Ik vraag me echt af waarom iemand zo graag een kind wil rond zijn twintigste. En dan heb ik het niet over ongelukjes, maar over écht bewust kiezen. Sowieso snap ik niet waarom iemand echt een kind zou willen, maar het is de natuur en ik ben waarschijnlijk ook nog te jong om het te snappen.
Het lijkt me vreselijk om bijna al je vrijheid op zij te schuiven om klaar te staan voor zo'n hoopje vlees en daar dan ook nog bakken geld aan uit te geven. Een seksleven zit er bijna niet meer in, jij en je partner zijn uitgeput van werk en de verzrging van het kind. Je leven bestaat (evt naast je werk) alleen uit praten met andere moeders over luiers en kinderziektes. Af en toe schep je op met een vreselijk slechte tekening van je kind , waarin je door je roze bril de nieuwe picasso ziet. Weekendjes weg of eens lekker uit met vriendinnen? Alles moet geplanned worden. De meeste moeders voelen zich zelfs schuldig om hun kind 'achter te laten'...
En dan heb je ook van die moeders die hun kind 24/7 droppen in de creche en er in de avond alleen een nachtkusje geven.
Want zo'n hummeltje is zo speciaal en die blik in zijn oogjes onbetaalbaar... iets van je 'eigen'... snoezigggg. Tot het zijn luier onderschijt.
WAAROM WIL JE KINDEREN?