OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Alweer even geleden ben ik tante geworden. Hoewel ik had verwacht dat ik het helemaal geweldig zou vinden blijkt niets minder waar. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk als we op bezoek gaan en hoop elke keer weer dat de baby niet bij mij op schoot gezet wordt. 
Iedereen om me heen is zo leuk met kinderen, maar ik klap helemaal dicht. Er komen geen leuke, lieve zinnetjes uit m'n mond. Ik hups die kleine niet heen en weer op m'n schoot, ik doe geen kiekeboe spelletjes. De baby staart mij aan en ik staar net zo met grote ogen terug. Ik voel me echt een enorme kluns.
De vader van m'n vriend vroeg laatst of ik het ook wel zag zitten, zo'n kleine. Ik flapte er gelijk uit: 'alsjeblieft niet!'
Nu had ik altijd wel een kinderwens, voor ooit, later, maar nu vraag ik me toch af of het dan wel goed komt. Hopelijk is het heel anders als het je eigen kind is. Ik weet ook niet of het nou aan de baby ligt dat ik me ongemakkelijk voel of aan de mensen eromheen, de ouders, grootouders, die ook zitten te kijken hoe je reageert op de baby. Zijn er mensen die hetzelfde gehad hebben hier? Dat het heel ongemakkelijk voelde bij andermans kind, terwijl het later met een eigen kindje wel goed is gekomen?
Iedereen om me heen is zo leuk met kinderen, maar ik klap helemaal dicht. Er komen geen leuke, lieve zinnetjes uit m'n mond. Ik hups die kleine niet heen en weer op m'n schoot, ik doe geen kiekeboe spelletjes. De baby staart mij aan en ik staar net zo met grote ogen terug. Ik voel me echt een enorme kluns. De vader van m'n vriend vroeg laatst of ik het ook wel zag zitten, zo'n kleine. Ik flapte er gelijk uit: 'alsjeblieft niet!'
Nu had ik altijd wel een kinderwens, voor ooit, later, maar nu vraag ik me toch af of het dan wel goed komt. Hopelijk is het heel anders als het je eigen kind is. Ik weet ook niet of het nou aan de baby ligt dat ik me ongemakkelijk voel of aan de mensen eromheen, de ouders, grootouders, die ook zitten te kijken hoe je reageert op de baby. Zijn er mensen die hetzelfde gehad hebben hier? Dat het heel ongemakkelijk voelde bij andermans kind, terwijl het later met een eigen kindje wel goed is gekomen?
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Je hóeft dat kind toch niet leuk te vinden?
Ook als je later een kinderwens zou hebben, wil dat niet zeggen dat je andermans kinderen wél leuk vindt.
Ook als je later een kinderwens zou hebben, wil dat niet zeggen dat je andermans kinderen wél leuk vindt.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Geen idee, ik heb ook niets met baby's, ik hoef er zelf dan ook geen.
Afgelopen anderhalf jaar zijn er wel zes baby's in mijn omgeving geboren en ik hou ze allemaal wel even vast enzo, maar het koetsjiekoetsjie is ook niet echt aan mij besteed.
Afgelopen anderhalf jaar zijn er wel zes baby's in mijn omgeving geboren en ik hou ze allemaal wel even vast enzo, maar het koetsjiekoetsjie is ook niet echt aan mij besteed.
Ja, die met de ballen in de bek.
soempie , je bent toch nog erg jong? je hoofd staat er helemaal niet naar.
vroegah had ik ook echt niet veel met kinderen, het was maar eng, klein en breekbaar. en op een gegeven moment krijg je een vriend / man waarmee je dan wel later "als je groot bent" kinderen wilt.
Wanneer dat is, merk je vanzelf.
Als je tot die tijd niet warm of koud wordt van andere babies, so be it! Is niet raar.
Al denk ik wel dat je op een gegeven moment wel warm wordt van pasgeboren fruttelbabies. dan is het bijna "later als je groot bent". Of je krijgt het nooit, maar dat wil niet zeggen dat je dat niet bij je eventuele eigen kind zal hebben.
vroegah had ik ook echt niet veel met kinderen, het was maar eng, klein en breekbaar. en op een gegeven moment krijg je een vriend / man waarmee je dan wel later "als je groot bent" kinderen wilt.
