tegenvaller. Of gewoon ronduit
slecht of nog erger 
. En waarom?Mijn persoonlijke tegenvaller is deze:
The Who - Face Dances
The Who is mij met de paplepel ingegoten. Na het overlijden van Keith Moon was het natuurlijk al de vraag hoe ze daarvan zou herstellen. Toen kwam de single 'You Better You Bet' uit en had ik plots toch goede hoop. Maar zelden zo'n tegenvallend album gehoord als Face Dances. Niet zo raar misschien; maar toch... Ik heb 'm laatst weer eens gedraaid, maar ik kan mijn mening helaas niet bijstellen: slappe hap.
Weliswaar gedownload, maar toch valt ie me tegen. Zit weinig pit in vergeleken met z'n vorige albums.
Dit soloalbum van Mick Jones...tja...ik weet nu wel dat er niet alleen in The Clash, maar ook in Foreinger een Mick Jones zat.
quote:AUW!Op woensdag 7 oktober 2009 11:58 schreef belsen het volgende:
Dit soloalbum van Mick Jones...tja...ik weet nu wel dat er niet alleen in The Clash, maar ook in Foreinger een Mick Jones zat.
goeie
ja, dat valt dan vies tegen!
U2 had het veel beter gekund. Ondanks Magnificent als één van de betere U2 nummers een matig album helaas.
quote:Op woensdag 7 oktober 2009 11:58 schreef belsen het volgende:
[ afbeelding ]
Dit soloalbum van Mick Jones...tja...ik weet nu wel dat er niet alleen in The Clash, maar ook in Foreinger een Mick Jones zat.
Hier ging het goed fout met QR. Als gevolg van het alto/grunge tijdperk? De sound was flink veranderd.
Alles daarvoor was ronduit meesterlijk, dit was echt een domper.
En natuurlijk al het werk na het Black album van Metallica, maar dat heeft geen verdere toelichting nodig
quote:Op woensdag 7 oktober 2009 21:12 schreef Sartana09 het volgende:
[ afbeelding ]
Hier ging het goed fout met QR. Als gevolg van het alto/grunge tijdperk? De sound was flink veranderd.
Alles daarvoor was ronduit meesterlijk, dit was echt een domper.
en ik vond Promised Land al een behoorlijke stap terug: maar met deze ben ik ook definitief afgehaakt.ik zet Rage For Order nog maar eens op
Waar ik ook niet doorheen kwam, was "Come With Us" van de Chemical Brothers. De track Star Guitar is leuk, maar de rest is echt bagger.
ook het tweede album van HED(PE) en het tweede album van One minute silence en het tweede album van System of a down, het tweede album van limp bizkit. Eigenlijk alle 2de albums van de meeste nu-metal dingen
Na POP een grote domper.
quote:Ik had niets met hun echt oude stijl... ik vind Make Yourself en Morning View de betere albums... Incubus veranderd wel meer van 'stijl'!Op donderdag 8 oktober 2009 14:15 schreef Bosbeetle het volgende:
Toen incubus na S.C.E.I.N.C.E. en make yourself ineens kwam met
[ afbeelding ]
ook het tweede album van HED(PE) en het tweede album van One minute silence en het tweede album van System of a down, het tweede album van limp bizkit. Eigenlijk alle 2de albums van de meeste nu-metal dingen
Mijn grootste domper?
Linkin Park - Minutes To Midnight
Toen pijnlijk duidelijk werd hoe weinig muzikaal talent de band bezit....
Misschien is het niet zo slecht maar ik vergelijk het met zijn eerdere albums The Blueprint en de voor mij classic Reasonable Doubt en dan is het gewoon kut eigenlijk. Ik was eigenlijk ook niet verrast.
En alles wat Nas heeft uitgebracht na Illmatic. Vind het niet allemaal slecht maar Illmatic vind ik zo goed
De laatste van Ghostface Killah is ook slecht, gaat hij opeens allemaal R&B crap doen dat past totaal niet bij hem.
