Vandaag was ik in een nostalgische bui en dacht ik kom, laat ik eens wat ouds uit de cd-kast trekken: Mike and the Mechanics (The Living Years) en Fish (Vigil in a wilderness of Mirrors).
Daarvóór had ik een hele tijd geluisterd naar David Sylvian en Ketil Bjornstad dus de set was inmiddels goed opgewarmd en klonk zoals vanouds. Mike + Mechanics in de speler.... Jasses wat klinkt dat kut!
Fish erin dan maar... NET ZO KLOTE! Wat de neuk voor kut-opname-apparatuur hebben ze gebruikt toen hey! Er valt niet naar te luisteren! Nauwelijks bas, plat stereobeeld, geen enkele diepte... En het zijn nochtans niet de minste namen zou je denken... En ik heb genoeg opnames uit die tijd die wél goed klinken. Klacht: hoe beter de set hoe slechter slechte opnames gaan klinken. Er is dus wel een nadeel aan werkelijkheidsweergave.
quote:Nou ja dan kun je lachen maar dit verschijnsel zet wel een mogelijk groot deel van mijn cd collectie buitenspel.Op zondag 4 oktober 2009 14:57 schreef Penisbaard het volgende:
Wat een avontuur, sterkte met het verwerken van dit drama TS!
Mijn muziek hoeft alleen maar bruut hard, metal is the law