Wanneer dat is, merk je vanzelf.
Als je tot die tijd niet warm of koud wordt van andere babies, so be it! Is niet raar.
Al denk ik wel dat je op een gegeven moment wel warm wordt van pasgeboren fruttelbabies. dan is het bijna "later als je groot bent". Of je krijgt het nooit, maar dat wil niet zeggen dat je dat niet bij je eventuele eigen kind zal hebben.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Dit! Je OP klinkt precies als mij een aantal jaar geleden, en idd, met je eigen kind is het 1000 % andersquote:Op maandag 19 oktober 2009 15:04 schreef Five_Horizons het volgende:
Je hóeft dat kind toch niet leuk te vinden?
Ook als je later een kinderwens zou hebben, wil dat niet zeggen dat je andermans kinderen wél leuk vindt.
. Komt goed 
.Ik vind nu 9 van de 10 keer andermans baby nog stinken en niet leuk
. Disclaimer Alle OUD kinderen uitgezonderd he!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Het kan ook gewoon zo zijn dat je later geen kinderwens krijgt. Misschien is dat eruit geflapte 'alsjeblieft niet' wel gewoon hoe je erover denkt.
Kan best zijn hoor, dat je later wel een kinderwens krijgt. Kan ook zomaar niet gebeuren. Bij mij is die wens nooit gekomen in ieder geval.
Kinderen zijn niet zaligmakend.
Kan best zijn hoor, dat je later wel een kinderwens krijgt. Kan ook zomaar niet gebeuren. Bij mij is die wens nooit gekomen in ieder geval.
Kinderen zijn niet zaligmakend.
Ik herken dit wel hoor Ik vond andermans kinderen altijd zo eng. Ik straalde dat ook uit kennelijk want ik werd zelden gevraagd als oppas.
Ik wilde geen kinderen en een man hoefde ook niet, liever een kennel vol honden.
Nog steeds heb ik niet zoveel met andermans kinderen al ben ik er wel een stuk makkelijker in geworden. Mag ook wel... inmiddels ben ik voor de zesde keer zwanger
Maar goed, het kan inderdaad zijn dat je geen kinderwens krijgt. En zelfs dan zegt het weinig, mijn kinderwens kwam pas nadat ik mijn eerste kind al had gebaard.
Ik vond andermans kinderen altijd zo eng. Ik straalde dat ook uit kennelijk want ik werd zelden gevraagd als oppas.Ik wilde geen kinderen en een man hoefde ook niet, liever een kennel vol honden.
Nog steeds heb ik niet zoveel met andermans kinderen al ben ik er wel een stuk makkelijker in geworden. Mag ook wel... inmiddels ben ik voor de zesde keer zwanger
Maar goed, het kan inderdaad zijn dat je geen kinderwens krijgt. En zelfs dan zegt het weinig, mijn kinderwens kwam pas nadat ik mijn eerste kind al had gebaard.
Het scheelt erg of je ermee opgegroeid bent, of je daar in 1 keer 'weg' mee bent, met een kind. Soemp is veel tactvoller en gevoeliger met andere mensen dan ik en volgens mij ook met kleine kinderen, maar tegelijkertijd heel passief en voorzichtig, en zo'n klein kind neemt weinig initiatief als het bij een vreemde word gezet. Dat 'moet' jij dus doen. Dat kan heel confronterend overkomen als dat van je verwacht word terwijl de familie op je vingers zit te kijken.
Ook bij nieuwe ouders zie je dat ze in het begin voorzichtig zijn en soms bang, met oppakken, als ze huilen, etc. Daar wen je vanzelf aan en je volgt je instinct. Zeker als het je eigen kind is, doe je sowieso alles samen, het beestje is immers afhankelijk van jou
Ik ben opgegroeid als eerste en oudste kind van niet alleen het gezin, maar ook de 'lichting' binnen de hele familie, ik heb er dus een dozijn of wat in mijn handen gehad. Ik ben er niet bang meer van en voor mij is het niet anders dan dat ik één van onze katten op schoot neem.
