Meer als in: je kan zo goed mogelijk leren om Chinees te spreken, er eentje worden kan je niet. En andersom ook natuurlijk. Tis niet verkeerd bedoelt, maar een autist is anders, net als man en vrouw van elkaar verschillen. Helaas.quote:Op woensdag 14 oktober 2009 20:19 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
Ik doe anders toch goed mijn best om mijzelf in te leven.. Misschien wordt dat ook wel als vreemd ervaren.. kan best..
En dat komt een heel klein beetje in de buurt maar omschrijft nog niet eens de helft...quote:Om u even een beeld te geven. Kijk naar 3 TV zenders, beluister 6 radiozenders en haal 10 brieven (nog in hun envelop) door een papierversnipperaar en hussel dit even door elkaar. Uw opdracht is: lees de brieven en geef ook nog even een reactie op brief nummer 3 en op een tv-programma gezien op de televisie nummer 1. En het liefst nog snel ook. Voelt u al wat er met u gebeurt?
Waarschijnlijk ervaart u complete chaos; de situatie is onvoorspelbaar en bedreigend geworden. U kunt uw taak niet volbrengen op een manier die van u gevraagd wordt. Misschien wordt u boos, agressief of heel erg verdrietig. Dit is voor vele kinderen dagelijkse realiteit.
Deze vergelijking is aangereikt door een ouder van een kind met Asperger.
Informatie die binnenkomt bij een autist kan je zien als een orkest. Mensen zonder autisme horen een samenspel van verschillende instrumenten, een muziekstuk. Autisten horen verschillende instrumenten die allemaal hun eigen riedel spelen, er is geen sprake van samenspel of muziekstuk wel van chaos en onrust de hele dag door. Letterlijk om “gek” van te worden.
Dat is wel een goede omschrijvingquote:Op woensdag 14 oktober 2009 20:29 schreef Autidude het volgende:
[..]
En dat komt een heel klein beetje in de buurt maar omschrijft nog niet eens de helft...
Morgen is er hier in de buurt een lezing over autisme, ik ga er heen denk ik. Met of zonder ouders.
Ik kan juist weer heel afwezig lijken, maar wel alles horen.quote:Op woensdag 14 oktober 2009 19:38 schreef Autidude het volgende:
Als ik in een gesprek wegdwaal dan ben ik weg ook.. dan zit ik in mijn hoofd, ofzo
Ik krijg dan ook geen woord meer mee, het wordt achtergrondgebrabbel.. totdat er een interessant woord gebruikt wordt ofzo.
Ik heb iig als iemand het aan mij merkt en vraagt; wat heb ik nou zojuist gezegd.. dat ik dan plat op me bek ga. Heel asociaal.. maar dat ben ik dan ook eigenlijk best wel.
waar is dat?quote:Op woensdag 14 oktober 2009 20:21 schreef Stupendous76 het volgende:
Vanmiddag trouwens in die tent geweest die de wereld van een autist moet nabootsen.
Dat het niet het formaat een circustent zou zijn had ik wel verwacht, maar deze is wel erg klein.
Verder wel aardig, het komt wel bekend voor, zeker al die geluiden die hetzelfde volume hebben.
of omdat het continu veel energie vreet en de batterij op een gegeven moment echt helemaal leeg isquote:Op woensdag 14 oktober 2009 20:15 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Veel autisten die zich staande kunnen houden in de maatschappij, dus die zich kunnen aanpassen of camoufleren, zijn de beste acteurs die er zijn. Helaas voor hen valt het doek ooit een keer, simpelweg omdat ze bepaalde dingen van nature uit niet kunnen.
same here.quote:Op donderdag 15 oktober 2009 09:30 schreef Feestkabouter het volgende:
[..]
of omdat het continu veel energie vreet en de batterij op een gegeven moment echt helemaal leeg is
(zo is het bij mij sinds 2003)
Heerlen, in het gebouw van MEE.quote:
het was voor mij een 2e natuur, ik was me er ook echt niet van bewust, en door mijn ADHD heb ik het lang volgehouden........... maar in 2003 was het echt op. en nog steeds. en ik sta er nog steeds van versteld hoe weinig ik nu mentaal aankan, zeker ten opzichte van wat ik eerder allemaal aankon (men stond altijd versteld van mij)quote:Op donderdag 15 oktober 2009 12:37 schreef robuust89 het volgende:
[..]
same here.
heb wel mijn goedkope alkaline batterij kunnen vervangen door een duracell, maar dan nog![]()
en wat als het acteren een 2e natuur wordt?
