R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Maar denk je echt dat dat een goede insteek is: om smoesjes op te gaan hangen? Ik denk dat je daarmee namelijk enkel je eigen positie verzwakt.quote:Op maandag 21 september 2009 12:09 schreef Verwarring.alom het volgende:
Goed punt. Maar ik denk dat ik me het eerste jaar wel met smoesjes er vanaf kan maken. Ik kom sowieso niet veel in de buurt, laatste jaar nog maar een keer of 3 omdat ik aan de andere kant van het land woon. Alleen de laatste maanden heb ik in de buurt gewerkt. Met mijn verjaardag komt mijn familie ook niet, al zijn er wel kadootjes die later gegeven worden. Ik denk eigenlijk dat men pas volgend jaar met kerst echt vragen gaat stellen.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Jammer dat sommige mensen (ouders) denken dat je maar met je broer of zus moet om blijven gaan, ondanks dat het helemaal niet kan klikken.
In het dagelijks leven zou je zo'n persoon ook niet in je vriendenkring hebben.
En inderdaad met smoesjes zit je er meer dan een jaar tegen aan te hikken.
En als dan de bom barst....
Je hoeft het niet hun probleem te maken, maar je kan wel wat uitleggen.
In het dagelijks leven zou je zo'n persoon ook niet in je vriendenkring hebben.
En inderdaad met smoesjes zit je er meer dan een jaar tegen aan te hikken.
En als dan de bom barst....
Je hoeft het niet hun probleem te maken, maar je kan wel wat uitleggen.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Thanks. Zo was het ook eigenlijk, maar hij zoekt de gesprekken en de discussies eigenlijk wel op nu ik weer vaker thuis was. Ik vlieg niet meer weg als hij bij mijn ouders is. Eigenlijk maak ik hem van belangrijke veranderingen in mijn leven geen deelgenoot meer maar via de rest hoort hij ook wel eens wat en dan begint hij erover. Tegenwoordig kap ik elke discussie af en dan zeg ik gewoon dat ik niks meer wil horen.quote:Op maandag 21 september 2009 12:07 schreef Oblivion het volgende:
Heb zelf ook een problematisch contact met grote broer.
En zie hem dus ook niet meer (Nu is de hele familie bij een drama uit elkaar gevallen, maar goed)
Mijn moeder heeft er erg veel verdriet van.
Maar laat het bij ons liggen, ze heeft er dan ook niks van te doen, behalve op feestdagen.
En dan pas ik mij aan, omdat ik niet opeens "gezellig" om een tafel heen wil zitten.
Ze praat ook gewoon over grote broer en dat is okay, het is immers ook haar kind.
Jouw moeder is misschien weer heel anders.
Kan heel anders reageren.
Ik heb het gewoon gezegd dat de koek op was, ik hem een heel fijn en gelukkig leven toewenste zonder zijn kleine (bijdehante) zussie. (twee vechten, twee schuld...)
En het dood laten bloeden.
Op de verjaardag van mijn moeder feliciteer ik hem gewoon en dan zijn er nog zat andere mensen waar ik mij mee kan vermaken.
Spreek gewoon met zijn kinderen, kunnen ook gewoon langs komen . (Doen ze ook)
Mijn kind kan zijn oom gewoon aanspreken. (zelfs adoreren...)
Mijn vriend spreekt op verjaardagen met hem.
Zolang ik het maar niet hoef te doen.
Spreek ook geen kwaad over hem, ook niet als mijn moeder het over hem heeft.
Gewoon neutraal blijven. Los laten.
Accepteren dat je sommige dingen niet kan veranderen en het ook niet willen.
Zou dus niet het contact compleet verbreken, maar het wel laten doodbloeden.
Niks meer van jou uit laten komen.
Beetje uitvissen wanneer de familie bij elkaar komt en dan op andere dagen komen.
En als het niet te vermijden is, dan gewoon neutraal blijven en geen kwaad spreken.
Je kan toch gewoon eerlijk zijn in dat je het niet zo gezellig vind op deze manier, veel meer hoeft er toch niet aan de hand te zijn?
