VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Hallo,
Bij deze een topic die bijdraagt aan het vergroten van de informatie rondom voorste kruisbandreconstructies. Zelf heb ik nadat ik met voetballen mijn voorste kruisband afgescheurd heb, eind maart 2009 een operatie ondergaan aan mijn rechterknie. Met behulp van de hamstringmethode is er een nieuwe kruisband in mijn knie gezet. Nu, een half jaar later, en velen revalidatie-uurtjes verder heb ik weer redelijk controle over mijn knie en kan ik hem inmiddels mondjesmaat beter en zwaarder belasten. Op dit moment onderga ik enkele keren per week een krachttrainingsprogramma voor de bovenbeenspieren bij de fitness en ga ik eens in de 10 dagen naar de fysiotherapeut voor wat stabiliteitsoefeningen en een stukje controle. Langzaam aan is nu ook de periode aangebroken dat ik op het voetbalveld weer wat kleine oefeningen, weliswaar zonder bal, mag ondergaan.
Echter blijf je, ik wel tenminste, voortdurend vol twijfels naar je knie staren. Hij is wat vervormd, door het littekenweefsel, er zit een lelijk diep litteken in het been, en de knie lijkt, maar schijn kan ook bedriegen, wat dikker dan de linkerknie. Ook knakken de pezen net wat vaker, steekt het soms een beetje, en als je er aan denkt, dan merk je totaal een ander gevoel dan oorspronkelijk.
Laatst ook een prikje/steekje in de knie gevoelt, waardoor je direct weer een halve week met de angst rondloopt dat je weer iets aan je knie mankeert. Ik moet ook zeggen dat het 3 maanden geleden is dat ik voor het laatst op controle ben geweest bij de opererende dokter, en de volgende controle pas over 6 maanden is. Twijfels blijven dus volop bestaan.
Wat ik me afvroeg: Hoeveel lotgenoten zwerven hier nu rond met hetzelfde probleem. Een revalidatie van de voorste kruisband gericht op het weer kunnen voetballen, en de voortdurende twijfel of het allemaal wel verstandig is. Wie heeft een revalidatie al volledig afgewerkt en is met succes weer op de voetbalvelden terug gekeert? Wat heb heb je voor revalidatie gedaan en waren er nog bijzondere, specifieke problemen waar je tegen aanliep. In de wetenschap dat Andersson van FC Groningen en Bodde van Swansea City na een professionele profvoetbalrevalidatie direct weer in de eerste de beste wedstrijd de kruisband opnieuw afgescheurd hebben, lijkt me enige vorm van informatie naar elkaar toe zeker geen overbodige luxe.
Bij deze een topic die bijdraagt aan het vergroten van de informatie rondom voorste kruisbandreconstructies. Zelf heb ik nadat ik met voetballen mijn voorste kruisband afgescheurd heb, eind maart 2009 een operatie ondergaan aan mijn rechterknie. Met behulp van de hamstringmethode is er een nieuwe kruisband in mijn knie gezet. Nu, een half jaar later, en velen revalidatie-uurtjes verder heb ik weer redelijk controle over mijn knie en kan ik hem inmiddels mondjesmaat beter en zwaarder belasten. Op dit moment onderga ik enkele keren per week een krachttrainingsprogramma voor de bovenbeenspieren bij de fitness en ga ik eens in de 10 dagen naar de fysiotherapeut voor wat stabiliteitsoefeningen en een stukje controle. Langzaam aan is nu ook de periode aangebroken dat ik op het voetbalveld weer wat kleine oefeningen, weliswaar zonder bal, mag ondergaan.
Echter blijf je, ik wel tenminste, voortdurend vol twijfels naar je knie staren. Hij is wat vervormd, door het littekenweefsel, er zit een lelijk diep litteken in het been, en de knie lijkt, maar schijn kan ook bedriegen, wat dikker dan de linkerknie. Ook knakken de pezen net wat vaker, steekt het soms een beetje, en als je er aan denkt, dan merk je totaal een ander gevoel dan oorspronkelijk.
Laatst ook een prikje/steekje in de knie gevoelt, waardoor je direct weer een halve week met de angst rondloopt dat je weer iets aan je knie mankeert. Ik moet ook zeggen dat het 3 maanden geleden is dat ik voor het laatst op controle ben geweest bij de opererende dokter, en de volgende controle pas over 6 maanden is. Twijfels blijven dus volop bestaan.
Wat ik me afvroeg: Hoeveel lotgenoten zwerven hier nu rond met hetzelfde probleem. Een revalidatie van de voorste kruisband gericht op het weer kunnen voetballen, en de voortdurende twijfel of het allemaal wel verstandig is. Wie heeft een revalidatie al volledig afgewerkt en is met succes weer op de voetbalvelden terug gekeert? Wat heb heb je voor revalidatie gedaan en waren er nog bijzondere, specifieke problemen waar je tegen aanliep. In de wetenschap dat Andersson van FC Groningen en Bodde van Swansea City na een professionele profvoetbalrevalidatie direct weer in de eerste de beste wedstrijd de kruisband opnieuw afgescheurd hebben, lijkt me enige vorm van informatie naar elkaar toe zeker geen overbodige luxe.
Tvp, ik heb mijn knie uit de kom gehad, waarbij ook van alles en nog wat is afgescheurd, dus het probleem komt me bekend voor. Bij mij is het al meer dan 3 jaar geleden, en ik heb pas laatst voor het eerst weer eens 30 minuten gevoetbald, zij het rustig aan...
Half bezopen is weggegooid geld.
Het is bij mij geen probleem meer.... heb wel dezelfde reconstructie gehad, en 6! kijkoperaties vooraf.
Ik kan/kon alles weer.
Ik kan/kon alles weer.
Vanwaar 6! kijkoperaties??.quote:Op woensdag 30 september 2009 14:54 schreef Rekkie het volgende:
Het is bij mij geen probleem meer.... heb wel dezelfde reconstructie gehad, en 6! kijkoperaties vooraf.
Ik kan/kon alles weer.
Ik heb er helemaal geen gehad, en niet eens een MRI..
Ik heb er ook 'n stuk of 3 a 4 gehad, de laatste kijkoperatie is meteen gebruikt om wat spul uit m'n knie te verwijderen. Uiteindelijk geen kruisbandreconstructie gehad. M'n knie is ongeveer leeg, er zit alleen nog 'n halve meniscus en 'n miniscuul reepje kruisband in. Deze zorgt ervoor dat de zenuw wel door kan geven dat de spieren aan moeten spannen. Waardoor ik zonder kruisband dus nog kan voetballen.
