Voetballer
Happel werd met Rapid Wien 7 keer kampioen van Oostenrijk. Hij speelde 51 wedstrijden als verdediger voor het Oostenrijkse nationale elftal, waarvan 4 bij het WK 1954 (waar Oostenrijk 3de werd) en 2 bij het WK 1958.
Trainer
Zijn trainerscarrière begon in 1959 bij Rapid Wien. Na een landstitel in 1960 en bekerwinst in 1961 vertrok hij in 1962 naar ADO Den Haag, waar hij in 1968 de KNVB-beker won. Daarna ging hij naar Feyenoord, waarmee hij in 1971 landskampioen werd en in 1970 de Europacup I (tegen Celtic FC) en de Wereldbeker (tegen Estudiantes) won. Na een korte periode bij Betis Sevilla trainde Happel van 1974 tot 1978 Club Brugge, waarmee hij meerdere Belgische titels won, en 2 Europese finales haalde (allebei tegen Liverpool). Nadat hij in 1979 RC Harelbeke aan het behoud in de Belgische Tweede Klasse hielp, ging hij tussen 1979 en 1981 aan de slag bij Standard Luik, waarmee hij de Belgische beker won.
In 1978 was hij bondscoach van het Nederlands Elftal, dat op het WK in Argentinië tweede werd. Naar verluidt bestond zijn wedstrijdbespreking voor de finale uit de zin: "Meine Herren, zwei Punkte."
In Duitsland trainde Happel tussen 1981 en 1987 Hamburger SV (2 landstitels, 1 beker, 1 Europacup 1 en 1 UEFA cup-finale).
In 1987 werd hij trainer van FC Swarovski Tirol. Landskampioen in 1989 en 1990, bekerwinnaar in 1989. In 1992 werd hij nog bondscoach van Oostenrijk.
Na zijn dood werd het Praterstadion in Wenen omgedoopt tot het Ernst Happelstadion. Op 23 januari 2005 is in de Rotterdamse Kuip door zijn zoon een borstbeeld onthuld
Willem van Hanegem was zijn favoriete voetballer.
bedankt Sjimz.