Zo vaak hoor ik van mensen dat ze last hebben van vervelende schoonouders of andere familieleden waar ze helemaal gek van worden. Zus, broer, of wie dan ook, als je soms die verhalen leest, oei!
Nou vroeg ik me af... nodigen jullie die mensen waar je ruzie mee hebt of waar je band niet helemaal goed is nu wel of niet uit voor de bruiloft?
En als je het wel doet, negeer je ze dan? En als je het niet doet, vertel je het ze dan of stuur je gewoon een aankondiging ala: Wij zijn getrouwd ?TS begint:
Zelf weet ik nog niet of ik mijn schoonouders wel of niet zou uitnodigen op onze bruiloft. We kennen elkaar al ruim 10 jaar en zijn over een paar maandjes 2 jaar samen. Zijn moeder heeft sinds we samen zijn vaak vervelend tegen mij gedaan, zoals 0,0 rekening met me houden (medisch dieet kan niet), uitschelden en gewoon zeggen dat ze vind dat hij maar een andere vriendin moet kiezen. Meestal negeer ik haar gewoon of ben ik gewoon beleefd terug, daar wordt ze helemaal
van. Mijn partner vind het ook niet leuk en we hebben het er al eens overgehad dat we dus de twee ouderparen waarschijnlijk niet in dezelfde ruimte willen. Voornamelijk omdat mijn vader het niet over z'n kant zou laten gaan als ik weereens beledigd wordt (hij zou gaan schelden) en zijn moeder vindt dat er maar 1 waarheid en manier van leven is: de hare.
Ook zijn we het er ons van bewust dat zij niet zou vinden het dat 'onze' bruiloft is, maar die van 'haar zoon'. Dus is ze uitgenodigd, ook als ze onze relatie afkeurt en mij afkraakt. Ik hoop natuurlijk dat we in de komende jaren beter door 1 deur kunnen, want ik heb wel medelijden met haar. Met waarschijnlijk niet genoeg om mijn leuke bruiloft te laten verknallen als ze zo blijft reageren... Moeilijk Moeilijk. Vandaar dat ik me weleens afvroeg wat anderen hebben gedaan.
quote:Beetje zwart-witte reactie imho. Het is natuurlijk wel de moeder van 1 helft van het bruidspaar.Op donderdag 13 augustus 2009 19:16 schreef Verlicht het volgende:
Niet uitnodigen, het is niet hun feest. Wat denkt die mens (schoonmoeder) wel om jou zo te behandelen.
Ik zou uitnodigen maar duidelijk maken dat ze eruit getrapt wordt na 1 waarschuwing.
Voor het leuke scenario van afgelopen Pasen (ik kan er nog steeds wel om lachen, m'n partner niet)
Ik: *vraagt netjes aan schoonmoeder* Wat zijn jullie plannen met Pasen, want met Tweede Paasdag ben ik toevallig hier?
Schoonmoeder: We doen niets en we doen niet aan echt uitnodigen. Ik vind het wel leuk om met z'n viertjes te gaan avondeten in een restaurant.
Ik: Ok, gezellig, dank u wel.
*Paasochtend*
*STAMP STAMP STAMP STAMP*
Ik tegen partner: Ik geloof dat je ouders willen dat we uit bed komen.
Partner: *grioeufmosjodpfsf*
*15 minuten later door de deur heen: HEY HOREN JULLIE NIET DAT WE OP ZIJN EN DAT JULLIE MOETEN KOMEN ONTBIJTEN*
Partner: *GRUMBILJEILFJWERFIJES*
Ik: *LOL*
Ik kom dus naar buiten en zeg vrolijk goedemorgen, partner komt humeurig mee maar weigert goedemorgen te zeggen.
Moeder: Ja, hoor eens, we hebben Paasontbijt.
Ik: Dat kan ik helaas niet eten, want ik heb pas net m'n medicijnen genomen en ik moet dan 30 minuten nuchter blijven. Ik wist niet dat er wat was, daarom had ik het van te voren gevraagd.
Moeder: ... Kan er geen goedemorgen af?
Partner: GOEDEMORGEN
Partner: Ik wacht wel op Kahlie totdat zij kan eten.
Moeder & Vader van partner gaan eten en verkassen nadat ze klaar zijn gewoon naar de TV
Ik & Partner gaan eten.
Wat heb je gedaan? Of doe je niet? Profiteer je van haar zoon? Zit je de hele dag lui op de bank en geef je het zuurverdiende geld van je vriendje uit?
Of ben je in het verleden mischien vaak vreemdgegaan?
Alle verhalen hebben 2 kanten.
Ik denk dat hij best thuis eens tekeer mag gaan en eisen gaat stellen aan zijn moeder.
[ Bericht 81% gewijzigd door Re op 13-08-2009 19:45:30 ]
quote:Dat vooral ja.Op donderdag 13 augustus 2009 19:31 schreef pleeborstel het volgende:
Laat je kerel zijn moeder eens aanspreken op haar gedrag.
Als mijn moeder het ooit in haar botte harses haalt zo te doen tegen een vriendin dan kan ze wieberen.
Ik heb zelf m'n eigen bedrijf en leef niet van m'n partners geld. Die moet zelfs nog een baan zoeken. Vreemdgaan heb ik nog nooit gedaan en was ik ook niet van plan.
Moeders is erg overstuur dat ze haar zoon 'kwijt raakt'. Ik vind het zielig voor haar, zoals al gezegd. Volgens m'n partner heb ik wel een heel groot hart en ben ik wel erg tolerant. Ze heeft gewoon altijd heel lang op hem gesteund (hij is net 31 geworden) en dat verlies zo doet gewoon pijn omdat wij serieus zijn. Ik vind het ook zielig dat ze het zo oplost, want nu wil hij haar liever zo min mogelijk zien :S Bovendien heeft ze vorig jaar haar moeder verloren en ik kan me voorstellen dat niet bevordelijk is voor haar humeur. Haar man vind ook dat ze veels te ver gaat maar fluit haar liever niet direct terug.
quote:Begrijp ik nu goed dat je met iemand gaat trouwen die nog bij zijn moeder woont?Op donderdag 13 augustus 2009 19:41 schreef kahlie het volgende:
Partner is op zijn strepen gaan staan door o.a. linea recta plannen in werking te zetten om het huis uit gaan. Heeft ouders verteld dat hij liever bij mij thuis zit dan bij hen etc. etc. Geen verbetering. Binnen 3 weken zit hij nu in z'n eigen huis.
Ik heb zelf m'n eigen bedrijf en leef niet van m'n partners geld. Die moet zelfs nog een baan zoeken. Vreemdgaan heb ik nog nooit gedaan en was ik ook niet van plan.
Moeders is erg overstuur dat ze haar zoon 'kwijt raakt'. Ik vind het zielig voor haar, zoals al gezegd. Volgens m'n partner heb ik wel een heel groot hart en ben ik wel erg tolerant. Ze heeft gewoon altijd heel lang op hem gesteund (hij is net 31 geworden) en dat verlies zo doet gewoon pijn omdat wij serieus zijn. Ik vind het ook zielig dat ze het zo oplost, want nu wil hij haar liever zo min mogelijk zien :S Bovendien heeft ze vorig jaar haar moeder verloren en ik kan me voorstellen dat niet bevordelijk is voor haar humeur. Haar man vind ook dat ze veels te ver gaat maar fluit haar liever niet direct terug.
quote:Tja, wie is hier nu het slachtoffer? Zij of jij? Ze kan je vriend niet voor eeuwig in een kooitje stoppen. Ze heeft hem (hopelijk) opgevoed met de bedoeling zelfstandig en gelukkig te worden. Nu de tijd rijp is zal ze dat moeten accepteren.Op donderdag 13 augustus 2009 19:41 schreef kahlie het volgende:
Partner is op zijn strepen gaan staan door o.a. linea recta plannen in werking te zetten om het huis uit gaan. Heeft ouders verteld dat hij liever bij mij thuis zit dan bij hen etc. etc. Geen verbetering. Binnen 3 weken zit hij nu in z'n eigen huis.
Ik heb zelf m'n eigen bedrijf en leef niet van m'n partners geld. Die moet zelfs nog een baan zoeken. Vreemdgaan heb ik nog nooit gedaan en was ik ook niet van plan.
Moeders is erg overstuur dat ze haar zoon 'kwijt raakt'. Ik vind het zielig voor haar, zoals al gezegd. Volgens m'n partner heb ik wel een heel groot hart en ben ik wel erg tolerant. Ze heeft gewoon altijd heel lang op hem gesteund (hij is net 31 geworden) en dat verlies zo doet gewoon pijn omdat wij serieus zijn. Ik vind het ook zielig dat ze het zo oplost, want nu wil hij haar liever zo min mogelijk zien :S Bovendien heeft ze vorig jaar haar moeder verloren en ik kan me voorstellen dat niet bevordelijk is voor haar humeur. Haar man vind ook dat ze veels te ver gaat maar fluit haar liever niet direct terug.
quote:LOL je vriend is 31 en woont nog thuis? Nogal logisch dat zijn moeder je niet mag, je neemt ineens de moederrol over. Je vriend is niet helemaal 100 neem ik aan?Op donderdag 13 augustus 2009 19:41 schreef kahlie het volgende:
Partner is op zijn strepen gaan staan door o.a. linea recta plannen in werking te zetten om het huis uit gaan. Heeft ouders verteld dat hij liever bij mij thuis zit dan bij hen etc. etc. Geen verbetering. Binnen 3 weken zit hij nu in z'n eigen huis.
Ik heb zelf m'n eigen bedrijf en leef niet van m'n partners geld. Die moet zelfs nog een baan zoeken. Vreemdgaan heb ik nog nooit gedaan en was ik ook niet van plan.
Moeders is erg overstuur dat ze haar zoon 'kwijt raakt'. Ik vind het zielig voor haar, zoals al gezegd. Volgens m'n partner heb ik wel een heel groot hart en ben ik wel erg tolerant. Ze heeft gewoon altijd heel lang op hem gesteund (hij is net 31 geworden) en dat verlies zo doet gewoon pijn omdat wij serieus zijn. Ik vind het ook zielig dat ze het zo oplost, want nu wil hij haar liever zo min mogelijk zien :S Bovendien heeft ze vorig jaar haar moeder verloren en ik kan me voorstellen dat niet bevordelijk is voor haar humeur. Haar man vind ook dat ze veels te ver gaat maar fluit haar liever niet direct terug.
Moet wel toegeven dat ik een beetje jaloers op je vriend ben... ik wil ook 31 zijn en geen kosten hebben
quote:TS zal dan zelf ook nog bij haar mama wonen denk ik.Op donderdag 13 augustus 2009 19:43 schreef Chain_Reaction het volgende:
[..]
Begrijp ik nu goed dat je met iemand gaat trouwen die nog bij zijn moeder woont?
Is TS en/of haar aanstaande christelijk ofzo? En mogen ze niet samenwonen vóór het huwelijk ofzo??
quote:Wat erg zeg.. Zij verzorgt een heel paasontbijt en jij kunt niet eten, zou ik ook niet vrolijk van worden.Op donderdag 13 augustus 2009 19:29 schreef kahlie het volgende:
Uitnodiging met waarschuwing vind ik niet gepast. Ik wil liever geen politieagent spelen op mijn eigen bruiloft
Voor het leuke scenario van afgelopen Pasen (ik kan er nog steeds wel om lachen, m'n partner niet)
Ik: *vraagt netjes aan schoonmoeder* Wat zijn jullie plannen met Pasen, want met Tweede Paasdag ben ik toevallig hier?
Schoonmoeder: We doen niets en we doen niet aan echt uitnodigen. Ik vind het wel leuk om met z'n viertjes te gaan avondeten in een restaurant.
Ik: Ok, gezellig, dank u wel.
*Paasochtend*
*STAMP STAMP STAMP STAMP*
Ik tegen partner: Ik geloof dat je ouders willen dat we uit bed komen.
Partner: *grioeufmosjodpfsf*
*15 minuten later door de deur heen: HEY HOREN JULLIE NIET DAT WE OP ZIJN EN DAT JULLIE MOETEN KOMEN ONTBIJTEN*
Partner: *GRUMBILJEILFJWERFIJES*
Ik: *LOL*
Ik kom dus naar buiten en zeg vrolijk goedemorgen, partner komt humeurig mee maar weigert goedemorgen te zeggen.
Moeder: Ja, hoor eens, we hebben Paasontbijt.
Ik: Dat kan ik helaas niet eten, want ik heb pas net m'n medicijnen genomen en ik moet dan 30 minuten nuchter blijven. Ik wist niet dat er wat was, daarom had ik het van te voren gevraagd.
Moeder: ... Kan er geen goedemorgen af?
Partner: GOEDEMORGEN
Partner: Ik wacht wel op Kahlie totdat zij kan eten.
Moeder & Vader van partner gaan eten en verkassen nadat ze klaar zijn gewoon naar de TV
Ik & Partner gaan eten.
quote:Op donderdag 13 augustus 2009 22:12 schreef Luxuria het volgende:
[..]
Wat erg zeg.. Zij verzorgt een heel paasontbijt en jij kunt niet eten, zou ik ook niet vrolijk van worden.
Wat een hel.
Wat vind je aanstaande ervan om zijn ouders eventueel niet uit te nodigen voor jullie huwelijk?
Partner woonde nog bij ouders ivm het hebben van een bedrijf samen. Hij is uiteindelijk dit jaar uit het bedrijf gestapt (enkele maanden terug) en wilde dus min of meer gelijk ook op zichzelf.
Partner is z'n moeder ook aardig zat aan het worden, ivm het niet communiceren, wel gewoon van alles verwachten, stampij maken etc.
Is er nu niemand die voor deze keuze heeft gestaan, na al die topics over hoe erg schoonouders wel niet zijn?
Ik vind het op zich niet zo erg om de situatie verder uit te leggen, maar vraag me toch af hoe anderen het hebben gedaan.Oh, en ik ben al sinds m'n 18de het huis uit
quote:Een heel paasontbijt heb je hopelijk niet binnen 30 mins op. Tenminste ik niet. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik graag praat bij het eten en graag voor een overvloedige maaltijd zorg. Het ging hier om een paar gekookte eitjes en verder gewoon boterhammen die normaal ook op tafel staanOp donderdag 13 augustus 2009 22:12 schreef Luxuria het volgende:
[..]
Wat erg zeg.. Zij verzorgt een heel paasontbijt en jij kunt niet eten, zou ik ook niet vrolijk van worden.
Ik vind het niet erg dat ik niet kan eten, ik vind het gewoon bizar dat er geen rekening wordt gehouden met iemands medicijnen, noch wordt gezegd dat er paasontbijt is. Vind jij het wel normaal dat je stampend wordt duidelijk gemaakt dat je aan de ontbijttafel moet gaan zitten?
En zoals gezegd, ik kan er nog steeds wel om lachen... partnerlief niet. quote:Hopelijk geen van beiden. Ik voel me eerlijk gezegd geen slachtoffer. Ik zit me alleen af te vragen wat ik nu graag verder wil met deze situatie en hoe ik dat dan zal aanpakken.Op donderdag 13 augustus 2009 19:46 schreef pleeborstel het volgende:
Tja, wie is hier nu het slachtoffer? Zij of jij?
Iedereen zegt wel dat het mijn feestje is, nee, ik denk dat het ons feest is. Ik denk misschien dat de situatie nog wel kan voorkomen dat mijn partner er tegen zou zijn om zijn moeder uit te nodigen en dat ik uiteindelijk degene ben die haar wel zou willen uitnodigen.
Ondanks dat het ons feest is, ik zit me wel af te vragen hoe ik me zou voelen in haar schoenen als ik niet uitgenodigd zou zijn. Vast wel heel erg boos en verdrietig. In principe zou ik dit dus liever niet willen doen, tenzij... zij mij heel boos en verdrietig zou maken op een dag die voor mij heel belangrijk is. Ik zou ook graag willen weten hoe anderen het hebben aangepakt.
Als het nou over een tante gaat of neef waar je niets mee hebt maar zn moeder kun je echt niet zo maar weren
quote:Op zit soort reacties zat ik dus te wachten. Hoezo dan niet? Mag zij zich wel schaamteloos gedragen? Heeft zij zomaar recht op ons feest, terwijl ze onze relatie niet goed vindt? Dus ze mag komen vieren dat wij in voor en tegenspoed samen kunnen zijn, terwijl ze dat niet wil? Vind je dat niet hypocriet dan?Op donderdag 13 augustus 2009 22:55 schreef rhubarbje het volgende:
Serieus denk je nou echt dat omdat jij niet klikt met hen dat hun zoon ze gaat uit sluiten van zoiets belangrijks als zijn huwelijksdag?
Als het nou over een tante gaat of neef waar je niets mee hebt maar zn moeder kun je echt niet zo maar weren
Leg het me maar uit
Trouwens, niet hen, want vader zou ik wel gewoon uitnodigen
Hij is een schat en laat duidelijk blijken dat hij blij is dat z'n zoon zo gelukkig is en dat ik een lieve meid ben.quote:Ik zou ze pas gaan uitnodigen op een aantal voorwaarden. En een van die voorwaarden is dat ze erkennen dat jij een goede vrouw voor je vriend bent. Doen ze dat niet, dan hoeven ze ook niet te komen omdat ze toch niet achter de voltrekking staan.Op donderdag 13 augustus 2009 22:47 schreef kahlie het volgende:
[..]
Een heel paasontbijt heb je hopelijk niet binnen 30 mins op. Tenminste ik niet. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik graag praat bij het eten en graag voor een overvloedige maaltijd zorg. Het ging hier om een paar gekookte eitjes en verder gewoon boterhammen die normaal ook op tafel staan
Ik vind het niet erg dat ik niet kan eten, ik vind het gewoon bizar dat er geen rekening wordt gehouden met iemands medicijnen, noch wordt gezegd dat er paasontbijt is. Vind jij het wel normaal dat je stampend wordt duidelijk gemaakt dat je aan de ontbijttafel moet gaan zitten?