Ik voetbal momenteel alleen in de zaal, ik moest me richten op 1 ondergrond. En de ervaringen op zaalondergrond zijn beter dan 't hobbelige veld. En ik ben sinds 3 jaar "blessurevrij" (klopt af), buiten enkele kleine pijntjes af en toe gaat 't boven verwachting goed
Ik voetbal momenteel alleen in de zaal, ik moest me richten op 1 ondergrond. En de ervaringen op zaalondergrond zijn beter dan 't hobbelige veld. En ik ben sinds 3 jaar "blessurevrij" (klopt af), buiten enkele kleine pijntjes af en toe gaat 't boven verwachting goed
"If you're not a manc, you're a wank"
Ik heb twee keer een reconsructie gehad van mijn linker voorste kruisband.
De eerste
Tijdens het voetballen scheurde ik deze af. Was keeper in de A1 selectie en deed mee in het veld bij de A3. Stom, stommer en stomst.
Na 3 kijkoperaties en eindeloze discussies met de chirug, die niet wilde opereren, toch een reconstructie. Er werd een deel van mijn patella (? spier over de knieschijf) als kruisband teruggezet.
Na maanden revalideren, fysiotherapie en vooral krachttraining weer bovenop gekomen.
De tweede
Na hertsel van eerste keer weer bij de selectie gekomen. Op donderdag voor de training te horen gekregen dat ik zondag weer in de basis zou staan. In die training scheurt het zwikje weer af.......
Eerst naar dezelfde arts terug. Die wilde nu pertinent niet opereren. Second opinion aangevraagd bij de arts die destijds ook Marc Overmars had gedaan, die wilde wel opereren. Onder voorwaarde dat ik meedeed aan een experimenteel onderzoek kon ik zelfs binnen 3 maanden al terecht. Dat experiment hield in dat er een groep van 10 patienten was en er 5 met eigen spier (patella) en 5 met donorspier werden geholpen.
Ik kreeg uiteindelijk een donorspier, en heb de revalidatie goed doorlopen.
Alleen voetballen doe ik niet meer in clubverband. Wel met bedrijfsvoetbal. Dat gaat goed, behalve dat ik niet voluit durf te gaan.
De eerste
Tijdens het voetballen scheurde ik deze af. Was keeper in de A1 selectie en deed mee in het veld bij de A3. Stom, stommer en stomst.
Na 3 kijkoperaties en eindeloze discussies met de chirug, die niet wilde opereren, toch een reconstructie. Er werd een deel van mijn patella (? spier over de knieschijf) als kruisband teruggezet.
Na maanden revalideren, fysiotherapie en vooral krachttraining weer bovenop gekomen.
De tweede
Na hertsel van eerste keer weer bij de selectie gekomen. Op donderdag voor de training te horen gekregen dat ik zondag weer in de basis zou staan. In die training scheurt het zwikje weer af.......
Eerst naar dezelfde arts terug. Die wilde nu pertinent niet opereren. Second opinion aangevraagd bij de arts die destijds ook Marc Overmars had gedaan, die wilde wel opereren. Onder voorwaarde dat ik meedeed aan een experimenteel onderzoek kon ik zelfs binnen 3 maanden al terecht. Dat experiment hield in dat er een groep van 10 patienten was en er 5 met eigen spier (patella) en 5 met donorspier werden geholpen.
Ik kreeg uiteindelijk een donorspier, en heb de revalidatie goed doorlopen.
Alleen voetballen doe ik niet meer in clubverband. Wel met bedrijfsvoetbal. Dat gaat goed, behalve dat ik niet voluit durf te gaan.
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
De patella ís je knieschijf, de pees komt van de quadriceps (je dijbeenspier, bestaand uit 4 spieren) die vast zit aan je knieschijf en aanhecht op je scheenbeen
"If you're not a manc, you're a wank"
Die spier bedoel ik inderdaadquote:Op woensdag 30 september 2009 19:58 schreef Eric_Cantona het volgende:
De patella ís je knieschijf, de pees komt van de quadriceps (je dijbeenspier, bestaand uit 4 spieren) die vast zit aan je knieschijf en aanhecht op je scheenbeen
Die termen heb ik niet eens proberen te onthouden 
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Moet je ook niet doen, ik heb 'n fysiotherapeutische achtergrond, vandaar dat ik 't even "verduidelijk"
"If you're not a manc, you're a wank"
Heb zelf jaren geleden (in 2002) ook mijn voorste kruisband van de rechterknie afgescheurd. Dit werd eind dat jaar ook gereconstrueerd door middel van een pees onder mijn knie. Die werd eruit gehaald en als kruisband geplaatst. Ik heb na een half jaar revalidatie geen last meer sindsdien. Alleen je hoort inderdaad wel het bekende 'knakken' van de knie, vaak als je je been effe draait ('s nachts in bed bijvoorbeeld). Je voelt hem effe knakken, maar het doet totaal geen zeer ofzo
En heel soms als je veel inspanning hebt gedaan voel je je knie effe, maar verder totaal geen problemen en kan alles weer doen wat ik wil.
Ik liep de blessure op in de B1 bij een ongelukkig duel. Ik had nog nooit van die blessure gehoord toen. Na een paar weken toen het vocht eruit was ging ik weer trainen en binnen 10 minuten zakte ik er weer doorheen. Toen wist ik dus dat er echt iets mis was. Kijkoperatie gehad en daar bleek dat dus uit...
En heel soms als je veel inspanning hebt gedaan voel je je knie effe, maar verder totaal geen problemen en kan alles weer doen wat ik wil.
Ik liep de blessure op in de B1 bij een ongelukkig duel. Ik had nog nooit van die blessure gehoord toen. Na een paar weken toen het vocht eruit was ging ik weer trainen en binnen 10 minuten zakte ik er weer doorheen. Toen wist ik dus dat er echt iets mis was. Kijkoperatie gehad en daar bleek dat dus uit...
Ah, jij bent 1 van die beulenquote:Op woensdag 30 september 2009 21:37 schreef Eric_Cantona het volgende:
Moet je ook niet doen, ik heb 'n fysiotherapeutische achtergrond, vandaar dat ik 't even "verduidelijk"
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik heb 't 3 jaar gestudeerd, that's allquote:
Ik heb wel toen 'n e-mailadres aangemaakt die begon met fysiosadist
"If you're not a manc, you're a wank"
Telkens niet geheel afgescheurd daar waar ik dat wel verwachtte....quote:Op woensdag 30 september 2009 17:48 schreef dendraaier het volgende:
[..]
