Er zijn mensen die de behoefte voelen zich creatief te uiten. Dit doen ze door middel van het maken van een tekening, het componeren van een muziekstuk, het schilderen van hun diepste emotie of door het schrijven van een verhaaltje. Tot nog toe is hier helemaal niks mis mee, immers, iedereen heeft zijn uitlaatklep nodig. Sommigen hebben Fok, sommigen hebben een collegeblok vol met verhalen over wat ze dwars zit.
Helaas is hier sinds de digitale snelweg een grote verandering in gekomen. Tegenwoordig zie je steeds meer mensen die het nodig vinden hun hersenspinsels op het internet te gooien om anderen hiermee lastig te vallen. Hyvesprofielen van jonge meisjes, teksten bij youtubefilmpjes, zelfs complete websites worden er opgezet om maar zoveel mogelijk waanzin de wereld in te spuien. En omdat iedereen er zomaar bij kan en commentaar kan leveren kunnen die 10 mensen verspreid over de hele wereld die het wel de moeite waard vinden de schrijver er ook van op de hoogte stellen dat zij het waarderen wat hij doet, en dat hij hier zeker mee door moet gaan. Resultaat is nog een talentloze 100-in-een-dozijn schrijver die zichzelf heeft wijsgemaakt dat wat hij wil zeggen er daadwerkelijk toe doet.
Waar zijn de tijden gebleven waar je iets liet lezen aan je beste vriend, deze eerlijk aangaf dat het volledig kut was en je het beter in je dagboek kunt houden in plaats van in boekvorm uit te geven? Waarom kan ik nu niet meer op zoek naar een artikel over een bepaald onderwerp zonder door duizenden mensen heen te waden die dezelfde uitgekauwde mening op dezelfde uitgekauwde manier naar voren brengen?
Oh, en hyvessletjes die gedichtjes posten waarbij hun beste vriendinnetjes komen roepen dat het supergeweldigtof is, dat is ook volledige waanzin waar paal en perk aan gesteld moet worden.