Eigenlijk vind ik je nu al veel te goed voor je vriend want nog afgezien van dat thuis zitten van hem pakt hij zijn ouders niet al te veel aan en jij trekt je er ook weinig van aan. Dat kunnen weinigen.
quote:Ik mag hopen dat mensen zo'n zelfde ervaring niet hebben. Ten eerste omdat 't geen leuke ervaring is, maar ten tweede vooral omdat je 't zelf (of eigenlijk je partner) zover laat komen. Wat ik uit je voorbeelden haal is dat je vriend alleen maar gaat zitten mokken en hij met 'n zuur gezicht zijn moeder aan gaat zitten gapen, maar meer ook niet.Op donderdag 13 augustus 2009 22:43 schreef kahlie het volgende:
Zoals gezegd: Trouwen zit er wel in in de toekomst, maar nu voorlopig nog niet. Vandaar dat ik ook hoop dat de relatie zal verbeteren.
Partner woonde nog bij ouders ivm het hebben van een bedrijf samen. Hij is uiteindelijk dit jaar uit het bedrijf gestapt (enkele maanden terug) en wilde dus min of meer gelijk ook op zichzelf.
Partner is z'n moeder ook aardig zat aan het worden, ivm het niet communiceren, wel gewoon van alles verwachten, stampij maken etc.
Is er nu niemand die voor deze keuze heeft gestaan, na al die topics over hoe erg schoonouders wel niet zijn?
Oh, en ik ben al sinds m'n 18de het huis uit
Tja, zolang zij er verder niet echt op aangesproken wordt, dan zal er ook niet veel veranderen. Wil je meer zekerheid op 'n leuke bruiloft (die er voorlopig niet aankomt, waar hebben we 't dan eigenlijk over?), dan zou ik je vriend eens 'n schop onder z'n kont geven en hem maar eens 'n hartig woordje laten spreken met z'n moeder. En doet hij 't niet, dan zou ik zelf eens om de tafel gaan zitten met die kinderachtige muts. Al vind ik je vriend op dit moment niet veel volwassener.
Begrijp me niet verkeerd, die baseer ik op wat je tot nu toe in je voorbeelden aanhaalt.
quote:Zoals geschreven, vaders vind me wel heel liefOp donderdag 13 augustus 2009 22:59 schreef Heathen. het volgende:
Ik zou ze pas gaan uitnodigen op een aantal voorwaarden. En een van die voorwaarden is dat ze erkennen dat jij een goede vrouw voor je vriend bent. Doen ze dat niet, dan hoeven ze ook niet te komen omdat ze toch niet achter de voltrekking staan.
Eigenlijk vind ik je nu al veel te goed voor je vriend want nog afgezien van dat thuis zitten van hem pakt hij zijn ouders niet al te veel aan en jij trekt je er ook weinig van aan. Dat kunnen weinigen.
Natuurlijk zou ze zeggen dat ze me dan wel een goede vrouw vindt, want hey, dan mag ze komen
Ik heb liever dat ze zich gewoon normaal gedraagt in alle dagelijkse omgang Dat zou prettig zijn. Ik heb op zich nog wel goede hoop dat het misschien nog wel gaat komen. Vooral omdat ze me VOOR de relatie wel super vond en omdat ze gewoon wat last heeft van onthechten. Op zich is ze wel een moeilijke vrouw, ze heeft ook geen vriendinnen ofzo.Het is niet zo makkelijk als je samen een bedrijf hebt om op stel en sprong heel aggressief te reageren. Daarbij komt dat ik dat specifiek niet wilde! Ruzie met je ouders is nooit fijn, wie zit daar nu op te wachten?
Wat betreft het weinig ervan aan trekken... Zij heeft een conflict met *partner van zoon*, niet met mij. Als ik het niet was, dan zou het een andere vriendin zijn waar ze raar tegen zou doen. Ik kan vrij goed relativeren en ben redelijk tolerant.
Het liefst zou ik m'n vriend en z'n mams weer goed naar elkaar zien toegroeien en ik hoop dat ze wat fijner leven krijgt zelf...
quote:Ik lees regelmatig over schoonouders of familie die over de grenzen heen gaan, je hoeft het verhaal van Simmu maar te lezenOp donderdag 13 augustus 2009 23:00 schreef Eric_Cantona het volgende:
Ik mag hopen dat mensen zo'n zelfde ervaring niet hebben. Ten eerste omdat 't geen leuke ervaring is, maar ten tweede vooral omdat je 't zelf (of eigenlijk je partner) zover laat komen. Wat ik uit je voorbeelden haal is dat je vriend alleen maar gaat zitten mokken en hij met 'n zuur gezicht zijn moeder aan gaat zitten gapen, maar meer ook niet.
Liever dat ik het nu oplos dan met een kindje erbij! Hij heeft z'n moeder er wel op aangesproken en ik ook. Ik niet heel hard, want dan zou het escaleren. Ik denk dat zodra hij op zichzelf zou zitten hij dit harder gaat doen. Zoals gezegd, makkelijk praten om er hard tegen in te gaan, maar als je moeder regelmatig mensen gewoon de deur uit zet en nooit meer wil spreken, je nog daar woont, en fiscaal gezien nog verantwoordelijk bent... dan zou IK het ook niet zo willen.
Als ik op stel en sprong had gezegd dat hij moest kiezen, had hij het wel gedaan, maar dat wil IK gewoon niet. Escalatie zou heel verdrietig zijn voor alle partijen.
Escalatie is overigens niet altijd verkeerd. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat je daarna (mits beide partijen ervoor openstaan) fatsoenlijk met elkaar in gesprek kan en 'n hechtere/normale band met elkaar kan creëren.
quote:Oh dat moet je vooral niet hebben, hoop. Je moet kijken met wat je nu hebt en of je dat ook in de toekomst wil hebben en aan durft. Er bestaat gewoon een kans dat het nooit meer zal veranderen. Die optie moet je ook gewoon in ogenschouw nemen.Op donderdag 13 augustus 2009 23:03 schreef kahlie het volgende:
[..]
Zoals geschreven, vaders vind me wel heel lief
Natuurlijk zou ze zeggen dat ze me dan wel een goede vrouw vindt, want hey, dan mag ze komen
quote:Heel lief van je gerelativeert, maar dat relativeren werkt alleen voor incidenten met familieleden niet met structurele problemen.Vooral omdat ze me VOOR de relatie wel super vond en omdat ze gewoon wat last heeft van onthechten. Op zich is ze wel een moeilijke vrouw, ze heeft ook geen vriendinnen ofzo.
quote:De situatie waar je nu in zit, zit ook niemand op te wachten. Sowieso samen een bedrijf beginnen met elkaar als stel is nogal gevaarlijk voor de relatie. En vooral nu wanneer jullie dus nog nooit hebben samengewoond en dan direct zowel als priveleven als op het werk voortdurend op elkaars lip zitten. Is dat verstandig?Het is niet zo makkelijk als je samen een bedrijf hebt om op stel en sprong heel aggressief te reageren. Daarbij komt dat ik dat specifiek niet wilde! Ruzie met je ouders is nooit fijn, wie zit daar nu op te wachten?
quote:Natuurlijk mat zij zichniet schaamteloos gedragen en natuurlijk is het hypocriet en zo (als ze echt zo tegen is) maar als je haar echt gaat weren kun je net zo goed zeggen val dood we willen je nooit meer zien want dat is wel wat je daarmee bewerkstelligtOp donderdag 13 augustus 2009 22:58 schreef kahlie het volgende:
[..]
Op zit soort reacties zat ik dus te wachten. Hoezo dan niet? Mag zij zich wel schaamteloos gedragen? Heeft zij zomaar recht op ons feest, terwijl ze onze relatie niet goed vindt? Dus ze mag komen vieren dat wij in voor en tegenspoed samen kunnen zijn, terwijl ze dat niet wil? Vind je dat niet hypocriet dan?
Leg het me maar uit
Trouwens, niet hen, want vader zou ik wel gewoon uitnodigen
Het kan wel zijn dat je misschien gelijk hebt maar is het nou echt nodig om dat soort dingen door te duwen ten koste van de relatie van je lief met zijn moeder? want je verneukt het dan wel voor altijd
Als er nog geen huwelijk op komst is ga dan alvast investeren ookal klikt het niet, dan maar ff doorbijten hoor
als mensen dom doen hoef je niet altijd naar hun niveau af te dalen
Owja en blijkbaar wil je vriend niet breken anders had ie dat al lang kunnen doen dus manouvreer hem ook niet in zo'n situatie
quote:Je vriend had ook gewoon op een normale manier tegen zijn moeder in kunnen gaan en jij had hem daar toe moeten aanzetten vind ikOp donderdag 13 augustus 2009 23:07 schreef kahlie het volgende:
[..]
Ik lees regelmatig over schoonouders of familie die over de grenzen heen gaan, je hoeft het verhaal van Simmu maar te lezen
Hij heeft z'n moeder er wel op aangesproken en ik ook. Ik niet heel hard, want dan zou het escaleren. Ik denk dat zodra hij op zichzelf zou zitten hij dit harder gaat doen. Zoals gezegd, makkelijk praten om er hard tegen in te gaan, maar als je moeder regelmatig mensen gewoon de deur uit zet en nooit meer wil spreken, je nog daar woont, en fiscaal gezien nog verantwoordelijk bent... dan zou IK het ook niet zo willen.
Als ik op stel en sprong had gezegd dat hij moest kiezen, had hij het wel gedaan, maar dat wil IK gewoon niet. Escalatie zou heel verdrietig zijn voor alle partijen.
ik ben het er mee eens dat je het zelf zo ver laat komen
In het begin was de moeder van mijn vriend ook geen fan van me tegen mij was ze heel lief maar als hij alleen daar was gaf ze mij de schuld van zijn studie achterstand en zo terwijl het zijn eigen ding en dus zijn eigen schuld is
ik ben niet zijn moeder of zo! maar hij koos de makkelijke weg en ging daar niet te erg op in omdat hij dan moest toegeven dat hij zelf "fout" zat, nou dat heb ik toch wel even flink met hem besproken hoor en toen heeft hij weer een volwassen gesprek met zijn mama gevoert en nu is alles meer dan okeEn dat bedrijf waardoor je vriend nog thuis woont? sorry maar dat klinkt als een excuus
ik kan echt weinig bedenken wat er voor zorgt dat er echt geen mogelijk is om op jezelf te gaan als je dat wil
Ik snap deze situatie trouwens wel iets beter dan de meeste schoonouderverhalen: door tot je 31e thuis te blijven wonen creëer je enigzins verstoorde verhoudingen, omdat moeder de moederrol te lang blijft vervullen, de meer gelijkwaardige situatie die uit huis gaan vaak met zich meebrengt is nooit tot stand gekomen.
quote:Zoals gezegd, ze heeft meerdere mensen vanwege een relatief klein incident de deur gewezen. Partnerlief is bang dat ze dit ook bij hem zou doen. Volgens mij valt het wel mee, maar het is wel waar dat ze snel gaat schreeuwen en over haar toeren raakt. Mocht ze me ooit slaan, dan is het zeker een stap te ver en dan is de relatie voorgoed over, tussen haar en haar zoon, en tussen haar en mij. Dat zou ik liever voorkomen. Ze nogal een driftkikkertjeOp donderdag 13 augustus 2009 23:10 schreef Eric_Cantona het volgende:
Waarom escalatie? Blijkbaar zijn de woorden niet aangekomen, aangezien ze doorgaat. Of ze is hardleers, of 't is gewoon niet overgekomen.
Escalatie is overigens niet altijd verkeerd. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat je daarna (mits beide partijen ervoor openstaan) fatsoenlijk met elkaar in gesprek kan en 'n hechtere/normale band met elkaar kan creëren.
quote:Prima geen probleem. Partnerlief woont binnen 3 weken op zichzelf en ik hoef haar niet te zien als ik daar geen zin in heb. Partnerlief ondersteunt me daarin volkomen, dus wat is het punt? Het enige probleem is mijn bruiloft, waar ik erg aan gehecht ben.Op donderdag 13 augustus 2009 23:11 schreef Heathen. het volgende:
Oh dat moet je vooral niet hebben, hoop. Je moet kijken met wat je nu hebt en of je dat ook in de toekomst wil hebben en aan durft. Er bestaat gewoon een kans dat het nooit meer zal veranderen. Die optie moet je ook gewoon in ogenschouw nemen.
quote:Volgens mij heb je niet goed gelezen. Partnerlief heeft/had een bedrijf met z'n OUDERS, niet met mij. Ik heb m'n eigen bedrijf, alleen, en daar gaat hij ook niet in werken. Hij gaat een baan in loondienst zoeken. Wij gaan ook niet samenwonen. Hij gaat op zichzelf en ik zit al jaren op mezelf.Op donderdag 13 augustus 2009 23:11 schreef Heathen. het volgende:
De situatie waar je nu in zit, zit ook niemand op te wachten. Sowieso samen een bedrijf beginnen met elkaar als stel is nogal gevaarlijk voor de relatie. En vooral nu wanneer jullie dus nog nooit hebben samengewoond en dan direct zowel als priveleven als op het werk voortdurend op elkaars lip zitten. Is dat verstandig?
quote:Ik manouvreer mijn partner niet in de positie dat hij zou moeten breken. Zoals in de OP gezegd, ik vraag me af of mensen daadwerkelijk iemand bij de bruiloft heeft geweerd en hoe dat is bevallen.Op donderdag 13 augustus 2009 23:14 schreef rhubarbje het volgende:
Natuurlijk mat zij zichniet schaamteloos gedragen en natuurlijk is het hypocriet en zo (als ze echt zo tegen is) maar als je haar echt gaat weren kun je net zo goed zeggen val dood we willen je nooit meer zien want dat is wel wat je daarmee bewerkstelligt
Het kan wel zijn dat je misschien gelijk hebt maar is het nou echt nodig om dat soort dingen door te duwen ten koste van de relatie van je lief met zijn moeder? want je verneukt het dan wel voor altijd
Als er nog geen huwelijk op komst is ga dan alvast investeren ookal klikt het niet, dan maar ff doorbijten hoor
als mensen dom doen hoef je niet altijd naar hun niveau af te dalen
Owja en blijkbaar wil je vriend niet breken anders had ie dat al lang kunnen doen dus manouvreer hem ook niet in zo'n situatie
Misschien zou ik ze wel uitnodigen, misschien niet. Ik wil er gewoon graag over nadenken en horen hoe anderen er mee omgaan. Ik vraag me af of het een breuk voor altijd is, of juist dat iemand gaat nadenken over het gedrag. Ik zie het op zich niet zo als een breukmanier, tenzij we echt iedereen uitnodigen, behalve haar. Als we misschien maar met 6-8 mensen gaan trouwen, dan is het misschien anders, of misschien maar met z'n tweetjes, dat zijn ook opties. Ik zie niet in waar ik iets doorduw?
En wat betreft excuus, ik weet hoe de situatie zit en voor mij is het geen excuus. Ik verwacht inderdaad wel dat zodra de zaakjes afgehandeld zijn hij er wat strikter tegen ingaat, dat weet hij ook wel. Dat is dus de issue niet.
Als ze al mensen om minder de deur heeft gewezen en je nodigd zijn vader wel uit en hem niet (ookal vraag je weinig mensen) denk je dan echt dat ze niet boos word?
Ik vind je er onrealistisch over komen maar oke
En natuurlijk vind jij het geen excuus, dat wil niet zeggen dat het dat niet gewoon alsnog kan zijn maar ja
quote:Oh, ik verbied hem niets. Als hij het zou willen zou ik het in overweging nemen en kijken of we een compromis kunnen sluiten, daar zie ik het probleem niet in. Waarom zou je het aan je partner laten? Wat als jij die persoon er wel bij zou willen?Op donderdag 13 augustus 2009 23:20 schreef As_33 het volgende:
Ik zou vinden dat het aan mijn partner is of hij wel of niet zijn ouders erbij wil hebben. Als hij ze er niet bij wil hebben dan zou ik daar niet tegen in gaan, ook niet om de goede vrede te bewaren, wil hij ze er wel bij hebben ondanks verstoorde verhoudingen dan is dat zijn goed recht; ik zou het zelf namelijk ook niet pikken als iemand mij zou verbieden mijn eigen ouders uit te nodigen.
quote:Ik denk dat het om meerdere redenen een iets andere situatie is. Het punt is dat ik vrij veel begrip heb, mijn partner me door dik en dun zou steunen ook bij een breuk en hij haar zelf ook heeeeel erg zat is.Op donderdag 13 augustus 2009 23:20 schreef As_33 het volgende:
Ik snap deze situatie trouwens wel iets beter dan de meeste schoonouderverhalen: door tot je 31e thuis te blijven wonen creëer je enigzins verstoorde verhoudingen, omdat moeder de moederrol te lang blijft vervullen, de meer gelijkwaardige situatie die uit huis gaan vaak met zich meebrengt is nooit tot stand gekomen.
Toch ben ik benieuwd hoe andere mensen dit hebben geregeld. Ik blijf het raar vinden om iemand uit te nodigen die je huwelijk niet ziet zitten... enkel en alleen om geen totale breuk te hebben? Wat voor relatie heb je dat een huwelijksuitnodiging dat zou veroorzaken?
quote:Ik zou nooit besluiten om haar niet uit te nodigen. Wij zouden samen besluiten wat voor ons het prettigste is. Of dit nu klein trouwen is, gemixed gezelschap of een deel prive houden zonder haar, er zijn genoeg opties. Je moet altijd samen beslissen. Ik denk dat het moeilijker wordt als mijn partner haar er niet bij wil... en dat zie ik nog wel gebeuren, ja, helaas.Op donderdag 13 augustus 2009 23:31 schreef rhubarbje het volgende:
Ik bedoe dat als je beslist om haar niet uit te nodigen je wel in zo'n situatie komt
quote:Natuurlijk denk ik dat ze dan boos wordt. Maar ze is nu ook boos... ?Op donderdag 13 augustus 2009 23:31 schreef rhubarbje het volgende:
Als ze al mensen om minder de deur heeft gewezen en je nodigd zijn vader wel uit en hem niet (ookal vraag je weinig mensen) denk je dan echt dat ze niet boos word?
Ik vind je er onrealistisch over komen maar oke
quote:Ik vind het niet erg lief om m'n partners prive dingen nu op het forum te gooien om je er van te overtuigen dat het dus geen excuus is. Geloof me maar op m'n woord of hou het anders bij je eigen gedachten, geen probleem.Op donderdag 13 augustus 2009 23:31 schreef rhubarbje het volgende:
En natuurlijk vind jij het geen excuus, dat wil niet zeggen dat het dat niet gewoon alsnog kan zijn maar ja
quote:en dit is nou precies hoe ik bedoel dat jij hem in zo'n situatie brengtOp donderdag 13 augustus 2009 23:31 schreef kahlie het volgende:
[..]
Oh, ik verbied hem niets. Als hij het zou willen zou ik het in overweging nemen en kijken of we een compromis kunnen sluiten, daar zie ik het probleem niet in. Waarom zou je het aan je partner laten? Wat als jij die persoon er wel bij zou willen?
[..]
dan moet hij duidelijk kiezen tussen jou en zijn moeder
alsof het dan nog leuk is voor hem
quote:het lijkt me duidelijk dat de relatie al kut is anders overweeg je niet eens om haar niet uit te nodigen maar dat wil niet meteen zeggen dat een totale breuk dan gewenst is en blijkbaar is die dat niet want anders had je vriend al om honderd rendenen kunnen brekenIk denk dat het om meerdere redenen een iets andere situatie is. Het punt is dat ik vrij veel begrip heb, mijn partner me door dik en dun zou steunen ook bij een breuk en hij haar zelf ook heeeeel erg zat is.
Toch ben ik benieuwd hoe andere mensen dit hebben geregeld. Ik blijf het raar vinden om iemand uit te nodigen die je huwelijk niet ziet zitten... enkel en alleen om geen totale breuk te hebben? Wat voor relatie heb je dat een huwelijksuitnodiging dat zou veroorzaken?
ik meen me ook nog een topic ooit te herinneren over je vriend? of dat je eerder over hem en zijn verstoorde relatie met zijn moeder verteld hebt in een ander topic?
quote:zoals ik al zei ik vind je niet relatistischOp donderdag 13 augustus 2009 23:33 schreef kahlie het volgende:
[..]
Ik zou nooit besluiten om haar niet uit te nodigen. Wij zouden samen besluiten wat voor ons het prettigste is. Of dit nu klein trouwen is, gemixed gezelschap of een deel prive houden zonder haar, er zijn genoeg opties. Je moet altijd samen beslissen. Ik denk dat het moeilijker wordt als mijn partner haar er niet bij wil... en dat zie ik nog wel gebeuren, ja, helaas.
[..]
Natuurlijk denk ik dat ze dan boos wordt. Maar ze is nu ook boos... ?
alsof de moeder van de bruidegom er mee akkoord gaat dat ze maar op een deel van de bruiloft welkom is
En als ze nu al boos is hoe freakin boos denk je dan wel niet dat ze zal zijn als ze niet uitgenodigd is! en reken er maar op dat dit alleen jou aan gerekend gaat worden en niet haar zoon
quote:Hoezo is overleggen met elkaar wat je samen zou willen hem een keuze moeten laten maken? Als hij haar er wel graag bij wil hebben, moeten we kijken hoe we dat kunnen regelen. Ik vraag hem om na te denken over hoe we ons huwelijksfeest voor elkaar fijn kunnen maken. Het is voor hem heus geen verassing dat ik teleurgesteld ben hoe ze me behandelt en dat ik dat niet fijn vind. Moet ik dat inslikken want anders moet hij een keuze maken?Op donderdag 13 augustus 2009 23:36 schreef rhubarbje het volgende:
en dit is nou precies hoe ik bedoel dat jij hem in zo'n situatie brengt
dan moet hij duidelijk kiezen tussen jou en zijn moeder
alsof het dan nog leuk is voor hem
quote:Nogmaals, ik zie niet in waarom mijn huwelijk vieren, op een of andere manier, met haar, zonder haar, met haar in een kleine rol of slechts enkele uren, reden moet zijn tot een breuk. Als dat zo is, is dat van haar kant af en niet de onze.Op donderdag 13 augustus 2009 23:36 schreef rhubarbje het volgende:
het lijkt me duidelijk dat de relatie al kut is anders overweeg je niet eens om haar niet uit te nodigen maar dat wil niet meteen zeggen dat een totale breuk dan gewenst is en blijkbaar is die dat niet want anders had je vriend al om honderd rendenen kunnen breken
quote:Uh, volgens mij heb ik het verder nog nooit over onze relatie gehad, zeker geen topic, maar of ik me dat verder allemaal nog kan herinneren of ik ooit iemand in een topic een voorbeeld heb gegeven, dat weet ik niet.Op donderdag 13 augustus 2009 23:36 schreef rhubarbje het volgende:
ik meen me ook nog een topic ooit te herinneren over je vriend? of dat je eerder over hem en zijn verstoorde relatie met zijn moeder verteld hebt in een ander topic?
quote:Dus omdat zij boos gaat worden en eventueel een breuk gaat doen, moet ik me maar inschikken op mijn eigen bruiloft? Sorry, maar dat vind ik pas geen argument. Ik leef niet onder haar terreur ofzoOp donderdag 13 augustus 2009 23:38 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
zoals ik al zei ik vind je niet relatistisch
alsof de moeder van de bruidegom er mee akkoord gaat dat ze maar op een deel van de bruiloft welkom is
En als ze nu al boos is hoe freakin boos denk je dan wel niet dat ze zal zijn als ze niet uitgenodigd is! en reken er maar op dat dit alleen jou aan gerekend gaat worden en niet haar zoon
quote:Nee ik bedoel dat deze situatie waarin moeder moeilijk doet tegenover jouw en je partner wel tot haar dood kan duren. En of je daar wel bereidt mee door te gaan.Op donderdag 13 augustus 2009 23:28 schreef kahlie het volgende:
]
Prima geen probleem. Partnerlief woont binnen 3 weken op zichzelf en ik hoef haar niet te zien als ik daar geen zin in heb. Partnerlief ondersteunt me daarin volkomen, dus wat is het punt? Het enige probleem is mijn bruiloft, waar ik erg aan gehecht ben.
quote:Oke dat was me niet echt duidelijk.Volgens mij heb je niet goed gelezen. Partnerlief heeft/had een bedrijf met z'n OUDERS, niet met mij. Ik heb m'n eigen bedrijf, alleen, en daar gaat hij ook niet in werken. Hij gaat een baan in loondienst zoeken. Wij gaan ook niet samenwonen. Hij gaat op zichzelf en ik zit al jaren op mezelf.
En als je vriend alleen al moet overleggen en schipperen tussen zijn wensen, jou wensen, zijn moeders wensen en de lieve vrede bewaren denk je dan echt dat het een gezellige care free dag voor hem word?
Als ze er niet is is het altijd de belangrijkste dag van zijn leven waar ze niet bij was (en waardoor ze misschien nooit meer tegen hem spreekt of iig het hem altijd kwalijk blijft nemen) en als ze er wel bij is dan is het een bruiloft die aan elkaar hangt van compromissen (want als ik jou hoor hoeft het van jou duidelijk niet haar uitnodigen en zou het al een compromis zijn om haar uberhuabt daar bij te hebben) en waar iedereen met een nare smaak in zijn of haar mond op terug kijkt
Sorry maar ik heb het idee dat je toch al besloten hebt zelf en niet gaat luisteren naar wat hier ook gepost word en in dat geval heb ik wel wat anders te doen
veel succes er nog mee en zo
quote:Ik vind het anders een heel goed compromis.Op donderdag 13 augustus 2009 23:38 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
zoals ik al zei ik vind je niet relatistisch
alsof de moeder van de bruidegom er mee akkoord gaat dat ze maar op een deel van de bruiloft welkom is
quote:Je doet alsof het de bruiloft is van haar schoonmoeder en haar partner. Het blijft nog altijd het feestje van TS en haar partner. Op het moment dat moeders ook invloed kan hebben op de zaak dan zijn de poppen aan het dansen. En dan is het beter te kiezen voor een compromis waar iedereen er zonder kleerscheuren van af komt dan moeders er volledig te laten bij zijn bij iets wat ze af keurt. Is ook makkelijker voor haar.Op donderdag 13 augustus 2009 23:44 schreef rhubarbje het volgende:
En als je vriend alleen al moet overleggen en schipperen tussen zijn wensen, jou wensen, zijn moeders wensen en de lieve vrede bewaren denk je dan echt dat het een gezellige care free dag voor hem word?