Vanwaar 6! kijkoperaties??.
MRI ook 2 keer gehad.
Ik 4x. Maar 2 daarvan bij de nacontrole ivm het experimentele onderzoek.quote:
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
quote:Op woensdag 30 september 2009 21:45 schreef Eric_Cantona het volgende:
[..]
Ik heb 't 3 jaar gestudeerd, that's all
Ik heb wel toen 'n e-mailadres aangemaakt die begon met fysiosadist
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik heb ook mijn voorste kruisband afgescheurd in september 2002. Het rare is dat ik er helemaal geen pijn bij voelde, alleen dat de knie meteen enorm stijf en dik werd. Dankzij enorme wachttijden bij ziekenhuizen uiteindelijk pas in Juni 2003 geopereerd. Als ik het me goed herinner is bij mij de hamstring-methode gebruikt. Toen voor een halfjaar lang elke week 2x anderhalfuur fysio gedaan. Daarna voelde ik nog steeds pijntjes af en toe, maar opeens waren ze weg en na driekwart jaar was ik dus weer volledig hersteld. Daarna nooit meer enige last van gehad.
Bij mij deed het ook geen pijn. Alhoewel ik wel voelde dat er "iets mis" was. Ik heb de eerste helft ook gewoon nog afgemaakt.... gewoon koude spons erop en niet meer op lettenquote:Op woensdag 30 september 2009 23:27 schreef Greetings het volgende:
Ik heb ook mijn voorste kruisband afgescheurd in september 2002. Het rare is dat ik er helemaal geen pijn bij voelde, alleen dat de knie meteen enorm stijf en dik werd. Dankzij enorme wachttijden bij ziekenhuizen uiteindelijk pas in Juni 2003 geopereerd. Als ik het me goed herinner is bij mij de hamstring-methode gebruikt. Toen voor een halfjaar lang elke week 2x anderhalfuur fysio gedaan. Daarna voelde ik nog steeds pijntjes af en toe, maar opeens waren ze weg en na driekwart jaar was ik dus weer volledig hersteld. Daarna nooit meer enige last van gehad.
In de rust begin het pas echt dik te worden, en ik kon ook niet meer fietsend naar huis.
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Hier ook een lotgenoot 
In een notedop:
In september 2005 mn kruisband rechterknie gescheurd, december geopereerd en oktober 2006 weer actief in wedstrijdverband. Vervolgens keer flink doorheen gegaan, is de binnenband flink opgerekt. Dit bleef problemen geven waardoor ik nu met een elastische brace speel. Dit bevalt erg goed, heb nu al geruime tijd weinig knieproblemen.
Van de operatie en het herstel heb ik destijds een "dagboek" bijgehouden, het is een heel verhaal, maar misschien voor lotgenoten erg interessant om te lezen.
http://arnovkb.web-log.nl/
In een notedop:
In september 2005 mn kruisband rechterknie gescheurd, december geopereerd en oktober 2006 weer actief in wedstrijdverband. Vervolgens keer flink doorheen gegaan, is de binnenband flink opgerekt. Dit bleef problemen geven waardoor ik nu met een elastische brace speel. Dit bevalt erg goed, heb nu al geruime tijd weinig knieproblemen.
Van de operatie en het herstel heb ik destijds een "dagboek" bijgehouden, het is een heel verhaal, maar misschien voor lotgenoten erg interessant om te lezen.
http://arnovkb.web-log.nl/
@ Hattrick: FC Loda Maddeus (146377)
De voorste kruisband operatie: Assie VKB Operatie
AD '69 - De Graafschap - Tottenham Hotspur F.C. - Fiorentina - Bayern Munchen
De voorste kruisband operatie: Assie VKB Operatie
AD '69 - De Graafschap - Tottenham Hotspur F.C. - Fiorentina - Bayern Munchen
Was zeker een heel interessant dagboek om te lezen! Dan zie je toch dat er grote verschillen bestaan tussen revalidatieprocessen. Ik zit op 6 maanden en heb nog geen bal aangeraakt. Ga ook nog maar 1x in de 10 dagen naar de fysio. Echter wel 3 a 4x per week naar de fitnessen voor kracht en souplesse.quote:Op donderdag 1 oktober 2009 11:21 schreef assie het volgende:
Hier ook een lotgenoot
In een notedop:
In september 2005 mn kruisband rechterknie gescheurd, december geopereerd en oktober 2006 weer actief in wedstrijdverband. Vervolgens keer flink doorheen gegaan, is de binnenband flink opgerekt. Dit bleef problemen geven waardoor ik nu met een elastische brace speel. Dit bevalt erg goed, heb nu al geruime tijd weinig knieproblemen.
Van de operatie en het herstel heb ik destijds een "dagboek" bijgehouden, het is een heel verhaal, maar misschien voor lotgenoten erg interessant om te lezen.
http://arnovkb.web-log.nl/
Wat me opviel in je dagboek is het aantal controlebezoeken aan je dokter. Hoevaak ben je daar gedurende de revalidatie geweest? Bij mij is het in het algemeen de bedoeling dat je daar 3x naar toe gaat (na twee weken, 3 maanden en na 1 jaar). Ik ben op het begin al 6 keer geweest vanwege een nabloeding en ontstekingsrisico (vandaar ook een diep en lelijk litteken), maar nu dus ook al 3.5 maand niet meer op controle geweest.
En hoe is het verder om te spelen met een elastische band? Geeft dat ook echt steun aan je kruisband, of veel meer alleen voor de binnenband?
Wat ik me zo herinner ben ik maar 2 of 3 keer tijdens de revalidatie bij de behandelend arts geweest. Was ook niet echt reden toe, verliep allemaal aardig voorspoedig en de fysio was erg tevreden.
Toen ik weer aan het voetballen kwam ben ik 1x vrij heftig door de knie gegaan bij een snelle draaiing, gebeurde ongeveer een maand voor mijn eerste wedstrijd. Waarschijnlijk heb ik daarbij de binnenband opnieuw opgerekt.