Power van Boyz Noize zoals eerder genoemd in dit topic en Romborama van The Bloody Beetroots verwachte ik ook veel meer van maar deze vind ik beide niet echt grote tegenvallers.
quote:Maar dat was dan ook geen geen album waar je naar uitkeek neem ik aan...Op donderdag 8 oktober 2009 15:15 schreef Cynic het volgende:
Chinese Democracy was niet helemaal wat ik ervan gehoopt had...
Je wist op voorhand al dat dat niks meer kon worden.
quote:Ik kan het me goed voorstellen, Promised land was al een andere sound maar op een of andere manier heb ik hem toch grijsgedraaid.Op donderdag 8 oktober 2009 10:24 schreef schaap001 het volgende:
[..]
ik zet Rage For Order nog maar eens op
Met American Soldier gaat het weer een stuk de goede kant op.
quote:Nee, ik had serieus gehoopt dat het een heel goed album zou worden. Maar ik had ook niet van te voren al die uitgelekte nummers gehoord, ik wacht altijd tot het album er is. En dat viel wel tegen ja...Op donderdag 8 oktober 2009 21:08 schreef Sartana09 het volgende:
[..]
Maar dat was dan ook geen geen album waar je naar uitkeek neem ik aan...
Je wist op voorhand al dat dat niks meer kon worden.
quote:Op donderdag 8 oktober 2009 15:15 schreef Cynic het volgende:
Chinese Democracy was niet helemaal wat ik ervan gehoopt had...
quote:Hoe had je dat voor je gezien dan, er was geen enkel origineel bandlid meer van de partijOp donderdag 8 oktober 2009 22:43 schreef Cynic het volgende:
[..]
Nee, ik had serieus gehoopt dat het een heel goed album zou worden.
Dit is gewoon de Axl Rose band.Nee, doe me dan maar de nieuwe van Air. Die is weer relaxed..
[ Bericht 0% gewijzigd door Mr.Noodle op 09-10-2009 04:15:08 ]
Iets met hooggespannen verwachtingen, als twee muzikanten van enkele van de beste bands ooit samen een plaat opnemen dan kan dat niet slecht zijn!
Een slecht album is het niet, maar ik had er iets meer van verwacht, album van het decennium, minimaal.
quote:Was Pop dat niet al dan?
quote:Voor mij niet nee.
Adore was al wat minder, maar hier hield m'n liefde op. Op zich niets mis met vernieuwing, maar mij raakte het niet.
The Blue album en Pinkerton waren fantastisch, dit was niks. Ze zijn het imho nog steeds volledig kwijt.
quote:POP was/is goed
.
Het 4e album van The Dandy Warhols. De eerste 2 waren erg goed, de 3e was wel ok en had in elk geval paar geweldige nummers.
En toen dit album. Gaat-ie ineens met kopstem zingen, de muziek is niet meer wat het geweest is, echt heel jammer.
Gelukkig hebben ze het later weer rechtgetrokken met Odditorium die weer ouderwets goed was, maar dit album blijft bij m'n minst gedraaide horen.
Ik ben altijd een zeer grote Queen-fan geweest. Nadat Freddie overleden was, vond ik het Tribute in Wembley hét bewijs dat het afgelopen was en dat het met een andere zanger nooit zou gaan werken. Het 'postume' album Made In Heaven was op momenten te pruimen, maar de koek was op. So be it. John Deacon had gelijk: het zou nooit meer hetzelfde zijn.
En toch wilden Brian May en Roger Taylor verder gaan. Nooit verwacht dat mijn oude helden aan het Syndroom van Hennie Huisman en Ron Brandsteder zouden gaan lijden; maar ja hoor..... Ze konden het niet laten. Komen ze met Paul Rodgers op de proppen: altijd wel fan van Free en (in mindere mate) Bad Company geweest. Maar dit gaat niet werken en waarom zou je? Verzin gewoon een nieuwe naam en maak een plaat, dan is er niks aan de hand; maar besmeur niet met terugwerkende kracht de catalogus van Queen.
Maar tóch heb ik uitgekeken naar dit album in de hoop dat ze het tóch zouden flikken: het zijn toch niet de minsten, dus ik hoopte zo dat ze me gingen verrassen... maaarrrrrrrrrr....