Het vervelende 'voordeel' dat ik heb, is dat ondanks dat Soempie 'kinder-opvoedkunde leert', ik degene ben die al weet hoe je luiers vervangt en flesjes maakt
Ook bij nieuwe ouders zie je dat ze in het begin voorzichtig zijn en soms bang, met oppakken, als ze huilen, etc. Daar wen je vanzelf aan en je volgt je instinct. Zeker als het je eigen kind is, doe je sowieso alles samen, het beestje is immers afhankelijk van jou
Ik ben opgegroeid als eerste en oudste kind van niet alleen het gezin, maar ook de 'lichting' binnen de hele familie, ik heb er dus een dozijn of wat in mijn handen gehad. Ik ben er niet bang meer van en voor mij is het niet anders dan dat ik één van onze katten op schoot neem.
Het vervelende 'voordeel' dat ik heb, is dat ondanks dat Soempie 'kinder-opvoedkunde leert', ik degene ben die al weet hoe je luiers vervangt en flesjes maakt
26 jaar? Niet zo heel erg jong meer dusquote:Op maandag 19 oktober 2009 15:12 schreef DaviniaHR het volgende:
soempie , [b]je bent toch nog erg jong[b]? je hoofd staat er helemaal niet naar.
....Maar ik zou me niet al teveel zorgen maken hoor, als je werkelijk een serieuze kinderwens hebt en je krijgt jouw eigenste frummel in handen komt alles goed.
Bij een kind van een ander weet je alle ogen op je gericht, en speelt het gevoel 'doe ik het wel goed' op de achtergrond mee. Bij je eigen kind ligt dat uiteraard anders!
Ik ben zelf oom en vind het prachtig, hoewel ik ook niet echt goed met de kleine van m'n broer kan omgaan. Als je druk van familieleden voelt, is het misschien eens een idee om een keer in je eentje op het kind op te passen? Misschien dat je er dan ook anders mee omgaat en dat je een beter beeld krijgt?
Allereerst bedankt voor de reacties tot nu toe. De baby is zeker wel heel leuk. Ik heb ook echt wel die kriebelreactie als ik anderen met hem zie, m'n vriend bijvoorbeeld die dan met hem speelt. 
Alleen als ik hem dan zelf op schoot krijg weet ik niet hoe snel ik hem weer terug moet geven (zo snel mogelijk, zonder dat het onbeleefd is ). Dit is niet omdat ik de baby niet leuk vind en niet koetsiekoe zou willen, maar omdat het er gewoon niet uitkomt bij me.
En ik heb zeker wel een kinderwens, alleen sinds ik dus tante ben zijn er wel twijfels over of ik dan wel leuk en goed met mijn kindje om kan gaan. De kriebels in m'n buik zijn ook een stuk minder sinds ik gezien heb hoe ik reageer op m'n neefje. Ik wil nog steeds heel graag eigen kinderen, maar hoop dan wel dat het toch anders zal voelen. Davinia, ik ben 26 en heb inderdaad nog alle tijd.
Alleen als ik hem dan zelf op schoot krijg weet ik niet hoe snel ik hem weer terug moet geven (zo snel mogelijk, zonder dat het onbeleefd is ). Dit is niet omdat ik de baby niet leuk vind en niet koetsiekoe zou willen, maar omdat het er gewoon niet uitkomt bij me. En ik heb zeker wel een kinderwens, alleen sinds ik dus tante ben zijn er wel twijfels over of ik dan wel leuk en goed met mijn kindje om kan gaan. De kriebels in m'n buik zijn ook een stuk minder sinds ik gezien heb hoe ik reageer op m'n neefje. Ik wil nog steeds heel graag eigen kinderen, maar hoop dan wel dat het toch anders zal voelen. Davinia, ik ben 26 en heb inderdaad nog alle tijd.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Oh, ik dacht dat je jonger was (maar dat is wrs de rest van de mensen in de AKQ SC van een paar jaar geleden die toen eindexamen deden )
ik ben trouwens 27 en zwanger van de 2e
weet je wat het ook is, een zwangerschap duurt negen maanden. een hele tijd om aan het idee te wennen. vroeger vond ik andermans babies ook ontzettend eng en klein. tot ik mn eigen baby had. dat was ook eng, maar je zit continue met je neus bovenop dat kind, en dan went het gauw genoeg. het oppakken en hanteren van het kind iig.