De keren daarna dat ik last van de knie kreeg, had allemaal te maken met de binnenband. Vandaar dat ik een brace wilde proberen. Of het echt veel stabiliteit geeft betwijfel ik wel, maar het voelt wel goed (zit dus echt tussen de oren).
Achteraf ben ik ook wel blij alles opgeschreven te hebben. Voor de "lotgenoten" is het prettig ervaringen te lezen, merkte ik toendertijd al. En in het begin had ik er ook alle tijd voor omdat ik toch thuis zat. En als je nog vragen hebt, je stelt ze maar.....
Toen ik weer aan het voetballen kwam ben ik 1x vrij heftig door de knie gegaan bij een snelle draaiing, gebeurde ongeveer een maand voor mijn eerste wedstrijd. Waarschijnlijk heb ik daarbij de binnenband opnieuw opgerekt.
De keren daarna dat ik last van de knie kreeg, had allemaal te maken met de binnenband. Vandaar dat ik een brace wilde proberen. Of het echt veel stabiliteit geeft betwijfel ik wel, maar het voelt wel goed (zit dus echt tussen de oren).
Achteraf ben ik ook wel blij alles opgeschreven te hebben. Voor de "lotgenoten" is het prettig ervaringen te lezen, merkte ik toendertijd al. En in het begin had ik er ook alle tijd voor omdat ik toch thuis zat. En als je nog vragen hebt, je stelt ze maar.....
@ Hattrick: FC Loda Maddeus (146377)
De voorste kruisband operatie: Assie VKB Operatie
AD '69 - De Graafschap - Tottenham Hotspur F.C. - Fiorentina - Bayern Munchen
De voorste kruisband operatie: Assie VKB Operatie
AD '69 - De Graafschap - Tottenham Hotspur F.C. - Fiorentina - Bayern Munchen
Allemaal geluksvogels die een kruisbandreconstructie hebben kunnen ondergaan.
Bij mij was deze optie nog niet mogelijk waardoor ik na meniscusoperaties aan beide knieen en afgescheurde kruisbanden een dagelijkse therapie moest en moet ondergaan om mijn bovenbeenspieren te versterken.Maar ik doe er dus alles mee, fietsen schaatsen en hardlopen.
Ook voetbal ik er wel eens mee, hoewel dat bloedlink is volgens de specialisten. Dus ondanks de enorme ruimte op de knie toch nog volop sporten.
Bij mij was deze optie nog niet mogelijk waardoor ik na meniscusoperaties aan beide knieen en afgescheurde kruisbanden een dagelijkse therapie moest en moet ondergaan om mijn bovenbeenspieren te versterken.Maar ik doe er dus alles mee, fietsen schaatsen en hardlopen.
Ook voetbal ik er wel eens mee, hoewel dat bloedlink is volgens de specialisten. Dus ondanks de enorme ruimte op de knie toch nog volop sporten.
janneman
Hier helaas een minder positief verhaal.
Voorjaar 1988 bij het zaalvoetbal de knie verdraaid. De knie zat ook op slot en ik kon hem met enige moeite (weerstand) en wat geknap en gekraak strekken. Moet je als veldvoetballer en keeper ook niet met je teamgenoten in de zaal gaan voetballen.Je bent 19 jaar, behoorlijk ambitieus en nog nooit blessures gehad. Je club is nog niet veilig en de trainer die zelf semi prof is geweest en gepokt en gemazeld in de voetbalwereld denkt dat je geluk hebt en dat het wel goed komt.
De huisarts stuurt me door naar wat nu het UMCG in Groningen is want dat is beter dan het ziekenhuis bij mij in de buurt zegt hij...... Ze schrijven me rust voor maar kunnen niets vinden en na verloop van tijd moet ik nog eens terug komen ter controle. Ik weet niet meer precies hoe lang ik rust heb gehad want het is al aardig wat jaartjes geleden maar na verloop van tijd voelt het redelijk aan, is de pijn weg en omdat het degradatiespook nog niet verdwenen is willen ik en de trainer dat ik snel weer terug kom. Ik begin weer voorzichtig met de training onder begeleiding van de verzorger van mijn clubje die in het verleden bij een BV heeft gewerkt en ook een oude rot in het vak is. De training gaat redelijk zolang ik de knie niet erg belast. Ik krijg een terugslag als de knie wordt belast maar vooralsnog geen grote problemen. Na enige tijd (ik denk dat je dan in weken moet denken maar ik weet het niet meer) toch de knie maar eens belasten in overleg met de verzorger. Springen met twee benen tegelijk over een hek. Vijf keer gaat het goed maar bij de zesde sprong gaat het mis, en goed ook. De knie voelde de hele tijd al niet goed aan alleen wist ik toen van toeten nog blazen. Ik ga gigantisch door mijn knie (de verzorger zei "ik zag je been opzij knikken"). Zelfs mijn heup krijgt een fikse optater en voelt ook een tijdje niet goed. Ik sterfvan de pijn en wordt door een paar man naar de kleedkamer gedragen waarna ik mezelf mag redden en met moeite op de fiets thuis kom. Toevallig heb de volgende dag die vervolgafspraak in het ziekenhuis waar ik aandring op een kijkoperatie die met tegenzin wordt toegestaan. De kijkoperatie wordt uitgevoerd door een dokter (ik vergeet zijn naam nooit meer maar ik zal die hier maar niet noemen) die als hij mij voor het eerst ziet tot mijn verbazing zegt "ik snap niet wat jij hier doet maar je bent hier nu eenmaal dus doen we de kijkoperatie wel". De uitslag van de kijkoperatie is, kruisband licht beschadigd (rafelig) en kniekapsel beschadigd en ontstoken. Ik ben verbaasd maar blij met de relatief gunstige uitslag en krijg drie maanden rust voorgeschreven waarna ik weer voorzichtig mag beginnen en daarna weer alles moet kunnen doen.
Terwijl de rest van de familie op vakantie is ben ik alleen thuis gebleven om de spieren weer aan te sterken zodat ik na de vakantie weer aan kan sluiten in de voorbereiding. Na drie maanden rust weer voorzichtig begonnen, de knie voelt eigenlijk nog steeds niet goed maar ik weet niet beter, wil maar al te graag en laat me leiden door wat men in mijn omgeving zegt. Na ettelijke weken rustig voor mezelf trainen met de verzorger weer voorzichtig voor het eerst met de groep mee trainen. In simpel partijtje met niemand in de buurt zak ik weer door mijn knie terwijl ik geen rare dingen doe maar gewoon van standbeen wissel van goede naar slechte knie. Op dat moment brak er iets bij mij en wist ik dat het over was. Ik ben voor onbepaalde tijd gestopt heb zo een jaar of 8 doorgelopen waarbij mijn knie steeds slechter en zwakker werd. Van enige nazorg of begeleiding is nooit sprake geweest. In de loop van de jaren kreeg ik chronisch pijn en zakte ik te pas en te onpas door mijn knie, gewoon door er op te staan ging ik er al door. Brace om, maakte allemaal niet uit, ook met brace ging ik gewoon door de knie. Toen na een jaar of 8 de pijn zo'n probleem werd dat het mijn leven ging beheersen toch maar weer naar het ziekenhuis maar toen wel naar het regioziekenhuis in de buurt. Daar constateerde men binnen twee minuten dat mijn knie in puin lag. Voorste kruisband aan gort en meniscus kapot en wat er verder nog stuk was konden ze aan de buitenkant niet zien maar het was niet best. In 1996 dus geopereerd met de patellapees methode en daarna intensieve pysiotherapie ondergaan. Daar werd mezegd “één op de tien krijgt problemen met die patella pees die nu dus een stuk zwakker is geworden. Wie is nu net die één van de tien. Uiteraard Your's truly..... Na een aantal weken intensieve fysiotherapie patella pees overbelast en ontstoken. Enkele maanden rust voorgeschreven gekregen. Daarna weer heeeeel voorzichtig begonnen en na een jaar pysiotherapie mocht ik beginnen met zelfstandig fietsen en wandelen en als dat goedging wat voorzichtig hardlopen (om het overgewicht dat ik inmiddels had gekweekt wat kwijt te raken). Uiteindelijk na een lange lijdensweg de knie weer zover dat ik normaal kan functioneren maar mijn sportcarriere was op 19 jarige leeftijd voorbij. De stabiliteit in de knie is nu wel goed en dat hou ik graag zo. De patellapees is altijd een zwakke plek gebleven en de goede knie is in de loop van de jaren ook gaan opspelen door overbelasting.
Kort gezegd, het is nooit meer goedgekomen en het komt ook niet meer goed. Dit jaar weer wat klachten gekregen en e.e.a. laten checken in het ziekenhuis. Constatering, het kraakbeen wordt dunner en het restant van de meniscus speelt wat op. Als het erger wordt moet ik terugkomen en krijg ik weer een kijkoperatie. Toekomstbeeld is dat ik ooit aan een of wellicht wel twee kunstknieen toe ben. Ik hoop dat nog heel wat jaren uit te stellen. Ik heb er ook een trauma aan overgehouden en heb me alleen al mentaal nooit meer volledig durven geven. Zaalsporten zijn voor mij uit den boze, ik doe niet eens mee met een volleybal toernooi op het werk. Stel je voor dat ik op iemand z'n voet spring en het gedonder opnieuw begint. Als ik sport, al jaren niet door simpelweg geen tijd, dan is het individueel. Ik kan ook niet kijken naar beelden waarin ze zware blessures laten zien. De beenbreuk bij Standaard-Anderlecht heb ik dus ook niet durven zien. En als ik per ongeluk eens iets zie voel ik zelf de pijn weer. Die pijn van mijn knikkend been is de ergste pijn die ik in mijn hele leven heb meegemaakt en ik heb toch wel e.e.a. meegemaakt qua pijn. Ik viel ook bijna flauw van de pijn toen. Recent had ik last van een galsteenkoliek en die pijn valt in dezelfde buitencategorie wat pijn betreft. Ik weet dus hoe Bodde en Andersson zich nu voelen en ik wens ze alle sterkte. Zij krijgen de begeleiding die ik nooit heb gehad en ik hoop dat ze terug kunnen komen op niveau.
Ik heb nog een paar jaar als supporter bij mijn cluppie langs de lijn gestaan waar ik met pijn in het hart de hoogtijdagen van de club als toeschouwer moest aanschouwen. Mijn plek werd ingenomen door iemand die de successen meemaakte maar die niet mijn niveau haalde (mijn mening uiteraard) Ik werd met grote regelmaat aangesproken wanneer ik weer terug zou komen en ik kreeg zelfs verwijten dat ik een slechte mentaliteit had en dat ik het heilige vuur niet meer had. Na een paar jaar heb ik bewust afstand genomen van het voetbal en van mijn cluppie. Ik kom er nu nooit meer, de club is in verval geraakt en ik woon er ook niet meer. Ik ben enkele jaren niet gemakkelijk geweest voor mijn omgeving want het klapte er psychologisch goed in bij mij. Ik heb zeker een jaar goed in de put gezeten. Het is met uitzondering van mijn sportcarrière, allemaal goed gekomen. Bij nader inzien wist ik vanaf het allereerste begin dat het fout zat in mijn knie maar ik was jong en wist van niets. Naar mijn mening heeft het UMCG mij niet serieus genomen en ondanks de kijkoperatie een verkeerde diagnose gesteld maar dat kan ik toch niet aantonen. Ik kan er gelukkig nu relativerend op terug kijken maar ik hoop het nooit meer mee te maken.
Mijn oudste zoon is nu op de leeftijd dat hij wil gaan sporten en je mag raden wat hij wil gaan doen. Het liefst heb ik dat hij een individuele sport gaat doen maar ik zal het hem niet verbieden, stimuleren zal ik het echter ook niet. Ik vind de excessen op het voetbalveld tegenwoordig ook zodanig dat het mensen weerhoudt om te gaan voetballen of om je kind te laten voetballen.
[ Bericht 0% gewijzigd door fokkerzdelight op 03-10-2009 00:01:32 ]
Voorjaar 1988 bij het zaalvoetbal de knie verdraaid. De knie zat ook op slot en ik kon hem met enige moeite (weerstand) en wat geknap en gekraak strekken. Moet je als veldvoetballer en keeper ook niet met je teamgenoten in de zaal gaan voetballen.Je bent 19 jaar, behoorlijk ambitieus en nog nooit blessures gehad. Je club is nog niet veilig en de trainer die zelf semi prof is geweest en gepokt en gemazeld in de voetbalwereld denkt dat je geluk hebt en dat het wel goed komt.
