Ik heb een relatie met een man die mogelijk borderliner heeft. Bijna een half jaar is het één groot feest geweest. Trouwen, kindje krijgen, hondje erbij, mijn huis samen kopen is wat hij al snel voorstelde.
Ben nog nooit zo als een prinses behandeld. Werd letterlijk iedere dag in de watten gelegd. Na enkele weken zijn we gaan samenwonen. Dit ging goed tot dat ik hem vroeg een dagje naar zijn eigen appartement te gaan omdat ik een avond met mijn dochter (10 j) alleen wilde zijn en ook af en toe wat ruimte nodig had voor mijzelf. Die avond is hij met tegenzin en een hoop poeha gegaan en de volgende dag was één groot drama. Hij kon niet zonder mij, tranen met tuiten, wilde nooit meer terug naar zijn eigen huis. Ik overrompeld gezegd, is goed kom maar bij me wonen en gooi de sleutel van je huis maar weg, zoveel hield ik van hem.
Ik voelde het wel enigszins als beklemmend maar hield van hem en hij was de ware waar ik het wel voor over had. Afgelopen vrijdag is hij ineens compleet over zijn toeren geraakt over iets op zijn werk. Hij ging te keer als een bezetene, niet te stoppen, schelden, schreeuwen. Normaal reageerde ik kalmerend, maar omdat ik bezoek had vroeg ik hem te stoppen en dat hij maar een eindje moest gaan rijden en dat ik dit niet kon accepteren in mijn huis. Hij is toen weggescheurd met de auto. Het weekend is grote onduidelijkheid. Hij de stad in, drinken, dronken om half zes s'morgens thuis komen, vreemde berichten dat hij in de stad zich had misdragen, vreemgaan?, terwijl ik in spanning zat af te wachten of er geen bui achteraan zou komen waar mijn dochter bij was. Heb mijn zorg hierover uitgesproken en gezegd dat ik hem niet vertrouwde wat die zaterdagnacht betreft. Dit trok hij niet, terwijl hij zelf de meest jaloerse man is die ik ooit heb gekent. Op maandag wilde hij in alle stilte zijn spullen pakken. Hij kon mij niet meer zien. Omdat hij erg baldadig overkwam, heb ik zijn spullen netjes ingepakt terwijl hij bij een vriend bleef slapen en beneden neergezet bij de deur . Maandag ochtend tussen 8 en 9, als dochter naar school zou zijn gebracht, zou hij de spullen halen. Ik afgewacht al rondjes rijdend, krijg een sms dat hij dit niet zo wil en dat ik naar huis moet komen. Heb ik gedaan en wat vervolgens gebeurde is voor mij onvoorstelbaar. Ik werk aan huis en in mijn studio slaat hij alles kort en klein op straat schreeuwde hij dat ik de grootste hoer was allertijden, afgedankt was en iedereen me mocht neuken, mijn exen zouden worden afgemaakt, hij s'avonds de stad in zou gaan om alle vrouwen te naaien, de rest van mijn leven zou ik getuigen zijn dat hij alle vrouwen zou pakken, ik nooit me deur uit zou kunnen gaan, een kind had dat niet van mijn hield etc etc. Afin op straat veel bekijks rondvliegende spullen en ik compleet in shock, nog nooit zo'n monster gezien. sleutel gaf hij niet terug en mij telefoon stak hij in de zak en na hysterisch aandringen van mij dat hij de telefoon terug moest geven vloog ,mijn net een week oude iphone, door de studio.
Nu een dag later is de rust weder gekeerd. gesprek met hem gehad, hij heeft grote spijt en ik sta nu te kijken. Voel me leeg, belazerd. Volgende week zijn we een half jaar samen en alles in één uur weggeveegd. Er is niks meer over. Ja spijtbetuigingen en terwijl ik dit alleen zit te schrijven ontvang ik sms-jes Ik hou van X Ik wil je niet kwijt, Jij bent me alles, mijn vrouw, mijn leven.
Ik heb gezegd dat ik deze week wil nadenken over wat er is gebeurd, maar voel ook dat hij voelt dat ik hem niet meer kan vertrouwen. Een vriendin van mij zei dat dit gedrag op borderline leek en ja, vanavond online wat onderwerpen gelezen en ik geloof dat hij er zeker aan voldoet.
Alles wat met afstand te maken heeft, ruimte voor mezelf of tijd voor mijn dochter ziet hij als aanval.
Mijn vraag?
Zijn er relaties die stand houden of moet ik echt beslissen hem met rust te laten. Heb een lieve dochter waar ik veel van hou en wil niet dat zijn gedrag ons leven verknalt. Ik hoor zoveel harde reacties.
Slot veranderen, wegwezen, kort en duidelijk, meteen kappen.
Vindt het heel moeilijk want ik hou van hem.
p.s. moet ik hem vertrouwen of kunnen borderliners echt zo goed liegen? Heb maandag na deze escalatie ook voor het eerst een bericht gehad dat hij mij belazerd en voor de gek houdt en dat ik de enigste ben die het niet ziet.
Is het echt zo erg met bordeliners????? Kan één ruzie ( donderdag) ervoor zorgen dat hij meteen tijdens een avondje stappen het bed in duikt met een ander. Kan wel janken en ben bang voor het antwoord.
Is er iemand die me een eerlijk antwoord kan geven??