Voorbeeldjes van lyrics:
quote:It's a Saturday night and I'm home alone
With the music on quiet I'm flying solo
Then my feet start moving to the sound of the beat
Put the music up loud hear it in the street
Then the neighbours start banging on my front door
Throw the door wide open saying what's your point
Come on in let's rock this joint
We got the whole house rocking
We got the whole house rocking
We got the whole house rocking
We got the whole house rocking
We got the whole house rocking
To the mighty power of rock 'n' roll
quote:Call me if you need my love
Call me if you need my love
Call me if you need my love
Call me if you need my love
Call me if you need my love
Call me if you need my love
She lives in a luxury apartment in the heart of town
I live in the country and my house is tumbling down
Call me if you need my love
Call me if you need my love
Call me if you need my love
Call me if you need my love
I rest my case. Queen onwaardig. Spinal Tap, maar dan zelfs zonder knipoog.
[ Bericht 1% gewijzigd door schaap001 op 14-10-2009 11:52:15 ]
Na het geweldige Parachutes en een opvolger met een aantal hele sterke nummers kwamen ze met X&Y op de proppen. Gelukkig heb ik 'm nooit aangeschaft. Viva la Vida lijkt weer iets beter te zijn, maar absoluut niet in de buurt van Parachutes.
quote:Inderdaad. Brr.Op woensdag 14 oktober 2009 11:47 schreef Gillingham het volgende:
[ afbeelding ]
Na het geweldige Parachutes en een opvolger met een aantal hele sterke nummers kwamen ze met X&Y op de proppen. Gelukkig heb ik 'm nooit aangeschaft. Viva la Vida lijkt weer iets beter te zijn, maar absoluut niet in de buurt van Parachutes.
Na de cd Nothing Less kwam enkele weken voor de release van Days Like This de single You Can Say uit. Dit is wat mij betreft nog steeds een van de beste Krezip liedjes. De release van die single verhoogden mijn verwachting voor het album.. Het album begint ook met You Can Say, maar de andere liedjes zorgen er voor dat het wat mij betreft het minste Krezip album is.
Al met al is het album wel leuk, maar heeft het mijn verwachtingen bij lange na niet gehaald. De albums die daarna kwamen waren gelukkig beter!
quote:Mee eens. X&Y kon mij ook totaal niet bekoren.Op woensdag 14 oktober 2009 11:47 schreef Gillingham het volgende:
[ afbeelding ]
Na het geweldige Parachutes en een opvolger met een aantal hele sterke nummers kwamen ze met X&Y op de proppen. Gelukkig heb ik 'm nooit aangeschaft. Viva la Vida lijkt weer iets beter te zijn, maar absoluut niet in de buurt van Parachutes.
Verder hoort nog in dit topic (voor mij): Jimmy Eat World - "Futures". Niet helemaal onverwacht, maar wel de plaat die me deed afhaken. Het boorde tegelijk - eerder al met voorganger "Bleed American" - ook een nieuw publiek aan. Voor mij nog altijd lastig te bevatten dat dezelfde band ook ooit "Clarity" afleverde...
quote:Als je Fix You en The Hardest Part niet meetelt ben ik het volledig met je eens.Op woensdag 14 oktober 2009 11:47 schreef Gillingham het volgende:
Na het geweldige Parachutes en een opvolger met een aantal hele sterke nummers kwamen ze met X&Y op de proppen. Gelukkig heb ik 'm nooit aangeschaft. Viva la Vida lijkt weer iets beter te zijn, maar absoluut niet in de buurt van Parachutes.
Hoewel dat ergens ook wel te verwachten viel, Once vond ik al niet zo bijzonder en als er dan ook nog een nieuwe zangeres bij komt loopt het nogal wat risico.
quote:Twee nummers zijn natuurlijk ook niet genoeg om een heel album op te kunnen bouwen.Op woensdag 14 oktober 2009 19:29 schreef DrowningMan het volgende:
[..]
Als je Fix You en The Hardest Part niet meetelt ben ik het volledig met je eens.
Mislukte poging tot een mainstream pop punk album