De huisarts stuurt me door naar wat nu het UMCG in Groningen is want dat is beter dan het ziekenhuis bij mij in de buurt zegt hij...... Ze schrijven me rust voor maar kunnen niets vinden en na verloop van tijd moet ik nog eens terug komen ter controle. Ik weet niet meer precies hoe lang ik rust heb gehad want het is al aardig wat jaartjes geleden maar na verloop van tijd voelt het redelijk aan, is de pijn weg en omdat het degradatiespook nog niet verdwenen is willen ik en de trainer dat ik snel weer terug kom. Ik begin weer voorzichtig met de training onder begeleiding van de verzorger van mijn clubje die in het verleden bij een BV heeft gewerkt en ook een oude rot in het vak is. De training gaat redelijk zolang ik de knie niet erg belast. Ik krijg een terugslag als de knie wordt belast maar vooralsnog geen grote problemen. Na enige tijd (ik denk dat je dan in weken moet denken maar ik weet het niet meer) toch de knie maar eens belasten in overleg met de verzorger. Springen met twee benen tegelijk over een hek. Vijf keer gaat het goed maar bij de zesde sprong gaat het mis, en goed ook. De knie voelde de hele tijd al niet goed aan alleen wist ik toen van toeten nog blazen. Ik ga gigantisch door mijn knie (de verzorger zei "ik zag je been opzij knikken"). Zelfs mijn heup krijgt een fikse optater en voelt ook een tijdje niet goed. Ik sterfvan de pijn en wordt door een paar man naar de kleedkamer gedragen waarna ik mezelf mag redden en met moeite op de fiets thuis kom. Toevallig heb de volgende dag die vervolgafspraak in het ziekenhuis waar ik aandring op een kijkoperatie die met tegenzin wordt toegestaan. De kijkoperatie wordt uitgevoerd door een dokter (ik vergeet zijn naam nooit meer maar ik zal die hier maar niet noemen) die als hij mij voor het eerst ziet tot mijn verbazing zegt "ik snap niet wat jij hier doet maar je bent hier nu eenmaal dus doen we de kijkoperatie wel". De uitslag van de kijkoperatie is, kruisband licht beschadigd (rafelig) en kniekapsel beschadigd en ontstoken. Ik ben verbaasd maar blij met de relatief gunstige uitslag en krijg drie maanden rust voorgeschreven waarna ik weer voorzichtig mag beginnen en daarna weer alles moet kunnen doen.
Terwijl de rest van de familie op vakantie is ben ik alleen thuis gebleven om de spieren weer aan te sterken zodat ik na de vakantie weer aan kan sluiten in de voorbereiding. Na drie maanden rust weer voorzichtig begonnen, de knie voelt eigenlijk nog steeds niet goed maar ik weet niet beter, wil maar al te graag en laat me leiden door wat men in mijn omgeving zegt. Na ettelijke weken rustig voor mezelf trainen met de verzorger weer voorzichtig voor het eerst met de groep mee trainen. In simpel partijtje met niemand in de buurt zak ik weer door mijn knie terwijl ik geen rare dingen doe maar gewoon van standbeen wissel van goede naar slechte knie. Op dat moment brak er iets bij mij en wist ik dat het over was. Ik ben voor onbepaalde tijd gestopt heb zo een jaar of 8 doorgelopen waarbij mijn knie steeds slechter en zwakker werd. Van enige nazorg of begeleiding is nooit sprake geweest. In de loop van de jaren kreeg ik chronisch pijn en zakte ik te pas en te onpas door mijn knie, gewoon door er op te staan ging ik er al door. Brace om, maakte allemaal niet uit, ook met brace ging ik gewoon door de knie. Toen na een jaar of 8 de pijn zo'n probleem werd dat het mijn leven ging beheersen toch maar weer naar het ziekenhuis maar toen wel naar het regioziekenhuis in de buurt. Daar constateerde men binnen twee minuten dat mijn knie in puin lag. Voorste kruisband aan gort en meniscus kapot en wat er verder nog stuk was konden ze aan de buitenkant niet zien maar het was niet best. In 1996 dus geopereerd met de patellapees methode en daarna intensieve pysiotherapie ondergaan. Daar werd mezegd “één op de tien krijgt problemen met die patella pees die nu dus een stuk zwakker is geworden. Wie is nu net die één van de tien. Uiteraard Your's truly..... Na een aantal weken intensieve fysiotherapie patella pees overbelast en ontstoken. Enkele maanden rust voorgeschreven gekregen. Daarna weer heeeeel voorzichtig begonnen en na een jaar pysiotherapie mocht ik beginnen met zelfstandig fietsen en wandelen en als dat goedging wat voorzichtig hardlopen (om het overgewicht dat ik inmiddels had gekweekt wat kwijt te raken). Uiteindelijk na een lange lijdensweg de knie weer zover dat ik normaal kan functioneren maar mijn sportcarriere was op 19 jarige leeftijd voorbij. De stabiliteit in de knie is nu wel goed en dat hou ik graag zo. De patellapees is altijd een zwakke plek gebleven en de goede knie is in de loop van de jaren ook gaan opspelen door overbelasting.
Kort gezegd, het is nooit meer goedgekomen en het komt ook niet meer goed. Dit jaar weer wat klachten gekregen en e.e.a. laten checken in het ziekenhuis. Constatering, het kraakbeen wordt dunner en het restant van de meniscus speelt wat op. Als het erger wordt moet ik terugkomen en krijg ik weer een kijkoperatie. Toekomstbeeld is dat ik ooit aan een of wellicht wel twee kunstknieen toe ben. Ik hoop dat nog heel wat jaren uit te stellen. Ik heb er ook een trauma aan overgehouden en heb me alleen al mentaal nooit meer volledig durven geven. Zaalsporten zijn voor mij uit den boze, ik doe niet eens mee met een volleybal toernooi op het werk. Stel je voor dat ik op iemand z'n voet spring en het gedonder opnieuw begint. Als ik sport, al jaren niet door simpelweg geen tijd, dan is het individueel. Ik kan ook niet kijken naar beelden waarin ze zware blessures laten zien. De beenbreuk bij Standaard-Anderlecht heb ik dus ook niet durven zien. En als ik per ongeluk eens iets zie voel ik zelf de pijn weer. Die pijn van mijn knikkend been is de ergste pijn die ik in mijn hele leven heb meegemaakt en ik heb toch wel e.e.a. meegemaakt qua pijn. Ik viel ook bijna flauw van de pijn toen. Recent had ik last van een galsteenkoliek en die pijn valt in dezelfde buitencategorie wat pijn betreft. Ik weet dus hoe Bodde en Andersson zich nu voelen en ik wens ze alle sterkte. Zij krijgen de begeleiding die ik nooit heb gehad en ik hoop dat ze terug kunnen komen op niveau.
