Het ervaringsverhaal van Louis: misbruikt door een priester

Indien u eveneens in een Brabants klooster door een priester seksueel bent misbruikt, hopen wij dat u ons ervan in kennis wilt stellen. Wij zullen uw bericht dan desgewenst naar Louis doorzenden zodat u contact met elkaar kunt hebben.

In 1937 ben ik geboren in een streng Rooms-katholiek gezin. Ik was het negende kind. Mijn moeder was 33 en mijn vader 37 jaar. Zoals in die jaren gebruikelijk, trachtten de Rooms-katholieke priesters - in de persoon van de pastoors - de oudste dochter uit het gezin als non te werven voor het klooster. Zo ook in ons gezin waar mijn zus als vierde kind doelwit was. Mijn moeder verzette zich fel hiertegen daar zij de hulp van mijn oudste zus zeer hard nodig had. Het viel kennelijk moeilijk te ontkennen dat mijn moeder groot gelijk had want dit feest ging niet door.

Anders verliep het met mij. Ook was het gebruikelijk dat zo mogelijk één van de jongste zoons werd benaderd om in het klooster te gaan. De oudste zoons kwamen hiervoor niet in aanmerking daar zij hard nodig waren om met werken het gezin materieel gezien overeind te houden. Op de lagere school werd ik via de godsdienstlessen voorbereid op het priesterschap. Allereerst werd mij gevraagd om misdienaar te worden. Voor mij alsmede mijn godvruchtige ouders uiteraard een grote eer. Het duurde dan ook niet lang voordat ik hiertoe werd opgeleid.

Na verloop van tijd en omdat ik goed kon studeren bezocht de pastoor mijn ouders. Mijn vader was niet thuis. Hij werkte in vierploegendienst. De pastoor werd door mijn moeder met trots en eerbied ontvangen. Zij wist op dat moment niet waar zij dit hoge bezoek aan te danken had. Al snel werd dit duidelijk want de pastoor viel met de deur in huis. Hij deelde mijn moeder mee dat hij wilde dat ik priester zou worden. Daar ik in het laatste trimester van de zesde klas zat, ter voorbereiding op de toenmalige HBS, stelde mijn moeder dat zij liever had dat ik eerst de HBS zou volgen en dan daarna, indien ik dat zou willen, alsnog naar het klooster kon gaan.

Dit ging de pastoor toch echt te ver waardoor hij mijn moeder dreigde met de mededeling dat zij dan een roeping in gevaar bracht. Met deze woorden was het pleit snel beslecht. Ik hoefde mijn trimester niet af te maken want met enkele weken reisde ik af naar het seminarie in Brabant.

Aanvankelijk ging mijn studie zeer goed. Zij het dat ik in het begin veel heimwee had. Na verloop van tijd kreeg ik het echter steeds moeilijker. Ik kwam in mijn pubertijdsperiode. Seksuele voorlichting had ik nooit gehad. Bovendien had ik een scrupuleus geweten. Wel had ik geleerd dat alles wat met seksualiteit te maken had, zondig was. Het was dan ook niet vreemd dat ik in mijn wekelijkse, verplichte biecht talloze zonden opbiechtte. Ik kon toch immers zondigen door gedachten, woorden en daden? Geleidelijk aan werd dit een obsessie en ging het zo ver dat ik maandenlang niet meer ter communie durfde te gaan. Terwijl de medestudenten en priesters ter communie gingen, zat ik op de derde rij alleen te wachten tot deze nachtmerrie voorbij was. Na een aantal maanden werd ik overspannen. Mijn studieresultaten liepen terug en werd ik ziek. Ik belandde op de ziekenzaal.

Nadat ik hersteld was moest ik bij pater overste komen die mij meedeelde dat ik beter naar huis kon gaan omdat de studie te zwaar voor mij was. Zo gebeurde. Vervolgens ben ik met avondstudies al zeer jong aan de slag gegaan. Ik werd een (work)aholic. Na bijna 40 jaar werken kreeg ik een zware burn-out. Ik werd gedegradeerd. Tot een paar maal toe, en ben na ruim 43 jaar werken gestopt. De accu was leeg. Ik was blij niet meer te hoeven werken. Ik was eraan toe om van het leven te gaan genieten. Materieel gezien was dit door mijn harde werken geen probleem. Ik snakte naar ontspanning.

Maar, het liep anders. Ik werd ziek. Ik kreeg steeds meer lichamelijke klachten. Pijn en verdriet werden deel van mijn dagelijkse leven. Ook mijn relatie met mijn vrouw werd met de week slechter. Vervolgens heb ik hulp gezocht. Dankzij twee liefdevolle hulpverleensters kwam al snel het echte probleem boven water.

In de zomer van 2004 ben ik teruggegaan naar het klooster. Daar is mij gebleken dat ik daar seksueel ben misbruikt. Ik heb daar een paar paters gesproken die mij vroegen wat ik daar kwam doen. Zij vroegen of ik mij nog namen herinnerde van studenten en paters uit die jaren. Ik noemde hen er enkelen van. Zij gedroegen zich plotseling vreemd en verwezen mij naar een kerkhofje in het park waar een pater begraven was waarvan ik de naam noemde. Vervolgens liepen zij snel weg. Ik ging naar het kerkhofje - waarvan ik nooit geweten heb dat dat daar al lag toen ik daar studeerde - en trof zo'n 120 graven aan van overleden paters. Ook stonden de namen van hen gegraveerd in prachtige marmeren zuilen.

Ik herkende verschillende namen doch vooral de naam van de priester die mij heeft misbruikt. Het was mijn biechtvader. Vervolgens ben ik naar de grot gelopen waar ik als kind veel tot Maria heb gebeden. De grot was vervallen en overwoekerd met onkruid. Het beeld van Maria stond er niet meer. Ik heb daar weer gebeden en ben vervolgens huilend weggelopen.

Louis

Met het publiceren van zijn ervaringsverhaal heeft Louis twee doelen voor ogen. Op de eerste plaats wil hij door plaatsing van zijn ervaringen m.b.t. seksueel misbruik door een priester graag in contact komen met een lotgenoot die in hetzelfde klooster als Louis werd misbruikt. Daarnaast wil Louis d.m.v. plaatsing van zijn verhaal enige steun bieden aan alle andere lotgenoten die de pijn en het verdriet ook jarenlang met zich mee moeten dragen, veelal zonder begrip en erkenning voor hetgeen hen werd aangedaan.

U kunt op dit ervaringsverhaal reageren door een e-mail te sturen naar: info@misbruikdoorhulpverleners.nl. Vermeld a.u.b. ‘reactie op het ervaringsverhaal van Louis’ als onderwerp in uw e-mail.

http://www.misbruikdoorhu(...)aallouismaart06.html