SODEKNETTER, WAT HEB IK LEKKER GEMASTURBEERD.

Het had door iemand anders geschreven kunnen zijn, die briljante topictitel, maar het geluk wilde dat ik dat deed. Als iemand anders dat namelijk had geschreven was er lang niet zo'n pracht van een verhaal gekomen als dat nu aan zal vangen. Laat ik eerst verder uitwijden over die masturbatie. Het is al een hele, hele tijd geleden dat ik het genoegen had in mijn EIGEN woning achter mijn EIGEN computer (hoewel deze me door iemand - net als vrijwel de rest van mijn hele huisraad - geschonken is) aan mijn EIGEN pik heb kunnen trekken. Dat heeft meerdere redenen. Ten eerste bezat ik geen computer en ten tweede heb ik onlangs een besnijdenis moeten ondergaan, zodoende dat dat masturberen niet al te gemakkelijk ging... maar nu, het tij is gekeerd! Nondeju, een vlekken op m'n overhemd, dat wil je niet weten.
Genoeg geoudehoerd.
Het overkwam me een paar dagen geleden dat ik op straat werd aangesproken door een jongen die, hoe vaak ik daar ook naar informeerde, mij zijn naam niet wilde zeggen. Hij kwam op mij af en zei: 'Ben jij een Hollander?' Ik zeg hem: 'Ja, een échte Hollander.' Dat zeg ik altijd omdat blijkt dat de meeste Nederlanders die in België wonen uit Brabant, Zeeland en Limburg afkomstig zijn,- thans de Nederlanders van mijn leeftijd en die hebben natuurlijk geen ruk met Holland te maken. Dat zijn kankerboeren, zoals we dat noemen.
Dan nu de grap: ik durf te verwedden dat jullie graag hadden gelezen hoe dat verder ging, die ontmoeting, maar dat vertel ik lekker niet! Ha! Stik er maar lekker in. Ik reken nog even een som uit en dan ga ik slapen. Niet dat ik daadwerkelijk iets uit te rekenen heb, maar een behoefte daar toe! Wat zou - ik roep maar iets - 234 gedeeld door 43 zijn? Wie het weet, zegt het maar.

Overigens wil ik wel even opmerken dat ik nog niet over een koptelefoon of luidsprekers beschik,- iet wat mij het masturberen behoorlijke bemoeilijkte, edoch, gespoten werd er. Zonder dat nerveuze gepiep van die Japanse meisjes is het toch wat minder allemaal.

Mijn probleem is dat ik de laatste tijd een stuk serieuzer ben dan voorheen. Als ik dan smerige onzin opschrijf, van die onzin die eigenlijk ver beneden mijn waardigheid is, dan gaat dat niet meer zo gemakkelijk. Laat ik nu weer verder schrijven aan mijn grote, kleine novelle, DE AAP EN ZIJN GELIEFDEN. Synopsis volgt.

_{Synopsis: gevoed door stress en depersonalisatie ontwikkeld de protagonist in deze roman, genoemd de Aap, een panische angststoornis. Zoals de symptomen van een angststoornis nu eenmaal zijn wordt hij vrijwel elke dag overvallen door duizelingen, hartkloppingen en de gedachte dat hij stervende is. Van het laatste raakt hij in het bijzonder overtuigd. Nu zijn sterven zo nabij is beseft de Aap zich dat hij zijn leven lang zondig en slecht heeft geleefd en denkt hij er goed aan te doen een wit voetje te halen bij de lieve Heer. Hij stuurt zijn vrouw van hem weg met een matig excuus en reist terug naar zijn geboorteland om zich daar te bekeren tot het protestantisme. Deze bekering heeft een bijzondere uitwerking op hem. Nu hij begrijpt dat Jezus allang voor zijn zonden gestorven is, voelt in tegenstelling tot de noodzaak beter te leven alleen nóg minder de noodzaak dan tevoren om zich ook maar van iets aan te trekken. In wat hij zijn laatste moment op aarde meent probeert hij zich in een romance te storten met een vrouw waarmee hij zijn vrouw tijdens hun verloving bedrogen heeft. Al snel blijkt dat de wereld van de stervenden en zij die nog een leven lang voor zich menen te hebben zo ver van elkaar verschilt dat de romance op een volkomen mislukking afloopt. Verslagen en verbitterd door de mislukte romance en de nog immer uitblijvende dood keert hij terug naar zijn woonplaats en vrouw, die in de tussentijd ook het nodige mee heeft gemaakt (maar dat verklap ik nu nog niet!) Hij weet haar ervan te overtuigen een gezamenlijk een zelfmoordpoging te ondernemen, die hij overleeft,- zij niet.}

Man, da's een goed verhaal. Daar drink ik even een Duveltje op.

Nou ja, zo ongeveer. Er zijn nog dingen waar ik niet helemaal zeker van ben. Hmm... Het kan beter hè, ja, het kan beter.

't Is een goed verhaal hè, remlof. Dat kan best wat worden, niet waar?

Nou, al masturberende schoot die gedachte door mijn hoofd. Ik denk de raarste dingen als ik aan het masturberen ben.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2009 05:25 schreef remlof het volgende:

[..]

Dit is zeker een goed thema: "dat de wereld van de stervenden en zij die nog een leven lang voor zich menen te hebben zo ver van elkaar verschilt".

Ik snap alleen niet wat het getrek aan je piem0l ermee te maken heeft

Juist,- en dan vanuit de (volgens mij boeddhistische) leer van versterving en dat men moet leven als een zwaan: opstijgen zonder sporen na te laten. Daar moet ik me nog wat dieper in verdiepen.

Vriendinnen zát die slikken.

In de zin van hoogbejaard en lijdende aan meer dan een kwaal tegelijkertijd?