Ik heb nog een paar jaar als supporter bij mijn cluppie langs de lijn gestaan waar ik met pijn in het hart de hoogtijdagen van de club als toeschouwer moest aanschouwen. Mijn plek werd ingenomen door iemand die de successen meemaakte maar die niet mijn niveau haalde (mijn mening uiteraard) Ik werd met grote regelmaat aangesproken wanneer ik weer terug zou komen en ik kreeg zelfs verwijten dat ik een slechte mentaliteit had en dat ik het heilige vuur niet meer had. Na een paar jaar heb ik bewust afstand genomen van het voetbal en van mijn cluppie. Ik kom er nu nooit meer, de club is in verval geraakt en ik woon er ook niet meer. Ik ben enkele jaren niet gemakkelijk geweest voor mijn omgeving want het klapte er psychologisch goed in bij mij. Ik heb zeker een jaar goed in de put gezeten. Het is met uitzondering van mijn sportcarrière, allemaal goed gekomen. Bij nader inzien wist ik vanaf het allereerste begin dat het fout zat in mijn knie maar ik was jong en wist van niets. Naar mijn mening heeft het UMCG mij niet serieus genomen en ondanks de kijkoperatie een verkeerde diagnose gesteld maar dat kan ik toch niet aantonen. Ik kan er gelukkig nu relativerend op terug kijken maar ik hoop het nooit meer mee te maken.
Mijn oudste zoon is nu op de leeftijd dat hij wil gaan sporten en je mag raden wat hij wil gaan doen. Het liefst heb ik dat hij een individuele sport gaat doen maar ik zal het hem niet verbieden, stimuleren zal ik het echter ook niet. Ik vind de excessen op het voetbalveld tegenwoordig ook zodanig dat het mensen weerhoudt om te gaan voetballen of om je kind te laten voetballen.
[ Bericht 0% gewijzigd door fokkerzdelight op 03-10-2009 00:01:32 ]
Een verhaal waar ik me heel herkenbaar in voel fokkerzdelight, alleen is 't bij mij tot nu toe 'n stuk positiever uitgevallen *gelukkig*.
Ik heb jaren 't gevoel gehad dat ik "mijn" sport vaarwel moest zeggen, m'n uitlaatklep ergens anders in moest zoeken. Uiteindelijk de juiste mensen op de juiste plekken tegen 't lijf gelopen (orthopeed en fysiotherapeut). Ze hebben met persoonlijke begeleiding en de juiste informatie en oefenvormen me de beslissing laten nemen die goed voor me was. Ik heb echter jaren gevoeld dat ik nooit meer 't niveau zou halen die ik voor m'n blessure had. Ik dacht dat ik niet meer belangrijk kon zijn voor m'n team (ik voetbal niet hoog, maar wel 'n soort Cocu voor 't team).
Nu na 5 jaar blessureleed zit ik toch weer tegen 't niveau wat ik had en kan ik (weliswaar op 'n andere manier) belangrijk zijn voor mijn ploeggenoten in 'n iets meer controlerende manier.
Ontzettend klote dat 't bij jou (fokkerzdelight) niet snel genoeg is opgepakt, hopelijk kunnen anderen hier lering uit trekken. 'n Second opinion is nooit verkeerd. Ik ben in mijn 3 jaar blessureleed ook bij verschillende "specialisten" geweest, en achteraf was 't gevoel bij de eerste ook niet goed. Dus misschien is dus dé tip wel: "Ga op je gevoel af".
Ik dank "God" tot op de dag van vandaag in ieder geval op m'n blote knieen dat ik 't spelletje nog mag spelen, al vervloek ik alles en iedereen vaak genoeg dat 't klote loopt en ik niet 't gewenste resultaat in 'n wedstrijd bereik en ik meer had kunnen betekenen voor de ploeg. Mja, misschien moet ik eens stilstaan bij 't fijn dat ik ook op de tribune m'n vingers op had kunnen vreten van frustratie.
emotie ...
Ik ben me er trouwens terdege van bewust dat ik 'n "wandelende tijdbom" ben, 't kan ineens afgelopen zijn. Dat kan bij iedereen, maar 't risico is bij mij natuurlijk hoger. Ik klop af dat ik in de paar jaar dat ik nu weer voetbal, ik 2 of 3 keer maar 't idee had dat ik weer door m'n knie heen ging.
Ik heb jaren 't gevoel gehad dat ik "mijn" sport vaarwel moest zeggen, m'n uitlaatklep ergens anders in moest zoeken. Uiteindelijk de juiste mensen op de juiste plekken tegen 't lijf gelopen (orthopeed en fysiotherapeut). Ze hebben met persoonlijke begeleiding en de juiste informatie en oefenvormen me de beslissing laten nemen die goed voor me was. Ik heb echter jaren gevoeld dat ik nooit meer 't niveau zou halen die ik voor m'n blessure had. Ik dacht dat ik niet meer belangrijk kon zijn voor m'n team (ik voetbal niet hoog, maar wel 'n soort Cocu voor 't team).
Nu na 5 jaar blessureleed zit ik toch weer tegen 't niveau wat ik had en kan ik (weliswaar op 'n andere manier) belangrijk zijn voor mijn ploeggenoten in 'n iets meer controlerende manier.
Ontzettend klote dat 't bij jou (fokkerzdelight) niet snel genoeg is opgepakt, hopelijk kunnen anderen hier lering uit trekken. 'n Second opinion is nooit verkeerd. Ik ben in mijn 3 jaar blessureleed ook bij verschillende "specialisten" geweest, en achteraf was 't gevoel bij de eerste ook niet goed. Dus misschien is dus dé tip wel: "Ga op je gevoel af".
Ik dank "God" tot op de dag van vandaag in ieder geval op m'n blote knieen dat ik 't spelletje nog mag spelen, al vervloek ik alles en iedereen vaak genoeg dat 't klote loopt en ik niet 't gewenste resultaat in 'n wedstrijd bereik en ik meer had kunnen betekenen voor de ploeg. Mja, misschien moet ik eens stilstaan bij 't fijn dat ik ook op de tribune m'n vingers op had kunnen vreten van frustratie.
emotie ...Ik ben me er trouwens terdege van bewust dat ik 'n "wandelende tijdbom" ben, 't kan ineens afgelopen zijn. Dat kan bij iedereen, maar 't risico is bij mij natuurlijk hoger. Ik klop af dat ik in de paar jaar dat ik nu weer voetbal, ik 2 of 3 keer maar 't idee had dat ik weer door m'n knie heen ging.