Als je op de verjaardag van je moeder komt, kom je voor haar, niet voor je broer neem ik aan.
Ik maak weinig verjaardagen/feestjes mee waar niet 1 iemand toevallig ook over de vloer kom die mij niet zo ligt, dat hoef je toch niet groter te maken dan het is, ookal is het dan je broer?
Live en let live.
Als je op de verjaardag van je moeder komt, kom je voor haar, niet voor je broer neem ik aan.
Ik maak weinig verjaardagen/feestjes mee waar niet 1 iemand toevallig ook over de vloer kom die mij niet zo ligt, dat hoef je toch niet groter te maken dan het is, ookal is het dan je broer?
Live en let live.
Het alternatief is dat ik nu de gemoederen nog hoger op laat lopen. Over een paar maanden is de directe aanleiding niet meer zo vers en dan zal men er denk ik minder emotioneel op reageren. De situatie is namelijk wel zo dat er geen vragen gesteld hoeven te worden als ik verstek laat gaan met kerst/verjaardagen. En eventuele huwelijken zit ik wel uit.quote:Op maandag 21 september 2009 12:16 schreef Copycat het volgende:
[..]
Maar denk je echt dat dat een goede insteek is: om smoesjes op te gaan hangen? Ik denk dat je daarmee namelijk enkel je eigen positie verzwakt.
Prima, je besluit staat vast. Maar hoe gaat je broer reageren? Gaat die contact met jou zoeken, vragen wat er aan de hand is? Of ga je via je ouders/zussen terughoren wat voor zaken hij over jou gaat lopen verkondigen?
Anders gezegd: je kunt zelf het contact verbreken, maar je hebt niet in de hand wat hij gaat doen. En gaat het je dan wel je rust opleveren?
Anders gezegd: je kunt zelf het contact verbreken, maar je hebt niet in de hand wat hij gaat doen. En gaat het je dan wel je rust opleveren?
The love you take is equal to the love you make.
Ja dat is het verschil tussen jouw broer en de mijne.
De mijne wil ook niet met mij omgaan...
Dus dat is gezien familie bijeenkomsten makkelijker.
Maar wat ik probeer te zeggen, aan de ene kant doet het er niet toe hoe je ouders gaan reageren en aan de andere kant mag je hun niet met een probleem opzadelen waar zij niet voor kiezen.
De mijne wil ook niet met mij omgaan...
Dus dat is gezien familie bijeenkomsten makkelijker.
Maar wat ik probeer te zeggen, aan de ene kant doet het er niet toe hoe je ouders gaan reageren en aan de andere kant mag je hun niet met een probleem opzadelen waar zij niet voor kiezen.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Zie het meer als dat jij jouw kant in de hand hebt.quote:
Jammer dat dat alleen van mijn kant moet komen.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
And we have a winner!quote:Op maandag 21 september 2009 12:24 schreef Copycat het volgende:
[..]
Zie het meer als dat jij jouw kant in de hand hebt.
Jouw broer is niet jouw leven.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Aan de ene kant zal iedereen altijd zeggen..het blijft familie...
aan de andere kant..als het alleen maar negativiteit oplevert..wat voor nut heeft het? Ben je beter af..je moet zelf deze afweging maken.
aan de andere kant..als het alleen maar negativiteit oplevert..wat voor nut heeft het? Ben je beter af..je moet zelf deze afweging maken.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
De komende paar weken zal hij bij mijn ouders een paar keer gaan drammen over geld en hoe ik me slecht gedraag etc. etc. En als hij uitgevogeld heeft dat er geen contact meer is, dan zal hij roepen dat hij geen contact meer met mij wil om er vervolgens maandenlang over te zeiken. Ik denk eigenlijk niet dat hij dan nog contact op zal nemen en dat hoop ik persoonlijk ook.quote:
Prima, je besluit staat vast. Maar hoe gaat je broer reageren? Gaat die contact met jou zoeken, vragen wat er aan de hand is? Of ga je via je ouders/zussen terughoren wat voor zaken hij over jou gaat lopen verkondigen?
Anders gezegd: je kunt zelf het contact verbreken, maar je hebt niet in de hand wat hij gaat doen. En gaat het je dan wel je rust opleveren?
Het is alleen lastiger in te schatten hoe de rest van de familie er mee om zal gaan.
Het is misschien wel slim om het toch nu aan te kaarten voor er vragen zijn gestelt. Als je eerlijk wil zijn erover, anders kun je straks het verwijt krijgen dat je het eerder had moeten zeggen.quote:Op maandag 21 september 2009 12:13 schreef Verwarring.alom het volgende:
Ik ga niet meer in op mensen die adviseren om toch nog eens te praten o.i.d. Via fok is gewoon niet in te schatten hoe het precies zit, alleen de directe aanleiding wou ik van me afschrijven. Mijn besluit staat behoorlijk vast en ik weet dat het voor mij een goed besluit is.
Een lichtekooi is een wat oudere benaming voor een vrouw van lichte zeden, oftewel een prostituee.
quote:Op maandag 21 september 2009 10:55 schreef Verwarring.alom het volgende:
[..]
Ik bespreek dit eigenlijk niet echt met mijn ouders omdat ze er niks over willen horen. Tenminste, van mijn kant. Of ze naar hem luisteren weet ik eigenlijk niet. Sowieso, de laatste keer waren ze erg teleurgesteld dat ik het contact op een laag pitje had gezet. Ik snap dat ik door dit topic nogal slachtofferig overkom, maar ik heb wel degelijk een ruggegraat. Ik ben geen overgevoelig type maar ik heb mijn grenzen en mijn broer is er al een paar keer ver overheen gegaan.
Niet op steun rekenen, thanks for the advice. Doe ik sowieso niet echt, de vorige keer viel het ook niet in goede aarde. Het lastige lijkt mij inderdaad kerst, maar we hebben natuurlijk 2 kerstdagen waardoor ik mijn ouders nog gewoon kan zien. De bruiloften komen gelukkig niet zo vaak voor, dit was de laatste 25-jarige bruiloft. Ik denk dat ik hem in de praktijk vrij makkelijk kan ontwijken. Ik hoop alleen dat mijn zusje niet besluit te trouwen, ik zou niet willen dat zij er de dupe van wordt. Maar als hij gaat trouwen, zou ik denk ik wel verstek laten gaan.
toch nog even een paar dingetjes.
ten eerste: als jij die knoop wil doorhakken, dan is het goed als je nu (vooraf) al zeker weet dat je achteraf niet gaat denken "had ik dit of dat nog maar geprobeerd". ik weet in mijn situatie heel erg zeker dat ik er echt alles aan heb gedaan om dingen op een juiste en verstandige en volwassen manier te bespreken. vooral dat ene familielid is het erg met me eens dat mijn ouders echt een heel erg grote dikke plaat voor hun egocentrische kop hebben (wel meer mensen weten/vinden dat trouwens), en dat het daardoor simpelweg niet lukt om tot ze door te dringen.
dus: zorg dat je er zeker van bent dat je er niet over gaat twijfelen achteraf dat je nog iets had moeten proberen.
ten tweede: je schrijft ergens dat je het niet zo ziet zitten om heel direct te zijn tegen je broer, omdat je het niet eerlijk vindt en ook niet zinvol om lompe beschuldigingen in zijn gezicht te gooien (ik weet even jouw woorden niet meer, maar dit was mijn interpretatie).
nou snap ik je woede en frustratie, maar directe communicatie hoeft niet altijd te betekenen dat die woede erin meedoet.
als jij tegen je broer zegt dat je je heel slecht voelt over jullie situatie en dat je hem graag zou uitleggen welke dingen die hij doet of zegt bij jou slechte gevoelens oproepen, dan zeg jij niks verkeerd. als hij dingen misschien opvat als een beschuldiging omdat hij niet tegen kritiek/waarheid kan, dan is het weer wat anders.
ten derde: je ouders.
je zegt dat je ze er niet in wil betrekken. op zich zou het misschien wel kunnen zijn (dat moet jij eens bij jezelf nagaan) dat zij wel een rol hebben gehad in hoe jij je nu voelt. misschien ben jij eigenlijk ook wel heel boos op hen omdat je niet de steun hebt gehad die je van je ouders mag verwachten. en teleurgesteld. sowieso is de situatie die je beschrijft niet iets wat van de ene op de andere dag ontstaat, jouw ouders hadden daar hun ouderlijke rol al veel eerder in moeten vervullen: sturen en opvoeden, leren wat respect voor elkaar is. klinkt alsof je ze dat best wel mag verwijten.
ook nu je bijna 30 bent mag je nog steeds van je ouders (en trouwens van iedereen in je omgeving) verwachten dat ze je steunen en begrip voor je proberen te hebben, en mag je mensen erop aanspreken en afrekenen als ze daar niet hun best voor doen als jij aangeeft dat je die steun nodig hebt.
al met al denk ik toch echt dat je wat assertiever moet zijn, meer voor jezelf moet opkomen. maar dat heeft alleen zin als je dat op een volwassen en respectvolle manier kunt.......... en uit je eigen woorden maak ik op (2e punt) dat je zelf weet dat je dat niet kunt.
en je moet zelf heel goed opletten dat je niet teveel blijft hangen aan mensen van wie je eigenlijk niet de steun/waardering/begrip krijgt die je wel heel hard nodig hebt en ook verdient. zo'n halve afhankelijkheid van je ouders terwijl ze eigenlijk niet goed voor je zijn is echt ongezond.
sorry, alleen het eerste punt gaat echt in op je vraag in de OP, maar de rest wilde ik toch echt ook effe kwijt.
Dat dus.quote:Op maandag 21 september 2009 12:24 schreef Copycat het volgende:
[..]
Zie het meer als dat jij jouw kant in de hand hebt.
Hij is wie hij is, dat bevalt jou niet.
Jij bent wie jij bent, dat bevalt hem niet.
Nou en?
Gewoon laten zeuren denk ik dan. Voor mij persoonlijk moet er wel wat meer aan de hand zijn voordat ik in termen denk als contact verbreken en wegblijven van alle familiegelegenheden waar hij bij is.
En idd, je kan hem niet veranderen, dat wil je wel en daarom stelt het je steeds teleur dat dat elke keer niet lukt.
Laat het los, denk er het jouwe van en laat gewoon zeuren.
Blijkbaar geeft hij op de een of andere manier wel om je, anders kon het hem niets schelen waar je mee bezig bent toch?
Gewoon de discussie niet aangaan werkt ook wel eens, zoals ik al zei een antwoord van "ok, dat vind jij, dat mag" en er verder niet op in gaan, op zo'n manier bloedt elke discussie wel een keer dood.
Ik vind dus inderdaad ook dat ik niet alles hoef te pikken, omdat het nu eenmaal familie is. Het is het gewoon niet waard om mijn energie in te stoppen en volgens mij levert het mijn broer nog veel meer frustratie op. Wat betreft mijn eigen frustraties, ik heb er gewoon geen zin meer in om me een tijd kut te voelen vanwege mijn broertje. Ik kies mijn vrienden heel bewust uit, tegenwoordig heb ik een vriendenkring die bestaat uit optimisten en ik sluit me af voor mensen die in mijn optiek veel te negatief zijn (hoewel ik eerlijkheid en opbouwende kritiek juist erg kan waarderen in vriendschappen). Als dit topic over een vriend zou gaan, zou iedereen me groot gelijk geven.quote:
Aan de ene kant zal iedereen altijd zeggen..het blijft familie...
aan de andere kant..als het alleen maar negativiteit oplevert..wat voor nut heeft het? Ben je beter af..je moet zelf deze afweging maken.
Ze zullen jou als veroorzaker van het probleem zien, simpelweg alleen omdat jij de beslissing gemaakt hebt om geen contact met je broer te hebben. Uit je voorgaande posts blijkt al dat zij geen rekening kunnen houden met jouw problemen in deze, en dat ze meer op 1 lijn liggen met je broer. Klinkt hard, maar zij zullen moeite hebben met je keuze. En die zal langzaam maar zeker je relatie met hen beinvloeden.quote:Op maandag 21 september 2009 12:26 schreef Verwarring.alom het volgende:
[..]
De komende paar weken zal hij bij mijn ouders een paar keer gaan drammen over geld en hoe ik me slecht gedraag etc. etc. En als hij uitgevogeld heeft dat er geen contact meer is, dan zal hij roepen dat hij geen contact meer met mij wil om er vervolgens maandenlang over te zeiken. Ik denk eigenlijk niet dat hij dan nog contact op zal nemen en dat hoop ik persoonlijk ook.
Het is alleen lastiger in te schatten hoe de rest van de familie er mee om zal gaan.
Je geeft aan dat je ze niet wilt betrekken in de situatie, maar dat is geen keuze die jij kunt maken. Ze zitten er middenin, gewoon omdat het familie is.
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
Uhm, als je het zou relativeren zou er niks op te kroppen zijn.quote:
[..]
Zoals ik al zei, ik heb wel degelijk een ruggegraat. De reden dat ik bij de psycholoog liep was onder andere dat ik alles opkropte en teveel relativeerde.
Als de mening van jouw broer je niks zou doen zou je niet naar een psycholoog hoeven.
O ja, niet dan toch zeker
Geprobeerd. Hij vindt toch wel een aanleiding om over mijn grenzen te gaan.quote:
-knip-
Gewoon de discussie niet aangaan werkt ook wel eens, zoals ik al zei een antwoord van "ok, dat vind jij, dat mag" en er verder niet op in gaan, op zo'n manier bloedt elke discussie wel een keer dood.
Je hebt geen idee waarom ik bij een psycholoog geweest ben.quote:
[..]
Uhm, als je het zou relativeren zou er niks op te kroppen zijn.
Als de mening van jouw broer je niks zou doen zou je niet naar een psycholoog hoeven.
Dat is alleen maar omdat jij het toelaat en omdat je op een gegeven moment waarschijnlijk toch in de verdediging schiet.quote:Op maandag 21 september 2009 12:34 schreef Verwarring.alom het volgende:
[..]
Geprobeerd. Hij vindt toch wel een aanleiding om over mijn grenzen te gaan.
Hij zegt dingen waarvan jij zegt dat jij het er niet mee eens bent, nogmaals: nou en? Gewoon laten lullen.
Dat je dan niet voor je plezier bij hem op de koffie gaat snap ik best, zou ik ook niet doen, maar ik zou zeker geen verjaardagen en kerst gaan vermijden om die reden, kom nou zeg, gewoon laten zeiken en je wenkbrauwen eens optrekken.
Het zou niet zoveel moeten uitmaken wat hij van je vindt als jij het gewoon met jezelf eens bent.
oh nog 1 ding: als je de beslissing neemt: vertel het gewoon aan je familie.
vertel er meteen bij dat het geen zin heeft om erop te reageren tenzij het steunende reacties zijn.
laat de rest van de reacties langs je heen gaan, blijf er gewoon op hameren dat je steun en begrip nodig hebt.
het zal effe heftig zijn, maar al met al ben ik ervan overtuigd dat je dan veel sneller in een rustige nieuwe situatie bent dan wanneer je het niet vertelt. het scheelt een hoop gelieg en vaag gedoe, en gelieg en vaag gedoe kost heeeeeeeeeeel veel energie.
ook voor jezelf (eigenlijk is dit nog belangrijker) is het een heel duidelijke mijlpaal om makkelijker verder te gaan en weer vooruit te kijken. als je het niet vertelt blijf je in de situaties van het verleden hangen. en daar wil je juist vanaf.
ga geen discussie meer aan: je keuze is duidelijk (als je die tenminste duidelijk aangeeft), je geeft je grens aan, zij kunnen het accepteren of niet. als jij bijvoorbeeld zegt: ik wil 1 van de 2 kerstdagen bij jullie zijn zonder dat mijn broer er is, en je ouders gaan daar niet mee akkoord, dan is jouw antwoord: dan zien jullie mij niet met de kerst.
als jij zo'n beslissing neemt dan is de consequentie dat anderen (zoals je ouders) ook grenzen aangeven en er dus situaties kunnen ontstaan die je zelf liever niet wilde. dat is jouw inschatting en jouw afweging. maar goed: stel dat dat werkelijk de reactie van je ouders zou zijn, zou je dan nog wel naar ze toe WILLEN met kerst???
vertel er meteen bij dat het geen zin heeft om erop te reageren tenzij het steunende reacties zijn.
laat de rest van de reacties langs je heen gaan, blijf er gewoon op hameren dat je steun en begrip nodig hebt.
het zal effe heftig zijn, maar al met al ben ik ervan overtuigd dat je dan veel sneller in een rustige nieuwe situatie bent dan wanneer je het niet vertelt. het scheelt een hoop gelieg en vaag gedoe, en gelieg en vaag gedoe kost heeeeeeeeeeel veel energie.
ook voor jezelf (eigenlijk is dit nog belangrijker) is het een heel duidelijke mijlpaal om makkelijker verder te gaan en weer vooruit te kijken. als je het niet vertelt blijf je in de situaties van het verleden hangen. en daar wil je juist vanaf.
ga geen discussie meer aan: je keuze is duidelijk (als je die tenminste duidelijk aangeeft), je geeft je grens aan, zij kunnen het accepteren of niet. als jij bijvoorbeeld zegt: ik wil 1 van de 2 kerstdagen bij jullie zijn zonder dat mijn broer er is, en je ouders gaan daar niet mee akkoord, dan is jouw antwoord: dan zien jullie mij niet met de kerst.
als jij zo'n beslissing neemt dan is de consequentie dat anderen (zoals je ouders) ook grenzen aangeven en er dus situaties kunnen ontstaan die je zelf liever niet wilde. dat is jouw inschatting en jouw afweging. maar goed: stel dat dat werkelijk de reactie van je ouders zou zijn, zou je dan nog wel naar ze toe WILLEN met kerst???
De eerste keer was het zo'n opluchting toen ik me er eenmaal overheen had gezet. Ik verwacht niet dat dat nu anders zal gaan.quote:
[..]
toch nog even een paar dingetjes.
ten eerste: als jij die knoop wil doorhakken, dan is het goed als je nu (vooraf) al zeker weet dat je achteraf niet gaat denken "had ik dit of dat nog maar geprobeerd". ik weet in mijn situatie heel erg zeker dat ik er echt alles aan heb gedaan om dingen op een juiste en verstandige en volwassen manier te bespreken. vooral dat ene familielid is het erg met me eens dat mijn ouders echt een heel erg grote dikke plaat voor hun egocentrische kop hebben (wel meer mensen weten/vinden dat trouwens), en dat het daardoor simpelweg niet lukt om tot ze door te dringen.
dus: zorg dat je er zeker van bent dat je er niet over gaat twijfelen achteraf dat je nog iets had moeten proberen.
In andere situaties kan ik discussies altijd bij mezelf houden. In het geval van mijn broertje lukt dat vrijwel nooit. Maar ik vertrouw hem gewoon echt niet meer, want hij heeft al veel vaker bewezen dat kwetsbaarheid afgestraft wordt.quote:ten tweede: je schrijft ergens dat je het niet zo ziet zitten om heel direct te zijn tegen je broer, omdat je het niet eerlijk vindt en ook niet zinvol om lompe beschuldigingen in zijn gezicht te gooien (ik weet even jouw woorden niet meer, maar dit was mijn interpretatie).
nou snap ik je woede en frustratie, maar directe communicatie hoeft niet altijd te betekenen dat die woede erin meedoet.
als jij tegen je broer zegt dat je je heel slecht voelt over jullie situatie en dat je hem graag zou uitleggen welke dingen die hij doet of zegt bij jou slechte gevoelens oproepen, dan zeg jij niks verkeerd. als hij dingen misschien opvat als een beschuldiging omdat hij niet tegen kritiek/waarheid kan, dan is het weer wat anders.
Ik verwacht niet zoveel steun van mijn ouders. Ik vind ook niet dat ik dat perse moet verwachten. Ik bedoel, in sommige dingen kan ik ook totaal niet meegaan en dan zeg ik gewoon dat ik een andere beslissing zou nemen maar dat ze het zelf moeten weten. Zo ver zijn zij inmiddels ook. Alleen mijn broertje kan dat niet. Verder is de band met mijn ouders goed, al hou ik bepaalde dingen wel voor me omdat het niet in hun straatje past.quote:ten derde: je ouders.
je zegt dat je ze er niet in wil betrekken. op zich zou het misschien wel kunnen zijn (dat moet jij eens bij jezelf nagaan) dat zij wel een rol hebben gehad in hoe jij je nu voelt. misschien ben jij eigenlijk ook wel heel boos op hen omdat je niet de steun hebt gehad die je van je ouders mag verwachten. en teleurgesteld. sowieso is de situatie die je beschrijft niet iets wat van de ene op de andere dag ontstaat, jouw ouders hadden daar hun ouderlijke rol al veel eerder in moeten vervullen: sturen en opvoeden, leren wat respect voor elkaar is. klinkt alsof je ze dat best wel mag verwijten.
ook nu je bijna 30 bent mag je nog steeds van je ouders (en trouwens van iedereen in je omgeving) verwachten dat ze je steunen en begrip voor je proberen te hebben, en mag je mensen erop aanspreken en afrekenen als ze daar niet hun best voor doen als jij aangeeft dat je die steun nodig hebt.
Steun en waardering en begrip krijg ik wel uit mijn vriendenkring. Ik kan niet verwachten van mijn familie dat ze al mijn beslissingen steunen, zeker niet de besluiten die direct invloed hebben op hen (zoals aan de andere kant van het land gaan wonen). In het geval van mijn broertje kan ik er inderdaad niet volwassen mee omgaan en kan ik me alleen nog maar afsluiten.quote:al met al denk ik toch echt dat je wat assertiever moet zijn, meer voor jezelf moet opkomen. maar dat heeft alleen zin als je dat op een volwassen en respectvolle manier kunt.......... en uit je eigen woorden maak ik op (2e punt) dat je zelf weet dat je dat niet kunt.
en je moet zelf heel goed opletten dat je niet teveel blijft hangen aan mensen van wie je eigenlijk niet de steun/waardering/begrip krijgt die je wel heel hard nodig hebt en ook verdient. zo'n halve afhankelijkheid van je ouders terwijl ze eigenlijk niet goed voor je zijn is echt ongezond.
sorry, alleen het eerste punt gaat echt in op je vraag in de OP, maar de rest wilde ik toch echt ook effe kwijt.
Je hebt makkelijk praten.quote:
[..]
Dat is alleen maar omdat jij het toelaat en omdat je op een gegeven moment waarschijnlijk toch in de verdediging schiet.
Hij zegt dingen waarvan jij zegt dat jij het er niet mee eens bent, nogmaals: nou en? Gewoon laten lullen.
Dat je dan niet voor je plezier bij hem op de koffie gaat snap ik best, zou ik ook niet doen, maar ik zou zeker geen verjaardagen en kerst gaan vermijden om die reden, kom nou zeg, gewoon laten zeiken en je wenkbrauwen eens optrekken.
Het zou niet zoveel moeten uitmaken wat hij van je vindt als jij het gewoon met jezelf eens bent.
Uhm, ik reageerde juist op een post waarin je vertelde waarom je bij een psycholoog liep.quote:
[..]
Je hebt geen idee waarom ik bij een psycholoog geweest ben.
O ja, niet dan toch zeker
|
|