Als ze er niet is is het altijd de belangrijkste dag van zijn leven waar ze niet bij was (en waardoor ze misschien nooit meer tegen hem spreekt of iig het hem altijd kwalijk blijft nemen) en als ze er wel bij is dan is het een bruiloft die aan elkaar hangt van compromissen (want als ik jou hoor hoeft het van jou duidelijk niet haar uitnodigen en zou het al een compromis zijn om haar uberhuabt daar bij te hebben) en waar iedereen met een nare smaak in zijn of haar mond op terug kijkt
quote:Nou het gaat er vooral om dat er niet naar jou wordt geluisterdSorry maar ik heb het idee dat je toch al besloten hebt zelf en niet gaat luisteren naar wat hier ook gepost word en in dat geval heb ik wel wat anders te doen
veel succes er nog mee en zo
quote:Zoals ik al zei, ik vind niet dat ze me prettig behandeld, partner ook niet. Ik vind niet dat ze zo vreselijk is, daarom heb ik ook begrip voor haar. Als zij kiest voor een breuk, voel ik me daar niet verantwoordelijk voor. Waarom zou dat zo zijn? ZIJ kiest er toch voor. Natuurlijk heb ik liever geen breuk, maar als haar zoon en ik samen beslissen hoe WIJ onze bruiloft willen vieren, dan moet ze dat maar accepteren. Zoals gezegd, wij leven niet onder haar terreur zodat wij enkel haar op de wensen moeten bedienen.Op donderdag 13 augustus 2009 23:44 schreef rhubarbje het volgende:
oke ik kan haar misschien niet goed schatten maar als ze echt zo vreselijk is als jij typt en mensen om minder de deur heeft gewezen dan gok ik dat zij er niet over heen komt als ze niet of maar voor een deel welkom is en ik vind het eigenlijk op het randje van onwijs gestoord blind dat jij dat dan niet ziet maar oke...
Ik blijf een potentiele breuk van haar kant dus ook geen reden vinden om haar dan toch maar te gaan uitnodigen.
quote:In principe niet nee, daarom gaan we ook samen overleggen. Met mijn wensen moet hij natuurlijk rekening houden, daarom trouwen we toch?Op donderdag 13 augustus 2009 23:44 schreef rhubarbje het volgende:
En als je vriend alleen al moet overleggen en schipperen tussen zijn wensen, jou wensen, zijn moeders wensen en de lieve vrede bewaren denk je dan echt dat het een gezellige care free dag voor hem word?
En met zijn moeders wensen houden we dus geen rekening, enkel met de onze. Lijkt me wel zo gezond in de relatie. Dus als hij het de moeite waard vindt om haar er bij te hebben, of juist niet, dan is dat zo, en andersom geldt dat voor mij ook. quote:Nee hoor, als ik een compromis maak blijf ik daar bij en voel ik me blij mee. Ik maak geen compromissen waar ik niet enthousiast over ben, dan blijf ik door onderhandelen tot we er samen uit komen.Op donderdag 13 augustus 2009 23:44 schreef rhubarbje het volgende:
Als ze er niet is is het altijd de belangrijkste dag van zijn leven waar ze niet bij was (en waardoor ze misschien nooit meer tegen hem spreekt of iig het hem altijd kwalijk blijft nemen) en als ze er wel bij is dan is het een bruiloft die aan elkaar hangt van compromissen (want als ik jou hoor hoeft het van jou duidelijk niet haar uitnodigen en zou het al een compromis zijn om haar uberhuabt daar bij te hebben) en waar iedereen met een nare smaak in zijn of haar mond op terug kijkt
Zoals al meerdere malen gezegd, ik hoop dat de relatie verbeterd, ook tussen haar en haar zoon. Toch vraag ik me af hoe anderen het hebben geregeld en of ze daar blij mee waren. Als anderen met een nare smaak in hun mond terugkijken op mijn bruiloft moeten ze dat zelf weten. Samen met mijn partner hoop ik het zo te regelen dat wij er samen wel blij van te worden en ik heb er het volste vertrouwen in dat dat gaat lukken.
quote:Omdat ik jouw redenatie en argumentatie van: "breng geen breuk teweeg want je schoonmoeder breekt misschien de relatie af", geen argument vind om haar uit te nodigen, luister ik niet naar je? Bij mijn weten heb ik netjes je vragen beantwoord. Jij mag het best wel een reden vinden om enkel voor de lieve vrede en misschien in strijd met de wensen van jezelf en je partner zo te trouwen, ik niet.Op donderdag 13 augustus 2009 23:44 schreef rhubarbje het volgende:
Sorry maar ik heb het idee dat je toch al besloten hebt zelf en niet gaat luisteren naar wat hier ook gepost word en in dat geval heb ik wel wat anders te doen
veel succes er nog mee en zo
maar omdat jij TS niet bent toch nog een korte reactie dan:
Je kunt wel de illusie hebben dat een bruiloft alleen een feestje van jou en je lief is en ideaal gezien is dat ook zo maar je kunt er zo veel mensen mee op hun tenen stampen en relaties goed mee verzieken dat dat meer een naive illusie is (kijk in het geval van perfecte familie banden niet natuurlijk) vind ik
waarom denk je dat zo veel mensen tegenwoorig niet meer trouwen of uitwijken naar een strand op bali of zo
quote:Als ik niet na zou denken over de consquenties van onze keuzes, dan had ik nooit dit topic geopend om naar ervaringen te vragen (ookal zijn we hopeloos offtopic over deze casus).Op donderdag 13 augustus 2009 23:58 schreef rhubarbje het volgende:
Het gaat er om dat gewoon dezelfde zinnen worden herhaald en als ik dingen 2 keer wil lezen scroll ik wel terug en het werd ook meer iets tussen mij en TS en daar had ik geen zin in
maar omdat jij TS niet bent toch nog een korte reactie dan:
Je kunt wel de illusie hebben dat een bruiloft alleen een feestje van jou en je lief is en ideaal gezien is dat ook zo maar je kunt er zo veel mensen mee op hun tenen stampen en relaties goed mee verzieken dat dat meer een naive illusie is (kijk in het geval van perfecte familie banden niet natuurlijk) vind ik
waarom denk je dat zo veel mensen tegenwoorig niet meer trouwen of uitwijken naar een strand op bali of zo
Het is je goed recht om je te laten leiden door consequenties en ook je goed recht om te zeggen... SCHIJT, laat ze dan maar raar/naar of vervelend reageren, zolang het niet op mijn bruiloft is maar erna
quote:Punt.Op donderdag 13 augustus 2009 23:58 schreef rhubarbje het volgende:
Je kunt wel de illusie hebben dat een bruiloft alleen een feestje van jou en je lief is en ideaal gezien is dat ook zo
quote:Om dat die kennelijk net zo moeilijk er over denken. Het is maar een bruiloft. En die kan je zelf samenstellen. Sociale verplichtingen zijn er alleen als jij meent dat die er zijn.maar je kunt er zo veel mensen mee op hun tenen stampen en relaties goed mee verzieken dat dat meer een naive illusie is (kijk in het geval van perfecte familie banden niet natuurlijk) vind ik
waarom denk je dat zo veel mensen tegenwoorig niet meer trouwen of uitwijken naar een strand op bali of zo
anyway, succes dus
quote:Tja, er zijn mensen die groots trouwen, want als ze dat maar met z'n tweetjes doen, dan wordt papa of mama boos... er zijn mensen die iemand uitnodigen, want anders is mama, oma, tante of opa boos.Op vrijdag 14 augustus 2009 00:02 schreef Heathen. het volgende:
Om dat die kennelijk net zo moeilijk er over denken. Het is maar een bruiloft. En die kan je zelf samenstellen. Sociale verplichtingen zijn er alleen als jij meent dat die er zijn.
Zelf ben ik niet zo. Ik neem geen verantwoordelijkheid dat anderen boos zijn. Het is tenslotte mijn bruiloft. Ik snap wel dat anderen het wel zo doen, zoals al eerder aangegeven.
Mijn zus is achteraf ook nog steeds pissig over haar bruiloft van 2 jaar geleden, juist omdat ze nooit heeft aangeven dat het om haar en haar partner ging. Ze werd helemaal gek van de extra ongewilde adviezen van ouders en schoonouders alike
Ik hoop het niet zo te regelen.Jammer dat er verder niemand ervaringen heeft... is iedereen zo braaf om gewoon maar mensen uit te nodigen ookal mag je ze niet?
[ Bericht 16% gewijzigd door kahlie op 14-08-2009 00:10:37 ]
ANders vind ik jou en die vriend maar gore profiteurs.
quote:Ja maar meisje, je dramt gewoon door over je eigen gelijk alsof je een absolute waarheid vertelt.Op vrijdag 14 augustus 2009 00:02 schreef rhubarbje het volgende:
Khalie ik ga niet reageren op je post en ik bedoelde dat succes er mee oprecht en zo en ik haak niet af omdat je het niet met mee eens bent maar omdat het bijna een een op een gesprek word zo waar in voor mijn gevoel alleen dingen herhaald worden zoals ik al aan gaf
anyway, succes dus
En je verwijt TS herhaling terwijl je zelf star bent in je opvatting.
En imho is het nonsens wat je zegt. Je trouwt op je eigen huwelijk wel zoals je zelf wil? Niet om je schoonmoederen een plezier te doen?
Ik ben lekker met mijn vrouw alleen samen met de getuigen getrouwd.
Van mijn kant uit omdat ik de vriendin van mijn vader niet op mijn happiest day wou hebben.
Dan heeft TS toch een beter compromis voor haar schoonmoeder. Take it or leave it.
quote:daarom ga ik ook niet meer reageren omdat ik zelf ook herhaling val en daar geen zin in hebOp vrijdag 14 augustus 2009 00:11 schreef drijfhout het volgende:
[..]
Ja maar meisje, je dramt gewoon door over je eigen gelijk alsof je een absolute waarheid vertelt.
En je verwijt TS herhaling terwijl je zelf star bent in je opvatting.
En imho is het nonsens wat je zegt. Je trouwt op je eigen huwelijk wel zoals je zelf wil? Niet om je schoonmoederen een plezier te doen?
Ik ben lekker met mijn vrouw alleen samen met de getuigen getrouwd.
Van mijn kant uit omdat ik de vriendin van mijn vader niet op mijn happiest day wou hebben.
Dan heeft TS toch een beter compromis voor haar schoonmoeder. Take it or leave it.
quote:Maanvis, we zijn niet verloofdOp vrijdag 14 augustus 2009 00:10 schreef Maanvis het volgende:
Kahlie, je verloofde woont nog bij z'n ouders thuis. Dan vind ik wel dat hij en jij het aan de stand verplicht zijn om ze uit te nodigen. Zij stellen immers hun huis beschikbaar voor hem.
ANders vind ik jou en die vriend maar gore profiteurs.
Tenminste, niet in de zin van: we gaan binnen 6-12 maanden trouwen, zoals het normaal gedaan wordt. Hij gaat over 3 weken het huis uit. Ik snap je reactie dus even niet. En hoezo profiteer ik van hun huis? Bij mijn weten was het het huis van hun drietjes toen ik daar nog kwam, ookal voelde het niet zo.quote:Drijfhout, dank je wel!Op vrijdag 14 augustus 2009 00:11 schreef drijfhout het volgende:
Ik ben lekker met mijn vrouw alleen samen met de getuigen getrouwd.
Van mijn kant uit omdat ik de vriendin van mijn vader niet op mijn happiest day wou hebben.
Dan heeft TS toch een beter compromis voor haar schoonmoeder. Take it or leave it.
Eindelijk een ervaringsdeskundige! Vond je het niet moeilijk om met weinig mensen te trouwen? Had je jouw ouders dan wel uitgenodigd of enkel vrienden als getuigen? Is er nog moeilijk over gedaan daarna? Vragen Vragen Vragen 
Als het prive is snap ik het ook wel hoor. quote:Je hebt groot gelijk.Op vrijdag 14 augustus 2009 00:04 schreef kahlie het volgende:
[..]
Tja, er zijn mensen die groots trouwen, want als ze dat maar met z'n tweetjes doen, dan wordt papa of mama boos... er zijn mensen die iemand uitnodigen, want anders is mama, oma, tante of opa boos.
Zelf ben ik niet zo. Ik neem geen verantwoordelijkheid dat anderen boos zijn. Het is tenslotte mijn bruiloft. Ik snap wel dat anderen het wel zo doen, zoals al eerder aangegeven.
Mijn zus is achteraf ook nog steeds pissig over haar bruiloft van 2 jaar geleden, juist omdat ze nooit heeft aangeven dat het om haar en haar partner ging. Ze werd helemaal gek van de extra ongewilde adviezen van ouders en schoonouders alike
Jammer dat er verder niemand ervaringen heeft... is iedereen zo braaf om gewoon maar mensen uit te nodigen ookal mag je ze niet?
Het is de dag van jou en je aanstaande echtgenoot, en ik zou rucksichslos gaan voor waar je zelf happy van wordt. Ik heb hele goeie herinneringen aan mijn romantische huwelijk voor twee met alleen twee beste vrienden erbij.
Ik denk alleen wel dat het makkelijker is om 1 lijn voor iedereen te trekken, dan om gradaties in aanwezigheid van nabije familie te maken. Maar in the end is het jouw dag, jullie dag, en van niemand anders.
quote:Enkel vrienden. En mijn pa vond het duidelijk niet leuk, mijn lieve zusje die een schat is had er vast ook graag bijgeweest, maar ik heb vanaf de aankondiging meteen duidelijk uitgestraald dat er voor mij/ons geen discussie mogelijk was over hoe ik wilde trouwen. Ik wilde trouwen zonder gezeik, en zonder pijn in mijn hoofd, ik wilde een gelukkige dag voor mij en mijn vrouw.Op vrijdag 14 augustus 2009 00:13 schreef kahlie het volgende:
[..]
Drijfhout, dank je wel!
quote:Ik snap wel dat het niet aardig is om slechts 1 persoon als uitzondering niet uit te nodigen. Aan de andere kant moet ze toch wel weten dat ze het er zelf zo naar maakt. Ik zou het erg vinden dat ik m'n ouders niet zou kunnen uitnodigen, vanwege haar gedrag. Partnerlief is ook nogal gehecht aan mijn ouders. O.a. gaat m'n moeder nu samen met hem zijn tuin aanleggen, dat zou moeders vast ook niet zo leuk vinden, maar volgens mij heeft partnerlief daar geen seconde aan gedacht!Op vrijdag 14 augustus 2009 00:16 schreef drijfhout het volgende:
Ik denk alleen wel dat het makkelijker is om 1 lijn voor iedereen te trekken, dan om gradaties in aanwezigheid van nabije familie te maken. Maar in the end is het jouw dag, jullie dag, en van niemand anders.
quote:Samen beslissen over beide opties vind ik eerlijker. Natuurlijk mag je best wat voor je partner over hebben... maar waar trek je de grens? Hoe gek moet die ander zich gedragen hebben? Wat als er geslagen is? Wat als iemand de relatie afkeurt? Als iemand je probeerde te versieren of heeft betast?Op vrijdag 14 augustus 2009 00:18 schreef Dipkip het volgende:
Als je iemand er niet bij wil van je eigen familie, vind ik dat je dat mag beslissen. Als je iemand er niet bij wil van je partners familie, dan vind ik dat dat alleen besloten mag worden door je partner. Als je partner die persoon er wél bij wil hebben vind ik dat je dat voor je partner over moet hebben - de dag gaat immers om jullie, als in niet alleen om jou.
Tussen wel/niet uitnodigen zitten nog heel wat verschillende opties..
quote:Samen beslissen - als iemand zijn ouders op zn bruiloft wil dan vind ik dat je dat hebt te respecteren. En als het werkelijk er om gaat dat je door die ouders in elkaar geslagen bent dan néém ik toch aan dat je partner ze er ook niet bij wil of ik zou nog helemaal niet over trouwen gaan pratenOp vrijdag 14 augustus 2009 00:23 schreef kahlie het volgende:
Samen beslissen over beide opties vind ik eerlijker. Natuurlijk mag je best wat voor je partner over hebben... maar waar trek je de grens? Hoe gek moet die ander zich gedragen hebben? Wat als er geslagen is? Wat als iemand de relatie afkeurt? Als iemand je probeerde te versieren of heeft betast?
Tussen wel/niet uitnodigen zitten nog heel wat verschillende opties..
quote:Ligt er een beetje aan hoe dat de afgelopen 30 jaar gegaan is in hun gezin. Als dat paasontbijt (hoe simpel ook) een soort van traditie is in hun gezin dan is jouw partner de lamme zak dat hij jou daar niet over ingelicht heeft en dat hij niet de wekker heeft gezet zodat jullie er op tijd uit kunnen dat jij je medicijnen nog kunt nemen en daarna gewoon gezamenlijk aan tafel kunnen gaan.Op donderdag 13 augustus 2009 22:47 schreef kahlie het volgende:
Ik vind het niet erg dat ik niet kan eten, ik vind het gewoon bizar dat er geen rekening wordt gehouden met iemands medicijnen, noch wordt gezegd dat er paasontbijt is. Vind jij het wel normaal dat je stampend wordt duidelijk gemaakt dat je aan de ontbijttafel moet gaan zitten?
Bij mijn ouders is het paasontbijt al sinds mensenheugenis een familietraditie. Om 8 uur (want ze moeten natuurlijk wel naar de kerk) allemaal aan tafel en uitgebreid ontbijten. Dan zorg je dus gewoon dat je er zit. En ik vind het niet meer dan logisch dat je dan als kind je partner daarover inlicht en dat niet af laat hangen van de ouders.
quote:Je gaat dan even voorbij aan het feit dat ik Mw. Schoonmoeders zelf 2 weken van te voren gevraagd heb wat de tradities zijn?! Ik heb haar zelf gevraagd hoe het ging. Zij heeft zelf aangegeven dat er niets was behalve uit eten 's avonds. Dan doet ze het toch echt zelf. Ik zie niet in waarom het dan mijn partners verantwoordelijkheid zou zijn, die trouwens zelf ook verbaasd was, want het was hem ook niet bekend dat het een traditie was.Op donderdag 20 augustus 2009 11:12 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Ligt er een beetje aan hoe dat de afgelopen 30 jaar gegaan is in hun gezin. Als dat paasontbijt (hoe simpel ook) een soort van traditie is in hun gezin dan is jouw partner de lamme zak dat hij jou daar niet over ingelicht heeft en dat hij niet de wekker heeft gezet zodat jullie er op tijd uit kunnen dat jij je medicijnen nog kunt nemen en daarna gewoon gezamenlijk aan tafel kunnen gaan.
