voor mij erg positief werkt. Mijn vader moet zijn eigen probleem oplossen en als hij dat niet doet, dan zitten daar van mij uit consequenties aan vast. Maar MIJN dingen, mijn pijn en vertrouwensverlies zal IK toch moeten opruimen. En momenteel ben ik erg gemotiveerd om dat te doen, dat kan ik namelijk wél dragen en daar verzuip ik niet zo in
prrrrrr
quote:Wat een verhaal.. Ik zou nog niet eens na kunnen denken over advies, maar ik vind het zo ontzettend knap dat je de motivatie op kunt brengen, dat je zo sterk bent dat je het kunt dragen en dat je je hoofd boven kunt houden in een situatie zoals deze..
Op vrijdag 17 mei 2002 21:55 schreef Pridemeid het volgende:
Maar MIJN dingen, mijn pijn en vertrouwensverlies zal IK toch moeten opruimen. En momenteel ben ik erg gemotiveerd om dat te doen, dat kan ik namelijk wél dragen en daar verzuip ik niet zo in
Ik denk dat er maar weinig mensen die je dit nadoen, dus wees niet bang dat iemand zegt dat jij gek bent (zoals je aan het begin opmerkte), je bent ontzettend sterk en allesbehalve gek!
Ik kom thuis, rekeningen in de bus. Ouch. Gelijk maar girotellen dan. Niet dus, uiteraard weer onbereikbaar. Bellen: levert smoesjes op maar geen oplossing. Binnenkort dus aanmaningen What else is new
Zit ik net mn moed weer bij elkaar te rapen, jahoor: Trucky weer ns aan de gang. Leuk beest hoor, maar hij pleurt vervolgens mn theepot op de grond (ongelofelijk DOM, maar ik hecht daar veel waarde aan): 20.000 stukjes. Opruimen dan maar, for gods sake. Jepz, scherf in mn vinger. Stofzuiger drbij. Ohja, stofzuiger. Die was kapot en ik had geen geld voor een nieuwe, dus had ik er één geleend. Juist. Die doet het nu dus óók niet meer
Mam bellen dan maar, haar stofzuiger lenen. Nee, dat kan niet, ik ben pas rond 01.00 uur thuis (daarheen lopen zou me minstens 1,5 uur kosten). Tijn bellen. Staat, terwijl hij zei dat hij dat niet zou doen, te oefenen voor zn bandje. Hij ging vroeg naar bed, vanwege zn rijexamen.
En dan voel ik me dus verlaten. Alleen. Paniek. Geen idee wat ik moet doen.
Sorry Joene, ik kon niet verder met je kletsen. De angst slaat me naar de keel
GVD en het ging net zo goed
prrrrrr
, Murphy (van de wet van Murphy) was duidelijk weer in de buurt... weet niet echt wat ik zeggen moet, maar goed no doubt dat je er weer boven op komt.
-knuffel- iig, zal je vast wel goed doen
*knuffel geeft
quote:*knuffelt* eeej
Op dinsdag 28 mei 2002 21:17 schreef Pridemeid het volgende:
En zo denk je dat het perfect gaat, en dan gebeurt er maar een klein dingetje en ben je weer helemaal bij afSorry Joene, ik kon niet verder met je kletsen. De angst slaat me naar de keel
GVD en het ging net zo goed
prrrrrr
geeft niets joh!!Hoef je toch geen sorry voor te zeggen
*knuf* Kom op!
Ik bewonder je moed, durf en doorzettingsvermogen enorm!
Het is ongelofelijk waar je allemaal doorheen moet, dat je dan bij ogenschijnlijk kleine dingen (zoals je theepot, acceptgiro's) even instort lijkt me echt niet vreemd hoor! Die theepot had veel waarde voor jou en dan gaat-ie stuk. Normaal gesproken kun je dat al vrij snel weer relativeren, maar op dit moment en in jouw situatie is heel erg moeilijk. Net of er een stukje vastigheid/meerwaarde van je leven afbreekt (zo kan ik het me tenminste voorstellen).
Toch weet ik -gezien de kracht die je hebt laten zien en de superheldere manier waarop je overal tegenaan kijkt- zeker dat je het ook deze keer weer gaat trekken!
Rest me niets dan je heel veel sterkte te wensen, en je een heel bemoedigend bedoelde schouderklop te geven! *klopt*
quote:De tranen schieten me in de ogen als ik dit lees. Dat is dus precies wat ik dan voel. Het gaat maar om een theepot en daarom kan ik mezelf wel voor mn kop rammen dat ik me er zo druk om maak, maar het voelt gewoon heel heavy. Als ik niet eens meer rustig kan gaan zitten zonder dat er gelijk vanalles kapot gaat of mis gaat -> voila daar heb je hem.
Op woensdag 29 mei 2002 12:17 schreef Nyame het volgende:
Net of er een stukje vastigheid/meerwaarde van je leven afbreekt (zo kan ik het me tenminste voorstellen).
NU snap ik, terwijl ik dit zit te typen, waar ik nou echt zo over val. Ik zit rustig en het gaat mis. Oftewel, ik doe niets, iemand anders verziekt het en ik mag de rotzooi opruimen. Precies datgene waar ik van kots
Tnx, lieverds, voor het steunen met lieve woordjes en knuffels. Het gaat alweer iets beter, maar ik ben er nog niet helemaal. Dat geld is toch echt een essentieel probleem
prrrrrrr
Mijn ouders zijn ook gestopt in Amsterdam. Ik was dus niet de enige met twijfels, godzijdank
Vandeweek heb ik nog maar eens een meeltje naar mn vader gestuurd met de vraag of er nou al iets gebeurt aan die kant. Ik zal ook nooit eens zelf iets horen maargoed.
Hij schreef mij terug dat hij bezig is met het intakeproces voor het Parnassia in Den Haag. Ik dacht trouwens dat ze daar vooral zich bezighielden met drugsverslaafden Zal wel niet dan.
Verder weet hij nog niks. Wat er gaat gebeuren enzo.
Ik moet nog steeds eigenlijk een keer met mijn vader samen met Lars praten. Om te vertellen wat mij zo kwetst enzo, ofzo. Ik heb daar eigenlijk weer helemaal geen behoefte aan, het is weer zo ontzettend ver weg nu. Ik ben benieuwd of hij het nog doet. Ik had de laatste keer niet het lef om weer zijn computer door te spitten. Het voelt ook zo zinloos. Dan doet hij het nog steeds, nou en? Verandert er dan iets aan de ernst ofzo? Of zoek ik gewoon weer naar iets waardoor ik me tenminste weer enorm kwaad kan voelen en ik niet het gevoel heb dat ik het gewoon maar weer laat gaan?
5 weken geen Lars gezien, volgende week mag ik weer. Ik voel me volledig gedistancieerd van de situatie. Ergens nog wel schuld dat ik niks doe. Ergens ook wel blij met het niet zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel meer hebben. Maarja.
prrrrrrrrr
M'n ICQ piepte laatst dat je morgen 21 wordt, ben je op de drempel van de (officiële) volwassenheid soms tot het inzicht gekomen dat je ouders ook maar mensen zijn, en dat je daardoor minder aan je vader's houding tilt? Dat zou wel een bijzondere timing zijn
On to better things..
Maarja, zo ben ik, iedereen doet weer wat anders in een bepaalde situatie. Doe gewoon wat jij WILT doen. Wat je zelf denkt dat het beste is om te doen. Zolang het maar voor een opluchting zorgt is het een goede beslissing!
quote:hoi pridemeid,
Op vrijdag 26 april 2002 21:40 schreef Pridemeid het volgende:Als klap op de vuurpijl vertelde hij in datzelfde gesprek dat hij weer vanalles had zitten bekijken. Mijn moeder wist dat al en had mijn vader wijselijk geadviseerd het zelf aan mij te vertellen. Als ik het via mijn moeder had moeten horen was het niet goed afgelopen, vrees ik
Ik heb vandaag met de politie gebeld en ik ga zeer binnenkort met ze praten over wat ze voor me kunnen doen. Ik ga nog geen aangifte doen, dat vind ik simpelweg te eng. Ik laat het hele gezin instorten, als ik dat doe. Maar ergens ligt er wel een grens bij mij, en dat is wel ongeveer hier
prrrrrr
ik wil ten eerste zeggen dat ik het heel erg knap vind dat je het onder je eigen naam DURFT te zetten.
maar ik ben het niet helemaal eens met wat je zegt:
'Ik laat het hele gezin instorten, als ik dat doe.'
want JIJ leest die troep niet en JIJ houdt het niet verborgen.
Kinderporno is het ergste wat er is.
???Vraagje??? weet je waarom die eikels (en eikelinnen) die d'r tengels niet thuis kunnen houden zo'n korte straf krijgen?????
Antwoord (ik kan het mis hebben hoor)
zelfs criminelen onder elkaar schijnen kinderverkrachting het ergste te vinden dat er is, dus als zo iemand de bak ingaat kunnen ze tenminste zeggen dat het om inbraak ofzoiets (meestal vrij onbenulligs in vergelijking tot {kinder}verkrachting [vind ik]) gaat.
als de waarheid aan het lichtzou komen is er grotere kans dat ze iets ergs overkomt.
sorry back to the topic
ik zei dit omdat ik vind dat iemand die er naar kijkt en er niet iets mee doet (bv je vind zo'n site en je geeft het niet aan) net zo slecht is als de maker/dader
grtz ontzettend veel steun en sucacht gewenst namens mij en mijn vriend,
werty
P.S.ik hoop dat jij en je moeder eruit kunnen komen want (sorry dat ik het zeg) je vader belazerd de boel
denk daar ajb aan.
quote:Tnx
Op maandag 08 juli 2002 16:34 schreef shmoopy het volgende:
Wie zelf in zo'n situatie terechtkomt zal zien dat het allemaal niet zo zwart/wit is als het nu lijkt,
denk daar ajb aan.
Ik kreeg et ff niet voor elkaar om zo duidelijk dat aan te geven prrrrrr
je zoekt iets wat je niet krijgt,
en ik denk dat erkenning daarvan een heel belangrijk deel is.
Je geeft zelf aan dat je niet zonodig de boel weer wil bespreken, maar je voelt wel een soort onrust.
Ga voor jezelf na wat je nu precies wil,
wat voor jou nodig zal zijn om een beetje rust te krijgen.
Het is zo moeilijk voor jou om steeds maar weer alle gesprekken op gang te brengen,
steeds maar weer initiatieven te nemen,
heb je het daar wel eens over?
Soms vergeten we een beetje te zeggen wat we nou precies willen,
omdat we zo bezig zijn iets anders eerst te krijgen.
Spreek je uit,
schrijf desnoods een brief om echt duidelijk te maken waar de schoen wringt.
Naar mijn idee is dat allang niet meer dat wat er gebeurd is,
maar hoe ermee omgegaan wordt.
Sterkte meis,
haal diep adem,
en luister goed naar jezelf.
X spikkeltje
quote:Nee hoor, Parnassia is veel meer dan dat, het omvat zowat de hele GGZ van Den Haag. zie http://www.parnassia.nl.
Op maandag 08 juli 2002 13:20 schreef Pridemeid het volgende:
Hij schreef mij terug dat hij bezig is met het intakeproces voor het Parnassia in Den Haag. Ik dacht trouwens dat ze daar vooral zich bezighielden met drugsverslaafden
succes ermee.
Kan (en weet helaas) me het nodige voor te stellen in welk lastig parket je je regelmatig bevindt. Bijna verscheurd tussen tussen waarom en wat moet, kan je doen.
Zelf kan ik nu alleen maar zeggen om als eerste voor jezelf te bepalen wat voor jou zelf (nu) belangrijk is en daarvan de consequenties proberen te overzien. Jij moet er op één of andere wijze daarmee (kunnen verder) leven en hopenlijk daarmee wat rust vinden.
Begrijp me niet verkeerd met consequenties, hoe oneerlijk ook, want die zijn of komen in één of andere vorm 'vroeger of later' op je af. Wat je ook doet. Dat is moeilijk te verteren en maakt het zeker niet eenvoudiger.
Dat is tegelijkertijd ook het oneerlijke, dat je keuzen moet maken die door een andermans immoreel gedrag aan je worden opgelegd. Weet ook dat je daar zeker niet alleen in staat en dat we/ik dat (h)erkennen.
Kan je alleen maar aanraden dat welke kant je ook opgaat, het te accepteren dat je dat dan beslist in volle overtuiging. Maak een keuze, dan een deel van jezelf wat je voortaan dus met je mee zult dragen. Excuseer je dus niet voor keuzen die je op een zeker moment maakt. Het is en wordt dan de beste keuze in de gegeven omstandigheden en situatie.
Ben onder de indruk hoe jij met jouw situatie omgaat, het lijkt wel haast of dat je bij jezelf therapie bent. Ik voel met je mee, probeer maar niet te veel te analyseren.
* Vallon Knuffelt Pride.rrrrrrr.meid.
Sterkte.
Maar voor jouw heb ik respect, eerlijk en open zoals je
er over discuseert op zo'n kanaal als dit.
Kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit voor je moet zijn, want ik heb dit niet meegemaakt.
Maar ik heb wel een hoop levens-ervaring, en vertel je dit:
Morgen word ik berecht in het paleis van justitie
Omdat na een ruzie bij ons in huis iemand de politie heeft
gebelt: niets bijzonders, afstands bediening gebroken, deur kappot.
Ik ben vervolgens gearresteerd voor het "belediggen van
een ambtenaar in functie" > ik schold hem uit en dat mag niet volgens de wetgeving.
Maar waar het om gaat is een doorsnee familie-vendeta en niets bijzonders op zich.
…………………nou is het wel zo, dat ik mischien niet meer thuis kom na morgen:
In mijn aanklacht staat nl het volgende: > u wordt verwacht op 9-7-blah
En u bent aangeklaagd voor:
MiSHandeling ( Sorry hoor, lag ik soms te slapen )
Mishandeling ? , er is niet gevochten (in)(buiten)huis: ook niet met de politie.
Ik wordt voor iets aangeklaagt waar ik geen weet, noch schuld aan heb.
(mijn zaken, niets bijzonders: en alles komt goed.)
Maar de reden waarom ik je dit vertel is omdat ik bang voor je ben dat ook de politie weinig kan uitmaken denk ik. > het is namelijk zo dat je alleen een aangifte tegen je vader kunt aanspannen: VEDER KUN JE MET DE POLITIE NIETS .
(en weet wel dat waneer je hier voor kiest, er geen weg terug is)
Ik weet dat je een hoop hebt geprobeert om je vader hier vanaf te houden,
maar denk zelf dat een aangifte alleen je aller aller aller laatste “red middel” mag wezen.
het is nl precies wat je zegt, de familie stort in en je vader heeft geen leven meer
noch in de bak, noch in deze wereld: > zelfs als “pedofiel” maar zo wil ik je vader niet noemen… uhm ander woord voor een lief hebber van kinder-porno is er dacht ik niet
maar als je voor een dergelijk delict als dit in de bak verdwijnt, bestaat er een grote kans
dat je de wereld buiten nooit meer zult zien.
Als “Kinder-verkrachter”, “Pedofiel”, “Liefhebber van Kinderporno-plaatjes” zijnde in het ‘Openbaar’ heb je geen leven meer.
Als ik je op een of andere wijze zou kunnen helpen zou ik dat zeker doen, maar vele met mij die het net zo treurig vinden voor je, en je evenmin, je nog beter zouden kunnen helpen > ik doel hier meer mee op de ‘professionele hulpverlening ‘
(IK WEET ZEKER DAT JE HIER UIT KOMT)
maar vraag me ondertussen af:
1: Heb je zijn computer weleens uit het raam gegooid ?
2: Heb je weleens “FORMAT C: /U” geprobeert ?
3: Heb je hem er wel eens persoonlijk mee geraakt ?
Je bent sterk: dat heb je al laten zien door een posting als deze te plaatsen.
Ik weet zeker dat het goed komt & wens je veel sterkte + geluk
Mainframe (Outlawz!)
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:34]
quote:Moet je nou elk topic verzieken.
Op maandag 08 juli 2002 19:15 schreef apekop89 het volgende:edit
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 22:26]
Mijn vader heeft een zwaar alcoholistisch verleden en is daar meerdere malen voor opgenomen in een kliniek. Op een gegeven moment werd er door zijn therapeut voorgesteld om een aantal familie-sessies te ondernemen. Dit vooral omdat de band tussen mijn vader en de rest van het gezin nogal ontwricht was. Via die gesprekken hebben we allemaal goed ons hart kunnen luchten over echt van alles en nog wat, voor mij werkte het in iedergeval erg verhelderend, vooral omdat m'n vader toen eigenlijk een beetje duidelijk kon maken wat er nou allemaal precies speelde in zijn kop en ons ook kon laten zien dat hij nu wist hoe hij ons allemaal had gekwetst door de jaren heen...
Juist omdat er een therapeut bij was, was het makkelijk te praten (raar he?) over van alles en nog wat. Thuis was het altijd zo dat wanneer m'n pa het zat was om te praten, de discussie abrupt beeindigd werd en moest iedereen maar z'n woordje maar voor zich houden - erg frustrerend
Misschien is het een idee voor jouw situatie, het is tenslotte niet alleen zijn probleem.
En deed net m'n eerste posting, alleeen is t zo
dat ik geloof 8 pagina's achter loop
voel me een spuit_11 
Mijn excusses hiervoor.
mainframe
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:36]
quote:Als je nou niet weet waar je over praat en andere topics van Pridemeid ook niet gelezen hebt.. (en dus het hele verhaal niet kent)
Op maandag 08 juli 2002 19:28 schreef apekop89 het volgende:
edit
hou dan lekker je mond dicht..
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:36]
democratie en vrije meningsuiting
beetje harde reactie en dan meteen weghalen. moderator: je hebt zeker niets te doen dan de hele da g op t scherm staren wachten tot er een ietwat verkeerd bericht verschijnt. zielig hoor, nee nog erger dan zielig!!!
quote:Denk dat je erg kortzichtig bent en je absoluut niet realiseert waar je het over hebt.
