drop een bericht!
Pauw zei de pauw. Zo heet mijn zus, en we moesten alle 3 lachen. Ik was verwonderd toen de grondvogel op een paar meter afstand van ons zich bevond. ‘maar mooie omgeving best.’ ‘ja toch’ zei ik ‘daar binnen het hek ga ik.’ Het was een tuintje waar enkele stoelen warrig verspreid, soms in korte rijtjes stonden opgesteld. ‘kijk een bal ook..haha..’ me broer en ik keken elkaar aan en grijnsden: Dat kon wel eens het enige vertier zijn voor me de komende maanden. Peuk weg..‘aanbellen?’ vroeg zus en ze duwde de deur van de hoofdingang open. ‘ehm, hallo. Ik wist niet meer of het kwart voor of kwart over..’ ‘neemt u plaatst in de wachtkamer’ Zei de receptioniste. In een boekje gelegen daar in de vensterbank zag ik dat het Henricus van Duitsland dag was; regen zou 40 dagen van zegen betekenen. Het bleef die dag droog.‘ik vind je korte haar leuker dan dat lange van broer’ zei de pauw.
‘Gerrit’ zei na 5 minuten de man die zijn hand naar ons uitstak..’Coen’..’en jullie zijn?’ Paulien, zusje en Pieter het broertje. We besloten dat we altijd open genoeg met elkaar om gingen om alle 3 bij de intake aanwezig te zijn. ‘Gerrit was het hea?’ we haalden mijn koffer op. ‘ik dacht 10uur.’zei Gerrit. ‘bent u de dokter?’ ’nee.’ ‘ow, ik dacht dat een dokter de ontvangst deed.‘ de dienstdoende dokter komt er zo bij. Neem plaats.’’jij in het midden.’ zei zus. ‘daar denk jij over na hea Paus?’ ’uhuh.’ zei ze en Pieter trok zijn mongole vissenbekken hoofd. ‘ben je onder invloed?’ luidde de vraag. ‘nee.’ We besloten dan maar dat het tijd voor afscheid was want de dokter kwam pas zo. ‘nou broer, knuffel kus, succes!’ ‘yo broertje.’ ‘ik zal de deur even voor jullie open maken.’zei Gerrit. ‘ow en verder dan dit mag ik zeker niet?’vroeg ik quasi zielig. Ik zwaaide Piet en Paus uit. Tijdens de intake vroeg de dokter: ‘ben je stuurloos?’ en ‘wat heb je nu nodig?’ ‘rust.’zei ik, nog geschrokken van de weegschaal.
Mijn koffer werd samen door de dokter en mij naar me kamer gebracht. ‘Familyland’ leek al snel veranderd in een ziekenhuis. Licht uit.
Me gedachten dwaalden al snel af naar wat mensen in het verleden hebben kunnen zien in de crème kleurige vlekken op de muur dicht bij mijn moeë hoofd. Gelijk, toen ik 2 weken geleden voor het eerst op het terrein hier kwam aanrijden, voelde ik haar rust over me heen. Nu op bed probeerde ik te acclimatiseren door om de beurt, op te gaan in mijn element lucht, dan weer de grenzen van mijn lichaam te voelen. 5 KM van haar verwijderd, maar nu is ze in Frankrijk. Als ik mijn ogen open had keek ik naar het pluisje aan het plafond dat in mijn fantasie, hevig bewegende, en dunne hakige spinnenpoten kreeg. Mijn bovenlichaam voelde aan alsof het door een net te strakke rolpers werd gedauwd. Ik droomde over een zelf verzonnen, oudere vrouw die op het punt stond te vertrekken uit de kliniek op afraden van het begeleidingsteam. Haar vriendin zei: ’jullie snappen ook niks..dan had je haar niet eerst moeten aanpraten dat ze zo goed bezig was!’ (nou en) ik droomde nog over voetballen met leuke en nieuwe mensen op een afdeling ergens. Sommigen maakten zelfs toevallig muziek die ik nodig had daar voor ondersteuning van mijn teksten. Het is een gehorige kamer waar ik tijdelijk lig en met me ogen dicht beeldde ik me in dat er geen muren stonden tussen de mensen van de geluiden en mijn bed. En ik begon angstig te worden voor de prikkels van buiten deze kamer.
Er werd op de deur geklopt, wat de komst van mijn eerste vegetarische knakworstjes inleidde. ‘Je zweet inderdaad zeg!’ zei Gerrit. ‘dank u wel’ en snel en alleen at ik me bord bijna leeg. Ik bedacht dat dit beter voelde dan trainspotting…me bed was nat van het zweet. *klop klop ‘sorry als ik je wakker maak.’ Extra traag deed ik mijn ogen open..’maar als je nog wil roken zal je nou naar buiten moeten want de groep gaat in de huiskamer levensstijl training houden. Ik besloot uit mijn natte bed te stappen, te gaan roken en passief voor vandaag de training bij te wonen.
Toen ik de tuin inliep om te roken waren de stoeltjes gevuld met rokende groepsgenoten. Ik leerde waar de rookgrens was, namelijk voorbij het platje. ‘Wesley Sneijder.’ Zei een begeleider. ‘dat zei me zusje ook, van me haar zeker. haha.’antwoordde ik. S avonds wordt er hier brood gegeten. ‘Cocaïne en gokken’ (en wat ik al eerder verteld had) ‘en om steviger in me schoenen te staan..ja..Westervoort dats zo om de hoek ja. Aan de andere eettafel werd hard gelachen en Frans getracht te praten. Ik dacht aan haar. inmiddels was ik erachter gekomen al wie er voor me in het tijdelijke vertrek heeft gezeten en mijn buurvrouw aan tafel heeft het over een overleden dichter. Ik kende de man niet. ‘oud geworde?’ ja de vijftigers kende ik dan weer wel gelukkig. Weer begint ze..’wat is dat beestje daar aan de muur?’’dat is een klok.’ Antwoord ik flauw, en begin maar te vertellen over mijn afkick ervaring met de fantasie spin, ook aan de muur. Een jongen merkt dan op dat er aan deze tafel weinig gelachen wordt. Ik ben nog niet klaar met me opmerkingen en zeg dat ik in de rouw ben om de dode dichter
[ Bericht 0% gewijzigd door sjaakcl op 15-07-2009 18:24:48 ]
quote:Hier ben ik gestopt met lezen, sorry.me broer
zo vind ik het wat zachter/persoonlijker/reeler/liever klinken
quote:Dan ben jij verder dan gekomen
Gebruik alinea's
Zoek informatie over spatiegebruik en leestekens
Als ik probeer dit stukje te lezen krijg ik het gevoel ADD te hebben
Hoe gaat het, met het afkicken?
t heeft wel perspectief.
bedankt voor je opbouwende kritiek.
het was ook niet mijn bedoeling om ADD
uit te delen.
meer te kijken of ik stijl kon schrijven.
dat dingen terug komen enzo toch.
beter?
