(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 14

Wil hier nog aan toevoegen dat ik inderdaad niet alle gevallen op FOK op zwaarte kan inschatten. Maar daarom zei ik ook sommige mensen lopen wel heel snel naar de staat. Zitten de hele dag te fokken terwijl ze ook aandacht en liefde en werk voor de kids kunnen doen!

NOGMAALS ERG RESPECTVOL DE OPMERKINGEN DIE GEPLAATST ZIJN.

GA ZO DOOR MET ZIJN ALLEN EN GEEF VOORAL FOK VEEL AANDACHT EN ACH JA DIE KIDS ZITTEN TOCH DE HELE DAG IN OPVANG, LEKKER RUSTIG!

Jannen ik denk juist dat Lois, Mwana, Smoophy en alle andere de waarheid weergeven en dat jij het nog niet echt wil accepteren dat jou zoontje niet aan al je verwachtingen kan voldoen. Ze zeggen ook wel dat het niet mag bv behang kleuren maar het komt niet aan. Ook niet al zouden ze het 100 keer herhalen en als jij er dan voor kiest om dat met 10 tikken eruit te meppen prima, maar ik denk dat je op de lange termijn er net zo instaat als bovenstaande dames van wie bekend is dat ze alles zo goed mogelijk doen met hun kinderen en er alles voor opgeven of overnemen als dat zou kunnen en bij hun staat niet het eigen belang bovenaan maar juist onderop en daar ligt het verschil. Zij zijn blij als ze een keer iets uit zichzelf doen en teren daarop en teren niet op de dingen die al vijf jaar niet goed gaan. Ze blijven niet hangen in het negatieve maar zien juist het positieve.

Toevoeging:

jij wilt respect maar als je zelf ook zonder respect praat dan kan je het ook moeilijk terug verwachten denk ik zo.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 10:44 schreef jannen het volgende:
Excuses omdat ik mijn mening geef, tja... weet niet het is mijn mening nog steeds dat er gevallen zijn die erg snel handje ophouden. Geldt natuurlijk niet voor iedereen. Maar vindt echt dat je sommige dingen eerst eens moet proberen...

Maar voor degene die zich aangevallen voelden excuus

Je mag hier blijkbaar alleen dingen posten die iedereen als muziek in de oren klinkt, jammer!

@GB Lieve Tante, de 2 kids boffen maar!

Zou willen dat mijn (schoon)familie ook zo begripvol was. Maar moet ook zeggen dat op de muren tekenen ondankts dat Daan autistisch is door wij (zijn ouders) absoluut niet geaccepteerd word! Ondankt dat ze er niet altijd wat aan kunnen doen wil niet zeggen dat alles maar ongestraft mag! Tja want waar eindigd het dan, keuren je deuken in auto's kapotte ramen etc dan ook goed van tja ze kunnen er niks aan doen en och als ze e dan niet zijn heb ik iets waardoor ik aan ze denk. Gaat denk ik de verkeerde kant uit, corrigeren en blijven corrigeren denk ik. Ik zou als moeder me kapot schamen als mijn kind zulke dingen doet!

oh maar ze hebben toen ook zeker wel straf gekregen hoor, en wij zorgen er nu gewoon voor dat als ze komen alle pennen/potloden/stiften of ander mogelijk tekengerei veilig achter slot en grendel zit

quote:

Op donderdag 12 november 2009 10:44 schreef jannen het volgende:
Excuses omdat ik mijn mening geef, tja... weet niet het is mijn mening nog steeds dat er gevallen zijn die erg snel handje ophouden. Geldt natuurlijk niet voor iedereen. Maar vindt echt dat je sommige dingen eerst eens moet proberen...

Jij koppelt dat aan liefde en weet ik wat meer. Gister gaf je als vanzelfsprekend aan wel van de kinderbijslag gebruik te maken. Ik vind dat raar, dat is toch net zo goed 'je handje ophouden' volgens je eigen criteria. Ik denk dat het zou lonen als je je eens zou verdiepen in andermans kinderen i.p.v. je oordeel te geven, gebaseerd op je eigen 'lichte' geval.

Ik zou bijna zeggen: leen er eens een dagje één, maar dat zou zielig zijn voor de kinderen, dus doe maar niet... ik herhaal nog maar eens, autisme is géén kwestie van opvoeding. Dat wil niet zeggen dat je een kind maar niet meer op hoeft te voeden omdat het een 'stempeltje' heeft, die suggestie lijk jij te doen en er is niemand die dat beweert. Het is alleen zo dat je autisme niet 'geneest' met opvoeding.

Was het maar waar dat het daarmee te genezen was

Zo, nadat ik deze weekn og steeds niets gehoord had van Centrum Autisme heb ik er een telefoontje aan gewaagd..hebben ze heel de aanvraag niet binnen
Straks de huisarts dus aar bellen om te vragen of hij opnieuw wil faxen. Jeuj

tsjonge tf, stom zeg!

quote:

Op donderdag 12 november 2009 13:12 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Zo, nadat ik deze weekn og steeds niets gehoord had van Centrum Autisme heb ik er een telefoontje aan gewaagd..hebben ze heel de aanvraag niet binnen
Straks de huisarts dus aar bellen om te vragen of hij opnieuw wil faxen. Jeuj

balen!

Whahaha 1862 !

quote:

Op donderdag 12 november 2009 13:43 schreef YPPY het volgende:
Goed dat je gebeld hebt TF. Het kan ook zijn dat een aanvraag wel binnen is, maar niet op de goede plek. Had ik een tijdje terug. Drie keer iets verstuurd, bleek dat er een tiepmiep de geboortedatum verkeerd had ingetikt (ja, er zal echt iemand komen uit 1862 ) die een aanvraag wil doen.

Dan zou je toch juist verwachten dat ze een beetje haast maken

Jeetje balen TF.
_{En wat een domme tieppmiep.}

Smoopy, super dat het nu geregeld is!
TF, goed dat je gebeld hebt! Hopelijk nu wel meteen naar de juiste persoon dat je goed geholpen kunt worden.
Yppy OMG hoe verzinnen ze het!
Lois, is de post al geweest?

En omdat ik nu toch weer meer de gedragingen van een kindje herken in jullie verhalen de vraag: vanaf welke leeftijd is autisme officieel te diagnoseren? Al vanaf baby-tijd het vermoeden gehad. Huilde constant, maar in de box of bed was ze rustig. Op peuterleeftijd lijkt het te veranderen. Ze maakt wel contact, maar is angstig tot teruggetrokken in grote groepen. Houdt de handen voor de oren bij heftige geluiden (van huilen baby tot een dichtslaande deur). Heeft een slechte grove motoriek. Toont moeilijk genegenheid, maar bij echt bekende wel. Heeft grote behoefte aan vaste structuur bij verandering is ze onrustig en terruggetrokken.^{Ik wil niet dat ze autistisch is, maar als ik de ouders kan helpen om hun kind verder te helpen dan doe ik dit.}

Officieel is het 5-6 jaar dacht ik Chaca, ligt ook een beetje aan de gradatie denk ik. Bij Eva was het vroeg duidelijk maar ik weet weer andere PDD-NOS kindjes waar het nog steeds vaag is (8 jaar).

TF wat goed dat je gebeld hebt trouwens, want anders wacht je dus mooi voor niks

Post is geweest

Ik dacht, dat dit topic ineens een kant opging, die ik niet leuk zou vinden. Maar de rust, is weer, een beetje terug. Jannen, ik hoop dat je hier wat leert over autisme. En voor je kind, hoop ik stiekem, dat je een relkloon bent. Sorry, maar ik vind je, meningen echt Middeleeuws.

Je moet juist alle kansen grijpen nu je weet dat je kind, autistisch is. Alle hulp is welkom, mits het past bij het kind.
En vergeet ze niet te vertellen, dat ze autisme hebben, voor die kinderen die het snappen dan. Ik hoorde het pas toen ik volwassen (18 jaar) was. Terwijl ze het al zo lang wisten. Pas toen ik 18 werd, werd ik minder wereldvreemd, en snapte ik iets meer van mensen. Met vlagen ben ik weer dat, kind dat zo (té) makkelijk is, maar ook zo ''bizar''.

En over de toekomst: wees realistisch.
IEDER kind heeft het (emotionele) RECHT om tussen gelijken te zijn. Als je al anders bent door je autisme, in de kern anders, dan is een speciaal onderwijs, met GELIJKEN helemaal niet, zo verkeerd.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 14:08 schreef Oxymoron het volgende:


En over de toekomst: wees realistisch.
IEDER kind heeft het (emotionele) RECHT om tussen gelijken te zijn. Als je al anders bent door je autisme, in de kern anders, dan is een speciaal onderwijs, met GELIJKEN helemaal niet, zo verkeerd.