Op maandag 08 juli 2002 19:28 schreef apekop89 het volgende:edit
Kijken is idd niet zo erg, zeg je. Wie heeft daarvoor dan acte de presence gegeven en wie wordt dan op gedachten gebracht dat het allemaal wel meevalt, denk je ?
Verder de associatie met achtergrond is puur speculatie en verder totaal irrelevant.
Zover je dat kan begrijpen, ook in het geval van kinderporno wordt de eigen integriteit aangetast van het kind die daar niets in te vertellen heeft. Elke persoon die dat willens en wetens doet mogen ze van mij linea-recta naar de grafkelder sturen. Realiseer je je daardoor voor het leven door getekend wordt. Denk het niet want anders zou zulke ongefundeerde en stupide uitspraken niet lanceren.
Therapie of hoe je het ook noemt is een zeer moeilijk proces om het trauma te verwerken en als mens verder te kunnen. Ook erachter komen dat je ouders die je moet kunnen vertrouwen zich bezig houden met deze verwerpelijke praktijken is een steek in je hart.
Zal me verder, met zeer veel moeite, inhouden maar als jij er zo'n mening op na houdt, wordt het 's tijd om jezelf 's goed achter de orden te krabben.
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:44]
quote:Vrijheid van meningsuiting is iets heel moois,
Op maandag 08 juli 2002 19:42 schreef apekop89 het volgende:
ouwe hoer welke klojo heefgt mijn reactie weggehaald?democratie en vrije meningsuiting
beetje harde reactie en dan meteen weghalen. moderator: je hebt zeker niets te doen dan de hele da g op t scherm staren wachten tot er een ietwat verkeerd bericht verschijnt. zielig hoor, nee nog erger dan zielig!!!
bewust kwetsende reacties plaatsen vinden we hier wat minder.
Geeft niks,
post je hier gewoon niet meer.
Keep on smiling
quote:Nee hoor voor apekop-nogwat..
Op maandag 08 juli 2002 19:47 schreef -mainframe- het volgende:
Star9: Was je laatste berich voor mij bedoelt ?
Die blaatte iets onzinnigs..
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 10-07-2002 19:23]
Eergisteren vroeg mn vader aan mij in de auto of ik het bestand "I want Jenny" kende. Ik schrok me dood, dacht wat krijgen we nu dan??
Het ging erom, mn moeder had zitten spitten op zijn computer, had in de laatst geopende documenten die naam zien staan, wilde kijken wat het was en het bestand zelf was nergens meer te vinden. Toen heeft ze mn broertje erbij gehaald om samen te kijken wat het was en waar het gebleven was, maar die wist ook van niks. Kon het nog 1 ding zijn, dat ik het gedaan had (). Dus mn vader vroeg of ik het bestand kende...
DJIEZ...
Dat je in de fout vervalt omdat je op dit moment moet wachten tot je in behandeling wordt genomen bij Parnassia, dat snap ik. Dat je niet wilt dat anderen ontdekken dat je er nog steeds mee bezig bent, vind ik moeilijk om te begrijpen dat je het dan toch doet, maar ok, het kan. Maar dat je MIJ erbij betrekt.....
2 weken geleden wist ik het helemaal niet meer. Ik verviel voor de 2e keer in mijn leven in een situatie van automutilatie, ik heb mezelf gebrand met een sigaret. Ik kon het niet meer aan, de pijn van binnen was te groot en ik wilde die overtreffen met fysieke pijn. Ik was als de dood dat iemand het zou zien en dat ze me zouden opsluiten. Af en toe voel ik me echt klaar voor het gekkenhuis maar dat is werkelijk mijn grootste angst. Dat zou betekenen dat ik nog meer geďsoleerd zou zijn en nog meer naar binnen zou verdwijnen. En dan sterft prrrr echt een btje af
Ik voel mezelf echt slecht. Ik wil het liefste dat mijn vader gewoon ernstig ziek wordt ofzo, zonder pijn en zonder dat hij er zelf last van heeft, want ik haat niet de vader die liefdevol was of probeerde te zijn. Maar ik haat wel de vader die als een verslaafde alles bij elkaar liegt en mij beschuldigt van de dingen die hij zelf doet. Ik haat de vader die niet de pijn van anderen voorop kan stellen, de verschrikkelijke verscheurdheid die ik voel als ik hem aankijk. Ik wil niet meer gewoon doen of er niks aan de hand is. Ik wil niet meer. Ik ben moe, uitgeput. Ik wil niet meer.
Ik maak mezelf heus niet van kant, zo is het ook weer niet. Maar ik ben zó bang... bang dat er geen hoop meer is. Dat hulpverlening geen zin heeft, omdat onze situatie te gecompliceerd is. In Parnassia hebben ze zoiets al more or less aangegeven, dat ze eigenlijk niet goed weten wat ze ermee aan moeten, maar dat ze wel beperkte ondersteuning kunnen bieden. Waarom bestaat er niet zoiets als een protocol voor zo'n situatie? Het probleem is, als je 1 punt aanpakt worden er nog 20 punten opgeworpen die moeten blijven liggen tot er tijd voor is.
Als mijn ouders huwelijkstherapie gaan doen of gecombineerde individuele therapie blijven mn broertje en ik liggen tot later. We hebben 4 gezinsleden die schreeuwen om hulp, maar het voelt alsof er gekozen moet worden voor wie er dan wel gered gaat worden.
prrrrrrrr
.En dat de therapie niet echt uitzicht biedt is helemaal vervelend.
Kun jij niet alvast individueel in therapie, voor jezelf? Probeer het jezelf beschadigen in de hand te houden hoor...
Sterkte.
Dus het zker heel erg moelijk voor je
vooral omdat je probeerd te begrijpen hoe het zo ver is gekomen
het antwoord is heel simpel
een keer zien en het blijft in je gedachten bestaan
het gaat gewoon niet meer weg
en dan gebeuren er twee dingen
of hij word er misslijk er van
of hij gaat verder kijken
nu kijkt hij later zit hij er aan
het is een kwestie van tijd
verder het is een ziekte samen met een instinkt
dat gaat heel raar klinken wat ik nu gaat zeggen
Wij mensen zijn nog altijd dieren
wij hebben van de natuur al een instinkt om voor teplanten.
Alleen door de maatschappij en door normen en waarde hebben we geleerd dat het niet mag om een jonge meisje aan te raken van een bepaalde leeftijd .
dit gaat tegen ons natuuren in.
Nu de evolutie van de mens er bij halen
een meisje werd ongestel wanneer de lichaam klaar is voor voorplanting .
de meisje werden vroeger ongesteld op een leeftijd van 18jaar (jaar 1700 en vroeger)
in 1930 werd een meisje op 16jaar ongesteld
nu in deze tijd worden de meisjes al ongesteld van een leeftijd van 10jaar.
de evolutie komt omdat we de aarde vervuilen met rotzooi (in de lucht) en kernlekkage (ook de atoombom)
helaas worden de hersens ook aangetast (meer mensen die geestelijk ziek zijn)
we hebben zelf deze wereld gemaakt
en we zullen ook op de blaren moeten gaan zitten (alle mensen)
ps
vraag me af ??
heeft hij jouw wel ooit eens aan geraakt toen je jong was ?
want ergens was er een begin
maar er is geen einde voor dit
want hij weet dat hij fout is
en hij zal liegen om er onder uit te komen
(en hier heb ik ervaring mee (stiefvader en zusje)
mog je met me willen praten mijn msn is
suijkerbuijk@noknok.nl
je bent altijd welkom
Wat een klote situatie die maar door en door blijft gaan.
Iedereen lijdt er vreselijk onder, jij automutileert jezelf!
Meiske ik hoop zo dat er goede hulp voor je is.
Je vader moet sowieso geholpen worden, zeggen wat ik er van denk heeft geen nut. Mensen geven hun mening toch al.
Mij gaat het erom dat het met jou goed gaat komen en met je moeder en de rest...
Je hebt al zo vaak hartverwarmende reacties in mijn topic gegeven, voel me nu vreselijk tekort schieten..
* DarkElf knuffelt je eens stevig
Kus!
quote:*ontroerd is*
Op zaterdag 10 augustus 2002 23:19 schreef DarkElf het volgende:
Lieve Pridemeid,Wat een klote situatie die maar door en door blijft gaan.
Iedereen lijdt er vreselijk onder, jij automutileert jezelf!
Meiske ik hoop zo dat er goede hulp voor je is.
Je vader moet sowieso geholpen worden, zeggen wat ik er van denk heeft geen nut. Mensen geven hun mening toch al.
Mij gaat het erom dat het met jou goed gaat komen en met je moeder en de rest...
Je hebt al zo vaak hartverwarmende reacties in mijn topic gegeven, voel me nu vreselijk tekort schieten..
* DarkElf knuffelt je eens stevig
Kus!