je bent iig niet de enige. wellicht geeft dat ook wat rust
)ik ben trouwens 27 en zwanger van de 2e
weet je wat het ook is, een zwangerschap duurt negen maanden. een hele tijd om aan het idee te wennen. vroeger vond ik andermans babies ook ontzettend eng en klein. tot ik mn eigen baby had. dat was ook eng, maar je zit continue met je neus bovenop dat kind, en dan went het gauw genoeg. het oppakken en hanteren van het kind iig.
je bent iig niet de enige. wellicht geeft dat ook wat rust
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Toen mijn eerste neefjes net geboren waren, kon ik ook niet veel meer dan naar ze kijken en denken, goh ze zijn lief, maar verder... Nuz e wat ouder worden, en ik ook, heb ik veel meer geleerd over hoe je met kleine kinderen om moet gaan. Puur omdat ik dat eerder nooit had gedaan, en langzaamaan werd ik steeds leuker met kinderen, zeg maar. Of beter in elk geval, en nu zijn ze dol op me (zo een heerlijk compliment om ze naar je toe te zien hollen als je aankomt).
Je leert dus ook een soort met kinderen omgaan, heb ik gemerkt. En dan nog, het zijn de kinderen van mijn neven (ik noem ze altijd mijn neefjes maar het zijn feitelijk dus mijn achterneefjes, maar dat klinkt zo ongezellig) en ik zie ze niet erg vaak, en moet elke keer weer even wennen en leren in welke fase zij nu zitten, en me daaraan aanpassen (toon waarop je praat, de vragen die je stelt etc.). Bij ouders gaat dat geleidelijk, en bij niet eigen kinderen met grotere sprongen.
Ik denk dus dat je best zult groeien in je rol als tante, en dan wellicht op een gegeven moemnt ook zo een plaatje voor jezelf ziet. Of niet, kan evengoed. En als die wens er gewoon niet is, is dat ook niet erg.
Je leert dus ook een soort met kinderen omgaan, heb ik gemerkt. En dan nog, het zijn de kinderen van mijn neven (ik noem ze altijd mijn neefjes maar het zijn feitelijk dus mijn achterneefjes, maar dat klinkt zo ongezellig) en ik zie ze niet erg vaak, en moet elke keer weer even wennen en leren in welke fase zij nu zitten, en me daaraan aanpassen (toon waarop je praat, de vragen die je stelt etc.). Bij ouders gaat dat geleidelijk, en bij niet eigen kinderen met grotere sprongen.
Ik denk dus dat je best zult groeien in je rol als tante, en dan wellicht op een gegeven moemnt ook zo een plaatje voor jezelf ziet. Of niet, kan evengoed. En als die wens er gewoon niet is, is dat ook niet erg.
Hier ook een wonderbaarlijke omslag toen ik mijn eigen kleintje in mijn armen had..
Daarvoor (zelfs tijdens de zwangerschap) kon ik echt niks met andere kinderen. Of ze nou een maand of 10 jaar waren. Gewoon niet mijn ding. Kleine baby's gingen ook gewoon standaard huilen
Zelfs tijdens de zwangerschap kreeg ik nog een baby op schoot van iemand, en ik wist niet wat ermee aanmoest. OK, vasthouden, maar verder.
En dan bedenk je je dat je over een paar maanden je eigen kindje hebt...
Inmiddels heb ik dik 2 jaar een zoontje en gaat het prima. Mijn eigen kleintje, daar groei je gewoon samen mee op. Tuurlijk is het even wennen in het begin, maar dat is meer de handigheid in luiers/flesjes/slapen etc. Het gaat heel makkelijk vergeleken met die ervaringen daarvoor. Heerlijk
Het scheelt ook echt als het je eigen baby is.
Met andere kindjes tot mijn zoons leeftijd gaat het inmiddels ook redelijk (echt niet perfect, maar ach, ze huilen niet meer). Oudere kindjes vind ik soms wel lastiger, maar toch ook minder lastig.
Daarvoor (zelfs tijdens de zwangerschap) kon ik echt niks met andere kinderen. Of ze nou een maand of 10 jaar waren. Gewoon niet mijn ding. Kleine baby's gingen ook gewoon standaard huilen
Zelfs tijdens de zwangerschap kreeg ik nog een baby op schoot van iemand, en ik wist niet wat ermee aanmoest. OK, vasthouden, maar verder.
En dan bedenk je je dat je over een paar maanden je eigen kindje hebt...
Inmiddels heb ik dik 2 jaar een zoontje en gaat het prima. Mijn eigen kleintje, daar groei je gewoon samen mee op. Tuurlijk is het even wennen in het begin, maar dat is meer de handigheid in luiers/flesjes/slapen etc. Het gaat heel makkelijk vergeleken met die ervaringen daarvoor. Heerlijk
Het scheelt ook echt als het je eigen baby is.
Met andere kindjes tot mijn zoons leeftijd gaat het inmiddels ook redelijk (echt niet perfect, maar ach, ze huilen niet meer). Oudere kindjes vind ik soms wel lastiger, maar toch ook minder lastig.
Mijn zus is net bevallen van een tweeling. Ik moest eerst niets hebben van baby's. Ik vind het leuk om ze op de arm of op schoot te hebben maar ik ben meer van het kietelen en spelen met zo'n kind dan praten. Mijn vriendin hangt de grootste verhalen op tegen zo'n kind en zegt ook altijd: je moet met hem praten! Nou nee ik hou meer van aankloten en spelen met de ledematen
Ik heb zelf 2 kinderen maar als ik een ander kind vast hou kan ik hem/haar ook beetje dom aankijken. Echt alsof ik nog nooit een kind heb vastgehouden. Die geef ik dan ook het liefs zo snle mogelijk weer terug.
maar misschien komt dat ook wel omdat een ander kind zo vreemd voelt. je eigen weet ik precies hoe ik hem vast kan houden, hoe sterk ie is, wat ie wel of niet wil. Bij een "vreemd" kind is het als je hem vast houdt net zo;n zak aardappelen vind ik altijd
maar misschien komt dat ook wel omdat een ander kind zo vreemd voelt. je eigen weet ik precies hoe ik hem vast kan houden, hoe sterk ie is, wat ie wel of niet wil. Bij een "vreemd" kind is het als je hem vast houdt net zo;n zak aardappelen vind ik altijd
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Soempie!
Speelt het stiekem bij jou ook een beetje mee dat je weet dat er anderen naar je zitten te kijken? Die misschien wel aan jou gaan vragen wanneer je zwanger gaat worden?? Ik had dat vroeger wel heel erg, hoewel nog veel erger met kleuters, die brachten mij echt in verlegenheid
Nu met het kindje van mn vrienden ben ik schaamteloos, ik pas vaak op en moet me echt inhouden als zn ouders er nog bij zijn, om niet gezellig knuffelend met dat kind rond te lopen alsof ie van mij is 
Speelt het stiekem bij jou ook een beetje mee dat je weet dat er anderen naar je zitten te kijken? Die misschien wel aan jou gaan vragen wanneer je zwanger gaat worden?? Ik had dat vroeger wel heel erg, hoewel nog veel erger met kleuters, die brachten mij echt in verlegenheid
Nu met het kindje van mn vrienden ben ik schaamteloos, ik pas vaak op en moet me echt inhouden als zn ouders er nog bij zijn, om niet gezellig knuffelend met dat kind rond te lopen alsof ie van mij is
Ik ben jaloersquote:Op maandag 19 oktober 2009 15:30 schreef DaviniaHR het volgende:
Oh, ik dacht dat je jonger was (maar dat is wrs de rest van de mensen in de AKQ SC van een paar jaar geleden die toen eindexamen deden
ik ben trouwens 27 en zwanger van de 2e
Ik heb helemaal niks met baby's (alleen met die van mezelf ).