Als je er eenmaal bewust van bent zit je in ieder geval op de goeie weg om weer normaal naar je eigen capaciteit bezig te zijn.quote:Op donderdag 15 oktober 2009 15:15 schreef Feestkabouter het volgende:
[..]
het was voor mij een 2e natuur, ik was me er ook echt niet van bewust, en door mijn ADHD heb ik het lang volgehouden........... maar in 2003 was het echt op. en nog steeds. en ik sta er nog steeds van versteld hoe weinig ik nu mentaal aankan, zeker ten opzichte van wat ik eerder allemaal aankon (men stond altijd versteld van mij)
aha! interessantquote:Op donderdag 15 oktober 2009 15:15 schreef Feestkabouter het volgende:
[..]
het was voor mij een 2e natuur, ik was me er ook echt niet van bewust, en door mijn ADHD heb ik het lang volgehouden........... maar in 2003 was het echt op. en nog steeds. en ik sta er nog steeds van versteld hoe weinig ik nu mentaal aankan, zeker ten opzichte van wat ik eerder allemaal aankon (men stond altijd versteld van mij)
ja dat kan zeker!!quote:Op donderdag 15 oktober 2009 18:19 schreef robuust89 het volgende:
[..]
aha! interessantmerk bijvoorbeeld wel, als ik te weinig slaap krijg, dan gaat t ook meestal niet meer. point is, je kan het dus "overbelasten" goed om te weten!
Ik had nooit naar een psych gegaan als ik geen problemen had gehadquote:Op donderdag 15 oktober 2009 21:10 schreef Feestkabouter het volgende:
[..]
ja dat kan zeker!!
hoe eerder je achter je asperger/pdd-nos komt, hoe eerder je goed kunt kijken naar wat je grenzen zijn, hoe beter dat voor je is.
volgens mijn therapeuten komt het veel voor dat aspergers pas later (als ze volwassen zijn) achter hun asperger komen (doordat ze helemaal opgebrand zijn en dan dus in de problemen komen), omdat ze nooit door hebben gehad dat ze bij al hun acteren (en sociale interactie en dwanghandelingen en andere dingen) veel meer energie gebruiken (zich mentaal meer belasten) dan goed voor ze is.
Normaal zijn als tistje heeft wel iets weg van overklokken van een processor: het gaat lange tijd goed, maar de levensduur neemt af. Dwanghandelingen lijkt me dat het minder energie kost, omdat dat natuurlijk is voor mensen met autisme.quote:Op donderdag 15 oktober 2009 21:10 schreef Feestkabouter het volgende:
[..]
ja dat kan zeker!!
hoe eerder je achter je asperger/pdd-nos komt, hoe eerder je goed kunt kijken naar wat je grenzen zijn, hoe beter dat voor je is.
volgens mijn therapeuten komt het veel voor dat aspergers pas later (als ze volwassen zijn) achter hun asperger komen (doordat ze helemaal opgebrand zijn en dan dus in de problemen komen), omdat ze nooit door hebben gehad dat ze bij al hun acteren (en sociale interactie en dwanghandelingen en andere dingen) veel meer energie gebruiken (zich mentaal meer belasten) dan goed voor ze is.
Dwanghandelingen als in compulsieve handelingen? Die vréten energie in mijn geval. Dan heb ik het voornamelijk over compulsief piekeren.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 07:09 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Normaal zijn als tistje heeft wel iets weg van overklokken van een processor: het gaat lange tijd goed, maar de levensduur neemt af. Dwanghandelingen lijkt me dat het minder energie kost, omdat dat natuurlijk is voor mensen met autisme.
Maar is het dan ook waar dat (vrijwel) iedereen met autisme per week een minimale hoeveelheid tijd moet besteden aan autistische gedragingen om optimaal te blijven functioneren in de normale wereld?
heel mooi voorbeeld, zo vertel ik het ook wel eens aan mensen!!quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 07:09 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Normaal zijn als tistje heeft wel iets weg van overklokken van een processor: het gaat lange tijd goed, maar de levensduur neemt af. Dwanghandelingen lijkt me dat het minder energie kost, omdat dat natuurlijk is voor mensen met autisme.
Maar is het dan ook waar dat (vrijwel) iedereen met autisme per week een minimale hoeveelheid tijd moet besteden aan autistische gedragingen om optimaal te blijven functioneren in de normale wereld?
Grappig. Dit is iets dat ook in sociale vaardigheids- en assertiviteitscursussen gegeven wordt: hoe om te gaan met het krijgen en geven van complimenten.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 11:56 schreef Cassandra87 het volgende:
Waar ik héél veel moeite mee heb is het ontvangen van complimentjes. Als er word verteld wat mijn functie is word ik echt helemaal opgehemeld. Heel mooi, maar niet echt representatief ten opzichte van de sollicitant want ik kruip er een beetje van in mijn schulp. Ofzo..
ik wil een hoop leren en doen, maar ik moet nog wel ik blijven. en dit is niet ik.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 14:06 schreef DeepChord het volgende:
Dan leer je dat als je een compliment krijgt je zoiets moet zeggen als "Dank je wel <naam persoon>, wat leuk dat je dat zegt!".
Ik denk dat het de sollicitant anders wel een leuk idee geeft van de plek waar hij/zij gaat belanden mocht hij/zij aangenomen worden.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 14:50 schreef Cassandra87 het volgende:
zeker niet in een sollicitatiegesprek
Natuurlijk, uiteraard zul je die zin enigszins moeten ombutsen naar een variant die ook voor jou goed voelt, rekening houdend met de context waarin deze geuit wordt.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 14:41 schreef Feestkabouter het volgende:
[..]
ik wil een hoop leren en doen, maar ik moet nog wel ik blijven. en dit is niet ik.
mijn eerste reactie toen ik dit las was:![]()
ik snap wel hoe je het bedoelt......... maar het is niet voor iedereen allemaal haalbaar.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |