Zestigers brachten geen welvaart; ze leenden het

quote:

Zestigers brachten geen welvaart; ze leenden het

Private rijkdom en publieke armoe; de ware erfenis van de hippies.

Door een lezer werd ik attent gemaakt op een artikel in de Wall Street Journal over een babyboomer, die op luide toon roept dat hij zich als babyboomer nergens voor gaat verontschuldigen - als reactie op een eerste voorzichtig sorry.

Het lezen waard, omdat het zo feilloos blootlegt hoe een typische babyboomer-discussie gaat: andere mensen zwart maken, beschuldigingen opblazen en het hoofdpunt niet bespreken.

Ontkracht
De schrijver gebruikt een oude truc om de lei van zijn generatie schoon te vegen: hij kiest de meest belachelijke beschuldigingen eruit, zoals dat de babyboomers de gezondheidszorg geruineerd hebben, zet deze flink aan en beweert vervolgens dat dit niet waar is en dat babyboomers de gezondheidszorg juist verbeterd hebben. Ja goh, alsof de gezondheidstechnologie niet voortdurend vooruit springt. Zo worden nog allerlei andere beschuldigingen dik aangezet en vervolgens eenvoudig kunnen ontkracht; een doorzichtige truc die wel vaker wordt gebruikt.

Zo’n stuk verscheen vorig jaar ook in de Volkskrant, waar een stuk werd geplaatst met de titel: 'Babyboomer is niet de wortel van alle kwaad'.

Op de pof
Oh niet? Ik geloof ook niet dat iemand dat ooit serieus beweerd heeft. Maar door een oprechte zorg van de jongere generatie zo uit z’n verband te rukken en te verdraaien is het veel makkelijker om gelijk te krijgen, en voor de generatie van de babyboomers is dat immers veel belangrijker dan gelijk hebben.


Die zorg betreft natuurlijk dat eeuwige op de pof leven. Altijd maar lenen, lenen, lenen. De staatsschulden zijn ongekend hoog, waren dat al voor het uitbreken van de grootste economische crisis sinds de jaren dertig, zonder dat er een goede reden voor was zoals wederopbouw na een verwoestende oorlog of een Grote Depressie.

Publieke ruif
Wie gaat dat betalen? Waarom werd er niet gespaard? Hoe kunnen we nu in vredesnaam 1) de vergrijzing (een blik op de bevolkingspiramde c.q. -kelk zegt genoeg); 2) de wederopbouw van het financiele systeem; en 3) de vermoedelijk noodzakelijke schoonmaak van de aarde betalen? In de jaren dat de babyboomers aan de macht waren, zijn er miljarden uit de publieke ruif gevreten, en de bankrekeningen van babyboomers zijn nu goed gevuld.

Het verweer van babyboomers (en van deze schrijver) is dat zij hun land zoveel rijker hebben gemaakt, maar dat is niet waar: zij hebben zichzelf rijk gemaakt, wij hebben de schulden. Private rijkdom en publieke armoe; dat is de ware erfenis van de hippies.

I-pod
De standaard-reactie is dan: 'Ja luister eens jullie zijn hartstikke verwend, toen ik zo oud was als jij had ik niets, kijk toch eens hoe goed je het hebt, met je I-pod en Notebook.'

Deze redenering is om twee dingen interessant. Ten eerste laat het de puur materialistische denkwijze van de babyboomers zien. Jongeren hebben meer spullen, dus jongeren hebben het beter. Immateriele factoren die in hun tijd beter waren worden steevast genegeerd: hun vaste contracten tegenover onze losse flexcontractjes (waardoor gezinsplanning voortdurend moet worden uitgesteld), bij het bestijgen van de arbeidsmarkt banen te over tegenover massa-ontslagen, een soepel lopende economie tegenover crisis, beperkte tegenover torenhoge schuldenlast van de staat, goede bevolkingsopbouw, om maar wat te noemen.

Dat doet er natuurlijk niet toe, want alles draait om de spulletjes, en die zijn nu beter. Alsof de babyboomers het zelf ook niet beter hadden dan hun ouders in hun jeugd.

Grap
Ten tweede roept het een interessante rechtsvraag op, namelijk: als je met geleend geld iets voor jezelf koopt, kun je dan claimen dat je kinderen het bezitten? Want de grap van de afgelopen decennia is natuurlijk dat we dachten dat we rijk waren, terwijl we het eigenlijk niet waren. Het was op de pof, geleend geld. We hebben veel te ver boven onze stand geleefd en worden nu met de neus op de feiten gedrukt.

Vergelijk dit met de overdracht van het familiebedrijf aan de nieuwe generatie. Al die jaren werd gedaan alsof het goed liep, terwijl ieder jaar rode cijfers werden geschreven.

Nu de jonge generatie de boeken openslaat en vraagt: 'Wat is hier in vredesnaam fout gegaan?!' krakeelt de oude generatie verontwaardigd: 'Jullie verwende zeikerds, besef toch eens hoe goed je het hebt. Toen ik begon hadden we hier alleen een houten stoel en gammel koffiezet-apparaat. Ik heb voor jullie een Nespresso-apparaat en lederen fauteuils gekocht!'

Fauteuils
Ja, maar met geleend geld. Technisch gesproken betalen wij daar dus voor, en betalen we ook nog eens de rente, omdat jullie zo nodig die fauteuils moesten hebben.

Het probleem: we konden het niet betalen en komen nu in de problemen met de pensioenen, reinigingskosten en noodzakelijke innovatieve investeringen. Luxe is betekenisloos bij een bijna failliete boedel; dan liever een houten stoel en een bloeiend familie-bedrijf.

Zoals onze grootouders het overdroegen dus.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 21:33 schreef droom_econoom7 het volgende:

[..]

Dat jongeren er niet zijn om het gelag van ouderen te betalen.

Ze hebben het aardgas ook al opgestookt: http://www.nrc.nl/achterg(...)d_dankzij_Slochteren