R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb nu sinds 4 maanden een relatie met een hele lieve vrouw van 20 jaar oud. Ik weet dat het kort is, maar in mijn cultuur is het normaal om dan al te praten over trouwen. Tot voor kort wilde ik dit ook graag, echter heeft zij mij pas verteld dat zij al 2 jaar last van depressies heeft. Ze voelt zich ongelukkig omdat er niemand is die om haar geeft. Ze heeft ook verteld dat ze in die periodes suicidiale gedachten heeft gehad. Nu ze mij heeft leren kennen heeft ze weer iets om voor te leven, ik ben volgens haar de enige die zich om haar bekommert. Ze is dan ook heel bang dat ik haar zal verlaten.
Door dit alles ben ik heel erg geschrokken, het verklaart voor mij nu wel bepaald gedrag van haar, wat ik eerder niet kon plaatsen. Ik twijfel nu wel heel erg om op korte termijn met haar te gaan trouwen. Ik weet bijvoorbeeld niet wat voor invloed haar depressies op ons toekomstige leven zal gaan hebben. Wat mij nog het meeste bezig houdt is de vraag of ze daadwerkelijk met mij wil zijn, of dat ze nu alleen maar met mij wil zijn, omdat ze anders niets heeft om voor te leven.
Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen. Ik probeer vaak om met haar te praten, maar zij blokkeert dan en wil er niet graag over praten.
Door dit alles ben ik heel erg geschrokken, het verklaart voor mij nu wel bepaald gedrag van haar, wat ik eerder niet kon plaatsen. Ik twijfel nu wel heel erg om op korte termijn met haar te gaan trouwen. Ik weet bijvoorbeeld niet wat voor invloed haar depressies op ons toekomstige leven zal gaan hebben. Wat mij nog het meeste bezig houdt is de vraag of ze daadwerkelijk met mij wil zijn, of dat ze nu alleen maar met mij wil zijn, omdat ze anders niets heeft om voor te leven.
Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen. Ik probeer vaak om met haar te praten, maar zij blokkeert dan en wil er niet graag over praten.
In welke cultuur is het normaal om na 4 maanden over trouwen te gaan praten?
Het is geel en staat in mijn ondertitel!
3DS friend code: 2191-7623-9035
3DS friend code: 2191-7623-9035
Wat een lastige situatie. Ik denk dat je twijfels gegrond zijn. Het kan heel goed dat jouw vriendin op zoek is naar iemand, en helaas niet zozeer voor jou gaat.
4 maanden is wel erg kort om dan al te besluiten dat je de rest van je leven voor iemand kiest (met alle respect voor je cultuur), met name als diegene nog maar 20 jaar is en vrij labiel.
Ik zou er even goed over nadenken nog als ik jou was...
4 maanden is wel erg kort om dan al te besluiten dat je de rest van je leven voor iemand kiest (met alle respect voor je cultuur), met name als diegene nog maar 20 jaar is en vrij labiel.
Ik zou er even goed over nadenken nog als ik jou was...
Same shit different day
In sommige culturen is het normaal dat je pappa en mamma afspraken maken met andere pappa's en mamma's en dat je je vrouw pas ziet op de dag dat de bruidsschat bepaald word.quote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:45 schreef Jesse_ het volgende:
In welke cultuur is het normaal om na 4 maanden over trouwen te gaan praten?
En dat de vrouw in kwestie minderjarig is.quote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:50 schreef Aneurism het volgende:
[..]
In sommige culturen is het normaal dat je pappa en mamma afspraken maken met andere pappa's en mamma's en dat je je vrouw pas ziet op de dag dat de bruidsschat bepaald word.
Op dinsdag 13 augustus schreef Xa1pt:
Neuh, fraude mag best aangepakt worden. Maar dat het de maatschappij meer oplevert of beter is voor de samenleving, is nog maar de vraag.
Op donderdag 25 juni 2015 schreef KoosVogels:
Klopt. Ik ben een racist.
Neuh, fraude mag best aangepakt worden. Maar dat het de maatschappij meer oplevert of beter is voor de samenleving, is nog maar de vraag.
Op donderdag 25 juni 2015 schreef KoosVogels:
Klopt. Ik ben een racist.
Ik zou sowieso niet zo snel gaan praten over trouwen, want hoe kun je elkaar nu echt leren kennen in een paar maanden. 
Geef het sowieso wat meer tijd, in zo'n korte tijd kan je toch niet bepalen of je de rest van je leven (pakweg 60 jaar) met haar zou kunnen/willen delen toch? Al helemaal niet als er zo snel al 'complicerende' factoren naar boven komen.
Voor wat betreft de depressies denk ik dat het vooral ook ligt aan de manier hoe ze hier nu mee omgaat. Heeft ze hulp (therapie, medicijnen) of staat ze hier wel voor open? Je zou je haar hier misschien mee kunnen helpen. Niet door zelf haar hulpverlener te worden, maar om haar te ondersteunen om die hulp aan te nemen en bijvoorbeeld een sociale kring op te bouwen. Staat ze hier niet voor open en wil ze idd alleen maar op jou leunen, dan denk ik dat er weinig kans is dat je een gelijkwaardige relatie kunt hebben.
Ik denk dat het uiteindelijk wel mogelijk is om een relatie te hebben met iemand die last heeft van depressieve periodes, maar dat dat zeker niet gemakkelijk zal zijn. En daarbij is het denk ik van belang dat je weet zij er alles (binnen haar mogelijkheden) aan doet om haar problemen zoveel mogelijk aan te pakken. Niet alleen in de zin van hulpverlening, maar ook om haar leven op de rit te krijgen als dat beter gaat. Zeker met het oog op een eventuele kinderwens in de toekomst.
Geef het sowieso wat meer tijd, in zo'n korte tijd kan je toch niet bepalen of je de rest van je leven (pakweg 60 jaar) met haar zou kunnen/willen delen toch? Al helemaal niet als er zo snel al 'complicerende' factoren naar boven komen.Voor wat betreft de depressies denk ik dat het vooral ook ligt aan de manier hoe ze hier nu mee omgaat. Heeft ze hulp (therapie, medicijnen) of staat ze hier wel voor open? Je zou je haar hier misschien mee kunnen helpen. Niet door zelf haar hulpverlener te worden, maar om haar te ondersteunen om die hulp aan te nemen en bijvoorbeeld een sociale kring op te bouwen. Staat ze hier niet voor open en wil ze idd alleen maar op jou leunen, dan denk ik dat er weinig kans is dat je een gelijkwaardige relatie kunt hebben.
Ik denk dat het uiteindelijk wel mogelijk is om een relatie te hebben met iemand die last heeft van depressieve periodes, maar dat dat zeker niet gemakkelijk zal zijn. En daarbij is het denk ik van belang dat je weet zij er alles (binnen haar mogelijkheden) aan doet om haar problemen zoveel mogelijk aan te pakken. Niet alleen in de zin van hulpverlening, maar ook om haar leven op de rit te krijgen als dat beter gaat. Zeker met het oog op een eventuele kinderwens in de toekomst.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Daar vroeg ik niet naarquote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:50 schreef Aneurism het volgende:
[..]
In sommige culturen is het normaal dat je pappa en mamma afspraken maken met andere pappa's en mamma's en dat je je vrouw pas ziet op de dag dat de bruidsschat bepaald word.
Het is geel en staat in mijn ondertitel!
3DS friend code: 2191-7623-9035
3DS friend code: 2191-7623-9035
Een vrouw meisje van 20 bedoel je.
Tsja die zijn psychisch nog beetje instabiel in die fase. Gaat in de komende 5 jaar wel over.
Als ze paar keer vreemd is geweest en merkt dat andere mannen haar ook leuk vinden enzo
want die bevestiging is natuurlijk wel heel belangrijk
Tsja die zijn psychisch nog beetje instabiel in die fase. Gaat in de komende 5 jaar wel over.
Als ze paar keer vreemd is geweest en merkt dat andere mannen haar ook leuk vinden enzo
want die bevestiging is natuurlijk wel heel belangrijk
Zou er nog eens 10 keer over nadenken. Met iemand die depressies heeft is het niet makkelijk om mee te leven en kan jij daar de rest van je leven mee omgaan? Willen jullie kinderen want depressiviteit kan ook erfelijk zijn....En kan je er tegen om met iemand te trouwen die zo'n erge verlatingsangst heeft en het gevoel heeft dat jij er alleen bent voor haar (wat kan leiden tot extreme jaloezie)?
Just when you think there is no one else to disappoint you, you disappoint yourself.
Hoezeer ik jouw cultuur ook respecteer, met trouwen zou ik in dit geval nog even wachten. Ik neem aan dat er uitzonderingen gemaakt kunnen worden? Iemand die niet emotioneel stabiel is zal, vooral in een huwelijk, erg afhankelijk van jou worden en dat is niet gezond. Je bent volgens haar de enige die om haar geeft, daardoor kan jij je verplicht voelen altijd bij haar te blijven en voor haar te zorgen. Over trouwen zou ik heel erg goed nadenken, vooral als ze last heeft van depressie. Bovendien vind ik haar wat jong, ik denk dat ze nog wel in haar volwassenheid moet groeien. Maar dat is mijn mening.
Ik denk dat het verstandig is om het huwelijk voorlopig maar uit te stellen en dat het voor haar verstandig is om zich te laten behandelen (als ze dat nog niet doet). Het is belangrijk dat zij sterk in haar schoenen staat, zelfstandig en vertrouwend wordt en niet haar hele leven blijft leunen op één persoon. Mocht die ene persoon wegvallen uit haar leven, dan vrees ik voor het ergste.
Ik denk dat het verstandig is om het huwelijk voorlopig maar uit te stellen en dat het voor haar verstandig is om zich te laten behandelen (als ze dat nog niet doet). Het is belangrijk dat zij sterk in haar schoenen staat, zelfstandig en vertrouwend wordt en niet haar hele leven blijft leunen op één persoon. Mocht die ene persoon wegvallen uit haar leven, dan vrees ik voor het ergste.
Ik zou het gewoon wat tijd geven....maak je niet zo druk om trouwen ect. Kijk gewoon waar het uitkomt.
Stand for something or fall for anything
Inderdaad, studies naar de "female brain" laten keer op keer zien dat bijna alle jonge vrouwen op een gegeven moment wel eens last krijgen van negatieve stemmingen. Daar moet je niet teveel nadruk op leggen.quote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:58 schreef Daniel1976 het volgende:
Een vrouw meisje van 20 bedoel je.
Tsja die zijn psychisch nog beetje instabiel in die fase. Gaat in de komende 5 jaar wel over.
Als ze paar keer vreemd is geweest en merkt dat andere mannen haar ook leuk vinden enzo
want die bevestiging is natuurlijk wel heel belangrijk
Als je ziet dat ze ook in staat is om te genieten van het leven en van mensen te houden dan is er niks aan de hand denk ik.
Het gebruik van de omschrijving "Joodse kolonisten" zoals algemeen het gebruik is in de Nederlandse pers is van het zelfde walgelijk lage niveau als het gebruik van de term "Gastarbeiders" voor de vijfde generatie van immigranten in Nederland.
tricky wel vind ik, maar dat is maar een mening, waarom heeft ze het gevoel dat niemand iets om d'r geeft?... dit soort escapism zal op de lange termijn natuurlijk een keer fout gaan
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Bedankt voor je reactie,quote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:55 schreef Etoile het volgende:
Ik zou sowieso niet zo snel gaan praten over trouwen, want hoe kun je elkaar nu echt leren kennen in een paar maanden.
Voor wat betreft de depressies denk ik dat het vooral ook ligt aan de manier hoe ze hier nu mee omgaat. Heeft ze hulp (therapie, medicijnen) of staat ze hier wel voor open? Je zou je haar hier misschien mee kunnen helpen. Niet door zelf haar hulpverlener te worden, maar om haar te ondersteunen om die hulp aan te nemen en bijvoorbeeld een sociale kring op te bouwen. Staat ze hier niet voor open en wil ze idd alleen maar op jou leunen, dan denk ik dat er weinig kans is dat je een gelijkwaardige relatie kunt hebben.
