Geef mij maar liever meteen die tweede kans. Ik kan de eerste hoge verwachtingen van iemand toch niet waarmaken. Want juist als ik me moet bewijzen gaat het fout. Improviserend op een flinterdunne lattenbodem pak ik mijn tweede kans aan. En met succes; mijn binnenkant wordt nader bekeken en zien nu toch wel een persoon wat hen aanspreekt. Second opinion geslaagd!
Waarom willen we leuk gevonden worden? Is het om een praatje te maken? Of veel diepzinniger; is het de sociale status waarmee we indruk willen maken op onze partner? Of om ons eigen verhaal kwijt te kunnen waar misschien niemand wat aan heeft of ervaringen te delen waar we allemaal wat mee kunnen? Om van elkaar te kunnen leren? Om elkaar te vermaken? Eigenlijk alle vragen kun je samenvoegen en met een ja beantwoorden . Sociale interactie is een van onze behoeftes tussen andere primaire behoeftes zoals onderdak en voedsel waarbij de oerbehoefte de drang om te overleven is.
Dan komt nu mijn vraag waar ik naartoe wil: waarom hebben wij de drang om te overleven? Zijn we bang voor de dood? Hebben we onbewust toch doodservaringen die concluderen en bevestigen dat leven het plezierige moment is? Wie kan iets vertellen waarom wij en andere dieren op deze wereld de overlevingsdrang hebben?