LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Is het Max? Het is Max geworden, hè? Goeie keuze. Verstandige keuze. Dit gaat een prachtjongen worden.
Dan nu iets anders: teksten voor op geboortekaartjes. Ik heb 'Maak hier een mooi topic van' al zitten doorspitten, maar het is allemaal zo droevig.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik kom ineens allemaal gedichten tegen die ik had willen vinden toen mijn vader overleden was, bijvoorbeeld:
quote:Op woensdag 1 oktober 2003 00:38 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:
Sterfbed
Mijn vader sterft ; als ik zijn hand vasthoud,
voel ik de botten door zijn huid heen steken.
Ik zoek naar woorden, maar hij kan niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd.
Dus schud ik kussens en verschik de deken,
waar hij met krachteloze hand in klauwt ;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud,
en blijf als kind voor eeuwig in gebreke.
Wij volgen één voor één hetzelfde pad,
en worden met dezelfde maat gemeten ;
ik zie mijzelf nu bij zijn bed gezeten
zoals hij bij zijn eigen vader zat :
straks is hij weg, en heeft hij nooit geweten
hoe machteloos ik hem heb liefgehad.
Jean Pierre Rawie
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben meer een 'Century Gothic'-meisje.quote:
Comic Sans. Huu.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn broer en zus hadden hele mooie klassieke geboortekaartjes, maar bij de mijne begon het jarenzeventigdesign er al een beetje in te sluipen. 
. Ga voor klassiek, Claudia.
. Ga voor klassiek, Claudia.
Een kaartje heb ik al. Ik vind alleen teksten op geboortekaartjes zo suf. Ik zet er het liefst zo min mogelijk op.
Hm, nou ja, misschien moest ik dat maar gewoon doen.
Hm, nou ja, misschien moest ik dat maar gewoon doen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je zou je kunnen afvragen waar die drang vandaan komt om betekenisvolle momenten nòg betekenisvoller trachten te maken door er een geleende betekenis aan toe te voegen. Geboorte en dood zijn al betekenisvol genoeg van zichzelf. Maar goed, ik ben eigenlijk helemaal geen poëzieman.
Ik ben wel een poëzie-meisje, maar ik vind het ietwat exhibitionistisch om dergelijke sentimenten met anderen te delen. Het is toch een privé-aangelegenheid, de geboorte van een kind, en een kaartje dient uitsluitend om anderen van naam en geboortedatum op de hoogte te stellen.
Ach, wat zeur ik. Een rouwtekst bedenken was vele malen moeilijker.
Ach, wat zeur ik. Een rouwtekst bedenken was vele malen moeilijker.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ook van J.P.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 10:04 schreef Claudia_x het volgende:
Ik kom ineens allemaal gedichten tegen die ik had willen vinden toen mijn vader overleden was, bijvoorbeeld:
[..]
Sindsdien
Hij is mij toch nog ongemerkt ontgleden.
Hij keerde in, en ademde zo diep
dat het weer leek of hij alleen maar sliep.
Ik liep de trap af, de vertrouwde treden,
en voelde reeds dat hij was overleden,
nog voor ik hoorde hoe mijn moeder riep.
Of hij tot slot aanschouwde wie hem schiep
nam hij als laatste raadsel met zich mede.
Zo heeft zich op het eind mijn vaders dood
gevoegd bij de voldongen misverstanden,
als iets waar ik alsnog te kort in schoot.
Maar sinds hij mij ontviel, ervaar ik hem
steeds vaker in gebaren van mijn handen,
en hoor ik hem spreken door mijn eigen stem.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Baskerville Old Face.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik geloof dat ik daadwerkelijk wel eens een geboortekaartje in Comic Sans heb ontvangen. De smakeloosheid is een uitgestrekt koninkrijk waarvan de grenzen niet te overzien zijn.
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 12:19 schreef mane het volgende:
[..]
Ook van J.P.
Sindsdien
Hij is mij toch nog ongemerkt ontgleden.
Hij keerde in, en ademde zo diep
dat het weer leek of hij alleen maar sliep.
Ik liep de trap af, de vertrouwde treden,
en voelde reeds dat hij was overleden,
nog voor ik hoorde hoe mijn moeder riep.
Of hij tot slot aanschouwde wie hem schiep
nam hij als laatste raadsel met zich mede.
Zo heeft zich op het eind mijn vaders dood
gevoegd bij de voldongen misverstanden,
als iets waar ik alsnog te kort in schoot.
Maar sinds hij mij ontviel, ervaar ik hem
steeds vaker in gebaren van mijn handen,
en hoor ik hem spreken door mijn eigen stem.
Ritueel
Ik houd het kleine ritueel in ere,
Opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
Maak ik de tafel klaar: een extra bord,
Bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
Alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor ( hoe kon ik denken dat hetgene
Waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?),
Ik hoor, alsof de woning nog bestond,
Het grind, de klink, het aanslaan van de hond,
En je komt binnen op het ogenblik
Dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.
Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
En haast niet opziend van mijn stil bedrijf
De woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
Schuif aan; tast toe: er is op je gerekend.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 15:00 schreef Gellius het volgende:
De smakeloosheid is een uitgestrekt koninkrijk waarvan de grenzen niet te overzien zijn.
!Eigenlijk zou ik dat wel op een kaartje willen zetten. Maar wélk kaartje?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
