Ik zit met een voor mij enorm probleem en wil heel graag een objectief advies daarover. Omdat het probleem voor mij zó erg is, heb ik er verder met niemand over gepraat.

Het gaat over een relatieprobleem.

Ik zal eerst in het kort onze relatie beschrijven: Zelf ben ik man, midden 20 en heb sinds 4 jaar een relatie. De langste relatie tot nu toe. Zij is begin 20.

Het ging tot nu toe erg goed . Nooit knallende ruzie's gehad. Veel discussies, en deze gingen regelmatig over onze relatie. We zijn een hecht stel, vaak bij elkaar.
In het begin is het misschien allemaal te snel gegaan (wie zal het zeggen?). Ik leerde haar kennen [vakantietijd] en de 3e nacht gingen we 'all the way' (voor mij de eerste keer).
In de tijd daarna heb ik wel duidelijk gemaakt dat het voor mij daarom wel serieus was.

In de afgelopen jaren steeds meer bij elkaar. Was in het in begin alleen 's weekends, later konden we elkaar ook doordeweek zien. Ik ging bij haar slapen, eerst soms, daarna regelmatig. Ik vertrok vanuit haar naar m'n werk.

Voor haar opleiding ging m'n vriendin op stage. Ze kon kiezen: of in Nederland, of naar het buitenland. Ze vroeg mij om advies. Ik heb haar vanaf het begin erg gestimuleerd naar het buitenland te gaan omdat je daar zo enorm veel meer ervaring mee opdoet. De discussie ging vooral om: "Ja maar hoe gaan we dan met 'ons' verder? Ik kan jou niet verplichten om op mij te gaan zitten wachten". Ik: "Het is dé ultieme test, toch?" Uiteindelijk heeft ze ervoor gekozen om naar het buitenland te gaan.

Vooral in het begin vond ik het niet erg dat ze even weg was. Even wat meer lucht, kon m'n eigen dingen doen. De eerste maand (en achteraf nog) vond ik dat wij een goede keuze hadden gemaakt.

Zij had het in het begin héél moeilijk daar. Ze stond de 2de dag op het punt om weer naar huis te gaan. Reden: ze mistte mij en alles hier in Nederland zo. Samen met haar ouders heb ik haar duidelijk gemaakt dat terugkomen naar Nederland geen oplossing was, en dat ik het beslist niet leuk zou vinden als ze terug kwam. Ze huilde constant. Op het moment dat zou zou vertrekken daar, heeft een personeelsmedewerker van het bedrijf waar ze stage liep, haar weten te overtuigen dat beter haar stage af kon maken. Ze bleef.

Halverwege haar stage zou ik haar opzoeken. Ik mistte haar behoorlijk intussen. Keek er ook echt naar uit, en zij evenzo. Het was perfect toen ik er was. Ze had vrij van haar werk, en het was zomerweer terwijl het in Nederland hartje winter was. Niks aan de hand. Ze kreeg veel aandacht van de mannen daar. De 'test' ging goed, had ik het idee, en dat was ook zo.

Na een paar maanden kwam ze dan bijna terug. Ik mistte haar heel erg, bijna net zo erg als zij mij in het begin mistte. Zij gaf aan het intussen erg naar haar zin te hebben, en het jammer vond dat ze weer terug moest.

Bij terugkomst merkte ik direct dat er iets niet goed was. Ze huilde erg veel. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ze weer terug was. Bij aankomst thuis wilde ik haar zoenen en toen kwam het hoge woord eruit: "Ik heb de test niet gehaald".

...................................

M'n wereld stortte in. Zolang naar uitgekeken dat ze terugkwam, en zo'n hoge verwachting van haar terugkomst. Ik had (heb) me nog nooit zó desastreus gevoeld.

Nog géén 10 dagen na m'n vertrek (van mijn bezoek aan haar) heeft ze gezoend met een collega van hetzelfde bedrijf. Toen ik daar was zei ze tegen mij dat hij een oogje op haar had (maar zulk soort verhalen hoorde ik wel vaker). Ik zag hem aan het werk en grapte tegen haar dat ik hem maar beter kon 'uitschakelen'. Achteraf gezien jammer dat ik dat grapte.

Het bleef niet alleen bij zoenen. Totaan haar vertrek hebben ze min of meer een relatie gehad. Allemaal zonder dat ik het wist! Terwijl hij wist dat zij en ik een relatie hadden (duidelijk kenbaar gemaakt toen ik daar was).

Vreemdgaan zou voor mij altijd het einde betekenen, daar hadden we het vaak genoeg over gehad. Echter, nooit verwacht er ooit mee geconfronteerd te worden. Nu was het dan zover. Ik wilde het niet direct uitmaken. Ik moest er rustig over nadenken, dat kon ik niet de eerste uren sinds ik het wist.

In de tijd daarna was ik enorm verdrietig, ik moest veel huilen (ik huil normaal nooit). Ze betekende zo veel voor me! Het was een drama . Veel gepraat. Intussen had de 'dader' een ticket naar Nederland gekocht. Hij zou langskomen (één dag na haar vertrek vanaf daar had ie het al gekocht, hoe dom ). Ik zei: "Als hij langskomt, sta ik niet voor de gevolgen in ".

Daarna hebben wij (ik én haar) besloten om te zien wat er nog van onze relatie over is. Het moest tijd krijgen. We hebben veel gepraat, heel emotioneel allemaal .

Het bleef niet bij het vreemdgaan. Zij had ook ineens niet meer het juiste gevoel voor mij (ze hield nog wel van me, alleen ontbrak er iets). Omdat ik inmiddels bij haar inwoonde (na haar stage zouden we officiëel gaan samenwonen), heb ik besloten tijdelijk ergens anders te gaan wonen. Dat leek ons in ieder geval beter. Bij haar blijven wonen zou wat haar betreft het einde van onze relatie betekenen (van wat er nog over was dan).

Ik zou het zó erg jammer vinden als het uit gaat. Misschien ben ik naïef, of te vasthoudend aan het verleden.
Deze week is de eerste week dat we echt afstand van elkaar nemen. Het is nu er op of eronder. Zij zegt nog steeds sinds haar terugkomst geen verbetering te zien in haar gevoel voor mij. Ik heb zo nu en dan het idee dat zij het uit wil hebben ofzo.

Ik ben van plan om nu heel weinig contact met haar te zoeken. Voor de buitenwereld hebben we 'gewoon' nog met elkaar. Als mensen vragen, hoe het gaat, zeg ik dat het goed gaat. Naar afspraken en dat soort dingen gaan we nog gewoon heen.

Advies gevraagd over het volgende: Hoe kan ik mij het beste opstellen? Met 'beste' bedoel ik: Het laatste wat ik wil is dat het uit gaat, hoe maak ik die kans zo klein mogelijk?

1. Veel contact zoeken, laten blijken dat ik van haar houd
2. Geen contact zoeken, laat haar maar initiatief nemen
3. Of iets anders (uitmaken is voor mij geen optie ).

Ik ben radeloos. Heb nog nooit zo kut in m'n vel gezeten. Normaal heb ik een uitgesproken mening, sta sterk in m'n schoenen, ben kritisch. Maar nu: een wrak. Zij heeft de afgelopen weken meerdere malen gezegd dat er meer meiden in de wereld zijn. IK WIL DAT NIET HOREN. Als het met haar niet lukt, met wie dan wel? Zij begrijpt het niet, volgens mij.

Alleen haar ouders kennen het probleem (zij werden er eerder mee geconfronteerd als mij), ik vind het te erg om aan m'n ouders te vertellen (hoewel die wel iets moeten merken aan mij). Verder zijn er enkele goede vrienden met wie ik het hier zeker over kan hebben, maar normaal gesproken ben ik altijd de verstandige allesweter, en nu heb ik zelf een probleem.

_{Als er iets onduidelijk is, vraag dat dan even dan verduidelijk ik dat}

Veel sterkte man...

btw denk je dat je haar ooit weer kunt vertrouwen ?

Het probleem is denk ik dat hier geen pasklare adviesen te geven zijn denk ik, over hoe je je moet opstellen uiteindelijk kun jij dat alleen maar doen. Daarbij doe je het in dit soort gevallen ALTIJD fout.

Wel kan ik je zeggen dat 'vreemdgaan' op zich niet erg is, dan zoent ze en keertje met een ander so what? sex is niet waar het om zou moeten draaien in een relatie. Wat erger is is dat zij iets mist in jullie relatie en dat is iets waar je simpelweg NIETS aan kan doen. Liefde moet van twee kanten komen en als een van de twee het laat afweten houdt het simpelweg op.

En het is echt zo, er zijn andere vrouwen daar. En waarschijnlijk zijn de eerste drie meisjes waar je mee gaat stappen het niet, en ga je ze vergelijken met haar, uiteindelijk als je er helemaal geen vertrouwen meer in hebt kom je er weer en tegen en wordt het echt leuk

Ikzelf vind het (voor mezelf) prettig om zo min mogelijk contact te houden in zo'n precaire tijd, hoewel ik later wel probeer om iets van vriendschap te vinden (wat overigens lang niet altijd lukt). Maar in deze moet je wel voor jezelf kiezen, vergeet niet dat ZIJ is vreemdgegaan, en ook al heb je het hart om haar dat te vergeven, jij bent het belangrijkste, en het moet niet ten koste van jezelf gaan.

Damn..., succes man.

Maar het draait idd allemaal om vertrouwen in een relatie en hoe kun je haar ooit nog vertrouwen??????

Ik zeg altijd (en dat is makkelijk gezegd als je er nog niet mee geconfronteerd word) maar wie 1 x vreemd gaat kan dat vaker doen. De drempel is weg.

Ik persoonlijk vind vreemdgaan het ultieme verraad. Je wordt op zo'n schofterige manier pijn gedaan!!

Ik kan je geen advies geven omdat ik godzijdank nog nooit in deze situatie gezeten heb, en ik hoop er ook nooit in te komen.

Ik wil je alleen heel veel sterkte toewensen, welke beslissing je ook neemt.

Liefs DarkElf

Ik ben nog nooit ZO oprecht boos geweest naar aanleiding van een topic op het forum!!! Het is ZO herkenbaar he! Ik begin het echt beu te worden, bij mij valt het wel mee, maar vrienden van me hebben het al ZO vaak meegemaakt. Hypocriete teringwijven bah bah bah En altijd maar blijven volhouden dat 'mannen' altijd vreemd gaan. Dat is gewoon BULLSHIT In 98% van de gevallen is het de vrouw die vreemd gaat, dat weet ik zeker, en dan schat ik het nog laag in.

(sorry voor mijn reactie, je hebt er geen hol aan, maar ik leef echt met je mee. Heel veel sterkte, ik zal later nog iets contructiefs proberen te posten)

denk dat je het beste geen contact meer kan hebben, als er dan nog iets is, dan komt ze vanzelf terug.....

iig sterkte...

Overigens was zij dus 16 toen jullie wat kregen. Het is dan niet zo gek dat ze na 4 jaar in een andere situatie zich heeft laten verleiden.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:29 schreef ProgressiveHouseDude het volgende:
Wat een verschrikkelijke KLOTESTREEK !!!!! BAH BAH BAH BAH!!!!!!!

Ik ben nog nooit ZO oprecht boos geweest naar aanleiding van een topic op het forum!!! Het is ZO herkenbaar he! Ik begin het echt beu te worden, bij mij valt het wel mee, maar vrienden van me hebben het al ZO vaak meegemaakt. Hypocriete teringwijven bah bah bah En altijd maar blijven volhouden dat 'mannen' altijd vreemd gaan. Dat is gewoon BULLSHIT In 98% van de gevallen is het de vrouw die vreemd gaat, dat weet ik zeker, en dan schat ik het nog laag in.

(sorry voor mijn reactie, je hebt er geen hol aan, maar ik leef echt met je mee. Heel veel sterkte, ik zal later nog iets contructiefs proberen te posten)

---

Net ofdat ik gestraft moest worden ergens voor.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:22 schreef pmponer het volgende:
[...]
btw denk je dat je haar ooit weer kunt vertrouwen ?

---

Het vertrouwen is inderdaad helemaal weg. Maar; ik ga van het positieve uit en ken mijn vriendin aardig goed (ze oogt heel sterk heeft veel zelfvertrouwen, maar soms is ze niet helemaal stabiel). Het kan in een vlaag gebeurt zijn.

Alleen dan kan ik dat van dat gevoel niet goed verklaren.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:24 schreef Aneurism het volgende:
Waarom wil jij vechten als zij niet meer wilt?
Ik weet dat ik je niet op andere gedachten kan brengen, ik heb hetzelfde ongeveer meegemaakt... maar toch...

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:28 schreef XangadiX het volgende:
[...]
Ikzelf vind het (voor mezelf) prettig om zo min mogelijk contact te houden in zo'n precaire tijd, hoewel ik later wel probeer om iets van vriendschap te vinden (wat overigens lang niet altijd lukt). Maar in deze moet je wel voor jezelf kiezen, vergeet niet dat ZIJ is vreemdgegaan, en ook al heb je het hart om haar dat te vergeven, jij bent het belangrijkste, en het moet niet ten koste van jezelf gaan.

---

Ik ben het belangrijkste ja. Toch ben ik steeds degene die gekwetst wordt. Dat is zoooooo vreemd aan de situatie.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:29 schreef DarkElf het volgende:
[...]
Ik zeg altijd (en dat is makkelijk gezegd als je er nog niet mee geconfronteerd word) maar wie 1 x vreemd gaat kan dat vaker doen. De drempel is weg.
[...]

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:30 schreef thadude het volgende:
wat een k*twijf..sorry dat ik het zeg maar je moet die doos echt dumpen..hoe moeilijk het ook is.. als ze je 1x bedriegt dan doet ze het zo weer... het is hard en heel lullig voor je maar ik denk dat het beste voor je is om op zoek te gaan naar een ander leuk meisje..want die zijn er zat!

---

Was het maar een k*twijf, dan was het simpel geweest.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:30 schreef skyhigh het volgende:
Ik weet dat het niet is wat je wil horen, maar als ik zo je verhaal lees is er nu al niets meer over van je relatie....wat ze tegen je zegt lijken mij op hints dat ze toch niet met jou verder wil.

---

quote:

---

denk dat je het beste geen contact meer kan hebben, als er dan nog iets is, dan komt ze vanzelf terug.....

iig sterkte...

---

[Dit bericht is gewijzigd door TwilightZone op 22-04-2002 14:50]

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:14 schreef TwilightZone het volgende:

Nog géén 10 dagen na m'n vertrek (van mijn bezoek aan haar) heeft ze gezoend met een collega van hetzelfde bedrijf.

en dit

Het bleef niet alleen bij zoenen. Totaan haar vertrek hebben ze min of meer een relatie gehad. Allemaal zonder dat ik het wist! Terwijl hij wist dat zij en ik een relatie hadden (duidelijk kenbaar gemaakt toen ik daar was).

---

Het lijkt mij het beste haar voorlopig uit je hoofd te zetten, aan jezelf denken en nog belangrijker; je eigen toekomst bepalen. En niet proberen aan iemand vast te blijven plakken in de hoop dat het beter wordt. Want zij geeft zelf al aan dat ze niets voor je voelt, ja oke ze zegt dat ze van je houd, maar dat is soms niet voldoende om een relatie gaande te houden, zeker als de ander ongewillig is en er andere gegadigden zijn.

Ik denk wel dat het essentieel is dat je hierin je gevoel voor eigenwaarde behoud, en niet teveel laat meeslepen door haar. Want anders maak je het voor jezelf nog erger. Probeer zoveel mogelijk je eigen leven op te pakken, dus ook zonder haar. Zij heeft nu aandacht van een ander en voor diegene ook meer (verliefde) belangstelling.
Je mag haar wel zeker duidelijk maken dat wat ze heeft gedaan, met jouw gevoelens en jullie relatie, erg pijnlijk is en daarmee ook het vertrouwen onderling een flinke deuk heeft toegebracht.

Laat haar maar zelf uitvinden wat goed voor haar is, dat is beter dan als een wanhopige erachter gaan lopen. Hoe moeilijk het ook is, anders werkt het voor haar verstikkend en dan moet ze je al helemaal niet.

Ik wens je er veel sterke mee.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:29 schreef ProgressiveHouseDude het volgende:
Wat een verschrikkelijke KLOTESTREEK !!!!! BAH BAH BAH BAH!!!!!!!

Ik ben nog nooit ZO oprecht boos geweest naar aanleiding van een topic op het forum!!! Het is ZO herkenbaar he! Ik begin het echt beu te worden, bij mij valt het wel mee, maar vrienden van me hebben het al ZO vaak meegemaakt. Hypocriete teringwijven bah bah bah En altijd maar blijven volhouden dat 'mannen' altijd vreemd gaan. Dat is gewoon BULLSHIT In 98% van de gevallen is het de vrouw die vreemd gaat, dat weet ik zeker, en dan schat ik het nog laag in.

(sorry voor mijn reactie, je hebt er geen hol aan, maar ik leef echt met je mee. Heel veel sterkte, ik zal later nog iets contructiefs proberen te posten)

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:47 schreef IHOAKSISnoet het volgende:
[...]
Laat haar maar zelf uitvinden wat goed voor haar is, dat is beter dan als een wanhopige erachter gaan lopen. Hoe moeilijk het ook is, anders werkt het voor haar verstikkend en dan moet ze je al helemaal niet.

Ik wens je er veel sterke mee.

---

Iedereen die gereageerd heeft: jullie zijn echt de enigen die er een objectieve kijk op hebben. Ok, je moet het wel via het toetsenbord/scherm doen (best wel moeilijk om ff 4 jaar samen te vatten), maar dit helpt mij al aardig om eruit te komen. Ik beloof om 'updates' te plaatsen in dit topic (stel je voor dat er in dit topic over een half jaar komt te staan dat het weer goed is!).

Ik heb voor deze gelegenheid een kloon aangemaakt.

Het beste wat je nu kunt doen (lijkt mij) is het uitmaken. Ik bedoel, ze geeft zelf al aan dat ze er geen toekomst meer in ziet. Als je nu blijft doormodderen met "wordt het wat" of "wordt het niks", daar ga je je de komende tijd dan ook niet beter mee voelen!

Ik wens je veel sterkte!

het is niet dat ik haar niet vertrouw of zo maar ik zou het niet kunnen een jaar of half jaar zonder me mysje

succes

ten tweede ben ik bang dat dit niet meer goed komt.
er is geen advies te geven, als jij nou iets fout had gedaan, maar zij is degene die hier fout geweest is, en geen berouw toont. Helaas kun jij daar niets aan veranderen. het zal van haar uit moeten komen.

er zijn heel veel cliche zinnetjes te zeggen nu, maar dat doe ik niet, want je hebt er geen zak aan. (me knows.. )
ik wil je alleen veel sterkte wensen, en volg je verstand.
Veel liefs,
Saskia

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:56 schreef TwilightZone het volgende:

[..]
Ik beloof om 'updates' te plaatsen in dit topic (stel je voor dat er in dit topic over een half jaar komt te staan dat het weer goed is!).

---

Laat ook aan haar zien dat je gewoon verder wilt met je eigen leven. Dat siert je des te meer en behoud je je eigen trots (en misschien is dat iets wat ze kan waarderen.)

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:04 schreef Sassefras het volgende:
[...]
ten tweede ben ik bang dat dit niet meer goed komt.
er is geen advies te geven, als jij nou iets fout had gedaan, maar zij is degene die hier fout geweest is, en geen berouw toont. Helaas kun jij daar niets aan veranderen. het zal van haar uit moeten komen.
[...]

---

Ze ging vreemd terwijl ze tegen mij net deed ofdat het perfect was tussen ons. Ze belde met me, als ik wat later had gebeld (belde soms om 0:30) dat had ze het bij wijze van spreken met hem gedaan.

Op Valentijdsdag is het begonnen. Toen kreeg ze een bos bloemen. Ik belde haar maar kon geen bloemen versturen naar haar. Ze zei: "Ik heb wel van iemand anders bloemen gekregen...", ik dacht dat ze daar wel mee om kon gaan maar uiteindelijk is ze dan toch gevallen....

...echt een drama dit... soms heb ik de radio in de auto aan en bij het minste of geringste songtekst die over liefde gaat biggelen de tranen over m'n wangen...

Is dit nou het leven?

Weet je trouwens waarom ze vreemdging en gingen ze all the wat of hield het op bij zoenen?? Wanneer komt die klootzak deze kant op? Smoeldriaan verzint allemaal nog vragen, sorry !

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:13 schreef Grote-Smoeldriaan het volgende:
[...]
Weet je trouwens waarom ze vreemdging

---

De reden van het vreemdgaan is dat ze mij vergeten was (klinkt hard). Ze zegt zelf dat ze op gegeven moment het leven wat ze in Nederland had, los zag van wat ze daar had.

Toen ze terugkwam heeft het een paar weken geduurd voordat ze weer met beide benen in Nederland stond (bij wijze van spreken).

quote:

---

en gingen ze all the wat of hield het op bij zoenen??

---

quote:

---

Wanneer komt die klootzak deze kant op? Smoeldriaan verzint allemaal nog vragen, sorry !

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:20 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Als het goed is komt hij deze kant niet meer op. Hij heeft een hotmail adres waarmee hij met m'n vriendin emailde. Ik heb dat account gekraakt (met wat hulp), en zodoende kon ik mijn vriendin enigzins toetsen op haar eerlijkheid. Zoals het nu lijkt hebben ze geen contact meer (telefoonverkeer is er ook niet meer, zij heeft hem duidelijk gemaakt geen contact meer te willen).

---

Als ze hierachter komt, zal ze een goede reden hebben om boos op je te zijn. Nu staan jullie in feite weer quitte.

Maar zij is idd de fout in gegaan en in een gezonde relatie zou zij dus d'r uiterste best moeten doen om jouw vertrouwen weer te winnen...
Je zou natuurlijk nog gewoon contact kunnen (blijven?) zoeken en dan afgaande op haar manier van reageren oordelen of dit nog wel zin heeft.

Want zoals meerdere hier zeggen, je moet het je niet te positief voorstellen, want als het verkeerd afloopt heb je er des de meer last van.

En tsja.....het blijft makkelijk praten, ik weet het

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:29 schreef IHOAKSISnoet het volgende:

[..]

Als ze hierachter komt, zal ze een goede reden hebben om boos op je te zijn. Nu staan jullie in feite weer quitte.

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:29 schreef IHOAKSISnoet het volgende:
Als ze hierachter komt, zal ze een goede reden hebben om boos op je te zijn. Nu staan jullie in feite weer quitte.

---

Ze moet wel begrijpen dat ik haar moeilijk kan vertrouwen en uitwijk naar minder geaccepteerde middelen. Een hotmail account hacken vind ik dan nog redelijk onschuldig (je kan het ook grootser aanpakken).

Maar dit is niet echt relevant meer, die gast heeft 3 weken voor het laatst ingelogd dus ik neem aan dat het contact over is.

[Dit bericht is gewijzigd door TwilightZone op 22-04-2002 15:35]

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:29 schreef IHOAKSISnoet het volgende:
Als ze hierachter komt, zal ze een goede reden hebben om boos op je te zijn. Nu staan jullie in feite weer quitte.

---

Ik denk dat je het beste de bal nu bij haar moet leggen. Als ze er niets mee doet is het verdomd jammer voor je. Klinkt heel hard maar dit zijn de feiten.

Succes iig

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:47 schreef DimeBag het volgende:
[...]
Ik denk dat je het beste de bal nu bij haar moet leggen. Als ze er niets mee doet is het verdomd jammer voor je. Klinkt heel hard maar dit zijn de feiten.
[...]

---

Ze heeft ook ineens het contact met haar vrienden weer opgepakt... ik voel me echt een beetje aan de kant gezet.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:20 schreef TwilightZone het volgende:

[..]
De reden van het vreemdgaan is dat ze mij vergeten was (klinkt hard). Ze zegt zelf dat ze op gegeven moment het leven wat ze in Nederland had, los zag van wat ze daar had.

Toen ze terugkwam heeft het een paar weken geduurd voordat ze weer met beide benen in Nederland stond (bij wijze van spreken).
[..]

---

quote:

---

All the way... 6x ofzo (hoewel ze wel vertelde dat dit *zeer* emotioneel verliep).
[..]

---

[verstandigmodus]
Deden ze het veilig en hebben jullie daarna nog sex gehad? Misschien toch ff testen.
[/verstandigmodus]

quote:

---

Als het goed is komt hij deze kant niet meer op. Hij heeft een hotmail adres waarmee hij met m'n vriendin emailde. Ik heb dat account gekraakt (met wat hulp), en zodoende kon ik mijn vriendin enigzins toetsen op haar eerlijkheid. Zoals het nu lijkt hebben ze geen contact meer (telefoonverkeer is er ook niet meer, zij heeft hem duidelijk gemaakt geen contact meer te willen).

---

Nogmaals suc6

je kan haar toch niet dwingen van je te houden, en verder met je te gaan. it's up to here, en ga niet zitten wachten op haar, wees onafhankelijk and be yourself.!
nogmaals sterkte!
Sas

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 16:04 schreef Sassefras het volgende:
[...]
je kan haar toch niet dwingen van je te houden, en verder met je te gaan. it's up to here, en ga niet zitten wachten op haar, wees onafhankelijk and be yourself.!
nogmaals sterkte!
Sas

---

Ik heb nooit moeite gehad om met mensen in contact te komen... mooie meiden geen probleem; ik maak er zo een praatje mee (sommigen hebben daar al moeite mee, begrijpelijk). Ik zie er verder ook wel aardig uit, en weet aardig wat vrouwen prettig vinden (zal verder niet in details treden voordat ik voor homo wordt uitgemaakt ). Het probleem is dat ik totaal geen zin meer heb om nu na zoveel tijd weer helemaal opnieuw te beginnen met iemand (en veel voorzichtiger ook nog eens). Ben zooo bang om dit weer mee te maken!!!

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 16:10 schreef TwilightZone het volgende:

[..]
Het probleem is dat ik totaal geen zin meer heb om nu na zoveel tijd weer helemaal opnieuw te beginnen met iemand (en veel voorzichtiger ook nog eens). Ben zooo bang om dit weer mee te maken!!!

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 16:10 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Nee klopt. Gister hebben we in het bos wat gewandeld en op een gegeven moment zei ze ook dat ik haar niet kon dwingen (voorafgaand daaraan had ik gezegd dat zij eigenlijk ontzettend bij mij in het krijt staat).

Ik heb nooit moeite gehad om met mensen in contact te komen... mooie meiden geen probleem; ik maak er zo een praatje mee (sommigen hebben daar al moeite mee, begrijpelijk). Ik zie er verder ook wel aardig uit, en weet aardig wat vrouwen prettig vinden (zal verder niet in details treden voordat ik voor homo wordt uitgemaakt ). Het probleem is dat ik totaal geen zin meer heb om nu na zoveel tijd weer helemaal opnieuw te beginnen met iemand (en veel voorzichtiger ook nog eens). Ben zooo bang om dit weer mee te maken!!!

---

quote:

---

Mijn eerste (normale) gedachte was (een paar uur after): We moeten een tijd lang geen contact hebben. Laat haar maar gaar koken. Ze komt vanzelf wel naar me toe (en dan heb je ook een basis).
Ik ben het belangrijkste ja. Toch ben ik steeds degene die gekwetst wordt. Dat is zoooooo vreemd aan de situatie.

---

Ow en ik zag dat je misschien nog hoopt dat het goed komt, kijk daar enorm mee uit, ik heb 3 jaar lang geeen serieuse relatie aan kunnen gaan omdat ik 'dacht dat het nog goed kwam' terwijl zij... nahja you get the picture.

Als dat zo is, dat het nog goed komt, dan is dat niet omdat jij daar zolang aan hebt vastgehouden, maar juist omdat je weer jezelf was met een eigen leven en misschien relatie, en niet omdat je dag in dag uit zat te treuren.

Liefde is een hel man, maar zoals de Offspring al jaren geleden riep: the more you suffer, the more it shows you really care

Fuck, het enige advies dat ik je kan geven, ben jezelf, ga leuke dingen doen, zoek je vrienden op, vertel het opnieuw en opnieuw. Maar blijf niet stilstaan. En, IK ben er voor om het contact met haar een beetje te verbreken. Niet om haar gaar te laten koken (dan draai je namelijk de zaken om, jij kookt gaat) maar om het voor jezelf op een rijtje te krijgen.

Je moet niet vergeten dat als je een relatie hebt gehad dat je elkaars identiteit op een zekere manier identificeerd. (het wij-gevoel zeg maar), dat is heerlijk en vertrouwd, altijd iemand die achter je staat en er voor je is. Dat ben je dus nu kwijt, nu zul je het toch echt even alleen moeten doen, en als je dat (uiteindelijk) lukt kun je weer verder. Of dat uiteindelijk met haar of met een ander is maakt niet uit, maar het gaat om JOUW, JIJ moet het doen.

(zucht, het is zo herkenbaar dude. Ow en natuurlijk, de beste stuurlui staan aan wal en toen ze dit tegen mij zeiden in jouw situatie geloofde ik er ook geen snars van... )

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 16:42 schreef XangadiX het volgende:
Fuck, het enige advies dat ik je kan geven, ben jezelf, ga leuke dingen doen, zoek je vrienden op, vertel het opnieuw en opnieuw. Maar blijf niet stilstaan. En, IK ben er voor om het contact met haar een beetje te verbreken. Niet om haar gaar te laten koken (dan draai je namelijk de zaken om, jij kookt gaat) maar om het voor jezelf op een rijtje te krijgen.

---

Het is echt moeilijk om het zo ineens te laten varen allemaal.

4 dagen voordat mijn vriendin terugkwam vertelde m'n beste vriend dat ie ging samenwonen. We hebben daar een hele avond over gepraat, dat je er goed over na moet denken, niet te snel enz enz. Zijn vriendin ging direct vanaf haar ouders samenwonen met hem. Ik nog zeggen dat dat misschien wel eens negatief zou kunnen gaan werken.

OOOOOOOWWWWWW wat was ik verstandig . Walgelijk gewoon. Ik durf dit ook niet aan hem (hen) te vertellen. Je gaat gewoon zooooooo af.

Tegenover m'n vader heb ik ook zo'n houding.... hij had weleens twijfels bij onze relatie (helemaal toen ie eracher kwam dat we het deden). Ik heb hem toen verzekerd dat het echt wel goed zat...

en nu?....... HIJ HEEFT WEER GELIJK

quote:

---

Het is echt moeilijk om het zo ineens te laten varen allemaal.

---

Serieus, in een tijd als deze heb je je vrienden nodig om tegen aan te zwetsen en bij uit te huilen. Rustig de wonden weer dicht laten gaan en ja, sja, haar even uit je hoofd te zetten, in ieder geval wat 'relaties' betreft. Hoe je het ook wend of keert, je zult toch eerst hier van bij moeten komen (en dat kan zomaar een jaar duren) voordat je uberhaupt een nieuwe relatie aankan, laat staan een nieuwe relatie (want dat is het) met haar.

Mijn oma zei altijd: als een vaas gebroken is kun je hem wel lijmen, maar er zullen altijd barsten in zitten.

Ow, en ik raad in dit soort gevallen de CD 'Exciter' van 'Depeche Mode' aan

tjah.. het is ontzettend moeilijk, vooral omdat het een lange relatie is.. maar ik denk toch, net zoals wat de mensen al zeiden in dit topic, dat je voor jezelf moet kiezen.. laat haar los, als ze echt bij je hoort dan komt het zekerweten weer goed.. en als ze niet bij je hoort, dan kom je daar ook achter, dan vind je iemand anders waarmee je veel gelukkiger wordt! maar mijn advies voor nu is: laat haar los.. laat haar lekker dr eigen weggetje zoeken.. richt je op jezelf, ga lekker uit met vrienden en laat het slijten.. zie het dan als een tijd waaraan je leuke herinneringen hebt.. en waarin je veel ervaring hebt opgedaan.. dan komt ze vanzelf misschien bij je terug, of er komt iemand anders.. heel veel sterkte iig!

De oplossing is (als je haar echt zo graag terug wilt hebben) haar op te bellen en het hele vreemdgaan verhaal weer aan de orde te brengen, praat eerst heel rustig en beheerst tot ze WEER begint dat haar gevoelens naar jou toch niet zo sterk meer zijn blablabla. Ga dan compleet uit je dak en laat haar niet meer aan het woord komen, echt laat haar niet meer aan het woord komen.. zeg dan eindelijk eens zodat iedereen het in je straat kan horen wat je van haar vind en dat ze op kan sodemieteren.. en HANG DAN OP!! gewoon ophangen.. reken maar dat je je dan al stukken beter en sterker voelt.. jij hebt het laatste woord gehad.
Hou dit even een dag vol..misschien duurt het een paar dagen langer en ze belt je zeker weten terug dat het haar allemaal spijt en blabla snik snif geblaat... daar ligt je kans om haar weer terug te winnen, maar eerlijk gezegd denk ik je beter af bent zonder haar. Zij is niet eerlijk tegen je geweest en heeft je gebruikt.

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 22-04-2002 21:01]

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 17:39 schreef Psideon het volgende:
Edit: Deze tekst hoeft niet.

---

[Dit bericht is gewijzigd door Cynix ® op 10-05-2002 23:10]

Toch Suc6

Ondanks de pijn en het verdriet heb ik besloten, dat ik door moet gaan met leven. Voor mijn ex vriendin is het echt over. Ook zij mist een gevoel. Mijn idee is, dat het geen nut heeft om "rare" dingen te doen, in de hoop dat het weer goed komt. En gedane zaken nemen geen keer. Dat je vriendin vreemd is gegaan, is iets waar ik het gevoel niet van ken om dat te horen, maar dat het je als een dolksteek heeft getroffen, kan ik goed begrijpen.

To the point nu:

1. Veel contact zoeken, laten blijken dat ik van haar houd
2. Geen contact zoeken, laat haar maar initiatief nemen
3. Of iets anders (uitmaken is voor mij geen optie ).

1. Weer eerlijk voor jezelf. Ik denk dat dat niet werkt.
2. Is een optie, echter heeft zij al een keer aangegeven dat het gevoel niet klopt/weg is. Is dus ook erg moeilijk
3. Zeeeer begrijplijk, echter wees reeel en praat er met mensen over, over je gevoelens enzo.

Suc6.
Batiaan

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 18:28 schreef bassiebas het volgende:
Ik heb het verhaal gelezen en een deel van je situatie komt overeen met mijn situatie. Ik heb na ruim 4,5 jaar verkering van mijn vriendin te horen gekregen dat het uit is. Ze houdt niet meer van me.:'( Nu heb ik dus samen met haar de keuze gemaakt om te gaan trouwen, alles was geregeld. Er komt dus een hoop werk op ons af nu, om dingen ongedaan te maken, dat terzijde.

---

En dan nu weer terug naar de harde werkelijkheid...

Ze sms't me zojuist: "Wil je hier woensdag ook eten? Gaat het verder goed met je?"

Tja, wat nu te doen. (ik moet er wel bij vertellen dat mijn matras en slaapspullen nog bij haar staan, heb net andere woonruimte geregeld, had afgesproken dit woensdag bij haar op te halen).

1. Niet reageren (is ook reageren)
2. Terug sms'en dat ik ff geen contact wil
3. Ja ik ga bij je eten (toegeven).

_{Ik moet er wel bij zeggen dat ik een hekel aan SMS heb en vooral in dit soort situaties.}

[Dit bericht is gewijzigd door TwilightZone op 22-04-2002 18:38]

Probeer je leven weer wat op te pakken en niet te blijven hangen in het verleden. Neem geen contact meer met haar op (hoe moeilijk dit ook is), laat haar het iniatief nemen.

Als ze je terug wilt zal dat vanuit haar moeten komen. Ik neem aan dat bij jouw de deur nog openstaat.

Wijsheid voor vandaag: Let it go. If it comes back it's yours to keep.

Ik had vorige week ook ruzie met m'n vriendin op MSN 's middags (andere reden) en ze zou eigenlijk blijven eten die avond. Ik moest dus weg op een gegeven moment (rijles) en toen zei ze of ze nog niet zeker wist of ze nog kwam, ik met m'n eigenwijze kop gezegd van kom dan maar niet (daar kwma het iig op neer). ik trug van rijles, balen, vragen of ze alsnog bleef eten, wilde ze niet, ondanks ze niet meer boos was. En achteraf gezien ben ik blij dat ze niet is blijven eten, waarom weet ik niet, voelde beter...

Kortom, niet blijven eten, ik denk dat de sfeer dan te gespannen is en dat gewoon niet bevoorderlijk is voor de situatie

Gevoelens zijn soms zo klote. Het is niet te bevatten wat de tegenpartij denkt. Zulke gevoelens zijn niet in woorden uit te drukken.

Maar goed, zoals ik al zei, zorg dat je je gevoelens deelt met de mensen die daar voor open staan. Ik ben net nog bij mijn exzwager en zijn vriendin wezen eten. Erg leuk. En een beetje samen er over praten met hem dat lucht mij weer op.

I'll trace this post with care ....

Grtz.
Bas

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 20:43 schreef bassiebas het volgende:
Gevoelens zijn soms zo klote. Het is niet te bevatten wat de tegenpartij denkt. Zulke gevoelens zijn niet in woorden uit te drukken.

---

Zo ontdekte ik dat we qua toekomstbeeld niet echt synchroon lopen. Maar ik ben heel flexibel. Als zij tot haar 30e lekker wil rondreizen en dat soort dingen, dat vind ik dat best. Toch had zij het idee dat ik veel te veel richting huisje-boompje-beesje dreef. Ok misschien was dat ook wel zo. Ik haal het geld binnen waar we s'avonds van eten en leuke dingen van doen, van op reis gaan, naar de film, uitgaan. Dingen waar zij eigenlijk geen geld voor heeft.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 20:54 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Sommige gevoelens komen niet direct aan het licht. Doordat ik met haar praatte, kreeg ik wel een beeld van wat er ongeveer aan ten grondslag ligt. Ik probeer zoveel mogelijk haar gevoelens in kaart te brengen en geef ook constant feedback als we in discussie zijn. Maar soms ontdek je dan dingen die je eigenlijk niet wilt weten.

Zo ontdekte ik dat we qua toekomstbeeld niet echt synchroon lopen. Maar ik ben heel flexibel. Als zij tot haar 30e lekker wil rondreizen en dat soort dingen, dat vind ik dat best. Toch had zij het idee dat ik veel te veel richting huisje-boompje-beesje dreef. Ok misschien was dat ook wel zo. Ik haal het geld binnen waar we s'avonds van eten en leuke dingen van doen, van op reis gaan, naar de film, uitgaan. Dingen waar zij eigenlijk geen geld voor heeft.

---

_{Wat ik wel lullig vind, is dat jij degene was die zorgde voor de voorwaarden om leuke dingen te doen, waar zij dus geen geld voor heeft. Wacht maar tot zij zelf klaar is met school en op eigen benen moet staan en zelf de kost gaat verdienen. Dan denkt ze ineens heel anders over de toekomst}

Ik was van plan om de boot af te houden en vast te houden aan wat er o.a. in dit topic gezegd is, maar dat bleek erg moeilijk.

Het is zeker niet zo dat zij het uit wil hebben, anders was het allang ten einde. Niemand houd zulke diepgravende gesprekken lang vol als hij/zij niet oprecht is.

Ze heeft me gevraagd om over de optie professionele hulp na te denken. Sta ik op zich niet negatief tegenover. Het was vandaag haar eerste dag alleen zonder mij. Ze heeft me gemist.

Het telefoongesprek deed haar (en mij) goed. Gisteren vond ze niet zo'n leuke dag omdat ik onder andere had gezegd dat doordat ze vreemd is gegaan onze relatie één grote ontkenning is.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 23:39 schreef TwilightZone het volgende:

Ze heeft me gevraagd om over de optie professionele hulp na te denken. Sta ik op zich niet negatief tegenover. Het was vandaag haar eerste dag alleen zonder mij. Ze heeft me gemist.

---

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 18:31 schreef TwilightZone het volgende:

[..]
Ze sms't me zojuist: "Wil je hier woensdag ook eten? Gaat het verder goed met je?"

---

Vreemdgaan is voor mij en voor haar absoluut NOT DONE!!

Ik vind persoonlijk dat je haar niet moet terugnemen, en wel omdat je haar niet kan vertrouwen.

Toch sterkte man

sterkte verder

mijn advies: vergeet haar en ga verder met je eigen leven
(hoe moeilijk het ook is)

K.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 14:14 schreef TwilightZone het volgende:
_{Het lijkt een lange lap tekst, maar lees het alsjeblieft door}

Ik zit met een voor mij enorm probleem en wil heel graag een objectief advies daarover. Omdat het probleem voor mij zó erg is, heb ik er verder met niemand over gepraat.

Het gaat over een relatieprobleem.

Ik zal eerst in het kort onze relatie beschrijven: Zelf ben ik man, midden 20 en heb sinds 4 jaar een relatie. De langste relatie tot nu toe. Zij is begin 20.

Het ging tot nu toe erg goed . Nooit knallende ruzie's gehad. Veel discussies, en deze gingen regelmatig over onze relatie. We zijn een hecht stel, vaak bij elkaar.
In het begin is het misschien allemaal te snel gegaan (wie zal het zeggen?). Ik leerde haar kennen [vakantietijd] en de 3e nacht gingen we 'all the way' (voor mij de eerste keer).
In de tijd daarna heb ik wel duidelijk gemaakt dat het voor mij daarom wel serieus was.

In de afgelopen jaren steeds meer bij elkaar. Was in het in begin alleen 's weekends, later konden we elkaar ook doordeweek zien. Ik ging bij haar slapen, eerst soms, daarna regelmatig. Ik vertrok vanuit haar naar m'n werk.

Voor haar opleiding ging m'n vriendin op stage. Ze kon kiezen: of in Nederland, of naar het buitenland. Ze vroeg mij om advies. Ik heb haar vanaf het begin erg gestimuleerd naar het buitenland te gaan omdat je daar zo enorm veel meer ervaring mee opdoet. De discussie ging vooral om: "Ja maar hoe gaan we dan met 'ons' verder? Ik kan jou niet verplichten om op mij te gaan zitten wachten". Ik: "Het is dé ultieme test, toch?" Uiteindelijk heeft ze ervoor gekozen om naar het buitenland te gaan.

Vooral in het begin vond ik het niet erg dat ze even weg was. Even wat meer lucht, kon m'n eigen dingen doen. De eerste maand (en achteraf nog) vond ik dat wij een goede keuze hadden gemaakt.

Zij had het in het begin héél moeilijk daar. Ze stond de 2de dag op het punt om weer naar huis te gaan. Reden: ze mistte mij en alles hier in Nederland zo. Samen met haar ouders heb ik haar duidelijk gemaakt dat terugkomen naar Nederland geen oplossing was, en dat ik het beslist niet leuk zou vinden als ze terug kwam. Ze huilde constant. Op het moment dat zou zou vertrekken daar, heeft een personeelsmedewerker van het bedrijf waar ze stage liep, haar weten te overtuigen dat beter haar stage af kon maken. Ze bleef.

Halverwege haar stage zou ik haar opzoeken. Ik mistte haar behoorlijk intussen. Keek er ook echt naar uit, en zij evenzo. Het was perfect toen ik er was. Ze had vrij van haar werk, en het was zomerweer terwijl het in Nederland hartje winter was. Niks aan de hand. Ze kreeg veel aandacht van de mannen daar. De 'test' ging goed, had ik het idee, en dat was ook zo.

Na een paar maanden kwam ze dan bijna terug. Ik mistte haar heel erg, bijna net zo erg als zij mij in het begin mistte. Zij gaf aan het intussen erg naar haar zin te hebben, en het jammer vond dat ze weer terug moest.

Bij terugkomst merkte ik direct dat er iets niet goed was. Ze huilde erg veel. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ze weer terug was. Bij aankomst thuis wilde ik haar zoenen en toen kwam het hoge woord eruit: "Ik heb de test niet gehaald".

...................................

M'n wereld stortte in. Zolang naar uitgekeken dat ze terugkwam, en zo'n hoge verwachting van haar terugkomst. Ik had (heb) me nog nooit zó desastreus gevoeld.

Nog géén 10 dagen na m'n vertrek (van mijn bezoek aan haar) heeft ze gezoend met een collega van hetzelfde bedrijf. Toen ik daar was zei ze tegen mij dat hij een oogje op haar had (maar zulk soort verhalen hoorde ik wel vaker). Ik zag hem aan het werk en grapte tegen haar dat ik hem maar beter kon 'uitschakelen'. Achteraf gezien jammer dat ik dat grapte.

Het bleef niet alleen bij zoenen. Totaan haar vertrek hebben ze min of meer een relatie gehad. Allemaal zonder dat ik het wist! Terwijl hij wist dat zij en ik een relatie hadden (duidelijk kenbaar gemaakt toen ik daar was).

Vreemdgaan zou voor mij altijd het einde betekenen, daar hadden we het vaak genoeg over gehad. Echter, nooit verwacht er ooit mee geconfronteerd te worden. Nu was het dan zover. Ik wilde het niet direct uitmaken. Ik moest er rustig over nadenken, dat kon ik niet de eerste uren sinds ik het wist.

In de tijd daarna was ik enorm verdrietig, ik moest veel huilen (ik huil normaal nooit). Ze betekende zo veel voor me! Het was een drama . Veel gepraat. Intussen had de 'dader' een ticket naar Nederland gekocht. Hij zou langskomen (één dag na haar vertrek vanaf daar had ie het al gekocht, hoe dom ). Ik zei: "Als hij langskomt, sta ik niet voor de gevolgen in ".

Daarna hebben wij (ik én haar) besloten om te zien wat er nog van onze relatie over is. Het moest tijd krijgen. We hebben veel gepraat, heel emotioneel allemaal .

Het bleef niet bij het vreemdgaan. Zij had ook ineens niet meer het juiste gevoel voor mij (ze hield nog wel van me, alleen ontbrak er iets). Omdat ik inmiddels bij haar inwoonde (na haar stage zouden we officiëel gaan samenwonen), heb ik besloten tijdelijk ergens anders te gaan wonen. Dat leek ons in ieder geval beter. Bij haar blijven wonen zou wat haar betreft het einde van onze relatie betekenen (van wat er nog over was dan).

Ik zou het zó erg jammer vinden als het uit gaat. Misschien ben ik naïef, of te vasthoudend aan het verleden.
Deze week is de eerste week dat we echt afstand van elkaar nemen. Het is nu er op of eronder. Zij zegt nog steeds sinds haar terugkomst geen verbetering te zien in haar gevoel voor mij. Ik heb zo nu en dan het idee dat zij het uit wil hebben ofzo.

Ik ben van plan om nu heel weinig contact met haar te zoeken. Voor de buitenwereld hebben we 'gewoon' nog met elkaar. Als mensen vragen, hoe het gaat, zeg ik dat het goed gaat. Naar afspraken en dat soort dingen gaan we nog gewoon heen.

Advies gevraagd over het volgende: Hoe kan ik mij het beste opstellen? Met 'beste' bedoel ik: Het laatste wat ik wil is dat het uit gaat, hoe maak ik die kans zo klein mogelijk?

1. Veel contact zoeken, laten blijken dat ik van haar houd
2. Geen contact zoeken, laat haar maar initiatief nemen
3. Of iets anders (uitmaken is voor mij geen optie ).

Ik ben radeloos. Heb nog nooit zo kut in m'n vel gezeten. Normaal heb ik een uitgesproken mening, sta sterk in m'n schoenen, ben kritisch. Maar nu: een wrak. Zij heeft de afgelopen weken meerdere malen gezegd dat er meer meiden in de wereld zijn. IK WIL DAT NIET HOREN. Als het met haar niet lukt, met wie dan wel? Zij begrijpt het niet, volgens mij.

Alleen haar ouders kennen het probleem (zij werden er eerder mee geconfronteerd als mij), ik vind het te erg om aan m'n ouders te vertellen (hoewel die wel iets moeten merken aan mij). Verder zijn er enkele goede vrienden met wie ik het hier zeker over kan hebben, maar normaal gesproken ben ik altijd de verstandige allesweter, en nu heb ik zelf een probleem.

_{Als er iets onduidelijk is, vraag dat dan even dan verduidelijk ik dat}

---

Advies kan ik je niet geven, behalve dat je moet proberen duidelijk te maken dat je van haar houdt. Probeer de positieve elementen uit de relatie in het verleden naarboven te halen, en daarmee haar liefde. Het kan ook zijn dat je je leven lang ongelukkig blijft, omdat je haar mist(Klinkt lekker hard heh?), kan goed, je zou niet de eerste zijn. Ook kan het dat het toch niet de grootste liefde van je leven blijkt te zijn, en vind je een ander van wie je meer houdt. Wie weet... Sterkte jongen.

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 23:44 schreef IHOAKSISnoet het volgende:

[..]

Uh say what? Je bedoeld toch niet zoiets als relatie-therapie?

---

quote:

---

Op dinsdag 23 april 2002 00:31 schreef Revian het volgende:

[..]

Het klinkt alsof je een, ooit door Nietzsche geidentificeerde, chronische ziekte hebt, ware liefde...

---

quote:

---

Het kan ook zijn dat je je leven lang ongelukkig blijft, omdat je haar mist(Klinkt lekker hard heh?), kan goed, je zou niet de eerste zijn.

---

Alles ging zó voor de wind, nooit verwacht om een drama van zo'n kaliber mee te maken. Je wordt er ff aan herinnerd dat het leven beslist niet altijd leuk hoeft te zijn (voorheen heb ik eigenlijk nooit mindere tijden gekent).

Ik geef direct toe dat ik niet alles heb gelezen, maar wel je eerste post.

Het kwam er bekent voor, alleen heeft het bij mij geen 4 jaar geduurt, en het is niet compleet vergelijkbaar. Maar de herkenning is er wel.

Mijn eerste gedachte was "man, laat haar alsjeblieft gaan". Als jij al 4 jaar met haar heb, en ze kan je in 10 dagen vergeten, dan zou ik me heel serieus gaan afvragen in welke wereld ze leeft. Bij mij zou ze 2 opties hebben, of ze neemt de hele relatie niet serieus (is dat mogelijk na 4 jaar?) of het is zo'n enorme egoist die als enige zorg heeft dat ze zelf gelukkig moet zijn.

Pas alsjeblieft op, ik las zo 4 a 5 tekenen waaruit ik duidelijk opmaakte dat het wat haar betreft voorbij is, alleen ze durft het niet eerlijk tegen je te zeggen. Ik zou haar laten gaan, ik weet hartstikke goed hoe moeilijk dat is, ook ik vecht nog iedere dag tegen dat lege gevoel.

Maar laat je niet nog verder naar beneden halen, volgens mij ben jij daar veel te goed voor (en zoals ik het lees is zij het niet waard).

ontzettend veel sterkte!

Ik ga het eerst tijd geven. We hebben nu tot woensdagavond geen contact, dus mooi 2 dagen om het allemaal te laten bezinken. We hebben in het weekend nog een afspraak staan, maar wat mij betreft ga ik daar alleen heen.

Kort: ze is jouw liefde niet waard, anders had ze dat jou niet aangedaan. Het zal tijd kosten om dat te verwerken, maar over een jaartje zal je toch inzien dat dit het beste is. En om dit een plek te kunnen geven kan je beter elkaar rust geven en afspreken om elkaar een maandje of twee niet te zien of te spreken. Hoe kan je anders precies weten hoe je er mee omgaat als je elke dag geconfronteerd wordt met elkaar?

En ze miste je wel, dus het is ook echt niet meer zo dat ze niet meer om je geeft, zoals sommige andere denken. Ik weet niet wat ik me voor moet stellen met professionele hulp, maarja, het is er niet voor niets, zal dus wel ergens goed voor zijn... Misschien op internet kijken of er iets over staat en idd hier op het forum of ergens ander informeren hierover.

Morgen ga ik eerst met haar praten wat nu precies de bedoeling is. Je gaat pas met relatietherapie beginnen als je er zelf niet meer uitkomt, en dat is niet het geval. Het is wel zo dat er nu spijkers met koppen geslagen moeten worden, want als dit te lang duurt dan geeft één van beide op. Aan de andere kant moet ik het ook tijd geven. Moeilijk... moeilijk... weer!

Ik moet trouwens wel melden dat het al een heel stuk heeft geholpen dat ik hier een topic heb geopend. Het gevoel dat mensen meelezen en zonnodig kritisch commentaar geven doet me goed.

Hoelang is ze eigenlijk al terug, ofwel hoelang is dit twijfelachtige gedoe al bezig (neem aan pas een paar dagen?)

Sterkte ermee verder in ieder geval en keep us informed!

Als ik lees dat ze zes keer *zeer* emotioneel sex hebben gehad denk ik ook van nah! sodemieter een end op. Ik heb het een keer mee gemaakt dat een ex sex met iemand anders heeft gehad, heb ook geprobeerd er mee om te gaan, op elke mogelijke manier waar ik daarvoor niet eens aan dacht, maar die gedachte... Nee, nooit meer. Mocht het nog een keer gebeuren in mijn leven, hoe moeilijk ook, kies ik voor mezelf. Je moet zelf weten wat je doet, ik ken je niet, weet niet wat je wilt, en weet niet of je dit met je mee kan dragen in de evt. verdere relatie. Tis niet zwak om te stoppen om door te gaan, maar denk en praat er goed over.

Dan nog even dit, ga er niet als een dood vogeltje bij zitten. De zon schijnt, het weer is lekker, het bier smaakt goed, je hebt een auto, familie, vrienden. Jouw leven gaat door en voor. Take good care! Heel veel sterkte en doe rustig aan!

Ik heb nog even de posts gevolgd en de meningen en adviezen van de anderen bekenen. In principe is je situatie zo enorm klote. iets wat jij niet verwacht, gebeurd je. Nee het overkomt je. Ik mag dan voor sommigen hier wat ik hieronder ga tiepen raar overkomen, maar dis is hoe ik me nu voel.

Na 3,5 weken uit elkaar te zijn, na 4,5 jaar verkering en een trouwerij op stapel, heb ik mij neergelgd bij de keuze van mijn vriendin. Ik voel me nog steeds erg leeg, echter ben ik een realist als ik zeg, dat je als mens alleen maar vooruit moet, modat je niet terug kan. Doordat ik nu nauwelijks tot geen contact heb met mijn vriendin, correctie ex vriendin, kan ik overgaan op een acceptatie proces. Een mens maakt een hoop fouten in zijn leven, en is snel geneigd te kijken naar slechte dingen. Je kan echter ook naar het goede kijken, van wat jullie hebben gehad, en daar positieve energie mee op doen, om voor je zelf postief door dit rouwproces heen te gaan. En ik kan je zeggen, ik kan het. Samen met de ex van een nicht van mij, welke na 11.5 jaar uit elkaar zijn gegaan een week of 8 gelden heb ik vanavond een gesprek gehad ( we zijn ff wezen dineren/bijpraten). Ook hij was verrassend vrolijk, domweg door dat zijn acceptatie vermogen hem helpt..

t klinkt wat raar, maar trust me. Life ain't that difficult at all, it is us who make it difficult

Zover ik uit jou verhaal kan opmaken heeft jou ex-vriendin een definitieve keuze gemaakt om niet verder te gaan met jou. Er rest dan niets meer, dan accepteren.

In mijn geval is er nog niks zeker. Er is wel iets ingrijpends gebeurt, namelijk dat mijn vriendin is vreemd gegaan. Daarnaast blijkt dat ze ook niet meer het juiste gevoel voor mij heeft (ik denk dat het laatste er eerst was, en toen het vreemdgaan, maar daar ben ik nog niet helemaal uit). Je zou als buitenstaander eenvoudig de conclusie trekken, dat zij mij niet meer wil, of ik haar niet waard ben.

Maar zover ik haar begrijp, is het voor haar geen bewuste keuze geweest. Ze is waarschijnlijk erg labiel geweest, ten tijde dat het vreemdgaan plaatsvond.

Ik denk dat tijd geven, in mijn geval, de beste manier is om alles helder te krijgen. Er hangt nu nog zoveel rook (emoties) om het hele gedoe heen dat ik nu geen keuze kan maken (het zou dan achteraf altijd de vraag blijven of het een goede keuze is geweest).

quote:

---

Er hangt nu nog zoveel rook (emoties) om het hele gedoe heen dat ik nu geen keuze kan maken (het zou dan achteraf altijd de vraag blijven of het een goede keuze is geweest).

---

Je weet nooit of je de juiste keuze maakt, omdat je niet naar voren kan kijken wat de consequenties zijn.
[/offtopic]

Ik kan het hele verhaal van je steeds beter begrijpen. De situatie waarin jullie verkeren is er 1, die echt rot is (zacht uitgedrukt) Rot voor jou, omdat je vertrouwen vreselijk beschadigd is en rot voor je vriendin, door dat ze naar ik aanneem emotioneel er zelf ook enorm last van heeft.

Ik denk, dat jouw overweging over de beschadiging van je liefde een doorslag kan geven. Als jij openstaat voor haar en zoals je zei, er goed en diep over kunt praten met elkaar, dan is de situatie beschadigt, echter niet gebroken.

Vergelijk het met een plank. Als een plank scheurt kan je hem met krammetjes en houtlijm weer redelijk onzichtbaar herstellen. Is de plank echter helemaal gebroken, dan zal het heeel veel moeite kosten, om die te repareren.

Bye for now en good luck

Gister toch bij haar gegeten. Achteraf gezien wel blij dat ik dat toch gedaan heb. We hebben een goed gesprek gehad. Tot de conclusie gekomen dat een tijdje even apart van elkaar een goede keuze is (ik merk aan haar dat ze nu alles op een rijtje kan zetten).

Mocht het weer goed komen, dan is er een lange weg te gaan. Het is een complete reset van je relatie, zoiets als dit.

Zo nu en dan kom ik tot de conclusie dat alles zó kapot is, dat er nog maar weinig over is. Dan denk ik: "is het niet beter om maar te stoppen?". Gelukkig duurt dat dan niet zo lang.

Vandaag hadden we weer wat gesprekken, dit maal niet zo heel erg zwaar. Ik merk aan haar dat 'even apart' prettig is.

Samen op vakantie dit jaar is er waarschijnlijk niet bij. Maar misschien kijk ik nu te ver vooruit.

Prettig weekend iedereen, TZ.

Is allemaal niets geworden. Na nog een paar leuke nachten hebben we toch besloten om er maar helemaal een punt achter te zetten. En dan krijg je een paar weken te verwerken die je nooit meer wil meemaken. Maar na een tijdje zakt het wat weg en voel je je vanzelf weer wat beter.

Ik heb toen nog een topic geopend of dat het mogelijk is om na een pauze / tijdje uit elkaar weer goed samen te komen. Iedereen (op 1 of 2 na) was het er wel over eens dat dat niet kan.

Ik zou dan ook zeggen: ga jij ook wat verloren jaren inhalen deze zomer. Tussen je 16 en je 20... damn, dan hoor je hele andere dingen te doen dan met hetzelfde meisje te hangen.

In ieder geval heel veel sterkte.

Het niet meer bij haar in-wonen begint positief uit te werken. We zijn veel minder bij elkaar (1 á 2 keer per week) en die momenten zijn gewoon goed. Ze mist me; ik vind dat een goed teken. Natuurlijk mis ik haar ook maar draag dit niet al te veel uit. Ik laat het initiatief om af te spreken aan haar liggen. Op die manier werkt het niet verstikkend, en als ze zelf het besluit daarover neemt voelt het voor haar al een stuk beter.

Ze heeft nu ook werk gevonden naast haar opleiding dus tijd om te vervelen (=te malen) is er niet meer. Ik denk dat dat z'n positieve uitwerking zal hebben.

Al met al denk ik dat het aan een zijden draadje hangt/gehangen heeft.

De 'dader' heeft vorige week weer gebeld. Op zo'n moment is ze er helemaal af. Daaruit leid ik af dat ze er nog niet overheen is. Ze wil een brief aan hem gaan schrijven dat het contact verbroken moet worden, omdat het telefonisch niet door schijnt te dringen.

quote:

---

Op dinsdag 23 april 2002 20:19 schreef TwilightZone het volgende:
Je gaat pas met relatietherapie beginnen als je er zelf niet meer uitkomt...

---

Mijn mening: Als je er nog voor wilt gaan, doe er dan ook alles aan om je kansen te vergroten. Wellicht is die therapie daar een goede ondersteuning bij, maar je zult zelf ook veel moeten doen. En het vertrouwen zal weer moeten groeien en dat kost heel veel tijd. De komende periode staat dat sowieso op een heel zwak fundament, denk ik, er hoeft maar weinig te gebeuren om het beetje vertrouwen wat je opbouwt weer in te laten storten

Veel sterkte en blijf er lekker over spuien hier

prrrrr

quote:

---

Op vrijdag 10 mei 2002 23:12 schreef Pridemeid het volgende:
In zo'n therapievorm kun je vaak 'begeleid ruzie maken', zoals ik het zelf vaak noem. Je kunt precies uitspreken wat je het meest kwetst en zij van haar kant kan ook haar dingen kwijt over wat ze precies mist. Dit soort gesprekken lopen onder 4 ogen nog weleens uit de hand en dat zou jammer zijn denk ik.

---

quote:

---

Mijn mening: Als je er nog voor wilt gaan, doe er dan ook alles aan om je kansen te vergroten. Wellicht is die therapie daar een goede ondersteuning bij, maar je zult zelf ook veel moeten doen. En het vertrouwen zal weer moeten groeien en dat kost heel veel tijd. De komende periode staat dat sowieso op een heel zwak fundament, denk ik, er hoeft maar weinig te gebeuren om het beetje vertrouwen wat je opbouwt weer in te laten storten

Veel sterkte en blijf er lekker over spuien hier

prrrrr

---

Het fundament is zwak. Soms dan merk je dat ook. Je praat over bepaalde dingen en die hebben dikwijls met vertrouwen te maken.

In ieder geval succes!

quote:

---

Op vrijdag 10 mei 2002 21:51 schreef TwilightZone het volgende:
Na 2 weken stilte weer een update

Het niet meer bij haar in-wonen begint positief uit te werken. We zijn veel minder bij elkaar (1 á 2 keer per week) en die momenten zijn gewoon goed. Ze mist me; ik vind dat een goed teken. Natuurlijk mis ik haar ook maar draag dit niet al te veel uit. Ik laat het initiatief om af te spreken aan haar liggen. Op die manier werkt het niet verstikkend, en als ze zelf het besluit daarover neemt voelt het voor haar al een stuk beter.

Ze heeft nu ook werk gevonden naast haar opleiding dus tijd om te vervelen (=te malen) is er niet meer. Ik denk dat dat z'n positieve uitwerking zal hebben.

Al met al denk ik dat het aan een zijden draadje hangt/gehangen heeft.

De 'dader' heeft vorige week weer gebeld. Op zo'n moment is ze er helemaal af. Daaruit leid ik af dat ze er nog niet overheen is. Ze wil een brief aan hem gaan schrijven dat het contact verbroken moet worden, omdat het telefonisch niet door schijnt te dringen.

---

quote:

---

Op zaterdag 11 mei 2002 14:33 schreef Lightman het volgende:
Ik zit zelf met zo'n soort gelijk probleem (ook in mindere mate). Ik heb het een jaar met m'n vriendin gehad en het is nu uit omdat ze het allemaal niet meer weet. Ze wil me niet kwijt, maar toch ziet ze geen toekomst in onze relatie. Ook zij is een keer vreemd gegaan een paar maanden geleden en daar was ik behoorlijk kapot van, maar ik zag hoeveel spijt ze er van had en we hebben langzaam de draad toch weer opgepakt. Ik zou je willen aanraden om daar naar te kijken, wil zij heel graag verder of weet ze het niet?

---

quote:

---

Op zaterdag 11 mei 2002 19:21 schreef NiMPhoenix het volgende:
Ik ben godverdomme gewoon kwaad geworden op d'r!
Zoiets doe je niet zonder het eerst uit te maken. Ze heeft je plain bedrogen. Ik zou haar persoonlijk nooit meer willen zien...

---

Terwijl ze er zo onschuldig/lief uitziet...

maar ik zal gewoon heel weinig contact zoeken met haar, en haar flink het initiatief laten nemen als zij nog iets van de relatie over wilt houden

quote:

---

Op zaterdag 11 mei 2002 21:52 schreef TwilightZone het volgende:

Terwijl ze er zo onschuldig/lief uitziet...

---

( dat zijn de grootste krengen-red.)

quote:

---

Beetje zelfde situatie. Ze wil me niet kwijt. Als we op zo'n punt aanlanden in een discussie dan is het altijd huilen. Soms spiegel ik het haar hard voor: "Dan kunnen we beter nu direct stoppen. Ik pak mijn spul, en ben weg...". Op zo'n moment wordt ze heel erg emotioneel. Daaraan kan ik enigzins zien dat het beslist niet gedoemt is om te mislukken.

---

Ik wens je veel succes.

-Will, die vindt dat er veel te veel 'Mijn vriendin is vreemdgegaan en twijfelt nu'-topics op Fok! staan.

Het is voor mij van belang om te weten of er nog toekomst is voor 'ons'. Ik probeer dit regelmatig te peilen maar dat is moeilijk. Ze gaat wel geld opzij zetten voor de zomervakantie dit jaar, maar ik denk dat dat alleen is om niks uit te sluiten...

We zien elkaar regelmatig (± 3x per week nu). We hebben twee soorten ontmoetingen:

1. 'Niks aan de hand', lol maken, leuk zijn voor elkaar, iets leuks doen, eten met elkaar, tv kijken, ff op internet kijken of gamen etc.

2. 'Moeilijk', diepe gesprekken, we huilen dan allebei veel, veel stiltes, soms op luide toon, boos/verdrietig

Meestal bepaalt het begin van onze afspraak hoe het gaat verlopen. Ik merk ook dat ik diegene ben die bepaald welk type ontmoeting we hebben.
Ze heeft al meerdere malen bij mij aangegeven dat 'type 2' ontmoetingen zéér moeilijk en zwaar voor haar zijn. Het zou voor haar een reden kunnen zijn om met het hele gedoe te stoppen.
Ik zeg dan: "het is heel belangrijk dat je ook minder leuke gesprekken hebt waarin je je gevoelens kwijt kunt". Dat is voor mij in ieder geval erg belangrijk. Ze moet precies weten wat ik voel en hoe ik over bepaalde dingen denk. Dat is denk ik de enige manier om op een goede manier verder te komen.

Het komt ook wel eens voor dat het halverwege om slaat. Dan móet ik gewoon ff wat kwijt. Ik heb dan het idee dat het te 'leuk' is tussen ons. Net alsof er niks gebeurd is. Terwijl ik wél de negatieve gevolgen onder ogen moet zien (niet meer bij elkaar slapen, een relatie op dating-basis etc.).

Wat haar gevoel voor mij betreft: er zit weinig verbetering in. Lichamelijke aanraking is tot een minimum beperkt. Zoenen kan nog nét. Ze heeft al meerdere malen gezegd dat het net is alsof ik een hele goede vriend van haar ben geworden...

quote:

---

Op zaterdag 11 mei 2002 22:01 schreef Erosjuhhh het volgende:
ohh ik zal het uitmaken... als ze 1 X vreemd gaat doet ze dat ook wel vaker omdat jij er toch akkoort mee gaat (deed je immers de 1ste keer ook...)

---

quote:

---

Op zondag 19 mei 2002 11:25 schreef TwilightZone het volgende:
Wat haar gevoel voor mij betreft: er zit weinig verbetering in. Lichamelijke aanraking is tot een minimum beperkt. Zoenen kan nog nét. Ze heeft al meerdere malen gezegd dat het net is alsof ik een hele goede vriend van haar ben geworden...

---

Overdag iets leuks gedaan, s'avonds met een groepje uit eten. Het ging natuurlijk over de zomervakantie en wat we dan gingen doen (iedereen denkt dus dat we normaal op zomervakantie met elkaar gaan), voor ons zijn zulke discussies moeilijk en meestal houd ik mij wat stil als het over de zomervakantie gaat.

's Avonds breng ik haar terug naar haar ouderlijk huis. In de auto raken we in discussie over hoe het nu verder moet. Ze vertelt dat het haar ouders het beter lijkt dat het over is tussen ons, omdat ze -wanneer ze bij haar ouders is- erg veel huilt en erg teneergeslagen is. Ik heb haar gevraagd of het komt omdat wij nog steeds bij elkaar zijn, of dat het meer aan haarzelf ligt. Dit wist ze niet.

Uitmaken kan ze niet. Als het uit gaat, bepaal ik dat (ben ik gister achter gekomen).

Bijna elk gesprek landen we weer aan op het punt waarom ze is vreemdgegaan terwijl het altijd zo goed ging tussen ons. Ik zeg dan: "Dan was het dus niét goed tussen ons. Dan zat het met de liefde niet goed". Dat is ook weer niet zo, maar wat is het dan wel? Ze weet het niet.

Ik heb haar ook verteld dat ik ervan uit ga dat je als mens dit soort 'fouten' niet ongestraft kunt maken. Je kunt nog zoveel goede dingen in je leven doen, dit blijft er altijd tegenover staan. Ik weet dat dit soort punten niet echt bijdragen aan een goede discussie, maar ik vind het belangrijk dat ze weet wat mijn standpunt/achterliggende gedachten zijn op dit gebied.

Het begint nu slepend te worden. Ik heb haar verteld, dat ik dit niet lang meer uithoudt op deze manier. Het is al een tijdje aan de gang (ik ga geen concrete tijden en datums noemen), en er zit weinig verbetering in de situatie.

Ik heb voorgesteld om een week totaal geen contact te hebben. Even alles op een rijtje zetten. Ze heeft gezegd dat er bepaalde dingen tussen ons in staan. Zij denkt dingen over mij, die niet kloppen, en ik over haar. We hebben afgesproken dit soort punten te verzamelen (ik weet het, het klinkt vaag). Nu hebben we mooi even de tijd om orde op zaken te stellen.

We hebben gisteren meerdere malen in elkaars armen zitten huilen. Het is zo'n groot drama... Zullen we ooit het geluk weer vinden? Ik denk van niet.

_{Mocht je dit lezen, voel je niet verplicht om te reageren. Ik vind het belangrijk om het op 'papier' te zetten.}

Ik denk dat jij jezelf de vraag moet stellen of je haar dit kunt vergeven, echt vergeven....en dit dus niet tijdens iedere ruzie weer voor haar voeten gooit.....ik kon dit niet, en dat heeft mede bijgedragen dat we nu niet meer bij elkaar zijn....Ik heb haar niet weer voor 100% kunnen vertrouwen....deel van de schuld daarvan ligt bij mij.

Denk dat jullie moeten beslissen wat jullie willen, of doorgaan, of ermee stoppen.....en wat de beslissing ook zal zijn, daar beiden met 100% achter te gaan staan.
Erover blijven praten lost op den duur ook niets meer op, dan maal je constant over dezelfde zaken....
In mijn situatie kwam het gesprek vaak terug op vertrouwen, ik probeerde op verschillende manieren uit te drukken dat ik het moeilijk vond haar te vertrouwen...voor mij leek het wel degelijk een ander gesprek iedere keer.....voor haar was het telkens hetzelfde, en zij wist op den duur ookniet meer wat ze moest antwoorden op mijn vragen

Vraag voor de topicstarter lijkt me "Kan jij haar nog volledig vertrouwen zodat een relatie weer mogelijk is"
Voor de partner is de vraag of ze genoeg voor je voelt dat zij er 100% achter wil gaan staan.

iig sterkte.

[Dit bericht is gewijzigd door skyhigh op 21-05-2002 10:17]

quote:

---

Op dinsdag 21 mei 2002 10:14 schreef skyhigh het volgende:
Vraag voor de topicstarter lijkt me "Kan jij haar nog volledig vertrouwen zodat een relatie weer mogelijk is"

---

Kan ik haar nog vertrouwen? Als dat onze relatie redt, JA!. Maar zó simpel ligt het natuurlijk niet. Vertrouwen is iets wat heel diep geworteld zit. Die wortels zijn er nog wel, maar ze zijn nagenoeg allemaal doorgezaagd. Ik denk dat de tijd zal moeten uitwijzen of het vertrouwen te herstellen is.

Maar eerst zal een 'normale' vorm van relatie nodig zijn, want het lijkt nu nergens op.

quote:

---

Voor de partner is de vraag of ze genoeg voor je voelt dat zij er 100% achter wil gaan staan.

---

quote:

---

Op dinsdag 21 mei 2002 10:37 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Wat jij beschrijft, is heel herkenbaar. Je komt in elke discussie weer op het punt 'vertrouwen' aan. Ik gooi het inderdaad ook vaak voor haar voeten. Ze geeft me daarin gelijk en kan geen antwoord geven omdat alles wat ze zegt fout is (is ook zo).

---

quote:

---

Op dinsdag 21 mei 2002 09:25 schreef TwilightZone het volgende:
Ik heb haar ook verteld dat ik ervan uit ga dat je als mens dit soort 'fouten' niet ongestraft kunt maken. Je kunt nog zoveel goede dingen in je leven doen, dit blijft er altijd tegenover staan. Ik weet dat dit soort punten niet echt bijdragen aan een goede discussie, maar ik vind het belangrijk dat ze weet wat mijn standpunt/achterliggende gedachten zijn op dit gebied.

---

Ik heb dit na 2 jaar relatie met een vrinedin meegemaakt. Met het afgelopen EK kwamen er Zweden naar Nederland en die schijnt zij nogal leuk gevonden te hebben. Ze is toen met een Zweed mee naar huis gegaan.(Ze woonde op zichzelf) En ze heeft dus wel meer gedaan dan zoenen. Ze heeft dit niet meteen verteld, maar ik kreeg het van een vriendin te horen, nadat ze het uit had gemaakt. Die vriendin heeft haar trouwens ook meteen laten vallen, omdat dat ook een vriendin van mij was.

Dit alles was dus ook een klotestreek, maar toch bleef ik van haar houden. We bleven elkaar ook zien, want zij hield ook gewoon nog heel erg van mij zei ze. Toch ben ik er na een maand of twee totaal mee gestopt. In die 2 maanden heb ik veel gepraat met vrienden enzo en die zeiden dat zij mij niet waard is. En dat is toch ook zo!?!

Ik heb het er nog wel heel erg moeilijk mee gehad, maar toch ben ik er bovenop gekomen.

Nu heb ik op dit moment een nieuwe vriendin en ik voel me weer helemaal top! Ik ben mijn ex echt totaal vergeten en ik zou haar niet eens meer terug willen als het nu uit zou gaan met m'n huidige vriendin.

Twilight: Wees even hard voor jezelf. Daarna krijg je als een belonig een vriendin die WEL te vertrouwen is en jou niet dus nooit bedriegt. Ik wilde het in begin ook niet toegeven dat dit de oplossing zou zijn, maar toch ben ik heel blij dat ik er weer bovenop ben en niet meer met een gevoel zit of mijn vriendin wel te vertrouwen is.

Succes!

quote:

---

Op woensdag 22 mei 2002 11:16 schreef Morre het volgende:
Twilight: Wees even hard voor jezelf. Daarna krijg je als een belonig een vriendin die WEL te vertrouwen is en jou niet dus nooit bedriegt. Ik wilde het in begin ook niet toegeven dat dit de oplossing zou zijn, maar toch ben ik heel blij dat ik er weer bovenop ben en niet meer met een gevoel zit of mijn vriendin wel te vertrouwen is.

---

Want: Ik had nooit verwacht dat dit zou gebeuren (zij ook niet) en tóch gebeurt het. Resultaat: mocht ik hierna weer een relatie krijgen, dan heb ik daar minder vertrouwen in omdat ik nu het idee heb dat dit bij elke relatie ZOMAAR kan gebeuren. Kortom: mijn vertrouwen in het algemeen is beschadigd. Ik dacht dat zij 'het' was, en -zoals het er nu naar uitziet- is zij het niet.

Aan de andere kant: zij kan het niet uitmaken. Dit heeft ze mij al meerdere malen duidelijk gemaakt. Het is voor haar te moeilijk. Kan ik wel begrijpen. Het geeft mij ook hoop.

Even terug naar nu: Maandagavond met haar afgesproken om totaal geen contact te hebben voor één week (zolang hebben we nog niet eerder geen contact gehad). Ben benieuwd hoe het uit gaat werken. Ik stelde het in het begin ook al voor (toen zei ik "laten we 3 weken de tijd nemen"), maar daarop antwoorde ze dat ze dat niet aan zou kunnen en dat het dan beter was om er direct een punt achter te zetten.

Het is zwaar. Ook al gaat het de laatste tijd niet zoals voorheen, toch vond ik het fijn om elke dag even te bellen of om haar te zien, om wat te praten, over lichtere en zwaardere zaken. Misschien ziet zij het als een oefening als voorbereiding op het 'uitgaan' van onze relatie. Ik hoop het niet.

Ik ben van plan haar een brief te schrijven en die maandag door de bus te gooien. Ik weet totaal niet wat ik erin zal zetten, het zal wel een onsamenhangend chaotisch emotioneel verhaal worden.

Het leven is een stuk minder leuk geworden. Waar doe je het nog voor, vraag ik me soms af. Is de wereld echt zo slecht? Zijn alle mensen zo?
Als je midden in een goeie relatie zit, dan lees je dit soort topics niet eens omdat je denkt dat het bij jou niet zal gebeuren. Nu lees ik zelfs 'Hoe voel jij je? Uitgedrukt in songteksten' door en regelmatig pink ik een traantje weg.

Soms denk ik te veel en wil ik wraak. Ik wil haar laten voelen wat ze heeft gedaan. Ik wil die jongen die gebruikt gemaakt heeft van haar zwakte, laten voelen wat hij heeft gedaan. Maar na een tijdje weet ik dat wel weer te relativeren.

Ik ga ook nog eens afspreken met haar ouders dit weekend. Probleem is dat ik niet weet wanneer ze bij haar ouders is. Want ik wil een keertje zonder haar erbij eens van gedachten wisselen. Haar vader hamert er vooral op dat we in goede harmonie uit elkaar gaan. Haar moeder heeft vooral met mij meegeleeft. Nog emotioneler dan mij in het begin. Haar moeder wist het ook als enige vanaf het begin. Mijn vriendin heeft de dag nadat ze voor het eerst gezoend had haar moeder gebeld met het bericht dat het mis ging. Haar moeder wist dus al een maand eerder dan mij wat er speelde.

Ben nu bijna op de helft van onze 'week van stilte'. Stilte voor de storm? Eigenlijk is het helemaal geen stilte want de gedachten vliegen door m'n hoofd. Maar dat was wat ik wilde. Ik ben benieuwd hoe het haar vergaat. Zou ze -net zoals mij- het moeilijk hebben? Of zou ze lol maken met vrienden of op school?

En het leven sleept zich voort...

quote:

---

Op donderdag 23 mei 2002 12:55 schreef TwilightZone het volgende:
Pfff.... wat is dit zwaar. Ik moet vandaag vanalles doen (allemaal uitgesteld van gisteren) en het lukt gewoon niet. Ik denk er eigenlijk de hele dag aan.

Ben nu bijna op de helft van onze 'week van stilte'. Stilte voor de storm? Eigenlijk is het helemaal geen stilte want de gedachten vliegen door m'n hoofd. Maar dat was wat ik wilde. Ik ben benieuwd hoe het haar vergaat. Zou ze -net zoals mij- het moeilijk hebben? Of zou ze lol maken met vrienden of op school?

En het leven sleept zich voort...

---

Ik weet dat ik er niet goed aan gedaan heb alles te proberen om het goed te krijgen. Dat werkt niet! Plus komen er alleen maar meer problemen van. Daarnaast maak je jezelf kapot, want stiekem weet je dat het niet goed kan komen, gewoon omdat zij geen gevoelens meer heeft, maar je hoop blijft etc.

Grote kans dat ze veel plezier aan het hebben is, maar daarnaast zal ze ook echt wel erover nadenken en het moeilijk hebben. Oftewel doe hetzelfde, Go have fun!

Voor deze situaties is geen passende oplossing, iedereen doet het op zijn/haar manier. Dus bovenal veer sterkte gewenst en dingen die moeten gebeuren, gebeuren toch wel.

quote:

---

Op donderdag 23 mei 2002 12:55 schreef TwilightZone het volgende:
Pfff.... wat is dit zwaar. Ik moet vandaag vanalles doen (allemaal uitgesteld van gisteren) en het lukt gewoon niet. Ik denk er eigenlijk de hele dag aan.

Ben nu bijna op de helft van onze 'week van stilte'. Stilte voor de storm? Eigenlijk is het helemaal geen stilte want de gedachten vliegen door m'n hoofd. Maar dat was wat ik wilde. Ik ben benieuwd hoe het haar vergaat. Zou ze -net zoals mij- het moeilijk hebben? Of zou ze lol maken met vrienden of op school?

En het leven sleept zich voort...

---

veel sterkte de rest van de week.

Wat ik altijd heb gedaan:

code:

---

- Veel plezier maken met vrienden. En vragen aan je   
  vrienden of ze niet over haar gaan beginnen.
- Ga niet liggen denken, wordt het alleen maar erger.
- Overtuig jezelf dat zij jouw niet waard is! Ze wist goed  
  dat dit de gevolgen zouden zijn!

---

DIT alles moet niet kunnen binnen een relatie! En zeker niet op deze manier! En trots op zo'n vriendin of je nou ook totaal niet te zijn?! Je vrienden hou je constant zo voor de gek, als ze zeggen: Had ik maar zo'n vriendin! Dan knik jij mooi mee, maar je weet verdomde goed, dat dat niet zo is! Heb ik gelijk of niet?

quote:

---

Op vrijdag 24 mei 2002 09:14 schreef Morre het volgende:
Laat HAAR vallen en als je er klaar voor bent dan heb je zo een nieuwe vriendin die haar vriend NIET bedriegt! Dit is m'n eigen ervaring, want mijn huidige vriendin is ook fel TEGEN vreemdgaan! Dat zegt ze ook vaak, omdat ze bang is dat IK dat juist in de toekomst ga doen.

---

quote:

---

Je vrienden hou je constant zo voor de gek, als ze zeggen: Had ik maar zo'n vriendin! Dan knik jij mooi mee, maar je weet verdomde goed, dat dat niet zo is! Heb ik gelijk of niet?

---

Maak het in godsnaam uit of ik vrees dat we volgend jaar zo'n leuk topic krijgen.

quote:

---

Op vrijdag 24 mei 2002 19:08 schreef Tranceptor het volgende:
Maak het in godsnaam uit of ik vrees dat we volgend jaar zo'n leuk topic krijgen.

---

Toch weet ik dat het op een bepaald moment onafwendbaar wordt dat het uit moet. En dat moment komt -naar mijn gevoel- steeds dichterbij...

quote:

---

Op vrijdag 24 mei 2002 19:28 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Da's makkelijker gezegd dan gedaan. En als het uit is, dan zal er een ENORME leegte onstaan... 4 jaar lang een hechte relatie, ik kan nu niet echt zeggen dat mijn sociale netwerk daarop vooruit is gegaan.

Toch weet ik dat het op een bepaald moment onafwendbaar wordt dat het uit moet. En dat moment komt -naar mijn gevoel- steeds dichterbij...

---

Anders gaan haar leugens iedere dag iets meer bij jou horen.
Je zult verschrikkelijk opgelucht zijn als je beseft dat je veel meer waard bent dan dat.

quote:

---

Op zaterdag 25 mei 2002 01:37 schreef Tranceptor het volgende:
Anders gaan haar leugens iedere dag iets meer bij jou horen.
Je zult verschrikkelijk opgelucht zijn als je beseft dat je veel meer waard bent dan dat.

---

Maandag komt nu steeds dichterbij. Vanochtend haar ouders proberen te bereiken (mocht ze bij haar ouders zijn dan weet ik dat ze zaterdagochtend i.i.g. niet de telefoon opneemt omdat ze uitslaapt) maar niet gelukt, ook mobiel niet. Omdat ze waarschijnlijk zondag bij haar ouders is zal het niet meer lukken om voor maandagavond een gesprek te hebben gehad met haar ouders (hoewel ik niet verwacht dat daar veel uit zal komen).

Het nadeel van zo'n week geen contact is dat je niet 'synchroniseert' met je partner. Mijn gedachten kunnen wel een hele andere kant opdrijven als die van haar. Misschien is zij juist nu op het punt aangekomen dat ze weer licht aan het einde van de tunnel ziet, terwijl ik nu meer afsteven op het einde van onze relatie; ik merk aan mezelf dat ik steeds verder in dat acceptatieproces kom.

Ik wil haar in ieder geval een aantal vragen gaan stellen overmorgen (even FOK! als notitieblok gebruiken als ik zo vrij mag zijn ):

Ik ben me er van bewust dat sommige vragen niet constructief zijn, maar ik weet dat ze de revue gaan passeren. Verder weet ik nog niet echt waar ik het over moet gaan hebben. Ik denk dat het moeilijk is om een agenda voor zo'n soort gesprek te gaan maken, het volgt zichzelf meestal wel.

Ik heb het gevoel dat zij niet genoeg 'lijdt' onder deze situatie. Het is net alsof ik het meest lijdt, en zij straks opgelucht is als ik het uitmaak. Daarom wil ik een soort genoegdoening afdwingen. Maar als ik zo andere topics doorlees hier, merk ik dat degene die vreemdgaat of de relatie uitmaakt zijn verdiende loon wel krijgt.
Helemaal omdat ik niet iemand ben die zijn gevoel onder stoelen of banken schuift, veel zorg besteed aan de relatie en dus aan haar, betrokkenheid toon, veel tijd erin steek. Ik heb er een hard hoofd in dat ze ooit weer zo'n gelijksoortige relatie zal vinden.

Ik heb in email zitten wroeten en kwam het volgende tegen:

Een passage van een email die ze heeft gestuurd aan een kennis die ze daar op gedaan heeft:

quote:

---

[...] Seit ich zuruck bin habe viel problemen gehabt mit mein freund. Ich habe alles erzaht was passiert ist auf <stageplaats>. Er mochtet gern weiter mit mir aber ich sehe im nur wie ein freund. Im moment hat er sein eigenes haus. Ich habe noch contact mit <dader> und er mochtet gern im Sommerferien kommen. Vieleicht kommt er in juni. Weiter geht alles gut [...]

---

quote:

---

[...] Habe mich mit <dader> etwas unterhalten. er wird , denke ich ganz sicher im juni zu dir kommen. ich denke , dann wird sich zeigen ob es eine richtige entscheidung war oder nicht und du hast "heimvorteil". <dader> ist wirklich sehr verliebt in dich, aber bitte, bitte liebe <vriendin> sei vorsichtig [...]

---

Ze heeft nog steeds contact ondanks dat geen contact met hem een voorwaarde was van mijn kant om door te gaan, of in ieder geval te zien of er nog wat van onze relatie te maken is/was. Ook heeft ze geen open kaart gespeeld naar mij toe wat ze wel belooft had.

Voor de 2e keer gaat ze de mist in. Ik ga nu naar haar toe. Ik heb het idee dat het einde nu toch wel dichtbij komt. Vandaag is ook de dag dat ik het mijn ouders ga vertellen.

_{Owja, wat betekent 'heimvorteil'}

quote:

---

Op woensdag 22 mei 2002 16:12 schreef TwilightZone het volgende:

[..]
Alleen ben ik erg bang om in een vicieuze cirkel terecht te komen.

---

Jezelf kwellen is ook een keus !

(klinkt hard maar denk er eens over na! )

Ze 'speelt' echt letterlijk met je, als ze in die termen schrijft.

Sterkte

Accepteer dat nu. Je hebt je zelf ook geen kans gegeven om echt afstand te nemen. Als er zoveel gekwetsheid is , kun je elkaar niet blijven zien, ze zegt niet wat jij wilt horen en je wordt alleen meer meer gekwetst.
De voordelen wegen allang niet meer op tegen de nadelen. Uitstel van executie uit angst voor het grote alleenzijn en/of uit angst voor nog meer verdriet.
"Better the devil you know, than the devil you don't" is in dit geval niet de juiste conclusie.
Alsof dit tot nu toe het beste van twee kwaden is... nee, dus. Het levert alleen maar verdriet en verbitterdheid op.

Uitmaken, uithuilen, kwaad worden, berusten... je komt er over heen, als je dat wilt tenminste, kwestie van tijd dat je inziet dat alles beter is dan blijven vasthouden aan iets wat er niet meer is.

quote:

---

Op zondag 26 mei 2002 11:34 schreef milagro het volgende:
Maak het uit, want het is over.

Accepteer dat nu. Je hebt je zelf ook geen kans gegeven om echt afstand te nemen. Als er zoveel gekwetsheid is , kun je elkaar niet blijven zien, ze zegt niet wat jij wilt horen en je wordt alleen meer meer gekwetst.
De voordelen wegen allang niet meer op tegen de nadelen. Uitstel van executie uit angst voor het grote alleenzijn en/of uit angst voor nog meer verdriet.
"Better the devil you know, than the devil you don't" is in dit geval niet de juiste conclusie.
Alsof dit tot nu toe het beste van twee kwaden is... nee, dus. Het levert alleen maar verdriet en verbitterdheid op.

Uitmaken, uithuilen, kwaad worden, berusten... je komt er over heen, als je dat wilt tenminste, kwestie van tijd dat je inziet dat alles beter is dan blijven vasthouden aan iets wat er niet meer is.

---

quote:

---

Op zondag 26 mei 2002 11:34 schreef milagro het volgende:
Uitmaken, uithuilen, kwaad worden, berusten... je komt er over heen, als je dat wilt tenminste, kwestie van tijd dat je inziet dat alles beter is dan blijven vasthouden aan iets wat er niet meer is.

---

prrrrrr

Maar wat ze hierboven zeggen (pridemeid milagro en morre)
Is wel waar, als iemand je zo backstabbed is ze je echt niet waard.

(marjo denkt dat de *@^^ jou niet waard is, eerlijk gezegd)

Het was zondag erg zwaar. Ben na het posten van het bericht naar haar toe gegaan. Heb het voor d'r voeten gegooid (dat wat ik in email had gelezen), haar ouders zaten er ook bij. Eerst zei ze dat ze die email nooit verstuurd kon hebben (ze probeerde op die manier zichzelf op te hemelen denk ik). Volgens haar moest ik maar met bewijzen komen, i.p.v. dit soort beschuldigingen. Ik heb uitgelegd dat ik mezelf meer geloof dan haar op dat moment en dat ik van mezelf wist dat ik het niet verzonnen had.

Daarna ging het gesprek bergafwaarts. Ik ben héél emotioneel geweest, heb veel gehuild. Ik heb de afgelopen tijd samengevat en heb haar vooral laten zien dat zij nog steeds niet goed bijtrekt. Met als argument 1: tot 3 weken terug contact hebben met de dader. Haar moeder was erbij op de avond dat wij afgesproken hebben een nieuwe start te maken. Heel duidelijk heb ik toen gesteld dat contact met de dader daarna taboe zou wezen. Daar heeft ze zich niet aangehouden.

Om het even te nuanceren; hij belt haar steeds, en zij vind het moeilijk om het contact met hem zomaar te verbreken. Ik zeg: als ie belt, hang dan gewoon op, dat leert 'm wel snel af. Maar zij vind dat blijkbaar nogal moeilijk.

Het gesprek nam grillige vormen aan. Ik kwam voor mezelf ook op een dieptepunt; heb dingen gezegd die zeer kwetsend uitgelegd kunnen worden (je bent niemand waardig, dit soort fouten kun je niet ongestraft maken enz). Haar moeder haakte toen in in het gesprek en heeft aan mij duidelijk gemaakt dat je dat soort dingen beter niet kunt zeggen, het zal i.i.g. niet helpen om de relatie weer op de rails te krijgen. Ik vond dat ze daar wel gelijk in had (toch luchte het mij op dat ik het gezegd had; hoewel m'n vriendin er behoorlijk en zichtbaar door gekwetst was).

Daarna ging het over minder duidelijke onderwerpen. Uiteindelijk waren we zover dat de lucht enigzins was opgeklaard; ik had gezegd wat ik wilde zeggen, en het probleem was weer wat duidelijker geworden: zij voelt nog ontzettend veel voor mij en ik voor haar, maar er staat iets tussen ons in (ze ziet me als een goede vriend). Voorafgaand aan het gesprek (in de auto) dacht ik dat het de laatste dag zou zijn van ons samen. Ik heb op het punt gestaan het uit te maken, ook tijdens het gesprek.

Later hebben we achter de computer gezeten en heeft ze zelf de mail kunnen bekijken. Het klopte wel; ze heeft het wel degelijk verstuurd. Omdat de dag al redelijk hectisch was heb ik besloten om dit later eens uit te spitten.

Maandag heeft ze met mij meegereden, ging goed. Ben nog een tijdje bij haar geweest totdat een vriendin kwam.

Woensdag heb ik bij haar gegeten. Lichamelijk contact is nog altijd moeilijk. Zoenen gaat nog wel, tongzoenen nog net, maar niet van harte. Al het andere vind ze zeer moeilijk en ik wil dit niet forceren. Ook gezellig tegen elkaar aan op de bank hangen vind ze benauwend. Ik hoop dat hier verbetering in komt want anders kun je moeilijk spreken van een relatie in alle facetten.

Ze heeft me ook verteld dat ze niet gelukkig is. Ze zit niet lekker in d'r vel. Hoewel het erop leek dat het tijdens de stage wel goed ging, had ze het gevoel daar ook.
Ik heb haar uitgelegd dat ik me wel gelukkig voel (uitgezonderd het relatie gedeelte). Het 'niet lekker voelen' gaat vooral over de toekomst. Bijv.: een '8 tot 5' kantoorbaan lijkt haar een verschrikking. Ik heb een tijdje zo'n baan gehad en ik heb nooit één dat gehad dat ik er geen zin in had. 't Is maar net hoe je er tegenaan kijkt.

Later meer; ik ga eerst even eten .

Ik vind die moeder ook niet echt eerlijk, dat ze op jouw opmerkingen inhaakt. Het is toch gewoon zo, dat ze niemand waardig is?!

Ik had haar gewoon gedumpt! Kei hard laten vallen! Ik zou geen vriendin willen hebben met zo'n verleden. Maar goed, ik ben dan zo iemand die zulke dingen nooit pikt, ook al hou ik zoveel van iemand.

Bovenstaand verhaal van een paar posts terug maak ik dat duidelijk. Ik heb er gewoon een dikke punt achter gezet. Ook al hield ik van haar.

Nu ben ik gelukkig, m'n vriendin is gelukkig! Beter kan ik het niet hebben. Ik weet gewoon dat ik er goed aan heb gedaan door m'n vorige vriendin te dumpen!

Dit is dan mijn kant van het verhaal

Voor het eerst dat ik nu ook denk: maak het uit...

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 11:39 schreef Morre het volgende:
hmm...

Ik vind die moeder ook niet echt eerlijk, dat ze op jouw opmerkingen inhaakt. Het is toch gewoon zo, dat ze niemand waardig is?!

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 15:29 schreef Rampage2K het volgende:
Naja, zo te zien schiet het niet echt op tussen jullie 2, en als je echt zoveel moeite moet doen om het weer recht te trekken, misschien kost het dan nog wel meer moeite om het zo te houden.

Voor het eerst dat ik nu ook denk: maak het uit...

---

Misschien moet ik op dit moment voor mijzelf kiezen. Gewoon zeggen: Let it go, hiermee schiet je niks op, kwets je alleen jezelf maar mee.

Op bovenstaande 2 gedachten hink ik. Ga vanavond bij haar slapen, kijken hoe dat uitwerkt.

PS Ik heb haar de eerste pagina (25r/p) van dit topic laten lezen en daar werd ze niet echt blij van. Ze wilde het op eigen initiatief.

Ze heeft als het ware een relatie gehad met die man terwijl jij nog haar belde etc, dat betekend dat ze DONDERSGOED wist hoe erg je haar miste en dat jij op haar wachte en alsnog heeft ze daar een tijdelijke relatie gestart!

1x zoenen, dat kan nog een vlaag zijn geweest maar een relatie gedurende de stage dat KAN GEWOON niet. Druk haar op de feiten en wees zo hard als je kan zij mag zich ook kut voelen voor wat ze gedaan heeft!

offtopic:
mijn vriendin gaat volgend jaar naar spanje, 't is maar
voor een week met school maar wel aan het strand en ik voel me er enorm kut door. Niet dat ik haar niet vertrouw maar de jongens/mannen daar vertrouw ik zeker niet! En ergens ben ik toch bang dat ze misschien het knuffelen enzo mist en het elders zoekt, de aandacht en dat DAAR misschien dan iets mee gebeurd.

Dit verpest je leven nog eens, zoals ik al zei 1x kan maar langdurig kan toch echt niet hoor en als ze niet durft op te hangen dan kiest ze NIET NIET NIET voor jouw!!!

Het spijt me maar je MOET het gewoon uitmaken, dit is niet gezond. Aangezien ze dus na jullie ruzie nog steeds contact met die vent wou dat betekend dat het haar niets uitmaakt dat het misschien uitgaat!

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 20:32 schreef TwilightZone het volgende:
Het is misschien wel zo, maar om het gewoon zo tegen iemand te zeggen kan héél kwetsend zijn. Ik vond eerlijk gezegd de rol van haar moeder prima; zonder haar was het gesprek misschien heel anders afgelopen.

---

quote:

---

Op vrijdag 31 mei 2002 20:32 schreef TwilightZone het volgende:
Het schiet inderdaad niet erg op, maar toch wil ik haar niet in deze situatie laten vallen. Ze heeft het best wel moeilijk, ik denk niet dat ze het gaat redden als ik haar nu laat gaan. En ik blijf moeite doen om onze relatie weer op de juiste koers te laten varen.

---

[Dit bericht is gewijzigd door Rampage2K op 01-06-2002 20:34]

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 15:11 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Is dit nou het leven?

---

Ik heb geen raad voor je.. behalve dan je eigen leven weer nieuw leven in te blazen, zeg maar.. Succes.

Dit is mijn eerste post op Fok, ik ben al een tijdje een meelezer op het forum, maar ik voelde me nu echt geroepen om te reageren...
Mijn advies, ABSOLUUT NIET DOORGAAN met die meid!

Ik zit in precies dezelfde situatie en ben maar iets ouder dan jij (22).
Sinds anderhalve week zie ik mijn vriendin ook niet meer

Geheel "officieel" is het nog niet uit, maar dat gaat wel gebeuren, ze was in het verleden al eens vreemd gegaan en dat gevoel heeft me de hele relatie, op momenten dat het ff minder ging, achtervolgt. Overal zocht ik wat achter, want ja, ze was tot vreemd gaan instaat, dus waarom zou ze het niet weerdoen?...

3 maanden geleden kwam ik er dus achter dat ze contacten met jongens achter mijn rug om had (die jongens belde haar voor het slapengaan etc etc etc) ze zij dat het niets voorstelde maar voor mij stelde het heel erg veel voor.

Nu pas geleden heeft ze dr examens afgerond en de vrije tijd begint dus weer, de tijd waarin ze naar allerlei feestjes gaat en allerlei mensen ontmoet. We hebben anderhalve week geleden dus gepraat en ze zij dat ze tijd nodig had om alles op een rijtje te zetten. Ik heb inmiddels ook anderhalve week zitten denken, en het is echt heel erg moeilijk, want eerlijk is eerlijk een 3 jarige relatie gooi je niet zomaar weg, maar ik MOET het doen...

Ik kan haar gewoon echt niet meer vertrouwen, de drempel is weg en op deze manier (met die gedachte in me achterhoofd dat het zo weer zou gebeuren) is doorgaan in de relatie geen optie meer.. Dat zou me op langertermijn nog veel ongelukkiger maken

Het is heel moeilijk op het moment, maar ik denk dat het voor mezelf alleen maar beter is op den duur....
Tis echt zonde van de relatie, het was m'n droommeid en we hebben zowat alles wel meegemaakt, maar van haar kant was ik toch niet de ware waarschijnlijk

Heel veel sterkte verder!

Side

hoe gaat het nu? Ik ben erg benieuwd en wens je heel succes!

Verder heel veel succes en sterkte ermee!!

Volgens mij duurt het wel erg lang zo hoor! Zij heeft jou iets geflikt en dat kan - volgens mij - absoluut NIET door de beugel! Vervolgens houdt ze je nogal aan het lijntje? En speelt zij de zielepiet???
Maar das wat ik eruit haal...

Als mijn vriend zoiets zou flikken (hoe leuk en lief en weet ik veel ik hem ook vindt) zou hij gelijk z'n spullen kunnen pakken! En dan voorlopig ook geen contact meer enzo, zodat ik alles op een rijtje kan zetten...maar volgens mij is het beste dus maar uitmaken...hoe moeilijk dat ook is...

Heel veel sterkte!!! *knuf*

Ik zelf zou dus nooit met haar verder kunnen gaan. wat je zelf zegt, ze speelt geen open kaarten en ze voelt het niet helemaal zoals het hoort. Ik zou er ook mee stoppen. je vind wel iemand die goed voor je is. En ze heeft jou erg gekwetst dus zei is niet diegene die de dupe is. dat ben jij. zij heeft de fout gemaakt en god mag weten hoevaak ze dat nog doet.

succes ermee en ik hoop dat het allemaal goed komt (met jou).

Een paar weken geleden is de relatie op de klippen gelopen. Niet zomaar ineens, maar eigenlijk heel geleidelijk.

Zoals in dit topic al aangegeven was het vertrouwen mijnerzijds enorm beschadigd. In eerste instantie denk je je hier wel over heen te kunnen zetten, maar in discussie's over problemen die je tegenkomt komt 'vertrouwen' toch steeds als sleutelwoord naar boven (oftewel: veel discussies die ik met haar had kwamen op een gegeven moment op het onderwerp vertrouwen uit, en dat dit eigenlijk zeer ernstig beschadigd was).

Vanaf haar kant liep de relatie ook niet goed (dit is dus na onze beslissing om door te gaan). Het ging gewoon niet. Ze probeerde wel, maar het lukte haar niet om haar gevoelens voor mij weer op orde te brengen.
Om maar te citeren: "Ik hou nog wel van je, maar er mist wat".

Op een gegeven moment zaten we in de auto en het liep die middag gewoon niet. Ze was boos, ik was boos. Ik merkte aan haar dat dit wel eens het einde kon betekenen. Na een stilte zei ze: is het niet beter om er mee te stoppen?
Ik kon niks anders dan haar daarin gelijk geven: er waren geen redenen meer om er mee door te gaan.
De vorige keren dat er sprake was van een dieptepunt, probeerde ik altijd positief te blijven en het weer te proberen. Maar bij elk dieptepunt merkte ik dat we steeds dieper kwamen... vergelijk het met een vliegtuig die loopings maakt en steeds dichter bij de grond komt... op een gegeven moment crasht 'ie gewoon.... zo voelde ik het precies zo bij ons. We kwamen steeds weer tot dezelfde conclusie.

Het vreemdgaan vond plaats in februari, ik wist het in maart, en de relatie heeft tot september stand gehouden. Ik moet wel zeggen dat de laatste maanden er niet echt meer sprake was van een relatie...

Voor mijzelf heb ik het gevoel dat ik er alles aan gedaan heb wat mogelijk was. Ik heb dus niet het gevoel dat het langer aanhouden van de relatie nog vruchten had afgewerpt.

Het is heel erg triest eigenlijk... iedereen in m'n omgeving weet het nu en toen sommigen het hoorden werden die emotioneel... omdat niemand het eigenlijk verwachtte (voor de buitenwereld waren we eigenlijk een perfect stel, ook de laatste maanden). M'n ouders waren niet verbaast, ondanks het feit dat ik hen niet betrokken heb in de hele kwestie, hebben ze het wel opgemerkt (goede ouders ).

Ik had zo graag met haar de rest van mijn leven willen doorbrengen, maar het mocht niet zo zijn.
Zij vroeg mij of er misschien nog vriendschap in zou zitten; ik heb aangegeven dat dit niet het geval zal zijn wat mij betreft.
Ook tegen haar gezegd dat dit definitief is, en dat er geen weg terug is.
Ik heb al m'n spullen opgehaald en daarna geen contact meer gehad. Zo wil ik het ook laten de eerste maanden/jaren.
Wel heb ik nog een laatste keer afgesproken met haar ouders (een hele avond), omdat ik met hen een goed gesprek wilde hebben (en het was ook goed, emotioneel).

Ik ga haar nog een laatste brief schrijven waar ze misschien steun aan kan hebben, misschien ook niet (ik probeer nog een insteek te vinden die positief is, maar waarin ik toch bepaalde dingen probeer duidelijk te maken, zonder haar de grond in te boren).

Het vreemde is dat ik nu het gevoel heb alweer open te staan voor nieuwe vrouw in m'n leven.... heel vreemd eigenlijk.

quote:

---

Op zaterdag 5 oktober 2002 21:58 schreef TwilightZone het volgende:
Het vreemde is dat ik nu het gevoel heb alweer open te staan voor nieuwe vrouw in m'n leven.... heel vreemd eigenlijk.

---

quote:

---

Op zaterdag 5 oktober 2002 21:58 schreef TwilightZone het volgende:
Ik moet wel zeggen dat de laatste maanden er niet echt meer sprake was van een relatie...

[...]

Het vreemde is dat ik nu het gevoel heb alweer open te staan voor nieuwe vrouw in m'n leven.... heel vreemd eigenlijk.

---

quote:

---

Op zaterdag 5 oktober 2002 22:37 schreef Safari het volgende:

[..]

Zo vreemd is dat niet. Je geeft het antwoord eigenlijk zelf al...

---

Nou ja, in ieder geval:

Succes!!

[Dit bericht is gewijzigd door timmytuff op 09-10-2002 00:13]

prrrrrrr

Goed om te zien dat je aangeeft dat je niet met je ziel onder je arm gaat lopen, door kenbaar te maken dat je al weer 'open' staat voor een andere vrouw

quote:

---

Op woensdag 9 oktober 2002 09:22 schreef IHOAKSISnoet het volgende:
Goed om te zien dat je aangeeft dat je niet met je ziel onder je arm gaat lopen, door kenbaar te maken dat je al weer 'open' staat voor een andere vrouw

---

Ben net uit geweest en een goed gesprek gehad met twee zeer goede vrienden. Toch gooit dat me naderhand weer in een dal, qua gevoel.
Ik reed zonet terug, kon m'n tranen bijna niet bedwingen (misschien kwam het ook wel door Robbie Williams ).

Het is allemaal zo oneerlijk, en zij bekommert zich helemaal niet om mij of zo. Spreken we af dat zij mij gaat bellen, doet ze het niet
Soms vallen alle slechte dingen in elkaar en krijg ik haat- en wraakgevoelens naar haar. Dan wil ik haar het leven zuur maken. Echter het volgende moment zeg ik tegen mezelf: ze is het niet waard/lost niks op. Maar het gevoel sluimert.

Ik ga binnenkort nog een keer bij haar opa en oma op bezoek, om het zeg maar "goed" af te sluiten. Nu weet ik dat haar opa en oma het hele verhaal niet kennen (het vreemdgaan), en nu twijfel ik of ik dit zal vertellen. Ik wil namelijk eerlijk zijn, en zij gaat maar eens de consequenties trekken van haar nog-lager-dan-hoeren-gedrag.

Het is nu 3 maanden uit.

het zal nog wel even duren voor je er weer helemaal overheen bent, maar je moet maar denken dat alles wat je op dit moment doet, denkt en zegt in het teken staat van verwerking. Vergeet daarbij niet dat jij degene bent die enorm gekwetst is...het is normaal dat mensen terug neigen naar oude waarden....mijn tip hierover is: doe dat niet....sluit het af zoals jij denkt dat het goed af te sluiten is....ook al betekent dat dat je naar opa en oma moet....ik zou daar niets vertellen over haar acties....daar hebben zij niets aan...laat iedereen in waarde en probeer er bovenop te komen en er boven te staan....vroeg of laat zul je de herinneringen verwerkt hebben en toe zijn aan iets nieuws....tot die tijd helder blijven denken en leuke dingen doen....Sterkte....

Het bleef niet bij het vreemdgaan. Zij had ook ineens niet meer het juiste gevoel voor mij (ze hield nog wel van me, alleen ontbrak er iets.

Ben je er wel achter gekomen wat dat precies was?

quote:

---

Op zondag 1 december 2002 11:31 schreef Homedisc het volgende:
ik heb alleen het verhaal doorgelezen voor de rest nog niet, maar deze opmerking:

Het bleef niet bij het vreemdgaan. Zij had ook ineens niet meer het juiste gevoel voor mij (ze hield nog wel van me, alleen ontbrak er iets.

Ben je er wel achter gekomen wat dat precies was?

---

Heel vaak het onderwerp "where did we go wrong" aangesneden, echter zonder resultaat.
Op een gegeven moment was ik er voor mezelf min of meer uit: als iemand vreemd gaat is het daarvóór al ergens mis gegaan. Dus ik zei tegen haar: "het moet voordat je wegging ook al niet goed geweest zijn" (hoewel ik daar geen signalen van heb ontvangen).
Tuurlijk was er daarvoor ook wel eens iets gebeurt (elke relatie heeft zo z'n ups en downs).

Toen we 2 jaar verkering hadden kwam ze op een avond met het verhaal dat ze een bepaalde huisgenoot wel erg leuk vond. Ik werkte die tijd veel, en was s'avonds ook vaak weg. Nadat ze het aan mij verteld had, verdwenen die gevoelens ook weer voor die jongen.

Dat was het enige wat door m'n hoofd schoot tijdens het redeneren over mogelijke eerdere verstoringen. Maar dit is voor mij geen overtuigend signaal dat het toen al mis was.

Zij heeft tijdens het praten hierover aangegeven dat het echt pas misging toen ze weg was. Ik zei daarop: "dan ben je niet standvastig in je relatie". Misschien heeft ze inderdaad wel gelijk, want het afscheid toen ze wegging was erg emotioneel, en de eerste twee weken daar heeft ze mij enorm gemist, ze wilde bijna terugkomen.

Misschien (andere optie) was ze op dat moment al bezig met afscheid nemen, en was het vreemd gaan de laatste fase van het vaarwel zeggen van onze relatie. Maar als ik deze optie vertel dan verklaart ze me voor gek (is misschien ook wel wat vergezocht).

Omdat ik geen geldige reden heb gehoord tot nu toe, frustreert het soms enorm. Of zou een mens in bepaalde gevallen geen verklaring kunnen geven voor zijn/haar gedrag?

Het frustreert mij. Helemaal als ik vanmiddag een wandeling maak, herfstweer, guur, kille wind... etc.

Life sux @ the moment, gelukkig kan ik morgen weer werken.

Mijn vriendin heeft het ook totaal onverwacht uitgemaakt, 2 weken geleden na een relatie van bijna 4 jaar...
De laatste tijd boterde het al niet meer zo, allebei druk met onze eigen dingen in ons leven maar desondanks wist ik nog steeds wat ik aan haar had en hoeveel ik wel niet van haar hield. We hadden NOOIT ruzie, waren de beste maatjes en zoals ik d8, enorm gelukkig samen.

Tot dat ene moment... toen ze BELDE. Uit, foetsie, gedumpt, weg, de grond zakte weg onder mijn voeten, ik was/ben compleet radeloos, niet meer wetend wat ik zonder haar zou moeten doen. Ik ben er echt heilig van overtuigt dat ze dé vrouw van mijn leven was, ondanks mijn nog jonge leeftijd. Alles, echt alles klopte gewoon... Superleuk om te zien, enorm aardig, vriendelijk, lief, we waren de beste maatjes, kortom het was gewoon perfect. Misschien is het daardoor ook stuk gelopen, omdat het té perfect was...
Ze zegt dat ze niet meer van me houdt, het gevoel is volledig weg en het komt ook niet meer terug...

Maar ik merk ook aan haar dat ik helemaal niet meer tot haar kan 'doordringen'... Ze is 'ijskoud' tegen me en wil zo goed als geen contact meer terwijl we elkaar eerst iedere dag spraken.
Er is geen ander in het spel dus dat is nog frusterender... Het gevoel is gewoon net als bij jullie langzamerhand weggegaan, dat ligt niet aan mij zei ze. De periode van 'afscheid' nemen heeft zij al geheel achter de rug, het verwerkingsproces, ik moet er nog aan beginnen... dat maakt de situatie alleen maar complexer en onmogelijk om als vrienden om te blijven gaan.
Ik heb er echt ALLES voor over om het weer goed te maken, maar dat heeft geen zin. Het heeft ook zeker geen zin om haar iedere dag te spreken maar ik kán het gewoon niet. Net als jij waarschijnlijk, probeer je er overheen te zetten, dat doe ik ook, het lukt af en toe niet en dan moet je maar gewoon zelf bellen, je eigen 'eer' aan de kant zetten voor haar... mooi om af te sluiten misschien, life's a bitch until you marry one

En volg je hart, dat is uiteindelijk altijd de goede weg...

om te beginnen sterkte sterkte !!

wel/niet contact zoeken: ik denk van niet. laat haar de stap nemen (ik ben bang voor je dat ze die niet neemt!)

Je wilt niet dat het uitgaat, stel dat ze niet meer van je houd. Jij weet haar te overtuigen dat jullie toch samen verder moeten. dat gaat ook niet goed, dat wil je ook niet!

Je hebt/had principes, deze wil je nu aan de kant zetten voor je relatie, denk ook daar nog eens goed over na!

Ik kan je (zoals je hierboven al kunt lezen) helemaal geen antwoorden geven, alleen nog meer om over na te denken.

quote:

---

Op donderdag 6 juni 2002 19:27 schreef SideWind het volgende:
Hey Twilight,

genkipte versie, zoek ff terug voor hele verhaal

Geheel "officieel" is het nog niet uit, maar dat gaat wel gebeuren, ze was in het verleden al eens vreemd gegaan en dat gevoel heeft me de hele relatie, op momenten dat het ff minder ging, achtervolgt. Overal zocht ik wat achter, want ja, ze was tot vreemd gaan instaat, dus waarom zou ze het niet weerdoen?...

want eerlijk is eerlijk een 3 jarige relatie gooi je niet zomaar weg, maar ik MOET het doen...

Heel veel sterkte verder!

Side

---

quote:

---

Op zaterdag 5 oktober 2002 21:58 schreef TwilightZone het volgende:
Syndicate (en de rest ), hierbij een (laatste) update, na een dikke 5 maanden sinds de startpost.

Een paar weken geleden is de relatie op de klippen gelopen. Niet zomaar ineens, maar eigenlijk heel geleidelijk.

Zoals in dit topic al aangegeven was het vertrouwen mijnerzijds enorm beschadigd. In eerste instantie denk je je hier wel over heen te kunnen zetten, maar in discussie's over problemen die je tegenkomt komt 'vertrouwen' toch steeds als sleutelwoord naar boven (oftewel: veel discussies die ik met haar had kwamen op een gegeven moment op het onderwerp vertrouwen uit, en dat dit eigenlijk zeer ernstig beschadigd was).

Vanaf haar kant liep de relatie ook niet goed (dit is dus na onze beslissing om door te gaan). Het ging gewoon niet. Ze probeerde wel, maar het lukte haar niet om haar gevoelens voor mij weer op orde te brengen.
Om maar te citeren: "Ik hou nog wel van je, maar er mist wat".

Op een gegeven moment zaten we in de auto en het liep die middag gewoon niet. Ze was boos, ik was boos. Ik merkte aan haar dat dit wel eens het einde kon betekenen. Na een stilte zei ze: is het niet beter om er mee te stoppen?
Ik kon niks anders dan haar daarin gelijk geven: er waren geen redenen meer om er mee door te gaan.
De vorige keren dat er sprake was van een dieptepunt, probeerde ik altijd positief te blijven en het weer te proberen. Maar bij elk dieptepunt merkte ik dat we steeds dieper kwamen... vergelijk het met een vliegtuig die loopings maakt en steeds dichter bij de grond komt... op een gegeven moment crasht 'ie gewoon.... zo voelde ik het precies zo bij ons. We kwamen steeds weer tot dezelfde conclusie.

Het vreemdgaan vond plaats in februari, ik wist het in maart, en de relatie heeft tot september stand gehouden. Ik moet wel zeggen dat de laatste maanden er niet echt meer sprake was van een relatie...

Voor mijzelf heb ik het gevoel dat ik er alles aan gedaan heb wat mogelijk was. Ik heb dus niet het gevoel dat het langer aanhouden van de relatie nog vruchten had afgewerpt.

Het is heel erg triest eigenlijk... iedereen in m'n omgeving weet het nu en toen sommigen het hoorden werden die emotioneel... omdat niemand het eigenlijk verwachtte (voor de buitenwereld waren we eigenlijk een perfect stel, ook de laatste maanden). M'n ouders waren niet verbaast, ondanks het feit dat ik hen niet betrokken heb in de hele kwestie, hebben ze het wel opgemerkt (goede ouders ).

Ik had zo graag met haar de rest van mijn leven willen doorbrengen, maar het mocht niet zo zijn.
Zij vroeg mij of er misschien nog vriendschap in zou zitten; ik heb aangegeven dat dit niet het geval zal zijn wat mij betreft.
Ook tegen haar gezegd dat dit definitief is, en dat er geen weg terug is.
Ik heb al m'n spullen opgehaald en daarna geen contact meer gehad. Zo wil ik het ook laten de eerste maanden/jaren.
Wel heb ik nog een laatste keer afgesproken met haar ouders (een hele avond), omdat ik met hen een goed gesprek wilde hebben (en het was ook goed, emotioneel).

Ik ga haar nog een laatste brief schrijven waar ze misschien steun aan kan hebben, misschien ook niet (ik probeer nog een insteek te vinden die positief is, maar waarin ik toch bepaalde dingen probeer duidelijk te maken, zonder haar de grond in te boren).

Het vreemde is dat ik nu het gevoel heb alweer open te staan voor nieuwe vrouw in m'n leven.... heel vreemd eigenlijk.

---

Ook hier wil ik op reageren. Dit gevoel heb ik ook 3 weken nadat mijn 3 jaar durende relatie op de klippen is gelopen. Ik druk het weg. waarom ? heb ik ook nog hoop op een toekomst met mijn ex ?(wat een kut woord).
Eigenlijk heb ik de beslissing dat we niet echt niet verdergaan al genomen.

maar doorgaan kan gewoon niet. ik weet het niet. Daar waar ik je aan het begin van deze post nog probeerde te helpen zie ik dat we nu in precies maar dan ook echt precies dezelfde situatie zitten.

Ik voel me niet zwaar kut, onze relatie had een zacht (maar onderhuids toch keihard) einde. Toch is het moeilijk om je leven weer op te pakken.

ik zag mijn vriendin minimaal 5* per week. je valt echt ni een gat. Ik heb wel veel dingen waar ik energie uit kan putten (hobby / werk etc.)

Heb tijdens mijn relatie mijn vrienden zwaar verwaarloosd. Toch brak mijn hart toen ik merkte de 2 beste er ook na 3 jaar stilte er nog waren !

Denk positief (soms voel ik me net ratelband, op zijn slechte punten na dan )

Het is gewoon een uitdaging, word nog gelukkiger dan dat je een 1,5 jaar geleden was. je zit nu aan de grond, da's mooi dan kan het alleen maar beter worden !

ga ervoor, je kunt het. doen gaan. denken, sterk zijn, nog sterker zijn/worden!
tssjaakkk(nah toch maar niet. kon de laatste weken wel eens gevoelig liggen ivm. politiek)

quote:

---

Op maandag 22 april 2002 23:39 schreef TwilightZone het volgende:
Ze heeft me gevraagd om over de optie professionele hulp na te denken. Sta ik op zich niet negatief tegenover. Het was vandaag haar eerste dag alleen zonder mij. Ze heeft me gemist.

---

lach met me mee man.
be strong koester de goede momenten, lach om je blunders en delete de slechte momenten!

quote:

---

Ik denk dat dat wel mee valt. Ik ben geestelijk best wel stabiel, en al lijk ik uit het veld geslagen door dit alles, mijn omgeving merkt daar niet zoveel van.
Zelfs op m'n werk kon ik aardig functioneren, maar ik dwaalde in rustige tijden op internet wat rond en dan kreeg ik het soms wel zwaar omdat ik toch alles van dit onderwerp wilde weten.

---

Bovenstaande was niet bedoeld als een trap na maar als opbeurend iets.

ik stop nu met typen/lezen want ik zit op dit moment met tranen in mijn ogen op het werk..

je hoort nog van me!

quote:

---

Helemaal omdat ik niet iemand ben die zijn gevoel onder stoelen of banken schuift, veel zorg besteed aan de relatie en dus aan haar, betrokkenheid toon, veel tijd erin steek. Ik heb er een hard hoofd in dat ze ooit weer zo'n gelijksoortige relatie zal vinden.

---

[Dit bericht is gewijzigd door xychix op 02-12-2002 07:49]

quote:

---

Op maandag 2 december 2002 07:14 schreef xychix het volgende:
Ik voel me niet zwaar kut, onze relatie had een zacht (maar onderhuids toch keihard) einde. Toch is het moeilijk om je leven weer op te pakken.

ik zag mijn vriendin minimaal 5* per week. je valt echt ni een gat. Ik heb wel veel dingen waar ik energie uit kan putten (hobby / werk etc.)

---

quote:

---

Het is gewoon een uitdaging, word nog gelukkiger dan dat je een 1,5 jaar geleden was. je zit nu aan de grond, da's mooi dan kan het alleen maar beter worden !

---

quote:

---

lach met me mee man.
be strong koester de goede momenten, lach om je blunders en delete de slechte momenten!

---

quote:

---

ik durft te wedden dat je na het posten van de openingspost minimaal 1* per 5 minuten op F5 hebt gedrukt (klinkt bekend)

---

quote:

---

ik stop nu met typen/lezen want ik zit op dit moment met tranen in mijn ogen op het werk..

je hoort nog van me!

---

quote:

---

Op maandag 2 december 2002 13:20 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Het einde is gewoon zo vreemd. Hoe kan iemand waarvan je zoveel houd je eigenlijk zo keihard dumpen? Oké, in mijn geval heeft ze toch nog 5 maanden geprobeerd om het weer op te pakken. Maar misschien was dit gewoon om het niet abrupt te beëindigen, of om zichzelf voor te bereiden op het einde...
[..]

Klinkt mooi, maar ik heb 't vertrouwen verloren, op dit moment. Als 't met haar niet lukte, dan met niemand.
[..]

Alle goede herinneringen worden binnen fracties van seconden overschaduwd door dat ene....
[..]

Dat viel wel mee, ik zat destijds namelijk bij een paar collega's die fanatiek Fok!ker zijn, en ik zat er niet op te wachten dat zij dit verhaal ooit aan mij gingen koppelen, vandaar dat ik op m'n werk niet naar fok ging.
[..]

Tranen komen inderdaad op rare plekken opzetten. In de auto, als ik naar muziek luister, op 't werk, als ik m'n gedachten laat gaan, tijdens een goed gesprek heel ergens anders over, met een goede vriend....

---

-- ff sec weg, krijg net nog een leif smsje, toch maar weer lief terug gedaan. ik altijd met 2 benen op de grond. .. ik toch niet ALTIJD met 2 benen op de grond..

ik weet het niet nu niet morgen niet nooit niet.. ik wil haar terug. of niet .. ik wil wel maar mag niet van mijzelf.
mijn verstand zegt nee, je houd van haar maar jullie missen iets, gemeenschappelijke onderwerpen en interesses, zij heeft te veel waar ik me aan erger. mijn hart zegt. Acht dat veranderd wel.... ik weet het niet...

(bovenstaande is domweg type/ram werk, gewoon gedachten op het toetsenbord, erg onoverzochtelijk maar 101% waar.)

Korte samenvatting: vriendin gaat (na 4 jaar stabiele relatie) in feb 2002 vreemd. We besluiten om door te gaan. In sep 2002 gaat het alsnog uit.

Nu 4 maanden nadat het uit is, zit ik er nog steeds erg mee. Ik schijn er moeilijk vanaf te komen. Het ging best wel goed (had ik het idee), m'n sociale leven begon goed aan te trekken, ga weer flink op stap enzo. Alles leek goed te lopen, totdat ik deze week weer eens contact met 'r zocht...

We hebben regelmatig contact, eens in de paar weken ofzo. Ik ben in begin januari bij d'r langs geweest om een rekening op te halen die nog binnengekomen was. Ik had al een vermoeden dat ze een nieuwe relatie had.
Deze week belde ik d'r en toen zat ze in de auto bij iemand na werktijd (uurtje of 1 s'nachts). M'n vermoeden werd daardoor sterker. Het gesprek duurde niet zo lang, liep ook niet echt van harte (ik kon geen "leuk" gesprek voeren).
Later deze week belde ze me terug en gaf aan dat ze inderdaad een nieuwe relatie had, nu alweer anderhalve maand. De dag erna had ik een flinke dip. Het deed me veel. Waarom? Ik dacht dat ik erover heen was. Niet dus. Het was pijnlijk, heb weer eens flink zitten janken sinds lange tijd. Maar waarom?

Ze gaat met 'm op vakantie, zo snel al. Ik denk dat ze een geval is wat moeilijk alleen kan zijn, tijdens onze relatie zei ze wel eens dat ze eigenlijk alleen maar relaties heeft gehad vanaf d'r 14e en dat ze eigenlijk best eens alleen wilde zijn als dat zo liep. En toen het uitging zei ze dat ze het komende jaar geen nieuwe relatie's zou aangaan.

Nu zit ik erover te denken om het contact helemaal te verbreken. Het helpt me niets. Eerst dacht ik dat als ik met haar zou praten dat ik me daardoor wel beter ging voelen, maar ze is kil en koud als ik met d'r praat. Het lijkt ook wel alsof ze geen emotie of gevoelens meer naar mij durft te uiten, dat ze bang is om dan zichzelf te verliezen.
Als we praten heb ik het nogal snel over hoe ik me voel, en wat ik ergens van vind. Het valt me op dat zij weinig praat over hoe ze zich voelt.

Het doet me dus allemaal best nog wel veel, veel meer dan ik had verwacht. Ik zit er dus over te denken om het contact te vebreken, door een brief te schrijven waarin ik het e.e.a. samenvat en goed duidelijk uitéénzet hoe ik me voel, hoe ik onze relatie heb beleefd, en waar ik mee zit. Verder voeg ik een songtekst toe, ik denk een nummer van Aaliyah, want zo voel ik me.

Ik wil het afsluiten, op een goede manier. Het doet volgens mij alleen maar meer pijn om dit contact in stand te houden.

Ik leef met je mee, mijn relatie is na 3,5 jaar ook stukgelopen (nu 2 maanden terug)
wij hebben ook nog een maand contact gehad. daarnaa niet meer (ging eigenlijk vanzelf)

Wel begin vorige week nog wat smsjes gehad. Ik kreeg te horen dat ik ernstige roddels over haar verspreidde (terwijl ik nooit 1 woord over haar gerept had). Dat doet pijn, maar ik ben sterker. Incasseer de klap en ga door. Niet terug slaan, daar wordt niemand beter van.

Be the best, survive longer than the rest !!

------
Edit: zie net dat de meeste posts hierboven ook bij mij vandaan komen

Met mij gaat het naar omstandigheden ook wel goed, voelde me 2 maanden terug sterk (is wel af te leiden uit mijn posts denk ik) En zo voel ik me nog steeds!
Keep up the positive thinking!

quote:

---

Op dinsdag 28 januari 2003 07:16 schreef xychix het volgende:
Wel begin vorige week nog wat smsjes gehad. Ik kreeg te horen dat ik ernstige roddels over haar verspreidde (terwijl ik nooit 1 woord over haar gerept had). Dat doet pijn, maar ik ben sterker. Incasseer de klap en ga door. Niet terug slaan, daar wordt niemand beter van.

Be the best, survive longer than the rest !!

---

quote:

---

Op dinsdag 28 januari 2003 09:58 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Dankje voor de reply. Dit topic is een stukje geschiedenis voor me aan het worden... Gister alles nog eens doorgelezen, moet toch zeggen dat ik in het begin echt ervan overtuigd was dat het goed ging komen.... wat dat betreft ben ik al weer wat verder in het leerproces... dure les, dat wel (ben nog steeds aan het afbetalen ).

---

maar we komen er wel ! dat moet je niet denken maar weten !

Gisteren de stoute schoenen aangetrokken en ineens uit geweest, samen met een huisgenoot. Ga wel vaker uit, maar dat is meestal naar kroegen waar je niet echt dicht bij anderen komt, gewoon slap ouwehoert met vrienden. Gisteren wel, flink gedanst en had steeds oogcontact.

Uiteindelijk (vééél te laat maar ja ) op een meisje afgestapt die in een groepje stond die de hele tijd zaten te kijken en lachen. Toen ik met haar praatte (ik hoorde mezelf gewoon praten, bizar ) viel me op dat ze erg mooi was (vanaf afstand viel dat niet zo op).

Helaas moest ze vrijwel direct weg (groepsdruk), raar eigenlijk want volgens mij had het hele groepje hier naar toe geleefd , we hebben dus maar kort gepraat (5 hele minuten denk ik zo ). Vlak voordat ze wegging heb ik haar nog een lange zoen in haar nek gegeven, zomaar ineens , ik moest 't gewoon doen, en zij mij daarna ook . Ik ging vrijwel direct daarna ook weg en buiten zwaaide ze nog naar mij, toen ik in de taxi stapte.

Achteraf jammer dat ik niet naar gegevens heb gevraagd, maar da's altijd achteraf.

MAAR HET KAN DUS WEER . Misschien is dit een punt om even stil te staan, en erachter te komen dat ik nu bijna erover heen ben. Hoewel ik nog vaak denk aan m'n ex, soms verdrietig/boos wordt, begint het op de achtergrond te geraken. Mag ook wel eens na 7 maanden.

Misschien is dit één van de laatste posts in dit topic, misschien ook niet. We zullen zien.

Ik heb ook 4 jaar iets gehad, en na 8 maanden van geruzie ben ik echt alsnog goed bevriend met haar geraakt. Gelukkig wel, het kan echt de moeite waard zijn. Als het ECHT niet werkt, verbreek dan gewoon het contact...

quote:

---

Op zaterdag 8 maart 2003 14:21 schreef Kamphuys het volgende:
Ben blij voor je.... wat me even niet duidelijk is, heb je nu nog WEL of NIEt contact met je ex??

---

Ik heb 'r de afgelopen tijd niet meer in levende lijve ontmoet, maar ik probeer wel steeds een afspraak met haar te maken. Ze zegt dit wel te willen, maar als ik dan een datum voorstel dan krijg ik antwoorden als: ik heb het heel druk, op het werk zijn mensen ziek, ik ga binnenkort stage lopen, ik heb veel feestjes BLA BLA BLA. Kortom, bang om me te zien of spreken. Misschien mag 't ook wel niet van d'r nieuwe vriend, dat kan natuurlijk ook nog.

Dus, van mijn kant is er best wel bodem voor een vriendschap, maar als de ander wel zegt te willen, maar eigenlijk niet wil, sjah dan houdt het op.

Het is nu 1 maand geleden dat mijn 4 jaar en 4 maanden durende relatie kapot is gegaan, want je raad het al, zij ging vreemd.

En pas de laatste weken merk ik hoe erg ik haar mis . . .

Constante pijn, continue stemmingswisselingen, eenzaamheid, concentratieproblemen, sociaal gat enz. enz.

Af en toe vraag ik me af wat ik nog doe in dit leven.

Hetzelfde gevoel heb ik ook gehad na een relatie van twee jaar met me eerste echte liefde. Ik kon het soms ook emotioneel niet trekken.;(

Ik kan wel een aantal tips geven:
Geef jezelf de tijd om het te verwerken. Hier komen dan de tegenstrijdige gevoelens tussen verstand en gevoel naar voren!
Er zijn zat andere mensen in je omgeving die wel van je blijven houden. Familie en goede vrienden kunnen je eigenwaarde omhoog krikken!
Het leven bestaat niet alleen uit positieve ervaringen. Er zijn goede en slechte tijden. Accepteer dat, geniet en leer van het verleden en ga door met leven!

Tsja, het is wel makkelijker gezegd dan gedaan. Been there, done that!
Lees dit topic en de rest van het forum door en je zult situaties en gevoelens tegen komen die overeenkomen met die van jou! Put daar hoop en steun uit!!!!

Suc6

quote:

---

Op zaterdag 8 maart 2003 14:11 schreef TwilightZone het volgende:
Updeet!

Gisteren de stoute schoenen aangetrokken en ineens uit geweest, samen met een huisgenoot.

MAAR HET KAN DUS WEER . Misschien is dit een punt om even stil te staan, en erachter te komen dat ik nu bijna erover heen ben. Hoewel ik nog vaak denk aan m'n ex, soms verdrietig/boos wordt, begint het op de achtergrond te geraken. Mag ook wel eens na 7 maanden.

Misschien is dit één van de laatste posts in dit topic, misschien ook niet. We zullen zien.

---

en het is een diep... diep... gat

en ik weet ook heus wel, de zomer komt er weer aan, de zonnige kant is dat ik weer kan doen en laten wat ik wil... maar het kost gewoon zo ontzettend veel tijd

in mijn geval heb ik trouwens een cold turkey tot nu toe, nadat het uit was nog 1x gezien om de echt belangrijke spulletjes uit te wisselen.. en daarna geen contact meer gehad tot gisternacht, dat ik totaal niet kon slapen en besloot mijn gedachtes en gevoelens in een mailtje te gieten en naar haar toe te sturen, maar heb nog steeds niks van haar gehoord.. en mijn gevoel zegt me dat dat ook wel zo zal blijven.

quote:

---

Op donderdag 13 maart 2003 02:46 schreef Ener-G het volgende:
en daarna geen contact meer gehad tot gisternacht, dat ik totaal niet kon slapen en besloot mijn gedachtes en gevoelens in een mailtje te gieten en naar haar toe te sturen, maar heb nog steeds niks van haar gehoord.. en mijn gevoel zegt me dat dat ook wel zo zal blijven.

---

Iig, IEDEREEN sterkte die ook in zo'n situatie zit (en dat zijn er volgens mij best wat...)

Ik heb er geen ervaring mee: heb nu ruim twee jaar relatie. Maar ik ga volgend jaar op stage. Ik weet wel dat ik zelf niets zal doen, ik laat geen andere vrouwen toe in mijn leven (automatisch, ook al zou ik eht willen lukt het niet). En ik vertrouw haar natuurlijk ook. Maar een goede vriend/vriendin van mij is het ook net uit na bijna 3 jaar. heel kut. En dan nu dit verhaal weer.

Ik wens twilightzone heel veel sterkte, die zal ie nog wel steeds nodig hebben. En tevens andere die met zoiets zitten. Ik weet zeker dat er heel wat andere zijn die dit topic lezen die het ongeveer hetzelfde als Twilight hebben meegemaakt/ aan het meemaken zijn.

Om toch een beetje 't af te sluiten heb ik dit weekend de telefoon gepakt en haar opa en oma gebeld. Ik had me altijd voorgenomen om nog eens afscheid van hen te nemen en heb nu een afspraak gemaakt voor deze zondag (m'n ex is dan nog op vakantie).

Ik ben er vaak geweest en kon altijd goed met hen praten. Toen ik belde kreeg ik haar oma aan de lijn en die had het denk ik niet verwacht. Ze klonk erg verdrietig en begon bijna te huilen. Erg aangrijpend maar ik heb me goed kunnen houden. "We dachten dat het wel weer aan zou gaan...." Ik: "Ik denk niet dat het weer aan gaat...."

Ik denk niet dat ze weten dat m'n ex een nieuwe vriend heeft. Daarnaast weten ze heel waarschijnlijk niet eens waarom het uit is gegaan. Ze vertelden dat zij m'n ex-vriendin (hun kleindochter) erg weinig hadden gezien sinds het uit was.
Nu sta ik voor de keuze:
1. Eerlijk zijn en als het zo ter sprake komt de waarheid vertellen m.b.t. de relatie, het vreemdgaan en de 'huidige stand van zaken'.
2. Hen geen onnodig verdriet bezorgen en 't beeld van een voorbeeldige kleindochter hoog houden.
M'n ex heeft lang genoeg de tijd gehad om het e.e.a. te vertellen vind ik.

Ze zijn allebei al erg oud (over de 80) en ze hebben misschien niet meer lang te leven. Als ik er nu niet langs ga dan gebeurt 't nooit, ik ben dus ook blij dat ik deze stap gezet heb.

Wat betreft d'r opa en oma. Grote kans dat je hun meer pijn doet dan je vriendin door te zeggen hoe het uit is gegaan. Ik zou zeggen dat t gewoon niet meer ging... Als zei er daarna als nog een puinzooi van maakt (of de schuld in jou schoenen schuift (!!!)) kan je alsnog ingrijpen.

Veel suc6 iig! En houd ons op de hoogte, je hebt namelijk best wel een boeiend leven om te lezen .

quote:

---

Op donderdag 13 maart 2003 22:10 schreef TwilightZone het volgende:
Dank voor de reacties. Fijn om te lezen dat iemand de moeite neemt om het hele verhaal door te lezen (en dat is nogal wat).
[knip]
Ze zijn allebei al erg oud (over de 80) en ze hebben misschien niet meer lang te leven. Als ik er nu niet langs ga dan gebeurt 't nooit, ik ben dus ook blij dat ik deze stap gezet heb.

---

Wel zou ik tegen je willen zeggen: zet er een punt achter, probeer het te vergeten en ga verder. Alleen jij kunt dat, niet iemand anders kan die beslissing voor je maken. Je doet er goed aan om dat te doen.

Laat eens weten hoe dat gesprek trouwens verlopen is. Zoals je al had opgemerkt, ik heb dus het hele verhaal helemaal doorgelezen de voorgaande keer.

quote:

---

Op woensdag 9 april 2003 03:54 schreef Ultradyne het volgende:
Laat eens weten hoe dat gesprek trouwens verlopen is. Zoals je al had opgemerkt, ik heb dus het hele verhaal helemaal doorgelezen de voorgaande keer.

---

Ik ben er geweest. Vrij lang, zo'n 2,5 uur. Eerst over normale dingen, wat doe ik nu, hoe gaat 't met me pa en ma, en m'n opa en oma, etc. Over hun leven, dat er zoveel bekenden overleden waren.

Toen begonnen we over dat het uitgegaan was. Ze vonden het heel verdrietig dat het zo gelopen was. Ik heb hen gevraagd of m'n ex vriendin er over verteld had. Toen bleek dat ze vrijwel niets erover had verteld aan haar opa en oma, alleen maar dat het uit was. Eerst dacht ik: dit is een mooie reden om alles maar eens te vertellen. Maar vlak daarna vertelden ze dat ze de eigenlijk niet wilden weten wat de ware toedracht was ("dat zijn jullie zaken"). Voor mij reden genoeg om het daarbij te laten zitten.
Vreemd genoeg nam het gesprek een ietwat andere koers dan ik verwacht had. Het ging daarna over vroeger, dat er vroeger wel eens relaties op de klippen liepen doordat één van beide een ander had gevonden. Ik vond dit heel vreemd, temeer omdat ik _geen_ aanleiding had gegeven voor deze insteek. Kan dus toeval zijn, maar wat ik meer denk, is dat zij de werkelijke reden wel degelijk weten.
Het kán bijna niet anders. Hun dochter (de moeder van m'n ex-vriendin) is namelijk heel nauw betrokken geweest bij het hele gedoe (zoals ook in de startpost van dit topic staat).

Daarna nog wat doorgepraat, zo nu en dan de mislukte relatie nog aanrakend. Afscheid genomen, was best wel emotioneel, had de tranen in m'n ogen (haar oma ook, was duidelijk geëmotioneerd). Afscheid genomen, met de wetenschap dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat ik ze zou zien. (Je neemt wel eens vaker afscheid met deze wetenschap, maar ik was me er nu heel erg van bewust op één of andere manier).

_________________________________________________

Hoe gaat het nu, meer dan een jaar na begin van dit topic?
Beter (dan ik verwacht had). Met de ervaring die ik nu heb, zou ik het meteen uitmaken (en had dit topic nooit bestaan). Op zich is ervaring nooit weg, maar ervaring op dit vlak is een beetje twijfelachtig. Liever had ik dit niet meegemaakt.
Ik heb nog steeds erg veel wraakgevoelens, lig er niet de hele nacht wakker van, maar soms wel een paar uur. Dan verzin je de meest rare dingen.
Bovenstaande lezend zul je denken: verbreek het contact man!
Sjah, die vraag speelt al een tijdje door m'n hoofd.

Waarom zal ik nog met haar willen omgaan?

Tegen:
1. Ze heeft me belazerd
2. Mensen die vreemdgaan zijn kwalitatief niet goed genoeg voor mij
3. Ze is instabiel en onzeker, durft niet alleen te zijn (iets wat ik niet zoek)
4. Ze doet weinig concreets om een vriendschap op te bouwen
5. Verbrand alle schepen achter je; begin opnieuw (geen reden; keert ook bij 'voor' terug)

Ook schiet ze erg snel in de verdediging als ik ergens commentaar op heb. Zo beginnen telefoon gesprekken meestal wel aardig, maar dit blijkt eigenlijk gespeeld te zijn, want zodra ik iets afkeur, wordt ze kortaf (bij vlagen). Waarschijnlijk probeert ze op deze manier zichzelf te beschermen tegen een mogelijke actie van mij (ofzo?).

Vóór:
1. Ik heb een historie met haar
2. Na 4 jaar relatie kan je best een vriendschap hebben (of juist niet?)
3. Gooi nooit deuren rigoreus dicht (eigenlijk geen reden)

Mijn verstandige ik zegt: kappen nou. Direct. Maak ruzie, zodat je niet meer terug kunt. Nee, maak toch maar geen ruzie, geeft blijk van zwakte. Dus uiteindelijk zegt m'n verstand: gewoon stoppen.

Maarrrrrrrrrrr, dit is erg moeilijk. Ik probeer al een tijdje een afspraak met haar te maken om eens helderheid te scheppen. Ze heeft eens gezegd dat ze mijn bedoelingen niet helemaal begrijpt.

Een stukje uit een mailtje dat ik begin februari kreeg.

quote:

---

Ik snap best dat je er mee zit! Ik heb alleen naar mijn gevoel mijn leven weer aardig op de rit en voel me er goed bij. De reden waarom ik jou minder wilde zien had daar misschien mee te maken. Iedere keer als ik met je spreek krijg namelijk weer het gevoel dat er van alles aan mij mankeert! In jou ogen zal dat misschien zo zijn maar begrijp je ook dat ik daar misschien even niet mee wil zitten. Ook al heb jij het gevoel niet, ik vind dat ik mijn portie wel gehad heb! Ik wordt ook iedere keer boos en verdrietig! Ik probeer mijn leven ook weer zinvol te maken en momenteel vind ik me daar succesvol in. Ook al doe ik dat misschien op de volgens jou verkeerde manier. De laatste keer dat ik met je sprak zei je dat je me nog een keer wilde spreken en daarna nooit meer. Je hebt het al een keer eerder gezegd maar als je er zo over denkt waarom sluiten we het dan niet nu al af. Ik krijg niet zo goeg hoogte van jou met dat soort dingen. Ik weet gewoon niet zo goed wat je bedoelingen daarmee zijn. Ik heb je best wel willen steunen maar ik vind mezelf daar nog steeds niet de aangewezen persoon voor. Ik ben namelijk degene die jou alles heeft geflikt. Nou ja, je ziet maar of je nog contact met me opneemt ja of nee. [...]

---

quote:

---

Ik vind het ook jammer dat het nu zo loopt maar ik hoop dat je mij ook kunt begrijpen. Als je zelf ook een duidelijke keuze maakt over wat je wel en niet wil met mij maakt het misschien ook makkelijker. Ik bedoel de ene keer wil je me nooit meer zien en daar kom je later dan weer op terug. Anyway, ik probeer je geen pijn te doen maar het lijkt nu alsof ik je alleen maar meer kwets en dat wil ik niet.

---

_{Zo, nu maar eens gaan slapen, zal wel lukken}

Ik heb je verhaal met veel emotie gelezen, omdat het voor mij zeer herkenbaar was. Ben nu zelf 3 weken vrijgezel na een relatie van 2 en half jaar met mijn vriendin. We zijn ook nog een half jaar uit elkaar geweest en hebben het nog 4 maanden geprobeerd.

Nou, die 4 maanden waren absoluut geen pretje. Ik merkte gewoon dat ze niet meer van me hield, terwijl ik mijn leven voor haar had willen geven.

Heb dus in precies hetzelfde schuitje als jou gezeten en ik merk aan al je postings dat je de 'band' niet kan verbreken.

Toch is dat hetgene waar ik voor gekozen heb. Wat heb je aan een vriendschap met iemand waar je enorm van gehouden hebt, maar die jou bedonderd heeft? Dan wil je toch juist niet geconfronteerd worden met haar nieuwe geluk?

Ik heb er dan ook voor gekozen om de band rigoureus te verbreken, hoeveel pijn me dat ook gedaan heeft (en doet).

Waarom (oude) wonden telkens opnieuw openrijten?

Ik wens je sterkte met je nieuwe leven (en liefde). Geloof me, je komt er wel!

Ik heb al vaker met het bijltje gehakt en 'eelt op je ziel' is geen fabeltje, maar dat kweek je op een gegeven moment echt.

Je eerste liefde blijft altijd speciaal, dus je zult altijd nog aan je eerste vriendin terugdenken, maar je kunt de band het beste verbreken. Hierdoor zul je de verbroken relatie (en vertrouwensband) beter kunnen verwerken denk ik.

Then again, het is natuurlijk mijn mening maar...

Sterkte!

AA

Toch raad ik

quote:

---

Op maandag 28 april 2003 15:02 schreef AboruAsli het volgende:
Ik heb er dan ook voor gekozen om de band rigoureus te verbreken, hoeveel pijn me dat ook gedaan heeft (en doet).

---

quote:

---

Op zondag 27 april 2003 04:30 schreef TwilightZone het volgende:

Het probleem is dat die afspraak maar niet gemaakt kan worden. Ze heeft het "te druk" *kuch bullshit* oftewel geen zin of lef voor.
Over een paar weken zouden we weer kunnen afspreken (net zoals we dat vorige week zouden doen). Als het dan wéér uitgesteld wordt val ik tegen haar uit.

---

en dan niet eens ff bellen om simpelweg hoi te zeggen (was de hele dag thuis) ze heeft praktisch iedereen hier die ik ken gezien of gebeld of ze langskwamen die middag gvd en heb ik nu zoiets van pleur dan maar lekker op ook

de hele ellende ervan is dat je het na zoiets echt ontzettend lang door je kop blijft spoken, wou dat er een knop was waarmee ik haar en dat hele gedoe gewoon uit mijn hoofd kon zetten... want ik wil op zich nog wel gewoon met 'r omgaan, en we hebben ook afgesproken goeie vrienden te blijven, maar in de praktijk is dat echt je reinste bullshit, merk er althans niet erg veel van van haar kant en op deze manier ook niet echt veel zin om er nog energie aan te besteden.

gelukkig heb ik sinds een paar weekjes een hele lieve meid leren kennen waar ik in ieder geval wel al m'n aandacht op kan richten zonder de hele tijd met onweerswolken boven m'n kop rond te lopen

quote:

---

Op vrijdag 2 mei 2003 02:16 schreef Ener-G het volgende:

[..]

de hele ellende ervan is dat je het na zoiets echt ontzettend lang door je kop blijft spoken,

---

Ik ben altijd uitgegaan van het principe dat ze in mijn hart mogen kijken maar er niet mogen wonen...en wie schetst je verbazing...ze zitten er allemaal nog. Ze zijn er ingekropen op het moment dat de relatie hoogtij vierde. En van mij mogen ze er blijven zitten, ik raak ze niet kwijt.

If you can't beat them, incorporate them.

Damn I love my formers

Beetje veel offtopic zie ik...hmm, moraaltje dan maar?

Wanneer je pijnlijk dingen meemaakt doordat je relatie eindigd, weet dan dat je de kracht bezit om de mooie dingen uit die relatie te gebruiken om er een goed gevoel aan over te houden. Wanneer dat nu nog niet lukt, dan moet je het blijven proberen. Hoe je dat doet? Dat moet je voor jezelf zien uit te vogelen.

May "the force" be with you

quote:

---

Op zondag 27 april 2003 04:30 schreef TwilightZone het volgende:

[..]

Waarom zal ik nog met haar willen omgaan?

Tegen:
1. Ze heeft me belazerd
2. Mensen die vreemdgaan zijn kwalitatief niet goed genoeg voor mij
3. Ze is instabiel en onzeker, durft niet alleen te zijn (iets wat ik niet zoek)
4. Ze doet weinig concreets om een vriendschap op te bouwen
5. Verbrand alle schepen achter je; begin opnieuw (geen reden; keert ook bij 'voor' terug)

Ook schiet ze erg snel in de verdediging als ik ergens commentaar op heb. Zo beginnen telefoon gesprekken meestal wel aardig, maar dit blijkt eigenlijk gespeeld te zijn, want zodra ik iets afkeur, wordt ze kortaf (bij vlagen). Waarschijnlijk probeert ze op deze manier zichzelf te beschermen tegen een mogelijke actie van mij (ofzo?).

Vóór:
1. Ik heb een historie met haar
2. Na 4 jaar relatie kan je best een vriendschap hebben (of juist niet?)
3. Gooi nooit deuren rigoreus dicht (eigenlijk geen reden)

Mijn verstandige ik zegt: kappen nou. Direct. Maak ruzie, zodat je niet meer terug kunt. Nee, maak toch maar geen ruzie, geeft blijk van zwakte. Dus uiteindelijk zegt m'n verstand: gewoon stoppen.

Maarrrrrrrrrrr, dit is erg moeilijk. Ik probeer al een tijdje een afspraak met haar te maken om eens helderheid te scheppen. Ze heeft eens gezegd dat ze mijn bedoelingen niet helemaal begrijpt.

Een stukje uit een mailtje dat ik begin februari kreeg.
[..]

Een mailtje daarna:
[..]

Het probleem is dat die afspraak maar niet gemaakt kan worden. Ze heeft het "te druk" *kuch bullshit* oftewel geen zin of lef voor.
Over een paar weken zouden we weer kunnen afspreken (net zoals we dat vorige week zouden doen). Als het dan wéér uitgesteld wordt val ik tegen haar uit.

---

JOUW VERHAAL = MIJN VERHAAL (op hoofdlijnen natuurlijk ).
Zelfs de strekking van die laatste mailtjes komen aardig overeen met wat mijn ex tegen mij liep te brullen.

Ook ik loop nog steeds met best wel veel haat/wraak/boze gevoelens rond en volgens mij is dat echt niet gezond. Weet alleen niet hoe ik er afkom.

Ik heb nu een twee maanden geleden tegen haar gezegd dat ze voorlopig niet meer hoefde te komen / contact op te nemen etc (deed ze toch al niet uit haarzelf, maar goed). Twee weken geleden heb ik haar een brief geschreven met mijn mening over haar, haar gedrag en haar moeder (die toegestaan heeft dat ze vreemdging in haar huis) en gezegd dat ze NOOIT meer contact hoeft op te nemen.

Ik ga geen adviezen uitbrengen, want die heb ik niet. Ik zeg wel:
TS succes en "problemen lossen zichzelf vanzelf op" (vandaag weer bewezen op het werk )

klinkt hard is het ook.....

Maar wat wil je?... Dat je over 3 jaar met het zelfde probleem zit

quote:

---

Op woensdag 9 juli 2003 00:10 schreef Hoog1976 het volgende:
Ik heb nu een twee maanden geleden tegen haar gezegd dat ze voorlopig niet meer hoefde te komen / contact op te nemen etc (deed ze toch al niet uit haarzelf, maar goed). Twee weken geleden heb ik haar een brief geschreven met mijn mening over haar, haar gedrag en haar moeder (die toegestaan heeft dat ze vreemdging in haar huis) en gezegd dat ze NOOIT meer contact hoeft op te nemen.

---

3 weken geleden heb ik de stap genomen een brief te schrijven waarin ik mijn kant duidelijk en met de juiste bewoordingen heb verteld. Ik heb geprobeerd om haar niet te veroordelen, ik hoopte dat dat gelukt was.
Ik heb de brief afgesloten met een "het ga je goed". Het moest als afsluiting zijn van ons contact.

De brief kwam aan precies op de dag dat we elkaar 5 jaar kennen, en nee, dat was geen toeval.

Die dag werd ik vlak voor vijf uur opgebeld door haar (zat nog op m'n werk), met een enigzins koele vraag of ik ook langs over de A4 kwam die avond (zij woont vlakbij de A4 en ik ga daar vaak overheen richting mijn ouders).
"Het gaat over die brief die je stuurde...". Ik zou die avond uit eten met een stelletje plus een losse meid, maar had nog wel wat tijd over dus sprak af om direct maar ff langs te komen.

Eenmaal bij haar gooide ze de brief voor me neus en begon hard te schreeuwen tegen me, en te huilen. "Hoe denk je dat ik me voel, dat het voor mij leuk is...." etc etc.
Ze wilde het hebben over enkele dingen die ik had geschreven maar heb haar verteld dat ik niet in discussie wilde gaan daarover. Ik had goed over de brief nagedacht en ik stond volledig achter de inhoud.
We waren eigenlijk uitgepraat.

Daarna ging het over de uitgekauwde onderwerpen: hoe het was, dat het zo goed ging, dat het niet goed ging, waar het mis ging, hoe het nu gaat.

Ze heeft nu alweer een half jaar met een gozer die bij mij in de stad woont. Ik wilde het eigenlijk niet weten maar in die relatie komen al de eerste barsten.

De vraag die ik vergeten ben te stellen: waarom steekt ze nog tijd in onze "band" terwijl ik nu duidelijk aangegeven heb geen contact meer te willen?

Het is nu al bijna een jaar uit. Het is voor mij op de achtergrond geraakt, denk ik er niet zo vaak meer over na, en ben er voor mezelf uit. Toch raakt het mij soms nog diep, ik kom soms niet uit bepaalde zinnen omdat ik dan zo emotioneel ben dat de tranen m'n woorden tegenhouden....

Ik heb weer afscheid van d'r genomen, ze begon weer te huilen, dus ben snel weggegaan, bang om mezelf misschien te verliezen... geen afspraken gemaakt over bellen o.i.d., gewoon helemaal niets. Ik zie wel...

quote:

Op woensdag 24 maart 2004 13:38 schreef TwilightZone het volgende:
Inmiddels bijna 2 jaar na startpost. Ik kan blij mededelen dat het inmiddels helemaal op de achtergrond is geraakt. Ik ben er overheen!
Ik heb al sinds november geen contact meer met haar (dat was het laatste telefoongesprek) en ik kwam er laatst achter dat dat al bijna een half jaar geleden is, het gaat dus nu ongemerkt. Dat het contact verbroken is, is jammer maar wel nodig denk ik.

Het zal wel met elkaar te maken hebben, maar ik heb in september een meisje leren kennen, sinds eind december hebben we een relatie!
Dit voelt zo goed! Ik ben er totaal overheen! Nooit gedacht, toch gebeurt. Weet nog niet wat ik zal doen als ik haar tegenkom, maar m'n reactie zal ws. gematigd zijn. Negeren zal ik niet doen.

Iedereen bedankt voor het reageren, nu zal ik het topic niet meer schoppen, laissez faire