Verraad van Jalta

Plaats waar de grote drie spelers van WO2 (engeland, vs en sovjet-unië) op een conferentie besloten dat na de oorlog Polen onder de invloedssfeer van de Sovjet-Unië zou komen.

Er werd toegezegd dat Polen eigen grenzen zou krijgen en dat daar vrije verkiezingen gehouden zouden worden, zodat de Polen zelf mochten kiezen of ze onder Russisch bestuur bleven of niet. Deze verkiezingen werden uiteindelijk nooit gehouden, want voor grote onenigheid zorgde tussen Rusland en het Westen. Dit was in wezen de kiem voor de koude oorlog. Tijdens deze conferentie werden de grenzen van polen ook opnieuw vastgesteld. Aan de westkant kwam er een gebied bij waar voorheen 9,2miljoen duitsers woonden. Deze zijn met behulp van de sovjets gedeporteerd of vermoord. Aan de oostkant verloor polen grondgebied aan de USSR.

Polen zou in eerste instantie ook een invloedssfeer krijgen in het na-oorlogse duitsland (zoals de USSR, VS, UK en Frankrijk) omdat zij militair ook een grote speler zijn geweest in de bevrijding van Europa. Poolse pantserdivisies zijn bv ingezet bij de bevrijding van Nederland. Maar Polen telde in wezen niet mee.

In wezen werd Polen een beetje aan haar lot overgelaten, vandaar het verraad. Dat kwam de geallieerden natuurlijk wel aardig uit, Polen was een mooie buffer in de koude oorlog.

Omdat de Russen vonden dat ze het "eerlijk veroverd" hadden? Vergeet niet de Sowjet Unie aan het begin van de oorlog Polen ook binnengevallen is. De Polen zagen de Russen dan ook niet echt (of beter: echt niet) als bevrijders. Het westen was echter te verzwakt en moe van de oorlog om er echter een duidelijke vuist tegen te maken.

Rusland zag de tweede wereldoorlog als een mooie manier om zijn invloedssfeer te vergroten en kan daarom als een van de grote winnaars van de oorlog aangewezen worden. De andere winnaar is uiteraard de VS. De andere geallieerde landen zagen hun invloedssfeer eerder verkleinen door de golf van dekolonisatie die na de oorlog begon.

quote:

Op dinsdag 1 september 2009 09:14 schreef Alecks het volgende:
Omdat de Russen vonden dat ze het "eerlijk veroverd" hadden? Vergeet niet de Sowjet Unie aan het begin van de oorlog Polen ook binnengevallen is. De Polen zagen de Russen dan ook niet echt (of beter: echt niet) als bevrijders. Het westen was echter te verzwakt en moe van de oorlog om er echter een duidelijke vuist tegen te maken.

Rusland zag de tweede wereldoorlog als een mooie manier om zijn invloedssfeer te vergroten en kan daarom als een van de grote winnaars van de oorlog aangewezen worden. De andere winnaar is uiteraard de VS. De andere geallieerde landen zagen hun invloedssfeer eerder verkleinen door de golf van dekolonisatie die na de oorlog begon.

Wat een domme conclusie. de USSR heeft niks geprofiteerd van de tweede oorlog maar miljoenen mensen en kapitaal verloren, dankzij de door het kapitalisme gesteunde fascisme.

De USSR heeft echter wel een veel grotere invloedssfeer gekregen, het hele oostblok. Voor de oorlog richtten veel Centraaleuropese landen zich veel meer op het westen. Bovendien waren ze ook direct betrokken bij de start van de oorlog; via het Molotov-Ribbentrop Pact werd vooraf al met Duitsland de aanval op Polen uitgewerkt. Doordat het in de loop van de oorlog zich aansloot bij de gealliëerden en tegen Duitsland vocht is hun rol als agressor naar de achtergrond verdrongen. Feit blijft dat ze na de oorlog direct en indirect veel meer gebied in handen hadden dan voorheen. Alleen Finland ontsprong de dans van het oorspronkelijke plan. Verder hebben ze de andere helft van Polen, Oost-Duitsland, Hongarije, Roemenië en Bulgarije in hun invloedssfeer getrokken. Al met al een duidelijke winst, tegen hoge kosten weliswaar.