Ik denk dat het uiteindelijk wel mogelijk is om een relatie te hebben met iemand die last heeft van depressieve periodes, maar dat dat zeker niet gemakkelijk zal zijn. En daarbij is het denk ik van belang dat je weet zij er alles (binnen haar mogelijkheden) aan doet om haar problemen zoveel mogelijk aan te pakken. Niet alleen in de zin van hulpverlening, maar ook om haar leven op de rit te krijgen als dat beter gaat. Zeker met het oog op een eventuele kinderwens in de toekomst.
Ze staat niet echt open voor hulp van buitenaf, ze heeft eerder wel een pschycholoog gehad, maar dat is haar niet bevallen en sindsdien vertrouwt ze ze dus ook niet meer. Medicatie is ze al helemaal een fel tegenstander van.. Dus ja, dit is lastig. Ik denk dat als ik dit bespreekbaar probeer te maken dat ze dan boos wordt en wegloopt..
depressies of een eventuele hang naar depressies hoeft geen onoverkombaar probleem te zijn:
punt is wel dat het sterk afhankelijk is van hoe iemand ermee omgaat, de bereidheid de problemen te erkennen, én op zoek te gaan naar methoden dit te verhelpen is gewoon essentieel.
iemand die enkel passief alles van anderen af laat komen, ook bv bij depressiviteit (die ook zelf makkelijk zulke passiviteite kan oprooepen of versterken) vooral hoopt dat 'anderen haar uit het dal helpen', zal hoogstwaarschijnlijk nog lang hierin vasstekken en een kandidaat voor verslechtering zijn.
Iemand die wel zelf ook actief moeite doet de problemen te overwinnen, heeft zeker een goede kans dit ook te volbrengen én verdient hierin ook alle steun.
Mocht ehet echter werkelijk zo zijn dat ze verdere gesprekken blokkeert, is dat een slecht teken en ik zou zo iemand wel zo snel mogelijk duidelijk maken dat als ze die problemen wil overwinnen, ze er moeite voor moet gaan doen en dat jullie dat ook zeker samen kunnen doen, maar dat het 'initiatief' daarvoor ook vooral van haar af moet komen.
punt is wel dat het sterk afhankelijk is van hoe iemand ermee omgaat, de bereidheid de problemen te erkennen, én op zoek te gaan naar methoden dit te verhelpen is gewoon essentieel.
iemand die enkel passief alles van anderen af laat komen, ook bv bij depressiviteit (die ook zelf makkelijk zulke passiviteite kan oprooepen of versterken) vooral hoopt dat 'anderen haar uit het dal helpen', zal hoogstwaarschijnlijk nog lang hierin vasstekken en een kandidaat voor verslechtering zijn.
Iemand die wel zelf ook actief moeite doet de problemen te overwinnen, heeft zeker een goede kans dit ook te volbrengen én verdient hierin ook alle steun.
Mocht ehet echter werkelijk zo zijn dat ze verdere gesprekken blokkeert, is dat een slecht teken en ik zou zo iemand wel zo snel mogelijk duidelijk maken dat als ze die problemen wil overwinnen, ze er moeite voor moet gaan doen en dat jullie dat ook zeker samen kunnen doen, maar dat het 'initiatief' daarvoor ook vooral van haar af moet komen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ja tuurlijk kunnen er uitzonderingen worden gemaakt. Het is ook beter om nog even de tijd te nemen, maar ik probeer er achter te komen of ik misschien niet te moeilijk doe en of ik door het uit te stellen niet teveel kapot maak?quote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:59 schreef Snowcold het volgende:
Hoezeer ik jouw cultuur ook respecteer, met trouwen zou ik in dit geval nog even wachten. Ik neem aan dat er uitzonderingen gemaakt kunnen worden? Iemand die niet emotioneel stabiel is zal, vooral in een huwelijk, erg afhankelijk van jou worden en dat is niet gezond. Je bent volgens haar de enige die om haar geeft, daardoor kan jij je verplicht voelen altijd bij haar te blijven en voor haar te zorgen. Over trouwen zou ik heel erg goed nadenken, vooral als ze last heeft van depressie. Bovendien vind ik haar wat jong, ik denk dat ze nog wel in haar volwassenheid moet groeien. Maar dat is mijn mening.
Ik denk dat het verstandig is om het huwelijk voorlopig maar uit te stellen en dat het voor haar verstandig is om zich te laten behandelen (als ze dat nog niet doet). Het is belangrijk dat zij sterk in haar schoenen staat, zelfstandig en vertrouwend wordt en niet haar hele leven blijft leunen op één persoon. Mocht die ene persoon wegvallen uit haar leven, dan vrees ik voor het ergste.
Gewoon gezonde interesse, of wil je er graag een sticker op plakken?quote:Op donderdag 8 oktober 2009 11:45 schreef Jesse_ het volgende:
In welke cultuur is het normaal om na 4 maanden over trouwen te gaan praten?
Hmmm. Waarom zou uitstellen iets kapot maken? Je kunt het beter goed overwegen dan een haastige beslissing nemen, waardoor het huwelijk misschien kapot zou kunnen gaan. Dan wordt de situatie nog veel moeilijker. Kijk, ik weet verder niet in hoeverre die depressie problemen geeft. Hoe is ze verder in de relatie? Wat voor persoon is ze?quote:Op donderdag 8 oktober 2009 12:12 schreef Confuseddd het volgende:
[..]
Ja tuurlijk kunnen er uitzonderingen worden gemaakt. Het is ook beter om nog even de tijd te nemen, maar ik probeer er achter te komen of ik misschien niet te moeilijk doe en of ik door het uit te stellen niet teveel kapot maak?
Een relatie hebben met iemand die depressief geweest is, is niet risky of een slecht idee. Wie heeft er nou niet een donkere periode in zijn/haar leven. Punt is dat jouw vriendin nu nog steeds problemen heeft.
Zij is bang dat jij haar verlaat. De grootste valkuil is dat je haar hiernaar laat gedragen. Als je al snel gaat trouwen, doet ze niets aan haar problemen en zal haar hele leven, hebben en houden om jou draaien, wat erg verstikkend kan werken. Ik zou dan ook zeggen dat je haar moet stimuleren hulp te zoeken in vorm van therapie, en haar stimuleert vriendschappen op te bouwen (een eigen leven beginnen náást jou). Ze moet leren inzien dat het leven meer is dan alleen een partner die van je houdt. Als ze dat voor mekaar krijgt en jullie houden nog steeds zielsveel van elkaar, dan zie ik geen problemen
Zij is bang dat jij haar verlaat. De grootste valkuil is dat je haar hiernaar laat gedragen. Als je al snel gaat trouwen, doet ze niets aan haar problemen en zal haar hele leven, hebben en houden om jou draaien, wat erg verstikkend kan werken. Ik zou dan ook zeggen dat je haar moet stimuleren hulp te zoeken in vorm van therapie, en haar stimuleert vriendschappen op te bouwen (een eigen leven beginnen náást jou). Ze moet leren inzien dat het leven meer is dan alleen een partner die van je houdt. Als ze dat voor mekaar krijgt en jullie houden nog steeds zielsveel van elkaar, dan zie ik geen problemen
SPACE AND TIME ARE NO OBSTACLE TO CAT_TANK
Cat_Tank is strong
Cat_Tank is strong
dat ben ik zeker met je eens. Ik heb het idee dat zij zelf niet echt actief de moeite doet om problemen te overwinnen. Zo had zij onlangs een baan gevonden, dit zag ik als heel positief, omdat het structuur brengt en sociale contacten. Nu na twee weken heeft ze al geen zin meer in dat baantje en belt ze af....quote:Op donderdag 8 oktober 2009 12:11 schreef RM-rf het volgende:
depressies of een eventuele hang naar depressies hoeft geen onoverkombaar probleem te zijn:
punt is wel dat het sterk afhankelijk is van hoe iemand ermee omgaat, de bereidheid de problemen te erkennen, én op zoek te gaan naar methoden dit te verhelpen is gewoon essentieel.
iemand die enkel passief alles van anderen af laat komen, ook bv bij depressiviteit (die ook zelf makkelijk zulke passiviteite kan oprooepen of versterken) vooral hoopt dat 'anderen haar uit het dal helpen', zal hoogstwaarschijnlijk nog lang hierin vasstekken en een kandidaat voor verslechtering zijn.
