Okee, mijn volledige review na 2x beluisteren:
Music Again:
Knipoog naar de jaren '70 en '80. Rocksound van de jaren 70' met de electro geluiden uit de jaren 80'. Ik moet wel toegeven dat het falsetto stukje teveel op Mika lijkt, en dat de refreinen sprekend Queen zijn. Al met al een leuke opener voor het album, maar dit nummer vind ik iets te speels voor iemand als Adam. En ja, ik weet dat het nummer geschreven is door de zanger van The Darkness.
For Your Entertainment:
Terecht de eerste single van het album. Verreweg het meest commercieel en mainstream van alle nummers, en hiermee schrikken ze degenen die nog nooit van Adam hebben gehoord (nog) niet af. Ik moet toegeven dat de beat zeer aanstekelijk is, en dat Adam's stem wel past bij zo'n nummer. Productie van Dr. Luke is wel top.
Whataya Want From me:
Dit nummer vond ik eerst wel wat hebben. Maar na een paar keer luisteren merkte ik dat het nummer vrij weinig kracht heeft. In tegenstelling tot alle andere nummers vind ik het een erg simpele productie, hoewel het een goede tekst heeft, en Adam het erg goed zingt. Het refrein vind ik op een rare manier erg passen bij de theme van een Japanse anime.
Strut:
Beetje hetzelfde principe als FYE. Hoewel er in dit nummer meer afwisseling is. Verder vind ik dit nummer niet zo heel boeiend om eerlijk te zijn.
Soaked:
MUSE! Dit nummer begint met een hele mooie Middle-East achtige sfeer, maar daarna is het op en top Muse, met in plaats van Matt Bellamy Adam Lambert. Hele dromerige, theatricale zang, met wat klassieke invloeden. Het is duidelijk dat Adam fan is van Muse.
Sure Fire Winners:
Wauw. Ik zou zeggen, Daft Punk gaat de rock kant op? Wat mij betreft het meest vernieuwende nummer van het album. Refreinen zijn good ol' rock, maar de coupletten kan je het best beschrijven als 'robotic'. Synths, vocoders, volgens mij heeft de productie alles uit de kast gehaald. Wat mij betreft één van de beste nummers, mede dankzij Adam's zang.
A Loaded Smile:
Nummer met een ambient-feeling. Eén van de rustigere nummers van het album, maar dit nummer kabbelt maar een beetje verder op hetzelfde tempo. Bovendien vind ik de 'Wah Wah' solo halverwege een beetje lachwekkend.
If I Had You:
Een nummer wat je waarschijnlijk had gehoord in een discotheek 20 jaar geleden. Dit nummer zou het in clubs heel erg goed doen. Maar het nummer heeft uit zichzelf niet veel bijzonders.
Pick U Up:
Ik vind dit persoonlijk een vullertje voor het album. Nergens wordt het erg spannend, maar het wordt ook nergens saai. Lach op het einde, wtf?
Fever:
Ik beschouw Adam Lambert best wel als de mannelijke variant van Lady Gaga, dus het is dan ook niet verwonderlijk dat zij hem een eigen demo heeft gegeven. Maargoed, het nummer is typisch Gaga, strakke productie met een tekst die waarschijnlijk beter niet gehoord kunnen worden door jonge luisteraars. Minpuntje van het nummer is dat de karakteristieke stem van Adam een beetje geneutraliseerd wordt door het nummer.
Sleepwalker:
Ryan Tedder is de man. Als hij maar beseft dat hij soms beter nummers voor zichzelf kan houden, want Onerepublic's nieuwe album is een tegenvaller. Het nummer heeft de bekende Ryan Tedder-drumpatroon, en samen met de strijkers, piano en Adam's zang zorgt dit ervoor dat dit best wel een meesterwerkje is. Het hele nummer heeft een bepaalde duistere sfeer over zich heen (dankzij de sombere tekst ook natuurlijk), en dat is de kracht van het nummer. De gitaarsolo halverwege is een geniale zet geweest. Mijn favoriete nummer van het album.
Aftermath:
Heel erg rock, maar dat is ook alles. Rustige coupletten, explosieve refreinen. Dit nummer was misschien beter geweest voor een vrouwelijke rocker, want ik heb bij dit nummer het idee dat zijn stem niet helemaal tot zijn recht komt in dit nummer.
Broken Open:
Wat is dit? Radiohead meets Goldfrapp? Afsluiter van het album, en het nummer heeft een zweverige en dromerige sfeer over zich heen. De manier hoe Adam zingt en hoe het wordt begeleidt zorgt ervoor dat dit een vreemde eend in de bijt is op het album, maar het is wel een van de betere nummers. Management heeft er goed aan gedaan om dit als de afsluiter van het album te benoemen.
*Time For Miracles:
Na alle nummers gehoord te hebben, vraag ik me dan eigenlijk af wat dit nummer op het album doet(weliswaar als bonus track, maar toch). Dit heeft een hele simpele, maar mooie tekst, en Adam's zang(vooral in de coupletten) is ontroerend. Het bombastische gedeelte aan het eind is heel goed in elkaar gezet, met het strijkorkest en Adam's rock wails.
Als soundtrack van de film, prima. Als nummer op het album, minder geslaagd.
Conclusie:
Ik had vooraf geen verwachtingen opgesteld, aangezien het toch alleen maar tegen kan vallen als je teveel verwacht. Maar ik moet zeggen, voor een runner-up van American Idol, die maar 4 maanden de tijd had om een album te produceren, is dit een heel goed album. Sowieso qua productie is het top, maar blijkbaar heeft Adam zoveel vocale talent dat de producers elke richting met hem op kunnen gaan. Niet alle nummers zijn even sterk, maar dat is mijn mening. Maar voor een debuutalbum, is dit zeer geslaagd, en ik weet zeker dat er nog vele albums komen.
It's never over..
my kingdom for a kiss upon her shoulder..
It's never over..
all my riches for her smile when I slept so soft against her..