TS werkt bij een bekende supermarktformule uit Zaandam die op de kleintjes let. Hij staat daarbij achter het vlees en moet dus voor de niet-plebs in de samenleving dure stukjes entrecote, rib-eye en kalfsoester snijden en verpakken tegen een prijs van 200%. Op zich een heel leuk baantje, en mij hoor je dan ook niet klagen.
Nu heb ik de laatste tijd ineens weer drang om m'n ergenissen op FOK! te zetten. Ik weet het, het is slecht, zeker nu ik een vorm van een sociaal leven begon te herkennen in m'n dagelijkse routine. Enfin, hier komtie hoor.
Ik stond vandaag dus een beetje in de winkel te checken. Komt er een vrouw naar me toe met een fles huiswijn. 'Is dit lekker?'. TS is een stoere man die alleen goudgele gerste-natten drinkt dus het antwoord moest ik haar verschuldigd blijven. De vrouw in kwestie druipt dus zonder antwoord af naar de afdeling panklaar zowaar haar boodschappenkar stond. Ik dacht deze belangrijke exodus overwonnen te hebben tot ze terugkwam. Met een geïrriteerd gezicht (zoals zoveel klanten dat hebben omdat ze het ál-tijd beter weten) zegt ze: Nou ik vind dit niet kunnen hoor, ik vraag je gewoon vriendelijk om een oordeel en dan weiger jij mij die informatie!
Ik was natuurlijk stomverbaasd van de geëmotioneerde reactie en ik bood mijn vriendelijke excuses aan en vroeg of er iemand met wat meer wijnverstand bijgehaald moest worden. Uiteraard hoeft dat niet. Want mevrouw heeft een oplossing om dit euvel te overwinnen. Ze wilt proeven! Inderdaad. Ze wilt een fles openmaken in de winkel zodat ze kan beslissen of het wel lekker is. Uiteraard kan dat niet en dat heb ik haar vriendelijk medegedeeld en ik dacht bij mezelf: Hier ga ik een topic over maken wan dit slaat alles!
Klacht: 'Is deze wijn lekker?' Hoe de fuck moet een aspirant-slager dat nou weten?
'houd je bek is joh, als je zulke grote kk praatjes heb moet je is naar Tiel komen.'
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”