Uitzendkrachten en gelijk loon: de leugen regeert!

Wettelijk is geregeld dat uitzendbureau´s aan uitzendkrachten gelijk loon en overige vergoedingen moeten betalen!
Dit gelijk-loonprincipe heeft de overheid al sinds de jaren zestig doormiddel van wet- en regelgeving aan de uitzendbaasjes opgelegd.
Sinds 1998 ligt dit principe verankerd in de Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs (afgekort: Waadi). Lid 1 artikel 8 Waadi luidt:

Degene die arbeidskrachten terbeschikking stelt is aan deze arbeidskrachten loon en overige vergoedingen verschuldigd overeenkomstig het loon en de overige vergoedingen die worden toegekend aan werknemers, werkzaam in gelijke of gelijkwaardige functies in dienst van de onderneming bij welke de terbeschikkingstelling plaatsvindt.

Dit gelijk-loonprincipe geld niet als er bij een andere wet of in een collectieve arbeidsovereenkomst afspraken zijn gemaakt over loon, aldus lid 2 en lid 3 van artikel 8 waadi.

Vreemd genoeg blijkt er al sinds de jaren zestig een collectieve groep uitzendkrachten te zijn die afwijken van dit gelijk-loonprincipe en nadeliger afspraken maken over het loon voor uitzendkrachten. Deze uitzendkrachten zijn thans verenigd in de vakbonden FNV Bondgenoten, de LBV, De Unie, en CNV Dienstenbond, en hebben met de uitzendbaasjes afgesproken dat het gelijk-loonprincipe niet geldig is tot en met 27 maart 2011. Deze afspraak is onderdeel van de CAO voor uitzendkrachten 2009-2014 die is afgesloten met de Algemene Bond voor Uitzendondernemingen (afgekort: de ABU); de cao is te downloaden op www.abu.nl In dit forum zal ik deze cao noemen: ABU-CAO.

Nog vreemder is het dat de vakbond FNV Bondgenoten adverteert met het motto: gelijk loon voor gelijk werk?! In realiteit doen ze afstand van dit wettelijk recht op gelijk loon door met uitzendbaasjes een afspraak te maken waardoor dit recht op gelijk loon niet geldig is; tegelijkertijd roept de vakbond FNV Bondgenoten dat zij vinden dat er recht moet zijn op gelijk loon.

Een interresante groep werknemers! Deze uitzendkrachten zijn de enige groep werknemers in Nederland die massaal hun arbeidsvoorwaarden verslechteren ten opzichte van wat wettelijk is vastgelegd!
De wet biedt gelijk loon (art.8 Waadi), maar deze uitzendkrachten willen dat niet (art. 19 ABU-CAO)! De wet verplicht loondoorbetaling wanneer er geen werk is wanneer dat voor risico van de uitzendbaasjes is (artikel 628 van boek 7 Burgerlijk Wetboek), maar deze uitzendkrachten willen alleen worden betaald als er daadwerkelijk is gewerkt (art.30 ABU-CAO)?! De wet bied loon vanaf de eerste ziektedag (artikel 629 van boek 7 Burgerlijk Wetboek), maar deze uitzendkrachten willen pas vanaf de derde dag doorbetaald worden (art.33 ABU-CAO).

Zo zijn er in de nederlandse wetgeving tal van zaken geregeld die gunstig zijn voor uitzendkrachten, maar deze uitzendkrachten stellen deze zaken buiten werking. Raar!
Vervolgens vinden de uitzendbaasjes en deze uitzendkrachten dat die slechte afspraken in de ABU-CAO
voor alle uitzendkrachten in Nederland moet gaan gelden! Met succes hebben ze voor elkaar gekregen dat de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid een groot gedeelte van de ABU-CAO op grond van de Wet op het algemeen verbindend en het onverbindend verklaren van bepalingen van collectieve arbeidsovereenkomsten (afgekort: Wet AVV-CAO) algemeen verbindend verklaard, en wel tot 27 maart 2011. Tot die datum gelden al die slechte arbeidsvoorwaarden voor vrijwel alle uitzendkrachten in Nederland!

Ondertussen hoor en lees ik de leuzen van de bovengenoemde vakbonden: we willen gelijk loon; we komen op voor de belangen van onze leden en van de werknemers in Nederland. Vreemd!

Discussieren, dit onder de aandacht brengen!

In ieders omgeving hoor je de verhalen van mensen die werkzaam zijn of werkzaam zijn geweest als uitzendkracht en zich gebruikt of zelfs misbruikt voelen!

Ik ben tot op heden geen uitzendkracht tegengekomen die zegt: laten we slechte arbeidsvoorwaarden afspreken!

Wellicht is er een groep mensen actief die op een slimme manier de boel bedonderen om zodoende ten koste van een grote groep mensen flink wat geld te verdienen.

quote:

Op zaterdag 11 juli 2009 13:49 schreef Salatrel het volgende:
samenvatting?