Tnx, lieverd, je bent een prachtmens
prrrrrr
[Dit bericht is gewijzigd door suijkerbuijk op 11-08-2002 01:08]
quote:No offence, pal, maar je mag niet zomaar generaliseren omdat jij toevallig een situatie bij de hand had die erop leek in jouw ogen.
Op zondag 11 augustus 2002 00:09 schreef suijkerbuijk het volgende:
het is maar dat je het weet .
Je kunt mij niet garanderen dat mijn vader er wel of niet mee stopt, en blijkbaar heb je het licht gemist, want ik ben niet misbruikt door mijn vader.
Ik draag dan ook geen enkele verantwoordelijkheid voor wat hij wel of niet doet, daar heb ik dit topic niet voor geopend. Dus ik begrijp dat je het ws goed bedoelt en dat je vanuit jouw oogpunt probeert duidelijk te maken wat het beste is, maar zeggen dat "het nooit over gaat" kun je simpelweg niet beoordelen. En daarmee klaar.
prrrrrr
emoties kunnen er hard oplopen met zulke gebeurtennisse.
en ik kan meerderen gevallen
dus niet alleen mijn ervaring maar ook van anderen.
het is maar dat je het weet .
ik hoop echt dat het allemaal goed komt voor jouw en je vader
ik hoop het echt voor je.
en het was zeker niet mijn bedoeling om je in de harnas in te jagen.
Ik zeg alleen wat de mogelijkheden zijn en wat er kan gebeuren.
ik zal je wat vertellen wat echt waar is gebeurt
een jongen man is van bewust dat hij op kleine jongens en meisjes valt
maar omdat hij het weet en hij weet dat de verlangen erg groot zijn .
is hij gaan verhuizen waar zo goed als bijna geen kinderen zijn .
heeft zich laten opnemen er voor
blijft bij openbaren gelegenheden vandaan
hij probeer dus van alles om te voorte zorgen dat hij er bij weg blijft.
ik kan hier alleen maar respect voor geven.
verder ben ik gevraagt of ik wil komen werken met kinderen die sexueel of mishandelt zijn of zijn geweest.
ik heb deze baan afgeslagen omdat emotineel erg geestelijk belasting is.
en ik ben bang dat ik zelf er onderdoor gaat
hierbij wil ik jouw mijn excuses aanbieden voor alle emoties die ik heb opgewekt bij jouw .
dit was zeer zeker niet de bedoeling geweest.
en zal mijn vorge bericht weghalen
quote:Uhuh... Tis heel deprimerend om te concluderen dat er eigenlijk geen hoop is
Op zaterdag 10 augustus 2002 22:11 schreef Moonah het volgende:
Maar meid, wat blijft dit toch een afschuwelijke situatie...
En dat de therapie niet echt uitzicht biedt is helemaal vervelend.
quote:Ik heb al individuele therapie, maar meneer is nu op vakantie en juist op zulk soort momenten dreigt het uit de hand te lopen. Bovendien denk ik dat ik niet ver genoeg kom met alleen cognitieve gedragstherapie...
Kun jij niet alvast individueel in therapie, voor jezelf? Probeer het jezelf beschadigen in de hand te houden hoor...
Sterkte.
Maarja, ik ben werkelijk als de DOOD om traumatherapie te gaan doen ofzo
Overigens denk ik niet dat ik nog zal automutileren. Dan maar lijden ofzo. Dit klinkt helemaal alsof ik medelijden zoek, dat is niet zo, maar zo voelt het wel een btje. Het is een te simpele vluchtweg die eigenlijk toch niet geweldig helpt, dus ja...
prrrrrrr
Flikker hem uit het raam, of stel een password in of log alles of weet ik het (ben ook al geen techneut).
Sluit internet af en verwijder de computer, want dan gaat er denk ik in ieder geval een stuk stress voor je moeder weg. (want als er geen pc is, hoeft ze die ook niet te controleren om te kijken of hij het nog doet, toch?)
Ik zeg dus nit dat het weghalen van de "verleiding" je vader zal helpen, maar misschien je moeder (en jij?) wel?
We hebben een tijdje geleden wat gemailed. Ik heb je later nog een mailtje gestuurd, maar daar nooit antwoord op gehad.
Als je het wilt, sta ik er open voor om het mailcontact weer op te pakken.
Het beste is om op mijn privémailaccount te sturen (peffting@chello.nl).
Groetjes,
Pim
(die weet hoe het ongeveer moet voelen)
Ik wil ook niemand kwetsen what so ever..
maar als ik jouw relaas lees pridemeid dan komt er sterk een gedachte bij mij los..
Laat het los.. dat is de gedachte die ik krijg.
Ik heb met mijn vader al 6 jaar geen contact en dat doet verdomde pijn...
Maar ik heb er na een aantal keer keihard mijn kopstoten voor gekozen.. ik heb hem namelijk niet nodig.. althans op dit moment.
Daarom heb ik ervoor gekozen om hem niet te zien, te spreken, etc..
Die erkenning die jij zoekt (voor wat er met je gebeurt is) kan ik begrijpen zoiets heb ik ook (ik laat het wel even in het midden) en ik merk na een aantal gesprekken met vrienden dat ik net als jij 'Pride' ben..
Probeer me stoer en sterk te houden.. Nu is dat natuurlijk een overlevingstechniek..
Maar dit is tevens mijn valkuil, door mijn trots schuif ik sommige dingen aan de kant, sommige openingen laat ik liggen...
In tegenstelling tot wat jij doet heb ik ervoor gekozen om 'te vluchten' en dat vind ik eigenlijk helemaal geen slechte keuze..
Omdat je op die manier afstand creëert waardoor je rust hebt.. Rust om iets voor jezelf op te bouwen.. Uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf kiezen.. als je niet van jezelf houd kun je van niemand houden (aldus een gezegde).
Wat ik wil zeggen is dat ondanks ik begrijp dat je wil vechten.. grip wil krijgen op de situatie..
je voorlopig naar mijn inziens niets krijgt van je vader, de instanties, ?je moeder? althans niet iets wat voldoende voor jouw is...
Ik ben van mening dat pedosexueeliteit een geaardheid is.
Doordat het een geaardheid is kan de pedoseksueel er niet omheen.
Mocht het zo zijn dat jouw vader geen rol heeft gehad in jouw misbruik, dan vind ik dat hij er tot dus ver goed mee omgegaan is.
Ik kan me namelijk niet voorstellen om celibaat te leven.. en ik kan me voorstellen dat 99% van de bevolking dat ook niet kan..
Dit is de reden waarom ik denk dat je vader goed met zijn geaardheid is omgegaan.. hij heeft zelf tot nu toe geen slachtoffers gemaakt (tenzij er andere feiten zijn waarvan wij niet weten).
Ik hoop dat je begrijpt dat ik zijn gedrag niet goedkeur.
En ik denk zoals al eerder opgemerkt in deze thread moet je 2 dingen scheiden, jouw vaders geaardheid en wat voor vader hij is.
Dit laatste is denk ik het belangrijkst.
Want door 'wat voor vader' hij is, erkent hij jouw probleem niet, hij geeft jouw geen rekening in jouw probleem.
Mijn verwachting is dat je mijn post niet echt positief beschouwt omdat ik niet met jouw verdriet mee praat (zoals veel users wel doen).
Maar ik wil je in elk geval een hart onder de riem steken, iemand die al zo hard bezig is met haar problemen op haar 21ste en het allemaal zo goed op een rijtje heeft komt hier zeker uit. Je draagt dit uiteraard de rest van je leven bij je.. maar van problemen groei je... je groeit alleen maar van problemen of moeilijkheden.
Wat ik in jouw situatie zou doen:
Ik zou me terug trekken.. ze het beste wensen... en voor mijzelf kiezen..
het klinkt egoďstisch (en misschien beetje simplistisch ) maar je moet kiezen voor jezelf..
Bedenk wat voor zin het heeft als je je pa aangeeft.. als jij denkt dat je daarmee je erkening krijgt dan moet je het doen...
maar in mijn ogen veranderd iemand niet van geaardheid.. nooit.
Veel sterkte..
Als je nog eens jezelf pijn wilt doen omdat je overloopt... mijn mailbox kan erg veel verdragen
In ieder geval wens ik je veel sterkte, dat kies voor jezelf klinkt mij goed in de oren.
[Dit bericht is gewijzigd door koelele op 15-08-2002 11:50]
quote:Niet om je valse hoop in te praten, maar volgens mij zou je conclusie moeten zijn dat er geen zekerheid geboden wordt.
Op dinsdag 13 augustus 2002 14:20 schreef Pridemeid het volgende:
Uhuh... Tis heel deprimerend om te concluderen dat er eigenlijk geen hoop is
quote:Jouw beoordeling. Ik ben zelf heel benauwd voor welke vorm van therapie dan ook, maar kan wel respect opbrengen voor de mensen die de moed opbrengen om op zo'n manier echt aan zichzelf te werken. Ik hoop wel dat je je angst uiteindelijk niet in de weg laat komen van bepalen wat goed voor JOU is.
