Ik heb het net uitgelezen. Ten eerste vond ik het soms echts slaapverwekkend langdradig met hele brieven aan vader die voor een vogel worden voorgelezen enz enz, maar goed, al met al was het een prima boek.
Wat ik echter wel echt heel raar vond was deel vier. De eerste drie delen zijn best geloofwaardig, het gaat lekker rustig en beschrijft het leven van een aantal mensen. Tuurlijk, aparte levens die mooi in elkaar worden verweven, maar geloofwaardig.
En dan deel vier. Opeens gebeuren de meest ongelovige dingen, de jongen ziet van alles, weet van alles, vindt van alles en het einde lijkt helemaal wel een sprookje. Het verhaal ging aan het einde gewoon kneiterhard de lucht in, en dat stoorde mij best wel...
Of ben ik weer eens de enige