- al is de spammer nog zo snel, Prosac achtervolgt hem wel -

[ Bericht 90% gewijzigd door Prosac op 02-09-2009 14:22:01 ]

quote:

Op woensdag 2 september 2009 14:09 schreef Alecks het volgende:
De USSR heeft echter wel een veel grotere invloedssfeer gekregen, het hele oostblok. Voor de oorlog richtten veel Centraaleuropese landen zich veel meer op het westen. Bovendien waren ze ook direct betrokken bij de start van de oorlog; via het Molotov-Ribbentrop Pact werd vooraf al met Duitsland de aanval op Polen uitgewerkt. Doordat het in de loop van de oorlog zich aansloot bij de gealliëerden en tegen Duitsland vocht is hun rol als agressor naar de achtergrond verdrongen. Feit blijft dat ze na de oorlog direct en indirect veel meer gebied in handen hadden dan voorheen. Alleen Finland ontsprong de dans van het oorspronkelijke plan. Verder hebben ze de andere helft van Polen, Oost-Duitsland, Hongarije, Roemenië en Bulgarije in hun invloedssfeer getrokken. Al met al een duidelijke winst, tegen hoge kosten weliswaar.

Hongarije, Roemenie en Bulgarije kozen in de oorlog ook de kant van de nazi's en stuurden hun troepen als versterking mee naar het Oostfront, dus dan is het ook logisch dat deze gebieden na de oorlog onder de invloedssfeer van de USSR kwamen. Al was het maar uit bescherming voor de belangen van de USSR, de bevolking had het nooit getolereerd dat deze landen na WO2 weer een bedreiging zouden vormen.

Welke belangen moest de USSR beschermen door die landen onder een door hun ondersteunde marionettenregering onder te brengen?

quote:

Op woensdag 2 september 2009 14:30 schreef Prosac het volgende:
Welke belangen moest de USSR beschermen door die landen onder een door hun ondersteunde marionettenregering onder te brengen?

Hun eigen belang? Overigens is de situatie in die landen sterk verbeterd nadat ze onder de invloedsfeer van de USSR gekomen zijn. Voorheen waren het semi-fascistische derdewereldlanden.

quote:

Op woensdag 2 september 2009 14:20 schreef rood_verzet het volgende:

[..]

Hongarije, Roemenie en Bulgarije kozen in de oorlog ook de kant van de nazi's en stuurden hun troepen als versterking mee naar het Oostfront, dus dan is het ook logisch dat deze gebieden na de oorlog onder de invloedssfeer van de USSR kwamen. Al was het maar uit bescherming voor de belangen van de USSR, de bevolking had het nooit getolereerd dat deze landen na WO2 weer een bedreiging zouden vormen.

Hongarije heeft inderdaad met behulp van nazi-duitsland Transsylvanië en Slowakije terug gekregen wat ze kwijt waren geraakt na het uiteenvallen van de dubbel-monarchie. Toen duidelijk werd dat duitsland de oorlog niet zou winnen zocht men toenadering tot de geallieerden waarop nazi-duitsland Hongarijë bezette. De sovjets waren daarna dus zowel de bevrijders als de nieuwe bezetters. Een tweede poging om een democratische republiek te vestigen was gedoemd te mislukken, Hongarije moest tot het Oostblok toetreden. Na de dood van Stalin leek er meer vrijheid te komen maar het bloedig neerslaan van de hongaarse opstand in 1955 bewees anders. Dus een geheel vrijwillige keuze was dat ook niet.

De rol van roemenië was ten tijden van WO2 was niet zo fris. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog, in 1939, werd Roemenië de grootste olieleverancier van Duitsland. In 1940 greep generaal Ion Antonescu met een staatsgreep de macht. Antonescu gedroeg zich als een dictator en werkte samen met de IJzeren Garde, een fascistische groep.