Het is niet altijd nodig om te gaan strijden voor idealen zoals bijvoorbeeld gelijke rechten. Eerdere generaties streden al ver voor ons en vaak met veel succes! Het is aan onze generaties de taak om bereikte idealen te beschermen. Dit geld met name voor dit gelijk-loonprincipe! Door het onbekend blijven met dit gelijk-oonprincipe en het niet beschermen daarvan zet je de deur open voor malafide ondernemers om te gaan concurreren op arbeidsvoorwaarden. Deze ondernemers pleiten zelfs al jaren voor afschaffing van dit wettelijk recht op gelijk loon!
Ondertussen zie je steeds vaker dat ondernemingen hun eigen personeelsbestand beginnen te verruilen voor uitzendkrachten, of constructies verzinnen zoals payrolling. Onder andere op het Havenforum maken werknemers melding dat ze op de werkvloer ingeruild worden door uitzendkrachten. Deze uitzendkrachten beklagen zich op hun beurt weer dat ze qua salarieëring ver achterblijven met wat normale havenwerkers verdienen.

Pensioenfondsen klagen dat er te weinig draagkracht is om de toekomstige pensioenuitkeringen te garanderen. Uitzendkrachten worden een steeds grotere groep werknemers; circa 12% van de nederlandse werknemersbevolking, die nauwelijks financieel bijdragen aan de pensioenvoorzieningen.

De uitzendkracht is de ideale werknemer en begint populair te worden onder ondernemers: je stuurt hem weg als er geen werk is en betaalt tevens geen loon door; bij ziekmelding sta je op straat; ontslagvergoedingen komen vrijwel niet voor omdat uitzendkrachten vrijwel geen langdurige contractuele relatie opbouwen.
Met het keer op keer afsluiten van de ABU-CAO is voor menig werknemer een draaideurwerkloosheidsconstructie ontworpen.

Vroeg of laat krijgen we daar allemaal last van!

Het is belangrijk dat we onszelf het bestaan van de in de wet vastgelegde arbeidsvoorwaarden leren kennen en deze arbeidsvoorwaarden leren beschermen!

Lijkt onmogelijk bedoel je te zeggen?

Tegenstemmen is een mogelijke oplossing! Mensen die lid worden van een vakbond die zogenaamd de belangen behartigd van uitzendkrachten en zeggen bij de volgende cao-ronde´s: Nee! We leveren geen rechten in! Dus tegenstemmen in de cao-stemming.

Het punt is dat wettelijke arbeidsvoorwaarden handel is geworden voor een groep mensen en bedrijven; dat deze groep mensen en bedrijven niet schroomt om grondrechten te negeren (gelijk loon is een uitloop van het grondrecht gelijke behandeling); dat cao´s niet altijd als een gunstig iets gezien moet worden, maar dat het ook iets negatiefs kan zijn; dat de veronderstelling dat een cao je beschermd niet altijd juist is, een cao kan je ook benadelen. Dat de grote vakbonden bedrijven geworden zijn die zich als ´vereniging´ voordoen en niet doen wat zij roepen dat zij doen, namelijk het beschermen en het behartigen van belangen van arbeiders. Dat de bestuurders in dienst van de grote vakbonden ook maar werknemers zijn die worden betaald door hun werkgever ´de vakbond´ en er blijkbaar geen moeite mee hebben om mensen te benadelen, te bedonderen; krijgen ze misschien zelfs een bonus voor.
Financiële ondernemingen die een beleggingsprodukt verkopen waardoor mensen uiteindelijk geld kunnen verliezen, worden publiekelijk gehaat in Nederland, en dat terwijl zij een produkt verkopen waarvan je als koper op voorhand weet dat er een risico aankleeft. Vakbonden die opkomen voor idealen maar in stilte rechten verkwanselen, plegen bedrog, maar daar word niet over gevallen.

Ik zie al jaren om me heen mensen die hun inkomen alleen maar kunnen verdienen door als uitzendkracht te werken. In de loop der jaren zie ik bij deze mensen een maatschappelijke achterstand optreden ten opzichte van mensen die op een normale manier voor een baas werken. Ze hebben bijvoorbeeld schulden opgebouwd of zijn niet normaal in staat om de schoolkosten van hun kinderen te betalen. Ik zie dat deze mensen na verloop van tijd altijd weer een flinke poos werkloos zijn en als ze uiteindelijk weer kunnen werken, weer een flinke poos bezig zijn met het vullen van financiele gaten die ontstaan zijn door een gebrek aan voldoende financiele middelen. Veel van deze mensen ervaar ik als zijnde vakmensen die op de werkvloer worden bestempeld als sympathiek, hardwerkend, loyaal. Ik vind het triest dat deze mensen niet verder komen, en ik vind het nog triester dat deze groep steeds omvangrijker word.
Ik word woest als ik in de media weer geconfronteerd word met een vakbondsvertegenwoordiger die de problemen die uitzendkrachten ervaren onderschrijft en zegt dat hij of zij daar wat aan wil verbeteren; het schuim staat op mijn mondhoeken als blijkt dat diezelfde vakbondsvertegenwoordiger even daarvoor een handtekening onder een contract hebt gezet waarin juist belangrijke rechten opzij worden gezet.