Zeker toen ik nog geen kinderen had...moest je echt geen baby bij me op schoot zetten hoor...
Ook ben ik niet zo heel goed met andere kinderen. Ik merk dat goed als mijn zonen vriendjes mee naar huis nemen. Ik ben dan niet zo'n hele gezellige moeder die contact met ze zoekt en leuke spelletjes speelt ofzo. Ik weet vaak niet hoe ik tegen ze moet doen.
Ben altijd blij als ze weer weg zijn (en echt dat ligt alleen aan mij)
Met mijn eigen kinderen heb ik dat probleem helemaal niet
).Zeker toen ik nog geen kinderen had...moest je echt geen baby bij me op schoot zetten hoor...
Ook ben ik niet zo heel goed met andere kinderen. Ik merk dat goed als mijn zonen vriendjes mee naar huis nemen. Ik ben dan niet zo'n hele gezellige moeder die contact met ze zoekt en leuke spelletjes speelt ofzo. Ik weet vaak niet hoe ik tegen ze moet doen.
Ben altijd blij als ze weer weg zijn (en echt dat ligt alleen aan mij)
Met mijn eigen kinderen heb ik dat probleem helemaal niet
Troost je: volgens mij is het heel normaal!
En troost je (2): met een eigen kind is dat weg.
Toen mijn eerste neefje 5 jaar geleden geboren was heb ik me nog nooit zo stuntelig gevoeld toen ik hem vast hield (en ik moet nog steeds lachen als ik de foto's zie, hoe ik dat kind vasthoud ). Met mijn eigen zoon was het normaal, natuurlijk, en het kan me (in tegenstelling tot toen) ook echt geen f*ck schelen als ik in de supermarkt met hem een kriebelspelletje doe om hem even af te leiden...
En troost je (2): met een eigen kind is dat weg.
Toen mijn eerste neefje 5 jaar geleden geboren was heb ik me nog nooit zo stuntelig gevoeld toen ik hem vast hield (en ik moet nog steeds lachen als ik de foto's zie, hoe ik dat kind vasthoud
). Met mijn eigen zoon was het normaal, natuurlijk, en het kan me (in tegenstelling tot toen) ook echt geen f*ck schelen als ik in de supermarkt met hem een kriebelspelletje doe om hem even af te leiden...
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Ik was ook nooit goed met andermans baby's. Ik herken helemaal wat je zegt! Alsof je dichtklapt inderdaad. Nu zijn hele jonge baby's ook niet zo interactief nog, als ze iets ouder zijn dan worden ze interactiever
Met mijn eigen baby's bleek ik het allemaal wel te kunnen. Dus ik zeg: komt goed!
Met mijn eigen baby's bleek ik het allemaal wel te kunnen. Dus ik zeg: komt goed!
quote:Op maandag 19 oktober 2009 15:15 schreef Vivi het volgende:
Disclaimer Alle OUD kinderen uitgezonderd he!
quote:Op maandag 19 oktober 2009 15:19 schreef Tan het volgende:
Nog steeds heb ik niet zoveel met andermans kinderen al ben ik er wel een stuk makkelijker in geworden. Mag ook wel... inmiddels ben ik voor de zesde keer zwanger
Hieruit lees ik dat het vast voor mij ook nog wel goedkomt. En uit veel andere reacties ook. Ik zocht al naar jouw leeftijd, maar kon het niet vinden. IARL had natuurlijk al verteld dat je weer zwanger bent, gefeliciteerd nog!quote:Op maandag 19 oktober 2009 15:30 schreef DaviniaHR het volgende:
Oh, ik dacht dat je jonger was (maar dat is wrs de rest van de mensen in de AKQ SC van een paar jaar geleden die toen eindexamen deden
ik ben trouwens 27 en zwanger van de 2e
weet je wat het ook is, een zwangerschap duurt negen maanden. een hele tijd om aan het idee te wennen. vroeger vond ik andermans babies ook ontzettend eng en klein. tot ik mn eigen baby had. dat was ook eng, maar je zit continue met je neus bovenop dat kind, en dan went het gauw genoeg. het oppakken en hanteren van het kind iig.
je bent iig niet de enige. wellicht geeft dat ook wat rust
Een nieuwjaarskindje! 