In 1940 werden het noorden van Boekovina, Bessarabië, het noorden van Transsylvanië en het zuiden van de Dobroedzja bezet door Russische, Hongaarse en Bulgaarse troepen. Carol II trad datzelfde jaar in paniek af en werd opgevolgd door de jonge Michael. De regering zocht hulp en sloot uiteindelijk aan bij Nazi-Duitsland, Italië, Hongarije en Bulgarije, dus verklaarde Roemenië de oorlog aan de Russen en de geallieerden. In de voetsporen van de Duitsers heroverde Roemenië na Operatie Barbarossa Bessarabië en het noorden van Boekovina op de Sovjet-Unie, onder leiding van de generaal Ion Antonescu. Roemenië ontving van Nazi-Duitsland het gebied Transnistrië, een deel van het huidige Oekraïne.

Aan het eind van de oorlog drongen Sovjetlegers in 1944 Roemenië binnen. Koning Michael beëindigde de dictatuur van Antonescu en verklaarde Duitsland de oorlog, maar de conferentie van Parijs in 1947 erkende geen rol van Roemenië in de nederlaag van Nazi-Duitsland.

Terwijl troepen van het Rode leger in het land gestationeerd waren, werden er in 1946 verkiezingen gehouden; de communisten kregen 80% van de stemmen, dit was echter onmiskenbaar het resultaat van stemmanipulatie. Koning Michaël werd door de communisten (en het Rode Leger) gedwongen afstand te doen van zijn troon. Hij verliet het land, dat hierna prompt werd uitgeroepen tot volksrepubliek. Communist Gheorghe Gheorghiu-Dej kwam aan de macht.

Roemenië was een communistische staat die tot 1958 onder direct militair en economisch bestuur van de USSR stond. In deze periode, werden de schaarse middelen die Roemenië na WO II nog overhad, overhandigd of makkelijker gezegd weggenomen door de Russen na een verdrag, de "SovRom": gemixte Sovjet-Roemeense bedrijven moesten de schade van de Russen in de Tweede Wereldoorlog goedmaken, naast "genereuze" herstelbetalingen aan de USSR. Tijdens deze periode werden er meer dan twee miljoen mensen vaak willekeurig gevangengenomen, veelal op grond van voorgewende politieke, economische of andere redenen. Er waren honderdduizenden moorden, martelingen en misbruiken van politieke tegenstanders en gewone burgers. Minstens 200.000 mensen verloren tussen 1948 en 1964 hun leven wegens communistische machtsuitbreiding in Roemenië.

Ook bulgarijë schikte zich achter Nazi-duitsland en bezette Macedonië en het Griekse West-Thracië. Het Vaderlands Front was een door de communisten gedomineerde overkoepelende organisatie die in september 1944 een staatsgreep pleegden tegen de fascistische regering in Sofia, waarvan linkse socialisten, Zvenari, agrariërs en sociaaldemocraten deel uitmaakten.

Het eerste Vaderlands Front werd in 1941 opgericht, maar viel spoedig uiteen wegens strubbelingen tussen de communisten en niet-communisten. Het tweede Vaderlands Front werd begin 1944 opgericht en werd wel een succes. Partizanen van het Vaderlands Front voerden sabortageacties uit tegen de fascistische, pro-Duitse regering in Sofia. Ze werden daarin gesteund door de Bulgaarse bevolking. In september 1944 verklaarde de Sovjet-Unie de oorlog aan Bulgarije en viel het Rode Leger het land binnen. Op 9 september 1944 pleegde het Vaderland Front een succesvolle coup en verving zij de regering door een regering van het Vaderland Front onder leiding van Kimon Georgiev. Georgiev en de zijnen vlogen direct naar Moskou om een wapenstilstand te ondertekenen.

Hoewel de communisten slechts enkele ministeries verkregen in de Vaderlands Front-regering, verkregen ze wel de meest belangrijke ministeries, namelijk justitie en Binnenlandse Zaken. Op die manier konden ze via justitie 'fascisten' (= echte fascisten en anti-communistische tegenstanders) berechten en via Binnenlandse Zaken viel het politiekorps onder hun toezicht. In 1946 vormde de communistische veteraan Georgi Dimitrov een nieuwe, door de communisten overheerste, Vaderland Front-regering.

