TIESTO WIL LOSBREKEN UIT ZIJN VERTROUWDE WERELD —
quote:
Op zijn vierde album werkt de grootste dj ter wereld samen met de stemmen van Sigur Rós, Metric en Bloc Party. De keuze van de singles getuigt helaas van minder durf.
In een Londens pakhuis wachten we samen met een videocrew op Tijs 'Tiësto' Verwest, de Hollandse Hercules van de trance. Al sinds acht uur zijn ze bezig met de clip voor 'Escape me', de tweede single uit Kaleidoscope. De song is van CC Sheffield, een glamourgirl uit Los Angeles, die op de set een dance-diva-met-jetlag speelt. Al is er weinig spelen mee gemoeid.
'Ze had “Escape me, geschreven voor haar band Le Rev, maar daar is nooit iets mee gebeurd', vertelt Tiësto twee uur later, na een lichte vertraging met de privé-jet en een snel ingelaste kapbeurt. 'Ze is een fascinerende dame met een mooie stem. Ik vond de tekst heel catchy. Laat mij daar maar eens mee aan de slag gaan, dacht ik meteen.'
Als single is het een ongelukkige keuze. Niet alleen omdat CC Sheffield een nobele onbekende is in Europa, maar omdat de sound naar de oude Tiësto ruikt, met een makkelijke meestampmaat op Britse leest. Het staat haaks op zijn uitstapjes naar rock en pop waarmee hij nu de indiewereld probeert te charmeren.
De eerste single 'I will be here', samen met het Australische elektropoptrio Sneaky Sound System, was zo mogelijk nog fouter gecast, vindt Tiësto zelf. 'Sinds een halfjaar heb ik een ander management. Ze respecteerden dat ik met een nieuwe sound naar buiten wou komen, maar ze vreesden dat ik mijn achterban zou verliezen. Dus opteerden ze voor een single die niet te ver afweek van mijn vorige platen.'
Tijdens de Winter Music Conference in Miami - het Cannes van de dance - werd hij gespot in een club waar hij dubstep draaide voor een kleine incrowd. Zijn vierde album toont een producer die tussen het bombast zoekt naar meer diepgang - met wisselend succes. Heeft Hercules stadionvrees gekregen? 'Ik kon niet meer hoger in het trancegebeuren', zegt Tiësto. 'De jongste jaren heb ik alles gehoord, alles gedaan. De kwaliteit van de tranceproducties werd er ook niet beter op. Het was tijd om te switchen.'
Vijf jaar geleden zocht hij al naar uitwegen, 'maar toen kon ik niets bedenken dat beter, laat staan leuker was dan wat ik deed. Zoiets moet een natuurlijk proces zijn. Langzaam maar zeker sta ik meer open voor genres en combinaties. Ik zie mezelf veranderen, een weg inslaan richting indiewereld.' Via remixes voor Bloc Party, Yeah Yeah Yeahs en The Killers oefende hij alvast zijn spreidstand.
Vooroordelen
Op Kaleidoscope kom je voor de hand liggende gasten tegen. Calvin Harris, de melodiemaker die ook Dizzee Rascal hits bezorgt, is er een van. 'Alles wat hij aanraakt, verandert in goud', zegt Tiësto knikkend. 'Hij schrijft heel makkelijk: altijd catchy en verraderlijk eenvoudig.'
Emily Haines van Metric en Kele Okereke van Bloc Party verrassen meer, al zijn deze rockmuzikanten ook niet vies van een dansritme. 'Eerst polste mijn manager of ze er überhaupt voor openstonden. Daarna ging ik naar een concert en sloegen we backstage een praatje om te zien of het klikte en om het begin van een samenwerking te leggen. Wat konden zij van mij verwachten, wat kon ik van hen verwachten?'
Tiësto zegt dat ze vooral oren hadden naar artistieke argumenten; het was niet zijn status of zichtbaarheid die hen over de streep trok. 'Ik heb iedereen moeten overtuigen met mijn verhaal. Ze wilden misschien wel, maar ze zagen het niet voor zich. De meeste van die artiesten zitten ingekapseld in hun eigen wereldje. Exposure interesseert hen niet, ze willen iets creatiefs doen.'
Volgens Tiësto is dance 'hotter dan ooit tevoren. Misschien niet in België en Nederland omdat wij al van eind de jaren 1980 vertrouwd zijn met house, techno en trance. We zijn hier al moe gedanst. Maar in Amerika lopen ze helemaal wild van dancemuziek, na twintig jaar hiphop en R&B. Dat heeft de interesse gewekt van indiebands. Zij vinden dance nu ook cool. En dan ben ik misschien niet de coolste danceproducer, dat interesseert hen niet. Voor hen is Tiësto net hetzelfde als 2 Many DJ's. Zij horen het verschil niet. Dat zij niet bevooroordeeld zijn, is een voordeel voor mij. Zo kon ik hen in alle vrijheid demo's laten horen.'