Maar ooms en tantes en (schoon-)ouders zijn natuurlijk van een andere categorie. Gelukkig hebben wij daar geen noemenswaardige problemen mee.
Een vriendin van me heeft schoonouders from hell. Die mensen zijn verschrikkelijk in overtreffende trap.
Ze vertellen het hele dorp dat zij betaald hebben voor hun huis, terwijl ze nog niet eens garant hebben gestaan, stonden tot voor kort op zaterdag rustig onaangekondigd om half 7 op de stoep om te eisen dat hij zou komen helpen bij een klus die zijn vader had (klusbedrijf) en als ze dan gewoon niet open deden schreeuwde die man de hele straat bij elkaar. Ze roken bij de kinderen in de buurt, ook als ze beloofd hadden dit niet te doen, roken in hun huis terwijl zij dit nadrukkelijk niet willen en drukken hun peuk dan maar uit in een plantenbak bij gebrek aan beter en presteren het om een kind van 4 maanden in maart in zijn blote kont in het onverwarmde zwembad te leggen en laten hem daar rustig een half uurtje in 'want daar worden ze hard van'.
Haar ouders hebben pleegkinderen en kregen bij iedere ontmoeting te horen dat ze schandalige mensen waren want ze pakten de kinderen van anderen af en de kinderen (waarvan sommige al sinds de geboorte onderdeel van hun gezin zijn) werden overgeslagen bij sinterklaas e.d. 'want het waren toch niet hun echte kinderen dus die hoorden er niet bij'.
Gewoon echt honden van mensen dus.
Zij hebben er uiteindelijk voor gekozen om hun bruiloft dan maar heel klein te houden met alleen een paar vrienden als getuigen omdat ze niet wilden dat de situatie zou escaleren maar ze ook nog niet klaar waren om volledig met die mensen te breken. Best sneu omdat de band met haar familie van beiden uit wel heel goed is en ze die er ook graag bij hadden gewild.
Uiteindelijk hebben ze toen de kleine (die bij de bruiloft al een maand of 6 op komst was) drie maanden was alsnog compleet gebroken met die mensen omdat ze hun kind niet op wilden laten groeien met zulke mensen als voorbeeld en ze het zelf echt helemaal zat waren.
Een persoon of een van beide ouderparen niet uitnodigen is wel iets waar je heel goed over na moet denken. Dat zal bijna altijd tot een breuk leiden denk ik en je kan je afvragen of die ene dag dat allemaal waard is.
Natuurlijk moet de bruiloft jullie feestje zijn maar het gaat er uiteindelijk om dat jullie je verdere leven samen willen delen. Zie je in die toekomst je schoonouders liever toch wel (sporadisch
) voor komen dan zou ik ze gewoon wel uitnodigen maar aan je ceremoniemeester en eventuele broers en zussen vragen om je schoonmoeder in de gaten te houden en eventueel af te remmen of aan te spreken als dat nodig is.Wat betekent die ene dag nou uiteindelijk?
quote:Ik zei toch ook als het een traditie is? Dat is niet zo, tja dan kan ze moeilijk verwachten dat jullie zo helderziend zijn om dit aan te zien komen.
[..]
Je gaat dan even voorbij aan het feit dat ik Mw. Schoonmoeders zelf 2 weken van te voren gevraagd heb wat de tradities zijn?! Ik heb haar zelf gevraagd hoe het ging. Zij heeft zelf aangegeven dat er niets was behalve uit eten 's avonds. Dan doet ze het toch echt zelf. Ik zie niet in waarom het dan mijn partners verantwoordelijkheid zou zijn, die trouwens zelf ook verbaasd was, want het was hem ook niet bekend dat het een traditie was.
quote:En haar zoon trouwt met zichzelf? Of met lucht?Op donderdag 13 augustus 2009 19:10 schreef kahlie het volgende:
Ook zijn we het er ons van bewust dat zij niet zou vinden het dat 'onze' bruiloft is, maar die van 'haar zoon'.
Serieus: Dat vinden de meeste mensen. Je zoon is toch jouw zoon, en de vriendin of vrouw van jouw zoon is de vriendin of vrouw van jouw zoon. Niet jouw dochter.
Het is toch niet gek dat ze íets meer op hun eigen kind gericht zijn dan met het meisje waar hij deze week weer mee aan komt zeilen
quote:Ik snap wel dat ze inderdaad haar zoon belangrijker vindt, dat lijkt me harstikke logisch. Daar klaag ik ook niet over. Het gaat mij erom dat ze niet wil inzien dat een bruiloft betekend dat je dan met "iemand" trouwt en dat het dus gaat om het vieren van een relatie... die je zelf continue afkeurt... en dat dat dan niet samen past in mijn optiek.Op donderdag 20 augustus 2009 13:25 schreef mgerben het volgende:
[..]
En haar zoon trouwt met zichzelf? Of met lucht?
Serieus: Dat vinden de meeste mensen. Je zoon is toch jouw zoon, en de vriendin of vrouw van jouw zoon is de vriendin of vrouw van jouw zoon. Niet jouw dochter.
Het is toch niet gek dat ze íets meer op hun eigen kind gericht zijn dan met het meisje waar hij deze week weer mee aan komt zeilen
Ik ken deze mensen al 10 jaar hoor... en dan vind ik het : 'deze week aankomen zetten' verhaal niet zo opgaan nee.. je kunt op een gegeven moment wel blijven klagen als ouders, maar je moet toch wel gaan inzien dat iets serieus is op een gegeven moment...
quote:Ik was helderziend genoeg om dit aan te zien komen, vandaar het van te voren vragen.Op donderdag 20 augustus 2009 11:41 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Ik zei toch ook als het een traditie is? Dat is niet zo, tja dan kan ze moeilijk verwachten dat jullie zo helderziend zijn om dit aan te zien komen.
En vandaar dat ze zichzelf weer volkomen voor schut zette door opeens wel van alles te eisen en dat ze haar zoon nog verder van zich verwijdert... omdat hij vindt dat ze zich achterlijk gedraagd. Zonde Oei, dat schoonouders from hell verhaal vind ik inderdaad wel heel erg ja! Oei oei. Dan had ik ook wel gebroken ja, dat lijkt me niet handig. Hoe belangrijk jij je bruiloft vindt? Ach, ik vind het wel belangrijk ja, het is een dag van je samen, waarin je je relatie viert. Als er dan mensen bij zitten die je relatie afkeuren en dat duidelijk al hebben laten merken... dan is dat niet zo leuk nee. En als je specifiek je bruiloft klein houdt, omdat je niet wil dat er iets escaleert... dan vind ik dat ook een erg onprettig compromis.
Vooralsnog hoop ik dat zij zich normaal gaat gedragen en dan hoeft er helemaal geen probleem meer te zijn. Zo niet, dan moet er duidelijk nog gepraat worden over wat er het beste gedaan kan worden.
waarom zou je mensen uitnodigen waar je niets mee hebt?
quote:Probeer ik ook achter te komen. Zo ver zijn het de volgende argumenten:Op donderdag 20 augustus 2009 15:16 schreef larzzzman het volgende:
waarom zou je mensen uitnodigen waar je niets mee hebt?
- Anders komt er misschien een breuk, want dan willen zij jou niet meer zien
- Anders escaleert de boel misschien, want dan gaan zij zich vervelend gedragen
- Anders voelt iemand zich benadeelt en dan gaan zij zich vervelend gedragen
en daarnaast:
- Zo belangrijk is je bruiloft toch niet
- Het is belangrijk voor je schoonouders dus je moet het maar gewoon volhouden
Geen van deze argumenten vind ik tot nu toe heel erg overtuigend. Het ging mij ook meer om wat andere mensen gedaan hadden en of ze daar blij mee waren.
Tot nu toe heb ik vooral van mensen gehoord dat ze wel blij waren met een kleine bruiloft, maar dat het wel jammer was dat eigen ouders er toen niet bij waren. En vooral veel mensen die toch spijt hebben gehad. Dat heb ik liever zelf niet
Doet hij dit niet, is het een pure droplul. Dan heb je 2 opties: Als de eeuwige bitch je schoonmoeders vertellen dat als ze stennis maakt je haar de ruimte uit gooit, of je mond houden en de komende 20 jaar nog elke dag denken aan hoe ze je huwelijk verkut heeft. (wat ze in beide opties doet).
Het zijn zijn ouders, hij mag het oplossen.