Mooi gezegd Oxy en heel erg waar
Ik had vandaag gesprek op de school van Eva. Ik was te vroeg dus moest in de gang even wachten. In de tussentijd ben ik 4 keer geknuffeld door wildvreemde kindjes en ben ik blijkbaar een soort ubermama want ik werd steeds begroet met "daaahaaag mama!"

Ach Lois wat lief!
Nou, huisarts is gebeld en het hele zaakje gaat (weer) met de fax. Als ik volgende week vrijdag niets gehoord heb ga ik weer aan de bel trekken. Even geen dingen op z`n beloop laten nu

quote:

Op donderdag 12 november 2009 14:10 schreef Lois het volgende:

[..]

Mooi gezegd Oxy en heel erg waar
Ik had vandaag gesprek op de school van Eva. Ik was te vroeg dus moest in de gang even wachten. In de tussentijd ben ik 4 keer geknuffeld door wildvreemde kindjes en ben ik blijkbaar een soort ubermama want ik werd steeds begroet met "daaahaaag mama!"

Is toch lief.....

Vanmiddag Gawain opgehaald van Tesinkweide. Komt er een jochie vol trots zijn verzameling haarknipjes laten zien. Geweldig. Ook even geflipt. Die zot van een chauffeur van ons wil dat we om 10 over 8 klaar staan als in kindjes in de kleertjes, tasjes klaar en schoentjes aan.

Ja zo zitten we idd al vanaf 8 uur. Alleen in die 10 minuten krijgen ze het altijd voor elkaar om van alles in elkaars tas te doen wat er weer uit moet. Ach geeft niet.

Vervolgens moeten we van de eerste verdieping via de trap met twee kindjes op de billen (ga nou eens zitten op de billen Gawain toe nou voor mama alsjeblieft ga nou zitten), zijn we halverwege gaat de bel al want muts is ongeduldig Dan moeten ze allebei nog de jas aan. Kjell wil je alsjeblieft even je eigen jas pakken, nee niet die van mama maar je eigen, ja die ja, en nu muts op en armen in de mouwen. Nee niet je linkerarm in je rechtermouw da's verkeerd. Gawain loop niet aan me te trekken ga nou ook je jas pakken, nee niet je regenjas, je rode jas. Ja die ja. Ok allemaal jassen aan? Gawain waarom zijn je schoenen nou weer uit...... Goed schoenen weer aan. Kjell niet weer naar boven gaan kom maar rits dicht doen.

Zucht ende diep ademhalen want ondertussen is de bel al wel drie keer gegaan.

Staat muts dus bij die deur te zuchten pakt allebei de jongens bij de hand en neemt ze mee naar de bus Hallo het is maar 5 meter dat kunnen ze ook wel alleen. Dan moet ze ze jongen voor jongen in de bus tillen Hoezo ik heb ze toch wel benen meegegeven tijdens de zwangerschap.

Zucht en nu krijg ik weer op m'n flikker dat ik niet op tijd klaar sta met die twee. Tsjonge zeg werd ik weer even pissig. Hallooooo aarde mama nies aan mars muts chauffeur ik heb er wel twee he.....

En nu is het tijd voor

Dankje Lois. Ik ga het in elk geval in de gaten houden... Jij ubermama

Oxy, goed gezegd!

TF, nogmaals succes.

Ohhh, Nieslief het bloed onder je nagels. Maar helpt het misschien een heel klein beetje als ik je vertel dat mijn terror-peuter-puber (die van tijd tot tijd in mijn dochter woont) ook zo kan zijn. Nu zal het bij jou de gang van zaken zijn, maar de herkenning van het gevoel is er wel. En hier is het dan geen dagelijkse gang van zaken, maar momenteel wel te vaak voor mijn geduld. Gelukkig heb ik dan niet zo'n %&*^%*-busmuts die dat niet kan begrijpen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 37% gewijzigd door chacama op 12-11-2009 14:40:44 ]

quote:

