We leren te weinig van het verleden. We hebben het alleen maar over het heden, of nog erger: over de toekomst. Nou, de toekomst leert ons alleen maar hoe eenzaam we zullen worden en het heden spiegelt ons niet veel meer voor dan angst en kilheid.
Laten we liever omkijken naar het verleden en zien wat we daar van kunnen leren. Van de jaren '30 bijvoorbeeld. Een burgeroorlog verscheurde Spanje in die tijd. Burgers vochten tegen burgers, landgenoten stonden tegenover elkaar in de strijd en vrienden kwamen tegen elkaar in opstand. Er ontstond een harde strijd tussen fascisme en democratie.
Mensen werden er onverschillig van. "Ach, als je op konijnen kunt schieten, kun je ook wel op fascisten schieten", werd er geredeneerd. Maar de kogelinslagen zijn in de loop der jaren langzaam vergeten. De levendige herinneringen zijn verbannen naar geschiedenisboeken, die in de kast staan te verstoffen.
Je zou er zelf bijna ook onverschillig van worden. We lopen rond met ons hoofd voorover gebogen, alsof het ons allemaal niets kan schelen. Eigenlijk zouden we ons diep moeten schamen. Want vergeet niet: het is nog niet eens zo lang geleden gebeurd en ook niet zo heel ver weg.
Misschien zit jij nu wel op de Ramblas in Barcelona lekker van de Spaanse zon te genieten, maar bedenk wel: op diezelfde plek zijn mensen vermoord in de strijd om de vrijheid. En wat doen we ertegen? Leren we er iets van? Nee dus. Blijkbaar vinden we het wel best zo.
Op zondag 21 juni 2009 14:23 schreef steeg het volgende:haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!