Zow, eindelijk weer een reactie van mij.
Er is een kans dat ik niet naar de meeting kom ivm geldtekort
Ik ben namelijk per 1 Oktober werkloos geraakt. Mijn inkomen was al niet heel veel, maar nu is dat dus nog minder.....
Even een update van wat ik de afgelopen tijd heb meegemaakt:
Ergens halverwege Augustus ben ik compleet in elkaar gestort. Ik kon er niet meer tegen, altijd zoveel gezeur zodra ik thuiskwam. Altijd was ik volgens de compleet van de pot gerukte vader van me, een luie parasiet, een idioot, een gek, etc. En waarom was ik dan nog niet weg? Simpel: ik kon nergens heen, mijn inkomen was totaal niet voldoende om een kamer te huren. (Huurprijzen zijn / waren toen gemiddeld 350 euro, ik zou dan ongeveer 50 euro overhouden p.m. om van te eten, vervoer van betalen om naar m'n werk te kunnen, etc.)
Laat staan dat het me in de tussentijd überhaupt gelukt was om een betaalbaar iets te kunnen vinden. Sterker nog, als ik een het huis van Vonkenboer hier op de chat kon huren zou ik met huurtoeslag e.d. net zo duur uit zijn als waar ik nu zit (Anti-kraak-pandje aka ergens zitten voor een appel en een ei.)
In de weken voordat ik instortte voelde ik al dat het niet goed met me ging, ik sliep zo ontzettend slecht, op het werk ging het ook niet goed en zodra ik op die bewuste dag te horen kreeg: dag meneer (Ik was zo gespannen de hele tijd dat ik totaal niet aan mijn stem kon werken.) was het voor mij genoeg.
Jankend ben ik naar huis gegaan, ik ben over de snelweg gereden met 180 omdat ik niet meer verder wilde. 1 ding hield me tegen en dat was mijn vriendin die helaas helemaal in Griekenland zat op dat moment. Elke halve minuut moest ik de gedachten in mijn hoofd wegslikken dat ik mezelf van kant wilde maken, op de meest rare manier. En nog steeds hield de gedachte van mijn vriendin mij hier.
Thuis aangekomen mijn broertje geknuffeld en hem jankend gesmeekt zijn auto niet meer mee te geven omdat ik bang ben dat ik er te hard mee ga rijden en een kwartslag het stuur omdraai om daarna mijn weg te vervolgen richting boom.
Mijn moeder wilde in eerste instantie niks doen, mijn broertje vond het gewoon verschrikkelijk, de lakse houding van mijn moeder en porde haar constant tot actie. Tot overmaat van ramp was het een donderdag en was de huisarts niet te bereiken. Ze zei dat ik zelf moest bellen omdat ik oud genoeg was om voor mezelf te kunnen zorgen. Ik durfde niet te bellen, bang dat er weer een "dag meneer" uit de telefoon kwam.
Mijn vader vond het allemaal maar wat grappig en zei dat "die gek" zometeen op straat zou staan als "hij" nog meer onzin zou uitkramen.
Ik zei tegen mijn moeder op dat moment dat ie zijn mond dicht moest houden, anders kon ik niet meer voor mezelf instaan, wederom hield de gedachte aan mijn vriendin me hier. Maar toch kon ik niks anders doen dan tegelijkertijd janken en dromen over hoe ik die man en mezelf van kant kon maken.
Om er gauw een eind aan te breiden, voordat ik hier weer loop te janken:
Uiteindelijke ben ik in Portaal 040 terecht gekomen in Eindhoven (crisisopvang), ben daar compleet tot rust gekomen, veel schrijnende verhalen aangehoord. Waarna na een paar dagen ik via mijn moeder te horen heb gekregen dat ik niet meer welkom was. Ik had zelf het gevoel dat dit een heel goed idee was. Alleen, waar ga je dan heen?
In de klassieke daklozenopvang paste ik niet echt thuis, aangezien dit juridisch dus heel moeilijk was.
Je ziet er uit als een meisje, maar in je paspoort staat een M. Wat dus wilde zeggen dat ik op de mannenafdeling terecht zou komen. Aangezien de verhalen in het centrum ook gingen over de horror van de daklozenopvang leek het me geen slecht plan dat ik beter op straat kon slapen. (Naar huis kon ik ook niet en bij kennissen op zulk korte termijn ook niet.)
Ik ben uiteindelijk ontzettend goed bij een kennis opgevangen, waarvoor ik hem eeuwig dankbaar ben (En nu 1 van mijn beste vrienden is.)
C´est alors: Ik ben uiteindelijk mijn baan dus verloren omdat ik totaal niet in staat was daar te verschijnen als je op dat moment in Almelo zit (3 uur met het OV voor alleen de heenreis.)
Mijn baas heeft dat keurig opgelost door mij betaald op vakantie te sturen tot het einde van het contract (1 Oktober). Terug wil hij me ook niet, maar dat kan ik me goed voorstellen eigenlijk.
Ik zit nu in een anti-kraak woning samen met mijn broertje. Groot huis, mooi dubbel glas, maar niemand weet wat er met het pand gaat gebeuren. (En nog voor minder geld dan een kamer.)
Er is eigenlijk nog veel meer gebeurd, maar ik denk dat deze samenvatting een goed beeld geeft. Binnenkort ga ik wat stukjes hier verwijderen omdat ik bang ben dat dit me ooit gaat achtervolgen. (Carriëre gewijs.)
-kort stukje verwijderd-
[ Bericht 0% gewijzigd door NoktetMort op 14-10-2009 15:58:41 ]