Op donderdag 12 november 2009 11:08 schreef Books het volgende:
Jannen ik denk juist dat Lois, Mwana, Smoophy en alle andere de waarheid weergeven en dat jij het nog niet echt wil accepteren dat jou zoontje niet aan al je verwachtingen kan voldoen. Ze zeggen ook wel dat het niet mag bv behang kleuren maar het komt niet aan. Ook niet al zouden ze het 100 keer herhalen en als jij er dan voor kiest om dat met 10 tikken eruit te meppen prima, maar ik denk dat je op de lange termijn er net zo instaat als bovenstaande dames van wie bekend is dat ze alles zo goed mogelijk doen met hun kinderen en er alles voor opgeven of overnemen als dat zou kunnen en bij hun staat niet het eigen belang bovenaan maar juist onderop en daar ligt het verschil. Zij zijn blij als ze een keer iets uit zichzelf doen en teren daarop en teren niet op de dingen die al vijf jaar niet goed gaan. Ze blijven niet hangen in het negatieve maar zien juist het positieve.

Toevoeging:

jij wilt respect maar als je zelf ook zonder respect praat dan kan je het ook moeilijk terug verwachten denk ik zo.

Heel mooi gezegt. Zo denk ik er exact over.,
Jannen Ik denk dat je waarschijnlijk de diagnose vermoedelijk stoornis in het ASS Spectrum hebt gekregen. Dit was hier de eerste stempel de officieele kwam pas bij 9 jaar.
Toen wij de eerste diagnose hadden gekregen zaten wij ook heel erg in ontkenning. Negeerden de ASS trekken en benadrukten de gewone kenmerken. Hij was nog erg jong en als je hem niet goed kende, dan zou je zeggen niets aan het handje/valt wel mee.
Tevens was er inwendig een groot verdriet en woede. Het kan niet anders dan dat jij dit waarschijnlijk ook voelt. Misschien dat berichten die je hier leest gewoon erg confronterend zijn. Je bent er denk ik nog niet aan toe. Probeer eerst dat stukje rouwverwerking te doen en er rust in te vinden. Je woede op ons projecteren heeft niemand wat aan. Wij hebben dit niet veroorzaakt.

En even over dat stukje van de kinderen in de opvang gooien.
Ik heb zelf m'n baan opgezegd en ben flink onder mijn nivo gaan werken, zodat ik er voor m'n zoon was en juist niet naar de opvang hoefde. Eigenlijk heb ik mijn hele leven voor hem opzij geschoven.

Bah Ik word hier altijd zo verdrietig. Ik lurkte soms wel eens mee, maar vind het eigenlijk zo confronterend en herkenbaar allemaal. Nu m'n zoon iets ouder is, is er hier meer ademruimte gekomen. Die rust geniet ik zo van. Echt ik hoop dat dit voor jullie ook mag komen.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 15:05 schreef Urla het volgende:

[..]

Heel mooi gezegt. Zo denk ik er exact over.,
Jannen Ik denk dat je waarschijnlijk de diagnose vermoedelijk stoornis in het ASS Spectrum hebt gekregen. Dit was hier de eerste stempel de officieele kwam pas bij 9 jaar.
Toen wij de eerste diagnose hadden gekregen zaten wij ook heel erg in ontkenning. Negeerden de ASS trekken en benadrukten de gewone kenmerken. Hij was nog erg jong en als je hem niet goed kende, dan zou je zeggen niets aan het handje/valt wel mee.
Tevens was er inwendig een groot verdriet en woede. Het kan niet anders dan dat jij dit waarschijnlijk ook voelt. Misschien dat berichten die je hier leest gewoon erg confronterend zijn. Je bent er denk ik nog niet aan toe. Probeer eerst dat stukje rouwverwerking te doen en er rust in te vinden. Je woede op ons projecteren heeft niemand wat aan. Wij hebben dit niet veroorzaakt.

En even over dat stukje van de kinderen in de opvang gooien.
Ik heb zelf m'n baan opgezegd en ben flink onder mijn nivo gaan werken, zodat ik er voor m'n zoon was en juist niet naar de opvang hoefde. Eigenlijk heb ik mijn hele leven voor hem opzij geschoven.

Bah Ik word hier altijd zo verdrietig. Ik lurkte soms wel eens mee, maar vind het eigenlijk zo confronterend en herkenbaar allemaal. Nu m'n zoon iets ouder is, is er hier meer ademruimte gekomen. Die rust geniet ik zo van. Echt ik hoop dat dit voor jullie ook mag komen.

