| golfer | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:35 |
De Nederlandse fotograaf Erwin Olaf (1959) heeft met zijn laatste fotoseries Hope, Grief en Rain internationaal erkenning gekregen. Zijn vroegere werk werd al vanaf de jaren ’80 bekritiseerd. Het zou vooral willen choqueren en daarmee geen kunst zijn. Maar nu belangrijke internationale kunsthandelaren en musea zijn werk willen vertonen, en het publiek massaal zijn exposities bezoekt, lijkt het jarenlang ploeteren uit te monden in serieuze erkenning. En dit nu juist in een periode van zijn leven waarbij Erwin Olaf te kampen heeft met een slopende ziekte – longemfyseem – waardoor hij zorgvuldig met zijn energie moet omgaan. Onduidelijk is of zijn lichaam zijn werktempo kan bijhouden.
Michiel van Erp schetst een kwetsbaar portret van de - volgens het kunsttijdschrift Kunstbeeld - 'meest zichtbare Nederlandse kunstenaar in het buitenland'. Van Erp reist mee bij belangrijke openingen en exposities en filmde de kunstenaar tijdens zijn enerverende fotosessies. |
| Hephaistos. | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:37 |
Tong was je voor.
 |
| golfer | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:37 |
| Waar? |
| Rijpie | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:37 |
| [TV-TIP] Documentaire over Erwin Olaf NED-2 |
| golfer | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:39 |
quote: Ik heb hem al gevonden. Deze kan dus dicht. |
| Crutch | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:57 |
quote: Oeh oeh oeh, IBTL!  |
| Gorro | woensdag 7 oktober 2009 @ 22:58 |
| Dubbel |
Op woensdag 7 oktober 2009 22:39 schreef golfer het volgende: