Wij zijn dus voor het eerst met de kinderen gaan vliegen. Nou echt, petje af voor mensen die dit regelmatig doen, ik vond het vliegen helemaal geweldig, de kinderen waren ook echt heel lief en zoet (en zelfs slapend) . Maar die securitycheck, man o man wat een klucht was dat in ons geval
Stel je voor, de security staat op een stukje van 5 meter lang. Daarbij 2 detectiepoortjes, 2 xray's en een klein gedeelte waar je je spullen in een bak moet gooien die vervolgens door de xray schuift. Voor je een rij, achter nog meer ongeduldige mensen en jij met 2 tassen, 1 Eva en een heleboel knuffels die Eva vastheeft.
Ergens hoor ik "iPad moet uit je handtas, moet los erdoor". Oke! terwijl ik iPad uit mijn veel te volle tas probeer te krijgen zonder dat alles eruit ploft vind Eva het helemaal grappig dat mensen hun spullen in een bak doen dus die stopt zonder pardon haar knuffels bij de spullen van wildvreemde mensen. Die willen natuurlijk niet betrapt worden op iets illegaals, dus die gooien die knuffels er weer uit. Eva snapt daar niks van en als ik dan eindelijk hysterisch doordring "Eva stop! stop!" kijkt ze naar me. Met het zweet op mijn rug heb ik eindelijk mijn iPad t epakken, stop die in een bak maar eigenlijk wil ik daar het liefst beetje bij in de buurt blijven of niemand hem eruit vist. Maar ondertussen is Eva al richting het detectiepoortje gelopen en probeert met armen vol knuffels er door te gaan. Mag niet, wordt onverbiddelijk terug gestuurd want pasje (autipas) moet ze afdoen, Buck (knuffel Ice Age) moet in een bakje, KLM knuffel (pluche vliegtuig) mag echt niet door het poortje vliegen, moet ook in de bak, en ergens herinner ik me dat ik nog mijn telefoon, paspoorten, instapkaarten en aansteker in mijn broekzak heb zitten.
Rustig ademhalen.....
Oke, alles in een bak gedaan, maar Eva wil haar knuffels nakijken die door de xray gaan, en wil dan vervolgens met een rotvaart naar de andere kant rennen om Buck en KLM op te vangen maar dat vind de beveilingsbeambte niet goed. Ze moet terug, en dan opnieuw rustig door het poortje. Daar snapt ze natuurlijk niets van, maar ik trek haar naar mijn kant en duw haar dan zachtjes opnieuw door het poortje. Dan moet ik er zelf door, maar andere mensen zijn aan de beurt, en ik zie Eva haar knuffels pakken en verder lopen. Beelden duiken in mijn hoofd van Eva die dwaalt over Schiphol dus ik brul "Eva!! stop!!"
Eindelijk mag ik door het poortje, gris mijn spullen uit de bak, vergeet mijn tas van de band te halen, moet dus weer terug en kan Eva nog net in haar nekvelletje pakken.
Geweldig man dat vliegen
en op Rhodos op de terugreis gebeurde weer hetzelfde, met hetzelfde brute stressniveau.......
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