Ferdi was geliefd in Ruurlo
Jan Colijn
RUURLO - Ferdi Elsas leek na jarenlange celstraf en tbs zijn draai in de maatschappij weer helemaal te hebben gevonden. In zijn woonboerderij aan de rand van het Achterhoekse dorpje Ruurlo genoot hij met volle teugen van het leven. Leidde het leven van hobbyboertje en stapte dagelijks op zijn sportfiets. Dat ritje door de Achterhoekse dreven werd hem gisteren fataal toen hij vermoedelijk een graafmachine niet zag en vol werd geschept.
Als fanatiek toerfietser wist hij al aardig de weg in de Achterhoek. Iedere ochtend trok hij er op uit. Fietsen, zwemmen, een wandeling maken met de twee teckels die hij en echtgenote Els uit het asiel hadden gehaald om ze een betere toekomst te bezorgen: Elsas genoot van de rust en ruimte op het platteland. En in de bajes was hij bovendien een handige doe-het-zelver geworden. "Hij vertelde dat hij er goed had leren timmeren", zo vertelt een naaste buurman. "Hij knutselde van alles zelf in elkaar. Veel werk aan zijn woonboerderij deed hij zelf."
De buurman, een gepensioneerd loonwerker, had een stuk van zijn land aan Elsas verkocht. "Ik mag er mijn koeien laten lopen. Op voorwaarde dat Paul - zoals we hem hier kennen - de beesten water mocht geven. Dat vond hij prachtig. En als hij en Els een dagje naar het westen gingen naar hun kinderen, kwam hij steevast zeggen dat ik vooral de koeien niet moest vergeten."
Schril contrast
Hoe schril is het contrast met enkele jaren geleden. De gemoederen raakten danig verhit toen Elsas in 2006 neerstreek in de rustiek gelegen woonboerderij. Hij had daarbij een nieuwe identiteit aangenomen. Tegenover zijn nieuwe dorpsgenoten had hij zich voorgesteld als Paul, ontleend aan de tweede naam in zijn paspoort. Maar al snel kwam zijn alter ego aan het licht. En toen waren de rapen gaar met name in de buurtvereniging waarvan hij lid was geworden. Diverse leden dreigden op te stappen. De import-Achterhoeker zei geen tweespalt te willen veroorzaken en trok zich toen terug.
Met een charmeoffensief wist hij de afgelopen jaren de Achterhoekers voor zich te winnen. "Nee, hij werd bepaald niet met de nek aangekeken hier. Zelfs mensen die toen uit de buurtvereniging dreigden te stappen, maakten nu op straat een praatje met hem." 'Paul E.' was geliefd in Ruurlo, zoveel is wel duidelijk. "Uiteraard kende ik zijn verleden. Daar deed hij ook niet geheimzinnig over. Zelf roerde ik het onderwerp niet aan, maar soms begon hij er uit zichzelf over. Nee, over de ontvoering zei hij niet veel. Alleen dat hij op dat moment doorgedraaid was, de weg kwijt. Dat moge duidelijk zijn. Een normaal mens doet zoiets niet. Maar over zijn verblijf in de gevangenis bijvoorbeeld was hij heel open.
We zagen hem gewoon als een van onze buurtbewoners. Zo'n man moet toch ergens wonen? En tja, dan had de overheid 'm maar langer moeten vasthouden."
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....