Ik heb al individuele therapie, maar meneer is nu op vakantie en juist op zulk soort momenten dreigt het uit de hand te lopen. Bovendien denk ik dat ik niet ver genoeg kom met alleen cognitieve gedragstherapie...
Maarja, ik ben werkelijk als de DOOD om traumatherapie te gaan doen ofzo
quote:Gelukkig!! Ik schrok echt toen ik las van die sigaret. Probeer zoveel mogelijk steun te halen uit je vrienden en mensen die met je meeleven. Je staat er niet alleen voor (al voelt dat af en toe zo en ben jij nog steeds de enige die jouw beslissingen neemt).
Overigens denk ik niet dat ik nog zal automutileren. Dan maar lijden ofzo. Dit klinkt helemaal alsof ik medelijden zoek, dat is niet zo, maar zo voelt het wel een btje. Het is een te simpele vluchtweg die eigenlijk toch niet geweldig helpt, dus ja...
Heel veel steun en sterkte toegewenst,
Jasper de Vries
quote:Uiteraard had ik dat ook al bedacht. Maarja, ik weet niet of dat helpt. Mijn vader werkt vaak thuis op de computer en heeft m dus ook voor die doeleinden nodig, niet alleen maar voor whatever ie uitvreet. En daarnaast; wie zegt dattie het dan niet ergens anders doet? Het is denk ik geen structurele oplossing voor het probleem.... Mijn ouders hebben 4 computers in huis, en hoewel ik niet denk dat hij het op zn werk zou durven ZOU hij het bwvs daar ook kunnen doen....
Op donderdag 15 augustus 2002 09:15 schreef sataN het volgende:
Ik weet niets van psychologie, maar als ik dit lees is wat in mijn hoofd opkomt: als eerste de Pc eruit.
Dus hoewel het erg verleidelijk klinkt, gewoon de computer "per ongeluk"
even laten stuiteren 
ik vrees dat het verder niet zoveel oplost quote:Pim, sorry, maar even niet. Het is ms egoďstisch, maar ik heb even genoeg aan mezelf. Sorry. Ms komt het wel weer, maar nu even niet. Kun je dat begrijpen?
Op donderdag 15 augustus 2002 10:52 schreef Unexplained het volgende:
Als je het wilt, sta ik er open voor om het mailcontact weer op te pakken.
quote:Ik zie je reply wél als ondersteunend. Hoewel "veel sterkte"-replies erg bemoedigend kunnen werken, zijn juist dit soort replies vaak wel de replies waar ik ook daadwerkelijk over na kan denken om te bezien of ik er zo ook over denk
Op donderdag 15 augustus 2002 11:30 schreef Lopat het volgende: Het hele verhaal...
Loslaten, tsjah. Ik weet niet of ik het kan. En of dat ook iets oplost. Ik denk op zich dat het voor mij best een goede oplossing zou zijn, alleen, ik geef zoveel om mn moeder en ik zou het heel treurig vinden als ik haar hiermee alleen achterlaat. Hoewel het geen ideale situatie is, zéker niet!, zijn mn moeder en ik wel een btje een team hierin en steunen we elkaar elke keer weer....
Ik vind het moeilijk. Enerzijds smácht ik gewoon naar de rust en de afstand, anderzijds kan ik het niet over mn hart verkrijgen, voor mezelf en voor mn moeder niet. Bovendien zou het ms juist eens goed zijn om juist aan mn vader te laten zien hoeveel het met me doet, ipv altijd vriendelijk en "er-is-niks-aan-de-hand-oh-wat-is-het-toch-gezellig".
Ik ben er nog niet helemaal uit iig...
quote:Nou, ik wéét dus niet zo goed wat het beste voor mij is. Mn moeder blijft volhouden dat traumatherapie de weg is, maar ik weet eerlijkgezegd niet of dat wel echt waar is. Ik zie niet zo heel goed de link met mijn trauma, hoewel het wel erg op dezelfde lijn zit. Ik weet niet of hoe ik me nu voel wel echt een trauma-oorzaak heeft, dat bedoel ik eigenlijk...
Op donderdag 15 augustus 2002 14:18 schreef Litpho het volgende:
[..]
Jouw beoordeling. Ik ben zelf heel benauwd voor welke vorm van therapie dan ook, maar kan wel respect opbrengen voor de mensen die de moed opbrengen om op zo'n manier echt aan zichzelf te werken. Ik hoop wel dat je je angst uiteindelijk niet in de weg laat komen van bepalen wat goed voor JOU is.
[..]
prrrrrr
quote:Loslaten is heel moeilijk. Maar het werkelijke besef dat iedereen verantwoordelijk is voor zichzelf, voor zijn/haar eigen daden, zijn/haar eigen geluk kan je er wel bij helpen. Tenminste, in mijn geval heeft dat besef me erg geholpen mensen los te laten.
Op donderdag 15 augustus 2002 15:18 schreef Pridemeid het volgende:Loslaten, tsjah. Ik weet niet of ik het kan. En of dat ook iets oplost. Ik denk op zich dat het voor mij best een goede oplossing zou zijn, alleen, ik geef zoveel om mn moeder en ik zou het heel treurig vinden als ik haar hiermee alleen achterlaat. Hoewel het geen ideale situatie is, zéker niet!, zijn mn moeder en ik wel een btje een team hierin en steunen we elkaar elke keer weer....
Jij bent ook zo'n 'zorger' he, heb ik het idee . Vooral deze quote vond ik erg typerend:
quote:Meid, het is helemaal niet egoistisch om nu aan jezelf te denken. Het is juist goed om veel energie in jezelf te steken. En vlgs mij hoef je echt niet bang te zijn dat je Pim kwetst.
Pim, sorry, maar even niet. Het is ms egoďstisch, maar ik heb even genoeg aan mezelf. Sorry. Ms komt het wel weer, maar nu even niet. Kun je dat begrijpen?
Sorry hoor, ms projecteer ik nu, maar dit vond ik zo herkenbaar...
Ga maar goed voor jezelf (leren) zorgen, op emotioneel vlak. Al die anderen zijn volwassen (dus ook je moeder en je vader...) en hebben de verantwoordelijkheid om voor zichzelf te zorgen...
quote:Jah, dat ben ik.
Op donderdag 15 augustus 2002 16:08 schreef Moonah het volgende:[..]
Loslaten is heel moeilijk. Maar het werkelijke besef dat iedereen verantwoordelijk is voor zichzelf, voor zijn/haar eigen daden, zijn/haar eigen geluk kan je er wel bij helpen. Tenminste, in mijn geval heeft dat besef me erg geholpen mensen los te laten.
Jij bent ook zo'n 'zorger' he, heb ik het idee
quote:Je ontroert me. Eigenlijk weet ik dondersgoed dat het zo zit, maar ik vind het zooooo moeilijk. Als ik maar gewoon wist dat het wel goed zou komen zou ik er niet zo'n problemen mee hebben....
[..]
Meid, het is helemaal niet egoistisch om nu aan jezelf te denken. Het is juist goed om veel energie in jezelf te steken. En vlgs mij hoef je echt niet bang te zijn dat je Pim kwetst.
Sorry hoor, ms projecteer ik nu, maar dit vond ik zo herkenbaar...Ga maar goed voor jezelf (leren) zorgen, op emotioneel vlak. Al die anderen zijn volwassen (dus ook je moeder en je vader...) en hebben de verantwoordelijkheid om voor zichzelf te zorgen...
prrrrrr
quote:Het gaat al meer dan een half jaar erg goed met mij, overigens. Alles is onder controle, ben grotendeels uit m'n depressie e.d. Ik kan niet inschatten hoe je daarop reageert, maar ik vermoed niet dat ik je erg zal belasten door contact met je te hebben. Misschien kan ik wel steun bieden omdat het zo dichtbij heeft gestaan voor mij.
Op donderdag 15 augustus 2002 15:18 schreef Pridemeid het volgende:
Pim, sorry, maar even niet. Het is ms egoďstisch, maar ik heb even genoeg aan mezelf. Sorry. Ms komt het wel weer, maar nu even niet. Kun je dat begrijpen?
Het blijft jouw keuze natuurlijk, en die zal ik sowieo respecteren - ongeacht wat je keuze is.
Ik ga overigens morgen op vakantie, naar Portugal, tot begin september.
quote:Soms lijken dingen zo makkelijk, als je het zelf niet hoeft te doen, als het dichterbij komt is de stap veel groter om iets te doen, ik kan me alleen maar aansluiten bij Moonah, zorg/denk goed voor en om jezelf. Jij bent nu belangrijk, het klinkt hard maar je moet keuzes maken.
Op donderdag 15 augustus 2002 19:21 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Jah, dat ben ik.
