Tour de France 2019
Op naar Parijs. Wie gaat er winnen? Wie gaat er gepakt worden met doping? Genoeg te bespreken dus. :)
Polleke was nog amateur toen ie knecht werd van Rick van Steenbergen.
Rick vond hem sympathiek en vroeg de ploegleider hem mee te nemen naar de Tour de France.
Rick was wereldkampioen en genereus tegen zijn medestrijders.
Polleke uit de amateurploeg 'De vette mesters' wist niet wat ie meemaakte en liet zijn moeder de koffer inpakken. Schoon ondergoed natuurlijk. En een nieuwe tandenborstel. Want er vliegen nogal wat strontvliegen in je mond tijdens een afdaling.
Polleke moest het van zijn mentaliteit hebben, en was de aanjager van de ploeg.
Ook tijdens het ontbijt liet ie zich niet onbetuigd. 'Kom op manne er kan nog wel een biefstukske in.' Was zijn standaard opmerking. Rick moest altijd glimlachen, zei nooit veel maar wist dat een extra biefstukje goed was.
'Niet te veel Mayonaisse' Zei Rick dan. 'Dat is een Frans woord'
Polleke luisterde altijd naar zijn meester. En schroefde dan de dop weer op de fles. Tubes kenden ze nog niet.
Eenmaal aan de start vroeg Rick altijd of Polleke zijn clips niet te hard had aangespannen.
'Als ik val dan is het met heel de fiets.' Zei Polleke dan altijd.
De eerste Tour van Polleke ging boven verwachting. Hij gaf de bidon optijd aan Rick en andere talenten.
Droeg zelfs even de rode lantaren. Hij nam het te letterlijk en reed met een lamp op zijn rug.
Halverwegen de etappe zeiden ze tegen hem dat dat niet hoefde.
Polleke luisterde weer en zette de lamp netjes naast de weg. Niet voordat ie de kaars had uitgeblazen.
Er zou maar eens een bosbrand ontstaan.
De volgende etappe was de eerste ploegentijdrit in de Tour ooit.
De Ploeg van Rick van Steenbergen was de grote favoriet. Met renners als Luc van Nispen, Paultje Herrinering, Swat van Swalmen en Servais Kruut.
Natuurlijk was Polleke niet de sterkste in de course, maar hij verzaagde niet en deed goed kopwerk.
Steeds nam ie op tijd over en kreeg complimenten van Rick en zijn compagnons.
Er was nog een kilometer te rijden en het ongelolijke gebeurde.
Polleke reed als tweede. En voelde zich ijzersterk.
'Dit geef ik niet meer uit handen' Zag je hem denken.
Hij zette aan en demarreerde uit zijn eigen ploeg.
Nam 10 meter voorsprong, 30 meter, en steeds verder kwam ie uit het zicht van Rick en zijn mannen.
Ze hebben hem nooit meer teruggezien. Juichend ging ie over de streep. Zijn beide handen juichend in de lucht. Iets waar Polleke ook de eerste mee was.
Rick heeft het hem vergeven. Maar contractverlenging zat er niet meer in.
Vond zijn moeder prima, zat Polleke gewoon weer met gepoetste tanden aan het ontbijt.
Rick vond hem sympathiek en vroeg de ploegleider hem mee te nemen naar de Tour de France.
Rick was wereldkampioen en genereus tegen zijn medestrijders.
Polleke uit de amateurploeg 'De vette mesters' wist niet wat ie meemaakte en liet zijn moeder de koffer inpakken. Schoon ondergoed natuurlijk. En een nieuwe tandenborstel. Want er vliegen nogal wat strontvliegen in je mond tijdens een afdaling.
Polleke moest het van zijn mentaliteit hebben, en was de aanjager van de ploeg.
Ook tijdens het ontbijt liet ie zich niet onbetuigd. 'Kom op manne er kan nog wel een biefstukske in.' Was zijn standaard opmerking. Rick moest altijd glimlachen, zei nooit veel maar wist dat een extra biefstukje goed was.
'Niet te veel Mayonaisse' Zei Rick dan. 'Dat is een Frans woord'
Polleke luisterde altijd naar zijn meester. En schroefde dan de dop weer op de fles. Tubes kenden ze nog niet.
Eenmaal aan de start vroeg Rick altijd of Polleke zijn clips niet te hard had aangespannen.
'Als ik val dan is het met heel de fiets.' Zei Polleke dan altijd.
De eerste Tour van Polleke ging boven verwachting. Hij gaf de bidon optijd aan Rick en andere talenten.
Droeg zelfs even de rode lantaren. Hij nam het te letterlijk en reed met een lamp op zijn rug.
Halverwegen de etappe zeiden ze tegen hem dat dat niet hoefde.
Polleke luisterde weer en zette de lamp netjes naast de weg. Niet voordat ie de kaars had uitgeblazen.
Er zou maar eens een bosbrand ontstaan.
De volgende etappe was de eerste ploegentijdrit in de Tour ooit.
De Ploeg van Rick van Steenbergen was de grote favoriet. Met renners als Luc van Nispen, Paultje Herrinering, Swat van Swalmen en Servais Kruut.
Natuurlijk was Polleke niet de sterkste in de course, maar hij verzaagde niet en deed goed kopwerk.
Steeds nam ie op tijd over en kreeg complimenten van Rick en zijn compagnons.
Er was nog een kilometer te rijden en het ongelolijke gebeurde.
Polleke reed als tweede. En voelde zich ijzersterk.
'Dit geef ik niet meer uit handen' Zag je hem denken.
Hij zette aan en demarreerde uit zijn eigen ploeg.
Nam 10 meter voorsprong, 30 meter, en steeds verder kwam ie uit het zicht van Rick en zijn mannen.
Ze hebben hem nooit meer teruggezien. Juichend ging ie over de streep. Zijn beide handen juichend in de lucht. Iets waar Polleke ook de eerste mee was.
Rick heeft het hem vergeven. Maar contractverlenging zat er niet meer in.
Vond zijn moeder prima, zat Polleke gewoon weer met gepoetste tanden aan het ontbijt.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