Iemand die wel zelf ook actief moeite doet de problemen te overwinnen, heeft zeker een goede kans dit ook te volbrengen én verdient hierin ook alle steun.
Mocht ehet echter werkelijk zo zijn dat ze verdere gesprekken blokkeert, is dat een slecht teken en ik zou zo iemand wel zo snel mogelijk duidelijk maken dat als ze die problemen wil overwinnen, ze er moeite voor moet gaan doen en dat jullie dat ook zeker samen kunnen doen, maar dat het 'initiatief' daarvoor ook vooral van haar af moet komen.
De vraag is nu kan en mag ik van haar verwachten om actief haar problemen te overwinnen of forceer ik dan alleen maar dingen?
Dat mag je zeker. Als jullie echt zouden trouwen dan heeft haar leven ook invloed op dat van jou, zowel financieel als emotioneel. Je kan haar niet dwingen te werken, maar je mag wel verwachten dat ze werkt aan haar problemen als ze wilt dat jij naar haar blijft luisteren en haar steunt, en niet alleen jankend op de bank lopen piekeren en zeiken over hoe kut d'r leven wel niet is.quote:Op donderdag 8 oktober 2009 12:16 schreef Confuseddd het volgende:
[..]
dat ben ik zeker met je eens. Ik heb het idee dat zij zelf niet echt actief de moeite doet om problemen te overwinnen. Zo had zij onlangs een baan gevonden, dit zag ik als heel positief, omdat het structuur brengt en sociale contacten. Nu na twee weken heeft ze al geen zin meer in dat baantje en belt ze af....
De vraag is nu kan en mag ik van haar verwachten om actief haar problemen te overwinnen of forceer ik dan alleen maar dingen?
SPACE AND TIME ARE NO OBSTACLE TO CAT_TANK
Cat_Tank is strong
Cat_Tank is strong
Dat mag je naar mijn mening wel verwachten. Als zij niets doet aan haar problemen, waardoor het waarschijnlijk verslechtert kan ze jou meesleuren in haar depressie en dat is niet goed. Voor haar niet, maar sowiezo voor jou niet!quote:Op donderdag 8 oktober 2009 12:16 schreef Confuseddd het volgende:
[..]
dat ben ik zeker met je eens. Ik heb het idee dat zij zelf niet echt actief de moeite doet om problemen te overwinnen. Zo had zij onlangs een baan gevonden, dit zag ik als heel positief, omdat het structuur brengt en sociale contacten. Nu na twee weken heeft ze al geen zin meer in dat baantje en belt ze af....
De vraag is nu kan en mag ik van haar verwachten om actief haar problemen te overwinnen of forceer ik dan alleen maar dingen?
Omdat dan heel duidelijk naar voren komt dat ik twijfels heb over ons samenzijn. Voor iemand die al onzeker in haar schoenen staat zal dat niet bepaald versterken?quote:Op donderdag 8 oktober 2009 12:14 schreef Snowcold het volgende:
[..]
Hmmm. Waarom zou uitstellen iets kapot maken? Je kunt het beter goed overwegen dan een haastige beslissing nemen, waardoor het huwelijk misschien kapot zou kunnen gaan. Dan wordt de situatie nog veel moeilijker. Kijk, ik weet verder niet in hoeverre die depressie problemen geeft. Hoe is ze verder in de relatie? Wat voor persoon is ze?
Ze heeft haar momenten, op momenten is ze heel vrolijk en uitbundig, maar over serieuze onderwerpen praten gaat dan niet. Het lijkt alsof ze zich dan in een fantasiewereld opsluit. Als ik door middel van een serieus gesprek haar daar uit haal, wordt ze geirriteerd, verdrietig en wil wegvluchten. Zo lang ik haar in dat 'fantasie' wereldtje laat, is het ok...
|
|