[..]Je ontroert me. Eigenlijk weet ik dondersgoed dat het zo zit, maar ik vind het zooooo moeilijk. Als ik maar gewoon wist dat het wel goed zou komen zou ik er niet zo'n problemen mee hebben....
prrrrrr
Je moet afstand kunnen nemen want als er iets niet de bedoeling is dat jij zoveel pijn van binnen hebt dat je er niet meer mee om kan gaan. Ik weet dat er binnen de stichting waar ik werkzaam ben een afdeling is die volledige gezinsopvang biedt, dan wordt er ondersteuning geboden om met elkaar te praten tijdens het eten, wordt er voor gezorgd dat gezinsleden normaal met elkaar om kunnen gaan etc. Er worden dus meerdere problemen tegelijk aangepakt met evt. verdere ondersteuning van andere afdelingen. Ik weet niet of Parnassia ook zoiets biedt.Keep your head up, take care of yourself. Dikke knuf!
quote:Wat voor stichting is dat dan?
Op vrijdag 16 augustus 2002 00:03 schreef micha het volgende:[..]
Iets over een stichting
prrrrrr
quote:Maybe al gezegd, maybe niet.. Ms handig om keertje (desnoods anoniem) contact op te nemen met de politie om te vragen wat nou de best te volgen weg is? Evt. GG&GD, huisarts, psychiatrische inrichtingen, etc. informeren. Informeren kan geen kwaad en je kan er alleen maar wijzer van worden.
Op vrijdag 16 augustus 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Wat voor stichting is dat dan?
prrrrrr
quote:Stichting Altrecht, voormalig Riagg in de regio Utrecht. Is zeg maar net zoiets als Parnassia. Het is even balen dat de website er even uit ligt anders kon ik je even laten zien wat ik bedoelde.
Op vrijdag 16 augustus 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Wat voor stichting is dat dan?
prrrrrr
quote:Mooi dat je mijn replay als steunend ervaart
Op donderdag 15 augustus 2002 15:18 schreef Pridemeid het volgende:Ik zie je reply wél als ondersteunend. Hoewel "veel sterkte"-replies erg bemoedigend kunnen werken, zijn juist dit soort replies vaak wel de replies waar ik ook daadwerkelijk over na kan denken om te bezien of ik er zo ook over denk
Loslaten, tsjah. Ik weet niet of ik het kan. En of dat ook iets oplost. Ik denk op zich dat het voor mij best een goede oplossing zou zijn, alleen, ik geef zoveel om mn moeder en ik zou het heel treurig vinden als ik haar hiermee alleen achterlaat. Hoewel het geen ideale situatie is, zéker niet!, zijn mn moeder en ik wel een btje een team hierin en steunen we elkaar elke keer weer....
Ik vind het moeilijk. Enerzijds smácht ik gewoon naar de rust en de afstand, anderzijds kan ik het niet over mn hart verkrijgen, voor mezelf en voor mn moeder niet. Bovendien zou het ms juist eens goed zijn om juist aan mn vader te laten zien hoeveel het met me doet, ipv altijd vriendelijk en "er-is-niks-aan-de-hand-oh-wat-is-het-toch-gezellig".
Ik ben er nog niet helemaal uit iig...
de laatste regel (dik) werkt denk ik niet..
Zoals ik al geschreven heb in mijn ogen veranderd je vader's pedofilie niet, als jouw moeder daar een probleem mee heeft (ala) dan moet zij knopen door hakken (denk ik)
In elk geval een meisje van 21 jaar moet niet haar moeder proberen te redden.. de moeder moet haar dochter redden..
En hoe je het nu wend of keert.. als je overloopt omdat je je zelf niet beschermt omdat je een ander wilt beschermen..
als je dan dus overloopt heeft niemand meer iets aan je.
Ik kan je op een kladblaadje geven dat dit niet in een maand is opgelost..
Jouw Vader is pedosexueel... dat 'geneest' NIET
En ik mag aannemen dat jij begrijpt dat iemand zijn libido niet op kan geven..
Niemand kan dat (ok de paus (zegt ie))
Succes
De laatste paar dagen errrrg veel bezig met het aandeel van mijn vader vroeger. Probeer terug te halen hoe dat ging, of er rare dingen waren, etc.
Sommige dingen vind ik toch raar. Het in bed 'smorgens als mijn moeder er al uit was en ik nog ff de zondag tussenin sliep.... dan sloeg hij zijn benen om mijn benen heen, volledig verstrengeld zeg maar..... buiken naar elkaar toe... maar als mijn moeder dan binnen zou komen hield hij er snel mee op....
Ik vraag me af of dit soort voorvallen nou wel of niet kloppen.... ik kan me niet herinneren of hij dan een stijve had of niet... ik kan me niet herinneren of hij verder nog wat deed... tis allemaal heel vaag. Maar dat hij zichzelf losmaakte voor mn moeder binnen kwam vond ik toen al raar....
Hij droeg trouwens nooit ondergoed in bed...
--> edit <--
en waar ik me ook heel veel over zorgen maak is het aandeel wat hij had in het misbruik van mijn broer naar mij toe...
------------
M'n ouders zijn nu op vakantie. Ik vroeg aan mn moeder hoe het ging tussen hun en ze zei dat het nog nooit zo goed ging als nu. Ik ben enerzijds heel blij, want ik gun haar gewoon zo weinig mogelijk zorgen, zeker met alle lichamelijke gebreken waar ze momenteel mee moet vechten, maar anderzijds voel ik me bijna verraden. Ik wil dat niet denken, voel me echt slecht als ik dat denk....
Maar hoe kan ze nou van een man houden die zich bezighoudt met kinderporno? En dan de vader is van mij?
prrrrrrrr
[Dit bericht is gewijzigd door Pridemeid op 12-09-2002 00:03]
quote:Gadverdamme!!! Dat vind ik dus echt alle grenzen voorbij gaan
Op woensdag 11 september 2002 23:52 schreef Pridemeid het volgende:
dan sloeg hij zijn benen om mijn benen heen, volledig verstrengeld zeg maar..... buiken naar elkaar toe... maar als mijn moeder dan binnen zou komen hield hij er snel mee op....
<knip>
Hij droeg trouwens nooit ondergoed in bed...
.quote:Meid, logisch dat je je verraden voelt. Schaam je niet voor die gevoelens. Het is niet slecht van je om die gevoelens te hebben!! En hoe ambivalent ook, het hoeft niet haaks te staan op het feit dat je je moeder haar geluk gunt.
anderzijds voel ik me bijna verraden. Ik wil dat niet denken, voel me echt slecht als ik dat denk....
Maar hoe kan ze nou van een man houden die zich bezighoudt met kinderporno? En dan de vader is van mij?
Had niet gedacht dat iemand die zo leuk, vrolijk en spontaan overkwam (vorige week vrijdag Rdam) met zo'n verleden rond liep. Echt waar Petje af
JA dan had ik beter moeten lezen ik weet het
Ik kan me eigenlijk het super dubbele gevoel wel voorstellen al kan ik (gelukkig) nooit weten hoe klote de situatie in jou familie is.
Wat ik een beetje lees is het onbegrip naar zowel je moeder als je vader en het weinig vertrouwen in verbetering van de uiteindelijke situatie tussen hun, meer het we zijn nu weg, denken aan andere dingen, nu even niet terwijl het jou dagelijks bezighoudt en je daar eigenlijk zwaar pissed over bent.
meer dan je net als vele andere voor me sterke wensen in deze moeilijke situatie kan ik helaas niet doen.
Hou je haaks en vergeet NOOIT eerst aan jezelf te denken en dan pas aan een ander.
quote:Van steeds dingen afvragen wordt je niet wijs.
en waar ik me ook heel veel over zorgen maak is het aandeel wat hij had in het misbruik van mijn broer naar mij toe...
Je zit al een hele tijd met vragen waar je niks mee doet heb ik het idee.
Je loopt als het ware steeds om het probleem heen, terwijl je er af en toe keihard mee bezig bent.
Probeer het hele plaatje te zien, en probeer de puzzel in elkaar te zetten. (ben je al hard mee bezig zo te zien, maar je mist het directe. Je gevoelens blokeren).
Onthoud in ieder geval 1 ding goed.
Niet ertegen vechten, dan sta je aan de verkeerde kant, de kant van de emotie en tegen je pa.
Dat zal je leven verpesten.
Ga aan de juiste zijde staan, en ga van daaruit langzaam maar zeker, zonder emotie achter de antwoorden op de vragen en de waarheid aan.
Aleen aan de juiste kant zul je de juiste antwoorden vinden.
Het is geen wraak dat je zoekt, het zijn antwoorden op vragen die je constant achtervolgen.
En van veel vragen heb je zelf al die tijd de antwoorden gehad. Daar zul je vanzelf achter komen.
Als echt het hele plaatje compleet voor jou is namelijk de gebeurtenissen in ook je pa's leven, en niet eenzijdig van jou, je broertje, je moeder of je vaders kant, maar van iedereen en alles eromheen.
Niet iedereen hoeft deze antwoorden te weten, als alleen jij het weet, dan is er al voldoening te vinden.
Als je gek wordt van bepaalde vragen ga dan achter de echte waarheid aan, anders vind je nooit rust.
Maar onthoud, doe het vanuit de juiste zijnde, niet vanuit frustraties of vijandigheid.
Als je verder dan alleen naar de daad, als je zelfs de oorzaak achterhaalt, dan doet alles veel minder pijn.
Als je dat begrijpt, dan zul je beseffen dat je geen vijand hebt, en er dus ook niks te vechten valt.