Google op de naam Tiësto, en het eerste wat je te zien krijgt, is een videoclip met een paar miljoen views van 'Adagio for strings', aanstekers in de lucht en druipend van de Hollandse saus. 'Dat is wellicht even slikken als zo'n alternatieve artiest dat ziet', zegt Tiësto lachend. 'Maar ik ben ouder geworden, mijn sound is veranderd. Er zit meer gevoel, meer smaak in mijn sets dan pakweg een jaar geleden. Vroeger had ik al snel iets van: nee, dat kan ik niet maken, ik zit in de trance-scene. Daar heb ik nu schijt aan. Tiësto-de-producer en Tiësto-de-dj, mogen gerust wat verder uit mekaar groeien. Alleen muziek maken die ik zelf kan draaien, dat is voorbij.'
Kameleon
Om te laten zien dat het hem menens is, zou Tiësto beter de titeltrack als single lanceren. Jonsi van Sigur Rós is misschien wel de meest onverwachte gast op het album. Je hoort dat de Nederlandse producer alle moeite heeft gedaan om een bed te spreiden waar de IJslandse zanger zich kan in nestelen. Halverwege breekt het nummer open en gaat de ijle melancholie zonder al te veel kleerscheuren over in dansbare euforie.
'Jonsi vond het instrumentale stuk en de melodie heel mooi - die was helemaal af toen ik het naar hem stuurde. Maar het is wel de track waar ik het heftigst mee heb geworsteld. Ik had het erg lastig met het tweede gedeelte, om er toch dat Tiësto-gevoel in te leggen. Uiteindelijk vind ik het heel geslaagd. Kippenvel, jawel. Het is de perfecte opener van het album en voor een dj-set: daarna kan ik alle richtingen uit.'
Hij sluit niet uit dat Kaleidoscope alsnog een single wordt, misschien speciaal voor de Belgische markt. 'Het voordeel tegenwoordig is dat je niet meer vastzit aan een of twee singles. “Escape me, komt nu uit, die track met Calvin Harris volgt later nog en wie weet “Kaleidoscope, erna. Denk je echt dat het zou werken bij jullie?'
In elk geval beter dan 'Escape me'. Door de Tiësto oude stijl naar voor te schuiven, dreigt hij zijn trancefans mee te lokken in een verhaal dat het hunne niet is, en verspeelt hij bij de critici al meteen het voordeel van de twijfel.
Ziet hij zelf nog wel de rode draad door de caleidoscoop? Of is het album een lukrake verzameling potentiële singles? 'Da's een moeilijke', reageert hij. 'Omdat je met zoveel verschillende mensen samenwerkt, word je alle mogelijke kanten op geslagen. Artistiek ga je heel anders denken.' Hij houdt even in. 'De rode draad is Tiësto, denk ik. In zelfs de minst typische track hoor je mij, zij het subtiel.'
Al een eeuwigheid voert Tiësto de lijsten van 's werelds meest populaire dj's aan, maar als producer heeft hij nog een weg af te leggen. En dan loont het om songs te maken die ook een leven hebben naast de dansvloer en via de radio de huiskamers binnenkomt. Popmuziek dus.
'Ben ik dat niet altijd voor een stuk geweest? Mijn nummers worden gespeeld op radio en televisie. Maar het klopt wel dat er een verschuiving aan de gang is. Het hoeft allemaal niet zo monumentaal te zijn. Die stadions vol met mensen, dat is allemaal geweldig, maar ik vind het net zo leuk om voor tweehonderd man te draaien.'
De producer zal sowieso een dj blijven. 'Met een livegroep omringd door muzikanten zou ik nooit zoveel vrijheid hebben. Ga drie keer in een maand naar een band kijken, en je krijgt altijd krek hetzelfde optreden, op één of twee nummers na. Het mooie aan deejayen is dat ik mijn set telkens weer kan aanpassen aan het evenement. En ook tijdens een set kan ik op elk moment het roer omgooien. Dat kameleongevoel wil ik voor geen geld ter wereld ruilen.'
Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant heb ik er wel respect voor dat hij duidelijk doet wat hij wil. Toch ben ik bang dat ISOS niet meer is zoals het was
Yes, London. You know: fish, chips, cup 'o tea, bad food, worse weather, Mary fucking Poppins... LONDON.