Deze held verdient een topic.
Herinnering aan HennyWe zitten halverwege de jaren '90, het zijn magere jaren voor FC Utrecht. Een grijze middenmotor met een grote mond, maar weinig prestaties. Elk seizoen begon vol verwachting, het bestuur sprak zelfs openlijk uit dat de top werd bestormd. Grote plannen, The Challenger. Maar altijd viel het tegen. "We zijn verslaafd aan Utrecht, ook al spelen ze soms slecht", was een veelgehoord lied, als we weer eens met 0-2 achterstonden tegen MVV of Cambuur.
Toch lééfde de club, de Galgenwaard zat elke wedstrijd propvol, heel Nederland had het over de prachtige sfeer. Als jong pubertje vond ik het fantastisch. Elke wedstrijd zaten m'n beste vriend en ik op zondagmiddag al om 13.00 op de tribune, weer of geen weer. Genietend van een langzaam vollopend stadion, de spelers zien opkomen voor hun warming-up en om klokslag 14.30 The Eye Of The Tiger. Warrrme worst in de rust en een paar uur later schor thuiskomen, of we nou tegen Ajax of tegen Fortuna hadden gespeeld.
We hebben wat spelers voorbij zien komen in die jaren. Hele matige spelers. Of ver daaronder zelfs, spelers die we al lang zijn vergeten. Elroy Asmus bijvoorbeeld, het eeuwig onzekere verdedigertje (waar we zelfs een spandoek voor hadden: "forzAsmus"). Emiel "oh oh" van Eijkeren, Marinus Dijkhuizen, allebei hopeloos mislukt. Richard Beekink, Dennis Scharrenburg, ook geen toppers. En er werden allerlei 'exotische' versterkingen gehaald, we keken onze ogen uit. Dionysius "Onze eigen Weah" Sebwe, Emmanuel Nwakire, Srdjan Obradovic, Odartey Lawson, Tibor Dombi, Costas Costa. Allemaal vergeten voetballers die niet lang bij de club speelden en nooit wat hebben toegevoegd.
Toch is eentje ons altijd bijgebleven. Hij speelde niet eens zo vaak maar áls hij speelde, dan gebeurde er wat. Dan zat je op het puntje van je stoel. Als hij warm ging lopen, wist je het: dit wordt spektakel! Elk balcontact, elke bal die in zijn richting kwam.. het was altijd onvoorspelbaar wat hij ermee ging doen en wat er ging gebeuren. Speltechnisch was hij een ramp, bij elk balcontact hield je je adem in. Maar hij liep voorop in de strijd, tacklede, schoffelde, schopte naar alles wat bewoog. Hij groeide uit tot een cultfiguur: Henny van Schoonhoven.
De Tank. Rasentertainer. Schoffelaar. Beuker. Onbesuisd en berucht. Elk opstootje in het veld, of hij er nou bij betrokken was of niet, klonk het massaal "Henny! Henny! Henny!" van de tribunes. En vaak wás Henny erbij betrokken. We hebben hem vaak vervloekt om z'n slechte terugspeelballen en z'n belachelijke tackles. Maar wát een vermaak om naar te kijken, onvergetelijk. Onverzettelijk en bikkelhard. Hij speelde slechts twee jaar voor de FC maar de kreet "Henny! Henny! Henny!" klonk nog jarenlang door De Galgenwaard.
Hij balde en schoffelde nog wat door bij ADO en Cambuur, daarna ben ik Henny uit het oog verloren. Zoals dat vaak gaat met jeugdhelden. Maar ineens kwam Henny weer in het nieuws, afgelopen week. De ijzersterke bikkel van toen bestaat niet meer. Sterker nog, De Tank is ziek. Dodelijk ziek. Henny zat afgelopen weekend op de tribune bij FC Utrecht-Sparta en dat zal zijn laatste wedstrijd zijn geweest. Tien jaar geleden nog een spijkerharde verdediger, een onverwoestbare Tank. Nu is hij graatmager en weegt 45 kilo. 39 jaar pas.
Het leven kan keihard zijn. Nietsontziend, zelfs de De Tank blijkt niet onverwoestbaar. Henny van Schoonhoven, we zullen je in Utrecht nooit vergeten.
Ook op de site van de Supportersvereniging staat een mooi stukje:
http://www.svfcu.nl/svfcu(...)van-schoonhoven.html[ Bericht 0% gewijzigd door Stampie22 op 31-08-2009 23:34:27 ]