In 1947 maakte alleen de BKP (Bulgaarse Communistische Partij), Zveno en een deel van de BANU (Bulgaarse Agrarische Nationale Unie) deel uit van het Vaderland Front.

In 1948 werd Bulgarije een communistische volksrepubliek en werd het Vaderland Front omgevormd tot een massaorganisatie. Formeel bleven Zvenu en BANU deel uitmaken van het Front, maar zij bezaten geen machtspositie. In 1990, na de val van de communistische dictatuur, werd het Vaderlands Front ontbonden.

Bron: oa Wiki.

De rollen van Hongarije, Bulgarijë en Roemenië zijn zeker voor onze hollandse ogen een soort ver van ons bed show. De tweede wereld oorlog beleven we toch als de stijd van de geallieerden (engelsen, canadezen, amerikanen enerzijds en de sovjets anderzijds versus de duits-japanse combinatie). Dit terwijl op de balkan de zaken inmens ingewikkelder in elkaar staken. Gebeurtenissen in de late 19e eeuw en het interbellum (lees daar een boek over TS ) zijn zelfs nu nog verhelderend voor zeg de gebeurtenissen in Joegoslavië ten tijde van de jaren 90 van de vorige eeuw. De balkan wordt niet voor niets het kruidvat van de wereld genoemd.

Maar om te zeggen dat het logisch was dat deze drie landen onder de invloedssfeer kwamen van de USSR gaat wat ver denk ik. Misschien logisch in de ogen van de sovjets. In zekere zin was dit ook een stukje boetedoening naar de USSR toe als vergelding voor de inmense offers die zij hebben gemaakt voor WO2. Ook de russen hebben inmens geïncasseerd voor onze vrijheid. Tegen het einde van de oorlog bestond er echter zo'n wederzijds wantrouwen dat daaruit de koude oorlog is ontstaan.

Interessant stuk geschiedenis!

quote:

Op donderdag 3 september 2009 01:23 schreef rood_verzet het volgende:

[..]

Hun eigen belang? Overigens is de situatie in die landen sterk verbeterd nadat ze onder de invloedsfeer van de USSR gekomen zijn. Voorheen waren het semi-fascistische derdewereldlanden.

Daarna dictatoriaal communistische 2e wereldlanden. Ik zie weinig verschil, nog altijd weinig vrijheid voor de bevolking. In Roemenie sloeg men wat dat betreft zelfs bijzonder door, met een Ceausescu.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 14:14 schreef Prosac het volgende:

[..]

Daarna dictatoriaal communistische 2e wereldlanden. Ik zie weinig verschil, nog altijd weinig vrijheid voor de bevolking. In Roemenie sloeg men wat dat betreft zelfs bijzonder door, met een Ceausescu.

Ik wil mij hierbij aansluiten. De siutatie in Roemenië was erbarmelijk te noemen. Het feit dat Ceausescu en zijn vrouw bijna werden afgeslacht geeft wat mij betreft eens te meer aan dat Roemenië het voor-oorlogse niveau niet of nauwelijks ontstegen was in 1990.

quote:

Op woensdag 2 september 2009 14:20 schreef rood_verzet het volgende:
Al was het maar uit bescherming voor de belangen van de USSR, de bevolking had het nooit getolereerd dat deze landen na WO2 weer een bedreiging zouden vormen.

Drie dwergstaatjes die een bedreiging vormen voor een land dat het Derde Rijk overwon.

quote:

Op dinsdag 8 september 2009 15:26 schreef TitusPullo het volgende:

[..]

Drie dwergstaatjes die een bedreiging vormen voor een land dat het Derde Rijk overwon.

Denk dat je dat eerder kunt zien als het terugwinnen van grondgebied dat na de eerste wereldoorlog bij de vrede van Brest-Litovsk verloren was gegaan. Deze Baltische staten waren voor deze vrede deel van Rusland en werden nu opnieuw ingelijfd.