Ik denk dat die negen maanden zeker wel nuttig zijn om langzaam aan het idee te wennen. De mensen die ik ken, die zo leuk met kinderen zijn, hebben zelf al kinderen of zijn het wat meer gewend. Dit was voor mij voor het eerst dat ik een baby vast kon houden, etc. Dat het steeds maar eens in de tig weken een paar uur is dat we elkaar zien schiet dan ook niet op natuurlijk. Nu zijn we ook weer niet zo close dat ik op zou kunnen passen. Dat is wel een goede tip denk ik, omdat je dan niet iedereen om je heen hebt. Misschien dat dat later kan als vriendinnen of familie van mijn kant kinderen krijgen.Ik heb het er net nog over gehad met m'n vriend (wiebelkont) en ik denk inderdaad dat dat wel meespeelt. Plus dat ik de zus van Wiebelkont ook niet zo goed ken en het daardoor misschien ook wel wat meer ongemakkelijk voelt. Bij vrienden of eigen zussen is dat waarschijnlijk toch ook weer anders.quote:Op maandag 19 oktober 2009 16:03 schreef LadyBlack het volgende:
Soempie!
Speelt het stiekem bij jou ook een beetje mee dat je weet dat er anderen naar je zitten te kijken? Die misschien wel aan jou gaan vragen wanneer je zwanger gaat worden?? Ik had dat vroeger wel heel erg, hoewel nog veel erger met kleuters, die brachten mij echt in verlegenheid
Als kinderen zo'n jaar of 4 zijn kan ik wel goed met ze opschieten. Ik heb een half jaar stage gelopen in groep drie en dat vond ik echt heel erg leuk. Ook met pubers gaat het goed. Een tijdje geleden zei een moeder nog tegen me dat ik zo goed met kinderen/ jongeren op kan schieten. Alleen bij baby's, en misschien peuters, weet ik niet wat ik moet.
Ik wil op iedereen afzonderlijk wel reageren, maar dan wordt het zo'n lange post. Bedankt in elk geval voor de geruststellende posts. Goed om te lezen dat ik niet de enige ben.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Soempie, ik had dat vroeger ook hoor totdat ik mn eerste kreeg. Was er minder angst voor andere baby's/kinderen. Het is nog steeds niet zo dat ik superspontaan andere baby's/kinderen zal pakken en op schoot zetten. Ook ben ik als moeder niet heel erg een übermoeder. Ik vind het erg leuk en aandoenlijk, maar ben niet compleet idolaat van/superverliefd op mn jongens.
Komt goed hoor
Komt goed hoor
Make love, not war ☮
quote:Op maandag 19 oktober 2009 16:47 schreef Worteltjestaart het volgende:
Troost je: volgens mij is het heel normaal!
En troost je (2): met een eigen kind is dat weg.
Toen mijn eerste neefje 5 jaar geleden geboren was heb ik me nog nooit zo stuntelig gevoeld toen ik hem vast hield (en ik moet nog steeds lachen als ik de foto's zie, hoe ik dat kind vasthoud
Ik moest aan dit stukje denken.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Ik heb zelf een kind, maar toen ik een paar dagen geleden het pasgeboren babietje van vrienden vast moest houden sloeg de angst ook weer even toe of ik het wel kon hoor. Verder voel ik me vaak wel een beetje zoals Lily. Ik ben stapeldol met mijn eigen kind, maar bij het kind van een ander komt dat er vaak niet uit. Geen idee waarom, best raar eigenlijk .
Overigens ben ik met volwassenen ook behoorlijk selectief in de mate van enthousiastheid, misschien dat dat wel meespeelt?
.Overigens ben ik met volwassenen ook behoorlijk selectief in de mate van enthousiastheid, misschien dat dat wel meespeelt?
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Dat heb ik ook...quote:Op maandag 19 oktober 2009 17:04 schreef k_i_m het volgende:
Overigens ben ik met volwassenen ook behoorlijk selectief in de mate van enthousiastheid, misschien dat dat wel meespeelt?
|
|