Toen wij de diagnose kregen, (Ze zijn nu 4 dus het is een voorlopige diagnose.) hadden we allebei zoiets van hehe het beestje heeft een naam. We kunnen nu aan al die rare dingen die ze doen een labeltje plakken wat ervoor zorgt dat wij zelf relaxter omgaan met hun rare dingen die ze doen (zoals tekenen op behang of 'niet luisteren' wat nu bij ons niet kunnen luisteren is) wat ervoor zorgt dat we niet meer zo vaak de agent uithangen maar eerder afleiden en geduldig blijven herhalen.

Ook ik heb de keuze gemaakt om financieel in te leveren en zo min mogelijk oppas te hebben. Eigenlijk alleen 's avonds tussen na het eten en voor het naar bed gaan. Maar ik ben thuis als ze thuis komen, ik ben er bij het eten, mijn man is er bij het naar bed gaan. Structuur zit er goed in hier. En we hebben een fantastische oppas, die heel natuurlijk met de jongens omgaat.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 15:20 schreef nieslief het volgende:

[..]

Toen wij de diagnose kregen, (Ze zijn nu 4 dus het is een voorlopige diagnose.) hadden we allebei zoiets van hehe het beestje heeft een naam. We kunnen nu aan al die rare dingen die ze doen een labeltje plakken wat ervoor zorgt dat wij zelf relaxter omgaan met hun rare dingen die ze doen (zoals tekenen op behang of 'niet luisteren' wat nu bij ons niet kunnen luisteren is) wat ervoor zorgt dat we niet meer zo vaak de agent uithangen maar eerder afleiden en geduldig blijven herhalen.

De puzzelstukjes vielen hier ook wel in elkaar, maar eigenlijk kwamen we daar niet voor bij Jeugdzorg.
Ik was erg jong moeder en onzeker. Van buitenstaanders kreeg ik steeds te horen dat het aan mij lag. Met de jaren had ik er ook wel een aparte opvoedtechniek aan over gehouden, maargoed dat was het enige wat werkte.
Dus toen we bij jeugdzorg zaten dacht ik eigenlijk te horen te krijgen dat het aan mij lag. Op het moment dat mij de diagnose verteld werd was dat echt een klap in het gezicht... Lag het toch maar aan mij.
Mijn kereltje zou hier ook nooit meer beter van worden en de moeilijkheden waar we al tegenop moesten boksen zou hij zijn hele leven houden.
Echt de meest overweldigende emoties had ik hierbij.
Daarna werd ik gewoon weer leuk buitengezet onder het mom van je bent goed bezig ga zo door en veel hulp had ik eigenlijk niet gehad.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 11:00 schreef jannen het volgende:
Wil hier nog aan toevoegen dat ik inderdaad niet alle gevallen op FOK op zwaarte kan inschatten. Maar daarom zei ik ook sommige mensen lopen wel heel snel naar de staat. Zitten de hele dag te fokken terwijl ze ook aandacht en liefde en werk voor de kids kunnen doen!

Dus als jij hier post komen jouw kinderen ook aandacht en liefde tekort?

quote:

NOGMAALS ERG RESPECTVOL DE OPMERKINGEN DIE GEPLAATST ZIJN.

GA ZO DOOR MET ZIJN ALLEN EN GEEF VOORAL FOK VEEL AANDACHT EN ACH JA DIE KIDS ZITTEN TOCH DE HELE DAG IN OPVANG, LEKKER RUSTIG!

Schreeuw jij altijd zo, joh?
In de ene post moeten mensen maar meer gaan werken als ze van hun kinderen houden, en nu zeg je weer dat de kinderen niet in de opvang mogen.

Ik raad je aan eerst eens na te denken voordat je je onderbuik loslaat en in het wilde weg mensen die keihard werken voor hun kind (in- en buitenshuis) zo schoffeert.
Het is je diverse keren duidelijk gemaakt dat je met je ongenuanceerde post mensen tot op het bot hebt gekwetst, maar een excuus kan er niet vanaf, en dan durf jij het over respect te hebben...

@Oxy, ik zal er over ophouden nu, dit hoort een topic te zijn waar mensen zich veilig voelen om hun hart te luchten, maar dit moest ik nog wel even kwijt.

Voor de wachtenden onder ons: heel veel geduld en sterkte. De stroperigheid van instanties, we zouden er inmiddels een boek over kunnen schrijven.