Het zal je leven veel makkelijker maken.
Dan ben je voorbij de verwerking.
Het enige waar je nog mee moet leren leven is die leegte diep in je.
Dat is een deel van jou.
Het is je basis.
Gooi het niet weg.
Ga ook niet steeds op zoek naar vervanging om van die leegte af te komen.
Het is een deel van jou, die je nodig hebt om gelukkig te worden, niet voor eventjes, maar de rest van je leven.
Live with it, stick with it.
Don't try to lose it when you're feeling down.
Hold it close to you, and if you care for it, you'll feel love from the inside.
And then the emptyness will love you instead of breaking you.
Only from there you will find true hapiness...
quote:Mijn vader draagt ook nooit ondegoed in bed en toen ik klein was heb ik ook vaak bij m'n ouders in bed gelegen. D'r is ook nog zoiets als knuffelen en genegenheid tussen ouders en kinderen.
Op donderdag 12 september 2002 11:26 schreef Moonah het volgende:[..]
Gadverdamme!!! Dat vind ik dus echt alle grenzen voorbij gaan
[..]
Dat pridemeid er nou allerlei dingen bij gaat denken is niet meer dan logisch, maar ze moet geen dingen gaan zien die er nooit geweest zijn. Misschien dat ze de mogelijkheid kan openhouden dat haar vader heel veel van haar houdt en haar nooit kwaad zou (en had) willen doen?
Ik keur het niet goed dat hij naar kinderporno kijkt, maar ik zie wel degelijk het verschil tussen het ernaar kijken en het zelf misbruiken van kinderen.
[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 13-09-2002 18:08]
Mijn excuses voor het geval ik de plank volkomen missla. Ik hoop dat je hier dan desondanks dat toch nog iets mee kunt.
Mijn oppervlakkige indruk:
Je vader heeft als tik dat hij opgewonden raakt door kinderen. Mogelijk heeft hij er niets anders mee gedaan dan dit voor zichzelf ervaren en dit (onder druk) opbiechten aan zijn gezin.
Je doet je vader dan onrecht aan door ineens allerlei wilde gedachten te projecteren op je vader in verband met de tik die hij heeft. Zolang hij met zijn tik of handicap verder niemand schade doet blijft de schade voor anderen beperkt tot schaamtegevoel binnen het gezin waar je opgroeide. Niet gemakkelijk voor jullie, dat besef ik terdege.
Je vader kan er weinig aan doen dat hij opwindende gedachten krijgt bij het zien van kinderen of plaatjes van kinderen. Steun hem in zijn keuze die gedachten voor zichzelf te houden en er geen mensen mee te beschadigen.
Iemand voortdurend verwijten blijven maken biedt juist niet de beloning die iemand nodig heeft om door te kunnen blijven kiezen. Steeds weer confronteer je hem met mislukkingen totdat hij het mogelijk opgeeft. En dat is wel het laatste dat goed voor jullie en jullie omgeving is.
Misschien helpt het jou je af te vragen wat jij kunt doen met ZIJN probleem. Als jij je zorgen maakt maakt hem niet beter. Wat kun jij doen om ZIJN probleem voor jullie allemaal draaglijk te houden. Alles je je meer dan dat bedenkt bezorgt jou een frustratie en draagt alleen daarom al niet bij aan bevordering van jullie welzijn.
Ik heb respect voor hetgeen je in gang gezet hebt. Verlies jezelf er echter niet in. Jij bent meer dan een kind van een vader die een tik heeft. Bouw dat meer daarom gewoon uit in je eigen leven en laat dit verhaal niet meer zijn dan een facet van je levensloop.
Ik wens jou, je vader en je moeder veel sterkte toe. Jullie gaan door een hel van schaamte en frustratie heen maar jullie hebben elkaar. Maak elkaar niet gek, probeer elkaar te helpen zonder dat je meer hooi op je vork neemt dan goed voor je is. Voorkom dat de tik van je vader zo'n stempel op je leven zet dat je erin gaat zwelgen. Hij kan ermee leven. Zorg dat jij en je moeder het ook leren door het een plek te geven en het niet uit te vergroten als dat niet nodig is.
Jullie leven stelt heel wat meer voor dan het mogelijke etiket dat je krijgt opgeplakt vanwege een facet van je leven. Leef de rest van dat leven ook en leer daarvan te genieten.
[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 13-09-2002 13:59]
Dan maar een nieuw berichtje.
Mocht je vader wel meer hebben gedaan dan slechts zijn gedachten gekoesterd is het zaak stil te blijven staan wat hij er NU mee doet. Kiest hij er nu voor verder niets met die gedachten te doen dan ze voor zich te houden ondersteun hem daar dan in.
Het lijkt me goed dat je dit hele verhaal een plek kunt geven in je leven opdat het niet je leven gaat bepalen.
Dat er een invloe dis kan je niet meer voorkomen. De grootte van die invloed die je dit facet van je leven op de rest van je leven laat hebben kun je wel inperken door ook tijd en ruimte vrij te maken voor de leuke dingen die op je pad komen.
quote:Het is een ander benadering van de hele situatie maar ik moet toch echt heel erg toegeven dat dze persoon geen onzin schrijft. Hou het overzicht. Zorg ervoor dat dit deel van je leven niet de overmacht krijgt.
Op vrijdag 13 september 2002 14:05 schreef hoppe het volgende:
Ik kon niet meer modden in het vorige bericht................
Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dit voor je moet zijn. Ik wens je al het succes van de wereld.
Ik lees net in je profiel dat je gekozen hebt voor een psychologiestudie.
Probeer niet elke theorie die je voor je neus krijgt te toetsen aan jouw eigen selectieve werkelijkheidsbevinding.
Zelf kom ik maar al te vaak in de verleidng bij het lezen over allerhande geestelijke en fysieke kwalen te bedenken of ik of een ander dat misschien ook niet onder de leden heeft.
Met dergelijke gedachten doen we anderen altijd te kort omdat die ordeningen die wij onszelf maken gevoed worden vanuit onze eigen selectieve werkelijkheidsbeleving al is die dan wat aangevuld met de theoriën van anderen die we tegenkwamen. Het is ons nu eenmaal lang niet altijd gegeven volledig te staan boven de situaties die van invloed zijn op ons leven, de normen en waarden die we er op na houden en het karakter dat we ons gevormd hebben.
We lopen gevaar heel snel met een etiketje klaar te staan omdat benoemen van zaken meer lucht oplevert dan het voortdurend overdenken en wikken en wegen ervan. Doorgaans doet een etiket iemand tekort doordat het beperkt is door het beoordelings- en inlevingsvermogen van degene die het etiket opplakt.
Gelukkig besef je goed dat jouw vader meer is dan het etiket dat wij hem hier in dit topic kunnen opplakken. Zo nu en dan is het goed onszelf te dwingen het hokje te opnen waarin we een ander plaatsten opdat deze ruimte krijgt te werken aan een nieuw (zelf)beeld.
quote:Pardon???
Op vrijdag 13 september 2002 12:26 schreef American_Nightmare het volgende:
[benaming weg]... Mijn vader draagt ook nooit ondegoed in bed en toen ik klein was heb ik ook vaak bij m'n ouders in bed gelegen.
Je noemt mij een mongool omdat ik mijn mening geef??
Punt een: Ik heb geen syndroom van Down, dus waarom je mij zo noemt...
Punt twee hou ik ervan om op een normale manier met elkaar te praten dus je kunt me gewoon Moonah noemen...
Bovendien, jij vindt het dus normaal dat je met je ouders bloot in bed ligt. Prima. Het hoeft ook absoluut niets te betekenen.
Maar om te suggereren dat Pridemeid zich maar iets in haar hoofd haalt omdat jij het normaal vindt dat haar vader naakt tegen haar aanligt, met zijn buik tegen te hare en hun benen verstrengeld... Ga toch gauw
[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 13-09-2002 18:09]
quote:Oke sorry voor dat "mongool". Maar dat jouw bekrompenheid (ik kan 't niet anders noemen) ertoe leidt dat jij anderen wil laten geloven dat iets wat volkomen normaal is, in feite een smerige gewoonte is, dat gaat er bij mij niet in.
Op vrijdag 13 september 2002 17:35 schreef Moonah het volgende:[..]
Pardon???
Je noemt mij een mongool omdat ik mijn mening geef??
Punt een: Ik heb geen syndroom van Down, dus waarom je mij zo noemt...
Punt twee hou ik ervan om op een normale manier met elkaar te praten dus je kunt me gewoon Moonah noemen...Bovendien, jij vindt het dus normaal dat je met je ouders bloot in bed ligt. Prima. Het hoeft ook absoluut niets te betekenen.
Maar om te suggereren dat Pridemeid zich maar iets in haar hoofd haalt omdat jij het normaal vindt dat haar vader naakt tegen haar aanligt, met zijn buik tegen te hare en hun benen verstrengeld... Ga toch gauw
"Benen verstrengeld", ze zegt het op een manier die erotiek laat doorschemeren, maar dat wil nog niet zeggen dat dat per se zo gebeurd is. Wellicht haalt ze zich dingen in het hoofd, veroorzaakt door recente gebeurtenissen.