"If you're not a manc, you're a wank"
ik heb op 23 mei 2008 me voorste kruisband afgescheurd een scheur in me knieband, en een scheurtje in de binnenkant van me meniscus het gebeurde door een smerige overtreding van de tegenstander op het voetbalveld.Ik hoorde volgens mij niks knappen in me knie maar ik dacht wel dat me been gebroken was omdat ik me botten voelde verschuiven,binnen enkele minuten werdt het dik maar kon wel op eigen kracht het veld verlaten.Ik ging gelijk me knie ijsen en toen ik opstond in de kleedkamer ging ik er door heen.Ben toen gelijk naar het ziekenhuis gegaan en daar werden rontgenfotos genomen,daar waren geen botbreuken op te zien.Ik heb de dagen ernaar een week of anderhalf op krukken gelopen,alleen het ging al gauw zonder krukken.In de eerste week ben ik er bij elkaar drie keer doorheen gezakt,naar die eerste week heb ik er geen last meer van gehad met het door zakken van me knie,ik had wel veel last met slapen,dat bleekt door me binnenband de komen naar zes weken had ik daar ook geen last meer van,ik ben wel langs de huisarts geweest en naar een paar keer daar geweest te zijn kreeg ik een doorverwijzing naar de orthopedie.Ik kreeg naar lang wachten weer rontgen fotos en daarnaar moest ik weer een weekie of drie wachten voor de mri scan,en daar bleek uit wat er beschadigt was alleen zat me voorste kruisband nog wel aan een paar verzeltjes vast maar ze beschouwde het gewoon als afgescheurd.Ik had toen een nieuwe afspraak gemaakt voor de behandel methode bij de ortopeed,alleen die kwam al gauw tot de conclusie niet opereren ga het maar met kracht training proberen,ik moest toen twee en halve maand tot drie maanden drie keer in de week naar de fysio,en deed allemaal zware oefeningen en ging ook niet meer door me knie heen dus dat was allemaal positief.Ik kreegt toen van de ortopeed te horen dat als ik niet door me knie zak gewoon weer partijtjes mag gaan voetballen.Ik heb dat ook gedaan en heb er ook geen last meer van heb we het gevoel dat ik er iedere moment door heen kan zakken als ik aan het voetballen ben maar denkt dat het tussen me oren zit.Is het dan dat ik mazzel heb of kan het altijd nog gebeuren,of had het dan al moeten gebeuren dat is de vraag.Ik hoor van sommige syptomen dat de knie op slot gaat of dat die dik wordt naar zwaar verichte arbeid daar heb ik dus geen last van.Nu ben ik me aan het klaarstomen om weer te voetballen in competitie verband.Zonder een operatie aan te gaan .
Er zijn voorbeelden genoeg van spelers die jaren met kapotte kruisbanden hebben gespeeld. Dat maakt het ook zo moeilijk. Elke knie, elk mens reageert weer anders. Ik was keeper en toen het bij mij speelde hoorde ik dat Piet Schrijvers een groot deel van zijn carriere, en dus ook het wk 78, heeft gespeeld terwijl beide knieën de voorste kruisband kapot was. Gewoon z'n bovenbenen supersterk gemaakt. Dan heb je het dus over het allerhoogste niveau in de wereld. Ik was maar een simpele amateur en ik kon helemaal niets met de knie. Als ik naar buiten liep en mijn voet half op de deurmat zette en half ernaast zakte ik al door de knie en lag ik op de grond. Op het laatst gebeurde het dat ik gewoon op mijn slecht been stond en er gewoon doorzakte en dus weer op de grond lag. Gewoon niet normaal.
Wat volgens mij nogal vergeten en danig onderschat wordt is de beschadiging aan het kapsel. Het kapsel is het vlies om het kniegewricht dat het vocht binnen het gewricht houdt. Daarnaast lopen alle zenuwbanen over dit vlies. Ik kan het niet bewijzen en ik heb het ook nooit verder nagevraagd maar ik heb vroeger de indruk gekregen dat als er iets met het kapsel gebeurt dat dit ook nooit meer helemaal goed komt. Als er bijvoorbeeld zenuwbanen onherstelbaar beschadigd raken dat er dan bepaalde signalen van hersens naar knie en andersom niet meer aankomen en dat het risico vergroot dat het weer mis gaat. Maar nogmaals, dat is nogal speculatief. Ik ken echter wel iemand die net als ik ook problemen met het kapsel heeft gehad en voor die persoon was het ook einde oefening omdat hij later weer door de knie ging. Hij was echter al op leeftijd (boven de 30) waardoor hij toen ook gestopt is.
Ik hoop dat jij tot de categorie behoort die altijd alles kunnen blijven doen door alleen de beenspieren goed te trainen. Besef wel dat het risico groot is en dat je met vuur speelt en dat je dan in een traject moet afleggen zoals ik die heb afgelegd.
Wat volgens mij nogal vergeten en danig onderschat wordt is de beschadiging aan het kapsel. Het kapsel is het vlies om het kniegewricht dat het vocht binnen het gewricht houdt. Daarnaast lopen alle zenuwbanen over dit vlies. Ik kan het niet bewijzen en ik heb het ook nooit verder nagevraagd maar ik heb vroeger de indruk gekregen dat als er iets met het kapsel gebeurt dat dit ook nooit meer helemaal goed komt. Als er bijvoorbeeld zenuwbanen onherstelbaar beschadigd raken dat er dan bepaalde signalen van hersens naar knie en andersom niet meer aankomen en dat het risico vergroot dat het weer mis gaat. Maar nogmaals, dat is nogal speculatief. Ik ken echter wel iemand die net als ik ook problemen met het kapsel heeft gehad en voor die persoon was het ook einde oefening omdat hij later weer door de knie ging. Hij was echter al op leeftijd (boven de 30) waardoor hij toen ook gestopt is.
Ik hoop dat jij tot de categorie behoort die altijd alles kunnen blijven doen door alleen de beenspieren goed te trainen. Besef wel dat het risico groot is en dat je met vuur speelt en dat je dan in een traject moet afleggen zoals ik die heb afgelegd.
|
|
