Ik was dus gisteren naar de bioscoop, heel leuk en interessant allemaal natuurlijk, maar ik erger me kapot aan het feit dat mensen niet voor twee uurtjes dat ding met rust kunnen laten.
Er zat iemand in de zaal die constant met zijn telefoon op schoot zat, waarvan de helft van de tijd zijn scherm aan stond. Fucking irritant dus.
Ik dacht, ik laat het wel, misschien is het belangrijk, maar na 5 minuten was het genoeg, zo stoer als ik ben stond ik op, liep ik erheen en [fok-modus]smeekte of hij hem weg wilde doen[/fok-modus]. Nee, natuurlijk smeekte ik niet, ik zei met een rauwe, maar gedempte stem 'Ey! Kan je die telefoon nou eens weg doen....?!'
Omdat ik niets te doen heb op dit moment (ben aan het werk, nouja ik zit op mijn werkplek) zal ik jullie twee eindes geven. Hoe het echt ging, en hoe het kon gaan.
Hij keek me aan en zei: 'wat nou man, flikker toch op, als je er last van heb dan ga je maar weg of doe je er maar wat aan'
Uiteraard koos ik voor optie twee, keek ik hem met half dichtgeknepen ogen aan en zei 'jij bent nu een public enemy van mij.' Hij stond op en zoals een echte John Dillinger zich betaamt, ontsnapte ik snel uit de bioscoop... Nee tuurlijk niet, ik klapte hem op zijn bek, gooide hem van de trap af en zijn mobieltje at ik op.
Hoe het echt ging: '[...]telefoon nou eens weg doen...?!' en hij zei 'Ja natuurlijk, sorry ik doe hem weg'
En ik heb de hele film geen telefoon meer gezien. Behalve mijn eigen, want een kwartier later werd ik zelf gebeld... Epic fail

...
Ps: Let niet op rare zinconstructies, spelfouten etc... Dit is vanaf mijn telefoon getypt, en dat is dus tantoe moeilijk.