Sommige kleine kinderen liggen in bed bij hun ouders terwijl deze (hemeltje lief!) naakt zijn, sommige mensen zwemmen ook naakt in hun zwembad. Andere mensen die slaan weer angstvallig een handdoek om hun lichaam als hun moeder de douche binnenkomt; en dat vind ik nou niet normaal.
quote:Ze schreef trouwens buiken naar elkaar toe. Dat is iets heel anders dan tegen elkaar aan. Blijkbaar maak jij er liever meer van dan er werkelijk gebeurd is.
Maar om te suggereren dat Pridemeid zich maar iets in haar hoofd haalt omdat jij het normaal vindt dat haar vader naakt tegen haar aanligt, met zijn buik tegen te hare en hun benen verstrengeld... Ga toch gauw
quote:Normen en waarden verschillen. Ik vind het prima als kinderen hun ouders bloot zien, zolang kinderen zich daar niet ongemakkelijk bij voelen.
Op vrijdag 13 september 2002 19:39 schreef American_Nightmare het volgende:
Maar dat jouw bekrompenheid (ik kan 't niet anders noemen) ertoe leidt dat jij anderen wil laten geloven dat iets wat volkomen normaal is, in feite een smerige gewoonte is, dat gaat er bij mij niet in.
Maar ik vind het niet nodig om genegenheid te tonen door als ouder je kind naakt te knuffelen. Als dat gebeurt hoeft dat idd niets te betekenen. Kennelijk vind jij het volkomen normaal als een vader naakt met zijn buik naar zijn dochter gekeerd, zijn benen verstrengeld 'zijn genegenheid toont'.
Ik vind dat niet normaal. En als jij dat gelijk stelt met 'bekrompen', so be it.
Einde deze discussie .
quote:Start ik gauw een andere ..
Op vrijdag 13 september 2002 21:38 schreef Moonah het volgende:[..]
Normen en waarden verschillen. Ik vind het prima als kinderen hun ouders bloot zien, zolang kinderen zich daar niet ongemakkelijk bij voelen.
Maar ik vind het niet nodig om genegenheid te tonen door als ouder je kind naakt te knuffelen. Als dat gebeurt hoeft dat idd niets te betekenen. Kennelijk vind jij het volkomen normaal als een vader naakt met zijn buik naar zijn dochter gekeerd, zijn benen verstrengeld 'zijn genegenheid toont'.
Ik vind dat niet normaal. En als jij dat gelijk stelt met 'bekrompen', so be it.Einde deze discussie
Moonah,
Het is goed waakzaam te zijn en daarbij paniekreacties te voorkomen.
Hoe kunnen we normen en waarden zo verhelderen dat het zowel voor kinderen als ouders voldoende veilig is om op een eigen manier genegenheid te tonen... zonder daarbij door al te waakzame buren, kennissen, collega´s over leerkrachten van een stigma te worden voorzien.
[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 13-09-2002 23:47]
quote:Hier moest staan±
Op vrijdag 13 september 2002 23:33 schreef hoppe het volgende:... zonder daarbij door al te waakzame buren, kennissen, collega´s over leerkrachten van een stigma te worden voorzien.
..collega´s of leerkrachten van een stigma te worden voorzien.
Irritant niet ff te kunnen hermodden.
quote:Nieuwe discussie starten lijkt me in dit topic niet op de goede plek.
Op vrijdag 13 september 2002 23:33 schreef hoppe het volgende:[..]
Start ik gauw een andere ..
Moonah,
Het is goed waakzaam te zijn en daarbij paniekreacties te voorkomen.
Hoe kunnen we normen en waarden zo verhelderen dat het zowel voor kinderen als ouders voldoende veilig is om op een eigen manier genegenheid te tonen... zonder daarbij door al te waakzame buren, kennissen, collega´s over leerkrachten van een stigma te worden voorzien.
Open een nieuw topic, lijkt me interessant. Ik kijk morgen wel of er wat staat
.Enne... Pridemeid, waar ben je?? Hoe gaat het met je?
quote:Tsjah...
Op vrijdag 13 september 2002 23:55 schreef Moonah het volgende:[..]
Enne... Pridemeid, waar ben je?? Hoe gaat het met je?
Ik vind het treurig maar begrijpelijk hoe dit verloopt
quote:Nou, we lagen dan wél altijd met alles tegen elkaar aan. Ik schreef buiken naar elkaar toe zodat duidelijk kon worden hoe ik precies lag.... Maar dan nam hij me dus volledig in zijn lichaam gestrengeld zeg maar... zo duidelijker?
Op vrijdag 13 september 2002 19:39 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
Ze schreef trouwens buiken naar elkaar toe. Dat is iets heel anders dan tegen elkaar aan. Blijkbaar maak jij er liever meer van dan er werkelijk gebeurd is.
quote:Niet iedereen die psychologie studeert plakt etiketjes. Heb je mij 1x in dit topic een etiketje zien plakken? Waarschijnlijk bedoel je het niet zo, maar ik vind het een aanslag op mijn integriteit. Ik heb nog nooit in mijn hele leven etiketjes geplakt, omdat ik er juist van overtuigd ben dat er geen standaard regels zijn. KON ik maar etiketjes plakken gvd, dan wist ik ms hoe ik dit aan kon pakken allemaal
Op vrijdag 13 september 2002 14:21 schreef hoppe het volgende:
Probeer niet elke theorie die je voor je neus krijgt te toetsen aan jouw eigen selectieve werkelijkheidsbevinding.
Zelf kom ik maar al te vaak in de verleidng bij het lezen over allerhande geestelijke en fysieke kwalen te bedenken of ik of een ander dat misschien ook niet onder de leden heeft.
quote:Waar doe ik dat? Het enige wat ik vroeg of volgens JULLIE de situatie in bed een normale was. Ik heb namelijk het idee dat ik dat niet langer meer objectief kan beoordelen. Ik zeg niet dat hij mij dingen heeft aangedaan, ik vraag het me af. Ik vraag me zijn integriteit af. EN is dat niet normaal dan? Ik denk het wel.
Op vrijdag 13 september 2002 13:53 schreef hoppe het volgende:
Je doet je vader dan onrecht aan door ineens allerlei wilde gedachten te projecteren op je vader in verband met de tik die hij heeft.
Als jij door je broer misbruikt wordt en je vader weet daar vanaf... vraag je je dan als je er later achter komt dat hij op kinderen geilt ook niet af of hij wel écht zn best heeft gedaan om jou te beschermen?
quote:Misschien moet ik eens beginnen met hem confronteren. Ik denk niet dat hij al werkelijk gezien heeft wat voor een godsgruwelijke woede en pijn ik heb. Ik denk dat hij geen idee heeft wat dit doet. En blijkbaar zijn er meer mensen die dat niet volgen.
Steeds weer confronteer je hem met mislukkingen totdat hij het mogelijk opgeeft. En dat is wel het laatste dat goed voor jullie en jullie omgeving is.
quote:Pardon?
Misschien helpt het jou je af te vragen wat jij kunt doen met ZIJN probleem. Als jij je zorgen maakt maakt hem niet beter. Wat kun jij doen om ZIJN probleem voor jullie allemaal draaglijk te houden.
Het spijt me, maar hier kan ik niet eens normaal op in gaan. Wat IK moet doen om zijn probleem dragelijk te houden????? Christus, wat dacht je misschien van het idee dat hij zélf eens één keer het initiatief zou nemen om erover te praten, in plaats van dat IK Dat ALTIJD moet doen gvd en wat je dacht je van het idee dat HIJ misschien zélf had kunnen bedenken dat therapie misschien wel een leuke optie was, ipv dattie dat van mij moest horen? Wat dacht je van het feit dat hij NOOIT, maar dan ook NOOOOOIT zijn excuus heeft aangeboden hierover? Moet ik nog doorgaan of is mijn standpunt wel duidelijk?
Ik ga bekant letterlijk over mijn nek hier.... Ik voel me echt verschrikkelijk. Ik heb het gevoel dat ik ook hier moet verdedigen wat er met me gebeurd is en dat benadrukt wordt hoe belangrijk het wel niet is om het belang van anderen voor te laten gaan
Ik wil niemand persoonlijk aanvallen hiermee, dus als ik dat nu wel heb gedaan sorry.
En moonah:
prrrrrrrrr
Ik vind het erg lullig dat sommige mensen jou hierop gaan aanvallen, terwijl je het er al moeilijk genoeg mee hebt, en terwijl jij helemaal niets fout gedaan hebt...
Onthou in elk geval dat er ook heel veel mensen (including me) zijn die wel meeleven
Meer weet ik ff niet te zeggen... sterkte klinkt zo afgezaagd.
Maar ik werd ff helemaal gek net
Minir_rulez en DE: jullie zijn schatten
prrrrrrr
Heel veel sterkte en succes iig. Ik krijg het idee dat je heel sterk bent in hoe je ermee omgaat.
Ga zo door meisje . .